Норберт – нарвежскі цмок
рожкамі і лупатымі аранжавымі вачыма. Драканё чыхнула. Пару іскрынак вылецела з ягонага носа. - Ну хіба ён не прыгажун? – прамурлыкаў Хагрыд. Ён дакрануўся да маленькага цмока, спрабуючы пагладзіць яго па галаве. У адказ нованароджаная пачварка цапнула яго за пальцы вельмі вострымі зубамі. - Добраславенне! Глядзіце, ён пазнаў сваю мамку! – заявіў Хагрыд. - Хагрыд, - спытала Герміёна, - як хутка
растуць нарвежскія рыджбэкі? Хагрыд толькі збіраўся адказаць, калі нечакана пабялеў і кінуўся да вакна. - Што здарылася? - Нехта падглядваў скрозь фіранкі. Дзіцё… і яно пабегла назад у школу. Гары скокнуў да дзвярэй і зірнуў з іх. Нават на адлегласці ён не мог памыліцца. Малфой бачыў дракона. ***
Нешта ва ўсмешачцы, якую Малфой хаваў на працягу наступнага тыдню прымушала Гары, Рона і Герміёну нервавацца. Яны праводзілі большасць свайго вольнага часу ў цёмнай хаце Хагрыда, спрабуючы давесці яму, што цмока нельга пакінуць. - Адпусці яго, - настойліва ўпэўніваў Гары. – Дай яму волю. - Я не магу, - адказваў Хагрыд. – Ён такі маленькі. Ён памрэ. Яны паглядзелі на цмока. За тыдзень ён вырас утрая большым. З ягонага носу віліся струменьчыкі дыму. Хагрыд нават закінуў абавязкі ляснічага, бо ўвесь час быў заняты з драконам. На падлозе хаты валяліся пустыя бутэлькі ад брэндзі ўперамешку з курынымі перкамі. - Я вырашыў назваць яго Норбертам, - заявіў Хагрыд, паглядзеўшы на дракона затуманенымі вачыма. – Ён сапраўды ведае мяне, паглядзіце. Норберт! Норберт! Дзе мамачка? - Ды ў яго дах знесла, - прашаптаў Рон на вуха Гары. - Хагрыд, - сказаў Гары павольна. – дай два тыдні, і Норберт перарасце
162