AKOMA 2

Σημείωμα συγγραφέα Ξέρω, οι περισσότεροι από σας δεν θα πιάνατε ποτέ το φτυάρι και δεν θα βγαίνατε με τίποτα στο κλαρί. Όμως αυτό το έργο δεν έχει να κάνει με νεκροθάφτες και πόρνες. Ελπίζω, βέβαια, οι δύο αυτές συμπαθείς κατηγορίες να εκπροσωπηθούν με επάρκεια στο κοινό μας -και εισιτήρια θα κόψουμε και όλοι θα μάθουμε ότι πρόκειται για ανθρώπους σαν και εμάς. Αυτό προσπαθώ να σας πω και εγώ: όσο ακραίοι και αν σας φανούν οι δύο ήρωες μας, μπορείτε να τους χρησιμοποιήσετε σαν καθρέφτη του εαυτού σας. Και αν είστε ειλικρινείς, τότε θα φύγετε από εδώ φορτωμένοι με μερικές τύψεις, αλλά και με ένα χαμόγελο κατανόησης και ανακούφισης. Ναι είναι και άλλοι σαν και εσάς. Το έργο είναι απαισιόδοξο. Όμως επειδή το έργο πάντα ξεπερνάει τον δημιουργό του, ελπίζω να με διαψεύσει. Έχει να κάνει με την πορεία αυτής της χώρας, τις σκέψεις και τις σχέσεις των ανθρώπων. Θα μπορούσατε να βρείτε και συμβολισμούς επάνω στις επαγγελματικές ιδιότητες των ηρώων. Η εκπόρνευση και ο θάνατος μίας χώρας. Πιστέψτε με, δεν είχα τέτοιο σκοπό -απλώς είναι βολικά τα επαγγέλματα για να γράψεις πολλά και να κάνεις μαύρο χιούμορ. Από την άλλη, όμως, σκέφτομαι ότι σε μία χώρα που γίνεται της πουτάνας, ο θάνατος θα ήταν μια βολική κατάληξη. Αν δεν σκοτώσουμε γρήγορα όσα μας έφεραν εδώ, τότε η μοναδική ελπίδα είναι ο χρόνος που θα περάσει, στέλνοντας στη λήθη τις γενιές που έκαναν ή αποδέχθηκαν τα λάθη. Προλαβαίνουμε; Και τώρα, επιτέλους, λίγο ρεπορτάζ Το έργο αυτό γράφτηκε κατά παραγγελία της παραγωγής. Η Γεωργία Μεσιήτη μου πρότεινε να γράψω κάτι επίκαιρο. Εγώ ήθελα να γράψω για έναν νεκροθάφτη. Η Γεωργία πρότεινε την πόρνη, και την ιδέα του παράλληλου μονολόγου. Στη συνέχεια επέδειξε απίστευτη αντοχή και υπομονή... Ο τίτλος είναι μία φράση του έργου και επελέγη από τον σκηνοθέτη. Ο δικός μου τίτλος ήταν εντελώς άστοχος: «Αιωνία η μνήμη», λες και θα σας δίναμε και κόλλυβα. Στο έργο που θα δείτε μου ανήκουν οι λέξεις, αλλά χωρίς την παρέμβαση του Κωνσταντίνου Αρβανιτάκη θα ήταν πιο κοντά σε αυτό που ξέρω να κάνω: κάτι δημοσιογραφικό, ένα σχόλιο, μία καταγραφή με ανέμελες πινελιές που καμιά φορά τις λες και χιούμορ.