Hoe onderhoudt Doorn haar oorlogsmonument? DOORN – Het is woensdagmiddag. Het oorlogsmonument bij het Kulturhus in Doorn staat er op deze laatste woensdag van de maand nog verlaten bij. Er ligt wat rommel op de tegels van het monument, maar ook onkruid steekt de kop op. Het is duidelijk dat het monument onderhoud nodig heeft: Onkruid wieden en ruimen van blad en zwerfvuil.
D
ouwe Peper, Olivier van Dijk en Victor Smorenburg zijn de eersten die komen aangefietst. Lars Tsai, Joshua Kamp, Boaz Palts, en Ruben van Laar komen kort daarna. Er maken ook twee meisjes onderdeel uit van de schoonmaakploeg: Melanie Stoltenkamp en Teuntje Beumer. Elke laatste woensdagmiddag van de maand zijn ze bij het monument te vinden. Als de groep kompleet is inclusief de vader van Joshua, trekt de ploeg naar het naastgelegen Kulturhus om schoonmaakmateriaal op te halen. Daar zorgt de gemeente Utrechtse Heuvelrug voor. Het gereedschap bestaat uit bezems, onkruidtrekkers, emmers en ander klein materiaal. Dat wordt keurig in één lijn bij het monument gelegd en de schoonmakers stellen zich daarachter op. Na het uitroepen van een yell, die doet denken aan een scoutinggroep, gaat het echte werk beginnen. Hoe het allemaal is begonnen? Joshua’s vader legt uit: ‘In mei 2009 was Adrian Hovestad, op bezoek bij zijn zuster in hun geboorteplaats Doorn. Adrian herinnerde zich nog de Canadese brigade ‘The Queen’s Own Rifles’ en hoe die op 7 mei 1945 het dorp binnenreden. Dat maakte grote indruk op hem. In 1956 is hij geëmigreerd naar Canada.’ Intussen vorderen de schoonmaakwerkzaamheden gestaag. Het aanvegen gaat snel, maar het uittrekken van onkruid is
H E U V E L R U G
M A G A Z I N E
|
Deze foto is genomen in maart 2011 toen de burgemeester kwam helpen in het kader van het Europees jaar voor het vrijwilligerswerk. Zowel burgemeester Naafs als Joshua hebben toen van de Queen’s Own Rifles een oorkonde uit Canada ontvangen.
lastiger. Het lukt niet altijd dat met wortel en tak op te ruimen. ‘Dan staat het er de volgende keer weer,’ volgens Douwe. ‘Zo houden we werk,’ vindt hij. Erwin Kamp, de vader van Joshua, blijkt de stille, maar drijvende kracht te zijn. Een echte coach dus. Toen Adrian in 2009 langs het monument wandelde, verbaasde hij zich over het slechte onderhoud ervan. Dat gaf hij te kennen in een interview in De Kaap. Zijn stelling was: ‘Het is het waard om voor de
S E P T E M B E R
2 0 1 1
vrijheid te sterven; het is het niet waard om vergeten te worden.’ Van het regiment sneuvelden 393 Rifle militairen, sinds ze op 6 juni 1944 in Normandië landden. ‘Dit is niet de manier om je bevrijders te eren!’ vond hij en dat vond Joshua ook. Adrian rustte Joshua’s team uit met T-shirts en baseball caps. Hovestad is terug naar Canada, maar er is regelmatig e-mail contact met hem. Naast het monument staat een esdoorn, een echte Canadese maple leaf, het nationale symbool van Canada. De boom staat te kwijnen omdat er regelmatig honden op drie poten staan. Dat doet de boom geen goed. Het zou mooi zijn als het eerder verwijderde traliehek teruggeplaatst zou worden. ‘Het monument is voor verval behoed, nu de boom nog,’ aldus Erwin Kamp, die trots is op het historisch besef van het team en trots is dat zoon Joshua door RTV Utrecht is genomineerd is als ‘Held uit het Hart’. ■ ■ ■
P A G I N A 15