davoud < 49
in bad met
> Noem in Apeldoorn de naam Davoud en iedereen weet
over wie je het hebt. Geen wonder want Davoud Mirbagheri is een zeer aimabel man. Betrokken bij het Apeldoornse bedrijfsleven en het sociale leven. Hard werkend en volop genietend. Lid van diverse (sport)verenigingen, businessclubs en golfer in hart en nieren. Sociaal zeer betrokken bij het land waar hij geboren is, Iran. De aardbeving in Bam, eind 2003, raakte hem diep en hij toont zijn medeleven niet alleen in woorden maar vooral in daden. De vraag of Davoud zich meer Nederlander of Iraniër voelt, levert een antwoord op in de vorm van een diepe zucht. “Blijft een moeilijke vraag”, is zijn volgende reactie, “toch zeg ik Nederlander. Toen ik hier in 1972 kwam heb ik er alles aan gedaan om mij aan te passen. Ik vind ook dat zoiets noodzakelijk is om je thuis te voelen in je nieuwe vaderland. Dat is goed gelukt want als ik nu in Iran ben, mis ik na een aantal dagen Apeldoorn. Mis mijn werk, mijn contacten hier, ben Nederlander of eigenlijk nog beter omschreven Apeldoorner.” Wereldreiziger
Dat Davoud Mirbagheri Apeldoorner werd is eigenlijk een toevalstreffer. Als hij tijdens de grote oversteek naar Amerika in 1972 een tussenstop maakt in Nederland, vertelt men hem over de autotechnische school in Apeldoorn. Korte tijd later studeert Davoud er. Tot een eindexamen komt het niet: als hij verneemt wat zijn salaris na afronding van de studie zal zijn, is de motivatie weg. Davoud doet een beroep op zijn vader. Pa Mirbagheri is zakenman en handelt in Iran o.a. in tapijten. Davoud belt en vraagt hem wat tapijten te sturen, het prille begin van een florerend bedrijf.
99 jaar bereikt. Het spreekt voor zich dat hij haar met regelmaat in Iran bezoekt. Kwaliteitstapijten Voor zijn bedrijf Davoud Perzische Tapijten reist de Apeldoorner elke twee maanden naar Iran. “Ik heb prima connecties in Iran en toch ga ik steeds zelf mijn tapijten uitzoeken. Als ik het door een ander laat doen is de kleur net niet goed, ik ken mijn klanten en weet wat ze willen.” Jarenlang was de zaak gevestigd aan de Van Kinsbergenstraat 1, na 30 jaar is een nieuw onderkomen gevonden aan de Asselsestraat. “Ons nieuwe pand is prachtig en drie keer
zo groot. Met de komst van internet is onze klantenkring enorm uitgebreid, ze komen uit alle delen van het land. Dan is parkeren voor de deur een groot voordeel”, onderbouwt Davoud zijn keus. De tapijten van Davoud worden geroemd om hun kwaliteit. “Ik ben hier met nul begonnen, heel kleinschalig, maar alles wat ik verkocht moest goed zijn. Die strategie heb ik dertig jaar vastgehouden, geen concessies gedaan, dat betaalt zich uit. Daarom komen al mijn tapijten ook uit het voormalig Perzië. Knoopdichtheid is bepalend voor de kwaliteit van een tapijt, ik kan verzekeren dat de beste tapijten ter wereld uit Iran komen.” Geschonken school
Dan is er nog een reden waarom Davoud regelmatig naar zijn geboorteland gaat. “Elk jaar ga ik in december naar Iran en stuur van daaruit alle relaties een kerstkaart. In 2003 waren ze net verstuurd toen het land werd getroffen door een aardbeving.” Het maakte diepe indruk en terug in Apeldoorn vond Davoud dat hij iets moest doen. Hij sprak er met vrienden en bekenden over en direct werd hem aan alle kanten hulp toegezegd. “Als vader vond ik dat er iets voor
▷
Het avontuurlijke zit de Mirbagheri’s in het bloed. Davoud vliegt letterlijk de wereld over, niet in de laatste plaats omdat zijn familie hem daartoe noopt. Wil hij zijn oudste dochter en kleinkinderen zien, dan moet hij daarvoor naar Amerika. De jongste dochter heeft haar kennis als jurist ten dienste gesteld van de vluchtelingen, was in Kenia en Tanzania en woont nu in Uganda. Het Turkse Istanbul is de woonplaats van Davouds zoon. De moeder van Davoud heeft inmiddels de respectabele leeftijd van
In bad met Davoud.indd 3
3/3/08 2:08:57 PM