ΠΑΤΡΙΣ Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2012
ΑΠΟΨΕΙΣ
3
----
Σαν σήµερα
Του ∆ηµήτρη Μάλλιου epimall@yahoo.gr
Γεγονότα 1496: Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι δοκιµάζει ανεπιτυχώς να πετάξει µε ιπτάµενη µηχανή. 1850: Ο αγγλικός στόλος, µε πρόσχηµα την αποζηµίωση του ∆αβίδ Πατσίφικο (εβραιοπορτογάλου µε αγγλική υπηκοότητα), καταπλέει στον Πειραιά και απειλεί να αποκλείσει όλα τα ελληνικά παράλια, αν δεν ρυθµιστούν οι εκκρεµότητες µεταξύ των δύο χωρών. Η ελληνική κυβέρνηση απορρίπτει το τελεσίγραφο και οι Άγγλοι αποκλείουν τον Πειραιά, προχωρώντας στην κατάσχεση του φορτίου, όποιου πλοίου πλησιάζει. (Υπόθεση Πατσίφικο και τα Παρκερικά)
1887: Οι οπαδοί του Χαρίλαου Τρικούπη πραγµατοποιούν την πρώτη σηµαντική προεκλογική συγκέντρωση στην ιστορία της Πλατείας Συντάγµατος. Περισσότερα από 10.000 άτοµα επευφηµούν στην πλατεία τον αρχηγό τους. 1899: Χρησιµοποιείται για πρώτη φορά η λέξη «αυτοκίνητο» (automobile), στο κύριο άρθρο της εφηµερίδας New York Times.
18 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1963
Χρονολόγιο Κάποτε στην Ηλεία
Μεγάλην επιτυχίαν αναµένεται να σηµειώση η παναυτοκινητιστική συγκέντρωσις
Ως µας ανεκοινώθη υπό του προέδρου του 3ου ΚΤΕΛ Ηλείας κ. Κ. Καραπαναγιώτη, αναχωρήσαντος επειγόντως εις Αθήνας, σήµερον την µεσηµβρίαν πραγµατοποιείται εις Αθήνας ειδική συνεδρίασις του διοικητικού συµβουλίου της Γενικής Συνοµοσπονδίας Επαγγελµατιών Αυτοκινητιστών Ελλάδας, προκειµένου να καταρτισθή το λεπτοµερές πρόγραµµα της παναυτοκινητιστικής συγκεντρώσεως, ήτις έχει ορισθή δια την προσεχήν ∆ευτέραν.
∆ΕΝ ∆ΙΑΤΙΘΕΤΑΙ ΟΙΚΟΠΕ∆ΟΝ ∆Ι’ ΑΝΕΓΕΡΣΙΝ ∆ΙΟΙΚΗΤΗΡΙΟΥ
Εκ µέρους της Νοµαρχίας Ηλείας απεστάλη προς του ∆ήµου Λετρίνων έγγραφον δι’ ου εζητήθη να δηλωθή εάν διατίθεται οικόπεδον επιφανείας 3.000 τετρ. Μέτρων δι΄ανλεγερσιν επ’ αυτού διοικητηρίου. Υπό του ∆ήµου Λετρίνων παρέσχη η απάντησις ότι δεν διατίθεται τοιούτον οικόπεδον.
ΠΑΝΘΕΟΝ ΣΗΜΕΡΟΝ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΠΡΕΜΙΕΡΑ ΑΠΟ 5.30
Οι φίλοι των δυναµικών περιπετειών δεν ξαναείδαν ποτέ ως τώρα πιο ΟΡΜΗΤΙΚΟ, πιο ΒΙΑΙΟ, πιο ΘΥΕΛΩ∆ΕΣ ΦΙΛΜ. ΑΓΩΝΙΑ ΚΑΙ ∆ΡΑΣΙΣ ΣΕ ΡΥΘΜΟ ΙΛΛΙΓΓΟΥ!! Ο ΘΥΕΛΛΩ∆ΗΣ ΤΙΜΩΡΟΣ ΕΓΧΡΩΜΟΝ
Τ
Να δηµιουργήσουµε κοινωνικό κεφάλαιο
α όσα ασύλληπτα συνέβησαν την περασµένη Κυριακή, είναι η φυσική κατάληξη µιας κοινωνίας βαθύτατα διαιρεµένης, αδιάφορης, αποχαυνωµένης και αυτιστικής, που κάνει το παν για να καταστραφεί. Είδαµε άφωνοι την πρωτεύουσά µας να παραδίδεται για µία ακόµα φορά στις φλόγες, στο χάος, στην εγκληµατικότητα. Είδαµε πανέµορφα κτίρια – σηµείο αναφοράς για όλους τους κατοίκους της Αθήνας, να καταστρέφονται, χωρίς κανείς να µπορεί να τα προστατεύσει. Η Ελλάδα που στο παρελθόν ανέδειξε σπουδαίους ηγέτες, είχε τη δυστυχία, τις τελευταίες καθοριστικές δεκαετίες, να έχει πνευµατικούς και πολιτικούς ηγέτες, χαµηλοτάτου επιπέδου και δυνατοτήτων. Και ενώ, µετά την είσοδό µας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, είχαµε την ευκαιρία να επωφεληθούµε από τη ραγδαία ανάπτυξη της ευρωπαϊκής και παγκόσµιας οικονοµίας, εµείς επιλέξαµε να χτίσουµε στην άµµο. Αναγάγαµε τον ατοµικισµό και τη συντεχνική αντίληψη σε υπέρτατη και µοναδική αξία και µε αντικοινωνικό τρόπο, απύθµενη θρασύτητα και πάνω απ’όλα, µε τεράστια βλακεία, ζήσαµε τον ευδαιµονισµό του «σήµερα», καταναλώνοντας, σπαταλώντας, λεηλατώντας και καταστρέφοντας. Και ενώ θα έπρεπε να αξιοποιήσουµε την τεχνολογία, την καινοτοµία και την εύκολη πρόσβαση σε γνώσεις και κεφάλαια, για να χτίσουµε τη σύγχρονη Ελλάδα, µε διατηρήσιµες επιδόσεις και αειφορία, χτίσαµε µία κουλτούρα άθλια, που ο καθένας φρόντιζε να ζει µε «αρπαχτές» σε βάρος όλων των άλλων και κυρίως, των επερχόµενων γενεών, δηλαδή των παιδιών του. Αδιαφορήσαµε για τους γύρω µας, διότι δεν πιστέψαµε ποτέ ότι η ευηµερία µας περνάει από την ευηµερία της κοινωνίας, στην οποία δραστηριοποιούµεθα. Ταυτόχρονα, αδιαφορήσαµε για τον τόπο µας, για τις πόλεις µας, για τις παραλίες µας, για τα δάση µας, για ο,τιδήποτε άλλοι λαοί διαφυλάττουν ως κόρη οφθαλµού, αφού τα θεωρούν δηµόσια, δηλαδή κοινή περιουσία.
του Στέλιου Σταυρίδη *
Τι κι αν ρυπάναµε τις ακτές µας, τι κι αν κάψαµε τα δάση µας, τι κι αν πετάγαµε τα σκουπίδια µας παντού. Τι κι αν αφήσαµε τις πόλεις µας και τα ιστορικά τους µνηµεία, στο έλεος του... γκράφιτι, της βαριοπούλας και του λοστού του κάθε αναρχικού, κοµπλεξικού ή εγκληµατία. Η συντριπτική πλειονότητα του κόσµου έχει εθιστεί να µην σπουδαιολογεί τις καταστροφές αυτές, που τελικά φέρνουν πολύ µεγαλύτερη συµφορά από την οικονοµική εξαθλίωση όλων και κυρίως, των αδυνάµων : Προκαλούν κοινωνική και εθνική αποσύνθεση. Πολιτικοί και πανεπιστηµιακοί «νάνοι», προσωπικότητες ασήµαντες, δειλές, δήθεν αυθεντίες, χωρίς λεβεντιά, φιλότιµο, πυγµή και αποφασιστικότητα, συνέβαλαν και συµβάλλουν καθοριστικά στο κατάντηµα ενός υπερήφανου λαού, που τον έκαναν ανυπόληπτο και ασήµαντο επαίτη. Εδώ που φτάσαµε, το στοίχηµα για την Ελλάδα είναι πολύ πιο µεγάλο από απλά οικονοµικό. Το στοίχηµα είναι να υπάρξει εθνικός στόχος και όραµα, που θα συσπειρώσουν την κοινωνία και θα µας αναγκάσουν να ενώσουµε τις δυνάµεις µας στην επίτευξή τους. Και ύψιστος εθνικός στόχος είναι πλέον η δηµιουργία κοινωνικού κεφαλαίου, µέσα από πολιτικές συµµετοχικής δράσης και εθελοντισµού. ∆εν έχουµε την πολυτέλεια να παραµένουµε αµέτοχοι, απαθείς και αδιάφοροι. Πρέπει να κινητοποιήσουµε απλούς, εµπνευσµένους ανθρώπους, µικρές και µεγάλες οργανώσεις, εργαζόµενους, επιχειρηµατίες και επιχειρή-
Το βαθύ κράτος
σεις, που θα ευαισθητοποιήσουν την κοινωνία και θα της φωτίσουν ένα δρόµο τελείως διαφορετικό από όσα µέχρι σήµερα ξέραµε. Ένα δρόµο κοινωνικής οργάνωσης και αυτοβελτίωσης. Ένα δρόµο διαφύλαξης και ενίσχυσης του κοινωνικού ιστού. Ένα δρόµο που η οργάνωση σε τοπικό επίπεδο, θα αναδεικνύει και θα προστατεύει κοινές αξίες και κοινωνικά αγαθά, που σήµερα σχεδόν περιφρονούµε. Ένα δρόµο που θα έχει τελικό προορισµό την ευηµερία των πολιτών και µια καθηµερινότητα ασφαλή και ευχάριστη για όλους µας. Η αξία κάθε πόλης είναι το σπίτι µας, το σπίτι του διπλανού µας, τα µνηµεία µας, οι δρόµοι και τα σοκάκια της. ∆ιότι µέσα σε αυτά ζουν, εµπνέονται και δηµιουργούν οι άνθρωποι. Είναι απελπιστικό κάποιοι ανάξιοι λειτουργοί να αδρανούν, να µην σκέφτονται, να µην σχεδιάζουν, να µην προλαµβάνουν και όταν τα πάντα καταστρέφονται, να πανηγυρίζουν ότι δεν χάθηκαν ανθρώπινες ζωές (που όµως µε την ανικανότητα και τη νοοτροπία τους, και χάθηκαν στο παρελθόν και είναι θέµα χρόνου να χαθούν και στο µέλλον). Και είναι τραγικό να τους ακούς και να αναλογίζεσαι πόσες ζωές χάθηκαν ανά τους αιώνες, για να χτιστούν αρχές και αξίες που έκαναν τον άνθρωπο να µεγαλουργήσει, αντί να συµπεριφέρεται σαν καταστροφικό και αυτοκαταστροφικό κτήνος. Οι φλόγες που έκαψαν την ψυχή όλων µας το βράδυ της Κυριακής, ας γίνουν το φως που θα µας φωτίσει για να χτίσουµε ένα σπουδαίο και ανεκτίµητο κοινωνικό κεφάλαιο, που µέσα από συµµετοχική και κοινωνική δράση, δεν θα επιτρέπει σε κανέναν αναρχικό, σε κανέναν πολιτικό και κανέναν «υπεύθυνο», να καταστρέφει τις πόλεις µας, το σπίτι µας, το µέλλον και τα όνειρα µας.
* Ο Στέλιος Σταυρίδης εί ναι πρόεδρος της Αντιγραφειοκρατικής κίνησης, αντιπρόεδρος της Ένωσης ΑΕ και ΕΠΕ και γενικός γραµµα τέας της λέσχης Επιχειρηµατικότητας
Σθεναρά αντιστέκεται το «βαθύ» κράτος σε κάθε προσπάθεια της κυβέρνησης για συγχώνευση ή κατάργηση δηµόσιων υπηρεσιών, διασπαρµένων ανά την επικράτεια, που ιδρύθηκαν και τοποθετήθηκαν ακόµη και σε µικρά χωριά, «κατόπιν ενεργειών» των εκόστοτε πολιτευόµενων τοπαρχών. Ακόµη και οι τοπικές κοινωνίες, χωρίς στοιχεία βιωσιµότητας και αναγκαιότητας, δια των δηµάρχων κυρίως, βρίσκονται στην πρώτη γραµµή της αντίστασης, για τη µη διάλυση των τοπικών κοινωνιών, όπως ισχυρίζονται, αποφεύγοντες όµως σκόπιµα να µπουν στην ουσία του ζητήµατος και στην σπατάλη που συντελείται αγρίως, εκ των δανεικών και εκ της περικοπής συντάξεων και µισθών. Συνακόλουθη και η κυβερνητική τρόϊκα εν όψει εκλογών, φαίνεται να κωλυσιεργεί, ακόµη και να υποχωρεί, µπροστά στις πιέσεις των διάφορων τοπαρχών και κοµµαταρχών, που αρχίζουν και µετρούν απώλειες σε ποσοστά και ψήφους. Προσπερνούν όλοι το βασικό πρόβληµα της χώρας, την υπερχρέωση δηλαδή, που προέκυψε και από τέτοιες ρουσφετολογικές πολιτικές ίδρυσης αχρείαστων δηµόσιων υπηρεσιών και οργανισµών, για το βόλεµα ηµέτερων κατά κανόνα, χωρίς διάφανες και καθαρές διαδικασίες, αλλά µόνο µε το ρουσφέτι και τη συναλλαγή. Και βέβαια προσπερνούν το γεγονός των 400 χιλιάδων υπεράριθµων στο δηµόσιο και στο ευρύτερο δηµόσιο, την ανοργανωσιά, την υπανάπτυξη, τη γραφειοκρατία, το ρουσφέτι, τη συναλλαγή και τη διαφθορά, αποφεύγοντας ταυτόχρονα, να µνηµονεύσουν έστω ,το ένα εκατοµµύριο άνεργους του ιδιωτικού τοµέα. Για αυτούς τους άνεργους που δεν ενδιαφέρεται κανείς ως φαίνεται ,αλλά όλοι κόπτονται µην συνταξιοδοτηθεί πρόωρα κάποιος δηµόσιος εργαζόµενος, µε κίνητρα και ιδιαίτερες αποζηµιώσεις ασφαλώς και ακόµη ,µην τυχόν µετατεθεί κάποιος «αραχτός» του δηµοσίου σε άλλη υπηρεσία ή πόλη. Κι ύστερα µας φταίει ο Σόϊµπλε, που κατά κανόνα αναφέρεται σε αυτονόητα πράγµατα και στο γεγονός ότι δανειζόµαστε για να σπαταλάµε και για να συνεχίζουµε να συντηρούµε το «βαθύ» κράτος που δηµιούργησαν οι κοµµατάρχες, οι τοπάρχες και οι παρατρεχάµενοι στις σκάλες και στους διαδρόµους του βαθιά κοστοβόρου και παραχειµαζόµενου ελληνικού δηµοσίου. Με τέτοιες νοοτροπίες, ατολµίες, παλινωδίες και υπαναχωρήσεις από ψηφισµένους νόµους, ακόµη δε µε ισχυρό το αισχρό «κατόπιν ενεργειών µου», είναι µάλλον αδύνατο να γίνει δηµοσιονοµική εξυγίανση, και φαίνεται πως οι κηδεµόνες θα εγκατασταθούν µόνιµα, τουλάχιστον όσο µας δανείζουν και όσο ενδιαφέρονται να πουλάνε τα προϊόντα τους.-
Μήνυµα Πατριωτισµού και Ελπίδας Προς Τους έχοντας και κατέχοντας, τους ευηµερούντας και πολλώ µάλλον τους απανταχού Μεγιστάνες του πλούτου Έλληνες. Εν όψει της κατεπείγουσας αναζήτησης 325 εκατ. Ε. που απαιτεί η Τρόικα, για το κλείσιµο της τρύπας ελλείµµατος του 2011 και προχωρήσει η αποφασισθείσα από τη Βουλή µας διαδικασία εφαρµογής του «Προγράµµατος
Σωτηρίας» της Ελλάδας µας. Ένα φωτεινό – λάµπον µετέωρο στον Ελλαδικόν ορίζοντα: Ύψιστο Πρωτόγνωρο – Ελπιδοφόρο Παράδειγµα προς µίµηση (έστω και κάπως αργοπορηµένο) Η προσφορά της Χορηγίας του Προέδρου της ∆ηµοκρατίας στο Βωµό διάσωσης της δεινοπαθούσης Πατρίδας µας. Εντεύθεν Πιστεύουµε, ότι όλοι οι Έλληνες,
ακόµη και οι απανταχού της Οικουµένης: Οφείλουµε Στον Πρόεδρο της ∆ηµοκρατίας µας Κάρολο Παπούλια Ένα «Εύγε» υψιπετές Ν’ αντιβογκίσει τ’ όνοµά του στην Οικουµένη Έτσι το επόµενο βήµα θαρραλέας µίµησης: Στους 300 Εθνοπατέρες µας (άνδρες και γυναίκες), οι οποίοι αδιαµφισβήτητα ευηµερούν, ενώ εκατοµµύ-
ρια Ελλήνων υποφέρουν Στη βάσιµα ελπιζόµενη περίπτωση θετικής ανταπόκρισής τους: Οι δεκάδες χιλιάδων, εύλογα διαµαρτυροµένων πολιτών στους δρόµους και τις πλατείες των Αθηνών, θ’ αναθαρρέψουν και θα τους χειροκροτήσουν ένθερµα. Τέλος, καθόσον αφορά τους «δραπετεύσαντας» µε τα δισεκατοµµύριά τους στο Εξωτερικό, Μεγιστάνες του Πλούτου, απά-
Θουκυδίδης Κοσµόπουλος
τριδες, ανθέλληνες: Ντροπή τους, Ντροπή τους, Ντροπή τους!