Przedstawienie było fascynujące wizualnie i imponujące muzycznie. Na dodatek publiczność bawiła się doskonale, a na widowni przeważali ludzie młodzi, zwykle nieobecni na przedstawieniach operowych. Również na drugim wspomnianym przedstawieniu publiczność wybuchała śmiechem - śmiech ten był niestety nie zawsze wkalkulowany w akcję. Przedstawienie było na tyle absurdalne, że aż – niezamierzenie – śmieszne. Opowieści Hoffmanna to romantyczna opera francuska stworzona przez mistrza operetek, Jacques’a Offenbacha (18191890), wystawiona po raz pierwszy w roku 1891, a więc po śmierci kompozytora, który dzieła nie
Podróż do Reims Rossiniego
a w galerii sztuki, gdzie nocą dzieją się przedziwne rzeczy. Postacie ze znanych obrazów wychodzą z malowideł i włączają się w akcję przedstawienia, tworząc prześmieszne tableuax, na tle którego soliści prezentują swoje ekwilibrystyczne wyczyny śpiewacze. W drugiej części „akcja” dzieje się w obrębie wielkich złotych ram jakiegoś obrazu. Na końcu opery, podczas gdy jedna z solistek śpiewa piękną, acz przydługą arię, wszystkie postaci biorące udział w przedstawieniu (+ chór i statyści) w bardzo powolnym tempie zaludniają obraz i - ustawiając się we właściwych miejscach - tworzą kopię obrazu Francois Gérarda „Koronacja Karola X w Reims”.
Informator Polski — nr 2-3 (97-98)
2017
37