επνρέο. Ν Beckett αθήλεη ζηελ άθξε ηα ιφγηα θη έηζη αλα-δεκηνπξγεί ζηε ζθελή εθείλνπο ηνπο «ζησπεξνχο θαηξνχο» ζηνπο νπνίνπο ν άλζξσπνο άξρηζε λα ακθηζβεηεί ηε δεκηνπξγία θαη ηνλ ξφιν πνπ ν ίδηνο δηαδξακαηίδεη ζ’ απηή. Νη κεηαθπζηθνί θιφνπλ, φπσο νη αθξνβάηεο ηνπ Rilke, θάλνπλ άικαηα θαη πέθηνπλ θαζψο ηεληψλνληαη θαη πιεζηάδνπλ θάπνην ζηφρν. Θαζψο παξαθνινπζνχκε ηηο θαηαδηθαζκέλεο, αλ θαη αμηνπξεπείο πξνζπάζεηέο ηνπο, αλαδπφκαζηε καδί ηνπο πέξα απφ ηελ Έξεκε Σψξα ηεο αθαίξεζεο ζηελ πεξηβάιινπζα δψλε ησλ παγθφζκησλ κχζσλ. To speak the words of “the tribe”- The Wordlessness of Samuel Bekett’s Metaphysical Clowns ζην: Myth and Ritual in the Plays of Samuel Beckett (ζει.56-70), Katherine H.Berkman (επηκέιεηα), Fairleigh Dickinson University Press, Ινλδίλν, 1987 Δπηινγή θαη κεηάθξαζε απνζπαζκάησλ: Πχιβηα Πνιαθίδε 1das
Umgreifende: φξνο ζηε θηινζνθηθή ζθέςε ηνπ Karl Jaspers