που συνδυάζουν την άσκηση και την πνευματικότητα, όπως η yoga –ενίοτε προερχόμενες μία φαντασιακή ‘Ανατολή’, ανώτερη πνευματικά από τη ‘Δύση’, έχοντας, ωστόσο, απεκδυθεί το φιλοσοφικό και θρησκευτικό τους πλαίσιο– προωθούνται σε δημοφιλή περιοδικά και ιστοσελίδες ως θεραπείες τόσο του σώματος, όσο και της ψυχής. Η υγεία αποτελεί κομβική έννοια για τη σύγχρονη αρχιτεκτονική και πολεοδομία. Ένα αρχιτεκτονικό έργο, είτε πρόκειται για ιδιωτική ή συλλογική κατοικία, είτε για δημόσιο κτήριο, είτε για το σχεδιασμό ενός κομματιού της πόλης, είναι απαραίτητο να προωθεί την υγεία των χρηστών του. Από τους βασικούς κανόνες υγιεινής -κωδικοποιημένοι σε ISO και επιβεβλημένοι από αρχές όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση, μέχρι την προώθηση της φυσικής άσκησης και της ψυχική ηρεμίας των κατοίκων μιας πόλης, η υγεία αποτελεί το στόχο και το επιχείρημα των παρεμβάσεων στο κτισμένο περιβάλλον. Η βαρύτητα της έννοιας της υγείας είναι τόσο ισχυρή, που ορολογία που προέρχεται κατ’ ευθείαν από το ιατρικό επάγγελμα παρεισφρέει στον καθημερινό λόγο, συνήθως με τη μορφή μεταφορών. Για παράδειγμα, το Milano Allergy Free των LAND (Landscape Architecture Nature Development) προτείνει τη δημιουργία ενός κήπου χωρίς αλλεργιογόνα φυτά στην πόλη του Μιλάνο. Το εγχειρίδιο Pollen Calendar του Tomas Leo Ogren, παρέχει πληροφορίες για τη γύρη που παράγουν διάφορα είδη δέντρων που χρησιμοποιούνται στις πόλεις, ανά εποχή, με σκοπό τη σωστή επιλογή τους. Οι προτάσεις ποικίλουν σε κλίμακα και ύφος· κάποιες είναι περισσότερο επιστημονικές και κάποιες πιο ποιητικές. Από τη μία, έχουμε την πρόταση του Patrick Blanc για τη δημιουργία κατακόρυφων κήπων που ενισχύουν τη βιοποικιλότητα της πόλης και αναβαθμίζουν την ποιότητα του αέρα. Από την άλλη συναντάμε προσεγγίσεις όπως αυτή του Junya Ishigami για το Kanagawa Institute of Technology, όπου οι κολόνες του κτηρίου, τοποθετημένες άτακτα και όντας ανόμοιες μεταξύ τους, θυμίζουν την αίσθηση που αποπνέει ένα δάσος. Οι πυκνώσεις και αραιώσεις των δέντρων προκαλούν μία ηρεμία που ενισχύεται από την ποιητική της μεταφοράς. Τέλος, η προσέγγιση του Jaime Lerner, γνωστή ως αστικός βελονισμός, παρομοιάζει μία τακτική παρέμβασης στο δημόσιο χώρο και τα αποτελέσματά της με μία τεχνική που προέρχεται από την κινέζικη ιατρική. Η μέθοδος που περιγράφεται στο βιβλίο του Urban Acupuncture: Celebrating Pinpricks of Change that Enrich City Life, συνίσταται στην πεποίθηση πως οι μικρής κλίμακας παρεμβάσεις στον αστικό ιστό επιδρούν όχι μόνο στο σημείο εφαρμογής, αλλά και στη γύρω περιοχή. Έτσι, με μία σειρά από συντονισμένες τέτοιες παρεμβάσεις δύναται να βελτιώσει τη ζωή των
20