ΑΡΧΑΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ Γ ΓΥΜΝ 1962

Κ Ε ΦΑΛ ΑΙ ΟΝ Η ΄ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΞΙΣΩΣΙΣ ΤΟ ΝΕΟΝ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ Ἡ ἐπανάστασις τοῦ 509 ἦτο ἔργον τῶν πατρικίων, οἱ ὁποῖοι κατέλυσαν τὴν βασιλείαν, διότι ἐκινδύνευον ἡ δύναμις καὶ τὰ προνόμιά των ἀπὸ τὴν πολιτικὴν τοῦ Ταρκυνίου. Τὸ νέον πολίτευμα οἱ Ρωμαῖοι ὠνόμασαν δημοκρατίαν. Κατ’ οὐσίαν ὅμως ἦτο κυβέρνησις ὀλιγαρχική, διότι ὅλην τὴν ἐξουσίαν εἶχον οἱ πατρίκιοι. ῾Η δημοκρατία διήρκεσε πεντακόσια περίπου χρόνια (501-31 π.Χ.). Εἰς τὴν Ρωμαϊκὴν δημοκρατίαν ἀνώτατοι ἄρχοντες εἶναι δύο ὕπατοι, οἱ ὁποῖοι ἔλαβον ὅλην τὴν ἐξουσίαν τῶν βασιλέων. Ἦσαν ἀνώτατοι ἀρχηγοὶ τοῦ στρατοῦ, πρόεδροι τῆς συγκλήτου καὶ τῆς ἐκκλησίας, ἀνώτατοι θρησκευτικοὶ λειτουργοὶ καὶ ἀνώτατοι δικασταί. ᾽Επίσης διετήρησαν ὅλα τὰ ἐξωτερικὰ ἐμβλήματα τοῦ βασιλέως˙ τὴν περιπόρφυρον τήβεννον, τὸν ἐλεφάντινον θρόνον, τοὺς δώδεκα ραβδούχους. Ἀλλ’ ἡ ἀρχὴ τῶν ὑπάτων διέφερεν ἀπὸ τὴν βασιλικὴν ἐξουσίαν σημαντικῶς, διότι ὑπεβλήθη εἰς πολλοὺς περιορισμούς. ῾Η ἐξουσία διεμοιράσθη εἰς δύο καὶ ἡ ἔνστασις τοῦ ἑνὸς ἠδύνατο νὰ ματαιώσῃ πᾶσαν πρᾶξιν τοῦ ἄλλου. ᾽Εκτὸς τούτου ἐξελέγοντο μόνον δι’ ἕν ἔτος, ἐνῷ ὁ βασιλεὺς ἦτο ἰσόβιος. Εἰς στιγμὰς ὅμως κρισίμους, οἱ Ρωμαῖοι ἐξέλεγον ἕνα μόνον ἄρχοντα, τοῦ ὁποίου ἡ ἐξουσία δὲν εἶχε κανένα περιορισμόν. Αὐτὸς ἦτο ὁ δικτάτωρ. Τὸν δικτάτορα ἐξέλεγον οἱ ὕπατοι καὶ ἡ ἀρχή του διήρκει μόνον ἐφ’ ὅσον ὑπῆρχεν ὁ κίνδυνος, ἀλλὰ ποτὲ περισσότερον ἀπὸ ἕξ μῆνας. Εἰς τὸ νέον πολίτευμα ἀπέκτησε μεγάλην δύναμιν ἡ σύγκλητος, ἡ ὁποία κατ’ οὐσίαν ἐκυβέρνησεν τὸ Ρωμαϊκὸν κράτος. Ἔδειξε μεγάλην σταθερότητα καὶ σύνεσιν καὶ δικαίως θεωρεῖται ὁ κυριώτερος δημιουργὸς τοῦ Ρωμαϊκοῦ μεγαλείου. ΟΙ ΠΑΤΡΙΚΙΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΠΛΗΒΕΙΟΙ Τὸ νέον πολίτευμα ὠφέλησε κυρίως τοὺς πατρικίους, οἱ ὁποῖοι