ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟ Γ 1955

σιγὰ καὶ νὰ μακραίνῃ. Ἐφάνηκαν κάτι ποδαράκια πρῶτα καὶ ὕστερα ἕνα μικρὸ μουσουδάκι σὰν τοῦ γουρουνιοῦ.

— Ἄ, τί περίεργο ζῷο! εἶπε ὁ Κωστάκης καὶ ἐπῇγε νὰ τὸ ἰδῇ πιὸ κοντά. Ὁ σκαντζόχοιρος ἄρχισε νὰ τρέχῃ, μὰ ὁ κὺρ Γιώργης τὸν ἔπιασε καὶ τὸν ἐγύρισε, ἀνάποδα. Ἡ κοιλιά του δὲν εἶχε ἀγκάθια καὶ τὰ μαῦρά του ματάκια τὰ γυαλιστερὰ ἦσαν τόσο φοβισμένα! Ἀμέσως ἐκουλουριάσθηκε πάλι καὶ ἔγινε ἕνα στρογγυλὸ τόπι ἀγκαθερό.

— Κοιτάξετε, λέγει ὁ πατέρας τοῦ Κωστάκη στὰ παιδιά. Ὁ σκαντζόχοιρος πιάνει τὴν ὀχιὰ σφικτὰ μὲ τὸ στόμα του ἀπὸ τὴν οὐρὰ καὶ ἀμέσως κουλουριάζεται. Ἡ ὀχιὰ πολεμᾷ νὰ φύγῃ, μὰ δὲν ἠμπορεῖ. Κτυπιέται, δέρνεται μὲ ἀπελπισία ἐπάνω στὰ ἀγκάθια τοῦ σκαντζόχοιρου, ὥσπου σκοτώνεται καὶ ψοφᾷ. Τότε ὁ καλός σου ὁ σκαντζόχοιρος ξεδιπλώνεται καὶ τὴν τρώγει μὲ τὴν ἡσυχία του.

— Ἀμ’ τὰ σταφύλια, πῶς τὰ κουβαλᾷ στὴ φωλιά του, ξέρετε; ἐρώτησε ὁ κὺρ - Νικόλας.

— Πῶς, πῶς; ἐρώτησαν τὰ παιδιὰ περίεργα.

— Νά, τινάζει τὸ κλῆμα καὶ πέφτουν οἱ ρῶγες κάτω. Ὕστερα κυλιέται ἐπάνω στὶς ρῶγες κι αὐτὲς καρφώνονται στ’ ἀγκάθια του. Ἔτσι φορτωμένος πηγαίνει τότε στὰ παιδιά του, στὴ φωλιὰ.

— Ἀφοῦ εἶναι τόσο καλὸ ζῷο καὶ κυνηγᾷ τὶς