Paduaan december 2011

Paduaan.

ANNeChIeN presenteren met een jasje aan pagina 8

SeAtS2Meet

walhalla voor freelancers

JAARGANG 7 NUMMER 2 DECEMBER 2011 PADUAAN.NL

MeNS AChteR vroedvrouw van de studenten pagina 10

pagina 9

Waar gaat ons geld heen ?

Geld is geen probleem op de FCJ. Dat denken studenten bij het zien van spiksplinternieuwe tv-schermen, her en der een verbouwing en de overgebleven lunches bij vergaderingen. En dat terwijl de FCJ er niet goed vanaf komt in de HBO Keuzegids. Gaat al ons studiegeld wel naar het onderwijs? door Yelle tieleman & joost scheFFers

Docenten geven aan dat er soms wel érg veel mogelijk is binnen de faculteit, zo wordt er bij een paar klachten van medewerkers direct verbouwd. Anderen zeggen dat het beeld van de FCJ als geldverslinder is overtrokken. Zij noemen het bijvoorbeeld goed verdedigbaar dat er bij vergaderingen van klassenvertegenwoordigers een lunch wordt geserveerd. Zo worden studenten enthousiast gemaakt mee te vergaderen.

Boudewijn Dominicus, manager Bedrijfsvoering op de FCJ, snapt dat studenten het beeld kunnen krijgen dat de FCJ veel geld uitgeeft. Sinds de herfstvakantie hangen er in het gebouw een aantal nieuwe flatscreens.

Waren die écht noodzakelijk? “Wij kunnen zo communiceren met studenten, en daar projecten als CMD TV op laten zien. Wij willen zo onze identiteit uitstralen, en dat is geld waard.”

Het jaarbudget van de faculteit Communicatie & Journalistiek is 25 miljoen euro.

Volgens Dominicus wordt dat geld goed besteed. “De verhouding tussen de kosten van onderwijzend personeel en ondersteunend personeel is bij ons zoals het moet zijn”, weet hij. Bovendien zijn een aantal kostenposten al omlaag gebracht, omdat ook Dominicus vond dat er op bepaalde aspecten te veel geld werd uitgegeven.

FCJ

Lees verder op pagina’s 2 & 3

Paduaan december2011.indd 1

07-12-11 10:46

2 FCJ

MINIREPO.

Hotel FCJ Het is nog uitgestorven op school als ik in de 1F-gang met wat klasgenoten sta te kletsen voordat we de les ingaan.

Even gluur ik bij het hok van de CMDstudievereniging MAD naar binnen om te kijken of er iemand is. Gewoon, om gedag te zeggen. En inderdaad, ik zie twee jongens, Rowan en Luuk.

Maar kijk ik nou verkeerd of staan ze in joggingbroek en op slippertjes een slaapzak op te rollen? Ik trek de deur open en vraag of ze op school hebben geslapen. Twee breed grijnzende jongens kijken me aan. Ja dus. Wat een idioten, wie gaat er nou op school slapen?

“Nou, de FCJ zegt dat je altijd welkom bent op de faculteit, wij wilden

JOSIeN WOLthUIZeN

even testen of dat echt zo is. Net als ‘Nu we er toch zijn’”, lacht Rowan, voorzitter van MAD. “Maar eigenlijk is dit om het videokanaal van onze opleiding te promoten.” De heren hebben de hele nacht alles gefilmd.

Weken aan voorbereiding gingen aan de logeerpartij vooraf. De FCJ is behangen met bewegingssensoren, die voor grote problemen konden zorgen.

Het bereik van de sensoren werd tot op de millimeter uitgerekend, om te kijken of ze wel naar de wc konden. Een bloedserieuze operatie dus. En de wc kon gelukkig bereikt worden. “Tegen sluitingstijd verstopten we ons achter de bank. Dat was een spannend uurtje.

FCJ tWeetS @thIJSWAShIeR Rolluiken kantine #FCJ dichtgedaan vanwege ontruiming. enerzijds logisch, anderzijds de vraag of dat wel helemaal de bedoeling is. @tARAR_ Oké toegegeven. De #FeM heeft een betere kantine dan de #FCJ. @RICODB Ik reis sinds jaren weer eens met de befaamde lijn 12 door Utrecht, maar het is dan ook voor een avond met vrienden van de #FCJ. @ReNGeR2506 Magazine maken voor school. Genaamd: Merel. #hu #cmd #fcj

@YVONNeVeRMeULeN Kan iemand mij vertellen wat er vanavond bij sodexo op het menu staat? #svj #fcj @IWANVeRRIPS In bus naar Gouda gestaan, in trein naar Utrecht gestaan en nu in bus 12s staan.

Gelukkig heeft de #FCJ nog wel genoeg stoelen. #zitten @SeRKANSeRt Open dag hU en vooral MBO/hBO doorstroom lokaal was weer een succes. Meer dan 50 potentiele hBO studenten bezochten het lokaal #FCJ @WANDADIJKStRA herkansingen nakijken. #hU #FCJ

UIttIPS

Nieuwjaarsduik Utrecht 2012 Kan je geen genoeg krijgen van de Nieuwjaarsduik? Trek dan een Unox-muts over je oren en waterschoenen aan en spring 15 januari om 13.00 uur in het Merwedekanaal in Utrecht. Voor de duik kan je jezelf moed indrinken met warme glühwein en na de duik krijg je een bewijs van je heldendaad.

Van Nathalie Imbruglia tot Queen Net zoals vuurwerk, oliebollen en oudejaarsloten is ook de Top 2000 onlosmakelijk verbonden met de laatste dagen van het jaar.

Net als tijdens de vorige edities van dit populaire radioprogramma, kan je de dj’s bijna aanraken in Beeld & Geluid bij het Hilversumse Mediapark. Bezoek tussen kerst en oudjaar het Top 2000 Café.

Paduaan december2011.indd 2

We werden paranoïde van de voetstappen die we hoorden.”

De jongens zijn niet ontdekt en de alarmen hebben zich stil gehouden.

Rowan en Luuk hebben geslapen tot de eerste colleges begonnen. “We zijn in joggingbroek en op slippertjes naar de douches bij de 0E-gang gelopen.

Dat leverde wel wat rare blikken op.”

De slaapzakken, matjes en tandenborstels zijn inmiddels opgeruimd. De directie heeft nog niet gereageerd.

Daar zal nu ongetwijfeld verandering in komen.

Josien

‘

Drie ton voo Vervolg van voorpagina

FCJ-studenten klagen vaak over het beeld dat zij hebben van de faculteit.

Er zou te veel geld worden uitgegeven aan randzaken zoals catering. door Yelle tieleman & joost scheFFers

“H

et is en blijft vaak lastig vechten tegen de beeldvorming die er bestaat”, zegt Boudewijn Dominicus, manager Bedrijfsvoering op de FCJ. “Maar twee jaar geleden zijn we begonnen om een aantal kostenposten omlaag te brengen, denk aan de kopieerkosten.”

Waar voorheen ieder printje automatisch in kleur werd afgedrukt, wordt er nu standaard in zwart-wit geprint.

Volgens Dominicus levert dat een besparing op van ruim 60.000 euro per jaar. De totale printkosten bedragen jaarlijks drie ton. Ook de kosten van de catering op de FCJ zijn bij studenten en medewerkers een bron van ergernis. Manden vol brood, broodjes kroket en kannen koffie – ruim zes euro per kan – blijven over na afloop van vergaderingen. “Neem alsjeblieft wat mee, anders gooien we het weg”, roepen docenten na een overleg van klassenvertegenwoordigers. Jaarlijks is de faculteit een bedrag van 300.000 euro kwijt aan de catering. “Ik vind de teamlunches goed verdedigbaar hoor”, meent Dominicus. Hij bestrijdt het

Foto: benjamin kamps

beeld dat er eten wordt weggegooid, maar is het volledig eens met de kritiek dat de afstemming met cateraar Sodexo veel beter moet. “Het moet niet zo te zijn dat er te weinig is, maar veel te veel is ook niet goed. We zitten om dit soort zaken te bespreken geregeld met Sodexo om tafel.”

Cateraar Sodexo verzorgt ook tijdens feestelijkheden op de faculteit, zoals diploma-uitreikingen en recepties, de hapjes en drankjes.

07-12-11 10:46

FCJ 3

PADUAAN DECEMBER 2011

‘

‘Open dagen maken opleidingen leuker dan ze zijn’ “Eens, het geeft een incompleet beeld van de opleiding. Je hoort alleen de positieve verhalen van studenten en docenten. Een open dag is wel nuttig, maar niet genoeg.”

Jelmer

1e Jaars Journalistiek

“Oneens, wat ik van de opleiding verwachtte is uitgekomen en klopt met het beeld dat ik kreeg op de open dag. Zowel de docenten als studenten gaven een goed beeld.”

Mieke 1e Jaars CMD

“Eens, op de open dag laat je alleen leuke dingen zien. Het beste werk van studenten en geen prutswerk. En studenten die de opleiding niet leuk vinden, zijn er niet.”

Bernard

,

“Oneens, de open dag gaf mij een realistisch beeld van de opleiding. Het is natuurlijk wat mooier, maar niet totaal anders.

Een open dag is vooral om de sfeer te proeven.”

Micha

Opleidingsmanager CMD

SteLLING

1e Jaars CM

oor bier en broodjes CONtRACt

Het eten in de kantine wordt verzorgd door Sodexo.

Gesprekken met betrokkenen leren dat er ook dan veel voedsel en drank overblijft, onder meer door gebrekkige afstemming tussen de organiserende opleiding en de cateraar. Dominicus: “Wij hebben soms ook wel eens het idee dat Sodexo te snel flessen opentrekt. Dan denk ik: ‘Hadden er nou zoveel glazen rode wijn ingeschonken moeten worden?’ Zij willen natuurlijk een goede gastheer zijn, dat begrijp ik wel. Ik neem niet aan dat Sodexo

Paduaan december2011.indd 3

de boel ‘flest’, want dan krijgen ze na afloop van het contract natuurlijk de rekening gepresenteerd.” Sodexo is een cateraar die zich graag profileert met ‘groene’ en duurzame producten voor een betere wereld. “Daar past niet het beeld bij dat er veel wordt weggegooid”, zegt Willem Schiettekatte, verantwoordelijk voor de Sodexo-activiteiten op de HU. Ook hij vindt het zonde dat er voedsel en drank wordt weggegooid, maar legt de

schuld bij de FCJ. “Ons wordt verteld hoeveel personen er bijvoorbeeld bij een diploma-uitreiking te gast zijn.

Dan zorgen wij dat er voor dat aantal mensen champagne klaarstaat. Maar in de praktijk neemt de ene student vier mensen mee en de ander één. Een opleiding gaat uit van het maximum om te zorgen dat er voldoende te eten en te drinken is voor iedereen. Hetzelfde geldt voor vergaderingen waar broodjes bij aanwezig zijn.”

de catering op alle faculteiten van de hogeschool utrecht is centraal geregeld. de hu heeft al jaren een contract met cateraar sodexo. het huidige contract, getekend in 2009, loopt nog tot 1 januari 2014. dan zal de hu waarschijnlijk een nieuwe aanbesteding uitschrijven, waarop cateraars zich kunnen inschrijven. willem schiettekatte, verantwoordelijk voor de sodexo-activiteiten op de hu, heeft kritiek op de uitvoering van het contract. “de hu heeft een slim contract met ons afgesloten”, zegt hij. “neem de friteuses in de kantine. deze zijn eigendom van de faculteit, maar als één kapot gaat of er is onderhoud nodig aan een apparaat, dan kan sodexo de onderhoudskosten of zelfs de kosten voor een nieuw apparaat betalen.”

‘Hadden er nou zoveel glazen rode wijn ingeschonken moeten worden?’

07-12-11 10:46

4 FCJ De StUDeNt UIt het BUIteNLAND In deze rubriek geven we het woord aan een student uit het buitenland. Roland Marquardt (26) uit Duitsland studeert sinds september 2010 International Communication and Media Design op de FCJ.

.

door laura derksen

“H

et is heel mooi om te zien verhaal. Het besluit om te gaan was dus hoeveel mensen in Neder- zo gemaakt. Eind september vorig jaar land de fiets pakken. Bij kwam ik in Nederland aan, drie dagen aankomst in Nederland viel me dat als later zou school beginnen. Maar ik had eerste op. De Nederlander houdt vol- nog geen kamer. Ik hoorde dat een kagens mij niet oprecht van zijn fiets, maar mer vinden in Utrecht niet gemakkelijk ‘gebruikt’ hem gewoon. In de binnenstad is, maar ik had na een telefoontje met de in Utrecht is er bijna geen plekje te zien internationale afdeling van de FCJ nog waar geen fiets is gedumpt. In Berlijn zie dezelfde dag een kamer in Lombok geje niets anders dan auto’s. Ik heb daarom regeld. De kosten zijn hoog, maar ik ben ook geen rijbewijs, het is naar mijn me- dik tevreden.” ning fout dat de natuur wordt aange- Roland is minder te spreken over het onderwijs op de FCJ. Hij begon met tast door uitlaatgassen.”

Het kostte Roland geen moeite hoge verwachtingen aan de opleiding.

“Ik had meer verwacht om voor een vier‘Ik had meer van de leraren. Het valt jarige studie in me op dat ze weinig keneen ander land verwacht nis in de praktijk hebte kiezen. “Ik ontdek graag van de leraren’ ben en vooral voorlezen uit een boek. Ik heb het nieuwe landen en houd ervan om aan idee dat de leraren pas zijn afgestudeerd, iets nieuws te beginnen. ik kan niet veel van ze leren. Het is ook Ik hecht me nooit zo aan jammer dat er door de Nederlandse leeen bepaalde plek. Mijn raren slecht Engels wordt gesproken, de Duitse vriendin studeert communicatie kan beter. Soms twijfel aan de universiteit in Nij- ik of het niet verstandiger was geweest megen. Zij vertelde me dat om een universitaire opleiding te volhet niveau van lesgeven in gen, maar ik ben hieraan begonnen en ik Nederland hoog is, vrien- maak de studie ook af. Nederland is veel den vertelden me hetzelfde te leuk om al zo vroeg te verlaten.”

Foto: benjamin kamps

Teamsite BC stond maandenlang open

Wanneer wordt dat cijfer nou ingevoerd?!

Het docentengedeelte op de Sharepointpagina van de opleiding Bedrijfscommunicatie is maandenlang zonder wachtwoord te bezoeken geweest.

Studenten klagen dat docenten hun cijfers laat op Osiris zetten.

Is dat terecht? Krijgen studenten cijfers te laat terug of klagen studenten te snel?

door Yelle tieleman

Via dit lek is de redactie van Paduaan in bezit gekomen van documenten, waar publicaties over het ontbreken van hbo-niveau bij de opleiding uit voort kwamen. De leiding van de opleiding was niet op de hoogte van het lek op de Sharepointpagina, waar verslagen van teamvergaderingen en interne beleidsstukken zijn gepubliceerd. Nadat de redactie van Paduaan bij de leiding van Bedrijfscommunicatie het lek heeft aangekaart, is de teamsite gesloten.

Kersverse opleidingsmanager Annette Schenk zegt verbaasd te zijn over het

Paduaan december2011.indd 4

lek. Schenk is sinds 1 november in dienst bij Bedrijfscommunicatie. Ze zegt geen idee te hebben hoe het kan dat de pagina voor iedereen toegankelijk is geweest. Maar van een ramp wil ze niet spreken. “Ik ben in principe wel voorstander van openheid en transparantie.”

Directeur André Uhlenbusch, verantwoordelijk voor de Communicatiestudies, laat weten geen idee te hebben hoe lang de teamsite niet alleen voor docenten, maar voor iedereen te bezoeken is geweest. Ook zegt hij niet te weten wie er verantwoordelijk voor deze fout is. “Wel is het lek onmiddellijk gesloten en hebben we er voor gezorgd dat studenten in de toekomst niet meer op deze pagina’s kunnen komen”, zegt hij. “Want ook ik ben voor openheid en transparantie, maar dit hoort niet te kunnen.”

door joost scheFFers

Docenten hebben na de deadline van een opdracht 21 dagen om het cijfer in te voeren in Osiris. Studenten klagen bij opleidingscommissies dat cijfers te laat worden ingevoerd. “Docenten zitten vaak tegen de deadline aan”, weet Coen van de Ven, voorzitter van de Opleidingscommissie Journalistiek.

Het is de verantwoordelijkheid van de opleidingsmanager om docenten aan te spreken als cijfers te laat worden ingevoerd. Volgens Bernard Weerdmeester, opleidingsmanager CMD, wordt daarbij naar de situatie van de

docent gekeken: “Het kan voorkomen dat een docent enige tijd ziek is geweest. Per geval zoeken we dan een oplossing.”

Het invoeren van cijfers van MCtentamens verloopt via andere procedures. “Het is aan de docent om de resultaten goed te keuren. Ze krijgen ook de statistieken te zien”, vertelt Samira Asserti van het FBO. “Ze kunnen dan een wijziging in de normering aanbrengen of een vraag schrappen.

Als de docent zijn goedkeuring geeft, voeren wij met enkele muisklikken de cijferlijst automatisch in op Osiris en zijn studenten voorzien van een cijfer.”

Enkele dagen voordat die deadline verloopt, krijgen docenten per mail een herinnering gestuurd. Volgens Weerdmeester is het nog niet voorgekomen dat een cijfer onterecht na de deadline op Osiris verscheen.

07-12-11 10:46

FCJ 5

PADUAAN DECEMBER 2011

AllStars-project breidt uit Dit jaar starten achttien nieuwe pilots in het AllStars-project, het excellentieprogramma van de FCJ, verspreid over alle opleidingen.

Deelnemende studenten kunnen in de toekomst afstuderen met een ster op hun diploma. Vorig studiejaar waren er in acht cursussen pilots met excellentieopdrachten. door robbie kammeijer

S

tudenten kunnen tijdens de pilots extra opdrachten vervullen in vijf categorieën: gedrevenheid, innovatie, leiderschap, vakmanschap en internationalisering. Bij succes worden zij beloond met een sterpunt, dat aangeeft dat de student excellent is op een bepaald gebied. Drie pilots waren vorig jaar zodanig uitgewerkt dat tien succesvolle deelnemers in januari een sterpunt krijgen uitgereikt. Aan de hand van de bevindingen in het afgelopen studiejaar is er een AllStarshandboek voor docenten opgesteld.

“Daarin staat een instructie voor docenten en de criteria voor sterpunten”, weet projectleider Carien Touwen.

Omdat het handboek er is, hoeven de docenten dit studiejaar niet opnieuw

het wiel uit te vinden. “Daarom gaan we dit jaar voor een hoger percentage geslaagde pilots”, vertelt Touwen.

De FCJ ontwikkelt met de pilots een eigen manier van excellentieonderwijs.

“Andere faculteiten hebben topklassen, wij willen dat niet”, legt Touwen uit.

“Wij willen alle studenten uitdagen het beste uit zichzelf te halen.” Er komen dus geen nieuwe AllStars-cursussen, maar extra opdrachten worden in bestaande cursussen geïntegreerd.

“Externe cursussen zijn kostbaarder, waardoor ze op termijn kwetsbaarder kunnen zijn”, beargumenteert Touwen.

Marca Wolfensberger, lector Excellentie in Hoger Onderwijs en Samenleving aan de Groningse Hanzehogeschool, spreekt van een laagdrempelige manier van excellentieonderwijs.

Verbouwingen binnen de FCJ

Toch zit er een keerzijde aan het FCJ-systeem. Nadeel is dat studenten uit topklassen van andere faculteiten afstuderen met een hele ster, terwijl FCJ-studenten niet altijd een hele ster zullen hebben verzameld. Volgens Wolfensberger is er bovendien een risico dat het een “eenzaam avontuur” wordt. “De onderlinge motivatie en stimulatie die studenten in topklassen ervaren is met dit systeem lastiger te organiseren”, zegt zij.

Tijd is een probleem in het AllStarsproject, weet Touwen. “Docenten krijgen uren voor de ontwikkeling van de pilots, maar de reguliere cursussen staan op de eerste plaats. Het is lastig om daar wat van te zeggen, want ik begrijp dat andere dingen ook belangrijk zijn.” Wolfensberger benadrukt dat het een kwestie van kiezen is: “Ik denk dat het de verantwoordelijkheid is van een opleiding om studenten uitdagend en passend onderwijs aan te bieden. Daar hangt een prijskaartje aan, maar levert ook veel op.” In 2014 moet de eerste FCJ-student afstuderen met een ster op zijn of haar diploma.

Naast de frisdrankautomaten op de tweede verdieping hangt een foto van een jongen. Wie het onderschrift leest, zal de naam Daniel van Cotthem misschien herkennen uit het nummer Zinloos van Lange Frans en Baas B. Daniel was in 1999 net aan zijn studie journalistiek begonnen, toen hij het slachtoffer werd van zinloos geweld.

BEELDIG .

Foto: jetske looijen

Paduaan december2011.indd 5

Het zal niet iedereen zijn opgevallen, maar er is weer druk verbouwd binnen de faculteit. Zo zijn een aantal lokalen op de 1F-gang aangepakt. Ze dienden als redactieruimtes en waren voorzien van een groot aantal iMacs. Deze zijn nu weg. Omdat de meeste studenten tegenwoordig in groepjes werken met een laptop, is besloten deze ruimtes te voorzien van een vast stroomnetwerk, zodat iedereen de laptop kan gebruiken én opladen. Ook hangen hier nu zogenoemde smartboards. Aantekeningen die hierop geprojecteerd worden, kunnen worden opgeslagen en daarna direct op Sharepoint gezet worden.

Alsnog groen licht voor Journalistiek De accreditatiecommissie verlengt de accreditatie van de opleiding Journalistiek met zes jaar. Eind oktober is de commissie langs geweest om het niveau van de opleiding te beoordelen.

Tijdens een eerder bezoek in september had de commissie te weinig tijd om het niveau te beoordelen en waren er twijfels over de prestaties van afstuderende studenten. Die zorgen zijn tijdens de tweede visitatie weggenomen.

Directeur Peter de Vries is blij en opgelucht: “De commissie heeft gezien dat we bezig zijn de toetsing te verbeteren.

Maar ook dat wie hier afstudeert zijn of haar diploma heeft verdiend. We gaan nu volop verder met de vernieuwing van het derde en vierde jaar. Daarin komt een geheel nieuwe manier van afstuderen. Daarnaast gaan we in de hele opleiding door met verbetering van de toetsing en feedback aan studenten.”

Paduaan nu ook online De Paduaan is binnenkort niet alleen op papier te lezen, maar ook op het internet. De redactie is versterkt met een aantal frisse en gemotiveerde freelance-redacteuren van verschillende opleidingen binnen de faculteit. Zij zorgen ervoor dat je voor het allerlaatste nieuws binnen de FCJ niet meer hoeft te wachten tot de papieren editie in de schappen ligt. Staat de 0E-gang blank en weet je niet waarom? Surf dan meteen naar Paduaan.nl. Ook kun je er strips van student en cartoonist Coen Visser (CMD) vinden over het wel en wee binnen de FCJ.

07-12-11 10:46

6 het GeSPReK

Aldith, oude strijdster Tot vier jaar geleden was Aldith Hunkar één van de bekendste gezichten van de NOS. Op dit moment noemt ze zichzelf ‘global freestyle multimedia journalist’ en woont ze een paar maanden per jaar op het Caribische eiland Jamaica.

“

door robbie kammeijer

A

ls kind van expats woonde u in vier continenten en leerde u zes talen. Hoe gebruikt u die ervaring als journalist?

“Ik probeer verhalen niet per se vanuit een Nederlands oogpunt te vertellen.

Bij het Journaal heeft het mij altijd geïrriteerd dat iets pas nieuws is als er een Nederlandse kant aan zat. Ik dacht: ‘Flikker op’. Wij vinden Nederland het middelpunt van het universum, dat is niet zo.”

Vindt u de berichtgeving in Nederland eenzijdig?

“Je kunt nieuws van twee kanten benaderen. Wij zien slechts één kant. Neem de Mexicaanse griep. De Nederlandse media liepen als makke schapen achter deskundigen aan. Ik zag zelfs dat het kind van een nieuwslezer die griepprik haalde. Dat is propaganda. Dat mag niet, daar moet je boven staan.

Nederlandse media waren niet kritisch genoeg.”

Hoe berichtten Jamaicaanse media over de griep?

“In Jamaica waren media kritischer, waardoor heel andere waarheden aan het licht kwamen. Mensen die meewerkten aan de griepprik stopten door gewetensbezwaren met hun werk. ‘De griepprik is fout, misschien ga je wel dood’, zeiden zij. Hier laten we gewoon Roel Coetinho vertellen. Ik geloof dat de waarheid ergens in het midden ligt.”

Waarom noemt u uzelf ‘freestyle’ journalist?

“Freestyle betekent: mijzelf zijn. Dat zie je terug in de manier waarop ik vragen stel. Ik ben tijdens een inter-

Paduaan december2011.indd 6

view gewoon met iemand in gesprek.

Mensen vergeten altijd dat ik film.

En ook typisch Aldith is dat ik graag onderwerpen maak waarvan omroepbazen zeggen dat er geen zendtijd voor is. ‘Niemand zit daarop te wachten’, zeggen ze dan.”

jij je voelen als er een ploeg uit Burkina Faso arme Nederlanders opzoekt, hen de hele dag filmt, een portretje maakt van een zielige moeder die door haar man geslagen wordt en zestien kinderen heeft en dan zegt: ‘Kijk hoe erg het is in Nederland’?”

Kunt u een voorbeeld noemen?

“Wij zeggen altijd dat Afrika zielig is.

We zien doodgaande kinderen met opgezette buikjes en vliegjes in hun ogen. Maar Afrikanen zijn de lichamelijk sterkste mensen ter wereld en wonen in het rijkste continent, dat wij als Westen leeggeroofd hebben. Afrika is dus niet zo arm, nee, wij hebben het arm gemaakt. Daarna hebben we eeuwenlang tegen Afrikanen gezegd dat ze dom, lelijk en achterlijk zijn.

In Afrika zie ik jongeren die aan hun eigen toekomst werken.”

Hoort u die frustratie ook van Afrikanen?

“Ja, altijd. ‘Wat is het fijn dat jij dit verhaal komt vertellen’, hoor ik altijd.

‘Wat fijn dat je niet doet alsof we debiel zijn.’ Afrikanen moeten nog steeds zielig zijn. Come on, zeg!”

Toch kennen wij een heel ander beeld. Hoe verklaart u dat?

“De Nederlandse media laten een beperkt beeld van Afrika zien. Alleen de armen worden in beeld gebracht. Maar die hebben we hier ook hoor. Hoe zou

Zielig “aFrika is niet Zo arm, nee, wij hebben het arm Gemaakt”

Waar komt die frustratie bij u vandaan?

“Ik heb in Afrika gezien dat het beeld op de Nederlandse televisie van het continent gewoon niet klopt. We mogen dat beeld laten zien, maar dan moeten we niet zeggen dat we objectief zijn.”

Kaartte u dit aan toen u nog bij de NOS werkte?

“Heel vaak. Maar ik werd lastig gevonden. Het werd niet op prijs gesteld

07-12-11 10:46

het GeSPReK 7

PADUAAN DECEMBER 2011

CV 1988 – 1994:

radiopresentator bij radio10, avro en vpro

1994 – 2000:

presentator en verslaggever nos jeugdjournaal

2000 – 2002:

eerste camjo in nederland, voor nos journaal

2001 – 2008:

presentator nos journaal

2007 – heden:

‘Global freestyle multimedia journalist’

Op welke manier?

“Je verruimt je blikveld. Na een dag toeren vol ontmoetingen moeten mensen de dag ’s avonds goed verwerken. Wij kennen de instelling van Jamaicanen niet, wij lopen alleen maar te miepen de hele dag. Alleen maar zeuren.” beeldbewerkinG: aldith hunkar

de hele dag cola komen brengen of wc’s komen schrobben. Vroeger stalen we koffie en suiker, nu strand, mooi weer en mensen.”

dat ik mij inhoudelijk met dingen bemoeide.”

En ondanks uw frustratie werkte u 20 jaar bij de NOS. “Ik vond journalistiek zo boeiend omdat ik dacht dat het verschillende waarheden bij elkaar bracht. Maar dat is niet zo. Het verhaal moet in een kader passen. En dat kader heb ik niet bedacht en ik heb er ook geen invloed op. Dat was een eyeopener voor mij, een grote desillusie. Hierdoor kwam ik op den duur met mijn eigen geweten in de clinch.”

U moest kiezen tussen het Journaal en uw geweten?

“Ja. En ik heb voor mijn geweten gekozen.”

Hunkar organiseert kleinschalige reizen naar Jamaica. Luxe resorts worden daarbij overgeslagen. Ze noemt dat ‘neokolonialisme’.

“We kopen in landen als Jamaica de mooiste stukjes land op, bouwen er een muur omheen en huren locals in die voor een habbekrats witte mensen

Paduaan december2011.indd 7

ontslag “ik heb voor mijn Geweten GekoZen”

U pakt uw reizen heel anders aan?

“Tijdens mijn reizen komen we echt niet binnen de muren van zo’n monsterlijk resort. Ik breng mensen naar plekken die Jamaicanen niet eens kennen. En dan gaan we lekker eten bij een rasta. En we gaan ook met Jamaicanen praten, oorspronkelijke, positieve mensen bij wie je altijd welkom bent. Dat is zo leuk.”

Wilt u tijdens die reis de mensen zelf ook wat vertellen?

“Ik wil vooral dat mensen kennis maken met Jamaicanen. Een Jamaicaan wordt om vier uur wakker, gaat naar z’n eerste werk, zorgt tussendoor voor zijn kinderen, gaat naar z’n tweede werk, doet weer iets tussendoor en gaat naar z’n derde werk. En aan het einde van de dag heeft hij nog steeds geen cent te makken. Maar hij doet het met een big smile. Zijn positivisme en geluk neem je mee.”

Heeft u daar zelf in Nederland ook last van?

“Ja. Mijn jongere zusje is onlangs overleden. Zij merkte altijd, als ik weer een paar maanden in Nederland was, dat ik hier chagrijnig werd. ‘Het is de hoogste tijd dat je weer naar Jamaica gaat’, zei ze dan. En inderdaad, als ik op Jamaica ben, valt er van alles van mij af. Het klimaat en de mensen zijn er warm, ik lach daar met onbekenden op straat. Gewoon, als ik wacht tot ik kan oversteken. Als ik daar iemand aankijk, komt er een glimlach. Bij mij, en bij de ander. ‘Have a nice day!’ Dat mis ik hier.”

Zou een beetje Jamaica in Nederland goed zijn?

“Nederlanders zijn koud en hard. Ik strijd voor goede omgangsvormen.

Mijn ouders hadden mijn naam al goed bedacht. Aldith betekent ‘oude strijdster’, en naarmate ik ouder word, ga ik steeds meer strijden.”

Hoe heeft die strijd u zelf verrijkt?

“Ik heb geleerd te kijken naar wat ik wel heb, in plaats van naar wat ik niet heb. De zon is weer op en ik kan uit mijn bed komen vandaag. Dat is niet evident hoor. Mijn zusje kon dertien maanden haar bed niet meer uitkomen. Daarom moet je, vind ik, bij iedere stap die je zet, de rest van je leven, blij zijn dat je kunt lopen. Kijk naar wat je wel hebt. Want dan ben je rijk.”

07-12-11 10:46

8 het ECHTE LEVEN

“Mijn carrière heeft mij gevonden”

Oud-SvJ-student en presentatrice Annechien Steenhuizen maakt na drie jaar de overstap van NOS op 3 naar de Journaals op Nederland 1. “Als zo’n kans voorbij komt, dan grijp ik hem.” door robbie kammeijer

“T

wee jaar geleden, toen zat ik al bij het Journaal op 3, was er ‘s avonds plotseling een presentator ziek bij het NOS Journaal. Om half negen kwam de regisseuse naar mij toe en zei: ‘Chien, laat alles maar vallen.

Je doet ook nog Tien uur en Laat.’ Ik had een T-shirtje aan. Dat kan bij het Journaal op 3, maar niet bij het echte Journaal. Toen heb ik snel haar jasje aangedaan, wat voor mij iets te groot was, ben ik in de studio gaan zitten en heb ik het gewoon gedaan. Ik vond het retespannend. Nu heb ik één ochtend meegelopen met Rik van de Westelaken voordat ik mijn eerste dagjournaal presenteerde. Het is leuk om te merken hoe

Foto: anp kippa

vanzelf het nu gaat. Van mijn studie op grote speeltuin. Meteen mocht ik verde School voor Journalistiek herinner ik slaggeving doen. Tijdens mijn studietijd mij vrij weinig. Ik was vooral heel veel zag ik mijzelf helemaal niet als presentaaan het feesten. Tijdens de stages leerde tor. Maar toen we een televisieprogramik het vak pas echt. Vooraf zag ik erg te- ma moesten maken, werd ik naar voren gen mijn eerste stage op, geschoven als presenomdat hij bij een krant tator. Ik vond het wel ‘Ik zag mijzelf zou moeten. ‘Dan krijg leuk, maar vroeg mij ik vast een writersblock’, helemaal niet als af wat de docenten in dacht ik. Ik zag allemaal mij zagen. Een paar presentator’ beren op de weg en was jaar later, toen ik als ook niet zo goed in het radioverslaggever bij vak Deadline. Wel was ik goed in radio. RTV Utrecht werkte, werd ik ook al naar Dik Binnendijk heeft toen een fiatbriefje voren geschoven als copresentator van voor mij geschreven, zodat ik mijn eerste het regionale opsporingsprogramma. stage bij een radiostation mocht doen. Het kwam op mijn pad, net als dat ik nu Ik kwam op de algemene redactie van het NOS Journaal kan gaan presenteren.

Radio M Utrecht terecht, voor mij één Mijn loopbaan heb ik ook niet uitgestip-

peld. Ik heb mijn carrière niet gevonden, mijn carrière heeft mij gevonden. Soms denk ik er wel eens na wat ik anders zou willen doen, maar daar heb ik geen antwoord op. Zolang ik die niet heb, blijf ik dit werk doen. Maar als ik het ergens niet meer naar mijn zin heb, moet ik de knoop doorhakken en er niet meer zes jaar blijven hangen. Dat was bij RTV Utrecht het geval, als ik heel eerlijk ben.

Ik wilde meer uitgedaagd worden, maar stapte het warme bad maar niet uit. Ik heb wel ambitie, maar ik ben ook een beetje lui. Gelukkig heb ik de uitdaging weer gevonden bij de NOS.” Lees op paduaan.nl de herinneringen van Annechien aan haar reis naar Tanzania.

EEN EXPERT. DRIE STELLINGEN VOOR

Piet Bakker, lector Crossmediale Kwaliteitsjournalistiek aan de HU en medeauteur van het Handboek Nieuwe Media. door laura derksen Social media zijn een hype.

“Eens. Nu iedereen op Twitter, Facebook en andere social media zit, willen bedrijven meedoen. Ik hoor vaak van mensen uit het bedrijfsleven dat ze ‘iets’ met social media willen doen. Ze lopen allemaal achter elkaar aan. In dat opzicht is social media een hype, maar ik denk niet dat het een hype is dat zo in elkaar kan klappen. Facebook zal bijvoorbeeld niet gauw verdwijnen en anders is er wel weer een vervanger.”

De waarde van social media wordt in bedrijven overschat.

“Eens. De verwachtingen van social media zijn veel te hoog. Starbucks Nederland heeft bijvoorbeeld twintigduizend likes op Facebook. Dit valt voor een gemiddeld bedrijf niet zomaar te behalen. Social

Paduaan december2011.indd 8

media beheren is ook niet zo simpel als enkel op een knop drukken en verwachten dat het allemaal vanzelf gaat. Bij de KLM zit er bijvoorbeeld een team van dertig personen klaar om via social media klachten aan te nemen. Het is een extra en snelle service.”

Bedrijven hebben genoeg kennis over social mediagebruik.

“Oneens. Je moet als bedrijf wat te vertellen hebben aan je doelgroep als je eenmaal een facebookpagina of twitteraccount hebt. Twitter heeft bijvoorbeeld een wat ouder publiek en Facebook is zowel populair bij jongeren als bij ouderen. Hyves wordt minder gebruikt dan in het begin. Ook in het kiezen van de doelgroep zal een bedrijf tijd en energie moeten steken. Maar, veel bedrijven denken dat het ‘Tafeltje dekje, ezeltje strek je en knuppel uit de zak’ is.”

Foto: ed van rijswijk

07-12-11 10:47

het eChte LeVeN 9

PADUAAN DECEMBER 2011

Ochtendgala Als je ‘s ochtends de televisie aanzet om even het laatste nieuws mee te pakken, dan vraag je je niet af waar die nieuwslezer vandaan is gekomen. Net zoals je je niet steeds afvraagt wie het logo van je pindakaasmerk heeft ontworpen, of jouw H&M’tje in elkaar heeft genaaid.

Op een enkel bedachtzaam moment na neem je die dingen voor lief, ze zijn er gewoon.

Maar er gaan uiteraard heel wat handelingen aan vooraf voordat het nieuws op de vroege ochtend op televisie te zien is. In mijn geval eerst het uitdrukken van de wekker, om een uur of vier.

Dan spoed ik me zo snel mogelijk de deur uit, ongekapt, zonder make-up en nog net niet in pyjama. Ik leg mijn

kleren ‘s avonds al klaar. Als ik Matthijs van Nieuwkerk “Tot morgen!” hoor roepen, weet ik dat het bijna bedtijd is. Inderdaad, ik moet vroeger naar bed dan toen ik tien (!) was.

Eenmaal van de eerste schok van de wekker bekomen, volgt het magische moment van de ochtend, op het randje van de nacht. De straten uitgestorven op wat lallende studenten na. Maar die rust is heerlijk, de wegen zijn leeg, en als je die doodenkele keer slaperig met je auto het fietspad oprijdt is er niemand die toetert.

Eenmaal op de redactie gromt men elkaar een goedemorgen toe en vloeit de koffie rijkelijk. Een tiksalvo van toetsenborden klinkt. Zijn er nog on-

Column. gelukken gebeurd, wat staat er op het ANP, wat schrijft de krant? Dan ga ik naar de visagie, en trek een gewaad aan dat de stylist heeft uitgekozen. Tegen zessen zie ik er uit of ik een rode-loperpremière heb.

Ik schuif achter mijn desk, terwijl een kijker zijn dekbed openslaat. Ik doe mijn oortje in en neem de autocue door, terwijl hij naar de badkamer sloft.

“1, 2 ,3, Start leader!” Hij klikt de tv aan en hoort: “Goedemorgen, u kijkt naar Uvandaag!”

Eva Brouwer Presentator RTV Utrecht

GASt

Foto: michel bou

loGne

Gratis inspiratie op Hoog Catharijne Op één van de deuren, verstopt in een gang van winkelcentrum Hoog Catharijne hangt een klein bordje met daarop: Seats2meet.

Het ontgaat bijna iedereen, maar zelfstandigen en freelancers reizen voor deze gratis flexplek speciaal af naar Utrecht. In een grote ruimte zitten zij met tientallen anderen te overleggen en ook zelfstandig te werken. “Seats2meet zet aan tot creativiteit en heeft wel iets gezelligs.”

C

door josien wolthuiZen & robbie kammeijer

ommunicatieadviseur Daniëlle Zuiderwijk werkt regelmatig op deze flexplek. “De drukte hier zet mij aan tot creativiteit”, vertelt ze. Tijdens een bijeenkomst waarop bezoekers hun diensten gratis aanbieden, heeft ze een uur met een coach gepraat over de focus van haar bedrijf ‘Trema’. “Zonder Seats2meet had ik haar niet gevonden.”

Student Merel zit op het dakterras van Seats2meet te wachten op haar werkgroepje. Ze komt hier aan een opdracht werken. Ze is er voor de eerste keer, maar is meteen enthousiast.

“Het uitzicht hier is afgrijselijk”, lacht ze, “maar je bent hier in twee minuten lopen van het centraal station.” Hoogtepunt vindt ze het eten dat niet alleen lekker, maar ook gratis is. “Ik zal hier zeker vaker terugkomen.”

Twee medewerkers van de Universiteit Utrecht genieten van de gratis lunch. Ze hebben net een ‘inspiratiesessie’ achter de rug. “Dit is een fijne plek om met mensen te brainstormen”, vertelt een van hen. Dat vindt ze ook meteen het nadeel van deze plek.

“Wij kennen elkaar al en ontmoeten dus weinig andere mensen, ik heb de indruk dat de meeste mensen die hier

Paduaan december2011.indd 9

komen elkaar al kennen.”

Oud Seats2meet-bezoeker Eliane van Beukering beaamt dat. “Het ‘ons soort mensen’-gehalte begon mij te benauwen”, vertelt ze. Ook de workshops konden mij niet meer boeien. “Er waren te veel goedkope workshophoppers die je elke keer weer tegenkwam en waar je geen vervolgzaken mee kon doen.”

Bezoekers die na hun eerste bezoek wel terugkeren, maken niet alleen gebruik van de gratis ruimtes, maar gaan betalen voor het gebruik van vergader- en stilteruimtes. “Het geld dat we daarmee verdienen dekken de kosten die wij maken voor de faciliteiten die wij gratis aanbieden”, aldus Ronald van den Hoff, één van de oprichters van Seats2meet.

Om te stimuleren dat onbekenden elkaar ontmoeten kunnen flexwerkers op een site inloggen, zodat zichtbaar is wie aanwezig is. “Het principe is dat zelfstandig professionals hier hun kennis met elkaar delen. Door het aanmeldingssysteem is voor iedereen duidelijke welke kennis er op dit moment in het gebouw aanwezig is”, aldus Van den Hoff. “Bezoekers betalen in sociaal kapitaal, niet in oude euro’s.”

Foto’s: benjamin kamps

07-12-11 10:47

10 DE MENS ACHTER

‘Ik ben niet grijs, ik ben radicaal’

FOTO: Alexander Schippers

Paduaan december2011.indd 10

07-12-11 10:47

De MeNS AChteR 11

PADUAAN DECEMBER 2011

PeRSOONLIJK Naam: chris van der heijden Leeftijd: 57 Woonplaats: kortenhoef Beroep: historicus, schrijver en docent Levensmotto: ik ben een marktplein waarop vele ikken samenkomen Politieke voorkeur: links liberaal

Paduaan spreekt elke editie met medewerkers van de Faculteit Communicatie en Journalistiek. In deze interviews ligt de nadruk nu eens niet op de onderwijsperikelen, maar op de mens achter de geïnterviewde. Deze editie: Chris van der Heijden. door laura derksen

“M

ensen denken dat ik heel grijs ben en denk. Dat ben ik niet, ik ben nogal radicaal. Ik constateer juist dat de meeste mensen grijzig zijn en ik zelf uitgesproken ben. Bijvoorbeeld over de doodstraf, daar ben ik faliekant tegen. In Amerika worden fouten gemaakt, er worden mensen omgebracht die later onschuldig blijken te zijn. Wij hebben gewoon niet het recht om iemand het leven te ontnemen. Anders Breivik en Robert M. hebben geen recht op leven in onze gemeenschap, maar dat wil nog niet zeggen dat je ze om mag brengen. Die mensen moeten ze gewoon opsluiten en uit de samenleving zetten. Het kost een hoop geld om iedereen op te sluiten, maar zo denk ik er over. Ik ben een humanist in hart en nieren, iemand die voorzichtig is, nadenkt, twijfelt.

Mijn broer Haye, een bekende komedieschrijver van onder andere de tv-serie Kinderen Geen Bezwaar, heeft afgelopen zomer in de Volkskrant gepleit voor de doodstraf en sympathie geuit voor de PVV. Ik adviseerde hem het artikel niet te publiceren, maar hij heeft het toch gedaan. Ik ben een fervent tegenstander van de PVV. Deze partij demoniseert een groep mensen in onze maatschappij, Haye is het daar niet mee eens. Dat moet hij zelf weten. Van mijn drie broers en twee zussen heb ik het meeste contact met hem, we kunnen het heel goed vinden.”

Rood zakmes “Als klein jongetje van een jaar of acht vond ik mijn vader echt een held. Hij was piloot en vloog met zweef- en motorvliegtuigen boven Hilversum. Ik mocht soms met hem mee. Dat is voor een kind natuurlijk fantastisch. Op een dag gaf mijn vader mij een kus en een rood zakmes. Na dat moment verdween hij uit mijn leven. In de jaren die volgden

Paduaan december2011.indd 11

heb ik proberen te ontdekken wie de man is die uit mijn leven vertrok. Ik ben daarom geschiedenis gaan studeren.

De keuze voor die studie had ook te maken met mijn interesse in de Tweede Wereldoorlog. Tijdens mijn studietijd ontdekte ik dat mijn vader fout is geweest in de oorlog. Mijn vader was een NSB’er. De interesse in de oorlog en in mijn vader liepen door elkaar heen. Maar het feit dat mijn vader een NSB’er was speelde geen dominante rol. Het feit dat hij uit mijn leven was vertrokken wel, dat vond ik veel

‘mijn vader was Fout in de oorloG’ belangrijker. Mijn vader was fout in de oorlog, maar hij was vooral fout als vader. Zo dacht ik er destijds over. Pas twaalf jaar nadat mijn vader vertrok, heb ik hem weer gezien.”

Verwend “Door mijn interesse in de oorlog heb ik een aantal boeken erover geschreven. Een daarvan is Dat nooit meer, waarop ik ben gepromoveerd. Naast de Tweede Wereldoorlog ben ik ook erg geïnteresseerd in Spanje. Ik heb een tijd in Spanje gewoond, waar ik mijn grote liefde heb ontmoet. Ze heet Carmen, een prachtige vrouw met wie ik drie kinderen deel. Ze is ontzettend lastig en uitgesproken, maar een heerlijk mens om mee te leven. Zij maakt het leven graag leuk en gezellig. We hebben nu tien jaar een mooi huis in San Lorenzo de El Escorial, een dorp vlakbij Madrid.

Carmen is daar een stuk gelukkiger dan dat ze hier

in Nederland is. De lucht in Madrid is heel open met een prachtig uitzicht, in Nederland is hij bedrukkend.

Nederlanders vindt ze koud en berekenend: alles moet hier strak geregeld worden. We zijn weinig improviserend en spontaan, zegt ze. Ik ben het daar niet helemaal mee eens, maar dit is ook niet haar cultuur.

Carmen is nogal uitgesproken. Maar dat de Nederlander kouder is dan een Spanjaard, daarin heeft ze volkomen gelijk.

Sara, onze jongste dochter is een goed voorbeeld van de jonge en verwende generatie. Zij beseft niet dat het leven ook tegenslagen kent en dat je soms moet pezen om dingen voor elkaar te krijgen. Ik geloof dat het beter is voor een mens om eens goed op zijn bek te gaan. Als je dan iets bereikt, ben je daar veel gelukkiger mee. Als leraar wil ik daar graag bij helpen. Ik zeg wel eens dat ik voor studenten de rol van vroedvrouw vervul. Ze moeten eerst zwanger worden, van een idee of artikel, en vervolgens schiet ik ter hulp om de baby mooi ter wereld te laten komen. Dat is mijn taak, en daar slaag ik ook regelmatig in, denk ik.”

Poncho “Als schrijver voel ik me de koning van een A4’tje.

Ik mag daarop alles doen en laten wat ik wil. Ik kan er alle poppen op laten dansen en niemand die daar pijn om heeft. Thuis heb ik een heel klein en sober studeerkamertje vol boeken. Ik ben gefascineerd in het monnikenbestaan, ik voel me prettig in een sobere ruimte. De kachel staat er ook bijna altijd uit.

Als het te koud wordt, trek ik een oude grijze poncho uit Uruguay aan. Dan heb ik een warm lijf, koude handen en een koud hoofd. Vandaar dat ik tegen studenten nogal eens zeg: ‘Zoek je eigen poncho.’ Ik bedoel dan dat iedereen zo zijn eigen comfortabele plek nodig heeft, anders kan je niet goed schrijven.”

07-12-11 10:47

.

Z.O.Z. 12

PADUAAN DECEMBER 2011

Column..

eVeN

WHATSAPPEN Met Roel Geeraedts was politiek verslaggever voor RtL Nieuws in Den haag, maakte een uitstapje als presentator van editie NL en is inmiddels bijna een jaar correspondent in het Midden-Oosten. door josien wolthuiZen

Roel Geeraedts Je hebt nooit eerder in het Midden-Oosten gewerkt. Waarom wilde je daar correspondent worden?

“Dat komt voort uit de tijd dat ik in het leger zat en in Bosnië was gestationeerd. Er werden toen door een enkeling matige verhalen geschreven uit het gebied. Dat kan beter, dacht ik. Vanwege die Bosnië-ervaring wilde ik dolgraag als journalist in zo’n oorlogsgebied werken.

Het correspondentschap in het Midden-Oosten was de eerste kans die zich voordeed.”

Een week nadat je in je standplaats Jeruzalem aankwam brak de Egyptische revolutie los.

“Klopt, ik had nog niet eens een huis en een auto toen ik onafgebroken verslag moest doen van de revolutie.

Ik kwam in een rollercoaster terecht. Ik maakte als correspondent meteen wereldnieuws mee, bizar. Achteraf een groot voordeel. Alles wat ik heb meegemaakt had ook over vijf jaar uitgesmeerd kunnen worden.”

StUDeNt

Pietluttig geneuzel Accreditatiecommissie. Het woord herhaalt zich in mijn hoofd en de letters glijden over mijn lippen. Accreditatiecommissie. Man, wat speel ik dit woord graag tijdens een pot Wordfeud. Ik verbeeld me een naar adem happende tegenstander op het moment dat drie keer woordwaarde zich uitdrukt in punten. Veel punten.

Accreditatiecommissie is een woord dat het spel op scherp zet, net zoals het woord onze faculteit sinds een paar weken in haar greep houdt. Na het bezoek van het beoordelingscomité een paar weken geleden zijn veel regels aangescherpt.

Ik juich een kritische blik toe, maar deze verandering gaat gepaard met heel veel pietluttig geneuzel.

De beginselen die ten grondslag liggen aan een succesvolle carrière worden stukje bij beetje om zeep geholpen. Eigen initiatief wordt niet beloond en het stimuleren van het opbouwen en raadplegen van een eigen netwerk? Ho maar.

Kan iemand mij bijvoorbeeld vertellen waarom ouderejaars studenten op een wachtlijst staan om stage te mogen lopen? En, is er iemand die mij wil uitleggen waarom eigen initiatief in de vorm van het zelf regelen van een stage niet wordt toegejuicht?

De tijd dringt. Diegenen bij wie het studietraject de afgelopen jaren niet vlekkeloos is verlopen voelen

de hete adem van een torenhoge langstudeerboete in de nek.

Een wachtlijst is tot daar aan toe, maar het valt, nota bene in de decembermaand, niet te rijmen dat deze studenten vervolgens niets op eigen initiatief mogen ondernemen om studievertraging te beperken.

Net op het moment dat ik in denk mijn opponent in de houdgreep te hebben, krijgt het spel een andere wending. Mijn tegenstander revancheert zich en het woord ‘verandering’ verschijnt op het display van mijn telefoon. Gelukkig, hij heeft het nog niet opgegeven.

Daniëlle Rijsdijk 4e Jaars Journalistiek

“Accreditatiecommissie is een woord dat het spel op scherp zet”

COLOFON Ben je weleens echt in gevaar geweest?

“Ja, dat was tijdens de Egyptische revolutie. Na een paar drukke dagen was het al een paar dagen rustig. We waren het hotel zat en wilde de straat op om verhalen te maken. Toen we in een koffietent opnames maakten, bestormden aanhangers van Mubarak met paarden en kamelen het Tahrirplein. Op een gegeven moment kregen ze journalisten in de smiezen. Toen stonden we ineens tussen veertig man die schreeuwden dat we doodgemaakt moesten worden. Dat was heel angstig.”

Lees meer van dit gesprek op Paduaan.nl

Paduaan december2011.indd 12

Hoofdredacteur: Yelle Tieleman @yelletieleman

Met dank aan: Eva Brouwer, Aldith Hunkar., Daniëlle Rijsdijk

Adjunct: Josien Wolthuizen @wolthuizen

Drukkerij: Tuijtel

Art-director: Jetske Looijen Eindredacteur: Robbie Kammeijer @robbiekammeijer Redacteuren: Joost Scheffers, Laura Derksen @joostscheffers @lauderksen Medewerkers: Benjamin Kamps, Alexander Schippers

tip de redactie via paduaan.nl

07-12-11 10:47