l ROZDZIAŁ 6. PRZYKŁADY DOBRYCH PRAKTYK l
Warsztaty spotkały się z uznaniem przede wszystkim chłopców, dla których zajęcia świetlicowe nie zawsze są atrakcyjne, ponieważ oferta świetlic w niewielkim stopniu dostosowana jest do ich specyficznych potrzeb. Świetlica ze Szczecina organizuje także integracyjne zabawy fabularyzowane – tworzy się wówczas szczególna atmosfera, która pobudza wyobraźnię i twórcze myślenie dzieci, ucząc także współdziałania. Jedną z takich zabaw była „W pogoni za statkiem widmo”.
Zajęcia wg zabawy „W pogoni za statkiem widmo”
6.3. Własne programy zajęć świetlicowych Świetlice szkolne nie realizują programów nauczania, pracują w oparciu o roczny plan pracy świetlicy i tygodniowe hasła tematyczne. Daje to dużą swobodę i możliwości twórcze wychowawcom świetlic. Niektórzy z nich, opierając się na swojej szerokiej wiedzy i bogatym doświadczeniu, opracowują programy zajęć świetlicowych. Wykorzystują je w swojej pracy, prezentują w formie publikacji innym wychowawcom, rejestrują w formie innowacji pedagogicznych.
• P rogram zajęć świetlicowych Bajki naszego dzieciństwa – Dorota Kamysz-Figa, Danuta Kmita2 Program został opracowany w oparciu o bajki dla dzieci. Poznają je np. w kinie lub telewizji, a nie zawsze mają okazję o nich porozmawiać, zastanowić się nad ich przesłaniem. Dzięki analizie ich treści angażującej wszystkie zmysły dziecka oraz towarzyszącej im aktywności, możliwy jest wszechstronny rozwój dzieci. Autorki zaplanowały wprowadzenie jednej bajki w formie hasła tygodnia i analizowanie jej, bawienie się z nią, szukanie w niej tego, co najcenniejsze, według modelu: 1) zajęcia wprowadzające, utrwalające treść bajki i bohaterów; 2) zajęcia promujące wartości moralne; 3) zajęcia plastyczne; 4) zajęcia umuzykalniające; 5) zabawa animacyjna, rozbudzająca wszystkie sfery aktywności dzieci.
2
D. Kamysz-Figa, D. Kmita, Bajki naszego dzieciństwa. Program zajęć świetlicowych, O.W. Impuls, Kraków 2009.
52