Op Weg augustus - september 2017 by Grote Routepaden

Magazine voor Wandelaars & Fietsers

PB- PP B- 21170 BELGIE(N) - BELGIQUE

2017

Retouradres: Grote Routepaden vzw, Beatrijslaan 72, 2050 Antwerpen - Afgiftekantoor Antwerpen X - Erkenning: P 309099 - Tweemaandelijks Augustus - September 2017 - 6,50 €

Schotse bekoringen Fietsen via de Wadden naar Groningen Van middelpunt naar centre via GR 126 In de voetsporen van Abraham Kruipen en knallen op het Nieuw-Zeelandse zuidereiland

Le Périgord Noir • GR 131 Tenerife • Arran • Famenne

©Toerisme Oost-Vlaanderen

NATIONALE WANDEL- EN FIETSDAG ZONDAG 29 OKTOBER 2017 Maldegem Kleit en Drongengoedbos START EN AANKOMST

DEELNAMEPRIJS

WANDELAFSTANDEN

FIETSTOCHTEN

Sint-Vincentiuskring Kleitkalseide 180A 9990 Maldegem

€ 1,50 (leden Gezinssport Vlaanderen en Gezinsbond betalen € 1,00 op vertoon van een geldige lidkaart)

7 - 8 - 10 - 14 15 - 18 - 23 km

33 en 48 km op basis van de fietsknooppunten Breng uw gps en datakabel mee en wij zetten de route op uw gps!

Start tussen 8 en 14 u

Gidswandeling om 13.30 u met voorinschrijving

www.gezinssportvlaanderen.be

www.berghut.be info@berghut.be

Uw materiaal en kleding voor elke outdooractiviteit

EDITO

Van app naar website

De Vennbahn, nog een mooi voorbeeld van storytelling. Foto vennbahn.eu

Storytelling “Hoe word je wandelroute van het Jaar?” Met deze prangende vraag trok het tijdschrift Recreatie en Toerisme naar Joep Naber, directeur van Wandelnet. Met het Groot-Frieslandpad schoten onze noorderburen-wandelvrienden immers een hoofdvogel af, niet alleen bij de routeverkiezing op de Fiets en Wandelbeurs, maar ook in de media en bij het wandelpubliek. Het antwoord van Joep is het relaas van tien jaar intensief (vrijwilligers) werk: van de zoektocht naar afwisselende landschappen en onverharde paden tot de technische afwerking met bewegwijzering, etappe-indeling, routeboekje, website en tracks. Een beetje moderne wandelaar wil immers online- en offline-informatie combineren. Maar de belangrijkste succesfactor van een pad ligt volgens Joep elders: “Anno 2017 gaat het om storytelling. Een pad moet een verhaal hebben.” Vandaar dat het Groot-Friesland zich niet beperkt tot de huidige provincie, maar loopt van West-Friesland tot het Duitse Ost-Friesland. Het pad gaat over geschiedenis en dus over roots van mensen. Over sporen in het landschap, in de cultuur en in de eigen familie.

De app van Grote Routepaden, waarmee abonnees Op Weg ook op een tablet konden lezen, werd vaak gedownload, maar weinig gebruikt. Sommige functies waren ook beperkt. Daarom schakelen we over naar een handige en betere oplossing. Voortaan vind je als abonnee op onze website (www.groteroutepaden.be > opweg > digitaal magazine) een versie van je favoriete tijdschrift die ook leesbaar is op elk toestel (tablet, smartphone, …). Klik je op de icoontjes onderaan de reportages dan beland je meteen bij een kaartje, de track, een uitgebreide steekkaart of extra foto’s. Bovendien zijn nu zowat alle url’s in de steekkaarten en in de nieuwsrubrieken meteen aanklikbaar. Een mooie aanvulling op de papieren versie!

aan bod kwam en waarover Gerda schreef: “Al fietsend wil ik de oorlog van dichtbij meemaken en wil ik linken leggen naar de manier waarop de geschiedenis vandaag vorm krijgt.” In deze Op Weg komt het Abrahampad in beeld, een project dat mensen wereldwijd wil inspireren met verhalen, wandelen en gastvrijheid. Het opsplitsen van onze eigenste Vlaanderen Fietsroute in vier deelprojecten – Eigenzinnige Vlaamse steden, Langs het water, Op en af de taalgrens en Sporen van de Groote Oorlog – moet je in hetzelfde licht zien. Het is verleidelijk om hierop door te gaan (over storytelling als marketingtechniek, over routes als product, over marketingbudgetten en creativiteit, …), maar die discussies laat ik aan anderen. Als de verhalen op de volgende bladzijden een aanzet zijn om je te inspireren tot een stapje/trapje in de wereld, dan gaan wij tevreden de zomer in. Veel lees-, fietsen wandelplezier,

Vanzelfsprekend verklapt Joep daarmee geen groot geheim. Al veel langer dan vandaag worden paden en routes opgehangen aan thema’s. Een schoolvoorbeeld is de Frontlijnroute, die in dit blad al meermaals

Peter Cristiaensen Hoofdredacteur Op Weg

2017-4 Op Weg |

Plan je volgende tocht met een GR wandelarrangement

Acht ideeën voor een toffe zomertrip in de natuur. Geen beter medicijn om de stress van alledag te vergeten dan een weekendje weg met een GR-wandelarrangement. Je gaat zorgeloos op pad met uitgewerkte route beschrijvingen en kaartmateriaal. De hotelier staat klaar met picknick, zorgt voor het transport en verwent je met een heerlijk ontbijt en avondmaal. Foto Annelies De Bleeker

Foto's Clem Ve

rbiest.

Pajottenland

GR 512 leidt je langs golvende akkers, kleine dorpjes, grote vierkanthoeves en kastelen. In een modern, sfeervol hotel*** in hartje Ninove. 2-daagse: € 123 - 3-daagse: € 204*

Hageland

Fruitig Haspengouw

Met holle wegen, akkers, boomgaarden en een stukje Romeinse heirbaan als ingrediënten. In een comfortabele hotelhoeve** in Batsheers. 2-daagse: € 154 - 3-daagse: € 229*

Hoppe- & Heuvelland

Je volgt de Demer en de Winge langs fikse heuvelruggen, broeken en beemden. In een charmehotel*** in Rillaar met sauna en jaccuzi. Met mogelijkheid tot gps-initiatie. 2-daagse: € 140 - 3-daagse: € 228*

Aan beide zijden van de ‘schreve’, waar de herinneringen aan de Groote Oorlog nooit ver weg zijn. In een aangenaam hotel*** boven op de Rodeberg in Westouter. 2-daagse: € 126 - 3-daagse: € 209*

Maas- & Mergelland

In en om Voeren

Het golvende Limburgse Mergelland biedt vele hoogtepunten en verrassende panorama’s. In een prachtig gerestaureerde hotelhoeve** in Riemst. 2-daagse: € 138 - 3-daagse: € 209*

Door de golvende landschappen van het Krijtland, Voeren en het Land van Herve. In een schitterend gerestaureerde vierkantshoeve*** in ’s Gravenvoeren. 2-daagse: € 146 - 3-daagse: € 242*

* Single toeslag op aanvraag bij Anders Reizen

GR-wandelarrangementen: Informatie en boekingen het hele jaar door bij Anders Reizen | tel 013 33 40 40 | www.andersreizen.be

Antwerpse Kempen

Genieten van zandige heuvelruggen en uitgestrekte bossen in de 'stille' Kempen. In een luxe hotel*** te midden van het rustgevende groen rond Lichtaart. 2-daagse: € 146 - 3-daagse: € 238*

Zwalm en Vlaamse Ardennen

De driehoek Oudenaarde-Ronse-Brakel verrast met pittige hellingen en schitterende panorama’s. In een comfortabele B&B met fijne maaltijdservice nabij het landelijke Brakel te midden groene rust. 3-daagse: € 239 (geen singleboeking mogelijk)

IN DIT NUMMER

Dichtbij 6

DICHTBIJ | Wandelen en fietsen in en rond de Arteveldestad

Reportages 8

WANDELREPORTAGE | België Van middelpunt naar centre via GR 126 (deel 1)

FIETSREPORTAGE | Frankrijk Le Périgord Noir: een geschiedenisles op de fiets

WANDELREPORTAGE | Palestina In de voetsporen van Abraham

FOTOREPORTAGE | Marokko Het zal niet bij twee keer blijven...

WANDELREPORTAGE | Schotland Nazomeren op Arran

FIETSREPORTAGE | Nieuw-Zeeland Kruipen en knallen op het zuidereiland

Tips 31

FIETSTIP | België Kersenbomentocht

WANDELTIP | België Plaatjes om te stelen in de Famenne

En verder 20 Fietsnieuws 23 Onderweg

Win! Biergids Oost-Vlaanderen p 20 Pakketje Vlaamse Ardennen p 28 La Wallonie Picarde p 28 Salland p 28 St. Olavspad p 29 The Pennine Way p 29

Win!

Heart of the Cotswolds p 30

Een arrangement in B&B De Steenen Molen p 63

E4 Kreta p 30

Gebeten door het virus | Sjoerd Tel

zondag 3 september GR-feest Diest

Schotse bekoringen

28 Wandelnieuws 32

WANDELAVONTUUR | Spanje GR 131 Tenerife

COLUMN | Fietsbiljet

FIETSAVONTUUR | Nederland Via de Wadden naar Groningen

FIETSAVONTUUR | Denemarken Langs de Deense oostkust

GR-nieuws en agenda

Opmerkelijk | Wandelboom

COLUMN | Heb niet alleen je hond lief

2017-4 Op Weg |

DICHTBIJ |

Koutermolen Sint-Martens-Latem

Kasteel van Poeke

Schilderachtig We starten ons dagje trappen met een uitgebreide verkenning van de Gentse binnenstad. Al was dat niet meteen de bedoeling. Een op tilt geslagen gps – of was het toch onze eigen fout? – doet ons bijna een uurtje rondtoeren alvorens we uiteindelijk het juiste traject richting Blaarmeersen vinden, waar we de niet meer bestaande ‘Artevelderoute’ oppikken. Tot Deinze blijft de route in de buurt van de Leie en fietsen we langs enkele schilderachtige dorpjes. Dat schilderachtige mogen we in Deurle en Sint-Martens-Latem letterlijk nemen. Het zijn kunstenaarsdorpen die in de eerste helft van de 20ste eeuw de bakermat vormden van de ‘Latemse school’. Namen als George Minne, Gustave Van de Woestyne en Constant Permeke doen bij kunstliefhebbers zeker een belletje rinkelen. Naast musea en galerijen, een dorpsplein met kerk en verschillende gastronomische restaurantjes is Sint-Martens-Latem vooral een aaneenschakeling van villawijken. We vergapen ons aan de monumentale villa’s, waarvan verschillende in cottage stijl. We treffen er ook onze eerste molen aan: de Koutermolen, een houten korenwindmolen uit de 14de eeuw.

Arteveldestad Wandelen en fietsen in en rond de

Op het ogenblik van ons verblijf heeft Gent net een nieuw circulatieplan ingevoerd dat meer ruimte geeft aan ‘stappers’ en ‘trappers’. Met Jeugdherberg De Draecke als uitvalsbasis maken ook wij er een fietsen wandelweekend van, zowel in als rond de stad. ÆÆ Tekst en foto’s Katrien Seynaeve en Bart Van Santvliet

Jeugdherberg De Draecke

Van 1953 tot eind 1983 was de Gentse Jeugdherberg ondergebracht in de oostvleugel van de Sint-Pietersabdij. Daarna bleef Gent 10 jaar zonder jeugdherberg. In 1993 werd de huidige jeugdherberg De Draecke plechtig geopend, midden in het historische centrum vlakbij het Gravensteen. Alle bezienswaardigheden liggen op wandelafstand. Voor fietsers en wandelaars zijn er arrangementen uitgewerkt. Recent werd de jeugdherberg volledig vernieuwd.

GR-lid

| Op Weg 2017-4

Als krijg je € 5 korting in deze jeugdherberg. Stuur een mail naar info@groteroutepaden.be.

Kunstgalerij Leie

Ooidonk Even verderop fietsen we voorbij het imposante kasteel van Ooidonk. Deze oorspronkelijk middeleeuwse versterkte burcht werd in 1595 herbouwd en geldt als een van de mooiste kastelen van België. Het zou zeker niet misstaan in het rijtje van de grote kastelen van de Loire. Van Deinze, waar we een lekkere en gezellige bio lunchroom vinden, gaat het verder richting Tielt. Voor we deze kleine, gezellige stad bereiken, wordt het landschap licht glooiend, met zelfs een klein ‘topje’, dat we onmogelijk links kunnen laten liggen. Boven op de Poelberg staat de gelijknamige molen. 1726 is het vroegste jaartal dat terug te vinden is op de molen. Begin jaren 90 werd hij opnieuw maalvaardig. Vandaag is de molenaar wellicht niet thuis, want hij staat er werkloos bij. In Tielt schakelen we over op een ander verdwenen route, de ‘Flandriensroute’. Wij fietsen in noordelijke richting en onze gps blijkt intussen weer 100% betrouwbaar.

Van Vlaenderensmolen Even voorbij het dorpscentrum van Kanegem – prettig weerzien na onze Ronde van de Abdijbieren – zien we links de Mevrouwmolen in de steigers staan. Na meer dan 16 jaar wachten is men vorig jaar eindelijk aan de restauratie begonnen. Nauwelijks twee kilometer verder, op de grens van Kanegem en Poeke, spotten we al een volgend exemplaar: de Artemeersmolen. Op het bijhorende infobordje lezen we dat de

Gravensteen Gent

Afsnee

molen nog steeds gebruikt wordt als ambachtelijk korenmolenaarsbedrijf. In Poeke, een kleine deelgemeente van Aalter, vallen twee markante gebouwen op. Een alleenstaand herenhuis, ook wel het ‘Klein Kasteeltje’ genoemd. Indrukwekkender is het even verderop gelegen rozekleurig kasteel van Poeke. De oorsprong ervan gaat terug tot de 12de eeuw en rondom is zowel een Engelse als Franse tuin aangelegd. Met een stevig windje in de rug brengt een heel bekend jaagpad, de LF5 Vlaanderen Fietsroute, ons snel naar Gent en onze jeugdherberg. Oh ja, we zouden het haast vergeten te melden: onderweg in Vinderhoute fietsen we voorbij… de Van Vlaenderensmolen. De naam alleen al vat perfect onze mooie fietstocht samen. ’s Avonds zetten we nog een ‘stapje in de wereld’. In gezelschap van onze hoofdredacteur is het moeilijk kiezen uit de meer dan 300 bieren tellende kaart van de Dulle Griet. Als herinnering aan onze abdijbierentocht is de eer voor een frisse La Ramée en een Val-Dieu.

Leie bis Na een lekker en uitgebreid ontbijt – waarbij de chocolade paaseieren niet ontbreken – maken we ons klaar voor een dagje stappen. We knippen een stukje uit GR 128 en wandelen het traject van Drongen naar Destelbergen, dwars door de Gentse binnenstad en goed voor zo’n 20 km. Onze auto zetten we aan de eind-

halte, de Lijn brengt ons naar het vertrekpunt. Rond het middaguur staan we op het Drongenplein aan de oude Nobertijnenabdij, waar we via de Leie naar Afsnee wandelen. We kijken uit op de Asselse meersen en de Leie, die hier in zijn natuurlijke bedding kronkelt. Afsnee mogen we gerust ‘residentieel’ noemen, met talrijke villa’s inclusief jacht of zeilbootje. Aan restaurant Nenuphar in Afsnee kan je een overzet over de rivier nemen. Via een spoorwegbrug steken we de ring over en volgen we een eindje de fietsostrade. Eens terug aan de Leie gaat het langs rustige wegen richting Gent-centrum.

Sightseeing In de binnenstad, waar het heerlijk vertoeven is zonder autoverkeer, laten we ons door GR 128 verleiden tot een toeristische sightseeing. Passeren onder andere de revue: de Graslei, het Gravensteen, het belfort, de Stadshal en de Sint-Baafskathedraal. We genieten van een kop koffie met lekkere kaastaart in ‘Bar Bidon’, een hip fietscafé. Zo kunnen we er weer tegenaan voor de laatste 8 kilometer. Voorbij Gent-Dampoort komen we op een plaats die het ontdekken waard is: het Groot Begijnhof van Sint-Amandsberg. Het traject voorbij het Rozenbroekpark, langs brede wegen en doorheen woonwijken, is eerder aan de saaie kant. Het laatste stukje richting Destelbergen wandelen we terug door het groen. Een mooi eind voor een zalig weekend.

STEEKKAART E4

Lochristi

Lovendegem

Aalter

Ruiselede

GR1

Nevele

Sint- MartensLatem 6

Destelbergen Laarne

Drongen

Tielt

riensroute' fietsten we van Gent naar Tielt en van Tielt tot het

Gent

LF 5

Deinze

Heusden

kanaal Brugge-Gent. Via de LF 5 Vlaanderen Fietsroute bereikten we terug de jeugdherberg. Wandeltocht (20 km): volledig op basis van GR 128, traject tussen Drongen en Destelbergen. Naar vertrek en eindpunt met open-

baar vervoer.

Fietstocht (100 km): via knooppunten (zie www.fietsnet.be) geïnspireerd op de verdwenen LF 53 'Artevelderoute' en LF 39 'Fland-

Op Weg 2017

TRACK

FOTO’S

KAART

2017-4 Op Weg |

WANDELREPORTAGE | België

Van middelpunt naar centre

via GR 126 deel 1

Een tocht van Buggenhout, het geografische middelpunt van Vlaanderen, naar de Waalse tegenhanger Yvoir, dat was het doel. GR 126 werd het middel. Gespreid over zeven etappes en 190 kilometer leerden we ons land op een andere en vooral verrassend mooie manier kennen. ÆÆ Tekst en foto’s Bart Biesemans

Op weg naar Gentinnes.

Het idee Hoe ontstaat een idee? Veel langeafstandsstappers zullen hetzelfde antwoorden: “Al stappend natuurlijk.” In dit geval ontmoette ik mijn muze in de zomer van 2013 op de camino naar Compostela, ergens tussen Oviedo en Lugo. Helemaal in de ban van mijn avontuur, met een hoofd dat na drie weken bevrijd was van de dagelijkse beslommeringen, vroeg ik mij af of een dergelijke ervaring ook in eigen land te beleven viel. Compostela naar België verhuizen zat er niet in, maar ik had de meerwaarde ervaren om van de ene naar de andere symbolische plek te trekken. Als inwoner van Buggenhout lag de symboliek voor de hand. Want als de camino

| Op Weg 2017-4

mij iets geleerd heeft, dan wel dat waar mensen samen stappen het onderling respect en de verdraagzaamheid enkel toenemen. Ik besloot te wandelen van het centrum van Vlaanderen, op 2 kilometer van mijn voordeur in Opdorp (deelgemeente van Buggenhout), naar Yvoir, het geografische centrum van Wallonië. Een GR kenden we nog niet in Opdorp, maar in Brussegem bleek een pad te starten dat warempel ook door Yvoir loopt: GR 126.

Allesbehalve verplicht nummer In november 2013 startte ik met Diane, mijn echtgenote en vaste stappartner, de eerste etappe: van Opdorp naar Brussel-Centraal. Een verplicht nummer tussen de appartements-

blokken en de autostrades, zo dacht ik. Fout! Het werd een boeiende tocht langs velden, door bossen en over heuveltjes die me regelmatig een glimp op de skyline van Brussel toonden. Van bij de start kregen we meteen twee bossen voorgeschoteld: het Lippelobos en het Buggenhoutbos, met zijn 190 hectaren een van de grootste bossen van Oost-Vlaanderen en net zoals het Zoniënwoud een overblijfsel van het vroegere ‘Kolenwoud’ dat het centrum van België bedekte. De naam ‘Buggenhout’ zou zelfs ontleend zijn aan de talrijke beuken die samen met de wintereiken – waarvan de eikels worden geoogst en opgekweekt tot bosplantsoen ‘appellation contrôlée Buggenhoutbos’ – ook vandaag nog de overheersende boomsoorten zijn.

De skyline van Brussel vertoont zich in de verte.

die aantoonde hoe groen onze hoofdstad eigenlijk is. Omdat mijn gps net als wij de kluts kwijt was, kregen we een omweg van 2 kilometer cadeau. Allemaal in de prijs inbegrepen …

Het werd een boeiende tocht met regelmatig een glimp op de skyline van Brussel.

Brussel binnen Niets zaliger dan de herfstgeuren van een bos en het gekraak van bladeren onder de voeten. Met een gelukzalig gevoel vervolgden we de weg langs de Brabantse kouters van Peizegem, Merchtem, Hamme en Relegem. Over glooiende asfalt- en betonstraatjes of veldwegen die verraadden dat het Pajottenland niet veraf was. Tot het geraas van de Brusselse Ring ons erop wees dat de rust nu écht bijna voorbij was. Door een pijp stapten we onder de ring door. Een origineel kantje van één van de drukste verkeersknooppunten van het land die ons naar de appartementenwijken of industiezones zou voeren … ware het niet dat we recht in het Laarbeekbos terecht kwamen. Een verrassing

Via rustige woonwijken bereikten we de Koekelbergbasiliek. Het Elisabethpark leidde ons naar Molenbeek. Niet bepaald de aangenaamste gemeente, wat het contrast met het centrum van Brussel sterk in de verf zette. Eénmaal het kanaal overgestoken, wandelden we langs gezellige straten en mooie pleinen zoals het Sint-Katelijneplein en het Martelarenplein richting Sint-Michiels en Sint-Goedelekathedraal, waar we opgewacht werden door wat in de verte leek als een luidruchtige betoging. Aan de hoofdingang van de kerk gekomen waren we getuige van een Afrikaanse trouwplechtigheid. Vrouwen in kleurrijke kleren die traditioneel Afrikaanse liederen zongen waaruit een zodanige vrolijkheid sprak dat we even later nog steeds glimlachend op de trein huiswaarts zaten. Al bij al een onverwacht mooie tocht die we ondertussen reeds meermaals opnieuw hebben gestapt met vrienden.

Trotse Belg De winter was in maart 2014 op zijn terugweg wanneer we met de trein naar Brussel trokken voor de twee volgende etappes. De start was indrukwekkend. We passeerden de Kunstberg, het Muziekinstrumentenmuseum en het Koninklijk Paleis. En dat niveau bleef behouden. De Vijvers van Elsene gunden ons een blik op het Flagetgebouw. Langs statige lanen bereikten we de Terkamerenabdij. Oorspronkelijk in 1201 gesticht door de hertog van Brabant en Neder-Lotharingen herbergen de gebouwen momenteel het Nationaal Geografisch Instituut. Het domein oogt verzorgd en is zeker een bezoek waard. Via de diplomatieke wijk en het residentiële Watermaal-Bosvoorde naderden we het 7,41 hectare grote Tournay-Solvaypark dat uiteindelijk uitliep in het Zoniënwoud. Onze trip door de hoofdstad had van mij een trotse Belg gemaakt. Ik had decennia met een denigrerende blik op Brussel neergekeken. Het was een stad die ik associeerde met termen zoals verwaarloosd, vuil en onveilig. Het tegendeel is waar, het bruisende Brussel van Hergé en Brel bestaat nog!

La vache sur le toit We bevonden ons reeds op grondgebied Wallonië wanneer we het Zoniënwoud verlieten en naar onze B&B in Lasne trokken. Er bleek niemand thuis te zijn. Geen nood, we hadden toch het plan om nog naar de Leeuw van Waterloo op zoek te gaan. De rugzakken zetten we voor de deur en na een uurtje stappen,

2017-4 Op Weg |

Ingang van de abdij van Villers-la-Ville.

grotendeels in de uitlaatgassen van het woonwerkverkeer, kwamen we toe aan dat nationale monument. Een afknapper van formaat, er viel niets te beleven en we hebben ons dan maar beperkt tot een stevige pint in het bijhorende café. Op de terugweg stootten we op een restaurantje met een best grappige naam: La Vache sur le Toit. Of die koe of het dak er iets mee te maken hebben weten we nog steeds niet, maar we hebben er zeer lekker gegeten. Intussen had onze gastheer zich al over onze rugzakken ontfermd.

Obligaat zwembad De volgende morgen werden we vergast op een stevig ontbijt en een gastheer die erop stond Nederlands met ons te praten. Met een accentje, maar toch zeer vlot. Vlotter dan ons Frans in ieder geval. Kortom, weer een vooroordeel dat uitgedaagd werd. Vanaf hier tot in Namen trokken we door streken die in het centrum van ons land liggen, maar die wij tot dan enkel kenden van de E411 en de 120 km/u waarmee we daar voorbijrazen. We waren dus nieuwsgierig, en die nieuwsgierigheid werd beloond. Eerste opval-

De Kunstberg in Brussel.

| Op Weg 2017-4

De aanloop naar het Zoniënwoud.

lende ontdekking, Waals-Brabant bleek welvarend te zijn. De dorpjes en hun wegen waren mooi en verzorgd, de huizen getuigden met hun omvang en met de verzorgde tuinen inclusief obligaat zwembad van een zekere rijkdom. In de buurt van de provinciegrens met Namen stopte dat abrupt, we zagen meer kleine rijhuisjes en het wegdek riep om een nieuwe slijtlaag.

We passeerden dorpjes met klinkende namen: Ransbeck, Ohain, CoutureSaint-Germain en Bousval. Een tweede ontdekking, de Ardennen beginnen in Brussel. Hoogteverschillen van 100 meter en meer, weidse landschappen, bossen, modderige paadjes waren ons deel. Kortom, alles wat een tocht aangenaam maakt. Een derde ontdekking: de mensen bleken toegankelijk en vriendelijk. Overal werden we begroet of werd er gewuifd.

In de buurt van Mellery.

Dries We passeerden dorpjes met klinkende namen: Ransbeck, Ohain, Couture-Saint-Germain en Bousval. Vooral Ohain trok onze aandacht. Net zoals in ons eigen Opdorp bevond zich in het centrum een groene ‘Dries’, een driehoekig dorpsplein dat in de middeleeuwen gebruikt werd als gemeenschappelijke weide voor het vee en waar de dorpsbewoners hun gewassen mochten planten. Vooraleer we de befaamde abdij van Villersla-Ville bereikten, werden we nog getrakteerd op een uitgestrekt bos waar de winterregens nog hun sporen hadden nagelaten. Regelmatig zakten we tot de enkels in de modder. Krachtenslopend voor ons, maar de padden en kikkers vonden dit wél leuk. Als de evolutie zijn werk verder zet, kan het zijn dat de padden hier ooit een mensentrek organiseren om ons droog en veilig over de weg te zetten… Dat we er lief uitzagen als we aan de abdij kwamen, hoeft geen betoog. Toch mochten we binnen in Le Chalet voor de afsluitende pint van onze tweedaagse met zicht op de abdij. Op het terras weliswaar, waar we uit eerlijke schaamte de bottines aan de uitgang lieten staan. Een

OP WEG 2017 Waals-Brabant is verrassend landelijk.

kleine kilometer scheidde ons nog naar het station van Villers-la-Ville. Een nieuwe to-do rijker: ooit eens grondig tijd nemen om de abdij te bezoeken.

nr.4: GR126 Eerste Belg

55 x 101mm

Pas een hele tijd later hebben we onze trektocht naar het centrum van Wallonië verdergezet. Bossen – daar waren de herfstgeur en de ritselende bladeren weer – en open vlaktes wisselden elkaar af, steeds over een glooiend landschap. Het memoriaal Kongolo in Gentinnes vormde na 8 kilometer stappen een merkwaardig oriëntatiepunt. Deze kapel werd in 1967 gebouwd ter nagedachtenis van de in

Een van de vele holle wegen onderweg.

Kongo vermoorde missionarissen. Het hout en de stenen waarmee het gebouw werd opgetrokken kwamen uit Afrika. Een tweede oriëntatiepunt vormden de windmolens in de buurt van Ardenelle die het landschap beheersen. Voor sommigen misschien een doorn in het oog, voor mij een goed alternatief voor vervuilende energiecentrales. Op kilometer 19 zagen we het derde oriëntatiepunt tussen de bomen uitsteken, de donjon van Villeret, een versterkte toren uit de 13de eeuw. Via de kleine steegjes van Saint-Martin en

Balâtre kregen we zicht op het Bois de Bètche aux Roches waar zich de grot van de man van Spy bevond, de vindplaats van beenderen van drie neanderthalers die hier 40.000 jaren geleden leefden. Poëtischer uitgedrukt: de woonplaats van de eerste Belg. Op zoek gaan naar de grot zat er niet meer in, we moesten naar het station van Jemeppe-sur-Sambre, 1,2 kilometer verwijderd van de route, zo stelde de topogids. In realiteit stapten we 3 kilometer, maar de NMBS bracht ons vlot weer thuis, en dat was wat telde. In het volgende nummer vervolgen we onze weg zuidwaarts.

STEEKKAART later kreeg deze Waalse route een noor-

Storytelling GR 126

delijk verlengstukje tot in het Vlaamse

Omdat het idee ‘van middelpunt (Opdorp) naar centre (Yvoir)’ een interessante nieuwe invulling is van GR 126, heeft GR het pad nog verder noordwaarts verlengd van Brussegem via Opdorp tot Mariekerke, waar de aansluiting met GR 5A verzekerd is. Er wordt momenteel volop gewerkt aan de routebeschrijving en kaartjes van dit nieuwe traject. Weldra te vinden op onze website.

Brussegem om aan te sluiten op GR 128. Via Waals-Brabant belandt de route in de weinig bekende, maar daarom niet minder interessante Sambervallei. Tussen Namen en Dinant wordt de indrukwekkende Maasvallei verkend. Na nog een stukje Lesse en het veel intiemere Houillevalleitje eindigt de route in de diep ingesneden Semoisvallei. Onze etappes: Opdorp – Brussel (34,2 km), Brussel – Lasne (30,8 km), Lasne – Villers-la-Ville (23,4 km) en Villers-la-Ville – Jemeppe-sur-Sambre (29,5 km).

Gidsen en kaarten De topogids van onze Waalse zusterorganisatie GR 126 Brussegem - Bruxelles - Namur - Dinant - Membre-sur-Semois is te koop in

Route en bewegwijzering

de GR-webshop.

GR 126 loopt over 240 km door een grote variatie aan landschappen. Oorspronkelijk was Brussel het vertrekpunt, maar

TRACK

FOTO’S

KAART

Het Kongolo memoriaal.

2017-4 Op Weg |

FIETSREPORTAGE | Frankrijk

Le Périgord is onderverdeeld in vier regio’s: Blanc, Noir, Pourpre en Vert. Onze keuze valt op Noir omwille van de vele fietsmogelijkheden en de talrijke bezienswaardigheden. Dat resulteert in een aangename fietsreis doorheen de geschiedenis, van de Cro-Magnon tot Joséphine Baker. ÆÆ Tekst en foto’s Guy Raskin

Le Périgord Noir

Een geschiedenisles op de fiets

Domme, het balkon van de Dordogne.

Voie verte We nemen onze intrek in de Chambre d’hôtes de la Voie Verte in Carsac, een stadje in de vallei van de Dordogne. Wie iets van fietstoerisme kent weet daarmee al genoeg: wat ooit een spoorweg was, is nu een goed berijdbaar fietspad. De volgende ochtend zitten we meteen op deze over viaducten lopend

| Op Weg 2017-4

en doorheen de rotsen geslagen groene weg richting hoofdplaats van de Périgord Noir, Sarlat-la Canéda. Dat heeft een heuse kathedraal aan een mooi centraal plein. In het oude stadsgedeelte bevinden zich diverse middeleeuwse huizen. We willen er doorheen fietsen maar moeten al gauw de fiets aan de hand nemen, want de hele zomer is

er in de voormiddag een toeristenmarkt met streekproducten zoals foie gras en notenolie. Na ons oponthoudje gaat het een heuvel over naar de beschermde vallei van het riviertje Enéa. Opmerkelijk zijn de vele huizen in goudgeelkleurige zandsteen en kerkjes met een hoog reikende klokkengevel als plaatsvervanger voor de toren.

Holwoningen in het 'Abri de la Madeleine'.

De tuin van Eyrignac Typisch voor dit soort valleitjes is het feit dat toeristische sites vaak ergens op een hoogte liggen. Bijgevolg is het even klimmen geblazen naar de tuinen van Eyrignac, getiteld als ‘de mooiste van de Dordogne’. Taxusbomen, haagbeuken, buxus en klimop verdelen de tuin in talloze ‘kamers’. De kamer der geliefden en de woordenvolière onthullen duizenden liefdesverklaringen op kleurrijke lintjes gebonden rond ijzeren tralietjes. De schoonheid van de witte tuin ligt in de eindeloze pracht van witte rozen en witbloeiende eenjarige planten. Maar de rode draad doorheen de tuin en zijn geschiedenis is water. Eyrignac betekent niet voor niets ‘daar waar het water stroomt’.

Lascaux Van het ene beekdalletje gaat het naar het andere. In een van die valleitjes ligt St-Geniès, een typisch versterkt zandsteendorpje waar je gewoonweg niet langsheen kan fietsen zonder even een kijkje te nemen. Op de eerstvolgende heuvel genieten we van een vergezicht. Jammer genoeg ook op een onheilspellende regenwolk die uithaalt over de naastgelegen heuvelkam. Ons doel voor vandaag is Montignac, gelegen aan de Vézère. De rivier strekt zich uit van Terrasson tot Limeuil, waar hij uitmondt in de Dordogne. Ook Lascaux, een plek die we allemaal kennen uit onze geschiedenislessen, ligt op het einde van deze eerste etappe. En voor wie wat opfrissing nodig heeft: Lascaux is de meest bezochte grot van Frankrijk, met eeuwenoude muurschilderingen. Om bij de grot te geraken krijgen we twee stevige hellingen te verwerken, waarop we als slakken naar boven kruipen. Door het uitgelopen bezoek aan de

Vergezicht vanuit Domme.

tuin ontbreekt ons de tijd om binnen te gaan. Bovendien zouden we eerst de lange afdaling naar Montignac moeten nemen om tickets voor de grot te kopen. Een maatregel die genomen is om de toeristen in de stad te krijgen, maar die weinig fietsvriendelijk is.

deleeuwen bouwde men in en tegen de rots een vesting ter bescherming tegen de invallen van de Vikingen. Achter een volgende rots bevindt zich een dinosauruspark en nog enkele bochten verder staan we voor een van de meest mysterieuze middeleeuwse gebouwen, het rotskasteel Reignac. Maar vooraf hadden we beslist om een extra lus te fietsen naar het kasteel Commarque, waardoor we Reignac enkel een blik toewerpen.

St-Geniès is een versterkt zandsteendorpje waar je Oeroude bewoners niet langsheen kan fietsen De Vézère was het gebied van de Cro-magnon, een afstammeling van de neanderthaler die zonder een kijkje te nemen. genoemd werd naar een grotwoning in de Van holbewoner tot kasteelheer Dag twee volgen we de vallei van de Vézère van Montignac naar Les Eyzies. Een kennismaking met een lange tijdlijn, van de prehistorie via de middeleeuwen naar de renaissance. Op deze amper 30 km lange rivierstrook liggen onwerkelijk veel interessante bezienswaardigheden. Het is onbegonnen werk om alles te bezoeken en we moeten een keuze maken. De troglodietenvesting La Roque St-Christophe is ongetwijfeld het meest imposante, door de mens bewoonde natuurverschijnsel. Met een lengte van 1 km en een hoogte van 80 m telt ze het grootste aantal holwoningen in Europa. De rots omvat vijf terrassen, 60 miljoen jaar geleden tijdens de laatste ijstijden ontstaan door de erosie van het rivierwater en de inwerking van de vorst op de kalkrotsen. De klif diende in de prehistorie als schuilplaats voor zwervende jagers en plukkers. Maar ook nadat de mens koos voor een vaste verblijfplaats werd St-Christophe ononderbroken bewoond tot in 1588. Nog in de mid-

buurt van Les Eyzies en die leefde rond 25.000 v. Chr. Cro is een dialectwoord voor ‘hol’, Magnon was een courante naam in de streek. Vindplaatsen van prehistorisch leven dienen wel vaker als naam voor tijdzones in de geschiedenis. Het Magdalénien bijvoorbeeld, een van de latere culturen van het laat-paleolithicum (van 18.500 tot 11.000 v. Chr.), is genoemd naar de Abri de la Madeleine. In de middeleeuwen is deze schuilplaats opnieuw in gebruik genomen, net zoals La Roque St-Christophe. Bovenop de rots prijkt nog steeds de middeleeuwse kasteelruïne Petit Marsac. Tijdens ons bezoek aan het prehistorisch rotsdorp van de ‘site de la Madeleine’ komt de dagelijkse buiencarrousel weer op gang. Gelukkig kunnen we op het gepaste moment onze tocht verderzetten en lijkt het erop dat we aan het ergste ontsnapt zijn.

Het mag niet zijn Onze extra lus brengt ons in het valleitje van de Beune. Boven op een rots krijgen we zicht op de indrukwekkende kasteelruïne Commarque. In vogelvlucht staat ze slechts enkele honder-

2017-4 Op Weg |

De indrukwekkende kasteelruïne Commarque.

den meters van ons vandaan, maar in praktijk wacht ons nog een afdaling, een klim naar de kam en opnieuw een afdaling. Bovendien kleurt de hemel boven de heuvels opnieuw pekzwart en horen we in de verte onheilspellend gedonder. We besluiten om de in de volgende bocht gelegen Abri du Cap Blanc, een prehistorische vindplaats met wandsculpturen uit de Magdalénien-periode, te bezoeken en dan rechtstreeks naar Les Eyzies af te dalen. Maar ook dat mag niet zijn. Om het bezoekersaantal te beperken en het cultuurerfgoed te beschermen, moet je je blijkbaar op voorhand aanmelden. De dame achter het loket vertelt ons dat dit eveneens geldt voor de volgende twee sites richting Les Eyzies en ook voor het prehistorisch museum aldaar. Mijn repliek om de site in een reportage bekend te maken in België wordt met enige hoon weggelachen: “Ze kennen ons tot in Amerika!”. Het onweer is nakend. Tijd om naar Les Eyzies te fietsen, de zogenaamde wereldhoofdstad van de prehistorie.

Vanop de burcht van Beynac.

| Op Weg 2017-4

Voie Verte tussen Sarlat-la-Canéda en Cazoulès.

De kastelen van de Périgord Behalve de Vézère telt de Périgord Noir nog een andere grootse rivier, de Dordogne. Die leidt ons door de 'vallei van de kastelen', een naam die niet gestolen is. Beynac, Les Milandes, Fayrac, Castelnaud, Marqueyssac, La Malartrie

De Dordogne leidt ons door de 'vallei van de kastelen', een naam die niet gestolen is.

en nog een aantal niet opengestelde privékastelen waarvan we de naam schuldig moeten blijven, liggen haast naast elkaar. De eerste op ons pad, de burcht van Beynac, dateert uit de 12de eeuw. Hoog op een rots heerst ze over

de rivier en ooit was ze het onderkomen van Richard Leeuwenhart. We maken een sprong in de tijd. Het kasteel Les Milandes werd in 1947 gekocht door Joséphine Baker, de eerste, schaars geklede, zwarte revuedanseres van Parijs. Het museum in het kasteel is gewijd aan haar leven. We haasten ons naar binnen want de volgende wolkbreuk trekt over ons heen. Wanneer in de tuin een roofvogelshow plaatsvindt, genieten we weer van een droog moment. Torenvalken, kerkuilen, woestijnbuizerds, laplanduilen, oehoes, steenvalken en zeearenden vliegen ons om de oren. In tien kletsnatte minuten rijden we langsheen de volgende twee kastelen. Om te beginnen Castelnaud, tevens een van de zes ‘mooiste dorpen van Frankrijk’ uit de Périgord Noir. In de burcht is een heus middeleeuws oorlogsmuseum ondergebracht. Jammer genoeg is onze dag vandaag weer veel te kort, en is er evenmin tijd voor een bezoek aan het ecomuseum van de noot. De Périgord is de bakermat van de walnoten, sporen leiden

Het kasteel Les Milandes.

St-Geniès, een typisch versterkt zandsteendorpje.

STEEKKAART Montignac

Losse

Vé zè re

c cc

c c

A 20

Domme is geen vloek, maar een prachtige 13deeeuwse versterkte bastidestad, het hoogtepunt van onze laatste etappe. Op een rots boven een meander van de rivier ligt dit ‘balkon van de Dordogne’. De stadspoort gold als gevangenis van de Tempeliers, stichters van de stad. De markthal gaf toegang tot grotten onder de stad, die dienden als toevluchtsoord in onzekere tijden. We dalen terug naar de rivier en volgen een bewegwijzerde fietsroute langs witte kalkrotsen en het kasteel van Montfort naar onze eindhalte Carsac. Omdat het een korte etappe was, verlengen we ze met een lus langs de Dordogne. Heen door notenplantages, terug via de voie verte. Weliswaar na eerst een cafeetje te zijn binnengevlucht om die laatste bui te ontlopen…

Thonac St-Léon-surVézère

Brive-Vallée de la Dordogne La ChapelleSt-Geniès La Roque Aubareil SalignacSt-Christophe Site de la Eyvigues Reignac Madelaine Tamniès Tursac Abri du Gran Roc St-Crépin Cap Blanc Les-Eyzies-deMarcillacTayac-Sireuil St-Quentin Proissans Jardins d’Eyrignac St-Cyrq Marquay Font de Commarque Le Gaume Simeyrols Bugue Puymartin Meyrals Souillac Sarlat-laCampagne Ste- Nathalène Canéda Peyrillac Gouffre de Carlux St-AndréProumeyssac St-Vincent d’Allas St-Cyprien Beynac-etSt-JulienCalviac Le Roc Cazenac de-Lampon La Roque Carsac Aillac Fénelon ne Vitrac Gageac don Le Buisson- Dor Ste-Mondane de-Cadouin Allas-lesMines Les Milandes Veyrignac Castelnaud 0 2 4 Domme Op Weg St-Cybranet km

Alles loopt geolied

Lascaux

historici terug tot 17.000 jaar geleden. De waarde van de noten en van de notenolie was zo groot dat boeren in de middeleeuwen hun schulden afbetaalden met walnoten.

De Dordogne leidt ons door de 'vallei van de kastelen'.

2017

Route en bewegwijzering

bieden zij meerdaagse toeristische fiets-

De Périgord is het bekendste deel van

circuits en/of bagagevervoer aan.

het departement Dordogne. De streek is

Onze tocht van 230 km verliep in vier

vernoemd naar de Gallische volksstam

etappes: Carsac – Montignac (62 km), Mon-

de Petrocorii en is onderverdeeld in vier

tignac – Les Eyzies de Tanyac (44 of 55 km),

regio’s: Blanc, Noir, Pourpre en Vert. De

Les Eyzies de Tanyac – Castelnaud la Cha-

kleurbenaming staat symbool voor enkele

pelle (59 km), Castelnaud la Chapelle –

typische kenmerken van de streek. Noir bij-

Carsac (54 km).

voorbeeld duidt op het donkere bladerdak van de uitgestrekte bossen en de truffels

Info

die er te vinden zijn. Wij kozen de Périgord

Fietsbrochure Voie Verte et véloroute:

Noir uit omwille van de vele bezienswaar-

www.sarlat-tourisme.com/docs/voie_

digheden en de aanwezige fietsvoorzienin-

verte_veloroute.pdf.

gen. ‘Voie Verte et véloroute’ is de naam

Streekinfo: www.dordogne-perigord-tou-

van de 23,4 km lange Voie Verte tussen

risme.fr.

Sarlat-la-Canéda en Cazoulès, deels langs

Fietsverhuur: www.bike-bus.com

de rivier de Dordogne. Aanvullend zijn er ‘Véloroutes’ uitgezet op verkeersluwe wegen. Bovendien hebben fietsverhuur-

INFO

TRACK

FOTO’S

KAART

ders zich toegelegd op het fietstoerisme en De tuinen van Eyrignac.

2017-4 Op Weg |

WANDELREPORTAGE | Palestina

In de voetsporen van Abraham Wandelen door Palestina Wandelaars kijken uit over Sanur tussen Jenin en Nablus © Frits Meyst.

Op de Westelijke Jordaanoever kunnen wandelaars letterlijk uit hun comfortzone stappen. Te voet maken de clichés van krantenkoppen langzaam maar zeker plaats voor menselijke gezichten. ÆÆ Tekst Stefan Szepesi Foto’s Evan Bryant, Frits Meyst, Leon McCarron, Matt Harm

Musakhan “Eet zoveel als je van ons houdt.” Onze gids Mohammed Atari zegt het met een brede glimlach, zijn armen wijd uitstrekkend boven de tafel alsof hij alle verschillende gerechten en zijn 15 medewandelaars in één beweging wil omarmen. Achter hem staat een glimlachende Ayat Mardawi, moeder van vijf, gastvrouw en tevens chef in de keuken. De groep heeft stevige trek na een tocht op het noordelijke deel van de Masar Ibrahim, oftewel het Abrahampad in de Westelijke Jordaanoever.

| Op Weg 2017-4

Tot een uur geleden waren de wandelaars uit Duitsland, Nederland, de VS, Groot-Brittannië, Ierland, Palestina en Libanon volstrekte vreemdelingen van deze familie; nu wordt er gegeten en gepraat alsof iedereen is thuisgekomen. Mohammed kijkt tevreden naar zijn groep terwijl hij helpt met het uitdelen van musakhan –geroosterde kip geserveerd op ovenbrood met safraan, uien, sumakkruiden en pijnbooompitten. Goed eten smaakt altijd een stuk beter na een lange wandeling en nog beter als het bij een gastgezin wordt klaargemaakt en opgediend.

Populair In 2016 werd de Masar Ibrahim door Backpacker Magazine uitgeroepen tot ’s werelds meest onwaarschijnlijke wandelpad. Immers, de Westelijke Jordaanoever is een van de bekendste conflictgebieden ter wereld. Er komt weinig goed nieuws over naar buiten: bezetting, kolonisten, terrorisme en checkpoints die het de Palestijnen moeilijk maken zich te verplaatsen. In die context oogt alles aan de Masar Ibrahim erg onwaarschijnlijk. Een meerdaagse wandeling door Palestina

Nabij het St. George klooster in Wadi Qelt © Frits Meyst.

ende wandelcultuur een indicatie van relatieve veiligheid en stabiliteit geworden. Hiken is een populaire activiteit, in de eerste plaats voor de lokale bevolking maar ook voor de vele Westerse expats die van Jeruzalem of Ramallah hun thuis hebben gemaakt. Zij ontsnappen juist aan de dagelijkse aanwezigheid van het conflict door eropuit te trekken. Op sociale media zijn meer dan 70 wandelgroepen actief, prijzen lokale gidsen nieuwe routes aan en zijn er sinds kort buitenlandse reisbureaus die zowaar ‘wandelvakanties naar Palestina’ verkopen.

Op sociale media zijn meer dan 70 wandelgroepen actief en prijzen lokale gidsen nieuwe routes aan.

klinkt voor velen al snel als een roekeloze onderneming, iets voor oorlogsjournalisten of ‘zie-mij-eens’ reizigers in het extreme adventure segment. Toch is het gebied een stuk rustiger dan men aanneemt –in meer dan 3,000 kilometer wandelen sinds 2008 heb ik van de medemens geen enkel probleem ondervonden. Natuurlijk is het gebied bepaald geen Zweden, maar elke vergelijking met de grote brandhaarden elders in het Midden-Oosten gaat mank. Hier wandelen is al lang geen abnormale onderneming meer en in zekere zin is de snelgroei-

Eb en vloed Ik word wakker in het pittoreske dorp Sebastia. We hebben in het Mosaic Guesthouse geslapen, een klein complex van gerenoveerde oude huizen waarvan de ruimtes zijn omgevormd tot kleine twee- en driepersoonskamers rondom een bloemrijke binnenplaats. Vandaag staat er een wandeling naar de grote stad Nablus gepland, ongeveer drie uur lopen over zacht glooiende heuvels. Sebastia is al drie millennia de stille getuige van de eb en vloed van het ene na het andere wereldrijk. We wandelen langs

Romeinse muren en Griekse verdedigingstorens, een paleis van de joodse koning Herodus en de restanten van de beroemde Hejaz spoorweg, het megalomane project van de laatste Ottomaanse sultan die probeerde het gehele Midden-Oosten per spoor te verbinden. Precies 100 jaar geleden stortte het in elkaar.

Kleuren van Nablus Onze gids vandaag is Majdi Shilleh, een geboren en getogen Nabulsi. Na een goedgemarkeerde route over heuvels met olijven, fruitbomen en een waterbron die ons pad modderig maakt, komen we aan in de grote stad. De straten zijn druk, het verkeer chaotisch en bij gebrek aan voetpaden is er voor de wandelaar wandelruimte noch aanzien. Dat verandert wanneer we de souk van de oude stad binnenlopen. Majdi leidt ons door smalle steegjes. We passeren stallen waarin zakken specerijen opgestapeld staan, naast groente en fruit, plastic speelgoed, kookgerei, feestjurken en namaak merkkleding. In een stad van bijna 200.000 mensen lijkt iedereen Majdi te kennen. We worden door verkopers vriendelijk begroet, maar niet aangeklampt. Aan de muren hangen posters van martelaren, omgekomen in de strijd. Meer dan elders op de Westelijke Jordaanoever is Nablus het theater van het conflict: van 2002 tot 2009 was de stad van alle kanten afgesloten door het leger. Inmiddels is de situatie verbeterd, maar toeristen zie je maar met mondjesmaat. We worden meegenomen naar de oudste zeepfabriek van de stad waar een blinde man van over de tachtig vierkante olijf-

2017-4 Op Weg |

Beklimming Mt. Hureish © Evan Bryant.

Typische soukscene © Frits Meyst.

zeepjes inpakt. We lopen verder en eten kneffeh, Nablus’ beroemdste dessert gemaakt van zoete witte kaas, palmsiroop, versnipperd filodeeg en pistache.

Samaritanen Nablus ligt ingeklemd tussen de berg van de zegening (Mount Gerizim) en die van de vervloeking (Mount Ebal). Bovenop Ebal kunnen de Palestijnen niet komen, het is een uitkijkpunt van het Israëlische leger. Bovenop Gerizim bevindt zich een van de kleinste en meest bijzondere gemeenschappen in het MiddenOosten. Hier wonen de Samaritanen, slechts 300 in getal. Ze zijn een van de oudste geloofsgroepen in de regio en beschouwen zichzelf als de ware en oorspronkelijke joden. Tegelijkertijd is Arabisch de voertaal en met zowel Israëlisch als Palestijns staatsburgerschap zijn de Samaritanen letterlijk en figuurlijk een scharniergemeenschap. Ze dienen niet in het leger en reizen vrij naar zowel Israël als Nablus voor werk, onderwijs en inkopen. Majdi stelt ons voor aan de broer van de opperpriester, Hosni Cohen. Hij leidt ons rond in het Samaritanenmuseum en vertelt uitgebreid over alles wat de Samaritanen uniek maakt. Het is veel om te verwerken na een lange dag wandelen, maar de nieuwe gezichten en inzichten zijn meer dan de moeite waard.

Bijbels Van 250 meter onder zeeniveau lopen we van Jericho richting Jeruzalem. Vandaag gaat onze gids Nasser, een Bedoeïen van nabij Jericho, ons voor. Hij stopt regelmatig om de groep van 15 bij elkaar te brengen en in goed Engels uitleg te geven over wat we zien. Het is een wandeling van Bijbelse proporties. Niet qua afstand; er staat ‘slechts’ 16 km op de agenda voor vandaag. Wel wat betreft de inhoud. De wandeling begint in Jericho, ’s werelds laagste stad en, als je de Palestijnen mag geloven, ook de oudste. Vanuit

| Op Weg 2017-4

de vallei zien we in het zuidoosten de Dode Zee, nog eens 200 meter lager en het dramatische decor van Bijbelse episodes zoals de vernietiging van Sodom en Gomorra. Na een uur keren we onze blik en onze voeten naar het noorden en startten met de beklimming van Wadi Qelt, een spectaculaire 26 kilometer lange kloof die zich vanaf Jeruzalem – op 750 meter hoogte – een weg baant naar Jericho, 1000 meter lager. Volgens de overlevering is dit de ‘vallei van de schaduw van de dood’ waarlangs Jezus van Jericho naar Jeruzalem gereisd zou zijn.

De route leidt bewust langs kleinere dorpen en Bedoeïenenkampen die anders ver buiten de toeristische kaart vallen.

Kloosters in de woestijn De stilte in de kloof is abrupt. Enkel het geluid van onze voetstappen en het weerkaatsen van het vogelgeroep tegen de rotswanden. De kale, gelige rotspartijen veranderen langzaam naar roodbruin. We bevinden ons zo’n honderd meter boven de bedding van de kloof; aan de overzijde schieten behendige rotsklipdassen op en neer langs de rotswand. Een paar honderd meter daarboven lopen Bedoeïenenherders met enorme kuddes geiten om zich heen. Van deze afstand lijkt het of ze elk moment van de steile kliffen kunnen afglijden. Met het verstrijken van de kilometers wordt de kloof groener, geholpen door grote lekken in het Ottomaanse aquaduct dat hier anderhalve eeuw lang water van de Qeltbron richting Jericho bracht. Ernaast zien we nog de restanten van een ander

Schaapherders © Frits Meyst.

aquaduct dat de Romeinen ooit bouwden. Zo lijkt Wadi Qelt in het ene moment een woeste wildernis, en het volgende op een museum van 20 eeuwen menselijke infrastructuur. Na twee uur wandelen kijken we neer op een oase waarboven die infrastructuur letterlijk aan de rand van de kliffen hangt. Het klooster van St. George van Choziba ontstond in de 5e eeuw na Christus, nadat steeds meer monniken de eenzaamheid en soberheid van de woestijn opzochten om dichter bij God te komen. Ze leefden in grotten verspreid over de kloof en kwamen slechts eenmaal per week samen in het klooster. Een dozijn Grieks-Orthodoxe monniken leeft er nog steeds en we hebben snel genoeg gelopen om nog even naar binnen te mogen voordat rond het middaguur de deuren sluiten.

En het conflict? De Westelijke Jordaanoever is klein, maar de Masar Ibrahim biedt veel afwisseling. Naast de heilige plaatsen, de archeologische vondsten, en het natuurschoon van groene heuvellandschappen en gele woestijnen zijn dat vooral de Palestijnen zelf. De route leidt bewust langs kleinere dorpen en Bedoeïenenkampen die anders ver buiten de toeristische kaart vallen. Daarbij wordt de Israëlisch bezetting bewust niet als voornaamste referentie ingezet. “Vandaag de dag kan het gehele pad gelopen worden zonder dat je tegen de frictie van nederzettingen of checkpoints aanloopt”, zegt George Rishmawi, mede-oprichter van het pad. “Ik wil dat mensen een beeld krijgen over hoe mooi Palestina is en hoe aardig de mensen zijn.” Ondanks het feit dat slechts 15 procent van de wandelaars van buiten de regio komt blijft hij optimistisch: “Ik hoop dat mensen begrijpen hoezeer Palestina banden met de rest van de wereld nodig heeft en hoe belangrijk het is dat mensen op bezoek komen.” En zo is de Masar Ibrahim een alternatief geworden tussen de

Op weg om het pad te markeren © Matt Harm.

Samaritaanse ochtendgebeden © Leon McCarron.

Wit-rood

geijkte toeristenpaden van pelgrimage per bus en solidariteitsreizen die zich richten op de bezetting. De Palestijnen zelf staan centraal: daar hoort de politieke context bij, maar ook cultuur, muziek, natuur, gastvrijheid en heel veel eten.

Het merendeel van de 21 etappes tellende Masar is inmiddels gemarkeerd volgens het GR-systeem. De Palestijnen kozen bewust voor deze internationale standaard (een witte en rode verfstreep) en niet het Israëlische system

(drie strepen). Echter, op een paar plekken zoals in Wadi Qelt, bestaan de twee markeringen naast elkaar. En zo komt het dat soms, voor even, Israëliërs en Palestijnen elkaar in een andere context ontmoeten: die van wandelaars op hetzelfde pad.

e Zee

STEEKKAART

Route en bewegwijzering

Rumana

llands

Het 5000 km lange Abrahampad is een culturele route die de Jenin Burqin

Midde

Mt. Barid

vermaarde plekken van Abrahams oude reis met elkaar verbindt. Omstreeks 2000 km is inmiddels bewandelbaar over lokale wan-

Arraba

delpaden. Het Abraham Path Initiative is een non-profit organiSanur

Sebastia

satie met een missie om mensen wereldwijd te inspireren met

Mt. Hureish Mt. Bayzeed

verhalen, wandelen en gastvrijheid. De ‘Masar Ibrahim’ op de Westoever (320 km) is een van de wandelprojecten waarin het Ini-

Nablus

tiative de afgelopen 10 jaar investeerde, naast paden in andere

Awarta

gebieden zoals Turkije, Jordanië, Israël en Egypte. Meer informa-

Mt. Arma

tie over de culturele route: www.abrahampath.org.

Info

Duma

Tel Aviv Kafr Malek

De meest gebruikelijke manier voor wandelaars van buiten

Auja

het Midden-Oosten is het boeken van een verzorgde tour – inclusief bagagetransport en ophalen/wegbrengen van vlieg-

Ramallah

veld – via een van de officiële Masar Ibrahim touroperators Wadi Qelt

Jericho

(www.masaribrahim.ps). Zelfstandig een meerdaagse wandeling op de Masar Ibrahim organiseren is mogelijk, maar vraagt

Sea Level

Jerusalem

wel een avontuurlijke instelling, ervaring met kaarten gps-lezen

Bethlehem

en het zelfstandig coördineren van slaapplekken langs de route.

Mar Saba

Dat laatste is overwegend bij Palestijnse families die soms alleen

Tequa

Dura Beit Mirsim

Khursa

in het Arabisch kunnen communiceren. Op de website vindt men kaarten van de 21 dagdelen, gpx-data en contactgegevens van

Hebron Beni Na’im

zowel gidsen als gastgezinnen. Een middenweg voor de avonReshayda

tuurlijke wandelaar die geen Arabisch spreekt is direct een van de

Dode Zee

gidsen op de website te benaderen om te begeleiden en contact te leggen met de lokale families. De Westelijke Jordaanoever

Dhahiriya 0

heeft geen vliegveld. Reizigers vliegen naar Tel Aviv.

5 10

Op Weg 2017

FOTO’S

2017-4 Op Weg |

IETSNIEUWS Laatste 14-18 fietsroute Westtoer heeft de twaalfde en laatste fietsroute geopend in de serie rond WOI. Deze routes bieden een uitgebalanceerde mix van recreatief fietsen, landschapsbeleving en bezoek aan WOI-sites. Het traject rond de twaalfde route, Mijnenslag (43 km), is opgebouwd rond de beruchte mijnenslag van 7 juni 1917, toen de Britten 19 dieptemijnen tegelijkertijd tot ontploffing brachten onder de vooruitgeschoven Duitse posities op de Wijtschateboog. De explosies vernielden de Duitse stellingen en sloegen enorme kraters in het landschap van Heuvelland, Mesen en Ieper. De sporen hiervan zijn nog steeds zichtbaar. Omdat de route Mijnenslag niet geheel op het knooppuntennetwerk ligt, is zij, net zoals de ander WOI-routes, in één richting bewegwijzerd met de bekende bruine borden met de ‘poppy’. De kaartbrochure is voor € 2 te koop. Nu de twaalf routes compleet zijn worden ze ook als set aangeboden in een verzamelbox. Deze kost € 20. www.westtoer.be

Westhoek Westtoer en zeven gemeenten uit de Westhoek presenteren, precies 100 jaar na de beruchte Mijnenslag en de Derde Slag van Ieper/Passendale, zes nieuwe tentoonstellingen, die elk vanuit een eigen invalshoek het verhaal van het oorlogsjaar 1917 brengen. De overkoepelende naam is 1917 totale oorlog in Vlaanderen. De expo’s zullen duren tot 31 december 2017. Een gratis bezoekersgids geeft uitgebreide info over het oorlogsjaar en een overzicht van de diverse sites die bezocht kunnen worden. Wandel- en fietsroutes loodsen de bezoekers naar de getuigen in het landschap zoals mijnkraters, loopgraven, begraafplaatsen en gedenktekens. www.flandersfields.be/1917/fietsen

Zoektochten Maaseik Tot 30 september kan je meedoen aan de wandel-, fietsen juniorzoektochten in en rond Maaseik. Je kan kiezen tussen een wandelzoektocht (2,5 km) in de historische kern van de stad en een grensoverschrijdende fietszoektocht (32 km) door Maaseik en omgeving. De wandelzoektocht is er ook op kindermaat. www.toerisme.maaseik.be

| Op Weg 2017-4

FIETSNIEUWSFIETSNIEUWSFIE Win!

Fietsen langs de Maas

5x Biergids OostVlaanderen. Surf naar www.groteroutepaden. be>opweg>win

Toerisme Oost-Vlaanderen lanceerde een nieuwe bierbelevingsgids die de provincie nog meer op de kaart wil zetten als top-bierbestemming. De Biergids Oost-Vlaanderen omvat de hele provincie en bundelt alle kennis die de voorbije jaren voor Plan Bier verzameld is. De eeuwenoude Oost-Vlaamse biercultuur en het hedendaagse recreatief fietsen vormen blijkbaar een perfecte match en de Biergids OostVlaanderen is de kroon op de fles van de succesvolle campagne Plan Bier. Aan de hand van vijf nieuwe fietsroutes (in iedere Oost-Vlaamse regio één) en een wandelroute (in Gent) kan je zowat alle brouwers en een groot aantal gezellige bierkroegen afschuimen. Er is ook plaats voor de historische verhalen achter de streekbieren, deskundige uitleg en extra toogtips van echte bierkenners. Om in de sfeer te blijven staan de knooppunten op uitdrukbare bierkaartjes. Prijs van de ringband € 9,95. Te koop via www.tov.be.

Al in 2012 werd het plan gelanceerd om – in navolging van de Rijn, de Donau, de Loire, de Elbe, de Moezel en nog vele andere rivieren – ook een internationale Maasfietsroute te ontwikkelen, die de Maas vanaf zijn bron in de Franse Vogezen tot zijn monding in de Noordzee zou volgen. Vijf jaar later was de bewegwijzering voltooid en op 22 juni is de route officieel geopend. De Internationale Maasroute is zo’n 1000 km lang en biedt onderweg heel wat moois: een afwisselende natuur en aantrekkelijke steden en dorpen aan beide oevers. De route is in feite een aaneenschakeling van bestaande fietsroutes, maar heeft ook een eigen bewegwijzering. Hij begint in Pouilly-en-Bassigny in het zuiden van de Champagne en voert via Neufchateau, Verdun en Stenay naar Sedan. Via Charleville-Mézières en Givet fiets je België in. Daar zijn het Dinant, Namen en Luik die je verwelkomen, voordat je iets ten zuiden van Maastricht Nederland ingaat. Ook hier wacht je veel moois: ’s-Hertogenbosch, Dordrecht, de 19 authentieke 18de-eeuwse windmolens van Kinderdijk en wereldstad Rotterdam. Alle info is te vinden via www.maasfietsroute.eu.

Varen en fietsen

Fietsen en kamperen

Wie in eigen land wil varen, kent ongetwijfeld Rivertours, dat van mei tot september met zijn vijf schepen vele Belgische kanalen en rivieren bevaart. Spectaculair is de tocht door de scheepslift van Strépy-Thieu en over het Hellend Vlak van Ronquières. Leuk is het om een boottochtje te combineren met een fietstocht. En dat kan, want fietsen mogen zonder probleem mee op de schepen en de aangeboden pakketten zijn zo samengesteld dat je vrij kan beslissen aan welke onderdelen je wil meedoen. Zo kan je bijvoorbeeld meevaren langs merkwaardige scheepsliften en aansluitend een traject door het Henegouwse Heuvelland fietsen. Ook de rondvaarten op het Zennekanaal, de Schelde en de Dender sluiten perfect aan op bewegwijzerde fietsroutes en knooppunten. Info www.rivertours.be

De Nederlandse natuurkampeerterreinen zijn zeer fietsvriendelijk. Op ieder terrein wordt tot 19 u een plekje vrijgehouden voor fietsers of wandelaars. Fietsen op knooppunten en overnachten op natuurkampeerterreinen vormen een ideale combinatie. Op de website van Nederland Fietsland vind je een vijftal suggesties voor meerdaagse fietsvakanties. De dagetappes van Natuurkampeerroute Achterhoek zijn gemiddeld 41 km. Deze route is dan ook geschikt om met kinderen te fietsen. Natuurkampeerroute Groningen voert langs eeuwenoude kerkjes, een prachtig wierdenlandschap

Nieuwe biergids

ETSNIEUWSFIETSNIEUWSFIETSNIEUWSFIETSNIEU Christina Bloem

en 12 natuurkampeerterreinen. Natuurkampeerroute Overijssel heeft veel aandacht voor cultuurhistorie en landgoederen en passeert langs alle natuurkampeerterreinen van de provincie. Ook Natuurkampeerroute Friesland doet alle 17 natuurkampeerterreinen van de provincie aan. Zes ervan liggen op de Waddeneilanden. Van Natuurkampeerroute Zeeland en de Zuid-Hollandse Eilanden bestaan twee versies: een zomerversie (van 9 juli tot 30 augustus) en een versie buiten deze periode, omdat dan de veerpont tussen Perkpolder en Kruiningen niet vaart. Info via www.nederlandfietsland.nl/ knooppuntroutes.

Op die fiets Fietsfanaat Wim de Jong ontdekte pas in 2016 de fiets tijdens het rijden van een rondje Nederland. Maar toen was hij ook meteen gegrepen door het virus. In zijn boek Op die fiets worden mooie Nederlandse en internationale routes afgewisseld door inspirerende interviews met bekende en onbekende andere fietsfanaten. Alles komt voorbij, van het grote fietsgeluk tot fietsergernissen. Soms hilarisch, vaak herkenbaar en steeds leuk om te lezen. De meer dan 30 routes in het boek spelen zich op vele plaatsen af, van New York en Kopenhagen tot Rotterdam en van het Rondje Nederland tot Santiago de Compostella. Kaartmateriaal zal je er niet vinden. Daarvoor verwijst hij naar de uitgever. Uitgeverij Mo’Media. Prijs € 19,95. www.momedia.nl

Nord du Ventoux. Hij voert langs hooggelegen dorpjes met hun kastelen, waaraan de wijnstreek haar bekendheid te danken heeft. Ook de lavendelvelden en truffeleiken krijgen een plaatsje in deze pittige route met een totaal hoogteverschil van 1840 m. Het traject is grotendeels in één richting bewegwijzerd. Voor de stukken zonder bewegwijzering is er een road-book. Je kan de gpx-tracks downloaden via www.provence-a-velo.fr.

Schotland Rond Schotland Rond is een verzameling van rondgaande routes rond en door Schotland. Elk rondje is in een vakantie te fietsen. Deel 1 bevat het zuidoostelijke deel van Schotland en deel 2 het noordwestelijke deel. Van Schotland Rond deel 2 verscheen een nieuwe editie, uitgebreid met een traject over de Orkneys. De eerste ronde gaat over de woeste maar gevarieerde Buiten-Hebriden en de westkust, de tweede langs de west- en noordkust en door de binnenlanden langs de Lochs terug. De derde ronde van deze nieuwe uitgave gaat naar de Orkneys met hun fraaie natuur en prehistorische opgravingen. Uitgeverij Europafietsers, prijs € 22,50. www.europafietsers.nl

Sultran’s Trail

Limes Voor de Limes Fietsroute Deel 3 verscheen een geactualiseerde uitgave. Deze bevat het traject van het Hongaarse Gyula, dichtbij de Roemeense grens, tot de Zwarte Zee. De route doorkruist Transsylvanië, gaat met een grote boog oostwaarts over de Draculapas naar de kloosters van de Bukovina en vervolgens door Moldavië naar de Donaudelta, waar hij na 1280 km eindigt in de Romeinse havenstad Tomis, het tegenwoordige Constanta. De route heeft een totaal ander karakter dan deel 1 en 2: enkele bergpassen tot 1.250 meter, soms matig onderhouden wegen en beperkte voorzieningen. Je hebt dan ook een goede conditie en flexibiliteit nodig, maar krijgt daar schitterende afwisselende landschappen, een overwegend vriendelijke bevolking en een rijke cultuur voor terug. Uitgeverij Europafietsers, prijs € 17,50. www.europafietsers.nl

Fietsatlas Nederland De nieuwe Fietsatlas Nederland (schaal 1:75000) bevat alle officiële fietspaden, knooppuntennetwerken en LFroutes, ook in de Nederlands/ Belgische grensregio. Je vindt er eveneens alle straatnamen in het buitengebied en een plaatsnamenregister. Uitgeverij Falk, prijs € 24,90. www.falk.nl

Côtes du Rhône

De nieuwe route Tour des Côtes du Rhône (120 tot 242 km, met varianten) voert door de wijngebieden tussen de Vaucluse en de Drôme Provençale. Hij sluit aan op de bekende Via Rhôna en gebruikt ook de voie verte Via Venaissia. Het traject begint in de vruchtbare vallei van de Rhône en slingert dan naar het massief Dentelles de Montmirail en de Piémont

Sultan’s Trail is een cultuurhistorische wandelroute tussen Wenen en Istanboel, gebaseerd op de tocht die de sultan Süleyman de Grote van het Ottomaanse Rijk in de 16e eeuw maakte, toen hij vanuit Istanboel op weg was om Wenen te veroveren. Van deze route is nu ook een versie voor fietsers in ontwikkeling. Het eerste deel ervan, van Wenen naar Belgrado, is in juni verkend. Vanaf augustus zijn de gpx-bestanden ervan beschikbaar via www.sultanstrail.com.

Foto Jeroen Vergauwe

2017-4 Op Weg |

WANDEL G I D S

ZEE - MIDDELLANDSE GR 5 NOORDZEE EN DEEL VLAANDER

ZOOM VAN BERGE N OP 247 KM TOT EBEN- EMAEL

Heb jij al trajecten van de vernieuwde GR 5 verkend? Het pad ligt op jou te wachten, net als onze vernieuwde topogids. Foto Dirk Stroobant.

22 | Op Weg 2017-4

ONDERWEG

ONDERWEGONDERWEGONDERW Steven Vermeylen

Surfend en scrollend botsen we vaak op razend interessante blogs en websites.

Elf maanden, elf landen Natalie is zo verzot op fietsen dat ze haar tweewielers een naam geeft. Ooit reed ze rond op Bobby, George en Titus, momenteel maakt Barry de dienst uit. Ze gaat meestal alleen op pad – mensen genoeg op de wereld om mee te praten. Het liefst fietst ze door de bergen, als het kan op verlaten plekken in Noorwegen, Canada, Nieuw-Zeeland of IJsland (lees ook Op Weg 2016 4). Eind september begon ze aan een tocht van elf maanden, door elf landen. In Australië doorkruist ze de Victorian Alps en wordt ze geconfronteerd met luidruchtige koala’s, wilde paarden en opdringerige possums. In Myanmar voelt ze zichzelf een exotisch dier, dat constant zwaait en ‘mingalaba’ roept om de opgewonden kreetjes van de inwoners te beantwoorden. Om opdringerige Iraanse mannen af te schrikken, verzint ze een fictieve echtgenoot en doet ze een trouwring om. In het hooggebergte van Tadzjikistan leert ze dat wildkamperen een heikele zaak is, vooral omdat ze uit het vizier van de alomtegenwoordige militairen moet blijven. Als alles volgens plan verloopt, rondt Natalie haar avontuur eind augustus af in Noord-India. madamebicyclette.be

impressie van de doorkruiste gebieden. Bovendien lardeert Luc zijn blog met citaten van schrijvers die in hun werk getuigen over de Eerste Wereldoorlog, zoals Rudyard Kipling, Ernst Jünger, Siegfried Sassoon, Robert Graves, Guillaume Apollinaire en Henri Barbusse. Luc laat zijn persoonlijke belevenissen op de achtergrond maar richt alle aandacht op de historische manoeuvres en hun dramatische gevolgen. Een huzarenstukje! frontroute.wordpress.com

Tussen gletsjers en vulkanen Kasper en Charlotte hebben twee grote passies: Scandinavië en fotografie. Die interesses combineren ze tijdens kampeertrektochten, waarvan ze verslag doen op hun blog. De laatste jaren gaat hun voorkeur vooral uit naar IJsland, waar ze in 2012 voor het eerst terechtkwamen. Kasper vroeg er Charlotte zelfs ten huwelijk. In 2016 deden ze twee wandeltrekkings door het land. In de omgeving van Faxasund stappen ze door een desolaat maanlandschap, met mooie contrasten tussen de felgroene mossen en het zwarte lavagesteente. Bij Sandar grommelt de vulkaan Katla, maar die houdt zich verder koest. Naast de stapduur, vermeldt Kasper ook steeds de tijd die ze uittrokken voor fotomomenten. Zo krijg je een realistisch beeld van de etappes. Charlotte maakt ook geregeld timelapse-filmpjes met haar GoPro. kaspergeuns.com

Langs het oorlogsfront Luc ontwikkelde een wandelroute van de Noordzee tot de Frans-Zwitserse grens, langs de frontlijn van de Eerste Wereldoorlog. Een afstand van 1.377 km, verdeeld in 44 dagtrajecten. Hij voegt gedetailleerde kaartjes toe, met locatiemarkeringen die linken naar boeiende historische achtergrondinformatie. Tien video’s met fotomontages geven een sfeervolle

tocht naar Rome. Mét hun kinderen, van twee en vier. “Twee maanden genieten van en met elkaar en van alle mensen die we tegenkomen.” Het blijkt toch even wennen en zoeken naar het juiste ritme. Maar eenmaal in Duitsland loopt (bijna) alles gesmeerd. Ze ontmoeten er zowaar hun ‘dubbelgangers’: een ander Nederlands gezin, met kinderen van dezelfde leeftijd, dat óók al fietsend op weg is naar de Italiaanse hoofdstad. Onderweg doen de kinderen tal van nieuwe indrukken op en leren ze heel wat bij. Al heeft kleine Sem wel één probleem: “Als papa niet werkt, hoe krijgen we dan centjes om eten te kopen?” munstersontheroad.blogspot.be

Pedalensyndroom Rond de eeuwwisseling werden Dirk en Bianca gegrepen door het ‘pedalensyndroom’: het euforische gevoel dat een fietser overvalt tijdens z’n tocht. Op de fiets voelen ze zich vrij als een vogel, houden ze spontaan contact met de omgeving én kunnen ze lekker lang wegblijven met hetzelfde budget. Ondertussen hebben ze al meer dan 60.000 kilometer op de teller staan. Sinds 2012 delen ze hun avonturen ook online. Ze toerden door Scandinavië, de Provence, Marokko en Peru. Hun hart hebben ze verloren in Nieuw-Zeeland, met zijn overweldigende natuur. Vorig jaar trokken ze er voor de derde keer heen. Omdat ze eerder al 11.000 km hadden rondgefietst, kozen ze deze keer voor een wandelvakantie. Immers: “De wandelpaadjes die wij kruisten, zagen er té verleidelijk uit.” Met huurauto en tent doen ze een aantal nationale parken aan voor dagtochten en enkele meerdaagse trekkings. Of ‘A fair bit of tramping’, zoals dat ginder heet… dirkenbianca.wordpress.com

Gezinstocht naar Rome Begin juni ging de droom van Heidi en Marcel in vervulling. Vanuit het Nederlandse Deurne (Noord-Brabant) begonnen ze aan een fiets-

2017-4 Op Weg |

GEBETEN DOOR HET VIRUS | Sjoerd Tel

Schotse bekoringen “Het mooie aan Schotland is dat je kan gaan en staan waar je wil. Meng dat met de grilligheid van het landschap en je hebt een paradijs voor avontuurlijke trekkers.” Ook al skypend voel je meteen de passie waarmee de jonge Nederlander Sjoerd Tel over zijn tweede thuisland spreekt. ÆÆ Interview Peter Cristiaensen Foto’s Sjoerd Tel

Portret

Nederland. Met voor Sjoerd thuis in Het avontuur begon beek en een odillen’ vangen in de de buurjongens ‘krok s achter de tuin. peditie naar het bo ex op er lat r jaa ar pa inmiddels woont e hij Europa, maar Als student verkend hij de Highlands in Schotland en heeft en werkt hij zes jaar rneming Dru. Met zijn jonge onde om zich te vermaken n, trainingen en hij er dagwandelinge ert ise an org n lba ma drumalban.nl ten op maat. www. meerdaagse trektoch

Wanneer heeft het wandelvirus jou gebeten? Dat was in mijn studententijd. Tijdens de zomers liftten we met vrienden door Europa, om rond te trekken en te kamperen in de natuur. ’s Morgens niet weten waar ’s avonds je tent gaat staan, heerlijk is dat, toch? Onze voorkeur ging uit naar bergstreken en natuurgebieden. De mooiste herinneringen heb ik aan de Hoge Tatra in Polen en Slowakije. En toen ben je naar Schotland getrokken? Ik belandde er voor een masteropleiding ‘outdoor learning’, een combinatie van buitensport en milieuen natuureducatie. Ik ben er nadien blijven ‘hangen’, eerst als buitensportinstructeur en momenteel als

| Op Weg 2017-4

medewerker van een Nationaal Park in het hoge noorden. Tijdens die zes jaar dat ik hier woon ben ik echt gebeten door het wandelen trekkersvirus. Intussen ben ik ook gediplomeerd bergwandelgids, waardoor ik een eigen bedrijfje kon opstarten en mensen mag wegwijs maken in de Schotse bergen. De aantrekkingskracht van Schotland, wat betekent dat voor jou? In vergelijking met de Alpen heb je veel minder paden en vooral veel minder bewegwijzerde paden. De Highlands lijken wild en verlaten, een gevoel dat nog versterkt wordt door het weer. In 24 uur tijd kan je alle seizoenen beleven. Bovendien is de

Panorama boven op Stac Pollaidh.

Als je oog hebt voor detail, zit er heel veel culturele geschiedenis verborgen in het landschap.

tastisch vind. Tijdens zo’n trektocht verleg je het dagelijkse leven van de bewoonde wereld naar de natuur. Mijn huis heb ik op mijn rug en wat ik ga eten heb ik al besloten in dat andere deel van mijn leven. Bergtochten kunnen wat dat betreft heel bevrijdend zijn. Natuurlijk op voorwaarde dat je goed voorbereid bent.

wetgeving er heel progressief: op basis van de Scottish Outdoor Access Code mag je overal wildkamperen. Zelfvoorzienend enkele dagen een gebied doortrekken, dat is wat ik echt fan-

Schotland kan ook best uitdagend zijn. Absoluut. Vele mensen verkijken zich op het feit dat de hoogste berg, de Ben Nevis, ‘maar’ 1345 meter hoog is. Maar als je een tocht wil maken met flink wat hoogtemeters, dan kan ik

gerust wat pittige voorstellen doen. Bovendien is er de onvoorspelbaarheid van het klimaat. Regelmatig worden wandelaars verrast door de omstandigheden op de Schotse toppen. Door het zeeklimaat kan de bewolking snel opdoemen en je in dikke mist zetten. Regelmatig verloopt een tocht anders dan gepland. Een beek kan plots een ondoorwaadbare rivier geworden zijn. Of een landeigenaar vraagt je om een andere route te nemen omwille van een jachtpartij. Het overkwam me tijdens een vierdaagse solotocht. Op de Corrieyairack Pass moest ik langer dan voorzien op het pad blijven omdat

Schotse flora: vlnr kruipbraam, tormentil en vetblad.

2017-4 Op Weg |

Boven op Beinn a' Bhuird (Cairngorms).

een groep herten was gesignaleerd en een groep jagers zich verzameld had. Hoe pak jij een nieuwe tocht aan? Ik begin met het bestuderen van de kaart. Het mooie aan Schotland is dat je kan gaan en staan waar je wil. Als je jezelf en je eigen limieten een beetje kent, kan je dus perfect een uitdaging op maat samenstellen op basis van afstanden, hoogtemeters, enz… Aha, nog een kaartenfan. Zeker. En niet alleen omdat een kaart veel overzichtelijker is dan een schermpje, maar ook omwille van een andere interesse van mij. Als je oog hebt voor detail, zit er heel veel culturele geschiedenis van Schotland verborgen in het landschap. Overal tref je ruïnes en begraafplaatsen van honderden of zelfs duizenden jaren oud. Met een beetje kennis van Gaelic en een woordenboek geeft een goede kaart veel prijs over wat er zich afgespeeld heeft. En gelukkig heeft Groot-Brittannië een van de beste kaartenmakers ter wereld. Ordnance Survey is wat mij betreft outstanding voor wandelkaarten.

Bivak op Ben More Assynt.

| Op Weg 2017-4

Klimmen naar Beinn Eighe.

Gebruik je ook moderne electronica? Toch wel. Maar als back-up. Of als ik haast heb, wat maar zelden gebeurt… Ik werk met gps op mijn smartphone. Die zet ik op vliegmodus, zodat hij zijn batterij spaart. Op die manier heb ik gps en camera in één toestel. Voor langere tochten gaat er ook nog een extra battery pack mee.

heuvelcontouren, kunnen verdwenen zijn. Het lopen zelf vergt ook meer energie. Je gaat langzamer door de sneeuw en door de extra bepakking: een winterslaapzak, stijgijzers, een ijspik, enz… En de dagen zijn een stuk korter. Maar als je wat geluk hebt met het weer, is het een unieke belevenis.

Trek jij door Schotland in alle seizoenen? Absoluut. Afgelopen november hebben we vier dagen intens genoten van het winterweer in de Mamores. Het zijn serieuse bergen daar, met soms steile hellingen. We hadden enkele spectaculaire slaapplekjes en de eerste ochtend werden we zelfs getrakteerd op ‘brocken spectres’, schaduwvertoningen op lagerhangende wolken. De winter is een wereld apart. Ik ben geen skiër en heb ook geen ervaring met winterwandelen elders, maar als de paden en de bewegwijzering onder de sneeuw verdwijnen, dan heb je in Schotland echt het gevoel van wildernis. Het is een fantastische en intense ervaring, maar je moet natuurlijk wel iets van navigatie kennen. Heel wat elementen in het landschap waarop je je anders oriënteert, zoals stroompjes, muurtjes of zelfs

Nog een laatste vraag: klopt het dat we in volle zomer de Schotse Hooglanden moeten mijden omwille van de beruchte midges? Ik doe dat alleszins niet. Een zwerm midges is een pest, maar die mugjes zijn zo klein dat ze een beetje wind moeilijk kunnen verdragen. Het komt er dus op aan een kampeerplek te zoeken met een briesje. Midges zijn ook minder aanwezig op grotere hoogte. Bovendien heb je op een kam of een top ook meestal het beste uitzicht. Verder zijn er de klassieke hulpmiddelen: een muggennet over je hoofd en de broekspijpen in je sokken. En als ultieme redding zijn er ook nog chemische hulpmiddelen. Heb je alleen maar de zomermaanden voor een trektocht, dan moet je Schotland dus zeker niet schrappen van je lijstje!

Regelmatig moet je een riviertje over.

De winter is een wereld apart.

Bescherming tegen de midges :-)

De keuze van Sjoerd Mijn Schotse favorieten opsommen is lastig, want het is de volledige ervaring die indruk maakt, niet alleen de plek. Iedereen kent natuurlijk de West-Highland Way. Die is bewegwijzerd, maar kan soms druk zijn. Daarom een aantal andere opties:

Cairngorms National Park

Mijn eerste bezoek dateert van 2012, toen mijn Nederlandse vrienden op bezoek waren voor een trektocht naar Beinn A’Bhuird, een van de langste plateaubergen van Schotland. We hadden een fantastische twee dagen – al was het met wat regen – en kampeerden in een keteldal onderaan de berg. Start en finish lagen in Braemar en we liepen op de heenweg door het prachtig beboste Glen Quoich, een restant van het grote Caldeonian Pine Forest. Later ontdekte ik Loch Etchachan. Het meer ligt ook in een keteldal en is een fantastische plek midden tussen de hoogste bergen van de Cairngorms. Je komt er na verscheidene uren bergwandelen. Voor mij voelt het als een prachtig verlaten kruispunt. Je kan afdalen naar Loch A’von en de Shelter Stone, of oostwaarts naar Glen Derry, een vallei die in de herfst sprookjesachtig aandoet. Je kan ook omhoog naar de hoogste berg van de regio, Ben Macdui. Maar op de plek zelf is een meertje en lopen er sneeuwhoenen rond. Een heerlijke plek om even in op te gaan.

Het verre noordwesten

Voor bergwandelen is het verre noordwesten fantastisch. Iedere berg staat op zichzelf en vraagt om aandacht. Bekenden zijn Suilven, Canisp en Quinag, maar ook Foinaven is een wonderlijke belevenis. Door het uitgestrekte veenlandschap en de kust dichtbij zijn de uitzichten groots. Toen in de lente de voorspellingen voor een weekend goed leken, was het tijd voor een solotocht naar Ben More Assynt. Ik parkeerde mijn auto aan een pad ten zuiden van Loch Ailsh en Benmore Lodge. Via de rivier Oykel ging ik noordwaarts en beklom Ben More Assynt via de south ridge, een steile rotsige kam waarbij het gebruik van je handen absoluut noodzakelijk is – Schotten noemen dit scrambling. Ik had mijn bivak op de secundaire top en ging slapen na een prachtige zonsondergang. Solo kamperen op de top van een berg is een aanrader. Maar alleen als de weersomstandigheden goed zijn en je de kennis en ervaring hebt om in de bergen voor jezelf te zorgen!

Torridon

gebied tussen Torridon en Achnashellach (ten zuiden van de A896). Harvey’s heeft een goede kaart van het Torridongebied. Ik beschouw dit als één van de mooiste gebieden in Wester Ross.

Glen Coe

Niet meteen een plek voor een langeafstandstocht, maar wel een plek om even halt te houden. Het is een hotspot die beschreven staat in alle toeristische gidsen over Schotland en dus best druk kan zijn. Maar er zijn verschillende wandelpaden die de hoogte opzoeken en zelfs korte wandelingen geven indrukwekkende zichten op de bergen aan weerszijden van de pas. De West Highland Way trekt ook door dit gebied.

Tot slot nog enkele tips:

• Cape Wrath Trail (noordwesten): www.walkhighlands.co.uk/capewrath-trail.shtml. • Stevenson Way (vanuit Edinburgh): www.stevensonway.org.uk. • John Muir Way (coast to coast): johnmuirway.org.

Een gebied waar drie fantastische bergen er met kop en schouders boven uitsteken: Beinn Eighe, Liathach & Beinn Alligin. Er zijn ook verschillende paden in de valleien en in het

2017-4 Op Weg |

WANDELNIEUWS Win!

WANDELNIEUWSWANDELN

5x pakketje kaarten Vlaamse Ardennen + Koplopen en 5x La Wallonie picarde à pied. Surf naar www.groteroutepaden. be>opweg>win

Vlaamse Ardennen Het wandelnetwerk van de Vlaamse Ardennen is sinds eind juni in één klap drie keer zo groot geworden. Twee nieuwe wandelnetwerken liggen klaar om ontdekt te worden: Zwalmvallei in de gemeenten Oudenaarde, Horebeke, Zwalm, Zottegem en Brakel en Bronbossen in Brakel, Lierde en Geraardsbergen. Het bestaande netwerk Getuigenheuvels werd herwerkt en herdrukt en het Oost-Vlaamse deel van het wandelnetwerk Pajottenland is in het nieuwe netwerk Bronbossen geïntegreerd. De in totaal 850 km aan bewegwijzerde wandelpaden maken van de Vlaamse Ardennen de ultieme wandelbestemming in Oost-Vlaanderen. Alle netwerken sluiten op elkaar aan. De bijbehorende nieuwe wandelkaarten kosten € 6. Ook nieuw is de belevingsgids Koplopen die net zoals de enkele maanden geleden gepubliceerde gids Oeverlopen een informatieve wandelgids is. Hij bevat vijf wandelroutes in de nieuwe wandelgebieden, telkens met praktische eet-, drinken slaapinformatie. Vijf ‘ambassadeurs’ uit vijf verschillende streken vertellen over ‘hun’ wandelroute, ieder vanuit een eigen invalshoek. Een leuke manier om de nieuwe wandelnetwerken te verkennen. www.toerismevlaamseardennen.be

Hoge Venen De paden door de Fagne De Poleûr zijn na een jaar gesloten te zijn geweest, weer geopend. De slechte stukken zijn vervangen door steenslagpaden en nieuwe knuppelpaden. Hierdoor is de passage op GR 56 en GR 573 niet langer onderbroken en kan je de Mont Rigi weer rechtstreeks bereiken.

Pays de Collines

Het Nederlandse Zuid-Limburg is door zijn heuvelige on-Nederlandse landschap een geliefde vakantie- en wandelbestemming. De nieuwe gids Een wandeling rondom Zuid-Limburg bevat 277 km wandelplezier in de wijde omgeving van dit gebied. Elf etappes van gemiddeld 25 km voeren je in een grote lus langs plaatsen waarvan je het bestaan niet had kunnen vermoeden. Platgetreden paden worden angstvallig vermeden. Door de hoogteverschillen zijn de etappes behoorlijk pittig. Ze kunnen echter meestal worden ingekort of in tweeën gedeeld. Op deze op en top internationale wandeling doe je maar liefst drie landen aan. Met het vroegere Neutraal Moresnet erbij zijn dat er zelfs vier. Alle begin- en eindpunten zijn rechtstreeks met bus of trein vanuit Zuid-Limburg bereikbaar. Je kan de routebeschrijvingen en gps-tracks downloaden van www.wandelzoekpagina.nl. Abonnees van Wandelzoekpagina kunnen ook de bijbehorende topografische kaartjes downloaden. Niet-abonnees moeten daarvoor betalen. Het papieren gidsje is uitgegeven door Gegarandeerd Onregelmatig. Prijs € 14,95. www.gegarandeerdonregelmatig.nl

Landgoederen

Via Dinarica

Win!

| Op Weg 2017-4

Zuid-Limburg

Het Pays des Collines ligt ten zuiden van Ronse in Picardisch Wallonië, net over de taalgrens. Hier werd het eerste Waalse wandelknooppuntennetwerk ontwikkeld. Wandelpaden, voies vertes en landweggetjes, in totaal 350 wandelkilometers, liggen klaar, waardoor je de schitterende heuvelige natuur, de gezellige stadjes en de stille dorpen van het Pays de Collines kan verkennen. Het wandelnetwerk bestaat eigenlijk uit twee delen. Het grotere deel ligt ongeveer tussen Ellezelles en Flobecq in het noorden en de Mont de Mainvault en de stad Ath in het zuiden. Een kleiner deel beslaat het Henegouwse deel van het Kluisbos en Kluisbergen. Het netwerk sluit naadloos aan op de wandelknooppunten van de Vlaamse Ardennen en de Leiestreek. Op de viertalige kaart La Wallonie picarde à pied vind je het complete netwerk, de vijf reeds bestaande routes van het Pays des Collines en de toeristische bezienswaardigheden. De kaart toont je welke paden verhard of onverhard zijn en waar je in het spoor van een GR loopt. Hoogtelijnen geven aan waar de kuitenbijters zitten. De kaart kost € 7 en is te koop bij de toeristische diensten van de streek of via www.wapishop.be.

Landgoederen zijn echte wandelparadijzen met imposante beukenlanen, hagen, waterpartijen, coulisselandschappen en statige buitenplaatsen. In Salland, de streek tussen de rivieren IJssel, Vecht en Regge in de Nederlandse provincie Overijssel, bevinden zich veel van die landNieuwe Waalse GR schappelijke pareltjes. Ze omrinEr is een nieuwe GR door Wallonië gepland die gen oude of moderne landhuizen, de drie trappistenabdijen Orval, Rochefort en kasteeltjes en havezaten. De Chimay met elkaar verbindt, een traject nieuwe gids De mooiste van 280 km. Het project verkeert nog landgoedwandelingen in de beginfase en het is niet bekend, 3x De mooiste landvan Salland neemt je wanneer de route geopend zal goedwandelingen in twaalf routes van worden.

10 tot 15 km mee door een afwisselend landschap langs een bijzondere selectie van wat Salland aan landgoederen te bieden heeft. Je vindt er ook veel achtergrondinformatie en interviews met de eigenaars en beheerders. Uitgeverij Gegarandeerd Onregelmatig, prijs € 14,95. www.gegarandeerdonregelmatig.nl

van Salland. Surf naar www.groteroutepaden. be>opweg>win

De Via Dinarica is een megaroute in de Balkan die zich uitstrekt van Slovenië tot Albanië. Inspiratiebron voor dit superproject is de bekende Via Alpina. De Via Dinarica volgt de lijn van de Dinarische Alpen, grofweg van zuidoost naar noordwest. De ontwikkeling is nog in volle gang en het uiteindelijke resultaat zal een serie van drie min of meer evenwijdig lopende trajecten zijn, elk voor een eigen doelpubliek: een witte, een groene en een blauwe route. De witte

NIEUWSWANDELNIEUWSWANDELNIEUWSWANDEL Christina Bloem en Jan Van Meirvenne

route is de hoofdroute. Deze is in grote lijnen gereed en bestaat, net zoals andere Europese langeafstandsroutes, uit een aaneenschakeling van bestaande routes. Hij is ruim 1.200 km lang en volgt de indrukwekkende bergketen van de ene piek naar de andere en eindigt aan de voet van de hoogste berg, de Maja e Jezerces in Albanië (2.694 m). Deze route is vooral bedoeld voor min of meer ervaren bergwandelaars. De groene en de blauwe routes zijn nog in ontwikkeling. De groene route kiest voor de bossen en groene velden in de lagere bergen en heuvels. Hier kunnen ook mountainbikers hun hart ophalen. De blauwe route volgt de kustlijn van de kristalheldere Adriatische Zee. Hier zijn de bergen veel lager maar daarom niet minder aantrekkelijk. Alle info vind je via www.viadinarica.com

Pelgrimeren in Scandinavië

Win!

naar zijn graf in TrondIn de middeleeuwen was het Noorse 2x St. Olavspad. Surf naar heim stap je door het idyllische Zweedse bedevaartsoord Nidaros (de oude www.groteroutepaden. platteland met zijn naam vanTrondheim) net zo belangbe>opweg>win. dichte bossen, brede rijk als Rome, Jerusalem en Santirivieren en spiegelende ago. De pelgrims bezochten daar het meren naar het Scangraf van Olav de Heilige, een bekeerde dinavische hoogland. Door Vikingkrijger die na een ballingschap de bergen van Noorwegen daal je het christendom met harde hand naar tenslotte af naar de Trondheimfjord en Noorwegen bracht. Hij stierf in 1030 op de kathedraal van Nidaros. De Nederhet slagveld en werd begraven in Nidaros. landstalige gids St. Olavspad beschrijft Sinds 2013 is het 580 km lange St. Olavsde tocht in 31 etappes maar geeft ook pad (St. Olavsleden) toegankelijk voor alle informatie om zelf een andere etappe-indede moderne pelgrim. De route voert van de ling te maken. In Op Weg 2-17 verscheen een Zweedse oostkust naar het Noorse Trondheim reportage over deze tocht. Uitgeverij Op Vrije en volgt daarbij niet alleen de oude reis- en hanVoeten, prijs € 24,90. delsroute tussen Zweden en Noorwegen maar www.op-vrije-voeten.nl ook het laatste oorlogspad van Olav. Op weg

Nieuw bij Cicerone Bij Cicerone verschenen weer enkele interessante (Engelstalige) gidsen. Info www.cicerone.org.uk Trekking in Mallorca GR 221 – The Drystone Route. In het bergachtige noordwesten van dit paradijs voor zonnekloppers vormen de ruige kalksteenpieken van de Serra de Tramuntana een paradijs voor bergwandelaars. De kalksteen werd door de bewoners gebruikt voor allerlei bouwwerken, van huizen tot tuinmuurtjes. Op GR 221, die ook de route van de gestapelde stenen wordt genoemd, trek je langs vele van die oude bouwsels en door de indrukwekkende bergen die eraan ten grondslag lagen. De 140 km lange route voert op oude paden langs charmante bergdorpjes van Port d’Andratx naar Pollança. De gids verdeelt de totale afstand in 10 etappes en geeft ook drie alternatieve starten eindpunten waarmee je de trektocht kan inkorten. The Pennine Way from Edale to Kirk Yetholm. Hoe groter de uitdaging, des te groter de beloning. Dit gezegde geldt ook voor de Pennine Way, het oudste langeafstandswandelpad van GrootBrittannië. Een uitdaging is het zeker: 427 km door de

Win!

3x The Pennine Way. Surf naar www. groteroutepaden. be>opweg>win

wildste en eenzaamste hooglanden van Engeland. Er zijn echter ook vele zoete beloningen: drie nationale parken (Peak District, Yorkshire Dales en Northumberland National Park), en het UNESCO-werelderfgoed Hadrian Wall. De Peninne Way heeft in het hart van vele wandelaars een speciaal plekje veroverd en deze klassieke route is voor de meesten de belichaming van uitdaging en avontuur. De gids beschrijft deze National Trail in 20 etappes en geeft ook een alternatieve indeling in 15 etappes. In een bijgeleverd pocketboekje vind je alle kaarten die nodig zijn om de tocht tot een goed einde te brengen. The Hebridean Way. Op deze nieuwe route van 247 km kan je de magie ontdekken van de Schotse Outer Hebriden. Het traject voert van Vatersay naar Stornaway en rijgt de tien grootste eilanden van de archipel (Vatersay, Barra, Eriskay, South Uist, Benbecula, Grimsay, North Uist, Berneray, Harris en Lewis) aaneen via dijkverbindingen en

tweemaal een oversteek per ferry. Deze landschappelijk, cultureel en historisch interessante route is geschikt voor iedere wandelaar en kan afgelegd worden in één of twee weken, afhankelijk van je niveau. Witte stranden wisselen af met ruige heidegebieden, bloemrijke graslanden, overblijfselen uit het neolithische en het bronzen tijdperk en ruïnes van forten en kastelen. De Hebriden zijn ook een paradijs voor vogelliefhebbers. Trekking in Slovenia. Bij bergwandelaars is Slovenië vooral bekend voor de Julische Alpen. Maar dit land met zijn ruim 10.000 km aan gemarkeerde wandelroutes op een oppervlakte half zo groot als Zwitserland heeft nog heel wat meer te bieden, zoals bijvoorbeeld de in deze gids beschreven Slovene High Level Route die dwars door het land gaat. Het traject van 500 km voert van Maribor bij de Oostenrijkse grens naar Ankaran aan de Adriatische kust. De gids verdeelt de totale afstand in een twaalftal trektochten van elk drie tot zes dagen. Start en het eindpunt zijn steeds met openbaar vervoer bereikbaar. Sommige tochten zijn geschikt voor iedereen met een redelijke wandelconditie en andere zijn alleen bedoeld voor ervaren bergwandelaars.

2017-4 Op Weg |

WANDELNIEUWSWANDEL

WANDELNIEUWS De E4 op Kreta

Zuid-Schotland

In de serie Outdoor verscheen Kreta: Lefka Ori und Lasithi. Sinds de jaren zeventig van de vorige eeuw geldt de E4 op Kreta als echte klassieker. Maar als je hier goed bewegwijzerde paden en betrouwbare infrastructuur verwacht, kom je bedrogen uit. Slechts hier en daar is in het onderhoud van de route geïnvesteerd. De rest is volledig verwaarloosd en bijna niet meer te doen. De gids beschrijft daarom niet de hele E4 maar twee aantrekkelijke deelstukken ervan: een lus door de Lefka Ori (witte bergen) en langs de kust en een lijnwandeling in de Lasiti streek. De gids geeft niet alleen een uitgebreide routebeschrijving met kaarten, hoogteprofielen en tracks maar ook veel praktische info zoals waterpunten en kampeerplaatsen onderweg. Uitgeverij Conrad Stein. www.conrad-stein-verlag.de.

De Annandale Way is een relatief nieuwe langeafstandsroute van 90 km in een weinig bekend maar zeer toegankelijk deel van Zuid-Schotland. Het traject volgt de vallei van de rivier Annan van de bron in de buurt van Moffat via Lochmaben met zijn veertiendeeeuwse kasteelruïne en de heuvels van Almagill Hill tot de monding in de zee, even ten zuiden van de stad Annan. Een korter alternatief loopt via Lockerbie en het natuurgebied Eskrigg. Beide varianten komen iets ten noorden van Annan weer bij elkaar. Bij de Schotse uitgeverij Rucksack Readers verscheen een Engelstalige gids over dit interessante pad met beschrijving, duidelijke kaartjes en alle praktische info die nodig is om deze route te wandelen. Info www.rucsacs.com

Cotswolds

Win!

3x E4 Kreta. Surf naar www. groteroutepaden. be>opweg>win.

De Cotswolds is een heuvelachtige streek in centraal Engeland, grotendeels in het graafschap Gloucestershire. Met zijn coulisselandschap en de typische kalkstenen huizen van de dorpen en stadjes vormt de Cotswolds een aantrekkelijk

wandelgebied. De nieuwe Engelstalige wandelgids Heart of the Cotswolds biedt drie opties om al wandelend de mooiste delen van de Cotswolds te leren kennen. Een grote lus van 151 km voert vanuit Cheltenham met de wijzers van de klok mee door het noorden van de Cotswolds met de dorpen Winchcombe, Broadway, Chipping Campden en Bourton om dan verder te gaan via Cirencester en Painswick naar Cheltenham. De middellange lus is 94 km lang en keert vanaf Bourton rechtstreeks terug naar Cheltenham en de korte lus beschrijft vanuit Winchcombe een lus van 72 km. Deze opties mikken op wandelaars die acht, zes of vier dagen beschikbaar hebben voor hun tocht. Er zijn goede treinverbindingen met Londen, Oxford en Birmingham en onderweg vele gastvrije pubs en B&Bs. In het gidsje vind je beschrijvingen, kaartjes en alle verdere nuttige info. Uitgeverij Rucksack Readers. www.rucsacs.com

Win!

3x Heart of the Cotswolds. Surf naar www.grote routepaden. be>opweg>win.

Nieuwe pelgrimsgidsen De pelgrimsweg Via Lusitana in het oosten van Portugal is een echte uitdaging. Wie deze 940 km lange route wil ondernemen, moet niet alleen veel uithoudingsvermogen hebben maar ook een flinke portie avontuurzin. Het traject is slechts voor een deel bewegwijzerd. Je hebt er dus een gedegen beschrijving bij nodig en die vind je in de gids Portugal Spanien: Jacobsweg Via Lusitana. Deze bevat ook enkele varianten en praktische info over openbaar vervoer, overnachtingsmogelijkheden, eten en drinken onderweg en bezienswaardigheden. Recente kaarten, gedetailleerde hoogteprofielen en gpx-tracks vergemakkelijken de oriëntering onderweg. Uitgeverij Conrad Stein. www.conradstein-verlag.de.

deleeuwse pelgrimsweg van de Saint-Sernin kathedraal van Toulouse naar de kathedraal van Saint-Bertrand-de-Comminges nieuw leven inblaast. Het traject van 170 km volgt in grote lijnen de rivier Garonne en vormt de verbinding tussen twee andere Franse historische aanlooproutes naar Santiago de Compostella: de Via Tolosana (van Arles naar de Col de Somport en Puente la Reina) en de Voie du Piémont Pyrénéen (van Montpellier naar Sain-Jean-Pied-de-Port). Bij de FFRP verscheen de topogids Via Garona, á travers de la Haute Garonne. Te koop in de GR-webwinkel.

De Via Garona (GR 861) is een nieuwe lange afstandswandelroute die een vergeten midFoto Annelies De Bleeker

| Op Weg 2017-4

FIETSTIP | België

Kersenbomentocht

IJsje Tijd om de zeilen te keren want nu steken we wel door naar de Maas en krijgen we de strakke wind vol in de rug. Eerst op een verkeersarme

Maastricht

NEDERLAND Kanne BELGIË A2

Eben-Emael EbenEzer

er Jek

Lanaye Eijsden

Wonck Lixhe

Haccourt

Visé

Fort

Oupeye

Terug op Belgische bodem is het weer werken geblazen. We moeten het kanaal oversteken in Lanaye via de bekende kabelbrug en dan gaat het voor de eerste keer tijdens deze tocht de hoogte in, het kalkplateau op. Boven word je weliswaar beloond met een prachtig zicht op het Maasdal tot ver in Nederland. Even uitblazen en dan kunnen we naar beneden glijden tot aan het fort van Eben-Emael. Dit sterkste fort van Europa werd in 1940 zonder slag of stoot op minder dan 15 minuten tijd veroverd door de Duitsers. Algauw heroveren wij Kanne via de jachthaven en is de cirkel van deze prachtige fietsroute rond.

ertk ana

Boten liggen aangemeerd voor hun zondagsrust, al heerst er op de andere oever, op de fabriekssite van CBR, wel bedrijvigheid. In feite fietsen we hier tussen het Albertkanaal en de Maas, maar deze laatste krijgen we voorlopig niet te zien. Ter hoogte van Lixhe is er weer een kleine sluis die de beide waters met elkaar verbindt. We blijven nog een tijdje het kanaal volgen tot we ter hoogte van Hermalle-sousArgenteau een prachtige bloemenweide ingeloodst worden. Het netjes en nieuw aangelegd betonnen fietspad omzoomt een soort waterbuffer alias natuurgebied. Idyllisch oogt deze kleuren- en geurenpracht alleszins. We zouden bijna vergeten dat we hier in de industriële voortuin van Luik fietsen.

STEEKKAART

Maas

Tussen kanaal en Maas

weg maar daarna gaat het fijn verder via een afzonderlijke fietsboulevard op de Maaskade, omzoomd door statige huizen die zowel de industriële rijkdom van weleer verraden als de teloorgang van vandaag. Visé lijkt dan weer een fonkelende diamant aan de stroom. De zon die plots doorbreekt zet de plezierhaven, met het centrum op de achtergrond, in een bijzonder mooi daglicht. Na de kleine curve over de sluis van Lixhe verschijnt de Maas in haar ware aard. Lekker ruig en wild en vooral niet meer ingebed. Ons fietspad volgt het goede voorbeeld en voor we het beseffen fietsen we in een oase van groen, bloemen en water. Wanneer aan de overzijde Eijsden opdoemt, kunnen we de verleiding niet weerstaan om de Maasoever af te glijden naar het veerpont. Dit pittoreske dorp op Nederlandse bodem wordt van april tot oktober op zeer regelmatige basis verbonden met het Belgische Lanaye door een fietsen voetveer. Het ijsje met zicht op de Maas smaakt voortreffelijk.

Alb

Rode kers, groen pijltje Na een aanhoudende periode van moessonregens in ons land zien we eindelijk een droog en zelfs zonnig gaatje om onze fietsen van stal te halen. Voor ons is vertrekken uit Kanne meer aangewezen dan de officiële startplaats Visé. Parkeergelegenheid genoeg onder de brug. We volgen het kanaal op de linkeroever richting Lanaye. Links van ons torent het plateau van Caestert boven ons uit en rechts de kalkrotsen waarin zich ergens het fort van Eben-Emael bevindt. Snel staan we aan het sluizencomplex van Lanaye. Hier komen we de bewegwijzering, een rode kers met een groen pijltje, voor de eerste maal tegen. Op Waalse bodem blijkt de bewegwijzering subliem, op Vlaamse bodem prijkt hij enkel op de fietsknooppuntborden.

Met zijn verkeersvrij parcours en zijn bijna volledig vlak reliëf is deze tocht een echte plezierrit door ‘het land van de boomgaarden’.

Hermalle-SousArgenteau

Op Weg 2017

Deze kersenbomentocht is suggestie nummer 15 uit de brochure ‘Heerlijk fietsen in Wallonië, 45 fietstochten’, uitgegeven naar aanleiding van fietsjaar 2016. De voorgestelde tocht bedraagt 31 km. Je kan de brochure gratis bestellen via www.fietseninwallonie.be.

Hilde Leemans

2017-4 Op Weg |

WANDELAVONTUUR | Spanje

GR 131 Tenerife Op zoek naar een warme wandelbestemming kwam ik uit bij de Canarische eilanden. La Palma, La Gomera en Tenerife stonden alle drie op de shortlist, maar uiteindelijk vielen vier dagen GR 131 op Tenerife als winnaar uit de spreekwoordelijke bus. ÆÆ Tekst en foto’s Bart Caers

Barranco del Rey vlakbij Arona.

| Op Weg 2017-4

Plots doemen wolken op.

Spannend begin Voor mijn vriendin zat de timing niet zo goed en omdat ik er al zoveel tijd had ingestoken, besloot ik er een solohike van te maken. “De stilte is een vriend die je nooit verraadt”, zei Confucius 2500 jaar geleden al: van een weekje solitair leven is nog nooit iemand doodgegaan. De vlucht was vol turbulentie en de Engelse man op leeftijd naast mij zweette doodsangsten uit. Het vliegtuig had zijn wielen al aan de grond gezet toen het na een stevige windstoot terug moest opstijgen. De man was nu letterlijk extatisch kreetjes aan het gillen. Een spannend begin van de reis. Bus 111 brengt me naar het toeristische Los Cristianos waar ik wacht op een bus naar Arona. Plots stopt er een krakkemikkige vaalbruine Peugeot 205 met een oude man in een donker pak dat enkele maten te groot lijkt. Het blijkt een illegale taxichauffeur te zijn. We spreken een prijs af en hij brengt me over steile wegen

Afdalen door bossen met Canarische naaldbomen.

naar het bergdorpje Arona. Zijn auto kraakt in alle voegen. Buiten Arabisch spreekt hij slechts een handvol woorden Spaans of Engels. Een glimlach is ons enige communicatiemiddel en de oude Maghrebijn lacht dan ook regelmatig zijn geel-bruine tanden – of wat er van overblijft – bloot.

Bushcraften Op de Plaza Cristo in Arona sla ik nog een stevige watervoorraad in, wat mijn rugzak in één keer enkele kilo’s zwaarder maakt. Ik verlaat het slaperige dorpje dat siësta lijkt te houden en ben meteen onder de indruk van de mooie natuur. Over slingerende, stoffige wandelpaden trek ik langs oude landbouwterrassen. In de diepte zie ik de donkerblauwe zee schitteren, kleurrijke parapentes zweven boven mijn hoofd. Maar voor ik het weet ben ik het kronkelende pad kwijt. Een uur ‘bushcraften’ over grillige rotsformaties en een val in een gigantische cactus later kom ik terug op de route. Een goed begin! Wat volgt is een stevige klauterpartij door een zwartgeblakerd naaldbos. Een hevige bosbrand moet hier onlangs stevig huis hebben gehouden. Na 1400 hoogtemeters en iets meer dan 20 km kom ik aan in het liefelijke dorpje Villaflor. Ik koop een watervoorraad voor de volgende dag, wandel nog paar kilometer stevig omhoog en zet mijn tarp op naast een stenen voetpad.

IJs Het is maart en ik word wakker met een flinke pel ijs op mijn donzen slaapzak. Het is huppelen om me warm te houden terwijl ik alles in mijn rugzak steek. Maar gelukkig keert de warmte al snel terug. De weg slingert omhoog door mooie naaldbossen, tot het landschap plots verandert. Boven de boomgrens bevind ik me plots in een maandlandschap met enkel gitzwart lavazand. Er groeit niets en de route is enkel ter herken-

nen aan de stenen die het pad afzomen. Na een tijdje gaat het bevreemdende panorama over in een klim vol grote okerkleurige rotsblokken. Het is flink klauteren nu. Ik ben blij wanneer ik boven beloond word met een mooi uitzicht. Ik sta op het hoogste punt van mijn tocht.

Het is maart en ik word wakker met een flinke pel ijs op mijn donzen slaapzak.

El Teide Op mijn gemak struin ik naar beneden en plots doemt uit de snel bewegende wolken de vulkaan El Teide op. In alle rust maak ik wat couscous met gedroogde groenten en geniet van het uitzicht. Na een korte maar steile afdaling moet ik een ommetje van zeven kilometer naar El Parador maken om water te gaan halen. Op dit stuk, dat niet heel mooi is, kom ik plots een hele hoop dagtoeristen tegen. Op een trailrunner na zijn het de eerste mensen die ik zie. Over een breed pad zonder echte hoogteverschillen gaat het gezapig verder in de brandende zon richting El Portillo. Ik loop door een prachtig vulkaanlandschap en hogerop zie ik berggeiten vinnig van rots naar rots springen. Wanneer de zon achter de rijzige vulkaan begint te zakken, zet ik de trailstar op in het mulle lavazand. ’s Nachts zie ik een ongelooflijke sterrenhemel, enkel te vergelijken met die in de Chileense Atacamawoestijn. Het is heel koud en mijn slaapzak zit dichter bij zijn limiettemperatuur dan bij zijn comforttempe-

Op weg naar Ifonche.

2017-4 Op Weg |

116 x 97mm

STEEKKAART Punta del Hidalgo

San Cristóbal de la Laguna

La Orotava

Puerto de la Cruz

Reserva Natural Especial de Las Paloma

Santa Cruz de Tenerife

La Esperanza

San Bernardo

Canarias

Aguamansa Bivakplaats in het regenwoud.

Pico del Teide 3600m Parque Nacional del Teide

ratuur. ’s Morgens is mijn water bevroren en is het wachten op de zon die zich voorlopig achter de Montaña de las Arenas Negras verbergt.

Puerto Santiago

Montana Colorado

Kleurrijke hoekige huisjes steken in de verte af tegen de Atlantische kustlijn.

Wim Vandamme

Puertito de Güímar

Montaña de las Arenas Negras Vilaflor

Op Weg 2017

El Médano

Los Cristianos

Los Abrigos

Route en bewegwijzering

en behielp me met de kaartjes in het boek

Op verschillende Canarische Eilanden

en een gpx-track op mijn smartphone.

kan je kiezen uit een luswandeling rond het eiland (GR 130) of een doorgaande

Info

tocht (GR 131). GR 131 Tenerife, ook wel

Verwacht niet onderweg water te vinden,

Camino Natural Anaga-Chasna genoemd,

laat staan direct drinkbaar water. Ook

doorkruist het eiland diagonaal en is goed

restaurants en cafeetjes zijn dun gezaaid

bewegwijzerd. Vooral de diversiteit aan

op het eiland. In de dorpjes Villaflor, El

landschappen is een troef. Semi-woestijn,

Portillo en La Caldera kan je inkopen doen

lavavelden,

regenwoud,

bergdorpjes,

indien nodig. Ook in El Parador is er een

heuvels, naaldbossen, vulkaanlandschap-

mogelijkheid tot bevoorrading maar hier-

pen, zeezichten, je krijgt het allemaal.

voor moet je 7 km omlopen.

Meer info over mijn tocht vind je op

De vervoersmaatschappij in Tenerife heet

www.caersbart.be.

TITSA. De bussen zijn groen en wit, beter

Mijn etappes: dag 1 Arona – Villaflor

bekend als Guaguas (wordt uitgesproken

(20 km), dag 2 Villaflor – Montaña de las

als wah-wah). De vriendelijke chauffeurs

Arenas Negras (31 km), dag 3 El Portillo – Na een tijdje zie ik de fonkeling van de zee. Begijnhof 19 La Caldera (17 km), dag 4 El Caldera – La Kleurrijke hoekige huisjes steken in de verte af 8500 Esperanza (30 km). tegen de Atlantische kustlijn.Kortrijk Het is klimmen en dalen en uiteindelijk kom ik aan in El Caldera. wim.1962.vandamme@gmail.com Ik drink een koud biertje in een typisch Gidsen & Kaarten Spaanse gelegenheid en sla water in, want de Ik had zelf het boekje Walking on Tenerife volgende 30 kilometer kom ik niks meer tegen. mee van Cicerone, geschreven door Paddy Met een rugzak die opnieuw vijf kilo zwaarder Dillon. Buiten een goed beschrijving van is, wandel ik nog een paar kilometer en na een de GR staan er nog meer dan 40 wandelinsteile klim vind ik een prachtige bivakplaats in gen op het eiland in. Ik had geen kaart mee het groen geschakeerde regenwoud.

en van airconditioning voorziene voertui-

Wolkendek Deze nacht was heel wat warmer dan de vorige twee. Wanneer ik mijn warrige hoofd uit de slaapzak steek, zie ik dankzij de opkomende zon El Teide prachtig oplichten tussen de

Las Cañadas del Teide

Arona

Naaldbossen In El Portillo is het opnieuw tijd voor bevoorrading en trakteer ik me op een koffietje om op te warmen. Opnieuw geraak ik even het pad kwijt en moet ik me nogmaals wagen aan een ‘downhill bushcraft’. De oplossing komt gelukkig van de track op mijn smartphone. Ik geniet van een magnifiek zicht op de diepgroene wouden en de snel bewegende wolkenmassa onder mij. Het is nu vooral dalen door bossen met Canarische naaldbomen die wonderwel gedijen op deze vulkanische ondergrond.

La Caldera

El Portillo

TENERIFE

Candelaria

| Op Weg 2017-4

gen maken busreizen aangenaam. Verwacht niet dat de bussen stipt rijden, maar het aangeduide uur is een goede indicatie.

TRACK

FOTO’S

KAART

Prachtig zicht op El Teide vanuit de Canada de Diego Hernandez.

druipende naaldbomen. Alles gaat de klamme rugzak in en meteen vang ik de lange steile klim richting Roque del Topo aan. Vervolgens gaat het langs een smal pad boven een diepe kloof, Barranca del Inferno. Op de gevaarlijkste stukken staan houten hekken. De afdaling gaat opnieuw door vochtige naaldbossen op een tapijt van dorbruine naalden. Bijna 15 kilome-

Het groen van de noordelijke kust van het eiland.

ter stap ik van de ene barranco naar de andere, soms met een zonnestraal door de bomen, maar meestal in een dik wolkendek. De doorzichtige grijze nevel komt en gaat. Soms loop ik secondenlang volledig in de mist. Donkergroene laurierbomen wisselen de hoge naaldbomen af wanneer ik verder afdaal. De laatste 10 km gaan over een brede

zandweg en langs eucalyptusbomen naar het dorpje La Esperanza. Mijn aankomst is niet spectaculair, maar zoals steeds was de weg het doel en niet het eindpunt. GR 131 Tenerife is een prachtige tocht waar ik nauwelijks iemand tegenkwam. Met taxi en bus keer ik terug naar in het gezellige hostel Los Amigos in Los Abrigos.

COLUMN

Fietsbiljet Een rondje LF-fietsen vanuit de begijn- Stond… De fiets, de jongeren, de wagon. Allemaal weg. hoofse stede Kortrijk. Vertrekkend aan de voordeur LF6-gewijs om te eindigen “Deze trein wordt gesplitst in Kortrijk. De eerste zes wagons met nr 468 en 482 rijden verder naar Poperinge. De laatste drie wagons met nr.442 rijden aan de achterdeur, met LF1, LF5 en door naar Rijsel / Lille Flandre.” LF30 onder de wielen. Frank en Sabine hadden met grote zekerheid beloofd: Allemaal niet gehoord. Kortrijk voorbij geslapen…. Mijn SGT met fiets“Het wordt een mooie dag om te fietsen biljet en mijn ganse hebben en houden was op weg naar Rijsel, ikzelf met een kleine kans op een plaatselijk spoorde anoniem en gedallast richting Poperinge. buitje.” Een niemendalletje, een fluitje van een cent. Onder een blauwe hemel “Dan heeft u een probleem.” De treinbegeleidster zag de chaos van de verben ik vertrokken. Geen kat op straat. dwaasde fietser in mijn ogen. De bobijn was op, het vat was leeg en de jus op. Het jasje was helemaal uit- “Ik zal mijn collega op weg naar Rijsel bellen.” In haar stem klonk begrip. gedaan. De wind werkte tegen en ik zwom de ganse dag onder ‘plaatselijke’ Ze haalde haar ITRIS erbij en begon te scrollen. “Alo alo …” buien. Ik droop af en besloot treintrapper te worden in Gent-Dampoort. Op weg naar Rijsel zag haar collega een eenzame bepakte fiets, zonder Een bomvolle trein. Ik wrong mijn ‘Stevens Gran Tursimo’ met fietsbiljet, ‘begeleider’ maar met vervoerbewijs staan in het treinstel. “Alo alo …” Na pak en zak tussen doorgezakte jongeren in de ene coupé en vond nog een ‘telefonische’ identificatie kon ik op twee oren slapen. Mijn SGT kwam met de volgende trein vanuit Rijsel terug naar Kortrijk. Ik mocht uitstappen in zitje tussen de familie Backeljau en de familie Flodder. Ik sloot me af. Het Wevelgem. ‘t Was reeds donker. venster dicht. Er werd op mijn schouder getikt, lieftallig maar voelbaar. “Graag uw vervoerbewijs aub.” Ik deed mijn deur open en keek in de mooie blauwe ogen van de treinbegeleidster. “In mijn stuurtas”. Ik wees in de richting waar mijn SGT zich bevond.

Een eenzame fietser met helm, zonder fiets en niks in de mouwen was zorgeloos op wandel langs de Leie naar Kortrijk. Geen kat te zien. Alleen maar muizenissen. Wim Vandamme

2017-4 Op Weg |

FOTOREPORTAGE | Marokko

Het zal niet bij twee keer blijven… Nadat we twee jaar geleden voor het eerst in Marokko fietsten, wisten we al dat het niet bij één keer zou blijven. Ons vertrekpunt toen was Marrakesh, nu Agadir, nog een stuk zuidelijker. Onze lus liep door de Anti-Atlas naar de rand van de Sahara en terug via de Atlantische kust. Het gebied ten zuiden van de Hoge Atlas is immens gevarieerd, ruw en heel vaak relatief onontgonnen. Maar net als vorige keer is het niet alleen het natuurschoon dat ons raakt. De vriendelijkheid van de bevolking kent geen grenzen. Tot in de kleinste dorpjes worden we hartelijk begroet door oude mannen op ezels, werkende vrouwen in velden en door kinderen fietsend of slenterend naar school. Bovendien mochten we twee weken onder een strakblauwe hemel en een stralende zon fietsen. We weten nu al dat het niet bij twee keer zal blijven... ÆÆ Tekst en foto’s Tine Vanhee en Wim Allegaert

| Op Weg 2017-4

2017-4 Op Weg |

k Steeds weer raken we onder de indru at opga die stijl bouw van de unieke en in het landschap en waar oude n. nieuwe huizen naast elkaar staa n we door In een dor woestijnlandschap fietse stroomt. door r wate rend oases waar plots klate

Het surfstadje Sidi Ifni stond tot 1969

onder Spaans gezag. Kenmerkend zijn de witte huizen met blauwe ramen. De sfeer is er nog relaxter dan elders in Marokko.

Over een vlak ke weg aan de rand van de Sahara w orden we do or een harde rugwind voor uit geblazen.

Groot is onze verbazing wanneer we op die etappe plots op een kudde kamelen botsen. De beesten zijn niet schuw en bijzonder fotogeniek.

| Op Weg 2017-4

Dit keer hadden we onze tent meegenomen. Ook om te kamperen is Marokko erg geschikt. De kampeerplekjes konden wedijveren om de meest fotogenieke plek.

Het kleine berberdorp Igrim ligt in een oase, wat gewrongen in een kloof. Deze etappe behoorde ongetwijfeld tot het mooiste wat we ooit gereden hebben. Maar om uit de kloof weg te raken moest er stevig geklommen worden.

De bogen van Legz ira tonen de kracht van het water. De hoogste klove n zijn vorig jaar ing estort, maar gelukkig blijft er no g veel moois over.

Aan het strand van Legzira heerst een plezante sfeer met talloze cafeetjes. Tijd voor een van onze talloze kopjes thee.

Meer fietsverhalen van Tine en Wim vind je op www.movingaround.be.

2017-4 Op Weg |

WANDELREPORTAGE | Schotland

In reisgidsen wordt Arran steevast omschreven als ‘Schotland in miniatuur’. Het eiland wordt doorsneden door de Highland Boundary Fault, wat ruig gebergte oplevert in het noorden en glooiende graslanden in het zuiden. In september, terwijl heel Europa kreunt onder een hittegolf, volg ik het panoramische kustpad dat het eiland omgeeft. ÆÆ Tekst en foto’s: Steven Vermeylen

Nazomeren op Arran Regen en buien Van een hittegolf is allerminst sprake wanneer ik met de trein uit Glasgow aankom bij de ferryterminal in Ardrossan. De eerstvolgende afvaart naar Brodick, de hoofdplaats van Arran, is zelfs geschrapt. Er staat inderdaad een strakke wind, met striemende regenvlagen. Bij een kop thee probeer ik, als een rasechte Brit, de moed erin te houden. Anderhalf uur later kan ik toch aan boord, voor een overtocht van een klein uurtje.

| Op Weg 2017-4

Arran ligt zo’n 20 kilometer buiten de Schotse westkust, midden in de Firth of Clyde-zeestraat. Er wonen zo’n 5.000 mensen, maar het binnenland is onbewoond. Alle dorpen liggen aan de kustweg, die het hele eiland omspant. Aangekomen bij mijn B&B ben ik al half doorweekt. Ik begin grondig te twijfelen aan mijn keuze voor Schotland als reisbestemming, want de online krant meldt dat in België het hitteplan wordt geactiveerd …

Gok op herkansing Wanneer ik de volgende ochtend op weg ga, staan de hemelsluizen wijd open. Brodick ligt aan een brede baai. Het wandelpad loopt door een golfterrein en duikt dan de duinen in. Bij Cladach moet ik kiezen: ofwel blijf ik de kust volgen, ofwel beklim ik Goat Fell, de hoogste top van het eiland (874 m), die in een dik wolkenpak is gehuld. Mijn gidsje raadt een beklimming bij slecht weer af en aangezien ik nog een

Schapen ontmoeten wandelaar...

Langs de rustige hoofdweg gaat het naar Sannox. Door de optrekkende bewolking werp ik een blik in de gelijknamige glen (vallei), voor ik de burn (rivier) oversteek. Bij de Fallen Rocks, gigantische rotsblokken die van de kliffen zijn getuimeld, ga ik door een hek. Dat doorsnijdt het hele eiland en moet de herten op de noordelijke helft houden. Ik stap door roestbruine varenvelden, afgewisseld met kleine keienstranden. Urenlang kom ik geen levende ziel tegen.

Onthoofde haan Kust tussen Lamlash en Brodick.

extra dag heb ingecalculeerd, gok ik op een herkansing op het einde van de week. Een breed pad, populair bij mountainbikers, voert door een woud van grove den naar Corrie, een pittoresk plaatsje met witgekalkte vissershuisjes. Volgens mijn gastheer in Brodick is dit een goede plek om zeehonden te spotten. Af en toe zou er ook een reuzenhaai opduiken, maar ik krijg enkel meeuwen en aalscholvers te zien. En, tot mijn niet geringe vreugde, de zon!

Voorbij het verlaten Laggan Cottage (geestig opgesmukt met trompe-l’oeil-vensters) en de ruïnes van een zoutziederij, kom ik bij de ‘Cock of Arran’. De plek is genoemd naar een grote rots die op een kraaiende haan leek, althans tot zijn kop afbrak… De kust wordt hier gevormd door platte rode zandsteenrotsen met de meest grillige patronen. Even lijkt het of ik op Mars ben aanbeland. Arran is trouwens sinds eeuwen een populaire plek bij geologen. James Hutton, de vader van de moderne geologie, bezocht Arran in 1787. Bij Newton’s Point zag hij hoe oude rotslagen uit het Cambrium landinwaarts waren gericht, terwijl jongere zandsteenlagen naar zee toe afliepen. Rekening houdend met geologische krachten en erosie, kwam hij tot de conclusie dat er een enorme tijdspanne moest bestaan tussen het ontstaan van die verschillende lagen. En dat de aarde dus veel ouder was dan men in die tijd aannam. Hedendaagse geologen

De imposante Machrie Standing Stones.

dateren de Cambrische schistlagen op 550 tot 600 miljoen jaar oud, terwijl de zandsteenlagen volgens hen zo’n 400 miljoen jaar oud zijn. Huttons bevindingen zouden de jonge Charles Darwin vijftig jaar later diepgaand beïnvloeden.

Een hek doorsnijdt het hele eiland en moet de herten op de noordelijke helft houden. Hertendorp Lochranza, Arrans noordelijkste dorp, ligt aan een diep ingesneden baai. Ooit werd die beschermd door een kasteel, maar dat staat sinds 1800 te vervallen. Dé lokale attractie is een populatie edelherten, die geregeld het dorp aandoet. En inderdaad, op het gemeentelijke golfterrein staan een twaalftal herten doodgemoedereerd te grazen. Terwijl ik foto’s maak, word ik aangesproken door Jane, die een B&B heeft in het dorp. “Quite a sight, isn’t it?”, lacht ze. “We moeten onze tuinen beschermen met hoge hekken, anders vreten ze alles kaal. De vrouwtjes blijven meestal in de buurt van het dorp rondhangen. De mannetjes houden zich op in de omliggende bergen.” In Lochranza staat ook de enige whiskydistilleerderij op het eiland, met een aanbod single malts tot 18 jaar oud.

2017-4 Op Weg |

Het ruwe binnenland, gezien vanop de top van Goat Fell.

Grillige zandsteenmotieven bij de Cock of Arran.

De volgende ochtend verlaat ik het dorp onder een aangenaam herfstzonnetje. Er is amper verkeer en ik geniet van het uitzicht op de Firth of Clyde en het schiereiland Kintyre. In het gehucht Catacol staat een merkwaardige witte huizenrij, de ‘Twaalf Apostelen’. De plaatselijke landeigenaar liet die in 1843 bouwen voor zijn pachters. De bedoeling was dat die zouden overschakelen op visvangst, zodat hij zijn jachtdomein kon uitbreiden. Elk van de huisjes heeft een verschillend raam op de eerste verdieping. Zo konden de vissersvrouwen met olielampen in het duister signalen geven aan hun echtgenoten op zee. Aan de vorm van het oplichtende raam konden zij meteen zien van wie de boodschap kwam…

schuilgehouden toen hij vanuit Ierland oprukte om de Schotse troon op te eisen. Met de dramatische, loodrechte kliffen van Drumadoon Point in het vizier, baan ik mij opnieuw een weg tussen de varens. Via een golfterrein kom ik in Blackwaterfoot, waar

Steencirkels en megalieten Voorbij Imachar wijk ik even af om de steencirkels en megalieten van Machrie Moor te bezoeken. In de vroege bronstijd was dit de meest vruchtbare plek van het eiland. Bij de zes steencirkels, met keien van rode zandsteen en graniet, zijn restanten van diverse hutten en graven aangetroffen. Het meest opvallend zijn drie ‘standing stones’, waarvan de hoogste bijna vijf meter lang is. Zoals bij vergelijkbare sites is ook hier de precieze, allicht ceremoniële functie niet helemaal duidelijk. Even voel ik me diep verbonden met de eerste landbouwers die hier 4.000 jaar geleden hun akkers bewerkten. Languit in het gras laat ik de majestueuze omgeving op me inwerken. Langs de rand van een naaldbos zoek ik over een grindpad opnieuw de kust op. Voorbij Machrie Bay zijn verscheidene spelonken uitgesleten in de rotswanden. Tijdens de ijstijden was Arran overdekt met gletsjers. Toen die smolten, kwam het aardoppervlak omhoog, een proces dat nog steeds aan de gang is. De bekendste grot is ‘King’s Cave’. In de vroege 14de eeuw zou Robert the Bruce zich hier hebben

| Op Weg 2017-4

Herten op het golfterrein van Lochranza.

zeehonden. Een eind voorbij Kildonan worden de rotsblokken merkelijk groter. Wandelen wordt klauteren. Hier en daar duidt een gele verfbol de meest aangewezen route aan. Op handen en voeten rond ik de kliffen van Dippin Head. Wanneer ik die avond mijn B&B bereik, slaakt de eigenares een zucht van verlichting. “Blij je te zien. Gisteren nog brak een vrouw haar been op dat traject.”

Een eind voorbij Kildonan worden de rotsblokken Dubbele waterval De slotetappe tussen Whiting Bay en Brodick merkelijk groter. is gelukkig meer relaxt. Ik verlaat de kust om, Wandelen wordt klauteren. langs Glenashdale Burn en de restanten van enkele bootjes dobberen in een minuscuul haventje en waar ik mijn intrek neem in de B&B van een bejaard koppel. “We’ll expect you at supper”, deelt Marjorie me mee. Om tien uur komen alle gasten samen in de zitkamer, om zich te goed te doen aan taart, cake en gebakjes. De gastvrouw excuseert zich, zij moet morgenvroeg weer op. Zo gaat het iedere avond, weten de andere logees mij te vertellen.

Op handen en voeten Op weg naar Lagg kom ik weer voorbij enkele grotten. Het smalle pad is bij momenten helemaal overwoekerd, en ik zoek mijn toevlucht op de rotskeien langs de waterlijn. Bij een verlaten steengroeve buig ik terug af naar het binnenland. Op uitgestrekte helgroene weiden grazen honderden schapen. Veel rammen zijn uitgerust met imposante, gekrulde hoorns. Tussen Lagg en Kildonan kan ik het keienstrand weer op. Enkele natuurlijke basaltdijken zijn een geliefde pleisterplaats voor

een versterking uit de ijzertijd, een spectaculaire dubbele waterval te bereiken. Nog steeds zijn er nergens regenwolken te bespeuren. Ook van de beruchte ‘midges’ (Schotse muggen) heb ik zo laat in het seizoen geen last. Ik volg een breed pad tussen heuvels begroeid met sitkasparren. Op enkele open plekken krijg ik een goed zicht op Holy Isle, in de baai van Lamlash. Het kleine eiland was eeuwenlang een toevluchtsoord voor monniken en heremieten. Vandaag is het in handen van een boeddhistische gemeenschap. Voor de kust van Lamlash ligt de eerste ‘No Take Zone’ van Schotland. Alle planten- en dierenleven wordt er streng beschermd. Lamlash is het bestuurlijke centrum van Arran, en heeft ook de enige middelbare school op het eiland. Zes kilometer verderop sta ik weer bij mijn vertrekpunt in Brodick. Met nummer 54 van de plaatselijke afhaalchinees installeer ik mij op een picknickbank aan de waterkant. Aan de overkant van de baai lonkt Goat Fell in het heldere avondlicht.

Begankenis Ook op mijn laatste wandeldag blijf ik zowaar gezegend met

Machrie Bay in de blakende zon.

Door de bossen van Brodick Country Park.

ken, maar toch ontmoet ik enkele joggers die fluks naar beneden lopen. Stonden zij al op de top? Ik dwars opnieuw het hertenhek en volg de heuvelkam westwaarts. De laatste 250 hoogtemeters zijn behoorlijk steil. Drie kwartier later vlij ik op mij neer op een granietblok, en word beloond met een schitterend uitzicht op het woeste binnenland van Arran en de kust van Ayrshire. Een Duits koppel kraakt er zowaar

droog weer. Het pad naar de top van Goat Fell start in de tuinen van Brodick Castle, een Victoriaans kasteel dat tot 1957 toebehoorde aan de machtige hertogen van Hamilton. Sindsdien heeft de National Trust het opengesteld voor bezoekers. Na Cnocan Wood versmalt het pad en loopt het over enkele watergeulen. De begroeiing wordt schraler, gras en heide krijgen de boventoon. Ik ben vroeg vertrok-

een flesje champagne op. Wanneer ik aan de afdaling begin, zie ik een lange sliert wandelaars de berg optrekken. Ik kruis hondenbaasjes met hun viervoeters, schooljongens met bloot bovenlichaam, krasse ouderlingen en zelfs enkele enthousiaste Japanners. Iedereen wil profiteren van de energieke opstoot van deze Indian Summer…

STEEKKAART Newton’s Point

Catacol

Op Weg 2017

Cock of Arran

Route en bewegwijzering De Arran Coastal Way is 104 km lang. De route is (rudimentair) bewegwijzerd. De Arran Access Trust doet zijn best om de moeilijk-

Lochranza

ste stukken beter beloopbaar te maken. Bij de rotskust is dat niet

Sonnox

altijd mogelijk. Op smalle stroken moet je steeds het tij in de gaten

Tundergay

houden! Meer info: www.coastalway.co.uk. Corrie

Pirmill

Imachar

Kaarten en gidsen

Goatfell, 874 m

Bij Rucksack Readers verscheen een wandelgids met een gedetailleerde beschrijving en overzichtskaartjes. Er bestaat ook een

Baliekine Cladach

gow

Glas

nen, kan ook gebruik maken van de Cicerone-gids Walking on

Brodick

Machrie

Ordnance Survey-kaart (nr. 361, 1:25.000) van het eiland, handig als je van de route wil afwijken. Wie het binnenland wil verkenthe Isle of Arran. Online kaarten en gpx-tracks zijn te vinden op

Lamlash Holy Isle

www.walkhighlands.co.uk.

Info Ik legde de Coastal Way af in vijf dagen. Logeren deed ik in Belvedere Guest House (Brodick), The Lochranza Hotel, Lochside

Blackwaterfoot

2 km

Whiting Bay Dippin Head

Lagg Kildonan

85 mm

Guest House (Blackwaterfoot), Viewbank Guest House (Whiting Bay) en The Brodick Bunkhouse. Vervoer van bagage kan via www.explore-arran.co.uk. Er zijn betrouwbare maar eerder schaarse busdiensten die de twaalf kustdorpen met elkaar verbinden, zie de Arran Area Transport Guide op www.visitarran.com.

FOTO’S

2017-4 Op Weg |

FIETSREPORTAGE | Nieuw-Zeeland

Alsof ik een kind ging baren, zo was het. Negen maanden zaten er immers tussen het boeken van mijn vliegticket naar Nieuw-Zeeland en de reis zelf. Negen maanden van plannen, die plannen keer op keer veranderen en dan het lange wachten. Tot ik er plots stond, met de fiets in de startblokken in Christchurch, klaar om enkele weken te trappen op het zuidereiland van Nieuw-Zeeland. ÆÆ Tekst en foto’s Griet Bouciqué

Ongepland en onverwacht: een prachtig lokaal pad richting Cromwell.

Kruipen en knallen op het zuidereiland 44

| Op Weg 2017-4

Around the Mountains: op twee wielen door de hemel.

bij een standbeeld in de heuvels van Glenroy. Ik laat de tent voor wat ze is en verberg mijn slaapzak achter het standbeeld, slechts enkele meter van de weg. Terwijl autolichten ’s nachts over me heen waaieren zink ik weg in een comateuze slaap. Boven mij blinken de sterren.

In tegenstelling tot het gekende grijs of groen kleuren deze bergen bruin. 50 tinten bruin

Standbeeld Het eerste etmaal van de reis komt meteen in de geschiedenisboeken: wat een dagje opwarming moest worden ontaardt in 80 km fietsen met quasi continu wind op kop. Omgeven door een inspiratieloos boerderijlandschap pers ik mezelf doorheen de dag. Ergens in de late namiddag plof ik uitgeput en met een acuut suikertekort neer

Enkele fietsdagen en een busrit later zet ik voet aan land in Queenstown, een gruwelijk toeristisch stadje. De ritten nadien richting Cromwell en Alexandra maken echter veel goed. Eerst klauter ik vrolijk over een verrassende Queenstown Trail waarop ik de eerste toerfietsers ontmoet, eindelijk! Ik zie ook de eerste wijnranken en denk aan papa, hij zou hier zo van genieten en me meteen als een volleerde gids inlichten over deze wijnstreek. Daarna schakel ik over op de highway. Hemeltje, wat een bergen. In tegenstelling tot het gekende grijs of groen kleuren deze bergen bruin. Ik zie mokkabruin, chocoladebruin en nog veel meer tinten bruin. Stekelige planten en een staalblauwe hemel maken het decor compleet, ik kan maar niet stoppen met genieten van dit stoffig landschap.

Zonovergoten groen Na een Rail Trail met de allures van een oude western vat ik in Middlemarch de asfaltkilometers aan richting de kust. Highway 87 doorkruist een botergroen heuvellandschap met intrigerende rotsblokken die massaal uit de weides omhoogsteken. Op zachte stijgingspercentages moet je hier niet hopen, dus onder een brandende hitte trap, sleep en duw ik mezelf omhoog. Het zweet gutst uit mijn lijf. Na iedere heuveltop volgt echter de beloning: een meestal rechte afdaling van formaat. Ik knal de hellingen af tot ik stomdronken ben van adrenaline. Eén verkeerde beweging en ik spat onherroepelijk in stukken uiteen op het asfalt. Dit is genieten.

De zee! Vanuit Dunedin fiets ik zuidwaarts de kust af. De eerste keer dat ik de zee zie, voel ik me alsof het mijn verjaardag is. Ik wil tegen de huizen rondom mij schreeuwen dat ik de zee zie: “De zee! De zee!!” Nadien fiets ik via verlaten gehuchten en fotogenieke stranden de dagen aan elkaar. In de wouden die ik passeer luister ik naar vogels die klinken als nieuwe ringtones, terwijl onbekende bloemengeuren mijn neusgaten prikkelen. Tussendoor las ik wat rustdagen in waarop ik geniet van het luie leven. Ik zwem in de zee tussen nieuwsgierige dolfijnen, val in slaap op een verlaten strand en begluur nietsvermoedende pinguïns wanneer ze terugkomen van een

2017-4 Op Weg |

Een hete ochtend op de Queenstown Trail.

dagje jagen in het diepblauw. En dat terwijl het midden december is. Het leven is als een grote taart waar ik af en toe gulzig van wil happen.

Terwijl ik centimeter voor centimeter over het asfalt kruip geniet ik met hart en ziel. Wind Tussendoor waait het af en toe stevig waardoor ik mijn tarp op de campground van Fortrose verschans achter een mobilhome. Terwijl de rukwinden mijn tarp testen, kijken de vriendelijke eigenaars van de beschermende camper wantrouwig naar dat stukje stof. Binnen het uur

Een onverwachte kustidylle.

| Op Weg 2017-4

Luieren in de avondzon.

Het blijft spannend op datzelde Queenstown Trail.

hebben ze al hun vrienden op de campground op de hoogte gebracht van dat arme schaapje met haar fiets en zeil, waardoor de uitnodigingen voor kopjes thee in warme mobilhomes bij me binnen stromen. Het zijn schatten van mensen.

MacGyver-skills Zo gelukkig als ik was om de zee te zien, zo reikhalzend kijk ik weer uit naar het binnenland en zijn bergen. Helaas steken de eerste binnenlandse kilometers tegen, maar vanaf Clifden bloeit het landschap open. De wind is strijdlustig en laat me voelen wie hier de baas is: terwijl ik centimeter voor centimeter over het asfalt kruip geniet ik met hart en ziel. Allemachtig, ik ben verliefd op dit leven. ’s Middags biedt een verlaten speeltuin beschutting. Plots blaast de wind echter mijn fiets omver. Een schroef breekt af en fietsen blijkt onmogelijk. Enkele jaren geleden zou

ik in paniek geraakt zijn, maar nu kniel ik neer en bekijk de schade. Een half uur en wat MacGyver-skills later heb ik het probleem provisoir opgelost. Voorzichtig zet ik de eerste meters in, ieder minuscuul putje in de weg ontwijkend. Terwijl het vertrouwen in mijn bricolage langzaam groeit, overtreft het landschap zijn eigen schoonheid. Felgele bloemen woekeren tussen donkergroene begroeiing en de lage wolken hullen de wereld rondom mij in een waas van mysterie. De rusteloze ziel in mij vindt rust.

Tussen waanzin en wonder Na mijn overnachting aan de Mavora-meertjes vat ik de laatste kilometers van de reis aan: dwars door het Eyre-gebergte volg ik een stukje van de officiële route ‘Around the Mountains’. Al snel heb ik door dat het een onvergetelijke laatste fietsdag wordt: midden in een brede vallei, in kleurtinten die ik niet eens kan

Liefde op het eerste zicht.

Het oude postkantoor van Ophir.

Door de rivier en door de koeienstr…

onwerkelijk niemandsland. Ik besef dat ik voor dit soort verlaten landschappen naar hier ben gekomen en vraag me af waar ter wereld ik ze nog kan vinden. Ik besef echter ook dat ik dit liever met gelijkgezinde trappers zou doen, sterker nog, dat ik gezelschap mis om weken

omschrijven, fiets ik mijn geluk aan elkaar. De wind wordt steeds kouder en een flard motregen prikt ijzig in mijn blote benen. Ik zou de wereld wel kunnen kussen. Ondertussen passeer ik enkele Duitsers. Ondanks hun aanwezigheid waan ik me in een

aan een stuk de leegte in te duiken en zonder woorden het landschap te omarmen. Ik besluit om bij thuiskomst op zoek te gaan. Wie weet waar dat me nog kan brengen. Terwijl ik met de boot het Wakatipumeer oversteek zit ik in mijn hoofd al bij de volgende reis.

85 mm STEEKKAART

elk nog hun eigen website hebben), www.cycletour.org.nz (fijne

Aoraki (Mt. Cook) 3724 m

Tasmanzee

Milford Sound

Mt Aspiring, 3027 m

Queenstown

Wakapitu Mavora

Te Anau

beschrijvingen die je goesting doen krijgen, zonder commercieel

Geraldine Lake Tekapo Twizel Omarama

Christchurch Timaru

die volledig vervormd zijn door de heersende windrichting. Er zijn Oamaru

Middlemarch

Dunedin Clifden Fortrose

dagenlang aan een stuk. Ik zag onderweg dan ook heel wat bomen

Cromwell

Alexandra

Balclutha

Invercargill

te zijn). Betreft de wind: het kan er op sommige plekken fel waaien, soms

Zuidelijke Stille Oceaan

50 100 km Op Weg 2017

Route en bewegwijzering Nieuw-Zeeland is onmetelijk in vergelijking met België en ik ont-

hoopgevendere zaken dan tientallen kilometers ‘tegen de bomen in fietsen’...

Info Wildkamperen is met de fiets vrij moeilijk: weides zijn meestal tot aan de straat afgerasterd met prikkeldraad en bosjes zijn amper te vinden onderweg. Stadjes zijn meestal wel voorzien van campings, soms ook een jeugdherberg. Bepaalde regio’s in Nieuw-Zeeland hebben DOC-campsites die met de fiets bereikbaar zijn. Supermarkten kom je voldoende tegen zodat je om de paar dagen eten

dekte slechts een klein stukje van de grote koek. Op basis van wat

kan kopen.

ik zag denk ik dat het landschap soms wat overroepen is. Maar dat

Tot slot is Nieuw-Zeeland ver, heel ver. Ik was er net geen vier weken,

neemt niet weg dat er prachtige stukken zijn om te fietsen, soms

en dat was eigenlijk te kort. Veel toeristen huren een camper om de

zelfs in onverwachte hoeken zoals op highway 87. Eens je buiten

hotspots aan elkaar te racen. Al fietsend het land verkennen kan

de dorpen bent, passeert er op de meeste highways weinig verkeer.

echter perfect: de wegen zijn voldoende veilig en de wereld ont-

Daarnaast zijn er ook heel wat officiële fietsroutes waar je op het

vouwt zich heerlijk langzaam aan je voeten, euh, wielen.

internet en ter plekke in de lokale i-site centra de nodige info over vindt. Mijn dagafstanden varieerden van 30 tot 120 km, van enkele uren fietsen tot bijna 13 uur onderweg zijn.

FOTO’S

Meer info over Nieuw-Zeelandse fietsroutes: www.newzealand. com/int/feature/cycle-trails (voor officiële cycle trails, die meestal

2017-4 Op Weg |

WANDELTIP | België

Plaatjes om te stelen in de Famenne Voor een aquarelliste is de Famenne een onuitputtelijke inspiratiebron. De wandelende fotograaf kan hier fotowedstrijden winnen. Maar die laatste mag het vel van de beer niet verkopen voor hij geschoten is. Want een meester-schamateur kan zijn pad kruisen. ÆÆ Tekst Johan Lauwerier Aquarellen Abby Roblet

Flashback Het spurtje door de gang onder de sporen in het station van Jemelle was nodig. We hadden één minuut om van de bus uit Wellin over te stappen op de intercity richting Brussel. Opgelucht installeren we ons voor een paar uur in de trein om volop na te genieten van een bisnummer. Een treinraam is een gaaf kader om weg te dromen over het voorbijschuivende Famennelandschap. Even de ogen sluiten en overschakelen op flashback. De beelden van de voorbije dagen passeren de revue.

Klik klik Aan de kapel van Notre-Dame de Lorette heb je een merkwaardig zicht op Rochefort. Van de stad is niets te zien, enkel de neoromaanse kerk rijst op uit de boomkruinen. De spotmeting inschakelen, inzoomen, een steunpunt zoeken en klik. Op het schermpje ziet het er beeldig

| Op Weg 2017-4

uit. De gevel van de ‘ferme blanche’ in Hameremme is grijs, maar het zonlicht strijkt over de ruwe stenen en tovert de grijze vlakte om tot een karstlandschap in het ochtendgloren. De rondgebogen ingangspoort zou niet misstaan in een oude moskee op weg naar Mekka. Klik, klik. Vlakbij de hoeve staat de kapel van Sainte-Odile. Die is verblindend wit maar de schaduwen van de nog pril bebladerde bomen creëren een kunstwerk, kindergekrabbel op een maagdelijk blad papier. Klik. Han-sur-Lesse draait op volle toeren, toeristentreintjes rijden toeterend af en aan. Hun passagiers, een mengeling van schoolklassen en clubjes van mensen die niet meer moeten werken, beleven een dolle dag. Hier maak ik geen foto’s.

Bisnummer Op de trein naar Brussel is het rustiger. We zijn Namen al voorbij en de trein slingert zich

door de vallei van de Houyoux in het bos van Néverlée. Een tweede bisnummer. Ik weet dat we hier GR 412 kruisen, Sentier des Terrils, de nostalgische route langs het Belgische mijnverleden. Die staat nog op ons verlanglijstje. Maar nu eerst verder dromen langs GR 577, Tour de la Famenne.

Pyreneeën Ik schakel terug naar een boswegje richting Auffe. Een volmaakt kleurenpalet. Het pad tekent een donkere krul in een licht groen en bruin vloertapijt met enkele voorjaarsbloemen, om dan te verdwijnen tussen een ongeordende stoet van grijze pilaren. Het onvolgroeide bladerdak laat overvloedig licht binnen in deze kleine kathedraal. Klik. Het wegje eindigt op de rand van een steile rotspartij. Wie de GR wil volgen moet hier naar beneden. Het moment voor enkele actiefoto’s van mijn tochtgenote.

Klik, klik. De suggestie dat we in de Pyreneeën zijn geweest is vastgelegd. Bij het bos van Niau duik ik de ernaast gelegen weide in. Ik klap het schermpje van de camera omhoog en maak enkele beelden in kikvorsperspectief. Op de voorgrond een zee van paardenbloemen waar de oranje rugzak van Christine net bovenuit steekt. Op de achtergrond het donkere bos en het grillige wolkenspel van een late middag in april. Hoe perfect kan een beeld zijn. Klik, nog een plaatje om te stelen. In Resteigne belanden we in een filmdecor. Geen geïdealiseerd bouwsel in polyester, maar eentje opgetrokken met echte kalkbreukstenen. Vlakbij de boogbrug over de Lesse staat een onberispelijk gerestaureerd kasteel. Een lage dam een eindje stroomafwaarts zorgt voor een vlakke waterspiegel. Het weerkaatste beeld van het kasteel is kraakhelder. Wie in dit lustoord met familie en vrienden een feestje wil bouwen moet een flink gespijsde bankrekening hebben. Wij nemen een paar foto’s om aan de familie en de vrienden te kunnen tonen.

Eeuwige trouw Even verderop stappen we over een wiebelend houten bruggetje over de Lesse en zijn we even van de wereld af. We zweven op een vliegend tapijt boven de nu weer snelstromende rivier. Aan de overkant draait een watermolen. In de late zonnestralen stort het water in een vloed van langgerekte blinkende parels naar beneden. Hoeveel koppeltjes hebben op deze plek mekaar de eeuwige trouw gezworen? Mijn

tochtgenote en ikzelf hadden dit ceremonieel al eens eerder volbracht, op een andere plek, dus beperken we ons tot een kleine fotosessie. ‘Man/vrouw op houten brug over onstuimige rivier bij valavond’. Het interieur van de Moulin de Resteigne is ook nog een paar foto’s waard. Hier zullen we overnachten. Het ruisen van de Lesse onder ons raam wiegt ons snel in slaap.

Op de achtergrond het donkere bos en het grillige wolkenspel. Hoe perfect kan een beeld zijn.

De volgende dag mag ik weer veelvuldig in- en uitzoomen, beurtelings om een boven het bos uitstekende kerktoren of een uitdijend landschap in beeld te vatten, of om de oranje rugzak juist te kaderen tegen de skyline van het dorp Wellin. Op het laatste stuk tussen Froidlieu en Lomprez komt er geen einde aan het vergezicht. Maar de zon is weg en aan de hemel hangt een vormeloos beddenlaken. Geen fotoweer meer. Erg is dat niet, de buit is binnen.

Zwart valiesje Op de intercity wordt het vanaf Ottignies bijzonder druk. Eén van de nieuwe medereizigers in station Brussel-Luxemburg is een keurige

85 mm

jonge man met een zwart valiesje. En dan gebeurt het ondenkbare. De meester-schamateur slaagt erin om in enkele seconden de juiste rits van mijn rugzak te openen, mijn fototoestel eruit te vissen en in station Schuman met zijn vangst meteen van de trein te springen. In zijn valiesje zat ongetwijfeld zijn diploma van master in de gauwdieverij. Weg zijn al de mooie beeldjes. Paniek, ontgoocheling, droefheid en beschaamdheid vooral omwille van de stommeling in mij die zich met zo’n voorspelbare truc laat bedotten.

Silke en Abby Ik zit nu met een dubbel probleem, maar meteen weet ik dat een oplossing zich wel zal aandienen. Dat gaat altijd zo, op de GR, hoe uitzichtloos de situatie op het eerste zicht ook lijkt. En zo geschiedt. Een paar dagen later kruis ik op de digitale snelweg twee mij tot dan onbekende dames, Silke uit Nazareth en Abby uit Parijs. De eerste verkoopt mij via een tweedehandssite voor een eerlijke prijs een fototoestel, van hetzelfde merk en type als mijn gestolen exemplaar. Het is bovendien van een recenter bouwjaar en in betere conditie, want het heeft niet zo hotsebotsend gereisd in rugzak en fietsstuurtas. De tweede reddende engel, Abby Roblet, is aquarelliste en vindt de inspiratie voor haar werk vaak in de Famenne. Ze is zeer vereerd met de vraag of we enkele van haar pareltjes in Op Weg mogen afdrukken. En mijn foto’s? Die zitten waar ze moeten zitten, niet in mijn computer maar in mijn eigen geheugen.

STEEKKAART

Weg 2017-3. Verder puzzelen met openbaar vervoer leverde de vol-

Rochefort Ciergnon

Wanlin

Eprave Villers-surLesse

Jemelle

Lorette

De Resteigne. Dag 2: GR via Wellin tot Lomprez (12 km), daar de GR

verlaten en over een veldweg parallel aan de N40 terug naar Wellin

Han-sur-Lesse LavauxSte-Anne

Resteigne

Lomprez

Halma

Froidlieu

Wellin

(2,5 km), vandaar bus 28 naar Jemelle (16u52 – 17u21). Jemelle ligt

grot

Ave

GR 577

Chanly

Jemelle met de bus van lijn 28 naar Rochefort (9u39 – 9u45), GR via Han-sur-Lesse naar Resteigne (18 km), overnachting in le Moulin

7 R5

Auffe

gende oplossing voor het vervolg. Dag 1: vanaf het treinstation in

Tellin Op Weg 2017

op de lijn Brussel – Luxemburg met elk uur een trein in beide richtingen. Vanuit Gent waren wij in goed 3 uur op GR 577. Er zijn meerdere overnachtingsmogelijkheden in de buurt van Wellin, restaurants en cafés zijn er ook maar die hebben veel sluitingsmomenten. In Han-sur-Lesse vind je altijd wel iets open. In Resteigne moesten wij onze eigen picknick voor ’s avonds voorzien omdat het restaurant vlakbij zijn sluitingsdag had. De topogids GR 577 Tour de la Famenne is vanzelfsprekend beschik-

Het verhaal van onze eerste tweedaagse tocht langs GR 577 Tour

baar in de webshop.

de la Famenne (Melreux – Marche – Rochefort) verscheen in Op

De website van Abby Roblet: abbyloves.over-blog.com.

2017-4 Op Weg |

FIETSAVONTUUR | Nederland de uit Gent via n va e w n te van 2015 fiets den we In de zomer Terugkeren de . g a a H n e D r a het LF 1 na Noordzeeroute het vervolg op d n o st r e m zo via h. Vorige oordwaarts en langs Biesbosc n r e rd ve g a a . nuit Den H ing Groningen m m programma: va e st e b d in e eilanden naar tsten zelf, twee Wadden Hannes (7) fie n e ) (9 r e sp zes: Ja en kar ‘We’ zijn met fwisselen tuss a n e d n ko ) ,5 Martijn (2 Korneel (4) en ert en Karel Lelia en tandem. eet Verhaeghe to’s Gr

Tekst en fo ÆÆ

Via de Wadden naar Groningen 50

| Op Weg 2017-4

Hoewel we een plan B (starten in Antwerpen) en zelfs een plan C (starten in Gent) hadden, lukt het vlot om met de trein in Den Haag te geraken. Al sche elt het tussen de poortjes van de Nederlandse treinstati ons niet veel…

. Helder volgen we de LF1 Van Den Haag naar Den r beschermd duingebied Deze loopt grotendeels doo ze heuvelachtig. Een serieu en is dus een beetje oi. mo ieren, maar oh zo beproeving voor de beensp

Campings hebben we noo it gereserveerd, we hebben liever de vrijheid om te zien geraken. Bovendien is er waar we altijd plaats voor trekker s en hebben we nooit moete Waar mogelijk kozen we n zoeken. voor Natuurkampeerterr einen of de NTKC (een kam in Nederland die terrein pee rve reniging en aankoopt, basic uitrust en laat beheren door haa en ruimte gegarandeerd r led en) . Rust . Van de eerste moet je je lid maken, op de tweede niet-lid kamperen als je ma g je ook als trekker bent (maximum 3 nachten).

Gemiddeld fietsen we ong eveer 40 km per dag en na twee Ă drie fietsdagen is het tijd voor een rustdag. Of som s twee rustdagen, als er wat te doe n is in de omgeving.

Ook voor de oversteek van het ene naar andere Waddeneiland is het niptâ&#x20AC;Ś

het

2017-4 Op Weg |

De Waddeneilanden Texel en Vlieland vonden we zeker en vast de moeite. Vooral in Vlieland is het heerlijk fietsen omdat er bijna geen auto’s rijden. Je bent er wel snel doorheen, maar de natuur is er prachtig. Bij de overzet vanuit Texel is de doortocht op De Vliehors per jeepcamion inbegrepen. Dit is een unieke zandvlakte, ook wel ‘de Sahara van het Noorden’ genoemd. Iets dat bijblijft!

Terug op het vasteland krijgen we het

typisch Friese landschap van dijken en schapen voor de wielen. Via LF10 en LF14 peddelen we in alle rust – het verschil met het eerst e deel van de tocht is groot – richting Gron ingen.

En nog een meevaller: het weer. Enkel de eerste nacht en de laatste dag hebben we wat regen te verwerken. Het jaar voordien was het wel anders: veel regen en zelfs een zware

zomerstorm. Maar eigenlijk was dat ... net zo leuk! In Groningen nemen we de trein terug naar Gent via twee tussenstops. Om af te kicken hebben de kinderen nog drie

Een

grote

weken in de tent in de tuin geslapen 

meevaller:

slechts 1 platte band :-)

Meer kinderen

verhalen vind

met je

www.fietsenmetkinderen.info.

| Op Weg 2017-4

PUBLIREPORTAGE

duitsland, vakantieland!

Dominik ketz FotograFie/rheinlanD PFalz tourismus gmbhv

In het vorige nummer van Op Weg ontdekte je al vier Duitse regio’s die verrassend unieke vakantiebestemmingen vormen. Deze keer stelt de Duitse Dienst voor Toerisme graag nog vijf regio’s aan je voor: Rijnland-Palts, Rijn-Moezel-Eifel, Noordrijn-Westfalen, Paderborner Land en Nedersaksen.

Rijnland-Palts

Waar fietsen genieten is Voor wie Duitsland met de fiets wil ontdekken, valt er in Rijnland-Palts veel te beleven. Echte fietsliefhebbers staan hier topbelevenissen te wachten in een natuur- en cultuurlandschap dat enig is in zijn soort, om het even of je op een toerfiets, mountainbike, racefiets of kinderfiets zit. De hele dag fietsen

Het netwerk van zo’n 8.000 kilometer op kwaliteit gecontroleerde fietsroutes met 7 langeafstandsfietspaden en met meer dan 60 themaroutes staat voor gegarandeerd fietsplezier. Recreatieve fietsers kunnen zich langs de rivieren de Moezel en de Nahe ontspannen of vanuit het zadel van de verschillende landschappen met wijnbergen genieten. Even pauzeren kan met een bezoekje aan culturele monumenten uit de tijd van ridders en Romeinen. Valt de avond? Ga dan langs bij de plaatselijke wijnboeren met hun uitstekende wijnen.

kinderen op de trappers

De voormalige spoortrajecten zijn kleine fietsertjes op het lijf geschreven. De spoorlijnen, waarop vroeger stoomlocomotieven reden, werden omgebouwd tot populaire en overwegend vlakke fietsroutes zoals de Ruwer-Hochwaldfietsroute, de Schinderhannes-fietsroute of de Maare-Moezel-

fietsroute. De routes voeren door tunnels en over viaducten en alhoewel ze ver van het wegverkeer en midden in de natuur liggen, zijn ze gemakkelijk met de auto, bus of trein bereikbaar. Wanneer de kinderen niet meer verder kunnen fietsen, staan tijdens het fietsseizoen overal de RegioRadler-bussen ter beschikking. Ze brengen fietsers inclusief fietsen weer terug naar het beginpunt.

Genieten vanop je mountainbike Sportieve fietsers kunnen op de racefiets over rustige provinciale wegen in de middelgebergten van Westerwald, Hunsrück en Eifel grote hoogteverschillen overwinnen. Een paradijs voor wie graag snel fietst, maar tegelijkertijd ook van het landschap en de natuur wil genieten. Voor mountainbikers zijn er avontuurlijke boswegen, toeren en singletrails in de professionele MTB-parken zoals in het Pfälzerwald, waar meer dan 900 km aan paden en tot wel 1.990 hoogtemeters het hart van elke mountainbiker sneller doen slaan.

Praktisch Wie zin heeft gekregen om Rijnland-Palts te ontdekken, kan dat ook in zijn eentje doen. Ga voor meer informatie over fietspaden, -evenementen, -routes en -arrangementen naar www. rijnland-palts.nl.

Neem een kijkje op de Tourenplaner van Rijnland-Palts voor meer informatie over fietsen wandelroutes met wegbeschrijvingen, hoogteprofielen en nog veel meer praktische informatie. www.tourenplaner-rheinlandpfalz.de/nl

Tip

rhein-mosel-eiFel-touristik (remet)

Rijn-Moezel-eifel

Droomwandelingen en een themawandelpad Wie graag wandelingen op topniveau maakt, moet beslist over de Traumpfade of droompaden stappen in het gebied Rijn-Moezel-Eifel. Een uitnodiging om met alle zintuigen te genieten: smalle, onverharde paden, spectaculaire uitzichten, een gevarieerd landschap met steile hellingen, bossen afgewisseld met wilde weiden, romantische beekvalleien en prachtige uitzichten over het Rijn- en Moezeldal. Je eigen wandelmenu

Ontdek de rijkdom aan natuurmonumenten en culturele bezienswaardigheden in de vakantieregio Mayen-Koblenz op 26 rondwandelingen - 5 langs de Rijn, 7 langs de Moezel en 14 in de Eifel. Ook de thematische wandelroute Streuobstwiesenweg is een absolute topper. De rivieren, bossen, wijnbergen en kastelen vormen samen met het heide- en vulkaanlandschap de buitengewone diversiteit van de vakantieregio Mayen-Koblenz. In tegenstelling tot langeafstandswandelingen, die dagelijks in etappes worden afgelegd, heeft de wandelaar hier de keuze uit wandelroutes van een dag of een halve dag met verschillende afstanden, landschappen en thema's: je kan hier dus je eigen ‘wandelmenu’ samenstellen. Iedere route is

een hoogtepunt op zich. Toch voldoen ze allemaal aan dezelfde kwaliteitsnormen van de natuurvriendelijke wandelpaden en de bezienswaardigheden tot de duidelijke markering en bewegwijzering.

Winnaars van routes

Al vier keer werden de Traumpfade in het Rijn-Moezel-Eifelland bekroond met de titel ‘Duitslands mooiste wandelroutes’. In 2008 werd het Traumpfad Virne-Burgweg de winnaar, in 2011 versloeg het Traumpfad Monrealer Ritterschlag de concurrentie, in 2013 won het Traumpfad Eltzer Burgpanorama en in 2015 behaalde het Traumpfad Pyrmonter Felsensteig de vierde titel. Reden genoeg om de wandelschoenen aan te trekken.

Praktisch Projektbüro Traumpfade der Rhein-Mosel-Eifel-Touristik, Bahnhofstrasse 9, 56068 Koblenz, tel. +49 261 108419, info@traumpfade.info, www.traumpfade.info, www.facebook.com/traumpfade.info

Interactieve routeplanners, topografische kaarten, hoogteprofielen, 3D-visualisaties, talrijke foto’s en het laatste nieuws staan dagelijks tot je beschikking op www.traumpfade.info. Bestel hier ook een compacte Traumpfade-gids met praktische info rond de 26 routes, want wie eens op een Traumpfad heeft gewandeld, blijft terugkomen voor meer.

Tip

PUBLIREPORTAGE

sauerlanD-tourismus e.v., manFreD stromberg

nooRdRijn-Westfalen

Paradijs voor fietsers Zodra de eerste zonnestralen de lente aankondigen, is het tijd om je fiets van stal te halen en een tocht te maken. Net over de grens, op slechts twee uur rijden van Antwerpen, ligt Nordrhein-Westfalen, of Noordrijn-Westfalen zoals wij het zeggen. Het staat vooral bekend om zijn bruisende steden, uitstekende culturele aanbod, veelzijdige natuur en almaar groeiende fietsroutenetwerk. Bekroond fietsnetwerk

Fietsers kunnen zich hier op meer dan 14.000 kilometer aan fietspaden uitleven. Geen enkele Duitse deelstaat beschikt over zo’n uitgestrekt fietsnetwerk, NoordrijnWestfalen is dé fietsbestemming van Duitsland. De populariteit ervan bij fietsers is niet het minst te danken aan dat uitgebreide en zelfs deels bekroonde aanbod. Maar liefst acht fietsroutes werden door de Allgemeiner Deutscher Fahrrad-Club (ADFC) uitgeroepen tot kwaliteitsroutes, waaronder de RuhrtalRadweg en de Vennbahn. De RuhrtalRadweg loopt van de bron in het Sauerland tot aan de monding in de Rijn bij Duisburg. Stille getuigen van het industriële tijdperk en idyllische vakwerkstadjes wisselen hier af met natuurlijke landschappen. De Vennbahn loopt van Aken via de Eifel naar België en Luxemburg. Op deze fietsroute, die ooit een treintraject was, werden vroeger kolen en ijzererts getransporteerd.

avontuur op de mountainbike

Ook de minder bekende routes maken Noordrijn-Westfalen tot een waar fietsparadijs. Fietsen door het vlakke landschap van de Nederrijn of het Münsterland, door de rivierlandschappen van de Rijn en de Erft, voorbij kastelen en burchten of langs de oude spoorwegtrajecten in het Bergisches Land, Noordrijn-Westfalen heeft voor iedereen iets in petto. Voor wie liever wat meer actie heeft en graag op de mountainbike springt, is het heuvelachtige terrein van de middelgebergten zoals de Eifel, het Sauerland of het Siegerland de perfecte bestemming.

Met de steun van:

Praktisch Voor een fietsavontuur in Noordrijn-Westfalen is het zelfs niet nodig je eigen fiets mee te brengen: sportievelingen kunnen hier in meer dan zestig verhuurstations een fiets huren. Meer inspiratie en praktische informatie op www.nrw-vakantie.nl/fietsen.

De mooiste fietsroutes in Noordrijn-Westfalen vind je in de gratis fietsgids Jouw Fietsvakantie. Jouw NRW. Met een netwerk van fietspaden van ca. 14.000 km lang dat alle steden en gemeenten in de deelstaat met elkaar verbindt, is Noordrijn-Westfalen fietsland nummer 1 onder de Duitse deelstaten. Ontdek de 10 fietsroutes, bestel de brochure via www.nrw-vakantie.nl/actief.

Tip

touristikzentrale PaDerborner lanD e.v.

PadeRboRneR land

Fietsen op een sterrenroute Fascinerende landschappen en beroemde bezienswaardigheden, een ideale combinatie die steeds populairder wordt bij fietstoeristen op de Paderborner Land Route. Breng een bezoek aan de Dom van Paderborn, aan Schloss Neuhaus, het klooster Dalheim en het kasteel Wewelsburg, de Emsquellen, het Eggegebergte en de zandrijke heide Senne. Paderborner Land zit boordevol natuur, geschiedenis en cultuur. Een fietstocht vol variatie

De populairste fietsroute van de regio, de Paderborner Land Route, geeft fietsers op één tocht al haar geheimen prijs. Actieve vakantiegangers beleven dagelijks iets nieuws, zonder de regio te hoeven verlaten. Bovendien leidt deze route door het centrum van mooie steden als Paderborn, naar de barokke Jezuïetenkerk van Büren, door aspergeparadijs Delbrück, en de kuuroorden Bad Lippspringe en Bad Wünnenberg. Fietsers kunnen zich op die manier door de verscheidenheid van de Westfaalse keuken laten verrassen. Er zijn tal van pensions, hotels en privé-accommodaties, afgestemd op de behoeften van fietsers.

Drie sterren voor de route

De Paderborner Land Route werd dit jaar opnieuw door de ADFC (Allgemeiner Deutscher Fahrrad-Club) met drie kwaliteitssterren onderscheiden op de Internationale Tourismusbörse Berlin (ITB). De populaire fietsroute verbindt de verschillende hoogtepunten van het Paderborner Land tot een juweel van een actieve vakantie in Duitsland. Ook liefhebbers van natuur, geschiedenis en cultuur komen op de 250 kilometer lange route aan hun trekken. Het is de enige fietsroute in OstwestfalenLippe en maakt deel uit van de 30 fietsroutes in Duitsland met het ADFC-sterrenkeurmerk.

Praktisch Meer over het Paderborner Land bij de toeristische dienst: Touristikzentrale Paderborner Land e. V., Königstr. 16, 33412 Büren, tel. +49 2951 970300, info@paderborner-land.de, www.paderborner-land.de

Ga voor allerlei nuttige informatie over de Paderborner Land Route, gps-gegevens, kaarten en Bett&Bikeaccommodaties, evenals een overzicht van arrangementen naar www. paderbornerlandroute.de.

Tip

tourismusverbanD osnabrücker lanD e.v.

PUBLIREPORTAGE

nedeRsaksen

Paradijs voor fietsers Van de vlakke Noordzeekust tot aan de bergachtige Harz: in Nedersaksen kan je de mooiste fietsen wandelkilometers afleggen. Hoe zit het bijvoorbeeld met een fietstocht op de grensroute Teuto-Ems?

Even de grens over wippen

In het zuidwesten van Nedersaksen ligt het Osnabrücker Land, aan de voet van het Teutoburgerwoud. De lusvormige grensroute Teuto-Ems van ongeveer 150 kilometer lang voert de fietser langs Bad Iburg, Bad Rothenfelde, Versmold, Warendorf, Ostbevem en dan terug naar Bad Iburg. Deze tocht passeert wel 14 keer een grens: de huidige grens tussen Nedersaksen en NoordrijnWestfalen, een aantal districts- en gemeentegrenzen en voormalige religieuze grenzen. Langs deze historische grenzen bloeide vroeger de smokkelhandel in ‘wit goud’: in de achttiende eeuw werden hier talrijke zakken zout over de grens gesmokkeld. Vandaag kan je langs de route nog steeds de stille getuigen van deze oude grenzen aantreffen. Aan de historische grensstenen kan je zien of je op

het voormalige grondgebied van Pruisen of Hannover fietst. Vandaag de dag wordt het landschap nog steeds gekenmerkt door burchten gebouwd ter verdediging, zoals Burg Ravensberg bij Borgholzhausen of de waterburcht Loburg in Ostbevern.

aspergebied

De grensroute Teuto-Ems is een hoogtepunt voor culinaire liefhebbers. De route loopt namelijk midden door een bekend aspergegebied. Tot de bekendste specialiteiten in het voorjaar behoort zonder twijfel het streekgerecht asperges uit Glandorf met ham. Op de route Teuto-Ems vindt iedere fietser zijn gading: de ADFC (Allgemeiner Deutscher Fahrrad-Club) heeft de route met vier op een maximum van vijf sterren onderscheiden.

Praktisch Inspiratie en praktische tips bij TourismusMarketing Niedersachsen GmbH, Essener Str. 1, 30173 Hannover, tel. +49 511 2704880, info@tourismusniedersachsen.de, www.vakantieland-nedersaksen. nl. Vraag daar ook je gratis brochures aan! (Vakantie in fietsland Nedersaksen & Wandelen in Nedersaksen)

Je kan zelf je eigen fietsroute op maat en vanaf je voordeur samenstellen op www.fietsrouteplannernedersaksen.nl.

Tip

FIETSAVONTUUR | Denemarken

Langs de Deense oostkust In 2014 citytripten we naar Kopenhagen, dat we hoofdzakelijk per fiets verkenden. Maar een fietstrektocht door Denemarken stond nog nooit op ons programma. Met zijn 11 nationale fietsroutes laat het land zich nochtans perfect doorkruisen en onze keuze viel op nummer 5, de ‘Ostkystruten’. ÆÆ Tekst en foto’s Stijn Caubergs en Miet Lenaerts

Deense zon De jeugdherberg in Horsens serveert een fantastisch ontbijtbuffet en voor 45 DKK mogen we nog een lunchpakket maken. Het meisje brengt extra aluminiumfolie en koude frikandellen voor onderweg, plus twee doosjes fruitsap. Aanvankelijk loopt de route over grindpaden. Mooi en autovrij, maar het is wel zwaar fietsen. Het weer is prachtig, volop zon en geen wolkje aan de hemel. “Uitzonderlijk voor begin juni”, zeggen de Denen zelf, “dat komt maar eens in de tien jaar voor”. Ons lunchpakketje openen we aan een plezierhaventje en na 75 km komen we aan in Aarhus, de tweede grootste stad van Denemarken. We hebben weinig tijd - ’t is al halfzes en we moeten nog een tentje opzetten

| Op Weg 2017-4

– maar we fietsen toch even het centrum in. Om acht uur pas landen we op de camping, met een reuzenhonger. De keuken is al dicht. We kopen dan maar een stuk cake, daar zullen we het mee moeten doen vanavond. Het is al ruim twee jaar geleden dat we nog gekampeerd hebben maar we zijn het nog niet verleerd, het bivak staat recht in twintig minuutjes. Deense campings horen tot de top in Europa en we merken snel waarom. De camping is werkelijk tiptop in orde.

Brandschoon Het duurt even voor alles weer netjes in de fietstassen past, maar het is gelukkig een tamelijk korte etappe vandaag. Die voert hoofdzakelijk door heuvelachtig binnenland. We hadden

gelezen dat Denemarken ondanks alle vooroordelen niet echt ‘vlak’ is, en dat blijkt te kloppen. Een sanitaire stop is geen probleem in Denemarken, aan elk kerkje vind je een toilet, en altijd brandschoon. Ons einddoel vandaag is Grenaa, en klein stadje waar niet al te veel te beleven valt. We hebben er een keurig hotelletje geboekt, dat is weer eens wat anders. We hebben nog tijd genoeg om even naar het centrum te fietsen en daar steken we een pastaatje bij de plaatselijke Italiaan.

Korenvelden Vandaag staat de langste etappe van de vakantie op het menu en daarom zitten we al om 8u45 op onze paardjes. Zonnig alweer, en de

Het plezierhaventje van Hou.

heuveltjes zijn zowaar wat minder steil. De zee zien we maar één keer, aan een soort van badplaatsje. De lunch bestaat uit een bolletje sla, gekocht in een superette. Buiten de steden zijn nauwelijks eetgelegenheden te vinden, en cafee tjes al helemaal niet. Voor het overige is het kilometertjes malen, door korenvelden vooral, want Jutland is de graanschuur van Denemarken. Een oversteek met een pontje en we zijn in Hadsund, onze pleisterplek voor vandaag. Het gereserveerde ‘hostel’ op de camping blijkt een trekkershut te zijn, en dat vinden we prima. Het is een kleinschalige camping en de barakjes kunnen een likje verf verdragen, maar het is alweer heel netjes allemaal en de bazin is erg behulpzaam.

Peberrod

Af en toe slingeren we langs de kust.

natuurbelevingscentrum, het ‘Ville Wildmose Centret’. Er staan tuinbanken op het terras en er is koffie te krijgen, prima plek om te picknicken! Wanneer onze boterhammen op zijn, begint het te regenen. We vrezen dat het nu wel gedaan is met het supermooie weer en daar hebben we vrede mee want de voorbije dagen zijn we echt verwend. Maar kijk, na een half uurtje stopt het met regenen, en nog een half uurtje later begint de zon zelfs volop te schijnen…

We hadden gelezen dat Denemarken niet echt ‘vlak’ is, en dat blijkt te kloppen.

Maria serveert ons een uitstekend ontbijtje, inclusief lunchpakket. Ze is eigenlijk Zwitserse, maar daar vertrok ze omdat ze het land te conservatief vond. Ze monsterde aan op een schip en voer enkele jaren op de lange omvaart. Nu pacht ze de camping van de gemeente en tijdens de wintermaanden verblijft ze in Zuid-Europa. Einde van haar verhaal, tijd om te gaan fietsen. Het is bewolkt en een stuk frisser. De eerste 15 kilometer voeren over een smal maar piekfijn geasfalteerd paadje door de velden. Dan volgen weer grindpaden, met de nodige klimmetjes. Halfweg passeren we een soort van

Wanneer de etappe kort is, hebben we de neiging om te lanterfanten. Zo ook vandaag, we maken nogal wat tijd zoek in het centrum van Hals, een aardig havenstadje. De lokale Italiaan heeft een terras uitgezet, en terrasjes zijn een zeldzaamheid hier. De pizza ruikt lekker, we twijfelen even - zou er wel eten zijn op de camping? - maar het is te vroeg en we houden het op een ijsje. Rond vijf uur landen we dan toch op de camping. Het strand ligt vlakbij, maar voor een duik in de zee is het water echt

Voor een duik in zee is het te koud.

Weinig of geen cafés...

te koud en het blijft bij pootje baden. Het restaurantje aan de camping is gesloten, maar het winkeltje niet en de blokhut heeft een uitgeruste keuken. Stijn draait een pastaatje in elkaar, maar de gemalen kaas smaakt toch een beetje raar. ‘Peberrod’ staat op het doosje. Even aan Google Translate vragen. Die ‘gemalen kaas’ die we al op ons bord hebben gestrooid blijkt dus mierikswortel te zijn...

Frederikshavn Vandaag gaat het veelal over iets grotere wegen, maar die zijn zo goed als verlaten. Het zonnetje schijnt weer volop en de rit is volledig vlak, heerlijk fietsen is dat. De zee zien we maar af en toe, en meestal vanop een afstand. Pauze houden we in Saeby, een gezellig havenstadje met (!) een pleintje en een terras. De laatste tien kilometer naar Frederikshavn lopen langs een grote en drukke weg, maar er is een keurig en vrijliggend fietspad voorzien. Rond halfvier landen we aan de jeugdherberg en dat ‘Danhostel’ is weer fantastisch in orde (maar we hadden niets anders verwacht). Frederikshavn heeft een redelijk grote haven en een lange winkelwandelstraat. Keuze genoeg om te eten.

Skagen De laatste etappe is ook de kortste. Toch vertrekken we vroeg want we willen nog wat tijd overhouden om Skagen en Grenen te bezoeken.

Helemaal vlak is het zeker niet.

2017-4 Op Weg |

55 x 127mm STEEKKAART

Fiets op de trein: zo kan het ook.

Het is frisjes, koud zelfs, de jasjes moeten aan, maar de zon schijnt weer de hele dag. Er loopt maar één weg naar het noorden en die weg is dan ook druk, maar er ligt vanzelfsprekend een vrijliggend fietspad. Zullen de laatste fietskilometers van deze vakantie langs een drukke weg gaan? Toch niet, want twintig kilometer voor de finish duikt het fietspad de velden in, door een prachtig landschap van duinen en wild gras. De laatste kilometers van onze zesdaagse blijken de mooiste! We slaan een praatje met een gepensioneerd koppel fietstrekkers uit Noorwegen. Ze fietsen de North Sea Cycle Route, elk jaar een ander stuk. Het is hard werken die laatste kilometers want er staat een flinke noorderwind. Skagen is de meest noordelijke stad van Denemarken. Mooi stadje met allemaal okergele huisjes, erg geliefd bij kunstenaars omwille van het mooie licht. Maar ook een echte toeristenfuik natuurlijk, al valt het begin juni nog best mee. We checken alvast in de jeugdherberg in, om vervolgens nog vijf kilometer noordwaarts naar Grenen te fietsen, het uiterste noorden van het land. Daar botst het Skaggerak tegen het Kattegat, dat is duidelijk te zien aan de golven, een mooi schouwspel. Volgens Wikipedia wordt Grenen jaarlijks door een miljoen mensen bezocht, het is daarmee een van de populairste attracties van het land.

Fiets op de trein Onze trektocht zit erop en dat spijt ons, want op zes dagen raakt een mens maar goed en wel ‘ingefietst’. Maar ach, er komt nog een fietsva-

| Op Weg 2017-4

kantie aan later deze zomer. Daags nadien keren we per trein terug naar ons vertrekpunt. Eerst een lokale trein naar Frederikshavn, dat gaat makkelijk want er is genoeg plaats voor fietsen en de laadvloer ligt nauwelijks hoger dan het perron. De pakken moeten wel van de fiets, daar hadden we niet op gerekend. Dan per intercity naar Horsens. We hebben geen plaatsen voor de fietsen gereserveerd maar er is gelukkig plaats genoeg vandaag. De hele treinrit duurt vier uur, tijd genoeg voor een boterhammetje, én tijd om wat te surfen en te mailen want er is wifi in de trein.

Route en bewegwijzering De Jutlandroute schijnt heel mooi te zijn, maar die loopt door het binnenland. Wij wilden liever langs de kust fietsen en kozen daarom voor nationale route 5, de Oostkustroute. Omdat we maar een weekje hadden, hebben we ze ingekort tot 400 kilometer. Start in Horsens en aankomst in het won-

Wim Vandamme we terug naar Horsens, waar we Begijnhof 19 onze auto hadden laten staan. Resul8500 Kortrijk taat: zes etappes, met dagafstanden wim.1962.vandamme@gmail.com van 51 tot 93 kilometer. Meer details dermooie Skagen. Per trein keerden

en ook andere tochten vind je op stijnenmietgaanfietsen.blogspot.be.

Info Meer info over de Nationale Fietsroutes: www.visitdenmark.nl. Denemarken is een kampeerland bij uitstek en dus ging het tentje mee, maar we wisselden af met hier en daar een jeugdherberg. Meer info: www.danhostel.dk.

GR-NIEUWSGR-NIEUWSGR-NIEUWSGR-NIEUWSG 247

Huijbergseb

Voorste

hoevestra

aan

Huijbergen

paars = oud traject rood = nieuw traject

ZONDAG 3 SEPTEMBER GR-FEEST DIEST

Trajectwijziging GR 5

Grote Routepaden feest in Diest! Redenen genoeg om een feestelijke strik in onze wandelschoenen te knopen. Om te beginnen is GR 5, hét icoon in het internationale net van wit-rood bewegwijzerde GR-paden, in Vlaanderen volledig vernieuwd, inclusief uitgave van een nieuwe topogids. Daarnaast is ook GR 512 onder handen genomen, met onder meer een nieuw traject door Diest, inclusief een nieuwe wandelboom. En tot slotte ook dit: in september 2017 bestaat de vereniging Grote Routepaden 40 jaar! En hoeft het nog betoog: na veertig jaar hebben we meer inspiratie en goesting dan ooit voorheen. We nodigen iedereen dan ook uit om dat op de gepaste manier mee te vieren: al wandelend, op zondagnamiddag 3 september 2017 in Diest. Het station van Diest ligt op wandelafstand van park Cerckel en de Lakenhalle. Kom je toch met de auto dan kan je gratis parkeren net buiten de binnenstad: Citadel (ingang via Leuvensestraat), Provinciedomein Halve Maan (Omer Vanaudenhovenlaan), Boudewijnvest. Meer info op onze website.

Programma zondag 3 september

• 12u Aankomst en mogelijkheid om te picknicken in park Cerckel, bij slecht weer in de Lakenhalle. • 13u Korte verwelkoming in de Lakenhalle door burgemeester Jan Laurys, schepen van Toerisme Jos Uyttebroek en GR-voorzitter Gie Beirnaert. Drankje, aangeboden door de stad Diest. De wandelgidsen kan je aankopen op de GR-stand. • 14u De luswandeling (10,5 km) start om 14u aan de Lakenhalle. Via GR 512 stappen we naar de vernieuwde wandelboom aan de Schaffense poort. Vandaar volgen we GR 5 langs de vesten over de Kloosterberg tot aan het knooppunt van GR 5 en GR 512 in de Galgeveldstraat. Vervolgens wandelen we terug naar de Lakenhalle via GR 512. Einde voorzien rond 17u. Nagenieten kan op de Grote Markt.

De inkt van de nieuwe topogids GR 5 was nog niet droog toen in de buurt van Huijbergen (Nl) een deel van het pas vernieuwde traject door een landbouwer werd afgesloten. We hebben daarom een kleine omlegging voorzien. Zie het bijgaande kaartje met het nieuwe traject. Het nieuwe traject loopt iets minder over verharde weg, biedt meer afwisseling, maar is wel 1,2 km langer. De volledige wijziging en een nieuwe trajectbeschrijving vind je op onze website: www.groteroutepaden.be > GR –Wandelen > GR 5 > downloads. Op dit ogenblik is nog niet duidelijk of de afsluiting wettelijk was en of deze trajectwijziging al dan niet definitief zal zijn. Nog in Nederland is het traject door de ENCI-groeve in Maastricht voor onbepaalde duur afgesloten. In de topogids is een alternatief opgenomen.

Op Weg op het podium De toeristische dienst van Wallonië en Brussel (WBT) organiseert jaarlijks een persprijs voor toeristische reportages over Wallonië of Brussel verschenen in Vlaamse tijdschriften of kranten. Voor het eerst viel Op Weg in de prijzen. De hoofdprijs was dit jaar voor journaliste Sophie Allegaert met haar artikel Tijd voor Namen! in VAB-Magazine. De tweede prijs ging naar Bart Claes voor zijn artikel Tijdreizen op de Plaines de l’Escaut in Pasar Magazine. En de derde prijs ging dus naar Op Weg, meer bepaald naar de reportage Wijntour door het Land van Namen geschreven door Hilde Leemans en verschenen in het augustusnummer van 2016. De jury kon Wijntour door het Land van Namen wel smaken “dat ze niet alleen in haar pen kroop, maar ook op haar fiets om het verhaal de nodige belevingswaarde mee te geven”. Je kan het artikel herlezen in het archief op onze website of via de link in de digitale versie. FIETSREPORTAGE | België

Om de Maasvallei uit te fietsen is het altijd even puffen, maar de beloning is telkens groot. Ditmaal hebben we het niet alleen over de landschappen en de panorama’s, maar ook over de wijngaarden en wat er met de oogst daarvan gemaakt wordt. ÆÆ Tekst Hilde Leemans Foto’s Herbert Schroyen

Domaine viticole du Chenoy.

Verbroederen met Saint-Vincent

Zonovergoten terrasjes, kuierende mensen in shorts en op teenslippers, straatanimatie en een gezellige drukte, dat is wat we te zien krijgen wanneer we neerstrijken in de straten van Namen. Het is immers ‘Namur en Mai’ in de hoofdstad van Wallonië. Drie dagen spektakel voor alle leeftijden. Ook de weergoden zijn ons gunstig gezind, de late lente heeft eindelijk haar intrede gedaan. En hoe!

Aan de andere Maasoever, recht tegenover ons hotel, start de fietsroute. Ideaal, aangezien we eerst nog een rondje Jambes doen om de Vignoble Clos de Vigneroule te ontdekken. Dit genootschap, ontstaan in 1975 onder bescherming van Saint-Vincent, patroonheilige van de wijngaarden, tracht de voormalige wijnbouw van de gemeenschap van Jambes te doen herleven. Ze produceren een witte Clos de Vigneroule, een ratafia en een floc onder dezelfde

appellation. Je kan de kleine wijngaard van 10 are niet bezoeken en de wijnen zijn enkel te proeven bij speciale gelegenheden. Namur en Mai bijvoorbeeld!

Een zakdoek groot

We hebben nog flink wat kilometers voor de boeg en zetten snel aan richting Andenne. Aanvankelijk gaan die kilometers vlot op het jaagpad langs de Maas. Na een rondje Andenne

| Op Weg 2016-4

2017-4 Op Weg |

GR-NIEUWSGR-NIEUWSGR-NIEUWSGR-NIEUWSGR

LF-vierdaagse (8-11 juni) Geen doorgaande tocht deze keer voor de 16 deelnemers van onze LF-vierdaagse, maar een vaste verblijfplek - Jeugdherberg t’Schipke in Geraardsbergen – en een lus in noordelijke, oostelijke, zuidelijke én westelijke richting. Dag 1 vertrekken we met het mooie weer aan onze zijde langs de kronkelende Dender om dan af te draaien langs vele kleine verdoken dorpjes richting Brussel. Lus 2 gaat richting Henegouwen. We beginnen de dag op gepaste wijze met … de Muur van Geraardsbergen. Gelukkig zijn er twee opties: erover of erlangs! Wanneer we elkaar opnieuw treffen, puft de ene al wat meer dan de andere. We fietsen voorbij de steengroeve van Lessen en in het aangename stadje Ath houden we onze middagstop. De hele dag valt het op dat er in deze regio veel kastelen en grote landhuizen te zien zijn, wat wijst op een rijk verleden. ’s Avonds neemt Marc ons mee op zijn Wereldreis. Eén jaar en duizenden kilometers doorheen tientallen landen: il faut le faire … chapaeu! Dag 3 start opnieuw langs de Dender, ditmaal tot in Denderleeuw. Het jaagpad is redelijk smal en de wielertoeristen die ook van de partij zijn eerder breed. Oppassen dus! Toch blijft het bijzonder mooi fietsen, omsingeld door lichtjes heuvelende velden met weidse vergezichten. Terug in ‘tSchipken nemen we nog even de tijd om Provinciaal Domein De Gavers wat van dichterbij te bekijken. Onze laatste fietsdag brengt ons westwaarts naar Vloesberg en Ronse. Af en toe klimmen dus, met als meest beruchte ‘col’ de Kanarieberg richting Muziekbos. In Ronse staan we plots stil: verzeild in de Fiertelommegang die jaarlijks in Ronse uitgaat. En dan volgt het afscheid: opnieuw in noordelijke, oostelijke, zuidelijke én westelijke richting, maar dan met de fietsen op de wagens. Tekst Christine Waelkens Foto’s Marc Denauw

TRACK

62 | Op Weg 2017-4

FOTO’S

KAART

RWEDSTRIJDWEDSTRIJDWEDSTRIJDWEDSTRIJDW Ook dit nummer maak je kans op een mooie prijs. Deelnemen kan enkel online op onze website (www.groteroutepaden.be > op weg > win) en dat tot 31 augustus.

De vraag

Behalve GR 5 zijn er nog GR-paden of LF-routes die door of vlakbij Brecht en dus ook in de buurt van B&B De Steenen Molen passeren. Welk pad of route ligt echter een eind verder uit de buurt?

• Streek-GR Kempen • LF 9 NAP-route • LF 5 Vlaanderen Fietsroute

De prijs Een arrangement in B&B De Steenen Molen

Het arrangement omvat een gratis overnachting met welkomstdrankje en luxe-ontbijt voor twee personen in B&B De Steenen Molen, een prachtig stukje erfgoed in de Noorderkempen dat recent met veel liefde voor het verleden is gerestaureerd. De molen kreeg opnieuw zijn historische uitstraling van 1842, het jaar dat hij voor het eerst maalde. Behalve vier comfortabele gastenkamers in de buik van de molen is er ook een authentieke brasserie in ondergebracht. De focus van het hele project ligt op het streven naar een maximale duurzaamheid en kwaliteit. Hierdoor is het gebruik van dagverse producten uit de streek van groot belang. B&B De Steenen Molen is gelegen in Brecht, een prachtige fietsen wandelstreek. Behalve fietsknooppunten en het wandelnetwerk Kempense Heide ligt de B&B ook vlakbij GR 5! Meer info op www.desteenenmolen.be.

Winnaars vorig nummer Het verblijf in Hotel De Beiaard in Torhout is gewonnen door Leontine Beeckman. De Basiskaart LF 2017 gaat naar Jan De Sy en Riet Vander Mast. De fietsgids Limesroute 1 is voor Erik Marrecau en Sandra Spitaels. De Limesroute 0 voor Inge Stroobandt, Carlos Goethals, Wilfried Van Weverberg, Joseph Veraghtert en Chantal Verschooren. De wandelgids Tour de l’Audomarais wordt opgestuurd naar Mariana Casto en Kevin Vanderbeke. De wandelgids Les-Alpes-de-Haute-Provence naar Babette Vrancken en Maria Rens. De wandelgids over het Sauerland is voor Filip Carrein, Patrick Portael en Stef Nagels. De wandelgids over het vernieuwde Zuiderzeepad tenslotte gaat naar De Regge, T. Scholliers, P. Decoster, J. Pipelers en Speelmans.

AGENDA Wandeltochten

Alle info en inschrijven www.groteroutepaden.be > GR-activiteiten

Antwerpen

West-Vlaanderen

Zo 20/08: GR 14 Naomé – Bouillon Voor september raadpleeg de website

Do 03/08: GR 129 Ver Assebroek Do 07/09: GR 5A & Streek-GR Heuvelland, Kemmel Zo 24/09: GR 127 Frans-Vlaanderen, Cresson proeven in de vallei van de Course

Zo 13/08: Brunssummerheide Heerlen (NL) Zo 10/09: GR 125/126/575 Crupet (Assesse) vallei van de Bocq, Namen

Oost-Vlaanderen

Vlaams-Brabant

Vr 15/09: GR 5A, Haaltert, Denderstreek Zo 24/09: GR 563 Dolhain – Nessonvaux, langs de rand van het plateau van Herve

Zo 20/08: Zomerlus doorheen de Kalmthoutse Heide, Antwerpen Zo 3/09: GR 5 en GR 5A, GR-feest in Diest

Limburg

Zo 17/09: GR 15 en GR 14, Grandménil – La Roche

Fietstochten

Do 24/08: West-Vlaanderen (Ieper) Zo 24/9: Antwerpen (Kalmthoutse Heide)

Workshops

In het najaar zullen opnieuw workshops Basecamp en Osmand georganiseerd worden. 2017-4 Op Weg |

Te koop in de webshop op www.groteroutepaden.be (bestellingen worden per post opgestuurd)

10% korting voor GR-leden Snelle service in drie stappen 1 bestelling (online) 2 betaling (online met PayPal of via overschrijving) 3 levering via Bpost Ons secretariaat helpt je graag ! Bel 03 232 72 18 of mail naar info@groteroutepaden.be

Wandelgidsen en -kaarten • GR overzichtskaarten van België en Nederland (1/300.000) • alle Vlaamse en Waalse GR-topogidsen • Dagstappergidsen, Stationsstapper en Treinstapper

l e k n i w ) b e w ( GR t topogidsen, n e im rt o s s a t o Gro andelkaarten fietskaarten en w

RECENT IN ONZE WEBSHOP Randonnées en boucle

dans la province du Brabant wallon Leden € 16,02 Niet leden € 17,80

GR 563

Tour du Pays de Herve Leden € 16,02 Niet leden € 17,80

La Grande Traversée du Jura... à pied editie 2017 Leden € 16,20 Niet-leden € 18,00

LAW 8

Zuiderzeepad Leden € 17,91 Niet leden € 19,90

• Franse GR- en PR-gidsen (op bestelling, levertijd van ca. 3 weken) • de Nederlandse LAW-gidsen

Fietsgidsen en -kaarten • LF-, RAVeL- en RV-overzichtskaart van België (1/250000) • LF-fietsgidsen van Vlaanderen en Nederland • Rando-Vélo fietsgidsen en -fiches van Wallonië • De langeafstandsroutegidsen van Pirola en Benjaminse • Vlaamse Fietskaarten van Falk • Gps-routeplanner

64 | Op Weg 2017-4

Basiskaart LF 2017

Fietsvakantieatlas van Nederland Leden € 22,45 Niet leden € 24,95

Fietsen over de Via Rhona

Van Geneve naar de Middellandse Zee Leden € 17,55 Niet-leden € 19,50

OPMERKELIJK

Wandelboom

In GR-jargon is een wandelboom een wegwijzer op een kruispunt van langeafstandspaden. In Duitsland, op het einde van de Eifelsteig vlak voor Trier, geeft men een hoogsteigen interpretatie aan deze term. Wandelaars knopen er hun versleten wandelschoenen aan elkaar en gooien die zo hoog mogelijk in deze boom. Symbolisch, want vanop deze plek zien zij voor het eerst Trier, de eindbestemming van hun (pelgrims)tocht. Het blijft wel een intrigerende vraag hoe ze dan de twee resterende beklimmingen doen... Foto Bart Vermeyen

Fietsen in â&#x20AC;&#x2DC;la douce France? Kijk dan op www.pirola.nl en download de fietsgidsbrochure Van Marnay naar

Europaf ietsers

fietsroute de

naar de

middellandse zee

SERIE EUROPAFIE TSERS

Stes.-Maries-

Pirola Fietsgidsen: lange-afstandsroutes, thematische routes, dagtochten foto Paul Zandveld, uit: de Groene Valleien fietsroute

COLUMN

COLOFON

Heb niet alleen je hond lief Wie regelmatig de natuur in trekt, kan er niet omheen: honden kom je overal tegen, al of niet aan de leiband, al of niet achter een afsluiting, al of niet blaffend, van muisachtig klein tot vervaarlijk groot, van een goedmoedig uitziende loebas tot een dreigend de tanden ontblotende aanvalsmachine. Tot een paar weken geleden bleven die tanden ons bespaard. Incidenten duiken nochtans regelmatig op in de media. Een arts vertelde ons dat we er versteld zouden van staan hoeveel kinderen met hondenbeten hij in zijn praktijk ziet passeren. Ons verwondert het niet. We hebben niets tegen honden, als ze maar goed aan de leiband gehouden worden. Agressief blaffende en grommende exemplaren vinden we al een pak minder leuk, maar zolang ze in een degelijk omheinde tuin zitten blijven we tenminste buiten hun bereik. En toch voelen we ons nooit echt veilig. Meer en meer merken we dat eigenaars hun dieren los laten lopen. Drie, vier loslopende honden met één baasje zijn allang geen uitzondering meer. En dikwijls blijkt dat ze die dieren helemaal niet onder controle hebben. Alle “Hier!”, “Zit!” en “Kom!” ten spijt komen ze op je af. Zolang ze nieuwsgierig snuffelen is er niets aan de hand, maar hoe kunnen wij weten dat die hond alleen maar dat wil? “Ze doen niets, het zijn brave dieren”, nog zo’n dooddoener die er nooit in slaagt onze twijfels weg te nemen. Als het zo’n brave dieren zijn, waarom luisteren ze dan niet naar hun baasje? Eigenlijk zijn niet die loslopende honden het probleem, maar hun baasjes. Ze laten de leiband achterwege, zelfs op plaatsen waar duidelijk aangegeven is dat het moet. Laatst gebeurde het onvermijdelijke. Uit een geopende garagepoort stormen plots vijf kabaal makende keffers op ons af. In een oogwenk wervelen ze rond mij en al even snel zijn ze weer weg. Totaal verrast kijk ik achter me om te zien wat er gebeurt. Mijn vriendin loopt een tiental meter verder en staat te dansen midden de keffende bende. Ondertussen komt een vrouw de garagepoort uitgesneld, schreeuwend dat haar lieverdjes terug binnen moeten. Het hele tafereel duurt nog geen tien seconden, zo snel zijn ze weer verdwenen. Wat overblijft is mijn vriendin die met een van pijn vertrokken gezicht haar broekspijp optrekt. Twee duidelijke tandafdrukken, gelukkig geen bloed. De tanden zijn niet door de broek geraakt. We hebben de discussie niet op de spits gedreven. We waren te verbouwereerd en geschokt. We wilden liefst zo vlug mogelijk weg van die onheilsplek. De wandeling hebben we in mineur voortgezet. De tandafdrukken zijn na een paar weken nog altijd goed zichtbaar. We hadden geluk, zonder die broek en met een grotere hond was het veel slechter afgelopen. Maar ons onveiligheidsgevoel bij al die ‘brave’ honden en hun onverantwoordelijke baasjes is er niet op verminderd, integendeel. Luc Verdegem

66 | Op Weg 2017-4

Volgend nummer

Op Weg oktober 2017 Reportages Salland

Waddeneilanden

Jura

Spanje

Mallorca

Cyprus

Op Weg is het tweemaandelijks magazine van Grote Routepaden vzw Grote Routepaden onderhoudt in Vlaanderen 3.680 km wit-rood en geel-rood bewegwijzerde GR-wandelpaden en 1.500 km met bordjes gemarkeerde LF-fietsroutes. Meer info op www.groteroutepaden.be.

Contact

GR-Secretariaat, Beatrijslaan 72, 2050 Antwerpen, + 32 3 232 72 18, info@groteroutepaden.be GR-coördinator: barbara.dessein@groteroutepaden.be, + 32 2 504 03 15 LF-coördinator: reen.simoen@groteroutepaden.be, + 32 2 504 03 11 Op Weg: opweg@groteroutepaden.be, + 32 496 606 553

Opmaak en druk

Vanden Broele, www.vandenbroele.be

Reclameregie

Pasar, jill.vliegen@pasar.be, + 32 475 73 37 17

Abonnement

Jaarabonnement (6 nummers): € 35 / € 33 bij domiciliëring / € 40 voor Nederland. Schrijf het lidgeld over op rekeningnummer BE 62 4111 0569 7161 BIC = KREDBEBB met als mededeling ‘lidmaatschap + naam + adres’.

Christina Bloem, Peter Cristiaensen, Patrick Verstuyft

Als abonnee ben je ook lid van Grote Routepaden en heb je recht op tal van voordelen: 10% korting in de GR-webwinkel, een bon van € 5 voor een overnachting in een Vlaamse jeugdherberg, toegang tot het archief van Op Weg (gaat terug tot 2003) en tot een databank met overnachtingsplaatsen en pitstops langs GR- en LF-routes en deelname aan provinciale wandelen fietstochten. www.groteroutepaden.be

Redactie

Losse nummers: 6,50 €

Verantwoordelijke uitgever

Gie Beirnaert

Hoofdredacteur Peter Cristiaensen

Eindredactie

Christina Bloem, Barbara Dessein, Ignace Fermont, Tom Langmans, Johan Lauwerier, Hilde Leemans, André Maes, Guy Raskin, Luc Verdegem, Katrien Seynaeve, Reen Simoen, Annie Thys, Wim Vandamme, Marc Vandoren, Guido Vandroemme, Ward Van Loock, Bart Van Santvliet en Steven Vermeylen

Overname van (delen van) artikels uit dit tijdschrift is toegestaan mits bronvermelding en schriftelijke toestemming van de hoofdredacteur.

Werkten mee aan dit nummer

Bart Biesemans, Stefan Szepesi, Dirk Stroobant, Sjoerd Tel, Bart Caers, Tine Vanhee en Wim Allegaert, Griet Bouciqué, Abby Roblet, Greet Verhaeghe en Karel Leliaert, Stijn Caubergs en Miet Lenaerts, Clem Verbiest, Annelies De Bleeker, Marc Denauw, Christine Waelkens, Bart Vermeyen.

Cartografie

Marc Vandoren, Guy Raskin, Wim Vandamme

Coverfoto

Annelies De Bleeker (ambigirl.skynetblogs.be)

Deze publicatie wordt gedrukt op papier waarvan de oorsprong gecertificeerd wordt door FSC® (Forest Stewardship Council®). Dit label promoot verantwoord bosbeheer gekoppeld aan sociaal en ecologisch verantwoord ondernemerschap. Grote Routepaden vzw verzekert op deze manier dat het papier met respect voor het milieu werd geproduceerd.

Wandel- en cultuurreizen in de Spaanse najaarszon VOORDEEL VOOR LEZERS ‘OP WEG’

Govaka & Pasar

€

korting/persoon met kortingscode ‘GR’

LA PALMA

ANDALUSIË

wandelvakantie

wandelreis

cultuurreis

VANAF

€ 1399

van 10 tot 17 oktober 2017

GRAN CANARIA

€ 1374

VANAF

€ 999

van 17 tot 24 oktober 2017

€ 974

€ 1149

€ 1124

van 19 tot 26 november 2017

BEKIJK ONS VOLLEDIG AANBOD GROEPSREIZEN ONLINE SCHRIJF JE IN OP ONZE NIEUWSBRIEF! Info en reservaties: Reisbureau Govaka & Pasar - tel. 02 246 52 46 - www.govaka.be

met een smartphone kom je niet zo ver

robuuste handheld GPS met complete navigatie, smart connectivity en meer

Garmin.com ÂŠ2016 Garmin Ltd. or its subsidiaries