Op Weg december 2018 - januari 2019 by Grote Routepaden

Magazine voor Wandelaars & Fietsers

PB- PP B- 21170 BELGIE(N) - BELGIQUE

2018

6 Hardangervidda

Retouradres: Grote Routepaden vzw, Beatrijslaan 72, 2050 Antwerpen - Afgiftekantoor Antwerpen X - Erkenning: P 309099 - Tweemaandelijks December 2018 – Januari 2019 - 6,50 €

Hoog op de Noorse vlakte

Boucle noire op de Sentier des Terrils Tussen nollen en tuunwallen op Texel Dwars door het Iberische schiereiland Wales, het land van de vriendelijke mensen Het Menalon Trail: eenzaam, en oh zo mooi Frankrijk, mijn vlakke land, mijn fietsparadijs

GR 128 • Argyll • La Vélo Francette • Via Engadina • La Hesbaye Brabançonne

WINNAARS FOTO WEDSTRIJD 2018

DE S N E D J I P UIT T

SCHRIJF 13 JANUA JE IN VOOR RI EEN GIFTC EN ONTVANG ARD VAN 1 0€, GELDIG DECATHLO IN ALLE N WINKELS VAN BELG IË!

N O L H T A C DE S Y A D G N I K K E R T O

TREK ER

EI / 2

LL GETEVA

019

RIL 2 P A 8 2 7&

, T 60 KM SHOPS ! O T 0 2 ES VAN AL VAN WORK T U O R E AGS NE EN T TWEEDA BIVAKZO

MEER INFO EN INSCHRIJVINGEN OP

WWW.DECATHLON.BE/NL/TREKKINGDAYS

EDITO

Win! De Oosthoekduinen in De Panne tijdens zonsondergang (foto Kurt Lagrou, deelnemer GR FOTOwedstrijd 2018)

Mail voor 15 december naar opweg@groteroutepaden.be je favoriete wandelof fietsbestemming, leg uit waarom en voeg twee foto’s toe.

Ideeënbus 364 foto’s van 200 fotografen, tot zover de rijpe oogst van onze zomerse FOTOwedstrijd. Zowel de publieksfavoriet als de laureaten van onze jury verdienen hun plekje in deze Op Weg dubbel en dik. Maar ook andere deelnemende foto’s zullen geregeld opduiken op onze pagina’s. Zoals hierboven. En zoals steeds met een dubbel doel: gewoon goesting geven om naar buiten te gaan, en ideeën aanreiken voor bestemmingen die het ontdekken waard zijn. Het ligt misschien aan mij, maar de schoonheid van de Oosthoekduinen was mij onbekend. Boeiende suggesties, daar zijn we altijd naar op zoek. Vorig nieuwjaar vroegen we onze vrijwilligers op de Fiets en Wandelbeurs om één wandelof fietsbestemming te selecteren. Een regio waar ze zelf stapten of trapten. Een pad of route die ze als leidraad gebruikten. In het februarinummer van 2018 probeerden ze jullie kort te overtuigen van het Oostwaardpad, Fisherfield, een dubbele C2C of gewoon een gevecht met de wind op de Zeelandbrug. Wie weet heeft één van die nieuwjaarstips iemand van jullie afgelopen jaar op weg gezet. Vandaag doen we een nieuwe oproep. Dit keer willen we jullie lezers de kans geven uit eigen ervaring een regio, pad of route in onze ideeënbus te droppen. Om ze volgend nummer leeg te maken en voor te leggen. Dat

5 x 2 duotickets voor de Fiets- en Wandelbeurs in Flanders Expo in Gent op 2 en 3 februari 2019.

kan heel eenvoudig via een kort mailtje voor 15 december naar opweg@ groteroutepaden.be. Met daarin: 1) je tip voor ons lijstje toppers, 2) een vijftal zinnen uitleg waarom je dit een aanrader vindt en 3) een tweetal foto’s die een beetje representatief zijn. Eventueel ook 4) een website of blog waarop meer info te vinden is over de regio of de tocht. Met je suggestie maak je kans op een duoticket voor de Fiets en Wandelbeurs. Wij kijken uit naar jullie suggesties. En naar meer zonnestralen die de winterse wolken openbreken. Veel lees-, fietsen wandelplezier,

Peter Cristiaensen Hoofdredacteur Op Weg PS Het februarinummer 2019 zal uitzonderlijk een tweetal weken vroeger in je bus belanden omdat de Fiets en Wandelbeurs dit jaar op 2 en 3 februari plaatsvindt.

2018-6 Op Weg |

WEBSHOP Groot assortiment topogidsen, fietsen wandelkaarten Te koop in onze webshop Te vinden op www.groteroutepaden.be

10% korting voor leden

SNELLE SERVICE IN DRIE STAPPEN

1 Online bestelling

> 2 Betaling: online of via overschrijving > 3 Levering via bpost

Ons secretariaat helpt je graag. Bel tijdens de kantooruren naar +32(0)3 232 72 18 of mail naar info@groteroutepaden.be.

RECENT IN ONZE WEBSHOP

LANGEAFSTANDSFIETSROUTES VÉLOROUTES FERNRADWEGE LONG DISTANCE

1: 300 000

Grote

GROTE ROUTEPAD VAN DE TR APPISTENABDIJEN VAN WALLONIË: DE SAT

Routepad van de trappistenabdijen van Wallonië

ië Belglgique Be lgien Be lgium Be

topografische kaart/carte topographique topographische karte/topographic map

GR 14 Sentier de l’Ardenne

Dwars door de Belgische Ardennen Leden € 16,02 – Niet-leden € 17,80

LAW 6 Grote Rivierenpad

Langs de Nieuwe Waterweg, Oude Maas, Lek, Linge en Waal Leden € 17,91 – Niet-leden € 19,90

L’Île de la Réunion

Een eiland in de Indische Oceaan met GR-paden Leden € 16,20 – Niet-leden € 18,00

Le long des Châteaux de la Loire

Langs de kastelen van de Loire via GR 3 Leden € 15,71 – Niet-leden € 17,45

LF-overzichtskaart

Alle Vlaamse LF-routes en Groene Wegen en Waalse Rando Vélo’s en RAVeLs op een kaart Leden € 6,30 – Niet-leden € 7,00

GR 125

Tour de l’Entre-Sambre-et-Meuse Leden € 16,02 – Niet-leden € 17,80

GR5/E2 Noordzee-Middel landse Zee Jura Fietskaarten Alta Via

Topografische fietskaarten van België op schaal 1/75.000 Leden € 10,76 – Niet-leden € 11,95

GR van de trappistenabdijen van Wallonië Route van 290 km die de trappistenabdijen van Chimay, Rochefort en Orval verbindt Leden € 11,70 – Niet-leden € 13,00

Nederlandstalige gids van het GR 5 traject door de Jura (276 km) Leden € 16,20 – Niet-leden € 18,00

Velodyssee

De Franse westkust van Roscoff tot Hendaye Leden € 21,15 – Niet-leden € 23,50

De Groene Ronde Van Ierland Rondrit door het mooiste van Ierland Leden € 21,15 – Niet-leden € 23,50

IN DIT NUMMER

Dichtbij

GR 128 | Genieten van het thuisfront

Reportages 8

WANDELREPORTAGE | Nederland Tussen nollen en tuunwallen op Texel

FIETSREPORTAGE | Schotland

WANDELREPORTAGE | Zwitserland

FIETSREPORTAGE | Frankrijk

Argyll en de eilanden Via Engadina: winterwonderland Tussen Ansjovis en Anjou

WANDELREPORTAGE | Griekenland

FOTOREPORTAGE | Noorwegen

Het Menalon Trail: eenzaam, en oh zo mooi Hardangervidda: hoog op de Noorse vlakte

Tips

FIETSTIP | België

WANDELTIP | België

Netwerkfietsen in La Hesbaye Brabançonne GR 412: een chocoladekoek op een terril

En verder 20 Fietsnieuws 22 Winnaars FOTOwedstrijd 26 Wandelnieuws 29 Onderweg 39 COLUMN | Beloofd 40 FIETSAVONTUUR | Wales

Fietsen door het land van de vriendelijke mensen

WIN !

5x duotickets

Fiets en Wandelbeurs p 3

3x Groot Wandelboek Vlaanderen p 26 3x Frankreich: Pyrenäenweg GR 10 p 26 2x Provinciewandelgids Zuid-Limburg p 27 1x Hoe word ik bergwandelaar? p 27 3x Walking in Cumbria’s Eden Valley p 27

FIETSAVONTUUR | Spanje

ODE | La Vélo Francette

WANDELAVONTUUR | Frankrijk

FIETSAVONTUUR | Frankrijk

Dwars door het Iberische schiereiland (G)een danse musette in de regen Landschap van glas Frankrijk, mijn vlakke land, mijn fietsparadijs

60 Verenigingsnieuws 65 Opmerkelijk | Koninklijk eerbetoon aan GR en LF 66 COLUMN | Verkeersagressor 2018-6 Op Weg |

DICHTBIJ |

Het kasteel van Laarne.

Oude Scheldearm.

ie. k van de Le Bochtenwer

GR 128

Genieten van het thuisfront Een glinstering van de ochtendzon die de dauw op het landschap verdampt, een pad bedekt met een vers laagje sneeuw waardoor het tafereel nog weidser aanvoelt, het voelen van de kracht van een bos wanneer je er helemaal alleen doorheen wandelt: ik had nooit gedacht dat Vlaanderen zo prachtig kon zijn. ÆÆ Tekst en foto’s Els Kuijpers

Op de Fiets en Wandelbeurs kocht ik een GR-overzichtskaart. Thuisgekomen nam ik een stift en kleurde ik alle trajecten die ik al had gewandeld. Behalve GR 5, GR 122 en enkele dagwandelingen kreeg een groot stuk van GR 128 in Oost-Vlaanderen ook een kleurtje. Op dat moment, tijdens het bekijken van die kaart, begon mijn GR 128 avontuur :)

Wontergem - Sint-MartensLeerne Bij het binnenwandelen van België tijdens een van mijn GR 5-trektochten overviel mij een zeer intens gevoel van dankbaarheid. Dankbaarheid

| Op Weg 2018-6

aan alle medewerkers die de markering mogelijk maken. Ik wou iets terugdoen en nam daarom contact op met Grote Routepaden. Niet veel later kreeg ik een traject toegewezen om ook zelf aan de slag te gaan. Een vreugdesprongetje vergezeld van een teugje nieuwsgierigheid bracht extra glinstering in mijn ogen: het betrof het stukje GR 128 van Wontergem tot Sint-Martens-Leerne. Uit praktische overweging startte ik mijn controletochten telkens vanuit Deinze, ongeveer halverwege het traject. Richting Sint-MartensLeerne heb je lange tijd gezelschap van de Leie, tot je de rivier verlaat en GR 128 je via allerlei

rustige paden en lanen naar het door groen omringde kasteel van Ooidonk leidt. Een prachtige site! Richting Wontergem verlaat het pad Deinze langs de Oude Leie: een mooi stuk op onverharde paden dat ongetwijfeld bij iedereen in de smaak zal vallen. Na het doorkruisen van enkele dorpjes belandde ik op het kruispunt met GR 129, vanwaar onverharde paden me naar de kerk van Wontergem brachten. Intussen wandelde ik deze 18 km tijdens verschillende seizoenen en kon ik telkens van heel andere impressies genieten. Wat prachtig om te zien hoe de natuur op eenzelfde plek tijdens het jaar zo kan veranderen.

Deinze. Op weg naar Wo nterge m.

Sint-Martens-Leerne - Gent Op een frisse dag in maart trekken mijn man en ik onze wandelschoenen aan. De koude mag geen probleem zijn, als we maar voldoende laagjes dragen. Een bus brengt ons bij het startpunt. Al vrij snel leidt het pad ons naar zeer welgestelde buurten waarbij straten plots onverharde dreven worden en huizen villa’s. Met een grote lus verlaat het pad de villawijken van SintMartens-Latem en wandelen we richting de Leie, om deze even te volgen tot in Baarle. Omdat we ons in open vlakte begeven, voelen we de barre koude en de strakke noordoostenwind recht in ons gezicht. Het pad loopt opnieuw langs de kronkelende Leie. Net voor we het centrum van Sint-Martens-Latem binnenwandelen, tikt de klok 12 uur. Concerttickets die in een mum van tijd uitverkocht zijn en waar Bart zijn zinnen op heeft gezet, zijn nu online verkrijgbaar. Hij haalt zijn smartphone boven, maar in een sneltempo voelt hij zijn vingers stram worden van de kou. Nadien wandelen we een theehuis binnen waar ik me opwarm met een blonde Leffe. Eens over de brug verlaten we het centrum van Drongen richting Afsnee langs een zijarm van de Leie. Samen met de treinsporen steekt het pad het water over en brengt het ons tot in GentCentrum, waar tram 1 ons even later met een massa mensen samenperst.

Schoonaarde om vandaaruit 30 km terug naar Gent te stappen. GR 128 ligt ongeveer een kilometer verwijderd van het station. Onderweg zie ik hoe de sneeuw de pootafdrukken van enkele dieren heeft bewaard. Een prachtig sneeuwpanorama brengt de gedachten die door mijn hoofd malen compleet tot stilstand. Tussen Uitbergen en het voetveer van Schellebelle word ik opnieuw getrakteerd op natuurplaatjes, maar even later ‘eindigt’ het pad plots bij een beek. Oversteken moet je doen via een smal houten plankje dat nu natuurlijk helemaal bedekt is met sneeuw. Best een uitdaging! De vele onverharde paden maken het wan-

delen erg aangenaam. Aan het voetveer loopt het pad opnieuw een stukje langs de Schelde. Aan de Kalkenvaart slaat het af om me vervolgens richting de oever langs de Oude Schelde te leiden. Het erg smalle pad naast de bevroren beek nodigt uit tot enige voorzichtigheid. De wandelboom op de kruising van GR 128 en GR 122 komt me bekend voor. Hier was ik eerder! Voorbij Laarne valt op hoe de sneeuw snel aan het smelten is. Jammer genoeg maakt de rust van de ochtend geleidelijk plaats voor het geluid van allerlei voertuigen en kom ik ook meer en meer passanten tegen.

PRAKTISCHE INFO

Ieper

Gent GR 128

Antwerpen Leuven Maastricht

Brussel

Aarsele

Dentergem

e Lei

Gent

Op Weg 2018

Donk

Laarne

Uitbergen Heusden GR 128 Sc he St-Marens-Latem lde Schelle- Schoonaarde Wetteren belle De Pinte Merelbeke Astene 0 3 6 Lede Deinze km St-Denijs-Westrem

St-MartensLeerne

Wontergem GR 128

Aken

St-Amandsberg Destelbergen

Drongen

GR 128, de 468 km lange Vlaanderenroute,

Vlaanderen (vanuit Wissant) en een uitloper

is het ideale pad om het eigen land te ver-

in Duitsland (eindpunt Aken). Deze trajecten

Gent - Schoonaarde

kennen. Van Heuvelland tot de Voerstreek

worden bewegwijzerd door onze Franse en

stap je langs velden, bossen en heuvels.

Duitse collega’s.

De sneeuw gaf me een excuus om niet op pad te gaan, maar achteraf bekeken had ik deze schoonheid absoluut niet willen missen. Twee merino T-shirts en twee wandeltruien deden samen met mijn winddichte regenjas, mijn buff, een extra sjaal, een haarband en een muts hun werk. Dik ingepakt vertrek ik naar het station van

Historische stadskernen zijn nooit veraf.

De blog van Els telt meerdere GR- en

De topogids maakt een opdeling in stap-

andere wandelverhalen en vind je op

dagen van iets meer dan 20 km, waarbij

walkingsolo.weebly.com.

zoveel mogelijk rekening werd gehouden met aansluitingen met het openbaar vervoer. GR 128 is bovendien een internati-

ONLINE

KAART

TRACK

FOTO’S

onale route met een lang traject door Frans-

2018-6 Op Weg |

WANDELREPORTAGE | Nederland

Het is februari en de wandelkriebels steken de kop op. Op zoek naar een sneeuwvrije, aantrekkelijke wandelroute niet te ver van huis, kies ik voor het Texelpad. De vernieuwde route leidt langs de mooiste kuststroken van het grootste Nederlandse Waddeneiland, met beschermde duingebieden, eindeloze polders en zompige grasdijken. En met als soundtrack het uitbundige gekrijs van zeevogels en het uitgelaten geblaat van Texelse schapen… ÆÆ Tekst en foto’s: Steven Vermeylen

Tussen nollen en tuunwallen op Texel

Natuurgebied De Petten, vlakbij de Mokbaai.

In het vizier Zodra ik me op een bankje nestel op de boeg van de ferry tussen Den Helder en Texel, laat ik het vakantiegevoel de vrije loop. Er staat een stijve bries, maar het KNMI belooft droge en vrij zonnige dagen. Aan de reling tuurt een jongeman door zijn verrekijker naar de vogels

| Op Weg 2018-6

rond het schip. “Ook eens kijken?”, vraagt hij wanneer hij mijn blik op zich voelt rusten. We krijgen meeuwen, sternen en een enkele aalscholver in het vizier. “De echt interessante soorten zijn eerder te vinden in de polders en schorren”, zegt Thibaut, een Fransman die na een vriendenbezoek in Amsterdam twee dagen

vogels komt observeren op Texel. Gemiddeld strijken er jaarlijks 250 tot 270 vogelsoorten op het eiland neer. “In vrijwel elk seizoen kan je er meer dan 100 zien”, weet hij. Meteen wordt mijn eerste vergetelheid pijnlijk duidelijk: ik heb mijn verrekijker niet mee… “Geen nood, ik stuur je wel wat foto’s!”, belooft Thibault.

Opgevangen zeehond in Ecomare.

Kwetterende klas Het Texelpad start bij de ferryhaven ’t Horntje. De geel-rode markering voert me langs de noordelijke oever van de Mokbaai, een ‘miniWaddenzee’ die grotendeels droog valt bij laag water. In de 18de eeuw gingen schepen hier voor anker tot de wind gunstig was voor een reis naar het Verre Oosten. Bij De Hors krijg ik het gezelschap van een klas tieners, die met een gids op weg zijn naar een vogelkijkhut. Hun gekwetter overstemt meermaals dat van de vogels… De natuurlijke stuifdijken deden hier een binnenmeer ontstaan. Het vochtige gebied, omgeven door rietvelden, is een populaire broedplaats voor lepelaars uit Afrika. Déze ‘transmigranten’ krijgen alvast geen strobreed in de weg gelegd… Ik steek de buitenste duinengordel door en kom op het brede strand terecht, waar tot mijn verrassing werkelijk geen levende ziel te bespeuren valt. De winterstormen hebben woest huisgehouden. De hoge golven spoelden heel wat stukken strand weg, waardoor er zandkliffen van enkele meter hoog zijn ontstaan. De desolate plek, het gekrijs van de meeuwen en de loeiende wind doen me heel nietig voelen.

Sprookjesbos Voorbij strandpaal 11 kiest de route weer voor de duinen, of ‘nollen’, zoals ze hier heten. Het hele Texelse duinengebied dat de westkant van het eiland beslaat, is sinds 2002 een nationaal park. Het omvat kleurige heidevelden, bijzondere kwelders of schorren, natte duinvalleien, droge duinen én het grootste bos op Texel: De Dennen. Dat werd – niet zonder moeite, omwille van de bodemgesteldheid – aangeplant in het begin van de 20ste eeuw. Het bestond vooral uit Corsicaanse en Oostenrijkse dennen, bedoeld voor de houtproductie. Later plantte Staatsbosbeheer ook loofbomen. De bomen die in de luwte van de zoute zeewind staan, worden

Door de duinen bij De Koog.

duidelijk hoger. Daarom loopt de bosrand van west naar oost schuin op. Nevelslierten hullen het bos in een geheimzinnige, sprookjesachtige sfeer. Wie weet loop ik hier straks wel een eenhoorn tegen het lijf.

Het vochtige gebied, omgeven door rietvelden, is een populaire broedplaats voor lepelaars uit Afrika. Verdachte vos Net voor De Koog wijk ik even van het Texelpad af voor een bezoekje aan Ecomare. Het bezoekerscentrum bulkt van de wetenswaardigheden over de Wadden, de Noordzee en de Texelse natuur. Ik verneem er bijvoorbeeld dat het eiland in 2010 in rep en roer stond nadat een dode vos werd gevonden langs de kant van de weg. Op Texel komen immers van nature geen vossen voor. Hun komst zou nefaste gevolgen kunnen hebben voor onder meer de vogelstand op het eiland. Nader onderzoek wees uit dat het beestje vol kogelhagel zat en daar was gelegd door een grappenmaker... Ecomare is echter vooral bekend als opvangcentrum voor zeehonden. Elk jaar verzorgt men er ongeveer 100 jonge, zieke, verzwakte of gewonde zeehonden. Ook vogels en bruinvissen kunnen er weer op krachten komen.

Sneeuwklokjes Amper een eeuw geleden was De Koog nog een gehucht met tien huisjes, een schooltje en een kerk. Vandaag is het een levendige badplaats, ook in het winterseizoen. Alleen één huisje en

de Hervormde Kerk uit 1719, met een karakteristiek klokkoepeltje, dateren van voor 1900. Op enkele open plekken aan de aangrenzende bosrand staan sneeuwklokjes in volle bloei. Ze herinneren aan de tijd waarin percelen bos verpacht werden voor de bollenteelt. In de jaren 30 kreeg de eerste bollenkweker hiervoor toestemming. De sneeuwklokbolletjes werden langs rivieren in Frankrijk verzameld, waar men ze beschouwde als ‘onkruid’. De mercantiele Texelaars zagen er evenwel een dankbare bijverdienste in. Op de 22 meter hoge Nol van Bertus heb ik een mooi uitzicht over de Muyplas en het achterliggende natuurreservaat De Slufter. De uitkijkduin werd vernoemd naar een opzichter van Staatsbosbeheer, die van daar zijn werkgebied overschouwde. In De Slufter is het niet eenvoudig de voeten droog te houden. De paadjes zijn bijzonder drassig. Pogingen om het gebied in te polderen mislukten. Twee keer per dag lopen de kreken dan ook vol zeewater. Grote delen zijn bedekt met lamsoor, die in de late zomer blauwviolet tot bloei komt. Onder meer smienten, steltlopers en eidereenden gebruiken De Slufter als broed- of foerageergebied.

Twee vuurtorens in één In de Eierlandsche Duinen doemt de helrode vuurtoren van De Cocksdorp op aan de einder. Over een immense strandvlakte, waar de wind vrij spel heeft, loop ik erheen. De toren, gebouwd in 1864, staat op het noordelijkste puntje van Texel, ingeklemd tussen de Noordzee en de Waddenzee. Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog vormde hij het laatste toevluchtsoord voor muitende Georgische soldaten, die ingelijfd waren bij de Wehrmacht. Door Duitse beschietingen raakte de toren zwaar beschadigd. Na de oorlog werd hij met een nieuwe muur omhuld. Als ik mij in de nauwe doorgang tussen beide muren wurm, kan ik de kogelgaten nog

2018-6 Op Weg |

De Eierlandsche Duinen.

duidelijk zien. Achter een venstertje op de vijfde verdieping zit een levensgrote etalagepop, uitgedost als vuurtorenwachter, de krant te lezenâ&#x20AC;Ś op het toilet. Bovenaan de toren, op 47 meter hoogte, kijk ik uit over Vlieland en ontwaar ik in de verte Terschelling.

compensatie voor het verlies van natuurzones elders. Het is een divers gebied met ondiep water en eilandjes van zand, schelpen en planten. Honderden steltlopers wachten er tot het eb wordt.

Utopia

Het charmante dorpje Oosterend ligt op het oudere deel van een heuvelrug en was al bewoond in de Romeinse tijd. De klassieke topgevels vormen een beschermd dorpsgezicht. De Waddendijk leidt me langs Dijkmanshuizen, een uitgestrekt weidegebied dat vogelvriendelijk wordt beheerd. Het wordt laat gemaaid en is daarom een magneet voor weidevogels als kievit, tureluur en grutto. Ottersaat is dan weer een zoute kwelplas met eilandjes die in het voorjaar plaats bieden aan honderden nesten

Bij de vuurtoren laat ik het duinenlandschap achter mij. Via een overstapje klim ik de brede grasdijk op, die ik volg naar De Cocksdorp. Bij het Ganzenreservaat gaat de route landinwaarts, en loopt verder tussen vochtige weilanden. Met een kabelveerpontje trek ik mezelf over het Eierlands Kanaal. Aan de oostzijde van Texel volgen de vogel- en natuurreservaten elkaar in snel tempo op. EĂŠn van de nieuwste heet Utopia en is aangelegd door Natuurmonumenten, als

De vuurtoren bij De Cocksdorp.

| Op Weg 2018-6

Kotters

De plezierhaven van Oudeschild.

van kokmeeuwen, visdieven en kluten. De haven van Oudeschild was destijds een belangrijke bevoorradingsplek voor de schepen van de Verenigde Oostindische Compagnie. Ze kwamen er water, groenten, schapen en varkens inslaan. Vandaag herbergt de haven nog een aanzienlijke vissersvloot, die bij mijn passage blijkbaar voltallig aan de kade ligt. De Texelse kotters zijn vooral actief op de Noordzee, waar ze veel schol en tong vangen. Enkele houden zich bezig met de vangst van haring, garnalen of schelpdieren.

Tuunwallen en schapenboeten Voorbij Oudeschild zegt het Texelpad de kustlijn definitief vaarwel. Het Skillepaadje, een schelpenpad, brengt me bij de Wezenputten. Hier kwam het water voor de VOC-schepen

elaar. penras: de tex

ha Het typische sc

Op het eiland leven trouwens evenveel schapen als mensen: zo’n 14.000.

PRAKTISCHE INFO

zwanger. Over enkele weken dartelen hier duizenden lammetjes door de wei. Veel traditionele schapenboeten (kleine schuren voor hooiopslag) zijn mooi gerestaureerd en doen nog steeds dienst. De vlakke kant wijst steeds naar het oosten – zo kunnen de schapen er beschutting vinden voor de aanhoudende westenwind.

Groene catwalk

Het slottraject van het Texelpad loopt deels samen met het Noord-Hollandpad. Ik stap over een hoge grasdijk, die zich als een enorme groene catwalk door het landschap slingert. De dijken zijn hier een restant van het ‘Oude Land van Texel’. Ooit bestond het huidige Texel immers uit twee eilanden. In het zuiden lag Route en bewegwijzering het Oude Land, ontstaan in de ijstijd, en in het vandaan. Door het hoge ijzergehalte was het Het Texelpad (76 km) maakt deel uit van noorden het duineilandje Eijerland. Pas toen erg lang houdbaar. het project Waddenwandelen, een netwerk de het gat tussen beide eilanden in de 16 eeuw Hier duiken ook de eerste ‘tuunwallen’ op, pervan ruim 1.200 km wandelpaden aan beide ceelsafscheidingen van opgehoopte grondplagzijden van de Waddenzee. De route is geelverzandde, werden ze verenigd. Ik passeer een gen, zo’n meter hoog. Deze typisch Texelse rood bewegwijzerd en (in beide richtingen) havensluis uit 1465. Die fungeerde als haventechniek werd gebruikt tot het begin van de gedetailleerd beschreven in de LAW-gids tje voor Den Hoorn, maar raakte in onbruik 20ste eeuw, omdat er weinig hout voorhanden Streekpad 4 – Waddeneilanden. De kaartjes na de voltooiing van de Prins Hendrikpolder. bij de beschrijving volstaan ruimschoots. Een tiental jaar geleden werd ze gerestaureerd was. Tuunwallen aanleggen was zwaar werk, Wie wil afwijken van de route of het eiland en kreeg ze een nieuwe functie: zoet water het dat de boeren graag aan landarbeiders overlieverder wil verkennen, koopt best de fietspolderland binnenbrengen, om de verzilting ten. Immers: ‘lange orreme en wiêde neusgate’ en wandelkaart van Texel, uitgegeven door tegen te gaan. kreeg je ervan. De tuinwallen karakteriseren Staatsbosbeheer (1:25.000). Bij de aanlegsteiger van ’t Horntje is het maar het landschap van Centraal-Texel – al opteren Mijn trajecten: ‘t Horntje - De Koog (22 km), even wachten tot er een ferry aanmeert van de de meeste boeren nu voor extra prikkeldraad De Cocksdorp (18 km), Oudeschild (21 km), TESO, ‘Texels Eigen Stoomboot Onderneming’. om hun schapen in de wei te houden. Op het Wim Vandamme ’t Horntje (15 km). Aan boord van de Dr. Wagemaker, vernoemd eiland leven trouwens evenveel schapen als Begijnhof 19 van de TESO, stuur ik een naar de oprichter mensen: zo’n 14.000. De robuuste texelaar is 8500 Kortrijk berichtje aan Thibaut: ‘Ook zonder verrekijker momenteel ook het meest voorkomende schaInfo vier geweldige dagen gehad!’ penras in Nederland. Veel ooien zijn zichtbaar Overnachtingsmogelijkheden zijn er op wim.1962.vandamme@gmail.com Texel te over. Wildkamperen is niet toegestaan. Met de belbusjes van Texelhopper raak je snel op 150 verschillende locaties. Ik verbleef in hotel Opduin, vlak aan het Texelpad in De Koog (www.opduin.nl). Dankzij de bushalte voor de deur bereikte ik probleemloos de startpunten van mijn trajecten en raakte vlot weer terug. Meer toeristische info op www.texel.net.

ONLINE

Grasdijk bij Den Hoorn.

KAART

TRACK

FOTO’S

De Slufter.

2018-6 Op Weg |

FIETSREPORTAGE | Schotland

Argyll en de eilanden

De menhirs van Machrie Moor in volle glorie.

Ten westen van Glasgow liggen een hele reeks eilanden en schiereilanden die bij de doorsnee toerist nauwelijks bekend zijn. Nochtans herbergen ze weergaloze landschappen, verborgen valleien, verlaten stranden en wereldberoemde distilleerderijen van single malt whisky. Redenen genoeg om er enkele dagen te fietsen. ÆÆ Tekst en foto’s Guido Vandroemme

Arran Mijn tocht begint in Ardrossan, een ferryhaven net ten westen van Glasgow. Ik ben al vroeg aan het loket, want de ferry naar het eiland Arran is populair bij fietsers. Dat komt door de ‘Five Ferry Challenge’. Wat zo’n 10 jaar geleden als een idee in een pub begon, is nu een gegeerde trofee bij fietsers. De uitdaging is om op één dag een lus van 83 km te fietsen. Op zich niets bijzonders, ware het niet dat je onderweg vijf ferry’s moet nemen. Als je één ferry mist geraak je niet meer rond… Ondanks het mooie weer staat er op de Firth of Clyde een strakke, koude wind die het moeilijk maakt om scherpe foto’s te nemen. Eénmaal op Arran gaan alle andere fietsers er meteen vandoor. Ik ben de enige die naar het zuiden fiets. De rit begint al meteen met een klim weg

| Op Weg 2018-6

van de kust over een landtong. Na een korte afdaling gaat het alweer bergop, nu naar The Ross. Dit is een groene vallei of ‘glen’ die het eiland doorkruist van oost naar west. Langs een rivier fietsen betekent doorgaans weinig hoogteverschillen zodat ik rustig kan genieten van deze weergaloze omgeving.

Steencirkels en menhirs Aan het einde van de vallei draai ik noordwaarts en ondanks de uitbundige zon moet ik tegen een strakke noordenwind zwoegen om vooruit te geraken. Ter hoogte van Machrie Water sla ik een grindweggetje in naar de archeologische site van Machrie Moor. Hier staan dicht bij elkaar verschillende steencirkels en menhirs uit de vroege bronstijd in een adembenemend landschap. Slechts enkele wandelaars passe-

ren deze fantastische plek zodat ik ongestoord foto’s kan nemen. Tot Lochranza zijn er geen hellingen meer. Daar wacht mijn B&B voor de nacht, maar eerst ga ik nog even het plaatselijke kasteel fotograferen en een bezoekje brengen aan de distilleerderij van Arran. In de fietstassen is er – met voorbedachten rade – een plekje vrij om een proevertje mee te nemen naar huis.

Mull of Kintyre Dag twee begint net als de vorige: op een kade wachtend op een ferry. Deze vaart van Arran naar het schiereiland Kintyre. Daar fiets ik langs de oostkust over de Caledonia Way (National Cycle Route 78) zuidwaarts. Deze smalle weg loopt bijna voortdurend golvend op en neer. Waar riviertjes in de zee uitmonden of

Zeehond op de oostkust van Kintyre.

waar de weg moet uitwijken voor een rotsige landtong, zijn er steevast steile hellingen en afdalingen. Die slopen in snel tempo de energie in mijn benen. Gelukkig zijn er de wondermooie uitzichten op de kustlijn van Kintyre én die van Arran aan de overkant van de zeestraat. Een beetje verrassend in een rustige baai achter een bocht ligt Campbeltown. Ik heb nog bijna een ganse namiddag en besluit om rond de Mull of Kintyre te fietsen. Langs de oever van Loch Campbeltown valt dat goed mee, maar daarna loopt het aantal hoogtemeters snel op. Gelukkig kan ik de tocht inkorten langs een gemakkelijke weg. Het boerderijtje van Paul McCartney uit zijn bekende liedje ‘Mull of Kintyre’ heb ik niet gezien. Dat ligt ver van nieuwsgierige blikken in een moeilijk bereikbaar gebied. In de B&B vertelt de huisbaas dat hij regelmatig fietsers herbergt. Campbeltown is de startplaats van de pas in 2015 geopende, maar nu al populaire Caledonia Way. Die loopt over 381 km langs de iconische landschappen van Kintyre en The Great Glen helemaal tot in Inverness. Hij weet me ook te vertellen waar ik in Campbeltown de lekkerste Cullen Skink van

Pauze bij Loch Avich.

Schitterend zicht vanop Ardlamont Point.

Schotland kan eten. Even later geniet ik van deze typische Schotse maaltijdsoep.

Eerst ga ik nog even het plaatselijke kasteel fotograferen en een bezoekje brengen aan de distilleerderij. Knapdale De volgende rit begint op de A83 langs de westkust van Kintyre. Er is nauwelijks verkeer en ik heb wind in de rug. Na een uurtje fietsen zie ik een zeehond liggen op een rots in de branding. Wanneer ik voorzichtig naderbij ga, merk ik verschillende soortgenoten op. Op mijn gps verschijnt een waypoint en een track ernaartoe. Een boerenwegel slingert omhoog en brengt me bij de Ballochroy Standing Stones. Drie grote menhirs staan in een weiland dicht bij elkaar op een rij. Als je

ze bekijkt in de richting van de zee zie je op de achtergrond de ‘paps’ van Jura. Een prachtig zicht is dat en een sterke uitnodiging tot een fotoreeks. In Kennacraig kom ik weer op het parcours van de Five Ferry Challenge. De weg is hier wat smaller en kronkelt op en neer. Aan het einde van Loch Tarbert verlaat ik Kintyre en beland ik op het schiereiland Knapdale. Het weggetje is maar één rijvak breed en ik lijk wel de enige mens die hier wil komen. De weg draait om de zuidelijke punt en loopt dan langs de westelijke oever van Loch Caolisport terug noordwaarts. Van zodra ik het meer verlaat om de landtong over te steken naar Loch Fyne loopt de hoogtemeterteller zoals verwacht snel op. Maar het einde van de rit is in zicht en ik hoef me niet te haasten. In de B&B krijg ik het nieuws dat de enige pub in het piepkleine Ardrishaig volledig volzet is door een bus toeristen. Voor mijn avondmaal moet ik opnieuw de fiets op naar het 4 km verder gelegen Lochilphead.

Puffen Het Crinan kanaal doet me denken aan het kanaal van Nantes naar Brest, omdat het ook

The Ross doorkruist Arran van oost naar west.

2018-6 Op Weg |

Kilchurn Castle, een van de meest fotogenieke plekken van Schotland.

veel schutsluizen telt. Tot mijn verbazing worden de sluisdeuren hier nog met man- en vrouwkracht geopend en gesloten. Het kanaal stopt aan Moine Mhor, een natuurgebied dat bijna in zijn geheel uit moerassig grasland bestaat. Daarna begint Kilmartin Glen. Dit dal is beroemd vanwege de grote hoeveelheid goed bewaarde steencirkels, menhirs en grafheuvels uit het steen- en bronstijdperk. Die boeien mij uitermate, waardoor de zon al een flink stuk is opgeschoven wanneer ik via een smalle weg langs Loch Ederline de heuvels in fiets. Het is erg warm geworden en het zweet loopt van mijn gezicht. Dat had ik nog nooit eerder meegemaakt in Schotland! Om van Loch Awe naar Loch Avich te fietsen moet ik een brutaal steile helling over. Ook daarna blijf ik in Glen Gall erg veel hoogtemeters maken. In ruil krijg ik aan beide zijden sublieme landschappen te zien. Het venijn zit echter in de staart. Het laatste stukje van fietsroute 78 naar Oban loopt langs een smalle weg over Cnoc Mor en is nog even heel hard puffen.

Kilchurn Castle De rit vanuit Oban begint met een heel mooie fietsweg door Glen Lonan. Ook dit is een onderdeel van fietsroute 78. Geen wonder dat die zo snel populair geworden is. Op de oever van het noordelijk deel van Loch Awe ligt het viewpoint op Kilchurn Castle, een van de meest fotogenieke plekjes van Schotland. Om dicht bij de oever van het meer te komen moet ik een eind door een drassig weiland stappen. Maar ik weet precies waar ik moet zijn en heb bij het

e. Inveraray Castl

| Op Weg 2018-6

De pier van Inveraray.

plannen van de tocht zelfs rekening gehouden met de stand van de zon. Het moest een van de hoogtepunten van mijn fietstocht worden en dat is het ook. Met een gelukzalig gevoel fiets ik verder. Inveraray is duidelijk een toeristische trekpleister, daarom ben ik er behalve een korte pauze aan de pier en een blik op het mooie kasteel snel weer weg. Netjes op tijd kom ik aan bij mijn B&B. Bij aankomst blijkt het een boerderij te zijn. Ik hoef nergens naartoe want de bazin heeft een heerlijk avondmaal gekookt. Ze heeft regelmatig wandelaars op bezoek, want haar B&B ligt pal op de Cowal Way, die mits een ferry verbinding maakt met de West Highland Way. ’s Nachts is het pikdonker en behalve af en toe een licht geblaat van een schaap oorverdovend stil. Doornroosje zou jaloers geweest zijn op mijn nachtrust.

’s Nachts is het pikdonker en behalve af en toe een licht geblaat van een schaap oorverdovend stil. Cowal De eerste kilometers van dag 6 lopen langs Loch Fyne. Plots zie ik een beweging in het bos langs de weg. Een ree loopt tussen de bomen met een kalfje achter haar aan. Terwijl het kalfje er pijlsnel vandoor gaat blijft de ree staan en houdt me met grote ogen en rechtopstaande oren in de gaten. Even verder staan de ruïnes van Old Castle Lachlan en Kilmorie Chapel. Op een oud kerkhof liggen de vroegere chiefs van clan Maclachlan begraven. De smalle weg loopt nu golvend op neer door het beboste landschap van het schiereiland Cowal. Op het meest zuidelijke punt heb ik een heel mooi uitzicht op verschillende eilanden en zeestraten. Daarna gaat het weer noordwaarts. Vanaf Tighnabruach begint de weg opeens

te stijgen. Helemaal boven zie ik in de verte de ferry die ik morgen zal nemen om over te steken naar Bute.

Lokaal fietsnetwerk Ondanks de korte oversteek is het een heel grote boot. Ook voor auto’s is het enige alternatief een flink eind omrijden. Eerst fiets ik nog een eindje op de oever van de Kyles of Bute. De zon schijnt alweer uitbundig en het is vrijwel windstil. Vanaf Rothesay draai ik het binnenland in. Tot mijn verrassing zie ik verschillende keren bordjes staan van een lokaal fietsnetwerk. En het moet gezegd: Bute blijkt een heel mooi fietseiland te zijn. De wegen zijn goed, er is niet veel verkeer, er zijn niet veel hellingen en de uitzichten zijn fantastisch. In de verte is ‘The Sleeping Warrior’ te zien, het profiel van de noordelijke bergen van Arran. Het binnenland van Bute bestaat vooral uit wei- en hooilanden en met dit zonnige weer zijn overal hooiwerken bezig. In een wei staan enkele ongeschoren schapen in het smalle streepje schaduw van een bijna kaalgevreten boompje amechtig te hijgen in de voor deze eilanden ongewone hitte.

Onbekend is onbemind De laatste dag van de tocht loopt door het Clyde Muirshiel Regional Park, een natuurpark tussen Glasgow en de kust. Tussen de heuvels liggen verschillende lochs die eigenlijk waterreservoirs zijn. Na een eerste lus kom ik bij Largs aan, waar net de ferry naar Great Cumbrae aan de kade komt. Lang hoef ik niet na te denken: het is maar 10 minuten varen en de lus rond dit kleine eiland is maar 14 km. Ik maak zelfs nog even een ommetje naar het hoogste punt. Vandaar heb je een mooi zicht op Bute en Arran. Ik ben net op tijd terug voor de ferry. Als afsluiter fiets ik nog een tweede lus door het natuurpark richting Ardrossan. Verschillende mensen die ik sprak begrijpen niet waarom de toeristen nauwelijks naar deze uithoek van Schotland komen. Ik begrijp het ook niet, want deze regio heeft fietsers heel wat te bieden.

Kyles of Bute.

PRAKTISCHE INFO

Route en bewegwijzering

Connel

Deze tocht op Arran, Kintyre, Knapdale, Argyll, Cowall, Bute en Great

Kilchurn Castle

Oban Taynuilt

Dalmally

Crianlarich

Kilninver Beinn Ime

Argyll

Kilmerford Arduaine

Inveraray

Cumbrae heb ik zelf samengesteld en is dus niet bewegwijzerd. Het Ben More

Ben Lomond

(45 km), dag 8 Clyde Muirshiel Regional Park, Great Cumbrae Island

Cowall Lochgilphead Ardrishaig

Otter Ferry Dunoon

Sliabh Gaoil

korte, maar steile hellingen. Mijn etappes: dag 1 Arran (66 km), dag 2 Kintyre oostkust (81 km), 5 Argyll, Cowal (96 km), dag 6 Cowall (81 km), dag 7 Kyles of Bute

Kilmartin

Crinan

wél bewegwijzerd. Hier en daar is het parcours wel pittig door de vele

dag 3 Kintyre westkust (109 km), dag 4 Knapdale, Argyll (92 km), dag

Strachur

Furnace

stuk over National Cycle Route 78 ‘The Caledonia Way’ is uiteraard

(114 km). Meer details over etappes, ferry’s, hoogtemeters, enz… vind je in de uitgebreide steekkaart op onze website en op velotoeren.be. Dumbarton

Greenock Colintraive TighnaWemyss Bay bruach Hill of Stake Bute Tarbert Rothesay Largs Kennacraig Claonaig Millport Lochranza Ballochroy W. Kilbride Kilwinning Goet Kintyre Fell Ardrossan Tayinloan Saltcoats Irvine Arran Brodick Carradale Troon Lamlash BlackPrestwick waterfoot Ayr Campbeltown

Gidsen en kaarten

Machrihanish

hand te reserveren (enkel opletten in het weekend voor de ochtend-

Knapdale

Southend

NCN The Caledonia Way South Cycle Route Map (Route 78 - Oban to Campbeltown) en NCN The Caledonia Way North Cycle Route Map (Route 78 - Oban to Inverness) zijn uiteraard te koop bij Sustrans (www.sustrans.org.uk). Maar met mijn uitgetekende tracks op mijn gps en de Osmandkaart van Schotland op mijn smartphone heb ik geen papieren kaarten meer nodig.

Info Op de website van Caledonian MacBrayne (www.calmac.co.uk) kan je de uurroosters van alle ferry’s in dit gebied vinden. Let op voor winter- en zomerroosters. Fietsers hoeven de ferry’s niet op voorferry van Ardrossan naar Arran).

Op Weg 2018

De staat van de asfaltwegen in Schotland laat op veel plaatsen te wensen over. Het asfalt is ruw met veel oneffenheden en er zijn veel putten. Vooral in afdalingen moet je dus goed opletten.

ONLINE

INFO

KAART

TRACK

FOTO’S

2018-6 Op Weg |

WANDELREPORTAGE | Zwitserland

Winterwonderland

Op de Via Engiadina door de Zwitserse bergvallei Unterengadin worden voor dag en dauw alle wandelwegen dagelijks gebaand en panklaar gelegd voor de verwende sneeuwwandelaar. Sneeuwraketten en crampons mogen dus thuisblijven. ÆÆ Tekst Tom Langmans Foto’s Willy Langmans

Zonnebril en winter handschoenen Onze rode trein slingert als een ijzeren slang door de sneeuwwitte Engadinvallei. Het tempo is gezapig, de bochten scherp. Deze vallei is een van de hoogste bergdalen in de Alpen. Ze ligt in het Zwitserse kanton Graubünden en is van begin tot eind ruim 80 km lang. De vallei is onder te verdelen in Oberengadin en Unterengadin. Wanneer we in Ardez van de trein het perron opspringen, zakken we tot onze kuiten in de verse sneeuw. Onder de stations klok is een sneeuwvrij koertje gebaand. De sneeuwmuren rond het plaatsje zijn minstens een meter hoog. We draaien er onze rugzak onderste boven. Zonneolie, lippenbalsem, ther-

| Op Weg 2018-6

mische muts, dubbel gevoerde handschoenen en zonnebril moeten ons wapenen tegen de natuurelementen. Stralende zon en eveneens ijzige koude. Klimaatuitersten en weers extremen komen hier in Engadin vrolijk samen. Alsof ze een lang geplande en doodnormale afspraak nakomen.

Zonneflank Wanneer onze tocht start in Susch, hebben we het gevoel dat we aan de verkeerde kant van de vallei stappen. We lopen op een voortreffelijk gebaand pad, dat wel. Maar aan de kille schaduwkant. Aan de overzijde van de brede vallei schijnt de zon op de flanken. Dat moet vermoedelijk enkele graden warmer zijn. We

trekken onze mutsen wat lager, onze handschoenen wat hoger, onze sjaal wat strakker. Genieten doen we in elk geval. Meters sneeuw in een ruw idyllisch landschap. Hoog boven ons liggen forse drieduizenders. Diep beneden ons stroomt het wilde ijswater van de Inn. Met de scherpe wind in het aangezicht lopen we tot Lavin. Hier steken we de rivier over op een houten brugje. Langs troosteloze volkstuintjes klimmen we langs een stenen trap naar boven. We stappen het zonnetje in en slaken een zucht. Dit is inderdaad warmer. Even nog écht opwarmen bij een kop sterke koffie en een fluogebakje in de plaatselijke taverne, en vanaf dan zonnekloppen in de wintersneeuw.

Sgraffito in Guarda “Guarda moet je zeker bezoeken!”, riep een langlaufer met bivakmuts ons zonder bepaalde reden toe. Wanneer we vanuit het zuiden het dorp van amper 200 inwoners binnenstappen, moeten we de onbekende man – of was het een vrouw? – gelijk geven. Het dorp ligt op de uitkijk op een 300 meter hoog zonneterras. Het panorama over de bochtige Innvallei is verbluffend. “Wij kijken op iedereen in de vallei neer!”, knipoogt een toevallige passant. Unterengadin staat bekend voor zijn typisch authentieke dorpen, maar Guarda is werkelijk bijzonder. De architectuur van de huizen is minstens speciaal te noemen. Een voor een zijn ze gedecoreerd met sgraffito. Met deze etstechniek in plaaster worden hele geschiedenissen uitgebeeld op gevels van kleurrijke huisjes. Blijde gebeurtenissen, historische taferelen maar ook familietragedies kan je van op de straatstenen ontdekken. Op het marktplein staat het huis van Schellen-Ursli. De lokale dorpsheld zou hier gewoond hebben. Of was het de fantasierijke tekenaar Alois Carigiet die zich door het huis

liet inspireren toen hij de prenten van zijn volksheld tekende?

De stroman van Scuol Scuol is het grootste stadje van de vallei. Hoewel het zaterdag is lopen er tientallen gemeentearbeiders druk en zenuwachtig rond. Ze rijden met vrachtwagens en bestelwagens op en af, lopen rond met stijve borstels

Tussen Scuol en

Sent.

en gooien met forse worpen strooizout op de laatste sneeuw. Twee van hen staan met hun oranje fluobroek verborgen in een hoekje een

Schellen-Ursli In Guarda werd een museum opgericht ter ere van een bijzonder figuurtje. Wanneer we onze neus binnensteken, leren we alles over het opmerkelijke ventje SchellenUrsli. Eén dag voor de jaarlijkse optocht, de Chalandamarz, ging hij samen met de andere jongens van het dorp naar oom Gian. Van hem kregen ze allemaal een grote koeienbel om tijdens de optocht veel lawaai te maken. Op die manier verdreven ze de boze

wintergeesten en verwelkomden ze de lente. Wanneer Ursli aan de beurt is, is er nog maar één bel over, de kleinste en lelijkste van allemaal! Iedereen lacht hem uit. Ongelukkig stapt hij huiswaarts. Maar ’s nachts raapt hij zijn moed bij elkaar en baant hij zich in het maanlicht een weg bergop door de diepe sneeuw naar de alpenhut van zijn familie. Daar hangt een grote koeienbel, die hij voor de optocht wil ophalen.

2018-6 Op Weg |

Ardez.

Watermolen.

Guarda.

sigaret te roken. Wanneer we vragen wat er te doen is, kijken ze verbaasd. “Het is de eerste zaterdag van februari, vanavond is het Hom Strom, het feest van de stroman!”. Even verderop staat inderdaad een metershoge stropop. Vanavond gaat er de fik in. Een beetje te vergelijken met het vreugdevuur op het strand van Scheveningen op oudejaarsavond, gissen we. Wanneer we ’s avonds aan een kraampje aanschuiven voor een dampende glühwein, wordt er al uit volle borst gezongen. “L’Hom Strom es ün bel Hom”, zingt iedereen die het RetoRomaans machtig is. Wanneer we genieten van

Designslager Ludwig Hatecke is een slanke, modieus geklede man van half in de vijftig. Atypisch uiterlijk voor een slager, is mijn eerste indruk wanneer we zijn prachtige designwinkel binnenstappen. De Hateckes zijn al generaties lang een slagersfamilie. Officieel woont de jongste telg in Scuol, maar eigenlijk staat zijn bed in zowat heel Zwitserland. Overal in het land richt hij strakke minimalistische designslagerswinkels in. Ludwig is zo succesvol omdat hij een bijzonder product aanbiedt. Hij slacht wekelijks maximaal 15 runderen, een voor een zeer streng geselecteerd. Elke dinsdag brengen veeboeren hun dieren naar

| Op Weg 2018-6

het centrum van Scuol waar de slachterij en beenhouwerij ligt. Van elk dier wil Ludwig weten wat het at, wat het dronk, hoe het leefde. Bij twijfel neemt de boer zijn dier weer terug. De Hateckes zijn niet alleen slachters, het zijn ook meesterdrogers. Het vlees verliest bij het drogen op deze hoogte 50% van zijn vochtwaarde. Dat duurt enkele maanden, maar dat proef je. “Je moet in september eens terugkomen”, beveelt hij aan. “Dan brengen jagers een duizendtal dieren naar mijn slachterij in Scuol. Herten, gemsen en reebokken. Dan werken we twee weken de klok rond. Een heksenketel!”.

de warme wijn en het vuurspektakel raken we aan de praat met Niculin Meyer, een jonge kerel die hier onder de kerktoren opgroeide. Niculin geeft ons privétaalonderricht. “Reto-Romaans is een van de vier officiële talen in Zwitserland, naast Italiaans, Frans en Duits. Maar eigenlijk is dit een verzamelnaam voor maar liefst vijf dialecten die enkel gesproken wordt door 36.000 mensen in Graubünden”. Na de vierde glühwein proberen we voorzichtig onze eerste woordjes. “Scumanda dad ir sin il glatsch!”. “Verboden het ijs te betreden!”, wil dit zeggen. Enfin, dat maakte men ons toch wijs.

Guarda ligt op de uitkijk op een 300 meter hoog zonneterras en het panorama over de bochtige vallei is verbluffend. Tot pioniers verheven Vandaag spelen we vals. Om hoogte te winnen nemen we in Scuol de kabellift. Op een hoogte van 2142 meter springen we uit het bakje. Terwijl we de eerste stapdagen nog door lan-

Gebaande paden.

Sent.

Strenge blik.

delijke en lieflijk gebied wandelden langs dorpen en boerderijen, staan we hier plots in Alpien hoogtegebied. Muisstil is het hierboven. De metersdikke sneeuwlaag dempt alle geluid. Onze weg is perfect bewegwijzerd en gebaand. Voor dag en dauw passeerde hier al een sneeuwruimer die alles wegveegde of de sneeuw mooi aandrukte. Gewone stevige stapschoenen volstaan. Bijzonder knappe service

voor de winterwandelaar op de Via Engiadina. De zon laat het voorlopig nog even afweten. De dikke grijze ochtendnevel maakt het plaatje hierboven mythisch en dramatisch. Andere wandelaars komen we niet tegen. Geen schoenafdruk in de sneeuw te herkennen. We worden tot pioniers verheven. Wanneer de zon het haalt en de lucht blauw kleurt, wordt het fabelachtige landschap een stuk zachtaar-

85 mm

diger. We dalen af tot aan de eerste magere naaldboompjes. Langs een klaterende beek bereiken we Sent, eindhalte van onze wintertrekking. Enkele klunzige skiërs verzamelen met hun onhandelbare latten aan de bushalte. Wij duiken de plaatselijke kroeg in voor een troebel biertje en heffen het zware glas met twee handen. Proost, op de wintervariant van de uniek mooie Via Engiadina.

PRAKTISCHE INFO

OOSTENRIJK

Tschlin

Bij lawinegevaar wordt de route soms anders uitgetekend.

Piz Linard, 3311 m

Ftan Inn

nd e La

Sent

Silvretta

Lavin

Ramosch

St. Moriz

Zernez

ass

Piz Plavna Dadaint, 3166 m

Winterkarte Engadina Scuol Nationalparkregion, summier kaartje Via Engiadina, ein 140 Kilometer langer Traum is een boek van Luca Merisio met veel achtergrondinformatie over de zomerwandeling.

Piz Liscgana, 3105 m

Info

SuschPiz Nuna, 3124 m

Gidsen en kaarten maar dankzij de perfecte bewegwijzering toereikend.

Scuol

IN Guarda Ardez AD G N UNTER - E

Ofe

– Ardez (5u); dag 2 Ardez – Ftan – Scuol (4u) en dag 3 Scuol –Sent (5u).

Piz Buin, 3342 m

S-charl

ZWITSERLAND

Piz Sesvenna, 3205 m Op Weg 2018

Route en bewegwijzering

www.graubuenden.ch Er zijn verschillende hotels in de dorpen die je passeert. De treinlijn loopt meestal parallel met de route. Zo is het makkelijk je etappes te verdelen, in te korten of vanop één slaapplaats de tocht te ondernemen.

De Via Engiadina is een 140 km lange zomerwandeltocht in de Zwitserse bergvallei Unterengadin. Wij stapten de verkorte winterversie langs paarse sneeuwpaaltjes. Dag 1 Susch – Lavin – Guarda

ONLINE

FOTO’S

2018-6 Op Weg |

FIETSNIEUWSFIETSNIEUWS Luiks fietsnetwerk De provincie Luik is bezig de hele provincie te bedekken met fietsknooppunten. Als het hele netwerk klaar is, komt er een complete kaart. Je kan de knooppunten wel al vinden op www.fietsnet.be. Daar ontdek je ook de verbindingen met de Voerstreek.

Leie Het nieuwe gidsje Leiestreek, in het spoor van de schilderachtige Leie laat je in vijf themaroutes op het knooppuntennetwerk kennismaken met de zes gemeentes van de Oost-Vlaamse Leiestreek, inclusief een kleine uitstap in het aangrenzende West-Vlaanderen. De routes situeren zich in de streek van Gent, Deinze en Zulte en brengen je via de schilderachtige Leie langs idyllische plekjes, charmante kunstenaarsdorpen, boeiende musea en lekkere eethuisjes. Op de Vluchtroute (37 km) volg je de kunstenaars die richting Nederland trokken uit schrik voor de Duitse bezetter. De Kasteel Route (27 km) zet de architectuur van kaste-

FIETSNIEUWSFIETSNIEUWS FIETSNIEUWSFIETSNIEUWS

len en kunstenaarswoningen in de kijker. De Droom Route (31 km) neemt je mee langs vele terrasjes, cafés en brasserieën. De Water Route (36,5 km) volgt de voetsporen van kunstenaars die zich lieten inspireren door de Leie en de Meester Route (57,5 km) bundelt enkele kunsthistorische en culturele hoogtepunten uit de streek. Je kan het gidsje downloaden via www.toerisme-leiestreek.be/fietsboek.

De Maas als icoon

In Nederland zijn de LF-routes al ruim dertig jaar bekend als dé langeafstandsfietsroutes. Intussen is het hele land ook bedekt met knooppuntennetwerken. Daardoor zijn er nieuwe mogelijkheden ontstaan voor LF-routes die nu geen netwerk meer hoeven te vormen, maar door knooppuntenroutes met elkaar verbonden kunnen worden. De focus komt voortaan te liggen op zogenoemde LF-icoonroutes. Dat

zijn LF-routes met een sterk thema die een hoge kwaliteit hebben voor de vakantiefietser. Er zijn tien zulke LF-icoonroutes gepland, bestaande uit combinaties van bestaande routes. De aanpassingen zullen in de komende jaren geleidelijk plaatsvinden. Een voorbeeld is de Zuiderzeeroute die nu is opgebouwd uit LF 21, LF 22 en LF 23 en binnenkort één aaneengesloten icoonroute zal zijn met de naam LF Zuiderzeeroute. De eerste LF-icoonroute is de LF Maasroute. Deze is gebaseerd op LF 3 (Maasroute) en LF 12 (Maas- en Vestingroute). Het traject is verbeterd en er is een begin gemaakt met het aanbrengen van de nieuwe bewegwijzering. Dit gebeurt zoveel mogelijk buiten het fietshoogseizoen. Naast de nieuwe bewegwijzering wordt ook gewerkt aan nieuwe informatie- en servicepunten. www.nederlandfietsland.nl

Grensoverschrijdend fietsen In september 2018 werd het Europese project Eurocyclo in het Henegouwse Elzele officieel gelanceerd. Dit grensoverschrijdende fietsproject investeert in de aanleg, ontwikkeling en uit-

Nieuw van Paul Benjaminse Er verschenen vernieuwde uitgaven van enkele gidsen van Paul Benjaminse. Ze zijn te koop in de GR-webshop. www.cyclingeurope.nl Internationale Maasroute – derde druk. Een bijzondere fietservaring langs de Maas, van Maastricht, de oudste stad van Nederland, naar het Franse Langres. Het traject gaat door uiteenlopende landschappen en langs bijzondere plekken. Een vlakke drielandentocht met af en toe een korte helling, die zich kan meten met de routes langs de Donau, de Rijn en de Loire. De totale Internationale Maasroute loopt van de bron tot de monding en is 930 km lang. In de Benjaminsegids wordt het traject tussen Maastricht en de bron bij Langres beschreven. In de heuvels boven de Maas staan meerdere vestingen die de rivier en haar stadjes moesten verdedigen tegen de vijand. De gids bevat ook enkele varianten, die je tocht kunnen inkorten of verlengen en aansluiten op spoorverbindingen. Een voorbeeld daarvan is het

| Op Weg 2018-6

traject vanaf de bron van de Maas naar het dal van de Saône en vervolgens langs het Canal de l’Est en de Moezel naar Nancy en Metz. Van Maastricht tot de bron is het 590 km, het traject van de bron naar Langres is 30 km en dat van de bron terug naar Metz biedt nog 250 km fietsplezier langs het water. Je vindt in de gids ook nog enkele andere zijtakken, waardoor je de route kan inkorten of eerder een trein terug kan nemen. Fietsen naar en door Andalusië – derde druk. Deze route loopt van Gerona in Catalonië naar de Koningssteden in Andalusië. Het traject van 1700 km voert door de binnenlanden van Spanje en laat de fietser kennismaken met een vrijwel onbekend, maar prachtig deel van dit land. In de nieuwe editie zijn enkele nieuwe fietspaden aan het netwerk toegevoegd. Er gaat nu ook een

route door de Sierra de Grazalema naar Arcos de la Frontera. Voor enkele verouderde slechte wegen zijn nieuwe weggetjes met beter asfalt gezocht en gevonden. La Vélodyssée – tweede druk. Deze ruim 1200 lange fietsroute loopt van Roscoff, aan het noordpunt van Bretagne, naar Hendaye in het Baskenland op de grens met Spanje. Het traject voert door afwisselende landschappen: het kanaal van Nantes naar Brest met zijn vele sluizen, grillige kliffen langs de kust,... Door het opmerkelijke verschil tussen eb en vloed kan je bij laag water zelfs een stukje over de oceaanbodem fietsen. De Vélodyssée is bewegwijzerd en grotendeels vlak. Ruim 80% ervan gaat over autovrije paden. Een geschikte route voor kinderen dus. In de nieuwe editie is het kaartmateriaal verbeterd.

FIETSNIEUWSFIETSNIEUWS

FIETSNIEUWSFIETSNIEUWS FIETSNIEUWSFIETSNIEUWS Christina Bloem

rusting van een internationaal fietsnetwerk van knooppunten, groene assen en Eurovélo fietsroutes. Doel is om fietstoeristen in Vlaanderen, Wallonië en Frankrijk te stimuleren om gemakkelijker de taal- en landsgrenzen te overschrijden. Al te vaak blijven fietsers bij hun tochten op het eigen, gekende terrein. De taal- en landsgrens is voor velen een barrière en daar willen de dertig partners van Eurocyclo verandering in aanbrengen. Eurocyclo is een Interreg V – FrankrijkWallonië-Vlaanderen project.

Werken in Bourgogne

In Bourgogne-Franche-Comté zijn in 2018 enkele nieuwe routes voor fietsers geopend. De V50 krijgt de naam l’Echappé Bleue, Moselle – Saône à vélo en zal van de Luxemburgse grens naar Lyon lopen. De route volgt de vallei van de Moezel, het Vogezenkanaal en de vallei van de Saône. 320 van de 800 km situeren zich in Bourgogne-Franche-Comté, hoofdzakelijk langs waterwegen op vlakke, gemakkelijke jaagpaden, omgeven door een aantrekkelijk landschap. Als de route helemaal klaar is, zal 90% ervan lopen op vrijliggende fietspaden of kleine rustige wegen. Deze fietsroute sluit aan op de Europese fietsroutes EuroVelo 6 en de Via Rhôna. De route is nog niet helemaal klaar. Er wordt ook druk gewerkt aan de verlenging van de Voie des Vignes. De oorspronkelijke route is 22 km lang en verbindt Beaune met Santenay. De uitbreiding tot Dijon zal de lengte op 88 km brengen. Het grootste deel, tot Chenove, zal eind 2018 gereed zijn, de werken aan het laatste stukje tot Dijon zullen in de loop van 2019 afgesloten worden. Je rijdt van dorp tot dorp door een heuvelig landschap op weggetjes die ook door de wijnboeren gebruikt worden.

Nieuw bij Esterbauer Bij Esterbauer verschenen enkele nieuwe bikeline gidsen. Info www.esterbauer.com. Flussradwege Deutschland € 28.90). Dit is een echte smaakmaker. Een dik (330 p.) en zwaar (2 kg) naslagwerk dat 17 van de mooiste, bekende en minder bekende fietsroutes langs Duitse rivieren bespreekt, maar vooral aan de hand van schitterend fotomateriaal laat zien. De routes die de revue passeren, voeren langs de Aller, Altmuhl, Donau, Elbe, Ems, Havel, Isar, Lahn, Main, Mosel, Neckar, Oder Neisse, Rhein, Saale, Saar, Spree, Weser. De prachtige foto’s geven je meteen zin om je fiets te pakken en te vertrekken. Wien – Balaton – Budapest Radfernweg (€ 15,90). Je hoeft niet persé de Donau-Radweg te nemen, als je van Wenen richting Budapest wilt fietsen. Het kan ook via een ander traject, door de Hongaarse laagvlakte. Daar krijg je een volledig ander landschap te zien dan op de veel drukkere route langs de rivier. De gids beschrijft een meer afwisselende tocht via het Balatonmeer. Die afwisseling merk je meteen al na het verlaten van Wenen. De rivier Leitha vormt de grens

met het Burgenland en snel daarna bereik je de Neusiedler See die je in zuidelijke richting volgt. Voorbij de Hongaarse grens gaat de tocht verder richting zuiden door bossen en poestalandschappen naar het Balatonmeer, dat qua grootte en schoonheid door geen enkel Europees meer wordt geëvenaard. Het is ongeveer 79 km lang en 10 km breed. Vanaf de oostelijke oever van het meer voert het traject langs het Velencermeer om tenslotte de Donau weer te bereiken. Dan is Boedapest niet ver meer. De totale lengte van de hoofdroute is ongeveer 600 km, daar komen nog ongeveer 45 km aan varianten bij. Het traject is grotendeels geasfalteerd, verkeersluw en vlak. Er zijn ook enkele onverharde stukken.

ten in Nederland en België. De kalender is pas sinds september 2018 online en bevat dus nog niet veel items. Het is de bedoeling dat je je regis-

treert en zelf events toevoegt, zodat deze site op termijn dé referentie voor alle fietsactiviteiten in België en Nederland zal worden.

Ook interessant Fietsbazaar (fietsbazaar.be), de Belgische online hotspot voor tweedehands fietsen en toebehoren lanceerde onlangs de website fietskalender.cc. Hier vind je de kalender van recreatieve fietstochten en wedstrijdtochVia Verde tussen Luque en Jaèn. Foto Jaco van der Maarel (FOTOwedstrijd 2018)

2018-6 Op Weg |

FOTOWEDSTRIJD

En de winnaars zijn… In vele wandelaars en fietsers schuilt een fotograaf, dat is weer maar eens bewezen. De zesde editie van onze FOTOwedstrijd was opnieuw een groot succes: we mochten maar liefst 364 inzendingen ontvangen van meer dan 200 fotografen. Opvallend dit jaar was de kwaliteit van de foto’s. Deze was over de ganse lijn opmerkelijk hoger. Of het nu is om indrukken en landschappen vast te houden, om fauna en flora te spotten of om later herinneringen te kunnen ophalen aan de geleverde inspanningen, wij actievelingen houden van foto’s!

PUBLIEKSFAVORIET Het thema van de FOTOwedstrijd was ‘Al wandelend en fietsend onderweg’. Winnen kon je door het publiek te overtuigen. Alle deelnemende foto’s werden online weergegeven en eenieder kon op zijn of haar favorieten stemmen. Na het afsluiten van de fotowedstrijd werden de 5 foto’s met de tot dan toe meeste stemmen nog een week extra in de kijker gezet zodat het publiek een absolute favoriet naar de top kon stemmen. En er is gestemd! Met een indrukwekkende score van 3017 stemmen werd Martine G. met haar foto van een wandelaar langs de Stekense Vaart tot publieksfavoriet gedoopt. Martine G. mag met een gezelschap van 11 vrienden naar vakantiewoning Ten Tweelinden voor een weekendverblijf temidden het landelijk schoon van Goetshoven in Vlaams Brabant.

22 | Op Weg 2018-6

Kon je het publiek niet overtuigen, dan misschien wel onze deskundige vakjury. Hun kritische blik detecteerde fotografisch indrukwekkende beelden, alsook beelden die gevoel uitstralen en de kijker weten te raken. Wegens het niveau van de inzendingen geen eenvoudige taak. Maar het resultaat mag gezien zijn. Geniet ervan.

1e PRIJS Wandelen tussen de ryolietbergen in Landmannalaugar, IJsland, magisch. Foto Geert C. â&#x20AC;&#x153;Zowel qua compositie als qua kleur/licht is dit een prachtig beeld. Bijna een schilderij. Het lijnenspel, de rustruimte onderaan en dan het kleine groepje wandelaars die het beeld af maken.â&#x20AC;? Proficiat aan Geert C. voor dit sterke beeld. Jij wint een Thule Chasm Duffeltas van 40L.

2018-6 Op Weg |

2e PRIJS Ook de adem van het land kan je, net als de onze, waarnemen op koude winterdagen. Oostkantons België. Foto Marec Z. “Heel sfeervol landschap op een knappe manier vastgelegd. Mooi gewerkt met verschillende ‘laagjes’ in de foto.”

Wandelen in Limburg. Foto Marec Z. “In een somber weertje en door een kil winterlandschap trekt een groepje wandelaars eropuit. Je voelt de ochtendkou maar ook de wandelpassie om toch op weg te gaan. Het laag perspectief versterkt het beeld. Het diffuse licht aan de hemel geeft enerzijds hoop op mooier weer en warmte, maar doet anderzijds de bevroren ondergrond extra uitkomen. Een foto naar mijn hart omdat ze de gedrevenheid van wandelaars fraai in beeld brengt.” Marec Z. wist met twee beelden de jury te overtuigen. Het wedstrijdreglement laat echter niet toe dat één persoon twee prijzen wint. Daarom voor Marec een verdiende tweede plaats. Hij krijgt dankzij deze fraaie beelden een Homestead Roadsoda rugzak van The North Face.

24 | Op Weg 2018-6

Net voorbij het ‘Chateau de Blier’ trekt de modder en de steile helling aan onze schoenen. Foto Alain M. “Door het zwart-wit gaat alle aandacht naar de beleving. Het kind met zijn laarsjes in de modder! Heel intieme foto van een herkenbaar moment. De foto toont de kinderlijke verwondering van een wandelwereld, die niet verder gaat dan zijn voeten. Het landschap doet er niet toe, het wandelplezier is begrensd tot het einde van de plas. Het wit-zwart reduceert de foto tot de essentie! Puur en eerlijk.” Alain M. wint met deze foto een Case Logic Bryker camera rugzak.

3e PRIJS

Skitrekking in Lapland, op weg naar Vistas. Foto Denise N. “Een magisch, dromerig beeld. Mooie compositie, mooie zwart-witomzetting. De lijnen nemen je mee in het beeld en de driehoekige vorm(en) versterken dit.” Denise N. kan dankzij dit beeld een jaar lang genieten van het tijdschrift Op Weg.

4e PRIJS

Zonsopgang of zonsondergang??? Foto Jackie J. “Uiterst simpel opgebouwde foto met 1 hoofdlijn en 2 figuren. De horizontale lijn heeft wat frivoliteit door de zachte horizoncurve. De zon die aan de voeten staat is een origineel idee. Je voelt de intimiteit van dit kortstondig moment en de kilte van de nacht die snel zal komen. Een meesterlijk ingeblikt avondmoment.” Jackie J. kan zich binnenkort laten inspireren door het boek Fotogeniek Vlaanderen van fotograaf Koen De Langhe.

5e PRIJS

2018-6 Op Weg |

WANDELNIEUWSWANDELNIEUWS

Avonturenpad Drieslinter nodigt jong en oud uit om op tocht te gaan in het natuurgebied Grote Getevallei. In het speelbos kan je klauteren als een eikelmuis. Een spectaculaire hangbrug (Golden Geet) voert je metershoog over de Gete naar de Getedraak met dinoafmetingen. En als je evenwicht in orde is, kan je het leefgebied van de kamsalamander op stelten oversteken. Het avonturenpad bestaat uit een kleine en een grotere lus. Je kan de kaart grote-gekte-avonturenpad downloaden via www.rlzh.be.

Groot Wandelboek Het Groot Wandelboek Vlaanderen heeft geen introductie meer nodig. Lang voordat het internet uitpuilde van het wandelaanbod, was dit een

Geologische wandelingen Voor wandelaars die niet alleen van het landschap willen genieten maar ook iets meer willen weten over het ontstaan ervan, is de Universiteit van Namen bezig gidsjes samen te stellen die aan de hand van sportieve wandelingen de geologie van het landschap gedetailleerd uitleggen. De tochten zijn gemiddeld 10 km lang, met telkens een kortere of langere versie. Er zijn al vier van zulke gidsjes verschenen, r Sentier de Frey ook in het Nederlands: Freyr, Profondeville, Han-surLesse en Orneau. Er zijn er ook nog twee gepland: Furfooz en Gedinne. Je kan de gidsjes downloaden via www.fondationclose.be. De gps-tracks vind je via www.tourismegps.be.

Sentiers pédologiques géologiques & de Namur en Province ées 500 millions d’ann paysage nt de notre de façonneme

©V. Hallet

Samen op pad is een interactieve wandelkaart met 13 leuke tochten voor jonge avonturiers. De kaart werd gerealiseerd door het Regionaal Landschap Rivierenland en laat kinderen en hun ouders op speelse wijze de natuurgebieden rondom Mechelen ontdekken. In elk gebied neemt een mascotte hen mee op expeditie. De interactieve kaart kan worden gedownload via www.rlrl.be/samen-op-pad.

standaardwerk. En ook vandaag nog biedt het een absolute meerwaarde. De nieuwste editie bevat 75 nieuwe wandellussen van 5 tot 20 km, verspreid over de vijf Vlaamse provincies. Voor de langere trajecten is telkens een mogelijkheid tot inkorting voorzien. Het accent van de tochten ligt sterk op natuur- en landschapsbeleving en het aandeel onverharde paden is dan ook groot (30 tot 100%). Voor iedere wandeling vind je, naast detailkaarten en een routebeschrijving, ook uitgebreide info. Uitgeverij Lannoo, prijs € 24,99. www.lannoo.be ©S. Rekk

Op avontuur met kinderen

WANDELNIEUWSWANDELNIEUWSWANDELNIEUWS

Hallet, a été , imaginé par V. S. Rekk, géologique & pédologique été réalisé par et René Close. Il a Ce projet d'itinéraire C. Willam, P. Engels Fondation Gouverneur collaboration avec subsidié par la et V. Hallet en X. Legrain, L. Bock D. Lacroix.

Mechelen Na bijna vijf jaar is het centrum van Mechelen weer toegankelijk via het voeten fietspad boven de Binnendijle. Dit stukje dat ook deel uitmaakte van de Streek-GR Dijleland, was sinds begin 2014 afgesloten wegens spoorlijnwerken boven het pad. Hierdoor moesten wandelaars van en naar het centrum een grote omweg maken langs de binnenring. Na allerlei onvoorziene vertragingen is het oorspronkelijke Dijlepad terug toegankelijk. Nu kan je weer in een paar minuten van het sluizencomplex naar de Zandpoortvest lopen, boven de Dijle en onder een vijftal spoorbruggen en een bypass door. Veel korter en heel spectaculair!

Hunebedden Hunebedden zijn de overblijfselen van stenen grafkelders die meer dan 5000 jaar geleden werden gebouwd door het Trechterbekervolk. Ze maakten een soort kamers door reusachtige zwerfkeien rechtop te zetten en er andere grote stenen overheen te leggen. Met kleinere stenen vulden ze de gaten op en waarschijnlijk werd het geheel met aarde afgedekt. Nu, duizenden jaren later, zijn meestal alleen de rechtopstaande keien nog over. Hunebedden komen vooral voor in de Nederlandse provin-

Nieuw bij Conrad-Stein In de serie Outdoor verschenen enkele nieuwe titels. Info en gpx-tracks: www.conrad-stein-verlag.de. Frankreich: Pyrenäenweg GR 10 (€ 16,90). GR 10 is een van de bekendste langeafstandswandelroutes van Frankrijk. Van Hendaye aan de Atlantische Oceaan voert de route in meer dan 900 km naar Banyuls-sur-Mer aan de Middellandse Zee. Daarbij moeten 50.000 hoogtemeters overwinnen worden. Onderweg kom je door schilderachtige dorpen en dalen, beklim je indrukwekkende bergkammen en trek je langs schitterende bergmeren en keteldalen. Technisch gezien is de route niet bijzonder moeilijk maar je hebt zeker een goede conditie nodig. In de gids vind je een duidelijke beschrijving met kaartjes, hoogteprofielen en info over overnachtingsmogelijkheden, bevoorrading en openbaar vervoer. Algarve (€ 12,90). De Algarve is vooral bekend voor zijn heerlijke stranden, maar is ook door zijn afwisselende landschap een schitterend wandelgebied. De gids stelt 30 mooie wandelroutes voor. Er is voor elk wat wils: van een eenvou-

| Op Weg 2018-6

dige wandeling langs de spectaculaire zandkliffen van de kust tot pittige klimpartijen in het minder toeristische middengebergte achter de kust. Zoals bij de regionale wandelgidsen gebruikelijk is, vind je behalve uitgebreide beschrijvingen ook alle praktische info over transportmogelijkheden, bewegwijzering en tips voor wandelen met kinderen of de hond. Leipzig und Umgebung (€ 12,90). Is de omgeving van Leipzig hoef je geen spectaculaire bergen en toppen te beklimmen, maar je vindt er wel lieflijke heuvels en dalen, klaterende rivieren en beken, schitterende meren en indrukwekkende bossen. In de gids worden 22 afwisselende wandelingen beschreven aan de stadsrand en in de wijdere omgeving. Steeds met uitgebreide beschrijving, kaartjes en praktische info.

WANDELNIEUWSWANDELNIEUWS

WANDELNIEUWSWANDELNIEUWSWANDELNIEUWS Jan Van Meirvenne, Luc Verdegem en Christina Bloem

Nieuw bij Cicerone Bij Cicerone verschenen enkele interessante (Engelstalige) gidsen. Info www.cicerone.org.uk. Walking in the Chilterns. Op minder dan een uur van het centrum van Londen liggen de Chiltern Hills, een ‘Area of Outstanding Natural Beauty’. Ze bestaan uit kalkheuvels, frisgroene velden en typisch Engelse ansichtkaartendorpjes. In deze gids vind je een selectie van 35 wandelingen in dit mooie gebied vol landschappelijk schoon, aantrekkelijke dorpen en rijk cultureel erfgoed. De lengte van de trajecten ligt tussen 7 en 20 km en zijn geschikt voor de gemiddelde wandelaar. Ze voeren je door het klassieke landschap van de Chilterns met rustig stromende rivieren en lieflijke heuvels en dalen en een lappendeken van bos en akkers.

cie Drenthe. Daar zijn nog 52 van die mysterieuze intrigerende dolmens te vinden en vlak over de grens met de aangrenzende provincie Groningen is er nog één. Aan de hand van de nieuwe langeafstandswandelroute De Loop langs de Hunebedden kan je ze alle 53 bezoeken. Dit traject is ruim 300 km lang en laat je in 19 etappes ook de mooie natuur van de provincie Drenthe zien. De route is niet bewegwijzerd maar gedetailleerd beschreven en van duidelijke kaartjes voorzien. De (losbladige) gids is te koop via drentslandschap.nl, prijs € 12,74

Win!*

3x Groot Wandelboek Vlaanderen 2x Provinciewandelgids Zuid-Limburg 1x Hoe word ik bergwandelaar? 3x Walking in Cumbria’s Eden Valley 3x Frankreich: Pyrenäenweg GR 10

Surf naar www.groteroutepaden.be >opweg>win

Walking on Madeira. De eilanden Madeira en Porto Santo zijn bijzondere wandelgebieden. Madeira wordt doorsneden door een netwerk van wandelpaden, niet alleen langs de vele waterkanaaltjes (levada’s) in de valleien maar ook door ruige berggebieden met kale rotsen en dichte bossen. De nieuwe gids biedt 60 wandelroutes door de bergen en langs de levada’s van Madeira en ook door de lieflijke kustgebieden van het buureiland Porto Santo. Ze variëren van gemakkelijke wandelingetjes langs waterkanaaltjes tot stevige tochten langs steile bergpaden. De eilanden zijn het hele jaar door geschikte wandelbestemmingen. Warm en vochtig in de zomer en koeler en wat natter in de winter.

Zuid-Limburg Na zijn gids met wandelingen in het noordelijke deel van de Nederlandse provincie Limburg komt Wandelbart met het vervolgdeel: Provinciewandelgids ZuidLimburg. Deze zesde gids in de reeks provinciewandelgidsen bevat 22 leuke wandelroutes ten zuiden van Sittard. De tochten voeren door het gevarieerde heuvellandschap in het zuiden van Limburg. Een van de tochten gaat ook over de grens. Op de website vind je (tijdelijke) wijzigingen in de routes. Je kan er ook de gidsjes bestellen. Prijs € 14,95. www.wandelbart.eu.

Door het bos De nieuwe wandelgids De mooiste boswandelingen van Nederland bevat 17 natuurroutes, telkens met een langere en een kortere variant, inclusief gps-tracks. Ze doorkruisen de meest bijzondere bossen van het land. Van het stille Drents-Friese Wold tot het ruige Planken Wambuis en van de onbekende Stippelberg tot het heuvelachtige Vijlerbos. Behalve wandelroutes bevat de gids ook een handige veldgids, waarmee je bomen, vogels, paddenstoelen en andere bosbewoners kan herkennen.

Walking in Cumbria’s Eden Valley. De betoverende Eden Valley ligt vlak naast het bekende en geliefde Lake District en wordt daarom vaak over het hoofd gezien als wandelbestemming. Daardoor is het er veel rustiger en zeker net zo mooi. Een ideale bestemming voor wandelaars die willen ontsnappen aan de drukte van het Lake District. De gids bevat 30 wandelroutes van 5 tot 25 km die de verschillende landschappen van de streek verkennen en schitterende uitzichten bieden op de Pennines, het Lake District en de Schotse bergen. De meeste wandelingen zijn lussen en hun moeilijkheidsgraad varieert van simpele wandelingetjes door het bos tot pittige tochten door woeste heidegebieden.

Uitgegeven door Roots Magazine, prijs € 15,99. www.rootsmagazine.nl

Twentse Wallen In Twente, het zuidoostelijke deel van de provincie Overijssel, zijn veel stuwwallen. Je hoort het aan namen als Apenberg, Kuiperberg, Tankenberg… Deze wallen zijn in de voorlaatste ijstijd ontstaan door het voortstuwende ijs. De zo gevormde plooien in het landschap zijn in vergelijking met echte bergen natuurlijk niet erg hoog (maximaal 90 m) maar mogen in Nederland de naam ‘berg’ toch wel dragen. In de nieuwe gids Wandelen op de Twentse Wallen vind je 13 wandelingen van 12 tot 18 km in dit interessante gebied. En die zijn vaak behoorlijk pittig. Uitgeverij Gegarandeerd Onregelmatig, prijs € 14,95. www.gegarandeerdonregelmatig.nl

Bergwandelaar worden De succesvolle praktische gids Hoe word ik bergwandelaar beleeft al zijn derde druk. Deze gids is in korte tijd uitgegroeid tot een klassieker, zowel voor de beginnende als voor de doorgewinterde bergwandelaar. Het boek biedt je de essentiële knowhow om de bergen op een veilige en comfortabele manier te beleven. Vrijwel alles wat voor een wandelaar in een bergachtige

2018-6 Op Weg |

WANDELNIEUWSWANDELNIEUWS

omgeving belangrijk is, komt aan bod: voetverzorging, terrein, weersituaties, wandeltechniek, kleding, bivak, oriëntatie … De teksten worden verduidelijkt door foto’s, tekeningen, tabellen enz. Uitgeverij Lannoo, prijs € 21,99 www.lannoo.be

Wandelplezier ‘Soms is wandelen een omweg om weer bij jezelf te komen en orde op zaken te stellen,’ is een citaat uit het boek Ode aan het wandelen. Het nodigt je uit om – al wandelend en denkend – van het leven te genieten. De auteur verwoordt het intense plezier dat uit wandelen voortkomt. De zaligheid van je wandelschoenen aan te trekken om even tot rust te komen en alleen te zijn, anderen te ontmoeten als aanleiding tot een gesprek, te lanterfanten en in volle vrijheid halt te houden of je weg te vervolgen. Uitgeverij Waerbeke, prijs € 19,95. www.waerbeke.be

WANDELNIEUWSWANDELNIEUWSWANDELNIEUWS

Waterlinies Voor de Nederlanders is water zowel een vijand als een bondgenoot geweest. Het feit dat grote delen van het land onder de waterspiegel liggen, heeft niet alleen nadelen maar ook voordelen. Er konden grote stukken land onder water worden gezet om een vijandige opmars te vertragen. Zo ontstonden de ‘waterlinies’. Deze hebben inmiddels hun nut verloren, maar de restanten ervan zijn nog op vele plaatsen te zien en vormen met hun dijkjes, sluisjes en inundatiekanaaltjes aantrekkelijke wandelgebieden. Er verschenen twee nieuwe wandelgidsen met waterlinies in de hoofdrol. Lopen langs Linies bevat 13 dagtochten van 8 tot 20 km langs verdedigingswerken in een strategisch landschap. De routes liggen verspreid in heel Nederland, maar de meeste situeren zich in West-Nederland, het deel dat onder de waterspiegel ligt. Je kan de routebeschrijvingen en gpx-tracks downloaden via www.wandelzoekpagina.nl. Voor de bijbehorende kaartjes dien je een abonnement op deze website te hebben (€ 12,50 per jaar). Niet-abonnees moeten voor de kaartjes betalen. Je kan ook een

papieren gids bij de uitgever kopen. Prijs € 14,95. www.gegarandeerdonregelmatig.nl. Het Zuiderwaterlinie wandelpad is een nieuwe themaroute op het wandelnetwerk van de provincie Noord-Brabant. In de zeventiende eeuw ontwierp vestingbouwer Menno van Coehoorn een lange ketting van verdedigingspunten, de Zuiderwaterlinie. Het was de langste aaneengeschakelde linie van vestingsteden, forten en inundatiegebieden. De linie werd in 1952 definitief opgeheven als militair verdedigingswerk. Op het 290 km lange Zuiderwaterlinie wandelpad loop je langs elf historische vestingsteden van Bergen op Zoom naar Grave. De gids bestaat uit een klapper met gedetailleerde deelkaarten en veel achtergrondinformatie. Te bestellen via www.zuiderwaterlinie.nl. Prijs € 8,95.

De Berghut, uw speciaalzaak voor outdoor materiaal en kleding.

| Op Weg 2018-6

ONDERWEGONDERWEG

ONDERWEGONDERWEGONDERWEGONDERWEGONDERWEG Steven Vermeylen

Surfend en scrollend botsen we vaak op razend interessante blogs en websites.

tracks) per eiland. Uit dit initiatief is ook een Facebookpagina en –groep gegroeid, waarin nog meer tips worden uitgewisseld (zoek op ‘tenerifetevoet’). tenerife-wandelen.be

Zonder vliegen de wereld rond Sinds eind juli zijn Vincent en Esther voor minstens een jaar ‘de hort op’. Hun plan: de wereld rondreizen zonder één keer een vliegtuig te nemen. Daarmee gaat een tien jaar oude droom van Esther eindelijk in vervulling. Vanuit Mechelen ging het eerst naar Santiago de Compostela, grotendeels langs de Camino Frances. Door Portugal was de Eurovelokustroute hun leidraad, weliswaar met wat zijsprongen om ook het binnenland te verkennen. Vanuit Gibraltar is het plan per schip de Atlantische Oceaan over te steken. Hoe de reis verder gaat, staat nog allerminst vast. Uiteindelijk hopen ze in Japan of Korea te belanden, om misschien via China en Rusland – met de TransSiberische Express – terug te keren. Waar het Esther en Vincent om gaat, is “de weidsheid van de aarde tegemoet te gaan en de verscheidenheid aan mensen en plekken te leren kennen”. ophort.wordpress.com

Eilanden van de eeuwige lente Marc en Manuela gaan al twintig jaar wandelen op de Canarische eilanden. Vooral op Tenerife, waar ze een eigen stekje hebben, maar ook op La Palma (‘La Isla Bonita’), het ruwe La Gomera en het kleine El Hierro. Het Nationaal Park van de Teide, Anaga, het Teno-massief maar ook de vele bossen, barranco’s (ravijnen) en de mooie kusten bieden tal van wandelmogelijkheden. De vulkanische oorsprong van de ondergrond resulteerde in een ruige en grillige natuur. De zachte temperaturen en de vlotte bereikbaarheid vanuit België maken van de eilanden een interessante winterwarme wandelbestemming. Het paar groepeerde hun beste wandelsuggesties (tussen 5 en 15 km, met gpx-

Online ‘hicle-en’ Met Hicle.nl presenteert de organisator van de Fiets- en Wandelbeurs ook een online platform. Dat biedt info over interessante routes, outdoortips en een aantal vlot geschreven fietsen wandelblogs. Bijvoorbeeld een verslag over de nieuwe internationale Maasfietsroute, de Tour de Gironde of het Tsjechische deel van de Elbe Radweg. De nadruk ligt voorlopig nog op fietsen (zou de Nederlandse origine van het initiatief daarmee te maken hebben?), maar er zijn ook enkele boeiende wandelverhalen te rapen. Bijzonder is zeker het verslag van Eva Smeele, die vier maanden in haar eentje over de Via Dinarica door de Balkan trok, van Albanië naar Slovenië. Een voettocht van 1500 kilometer, dwars door Europa’s hoogste karstgebergte. “Een paar maanden wandelen is een avontuur, een reis, maar het is ook een bewuste keuze. Ik heb voor de bergen gekozen, ik koos ervoor om er dwars door- en overheen te trekken. Alleen en geheel op mezelf aangewezen. Ik weet dat het cliché is, maar uiteindelijk zijn het niet de bergen die je overwint… maar jezelf.” Handig: de site is ook per land doorzoekbaar. hicle.nl

In de ban van Roemenië Janneke, een Nederlandse die in België woont, heeft haar hart verloren aan Roemenië. Bovendien heeft ze naar eigen zeggen een sterk ontwikkelde vrijheidsdrang. Vandaar

dat ze zich heeft voorgenomen de volgende jaren zoveel mogelijk tijd in de Roemeense bergen door te brengen. “Roemenië heeft het allemaal: middeleeuwse stadjes, maagdelijke wouden, uitdagende bergtoppen, wolven en beren, lieflijke landschappen, sterke tradities en een bevolking met een groot hart.” De voorbije zomer verkende ze onder meer het Făgăraş-gebergte, met de hoogste toppen van de zuidelijke Karpaten. Janneke besteedt op haar blog ook aandacht aan interessante steden (Sibiu, Cluj), de Roemeense keuken en amusante fait-divers, zoals een kleurrijk verslag van een bezoek aan een postkantoor. Bun venit în România! roamaniac.com (Janneke zal aanwezig zijn op de Fiets en Wandelbeurs als informant)

‘Te voet beleef je meer’ Leen en Wim, een koppel uit Limburg, delen al bijna vijftien jaar lief en leed… en een passie voor hiking. Tochten zoals de Tour du Mont Blanc, de Cretes des Vosges (GR 5), de grote Pyreneeën-oversteek (GR 10), GR 20 in Corsica, GR R2 op Ile de la Réunion en een 3000 km lange voettocht naar Compostela konden ze al afvinken op hun bucketlist. Hun recentste wandelreizen brachten hen naar Zwitserland (Via Alpina) en Italië (Mare a Mare Nord). Hoogtepunt – letterlijk en figuurlijk – vormde zeker de Mount Everest Base Camp Trek (met volledige bepakking), die hen fysiek tot het uiterste dreef. Leens aangename schrijfstijl trekt je moeiteloos mee in hun belevenissen: “We gaan op onze rugzakken zitten. We zeggen weinig. We kijken gewoon. Recht voor ons uit. Een eeuwigheid. Of zo voelt het toch. Want op deze plek lijkt tijd niet te bestaan. Geen seconde tikt hier verder. Alles is statisch en stil. Geen vogel die zijn mooiste melodietjes fluit. Geen boom die waait op het ritme van de wind. Enkel rotsen, zand en sneeuw. Een levenloos landschap. En het is prachtig. Het is – verdomd – zó prachtig…” leenenwimoppad.wordpress.com

2018-6 Op Weg |

FIETSTIP | België

Château de Blanmont, Chastre.

Netwerkfietsen in La Hesbaye Brabançonne Sinds afgelopen zomer is de provincie Waals-Brabant helemaal bedekt met fietsknooppunten. De aansluiting met het Vlaams Netwerk is een feit en bovendien zijn alle RAVeLs mee opgenomen. Vanuit een landelijke B&B verkenden we in twee dagen het heuvelachtige Haspengouw tussen Jodoigne en Gembloux en zagen we dat de bewegwijzering meer info geeft dan alleen maar cijfers. ÆÆ Tekst en foto’s Ward Van Loock

Drie monumenten Het gezamenlijk vertrekpunt van onze twee dagtochten is de dorpskerk van Glîmes, zo’n 2,5 km van ons logies in Jodoigne-Souveraine. In de schaduw van de kerk prijkt het imposant poortgebouw van de vierkantshoeve La Ferme de la Tour. De onderbouw in kiezelhoudende zandsteen dateert van de 12de of 13de eeuw. Vanuit de middeleeuwen reizen we naar de Gallo-Romeinse tijd wanneer we buiten het

| Op Weg 2018-6

dorp een 15 m hoge tumulus opmerken. Het is een van de best bewaarde grafheuvels van België, want nog niet leeggeroofd. Archeologen schatten dat hij rond 140 na Christus is aangelegd. Een paar kilometer later gaat de geschiedenisles verder want daar verschijnt L’Abbaye de la Ramée, een voormalige cisterciënzerinnenabdij uit de 13de eeuw. Tijdens de Franse Revolutie moesten de nonnen samen met de abdij ver-

dwijnen. Wat overblijft is een vierkantshoeve met als blikvanger de indrukwekkende tiendenschuur, waar nu trouwgasten ontvangen worden onder een houten dakgebinte van 20 m hoog.

Twee RAVeLs Een mild heuvelachtig en landelijk parcours leidt ons naar een totaal ander historisch monument: de oude spoorberm van de vroegere lijn

Ferme de la Hesseree, Melin.

Ferme de la Tour, Glimes.

Tumulus uit de 2de eeuw n. C.

L 147 tussen Landen en Gembloux. Na enkele kilometer kruist deze RAVeL de L 142 die eveneens in 1867 aangelegd werd tussen Tienen en Namen. Voor we richting Tienen kiezen springen we nog even binnen in café Local Colombophile, het plaatselijk duivenlokaal tegenover het oude station van Ramillies. We volgen het spoorwegpad meer dan 12 km en komen terecht in een verstild gehucht met hobbelige kasseiwegjes en eenvoudige huisjes. De meeste zijn opgetrokken in een stralende gelige kalksteen. Deze ‘pierre de lumière’ is afkomstig uit de voormalige steengroeven van het nabije Gobertange. Dit gehucht van Mélin werd in de middeleeuwen wereldberoemd omdat ontelbare kerken en stadhuizen in Vlaanderen, Nederland en Frankrijk gebouwd zijn met deze steen. Hoe dichter we Mélin naderen, hoe meer huizenrijen geel opflakkeren in de zon. Het fietsnetwerk komt trouwens voorbij de laatste actieve steengroeve, waarvan de kalksteen alleen nog dient voor de restauratie van oude gebouwen. Onze route draait in het zicht van Jodoigne weg van het centrum, maar we gaan er toch een kijkje nemen. Het wordt een openbaring want de stadskern kleurt helemaal geel-wit.

Vierkantshoeven alom

Béguines volgen de vierkantshoeves elkaar snel op. Ze getuigen van een ongekende agrarische welstand. In het dorp komen we onder andere voorbij de Ferme de la Petite Cense. Geen landbouwexploitatie meer te bekennen, de grote tiendenschuur is omgebouwd tot feestzaal en congresruimte. We zien nergens een bordje ‘Privé’ dus wagen we ons voor een fotoshoot op het binnenplein, maar dat loopt verkeerd af. Een vrouw komt geërgerd naar ons toe en wijst ons bars naar de uitgang. De foto’s van het erf hebben we gelukkig niet moeten wissen.

PRAKTISCHE INFO Hoegaarden

HammeMille

Mélin

Jodoigne

Chaumont- Opprebais Gistoux Corroyle Grand Walhain

Thorembaisles Béguines Ramillies

Perwez

L Ve RA

Eghezée

Gembloux

Op Weg 2018

Glimes

Chastre

L Ve RA

Op de tweede fietsdag trekken we zuidoostwaarts tot aan de grens met de provincie Namen. Daar strekken de vruchtbare landbouwgronden van Brabants Haspengouw zich eindeloos uit tot de horizon. Maar eerst passeren we de oude ondergelopen steengroeve van Opprebais. Daar werd van 1754 tot 1975 kwartsiet uit de grond gehaald. Dit ultrahard gesteente bleek uiterst geschikt om straten mee te kasseien en ook om kasteelmuren te verstevigen. Wat duidelijk te zien is aan de versterkte kasteelhoeve van Opprebais, die naast de kerk het dorpscentrum siert. De twee donjons uit de 13de eeuw zijn grotendeels overeind gebleven en werden later ingepast in de vierkantshoeve van de familie Arenberg. De hoeve is nog steeds in bedrijf, spijtig dat alleen een doorkijkje onder de poort kan.

55 mm

ver Wa

Straatkasseien

In Chaumont worden we eventjes opgeschrikt door druk verkeer, maar dan belanden we opnieuw in een rustgevende landelijke stilte tussen uitgestrekte tarwe- en bietenvelden. Geen huis of schuur te ontwaren, alleen het silhouet van afgelegen vierkantshoeves. Aan de rand van Corroy-le-Grand kunnen we zo’n ‘cense’ van dichterbij bekijken. Het stoere poortgebouw steekt schril af tegen de eenvoudige boerderij aan de binnenkant van het vierkant. In Chastre botsen we op een gelijkaardig poortgebouw, maar hier heeft de hoeve zich ontwikkeld tot het voorname Château de Blanmont. Aan de rand van het dorp strekt zich trouwens een ander kasteeldomein uit, dat wél voor iedereen toegankelijk is. De gemeentediensten en het toerismebureau van Chastre zijn erin ondergebracht. Hier stond oorspronkelijk La Ferme de la Dyme, die in de 19de eeuw uitgroeide tot het kasteel van baron du Brou de Wastinne. Het gesloten vierkant van woonhuis, stallingen en schuren is ondertussen doorbroken, waarbij het woonhuis opgewaardeerd werd tot een kasteelresidentie. We ruilen Waals-Brabant eventjes in voor Namen én de ‘censes’ voor een exclusief fietspad. In de buurt van Gembloux vervoegen we RAVeL L 147 in de richting van Landen. De enige woonconcentratie op het traject van 11 km is Perwez, alleen interessant voor een hapje en een tapje. Na de RAVeL trekken we terug noordwaarts. Op de glooiende landerijen rond Thorembais-les-

Net onder de taalgrens ligt La Hesbaye Brabançonne

(Brabants

Haspengouw).

Onze noordelijke fietslus bedroeg 36 km, de zuidelijke 48 km, goed voor een weekend fietsen in een mild glooiend landschap. Houd rekening met enkele kasseistroken. De bewegwijzering is identiek aan Vlaanderen maar heeft als meerwaarde dat op elk knooppunt een extra bordje is aangebracht met info over de diverse bestemmingen. De fietskaart (schaal 1:50.000) is gratis te bestellen. Alle info op www.beleefwaalsbrabant.be.

ONLINE

FOTO’S

2018-6 Op Weg |

FIETSREPORTAGE | Frankrijk

2018, een lange hete zomer, een aantal vakantiedagen op overschot en een to-dolijst met Normandië en Bretagne daarop. Veel tijd hadden we niet nodig om een traject uit te dokteren: het routeboekje Tussen Ansjovis en Anjou van de Europafietsers bleek de perfecte gids. We werden blij verrast door de rustige wegen, de afwisselende landschappen en de fietsvriendelijke steden.  Tekst en foto’s Bart Van Santvliet en Katrien Seynaeve

Tussen Ansjovis en Anjou Ile de Nantes.

| Op Weg 2018-6

De kathedraal van Rouen, inspiratiebron voor Monet.

Drive right De route door het lieflijke dal van de Course doet meer aan Engeland dan aan Frankrijk denken. Weelderige tuinen, cottage woningen en bordjes met het opschrift ‘drive right!’ doen vermoeden dat heel wat bewoners van deze regio het Kanaal zijn overgestoken. Montreuilsur-Mer ligt niet, zoals de naam doet vermoeden, aan zee maar op een plateau dat hoog boven het landschap uitsteekt. Tot de 13de eeuw was het een belangrijke havenstad dankzij de verbinding met de zee via de Canche. De verzanding van deze rivier maakte daar een einde aan. In het spoor van Victor Hugo, die hier inspiratie opdeed voor Les Miserables, struinen we over de stadsomwalling met mooie vergezichten, door smalle straatjes en over gezellige pleintjes.

Dieppe In Saint-Valery-sur-Somme wijken we even van het parcours af om een blik te werpen op de prachtige baai van de Somme. Het stadje zelf is vrij toeristisch, maar daar hebben de talrijke vogelsoorten die in ‘la slikke’ en ‘la schorre’ vertoeven geen last van. De route dwarst Eu, dat een mooie gotische kerk heeft en een

Bretagne doorkruisen zonder een menhir te bezoeken kan natuurlijk niet.

monumentaal Hotel de Ville, een vroeger kasteel uit de 16de eeuw. Na een stevige klim uit het stadje fietsen we kilometerslang door landbouwgebied met graanvelden en bloedrode klaprozen.

We zijn behoorlijk verrast door de ruimte die Rouen en Rennes aan fietsers geven, maar Nantes overtreft alles. Dieppe ligt niet op de route, maar hebben we aangestipt als verblijfplaats. Het is een aangenaam kuststadje met een jacht- en vissershaven. Hoogbouw zoals aan onze kustlijn is er nergens te bespeuren. Het geheel straalt een zekere vorm van vergane glorie uit: de verouderde gebouwen, de eetkraampjes aan het strand én de paardjesmolen op de dijk zijn er de exponenten van. Maar liefhebbers van vis en zeevruchten komen hier ruimschoots aan hun trekken.

Monet Na een relatief vlakke etappe door de vallei van de Saâne, met veel typisch Normandisch vakwerk, is het klimmen tot op het kalksteenplateau van de Caux. In Yerville wijken we opnieuw af van het routeboekje om richting Rouen te fietsen. Om tot in het centrum te geraken en druk verkeer te vermijden, volgen we een hoger gelegen weg met een aantal stevige kuitenbijters. De kathedraal van Rouen is een van de bekendste van Frankrijk. De impressionistische meester Monet heeft daartoe zeker een belangrijke bijdrage geleverd. Hij schilderde de kathedraal herhaaldelijk tussen 1890 en 1894. Net zoals in elke zichzelf respecterende Franse stad is er ’s avonds een klank- en lichtspel, dat dit jaar in het teken staat van de legendarische Jeanne d’Arc. Grote zones in de binnenstad zijn verkeersvrij, zodat het voor fietsers en voetgangers aangenaam toeven is. Op ‘quatorze juillet’ volgen we geruime tijd een van de grote blauwe aders van Frankrijk, de Seine. Met de wind in de rug gaat het vlotjes vooruit. De brede rivier oversteken is een ander paar mouwen, maar gelukkig is er in Jumièges een veerboot die ons veilig naar

2018-6 Op Weg |

Ile de Nantes, hier zouden we wel willen wonen.

de overkant brengt. Net op tijd arriveren we in ons hotel in Bernay om er de troostfinale tussen onze Rode Duivels en Engeland te zien.

tige… belle-époquewoningen uit eind 19de eeuw staan. Een voor een zijn het beschermde monumenten.

Belle époque

Camembert

Op de grote finale is het wachten tot in Bagnoles de l’Orne. Zelfs in een mondain kuuroord als dit zorgen ‘les Bleus’ voor een uitbundige menigte supporters, die tot in de vroege uurtjes al toeterend en zingend de overwinning viert. Onze B&B, een fraaie belle-époquewoning, is gelukkig iets buiten het centrum gelegen. Zo kunnen we rustig bekomen van de vrij pittige en bosrijke tocht, die ons op het hoogste punt van de route bracht. Hoog is hier echter relatief, La-Croix-de-Médavy ligt op amper 400 m. Toch kroop het voortdurend op en neer golven flink in de kleren, zeker bij temperaturen boven 30°. Onderweg vonden we de nodige verkoeling aan de kathedraal van Sées, in het Forêt d’Ecouves en in de schitterend aangelegde tuinen van het kasteel van Carrouges. ’s Avonds kuieren we door het Quartier Belle Epoque, waar prach-

Op weg naar Mont-Saint-Michel is een kleine omweg naar het historisch centrum van Domfront, met mooie vakwerkhuizen en een Romaanse kerk, een absolute aanrader. Vreemd dat het routeboekje het centrum links laat liggen. Verder is het stadje vooral bekend als Frankrijks grootste producent van Camembert. Van Domfront fietsen we quasi volledig verkeersvrij over een onverharde Voie Verte recht op ons einddoel van de dag af. Wanneer we de zilte zeelucht beginnen ruiken en de temperatuur wat frisser aanvoelt, ontwaren we al van ver de contouren van Mont-Saint-Michel. Meer dan terecht prijkt deze locatie op de Werelderfgoedlijst. Met de fiets rijden we via de dijk tot aan de voet van de rots. Vroeger kon je hier enkel bij laagwater komen over een dammetje, nu is de locatie permanent bereikbaar

Domfront.

Vie een dijk is Mont-Saint-Michel nu permanent bereikbaar.

| Op Weg 2018-6

Château de Carrouges.

door de aanleg van deze dijk. Dat zie je ook aan het aantal bezoekers. Het is al na 18 uur, maar de overvolle shuttlebussen met toeristen blijven aan- en afrijden.

Menhirs Vanaf Mont-Saint-Michel gaat onze tocht verder doorheen Bretagne. We krijgen een totaal ander landschap voor de wielen, vooral trajecten langs jaagpaden. Véél jaagpaden! Als liefhebbers van klimwerk komen we hier minder aan onze trekken, maar toch zijn we verrast door wat er onderweg allemaal te zien en te beleven valt: mooie, oude sluizencomplexen, kleine binnenschepen uit ‘de tijd van toen’, kunstroutes, leuke bars aan de waterkant, … Bretagne doorkruisen zonder een menhir te zien, kan uiteraard niet. De menhir van Champ-Dolent is met een hoogte van 9,30 m een van de grootste van Bretagne. We fietsen erlangs op weg naar Rennes. Via het Kanaal la Manche Atlantique rijden we verkeersvrij de stad binnen. Ook in het centrum wordt alle

Vakwerkhuizen in Rennes.

ruimte aan voetgangers en fietsers gegeven. Maar in ons vooraf gereserveerde hotel in de stationsbuurt hebben ze geen veilige plek voor onze tweewieler. Dat hebben we op al onze fietsreizen door Frankrijk nog nooit meegemaakt. Na een stevige discussie moeten we zowat een uur zoeken naar een fietsenstalling onder het station. Door de aan de gang zijnde werken is die echter onvindbaar. Er rest ons niets anders dan onze fietsen vast te binden aan… de voordeur van het hotel, in het zicht van de portier.

monumenten, ’s avonds moet je zeker eens ronddwalen in het stemmig verlichte middeleeuwse stadsgedeelte. Onze terugreis met de TGV gaat van Angers naar Rijsel, met een overstap in Parijs. Het laat ons toe om nog een kort fietstochtje te maken tussen Gare Montparnasse en Gare du Nord. Van Rijsel gaat het vervolgens via een kanaal en de Leie richting Izegem, waar we een duik nemen in het gloednieuwe zwembad van zus en schoonbroer. Een verfrissende, koele afsluiter van een mooie en warme 10-daagse tocht.

Nantes fietsstad De volgende dag zijn we opgelucht dat onze fietsen er ongeschonden bijstaan. We fietsen verder richting Redon, een klein, aardig stadje waar weinig te beleven valt, maar dat vooral bekend is als kruispunt van twee belangrijke kanalen uit de Napoleontische tijd. We eten er verrassend lekker gastronomisch voor € 30 per persoon, inclusief een lekkere fles witte Sauvignon. Op de route langs het kanaal Brest-Nantes wijken we geregeld af van het jaagpad, omdat we het hotsen en botsen over de onverharde weg beu zijn. We zijn al behoorlijk verrast door de ruimte die Rouen en Rennes aan fietsers geven, maar Nantes overtreft op dit vlak alle verwachtingen. De route naar het centrum gaat over vrijliggende fietspaden, goed afgescheiden van de drukke verkeersaders. Via signalisatieborden wordt een indicatieve duurtijd in minuten aangegeven. Het centrum van de stad is een waar paradijs voor voetgangers, fietsers en openbaar vervoer. Elk hebben ze hun eigen bedding. Autoverkeer is er nauwelijks te bespeuren. Wat betreft vooruitstrevend mobiliteitsbeleid kan dat tellen… Bovendien zijn we bijzonder gecharmeerd door het stadsontwikkelingsproject op het ‘Ile de Nantes’, de plek waar vroeger de scheepswerven waren gevestigd. Cultuur en ontspanning komen hier nu samen (attractiepark, concerthal, kunstprojecten, …), net zoals ondernemerschap en stadslandbouw. We brengen er al wandelend en fietsend enkele uren door. Best een mooie plek om te wonen, bedenken we ons.

Angers Het laatste fietstraject loopt volledig over de bijzonder druk gefrequenteerde Voie Verte ‘Le Loire à vélo’ naar Angers. Hier is het niet alleen overdag aangenaam kuieren langsheen verschillende historische

PRAKTISCHE INFO Op Weg 2018

VERENIGD KONINKRIJK

Watten

Boulognesur-Mer

Desvres

St-Valerysur-Somme

Het Kanaal

Dieppe

Arras

Eu Amiens

Le Havre

Rouen

Honfleur

Jumièges

Caen

Bernay

Parijs

Bagnoles de l’Orne

SaintMalo

Beauvais

Sees

Domfront

Chartres

FRANKRIJK Rennes

Le Mans Orléans

Redon Angers Saumur

Nantes

Blois Tours 0

Bourges

Route en bewegwijzering De volledige fietsroute Tussen Ansjovis en Anjou loopt overwegend vlak of glooiend van Boulogne-sur-Mer aan het Kanaal naar Saumur aan de Loire (660 km) en vandaar door Bretagne (300 km). In Normandië is er een zijtak naar Mont-Saint-Michel (140 km). Onderweg worden een aantal grotere en kleinere rivieren overgestoken en gevolgd, zoals de Canche, de Somme, de Seine, de Risle en de Loire. Vanaf Mont-SaintMichel maakten wij een eigen doorsteek via Rennes naar Bretagne. Meer info over de route op www.europafietsers.nl.

Kaarten en gidsen De fietsgids Tussen Ansjovis en Anjou is beschikbaar in de GR-webshop. GR-leden betalen € 20,25, niet-leden € 22,50.

ONLINE

KAART

TRACK

Sluizencomplex.

2018-6 Op Weg |

WANDELREPORTAGE | Griekenland

Eenzaam, en oh zo mooi

Op tocht langs het Griekse Menalon Trail zijn we niemand tegengekomen. Of beter, bijna niemand. In de buurt van de archeologische site Methydrion stonden we plots voor een kudde schapen en geiten. Een blaffende hond kwam aansnellen, gevolgd door twee agressieve keffers en een herder. Deze bood ons een veilige doorgang, tierend op zijn bewakers. ÆÆ Tekst en foto’s Marc Vandoren

Kloosters Om helemaal juist te zijn: op het eerste traject van het Menalon Trail centraal in de Peloponnesos komen we nog enkele mensen tegen. Sommigen wandelen van Stemnitsa naar Dimitsana, een handvol komt gewoon om de kloosters te bezoeken. Die zijn de blikvanger van die eerste wandeldag. Moni Promodrou hangt spectaculair als een zwaluwnest tegen de rotsen, hoog in de Lousioskloof. Er wonen nog

| Op Weg 2018-6

vijf monniken. Wij worden in een ontvangstzaaltje verwelkomd met een kopje koffie. Een glas water kan ook. We lopen nog even verder tot aan de schamele kamertjes. Een half uur verder, langs de andere kant van de kloof, prijkt op een rots het wat minder oude Moni Filosofou. Het pad loopt door het klooster. Hier leven nog twee monniken. Het is nog geen middag, we krijgen wat uitleg in de ontvangstzaal en een glaasje water. In de buurt ligt ook nog

het oude Moni Filosofou, onbewoond, vervallen en nog moeilijk van de rotsen te onderscheiden. Na een vijftal uren wandelen, net voor Dimitsana hebben we de keuze: door of langs het waterkrachtmuseum. Beslist de moeite waard: enkele oude molens die nog steeds worden aangedreven door water uit kanaaltjes zijn hier herbouwd. Vroeger produceerden zij onder andere buskruit. Wij komen de dag nadien terug voor een uitgebreider bezoek.

Louisioskloof vanuit Stemnitsa.

Moni Filosofou.

Stemnitsa is het vertrekpunt van de route. Een prachtdorp boven de flanken van de Lousios, met een zilversmeedschool, een vijftal zilverwinkeltjes, een basic maar goed restaurant en een kruidenier. We logeerden er de eerste dagen. Dimitsana ligt op een col en is wat drukker, het biedt alles wat een wandelaar nodig heeft. Het volgende dorp met dezelfde faciliteiten ligt drie etappes verder.

zijn onafhankelijkheidsstrijders. Nu wonen er nog een tachtigtal erfgenamen. Een aantal treffen we in de taverna bij een koffietje. Leuk eindpunt voor die dag. Omdat Zigovisti geen logies heeft en de volgende etappe ons te lang lijkt, nemen we de taxi terug naar Stemnitsa waar we opnieuw overnachten.

Bloemenweelde Tot Zigovisti is het niet zo ver. We komen nu in een open vlakte terecht, ooit landbouwland, nu een bloementapijt. Metershoog geel brandkruid, knalrode papavers, stekelige berenklauw, tijm, kamille, het kan niet op. Hier en daar merken we een oude dorsvloer: een cirkel gevuld met platte stenen. Zigovisti was ooit een groot dorp, bekend om

Het klooster hangt spectaculair als een zwaluwnest tegen de rotsen, hoog in de Lousioskloof. Er wonen nog vijf monniken.

Ontvolkt Het pad klimt verder langs een mooi kloofje de bergen in. Kleine paadjes, vele dennenbossen met af een toe een uitzicht en daartussen verfrissend groene open plekken. Het zijweggetje naar de Pliovouni, met 1643 meter het hoogste punt van het Trail, laten we voor wat het is en we dalen langzaam naar Elati. We kruisen even een grotere baan en vlak bij een kapel tanken we aan een gulle bron. Dit is wel nodig. Het traject van Zigovisti naar Elati is het langste en het zwaarste van de hele tocht en Elati ligt nog een muilezelpad hoger. Hier telefoneren we voor een taxi. We nemen enkele dagen onze intrek in Vitina voor de volgende trajecten. Vitina is zowat de hoofdplaats voor de omgeving. Het stadje lijkt vrij groot, toch wonen er minder dan 700 mensen. Ooit is dat anders geweest: begin vorige eeuw was

2018-6 Op Weg |

Tussen Dimitsana en Zigovisti.

Het klooster Moni Promodou.

dorp van de Peloponnesos. Wij houden halt bij Athanassios, de vriendelijke taxichauffeur die ons de laatste dagen bracht waar we wilden. Om de eindjes aan mekaar te knopen, houdt zijn vrouw er ook een taverna open.

watermolens, in een tegenoverliggend valleitje. De EU subsidieerde ook het herstel van de molens en van het pad, en dat is prachtig. Voorbij Vitina komen we steeds meer en meer bijenkorven tegen. Soms staan er honderden op open plekken. Nimfasia is een eenvoudig dorpje maar met een gezellige taverna waar we lekker eten. Wat verder klimt het pad over een heuvelrug naar het nieuwe monnikenklooster Kernitsa, en nog een paar uur verder staan we enkele tientallen meter onder een kapelletje ter ere van de heilige Sfyrada. De deur is open, achteraan bevindt zich de vroegere kluizenaarswoning. Heerlijk fris bronwater helpt ons verder naar Mangouliana, het hoogstgelegen

dit een veelvoud. In de dorpen die we passeren is de ontvolking nog groter, soms 5 tot 10 maal op een eeuw. Veel Grieken komen in Vitina om te skiën of verblijven er tijdens de winterweekends gewoon voor de gezelligheid. Op bijna alle kamers staan houtkachels. In de tussenseizoenen of in de zomer staat het toerisme op een laag pitje.

Honig Van het traject tussen Elati en Vitina onthouden we vooral de bedding van de Miloan met zijn hoge vegetatie en vele bronnetjes. Verder staan er enkele gerestaureerde gebouwtjes, ooit

Poly filotimos Ons derde verblijfplaats is Valtesiniko. B&B Thea Valtesiniko ligt pal bovenaan het dorp, met een geweldig uitzicht op de vele huisjes met rode dakpannen langs de andere kant van de heuvel. Theodora en Giorgos hebben vier mooie kamers, twee met balkon. Twee dagen na mekaar genieten we van de zonsondergang. Het ontbijt is overvloedig en bijzonder lekker.

85 mm

PRAKTISCHE INFO



Valtesiniko Kernitsa Nimfasia

Sfyrada



Route en bewegwijzering Het Menalon Trail doorkruist het centrale gedeelte van de Peloponnesos en is 75 km lang. Het telt 8 trajecten, waarvan er enkele te combineren zijn, andere te splitsen. De bewegwijzering is

Mangouliana

Kaloneri

zoveel als foutloos. De route hoort terecht bij het kransje van Leading

Mylaon

Lagadia

Quality Trails, Best of Europe. De waterafstotende kaart van Anadigit,



Watermolens

Vitina

1/25.000 geeft je een goed houvast. De route vind je ook op OSM. Meer info vind je in het Engels en het Grieks op de zeer uitgebreide website menalontrail.eu en op de uitgebreide steekkaart in het Op

Elati

Methidrio



(14,9 km), Vitina (8,5 km), Nimfasia (5,6 km), Mangouliana (8,9 km),

Radou

Lousio



km Moni Filosofou

In de winter is de kans op sneeuw groot, wandelen problematisch. Voor de zomer geldt hetzelfde vanwege de hitte. De tussenseizoenen zijn het meest geschikt, vooral mei wegens de bloemenpracht en de redelijke temperatuur.



Stemnitsa

Moni Promodrou Gortyna

| Op Weg 2018-6

Info

Zigovisti

Waterkrachtmuseum

Valtesiniko (6,6 km) Lagadia (13,9 km).

Pliovouni, 1643 m

Dimitsana

Markos

Wegarchief op onze website. De etappes: Stemnitsa-Dimitsana (12,5 km), Zigovitsi (4,2 km), Elati

Op Weg 2018

ONLINE

INFO

FOTO’S

COLUMN

Beloofd

Zonsondergang vanuit Valtesiniko.

Hoe weinig we betaalden voor al dat goeds, durf ik hier niet te schrijven. Het is in elk geval een absolute aanrader. Het verdere traject naar Lagadia is ook van de bovenste plank. Het eerste deel klimt door dennenbos naar een kam. Dan gaat het landschap open: de vergezichten worden steeds weidser en de eindbestemming komt in zicht. Nog een watermolen en we belanden op het terras van een perfect Franssprekende Griekse: “Frappe? Pagotto, crème glacée? Yaoerti?” “Poly Filotimos” lijkt een onmogelijk te vertalen woord te zijn. Het duidt in de eerste plaats op gastvrijheid, maar kent nog andere aspecten als eer, respect en dankbaarheid. Soms begrijpen we het niet, wanneer we bijvoorbeeld een fooi willen geven voor een gratis kruikje wijn en de patron halsstarrig, bijna beledigd weigert. Blijkbaar verliest een cadeau op die manier zijn waarde.

Daar sta ik dan, twijfelend welk pad ik zou inslaan. Het GR-teken loodst me naar links, maar op dat stijgend, kronkelend steengruispad zouden mijn vermoeide enkels opnieuw geteisterd worden. Rechts lonkt een afdaling. Niet veel meer dan een oude, afgebrokkelde tarmacweg, maar linea recta richting dorpskroeg. Zou het GR-bedrog groot zijn, als ik voor één stukje – alleen voor dit kleine stukje! – opteer voor een snelle daling richting kroeg? Uiteindelijk heb ik vandaag al trouw elke stap gezet op een lastig traject. Mag er dan niet wat zelfmedelijden af? Niemand zal weten dat ik dit stukje GR inruil voor een spurt naar het bier. Bovendien lijken de weides naar het dorp ook wel mooi, misschien zeker zo mooi als de lastige route via de corniche. Mijn voeten draaien vanzelf rechts, daar kan ik echt niets aan doen. Nog voor mijn hersenen een keuze maken, is mijn lichaam al op weg naar het koele gerstenat. Ik verheug me op het moment dat de eerste slok bier door mijn gortdroge keel zal glijden. Dat heb ik echt wel verdiend. Ik daal tussen de weides naar het dorp, maar kijk toch even achterom. Ik zie een schitterende corniche, die oker kleurt in de avondzon. Een roofvogel maakt cirkels in een warme luchtbel. Wat een prachtig geheel. Daar ergens loopt de GR! Verdorie, daar loopt de GR die ik voor één klein stukje dus niet volg?! Ik stop. Ik ben toch geen watje! Ik maak rechtsomkeer en loop terug naar het afslagpunt. Bij het GR-teken naar links excuseer ik me bijna met een smoesje, maar een GR-pad laat zich niet bedriegen. Ik klim gezwind via de losse keien omhoog en mijn enkels geven geen krimp. Boven op de corniche zie ik de roofvogel die me krijsend begroet. Als een eresaluut van een collegabergfanaat. De zon tovert de rotsen van okergeel naar blinkend goud. Beneden zie ik piepkleine mensjes zitten op het terras van het dorpscafé. Dàt zijn vast watjes. Twee uur later hef ik met een heerlijke pint mijn hand omhoog naar de corniche. De gouden gloed dooft uit en de berg trekt haar blauwgrijze nachtjapon aan. Bijna had ik dit prachtig GR-stukje gemist. Bijna was ik vreemdgegaan. Vanaf morgen loop ik elke meter trouw aan wit-rood en wijk ik zelfs niet voor duizend koele pinten. Beloofd! Bart Vermeyen

Op weg naar Lagadia.

2018-6 Op Weg |

FIETSAVONTUUR | Wales

Fantastische afdaling naar Bala Lake.

Fietsen door het land van de vriendelijke mensen Op je verjaardag met vrouw en kind mogen vertrekken om twee weken te gaan fietsen in Wales, mooier kan een verjaardagscadeau niet zijn. Het land van kastelen, heidehoogvlaktes, schapen, rivieren en zoveel meer toverde ons bij momenten terug de middeleeuwen in. We hielden een dagboek bij en pikken er zes dagen uit. ÆÆ Tekst: Koen De Roo – Foto’s: Koen De Roo, Warre De Roo, Ineke Danschutter

DAG 2

Kanalen hoeven niet saai te zijn

Al vroeg op de fiets en Abergavenny verkend, met knappe burchttruïnes die tonen dat buitenmuren drie meter dik kunnen zijn. Ook een mooi kerkje gezien met een aangebouwde churchbarn waar de boeren honderden jaren terug een tiende van hun oogst moesten ach-

| Op Weg 2018-6

terlaten. Dan 35 km langs een wonderlijk mooi kanaal gefietst: veel narrow boats, enkele sluizen, om de zoveel meter onder een oud, laag bruggetje door, plots ook door een tunnel en dan zelfs hoog boven een rivier. Het kanaal werd aangelegd rond 1800 en deed ongeveer 150 jaar dienst om over 56 km via paardenkracht voornamelijk steenkool en kalk te ver-

voeren. Waar het kanaal begint, in Brecon, eten we alle drie een in deze hitte welverdiend ijsje. We hebben er opnieuw veel bekijks. Een man bestudeert Inekes fiets, want e-bikes kennen ze hier alleen als e-mountainbikes. Ook onze wokpan op de fietskar wordt bewonderd. Daarna opnieuw supersteile stukken, voor meer dan 15 % draaien ze hier hun handjes

Ruïnes van de abdij van Llanthony.

niet om. Na even nadenken ingezien dat 17 % van een mijl even steil is als 17 % van een km. Dan richting camping. Nu ja camping, vroeger wellicht wel, maar nu dus niet meer. We mogen van de dochter wel half wildkamperen aan een wondermooi plekje langs een bijriviertje van de Usk. Warre vindt het een vijfsterrencamping. We slaan onze tent op en spelen even nudistje om ons te wassen in de rivier. We hebben nog een lange babbel met een overtuigde Brexitboer, doen een wandelingetje naar de top en eten onze eerste traditionele vanillepap.

DAG 4

Pauze aan een bijriviertje van de Afon.

bleempje dus – over een dikke tien jaar de Tour de France gaat winnen, net zoals Welshman Geraint Thomas vorige week nog deed. Dan kent alle fietsroutes van Wales en geeft ons enkele goede tips. We gooien samen nog wat steentjes over de rivier en kruipen in onze tent.

Na even nadenken ingezien dat 17 % van een mijl even steil is als 17 % van een km.

Missen is wenselijk

Afscheid genomen van de vriendelijke – wie is hier niet vriendelijk in Wales? – gastvrouw. Ze stelt een route voor richting Tregaron, maar we beslissen die niet te nemen omwille van te zwaar en te ver om. Maar na zo’n 15 km beseffen we dat we een afslag misten en dus toch dat ommetje (al is dat verkleinwoord hier niet echt van doen) aan het fietsen zijn. Gelukkig maar, want de natuur met dat groen in al zijn schakeringen is geweldig en we lijken even alleen op de wereld. Lang leve de slechte kaarten dus (of de slechte kaartlezers). Het blijft heel warm en droog, terwijl we dachten dat Wales doorgaans synoniem staat voor regen. Na de inkopen in Tregaron en een picknick en siësta in een weide trekken we verder over heel wat hellingen, telkens hopend om boven op de top de zee te zien, maar nee dus. We peuzelen een laat verjaardagsappelflapke op langs een van Wales’ duizenden rivieren en eindigen op een leuke camping op 5 km van de zee. We hebben een fijne babbel met Dan, een fervent fietser wiens zoon Elliot – net als onze Warre, oeps, pro-

en gaan de twee jongsten de Ierse Zee in. Dat kan ook alweer afgevinkt worden. In Tregaron had een Nederlander ons verteld dat hij hier dolfijnen had gezien, maar die blijken vandaag niet thuis (of misschien zijn ze dat juist wel). Dan rijden we zomaar eventjes – oh wonder – 3 km volledig vlak en komen wat later aan in Machynlleth, waar we snel polsen hoe we dit alweer moeten uitspreken. We draaien er op de bekende Sustrans nr 8 die Wales diagonaal doorkruist en belanden er op een kleine, wat troosteloze camping.

DAG 6

IJzeren vogelspotters gespot

DAG 5

Traveling light is the only way to fly (JJ Cale) Net nu we de zee bereiken, begint het voor het eerst te miezeren. Aberystwith in de regen is geen voltreffer, al lijkt het een mooi stadje. We lopen toch eens rond tussen de burchtruïnes. Een fietstrailer is een leuk ding, maar dit Wales is er te bergachtig voor. We zijn weer wat wijzer geworden. We beslissen om een postpakket te maken en stoppen er 6 kilo spullen in die we denken te kunnen missen (vuile handdoek, 3 boeken, wat kleren, een pannetje …) en sturen het op naar onze camping. “Always travel light!” zei Dan gisteren nog. De regen trekt lichtjes weg en wanneer we aankomen in Borth picknicken we op het strand. Even later klaart de hemel open

Om 9 uur op de fiets voor een lange, maar prachtige tocht. Eerst richting Dolgellau en na een uurtje een zotte klim van wel 20 %. Een serieus stuk te voet dus, karretje afkoppelen en sleuren maar. De 11-jarige Merckx stopt af en toe eens, maar weigert af te stappen. Boven zien we plots een bergflank met honderden mensen (terwijl op deze wegen normaal geen kat te zien is, enkel schapen). Hun meterslange telelenzen willen wij op de fiets niet meesleuren. Een wielerwedstrijd of een autorace? Nee. The royal family op bezoek? Nee. Een zeldzame roofvogel gesignaleerd? Nee. Even gevraagd dan maar. De luchtmacht heeft militaire oefeningen aangekondigd en de spotters hopen de straaljagers onder hen door te zien suizen door de smalle vallei die daar een scherpe bocht maakt. Ieder zijn plezierke denken wij en fietsen na een wandelingetje naar de top lustig verder.

2018-6 Op Weg |

Eindelijk aangekomen in Snowdonia National Park.

Na de middag voor het eerst door een groot bos, langs een grindpad, 12 km omhoog. We zitten nu volop in het Nationaal Park van Snowdonia. Net voor Bronaber gaan we oostwaarts en fietsen door een desolaat, maar indrukwekkend landschap: 50 tinten groen, volle zon, duizenden schapen, kale bergen, we wisten niet dat Wales zo mooi kon zijn. We voelen ons zo alleen dat vrouwlief zelfs de struiken niet opzoekt voor een plasje. Net dan duikt er natuurlijk een auto op van achter de bocht, Nederlanders dan nog. Beneden in het dal is Ineke met haar e-bike weer tot onze bestemming geraakt. Zo’n fiets is met al deze Kemmelbergen geen overbodige luxe, maar ’s avonds hebben we telkens een stopcontact nodig waardoor wildkamperen er niet meer inzit. Na 5 uur op de fiets wil Warre nog een matchke voetballen op het veldje naast de camping. Het wordt 10-9, we zullen maar niet schrijven wie won. ’s Avonds genieten we van 3 verschillende lekkere veggiemaaltijden in de gezellige lokale pub.

DAG 8

Fier als een gieter (en gieter was vandaag het juiste woord)

Op een schapenweide mogen we nog maar eens een stralende zon verwelkomen bij het ontbijt. De boer vertrekt vroeg met zijn gezin naar Cardiff voor Eisteddfod, een jaarlijks acht dagen durend muziekfestival dat de Welshe cultuur viert. We stellen steeds meer vast dat de Welshmen ongelooflijk trots zijn op hun land. Zeg bijvoorbeeld nooit, maar dan ook nooit, Engeland als je Wales bedoelt. I mentioned it once, but I think I got away with it

| Op Weg 2018-6

Pumsaint.

(zou Basil Fawlty gezegd hebben). Er is geen enkel land ter wereld met zoveel kastelen per km² als Wales, al is niet iedereen fier op die burchtengordel, want die zijn vooral gebouwd door de Engelsen om Wales onder de knoet te houden. Mocht je die allemaal afbreken, je zou waarschijnlijk genoeg stenen hebben voor een 5 meter hoge muur tussen Engeland en Wales, maar laten we ze vooral niet op ideeën brengen.

De zon in de flank, de wind in de rug en een zacht dalende weg onder onze wielen, kan fietsen nog zaliger zijn?

Ook hun taal is aan een steile opmars bezig. De laatste 10 jaar is het blijkbaar ook voor jongeren weer cool om Welsh te spreken. Het is de oudste nog gesproken taal in Europa. Compleet onverstaanbaar voor ons, want er is geen enkele band met het Engels. We leren veel bij, vooral omdat je als trekker en zeker als gezin blijkbaar heel sympathiek overkomt. We moeten onze kaart nog maar bovenhalen of ze komen vragen of ze kunnen helpen. Genoeg gefilosofeerd, fietsen maar. We starten zonder enige opwarming direct met een Tourmalet, maar dan wel één met bagage en op het einde pieken tot 20 %. We beginnen te begrijpen waarom we op de befaamde Lon

Las Cymru-route niet veel trekkers tegenkomen. Fietsers worden weer even stappers. Zelfs Ineke haar highstand is onvoldoende. Alleen de kleine Van Impe geraakt al trappend boven. Dan leuk en lang naar beneden naar Llanidloes en daar gepicknickt aan de rivier. In de namiddag voor de tweede keer gepasseerd langs typisch Welsh dorpsentertainment: honden-, paarden- en schapenkeuring en (zakken)loopwedstrijden voor jong en oud. Hier voelen we ons echt buitenstaanders. Na acht dagen overwegend stralend weer, schuift alles boven potdicht. Kletsnat belanden we in Rhayader, doen er snel inkopen en komen 5 km verder, na drie keer vragen, aan de volgende camping. Die blijkt heel erg basic, want op onze vraag of er warme douches zijn, krijgen we als antwoord dat er ook geen koude douches zijn. Gelukkig zijn we in het land van de vriendelijke mensen en de eigenares laat ons douchen in haar eigen badkamer en stopt onze natte kleren in de droogkas. Beetje sip kijken kan dus helpen.

DAG 10

Nog één keer alles geven

Deze morgen door onze Warmshowersgastvrouw Jules verwend met een heerlijk ontbijt. Onze eerste stop is het gezellige Hay-on-Wye, een grensstadje dat zich sinds de jaren 60 omvormde tot boekenstad. Hoewel voor een fietser elke gram telt, koop ik er toch een biografie van Billy Bragg. Kort na de middag gaan we op weg voor onze laatste grote klim. We overwinnen een van de Black Mountains zonder af te stappen (worden we sterker?). We wandelen nog een kwartiertje naar de top om te genieten van het

We made it!

kan fietsen nog zaliger zijn? Halverwege de 18 km lange afdaling bezoeken we een prachtige Augustijnerabdij in Llanthony. Ze werd gebouwd rond het jaar 1100, was ooit een van de grootste middeleeuwse gebouwen van Wales

kale landschap. De valleien links en rechts van ons baden in de zon, maar deze top zit in de mist. Vandaar ‘Black’ Mountains? De zon in de flank, de wind in de rug en een zacht dalende weg onder onze wielen,

85 mm

en inspireerde door haar ligging schrijvers en schilders zoals Turner. In het eerstvolgende dorpje vinden we al snel de camping. Vrouwtje kookt, kindje speelt, mannetje zet de tent op. Er zijn blijkbaar nog zekerheden.

PRAKTISCHE INFO

Snowdonia N.P.

Llanuwchlynn

Route en bewegwijzering

Otswetry

We werkten zelf een route uit (in de vorm van een 8) en volgden voor

Dolgellau

driekwart Sustransroutes, die doorgaans goed staan aangeduid. Al

Shrewsbury Machynlleth

Welschpool

Melinbyrhedyn

Ierse Zee

Meer info op www.sustrans.org.uk. en bezochten daar het CAT en 1 dag in Cardiff. Onze etappes: TinternAbergavenny (71 km), Trallong (63 km), Pumsaint (58 km), Aberystwith

Aberystwith

Ludlow

Rhayader Llandrindod Wells

(60 km), Machynlleth (47 km), Llanuwchlynn (63 km), Melinbyrhedyn

Leominster

Wye

Builth Wells Hayon-Wye

Pumsaint Usk

Trallong Llandeilo

Abergavenny

20 km

(51 km), Rhayader (70 km), Builth Wells (24 km), Llanvihangel (70 km), Cardiff (71 km), Tintern (71 km).

Info Het eerste plan was om met boot en trein te reizen, maar de trein leek heel duur, onpraktisch (viermaal overstappen met alle bagage) en

Llanvihangel ye

niet gebruiksvriendelijk (een conducteur kan weigeren meer dan twee fietsen mee te nemen). Een langeafstandsbus bleek ook onmogelijk, want die nemen enkel plooifietsen mee en de onze plooien niet zo goed. We namen daarom de ferry Calais-Dover en reden nog 340 km tot

Tintern

onze eerste camping in Tintern (grens Engeland-Wales). Daar zwaaiden we onze auto voor 14 dagen vaarwel. De campings zijn niet druk, reser-

Afsan

veren is dus niet nodig. Port Talbot

Hereford

Brecon Beacons N. P.

Swansea

Die waren ook handig om van de ene route naar de andere te springen. In totaal fietsten we 720 km in 12 etappes. We bleven 1 dag in Machynlleth

Shopshire Hills

ern Sev

waren we toch blij ook te beschikken over vier Sustrans Pocketmaps.

Newport

Cardiff

ONLINE Op Weg 2018

FOTO’S

2018-6 Op Weg |

FOTOREPORTAGE | Noorwegen

Hoog op de vlakte

Hardangervidda is een begrip onder trekkers. De naam verwijst naar het grootste Noorse Nationaal Park, gelegen op de meest uitgestrekte hoogvlakte van Europa. Zijn vorm dankt het gebied aan het slijtagewerk door gletsjers tijdens de ijstijd: enorme open vlaktes, talloze meren en rivieren en aan de rand hoge toppen. ÆÆ Tekst en foto’s Ruth en Robbe Paredis, Marte Cristiaensen

Hoewel nog maar september, noopte het Noorse weer ons tot de nodige flexibiliteit. Een lawine op de flanken van de grootste gletsjer van het gebied, de Hardangerjøkulen, maakte de geplande tocht van Finse naar Kinsarvik onmogelijk. Het alternatief was een tocht langs de andere kant van de gletsjer.

| Op Weg 2018-6

belandden we zelfs Gedurende enkele uren Wat achteraf tot een midden in een sneeuwstorm. en wit en blauw. felle kleurenÂstrijd zorgde tuss

De haast eindeloze uitgestrektheid van de hoogvlakte eindigt op de achtergrond bij de HardangerjĂ¸kulen.

2018-6 Op Weg |

Door de enorme regenval stonden alle rivieren zeer hoog. Soms was er gelukkig een brugâ&#x20AC;Ś Een rode T houdt ons (meestal) op

Soms was het waden in het halfduister van de vallende avondâ&#x20AC;Ś

| Op Weg 2018-6

het juiste pad.

Het water is overal en zorgt voor lichtspel en weerkaatsing.

oviseren. De winkel Halverwege moeten we weer impr pas de volgende dag waar we ons willen bevoorraden gaat dan te wachten en de weer open. Er zit niets anders op oponthoud brengt ons tocht opnieuw aan te passen. Het VĂ¸ringsfossen maakt wel tot bij een prachtige waterval. meter. een loodrechte, vrije val van bijna 150

Meer info over Hardangervidda vind je op www.norgesnasjonalparker.no. Een verslagje van de tocht die we oorspronkelijk gepland hadden van Finse naar Kinsarvik kan je lezen op

en zon leidt wel drieDe afwisseling van regen regenboog. maal tot een prachtige

www.capturethemountains.com.

2018-6 Op Weg |

FIETSAVONTUUR | Spanje

Dwars door het Iberische schiereiland

Evora is de mooiste stad van de Portugese regio Alentejo.

Op de luchthaven vlakbij Lourdes worden rolstoelen door een deur in de aankomsthal geduwd. Rollators volgen hetzelfde traject. Als laatste worden twee verpakte trekkingfietsen aan hun eigenaars toegewezen. Ieder heeft hier zijn eigen doel, het onze is Lissabon. ÆÆ Tekst en foto’s Werner Annaert

De Pyreneeën over Na een kort bezoek aan het drukke bedevaartsoord valt op hoe snel we aan de voet van de bergen staan. We fietsen tot in de buurt van Laruns, meermaals het toneel voor een Tourrit. Bij het ontbijt raken we aan de praat met een man die de Pyreneeën van west naar

| Op Weg 2018-6

oost doorkruist op een racefiets. Hij blijkt Peter Head te zijn, een gewezen profrenner die in het team zat van Anquetil en Merckx. Hij toont veel respect voor de plannen van onze zesde fietsreis. De Col de Pourtalet is ons voornaamste doel vandaag, 30 kilometer klimmen naar een hoogte van bijna 1800 m.

Het decor is schitterend en het zonnetje doet er een schepje bovenop. We genieten van de inspanning. Aan de andere kant van de bergen zakken we af tot Sallent de Gallenco. We zijn al vroeg in de namiddag in het pittoreske bergdorpje en hebben nog tijd voor een mooie wandeling.

Merida is gekend als het ‘Rome van Spanje’.

Aragon We rijden Aragon binnen en ruilen de hoge bergen voor snedige heuvels. Goudkleurige graanvelden, frisgroene gewassen en knalrode klaprozen wedijveren om de mooiste kleur. Door de brede vallei van de Ebro rijden we Zaragoza binnen. Behalve twee imposante kathedralen telt de stad talrijke Romeinse musea, een Moors paleis en enkele heel moderne gebouwen. Het is ook de geboortestad van Goya. Deze 18de-eeuwse schilder verzorgde de fresco’s in beide kathedralen alvorens aan het hof in Madrid te gaan werken. Om uit de vallei te rijden is het eerst opboksen tegen de wind en daarna stevig bergop. Na een overnachting in het dorpje Aranda de Moncayo belanden we op een hoogplateau. Een lappendeken van kleurrijke velden wordt doorbroken door een bergje, een bosje en hier en daar een boerendorp. De schoonheid van de desolate omgeving werkt als een pijnstiller op de stramme spieren. In het stadje Almazan rijden we om te picknicken de schitterende Plaza Mayor op. We komen er een oude bekende tegen: Hans Memling. Jawel, ze hebben hier een schilderijtje van deze Vlaamse Primitieve.

Wijn en stierengevechten De route loopt door de vallei van de Duero. Niets aan dit kleine riviertje laat vermoeden dat op zijn flanken uitstekende wijn wordt verbouwd. Tegen de middag komen we aan in Aranda del Duero, het centrum van de lokale wijnbouw. In de verte doemt de burcht van Penafiel op. Het meest merkwaardige aan dit stadje is de Plaza de Coso, een vierkant plein, langs alle zijden helemaal dichtbebouwd. De bestrating is zand. Sinds de middeleeuwen gebruikt men dit plein

Op ontdekking door het Iberische binnenland.

voor stierengevechten. De stad verhuurt zitjes op de houten balkons van de huizen aan de hoogste bieder.

Alcazar Al een paar dagen rijden we door de graanschuur van Spanje en een beter tijdstip om van de bloemenpracht van deze streek te genieten is er niet. Na 30 kilometer botsen we bijna letterlijk op de muren van Cuéllar. Deze vestingstad heeft een rijke geschiedenis en de burcht is prachtig. We rijden verder door een naaldbos richting Coca. In 1453 kreeg Alfonso de Fonseca de toestemming om in Coca een fort te bouwen. Uniek voor die tijd is dat het imposante fort volledig in baksteen is gebouwd. Na de middag rijden we nog bijna 50 km op het grind van een oude spoorbedding. Tot we het Alcazar van Segovia zien opdoemen komen we niemand tegen. Tijd voor een rustdag.

De schoonheid van de desolate omgeving werkt als een pijnstiller op de stramme spieren. Het oude centrum ligt op een heuvelrug met steile wanden. Op het uiteinde ligt het Alcazar, de burcht. Deze is in niets te vergelijken met zijn soortgenoten in Sevilla en Granada. Moorse invloeden, gotiek en renaissance zijn hier vlot door mekaar geschud. Binnenin zijn alle ruimtes mooi gerestaureerd. Ooit stond op het plein voor de burcht een kathedraal. Toen die

verwoest werd, besloot men iets verderop een nieuwe te bouwen. Deze trots van de stad prijkt overal bovenuit. Het hoogtepunt is de zaal met acht wandtapijten vervaardigd in Brussel naar een ontwerp van Rubens. De laatste topper van Segovia is een aquaduct met 167 bogen, dat water aanvoerde van 14 kilometer verderop.

Escorial De Sierra de Guadarrama is het gebergte in Centraal-Spanje waar we over moeten. Na 10 km klimmen komen we bij San Ildefonso de la Granja. Koning Felipe V liet hier een klein Versailles bouwen, inclusief tuinen naar Frans model. We zijn te vroeg voor een bezoek en zien het kasteel enkel langs de voorkant. Op de top belonen we onszelf met een appeltaartje. Bergaf gaat het heel wat vlotter. Het bergdorp Cercedilla is een mekka voor wandelaars en fietsers. Een pad met een afwisseling van stenen en mul zand voert ons langs verschillende poortjes door een heel mooi stuk natuur. Dwars door weides met koeien en paarden fietsen we het Escorial binnen voor een hoofdstuk cultuur met grote C. Filips II liet hier een kloosterpaleis bouwen. Het werd een van de acht wereldwonderen en een keerpunt in de architectuur met zijn strakke neoklassieke stijl. Er zijn maar liefst 4000 kamers. De koepel van de basiliek doet denken aan die andere in Rome. Het hoofdaltaar is geheel opgetrokken uit marmer met bladgoud. Echt onder de indruk komen we van het koninklijk pantheon. Daarnaast is er nog een museum met vele schilderijen van topkunstenaars uit de tijd. We herkennen onder andere Coxie, Jeronimus Bosch en El Greco. Onze Vlaamse trotst komt weer bovendrijven bij ‘De kruisiging’ van Rogier Van der Weyden.

2018-6 Op Weg |

Het bedevaartsoord Guadelupe.

Extremadura Het landschap verandert. Graanvelden maken plaats voor weides met steeneik en granietblokken. De bloemenpracht van de voorbije dagen is ook verdwenen. Dit is Extramadura. Na enkele klimmetjes rijden we de Via Verde de la Jara op, 50 km trappen door prachtige natuur zonder enige bewoning. Dat kunnen we ons in Vlaanderen niet voorstellen. Twee cols verder komen we aan in Guadalupe, een van de belangrijkste bedevaartsoorden van Spanje. Na het verdrijven van de Moren zou een herder een verstopt beeld van de Zwarte Madonna hebben gevonden. Dat was de start voor de pelgrimages en de bouw van een kapel. Het klooster uit de 14de en 15de eeuw is behoorlijk indrukwekkend in omvang. Er zijn fraai gedecoreerde tombes, een zaal met oude koorboeken en een met oude kerkelijke gewaden, naast schilderijen van El Greco, Zurbaran en leerlingen van Rubens en Dirk Bouts. Granieten rotsmassieven, beboste hellingen, diepe dalen en af en toe een dorpje vormen nog steeds het schilderachtige decor. We rijden de ene pas na de andere over. Plots, op ongeveer twintig meter voor mij, wandelt een Iberische lynx doodgemoedereerd de weg over. Uiteindelijk komen we aan in Merida, hoofd-

Het avontuur begon met de Col de Pourtalet.

stad van Extramadura, maar beter bekend als het ‘Rome van Spanje’. Aquaducten, villa’s, tempels en het theater bewonderden we vorig jaar al, dit keer bezoeken we het Museo Nacional del Arte Romano.

We passeren marmergroeves alvorens tussen olijfbomen en heel veel wijngaarden terecht te komen. Portugal Zestig kilometer fietsen we langs het Canal de Montijo en zo rijden we ongemerkt Portugal binnen. Elvas is de eerste stop. Omdat het stadje vlak bij de grens met rivaal Spanje ligt, moest het in het verleden zwaar verdedigd worden. De driedubbele omwalling is al van ver te zien. Daarna volgt de Alentejo met zijn heuvelend parcours. De streek is de belangrijkste kurkproducent ter wereld. Bomen staan hier in hun blootje, ontdaan van hun schors, een cyclus die zich om de acht jaar herhaalt.

Coca.

| Op Weg 2018-6

Na dertig kilometer houden we halt in Vila Viçosa. In dit mooie en gezellig stadje is alles in marmer. Deur- en raamlijsten, banken en straatlantaarns, voeten zebrapaden en wegmarkeringen, kortom alles. Dit komt omdat we midden in de Portugese marmerstreek zitten. In een klein museum leren we dat ze hier voornamelijk roze en groen marmer delven en in het nabije Estremoz het zeldzame, zuiver witte marmer. Hoe klein dit stadje ook moge zijn, het was politiek heel belangrijk voor Portugal. De graven van Braganza bouwden hier een paleis. De gevel, 110 meter lang, is uiteraard helemaal opgetrokken in marmer. De achtste graaf werd koning van Portugal. Ook in dit paleis ontdekken we Vlaamse wandtapijten naast kostbare Oosterse tapijten, Franse meubels en Chinees porselein. We leren ook dat Manuelin een typisch Portugese laatgotische stijl is. Na dit bezoek rijden we door naar Estremoz. We passeren marmergroeves alvorens tussen olijfbomen en heel veel wijngaarden terecht te komen. Estremoz is een klein stadje met bovenop een heuvel alweer een burcht en een koninklijk paleis. Het is nu een ‘pousada’ en wij parkeren onze bestofte fiets op de binnentuin.

Evora Op weg naar Evora rijden we door eucalyptusbossen. Die horen bij de Alentejo zoals Canadese populieren bij Vlaanderen: we zijn eraan gewoon geraakt, maar het zijn exoten die de grond leegzuipen. Evora is de mooiste stad van Alentejo. Al van ver zien we de kathedraal uitsteken boven de omliggende velden. Net als in Merida staat hier nog een Dianatempel die getuigt van een ver Romeins verleden. Het aquaduct is echter veel minder oud, het dateert van de 16de eeuw. Echt merkwaardig is de kapel waarvan de binnenmuren helemaal zijn gede-

OP WEG 2018 nr.6: fietsreportage Routa Iberica 116 x 86mm In het noorden rijden we door de graanschuur van Spanje.

coreerd met menselijke beenderen. De paters willen ons laten nadenken over het feit dat we slechts tijdelijk op aarde zijn. Al snel komen we terecht op kleine baantjes die ons over een glooiend landschap voeren. Het is genieten van de rust op de fiets. Dorpjes zijn nauwelijks meer dan een boerderij en een kerk. Plots staan we voor Alcacer do Sal, een oud, pittoresk stadje met een mooie promenade langs een rivier. Het bestaat al meer dan 800 jaar. De Romeinen wisten al dat er in de buurt aan zoutwinning kon gedaan worden. Daarna wacht ons 26 kilometer wegen met auto’s die heel snel rijden. De anderhalve meter afstand tussen fietser en auto respecteren ze hier niet, de Portugezen kunnen nog wat leren van de Spanjaarden. Daarbovenop komt de wind. Wij rijden recht naar het westen. De wind blaast stevig in omgekeerde richting. Overnachten doen we in Sol Troja, een nieuw dorp vol vakantievilla’s en evenveel zwembaden gelegen op een heel smal schiereiland. Rechts zien we een inham van de zee. Links schittert de Atlantische Oceaan.

Blijde intrede in Lissabon.

duwen. Onze beloning is de rivier die we al voor de derde fietsreis ontmoeten als trouwe gezel: de Taag. Als een krachtige stroom vloeit ze statig naar de oceaan. Aan de overkant ligt Lissabon. Het lijkt wel de bekroning van drie

jaar fietsen op het Iberische schiereiland. Een veerboot brengt ons naar Belem en via een fietspad rijden we naar het centrum. Daar gaan onze fietsen op stal voor een dag rust in de Portugese hoofdstad.

PRAKTISCHE INFO

De laatste dag Via een veerboot verlaten we het schiereiland richting Setubal. Daar hebben we vier opties en we kiezen voor de langste en moeilijkste. Een eerste bergpasje klimmen we op tussen veel verkeer. Het tweede is rustiger. Maar na een bocht wacht een helling van 11%. Met de verkeerde versnelling moeten we een eerste keer van de fiets. Ook verderop gaat het stevig omhoog, op losse kiezels. Tweede keer afstappen. Maar het loont. Het is hier rustig een heel mooi. In de verte doemt Lissabon op. De Taag en het natuurreservaat Apostica scheiden ons van ons doel. In een open bos met veel zand moeten we een derde maal onze zware fietsen

De Ruta Iberica wordt uitvoerig beschreven in twee boekjes van Benjaminse Uitgeverij (www.cyclingeurope.nl) en voert je vanuit de Pyreneeën dwars door westelijk Spanje tot in Lissabon, goed voor bijna 1800 km met meer dan 15.000 hoogtemeters. Via verbindingsroutes kan de link gelegd worden met de reeds bestaande Andalusië-route door oostelijk Spanje. Op die manier krijg je een enorme lus van 3000 km, een echte Vuelta Iberica. De routes maken waar mogelijk gebruik van bestaande Vias Verdes. Meer info over deze fietsreis en links naar vorige tochten vind je op elsenwerneroprouta iberica.blogspot.com.

ONLINE

FOTO’S

2018-6 Op Weg |

ODE | La Vélo Francette

Donkere wolken boven het kasteel van Saumur.

(G)een danse musette in de regen Douce France, cher pays de mon enfance … Als bij deze hit van Charles Trenet uit 1947 een belletje gaat rinkelen, is la Vélo Francette incontournable. Het landelijke leven in Franse films van vorige eeuw wordt springlevend. De regen moet wel mals en zacht zijn, anders wordt het pompen of verzuipen. Maar na regen komt zonneschijn. ÆÆ Tekst en foto’s Johan Lauwerier

Guingette In Caen is het bewolkt en het miezert. Maar er is geen weg terug. We zijn met onze bepakte fietsen met vier treinen tot hier geraakt en we moeten eraan beginnen. In België is intussen de langste en warmste zomer ooit ingezet, maar in Normandië zijn ze daar nog niet aan toe. Zonder regen had het in de eerste etappeplaats Pont d’Ouilly al meteen feest kunnen zijn. In de fietsgids stond een uitnodigende foto van de ‘guingette’ bij de brug over de Orne. Maar die lag er ‘s avonds nat en troosteloos bij. Het werd dus

| Op Weg 2018-6

geen lange avond onder lampions op een terras bij het water. En al zeker geen ‘danse musette’. We hadden ook al moeten schuilen op café in Clécy, de hoofdstad van la Suisse Normande. In ‘de bergen’ daar hadden we veel inspanningen moeten leveren voor weinig. Pain de Sucre, de fameuze rots onderweg, niet gezien. Slechts een glimp opgevangen van de spoorwegbrug uit 1866 met haar negen bogen. Een kommetje muesli opgelepeld in een voormalig perronwachthokje in plaats van op een bank met zicht op de Ornevallei. Maar we moesten positief

denken, zoals de tuinen en bloemen langs de weg. Die pronken uitbundig in deze aanhoudende natte lente.

Schildwachten In het bezoekerscentrum aan la Roche d’Oëtre zien we foto’s van een spectaculaire kloof, badend in mooi zonlicht. Maar vandaag hangen er wolken tussen de 600 miljoen jaar oude schildwachten van het Armoricaans Massief. Deze gigantische steenklomp is het grondvest van Bretagne en Normandië. Wij vatten post

boven op de kliffen, de wolken onder ons. We voelen ons geen schildwachten maar veroveraars. Als ’t regent moet je fantasie hebben. Een 20 km lange voormalige spoorbaan naar Domfront had gemakkelijk kunnen zijn. Maar een mengsel van water en grind, stukken modderige landbouwwegen en kletsnatte laaghangende takken laten er ons drie uur over doen. Als we eindelijk de vlakke voie verte aan de oever van de Mayenne bereiken is er ook in de lucht iets veranderd. Het mooiste blauw is dat van de hemel na drie dagen regen. In de kronkels van de Mayenne is het genieten van het zicht op renaissancekastelen en middeleeuwse forten, vakwerk in Château Gonthier en molenhuizen die zich zo gaaf weerspiegelen in de rivier. Dreigende wolken blijven wel in het beeld hangen. En hoe dikker en donkerder die zijn, hoe opwindender het tafereel wordt. Want onder een strakblauwe lucht gebeurt er nooit wat. In Ménil aan de Mayenne is er ook een guinguette, maar ook hier geen danse musette, het is nog te vroeg in de ochtend voor gehuppel op accordeonmuziek. Zo hebben we tijd om het vroegromaanse kerkje te bezoeken.

Zonnecrème Bij het ontwaken in Angers regent het met blaasjes. We willen langs de Loire naar Saumur. Maar er rijdt ook een ‘Train vélo Loire’ op dit traject, speciaal voor fietsers bij wie even het licht uitgaat. Met trosjes stromen ze toe, de gedouchte Loiretrekkers. Als we in Saumur van het station wegfietsen schijnt de zon, ons verdiende loon voor zoveel ontrouw. (Bijna) hetzelfde scenario de volgende ochtend. In Saumur regent het ook, maar veel harder. En er rijdt ook een trein naar etappeplaats Thouars. Er hangen weer verdacht veel fietsers met bagage rond in het station. Maar die vlieger gaat niet op vandaag, de trein is vervangen door een bus en die neemt geen fietsen

Molenhuis langs de Mayenne.

mee. Verstand op nul dan maar en fietsen. We zijn nog geen tien minuten onderweg wanneer het al stopt met water gieten, nog tien minuten later moeten we de zonnecrème zoeken. In Montreuil-Bellay hebben ze een grote overdekte ‘halte à vélos’. Maar dat dak is al niet meer nodig, alles kan drogen in de zon.

Omsingeld Ergens in de vallei van de Thouet missen we een bordje. We komen terecht in de bedding van de Argenton, een ander riviertje dat een hele grote meneer is geworden. Alle campings en buitenhuisjes aan zijn oever heeft hij omsingeld. Hij was wel zo vriendelijk de weg niet helemaal onder te dompelen. Onze pedalen raken net het wateroppervlak. Het motto, pompen of verzuipen, geldt voor bewoners én fietsende bezoekers. In Saint-Généroux is een deel van de straat weggespoeld. De Karolingische kerk stond gisteren onder water. Maar de dorpelingen brachten alle meubilair op het droge en gingen aan de slag met emmer en dweil. Vandaag kunnen wij de kerk alweer bezoeken. Waren ze in Frankrijk de kerk niet helemaal vergeten? Niet in ‘la France profonde’, daar zitten de tradities van de jacht, de veeteelt, de visvangst én de kerk diepgeworteld. Het rurale leven tiert nog welig tussen bossen en velden. Het liedje van Charles Trenet nestelt zich in ons hoofd: “Douce France, cher pays de mon enfance, bercée de tendre insouciance, je t’ai gardée dans mon cœur, mon village au clocher aux maisons sages … , et je te donne ce poème, oui je t’aime, dans la joie ou la douleur …”

treuzelen. Het kermisgevoel op de kronkelende knuppelpaden door het Marais Poitevin, ‘het Groene Venetië’, hadden we langer willen vastknijpen. Bij de inham Anse de l’Aiguillon bereiken we de kust van de Charente-Maritime. Aan de overkant ligt het eiland Ré. Het is ginds blijkbaar al volop zomer. Straks zijn we daar. Eerst genieten we van de wiegende rondedansen van de strandvogels. De muziek komt nog altijd niet uit een accordeon, maar van het ruisen van de zee en het gezang van de kluut, grutto en scholekster. Toch een danse musette. Maar de Vélo Francette danst eigenlijk altijd, ook als het regent. En de altijd onverwachte ontmoetingen onderweg zijn intenser dan bij het verhoopte zonnige weer. In een volgende Op Weg moeten we het maar eens over dat aspect hebben.

PRAKTISCHE INFO

Route en bewegwijzering Je fietst op de Vélo Francette vanaf de Normandische kust door la Suisse Normande, le Pays de la Loire en PoitouCharantes tot in La Rochelle aan de Atlantische kust. Een tocht van 660 km. Vaak worden kleine wegjes opgezocht, veel onverhard. De vele hellingen zijn niet te onderschatten. Website en fietsgidsen omschrijven de route als ‘praticable pour tous’, maar ze durven wel elektrische ondersteuning aan te bevelen. Alles wat je nodig hebt, vind je op www.lavelofrancette.com.

Kaarten en gidsen

Kluut, grutto en scholekster

Twee fietsgidsen, beide onder de titel

Middeleeuwse bruggen en kerkportieken schuiven snel voorbij. Op het jaagpad langs de Sèvre Niortaise en aan de iconische blauwe brug bij de sluis van La Rousille hadden we meer willen

‘La Vélo Francette, de la Normandie à

Karolingische kerk, Saint-Généroux.

l’Atlantique’ (www.editionsouestfrance.fr en www.chamina.com). De eerste beschrijft ook de lus over het eiland Ré (90 km).

Middeleeuwse brug, Courgé.

Marais Poitevin.

2018-6 Op Weg |

WANDELAVONTUUR | Frankrijk

Landschap van glas Op de rand van de berg gloort een gems, geruisloos, onzichtbaar. Ze aarzelt, verdwijnt in vloeibare kristallen. Roofvogels duiken in het zwart van de sneeuw, zeilen op een zachte bries, vergeten hun prooi. Stokoude bergen kleuren violet, verstrengeld in het kobalt van wolken, koningen in een onmetelijk rijk. Krassende, krakende wegen trekken lijnen in een weergaloze stilte, dempen ieder gedruis. We tuimelen in een landschap, witter dan wit, kijken gulzig, koesteren tot we langzaam verdwalen. Gerda Bauwens

ÆÆ Foto’s Ton Joosten

| Op Weg 2018-6

Sneeuwschoenwandelen in de Pyreneeën Weg van de drukke skipistes, weg van de massa, genieten van sneeuw en bergen. Kan het? Sneeuwschoenwandelen opende voor mij een wereld van winterse mogelijkheden. Wandelen tussen oeroude bomen, langs wegen die nog niemand betreden heeft. Samen met vrienden ontdekken hoe stil een uitgestrekt landschap kan zijn. Alsof je de eerste bent die een oneindige wereld van hoge bergen en kleine dorpjes binnenwandelt. Samen mochten we raden welk dier welke sporen achterliet. Een wolf? Een beer? Of toch een vos? In februari waren we in de Couserans, een streek in het westen van de Ariège, niet zo ver van Spanje. Geen pistes, geen begane wegen, wel een gids want in de sneeuw zijn er te weinig herkenningstekens om alleen op stap te gaan. Met sneeuwschoenen (‘des raquettes’) stapten we tussen 10 en 15 km per dag. Op de website www.lepetitrefuge.com vind je alle info.

2018-6 Op Weg |

FIETSAVONTUUR | Frankrijk

Samen met het kanaal de Moezel over.

Frankrijk, mijn vlakke land, mijn fietsparadijs Frankrijk doorkruisen van noord naar zuid kan perfect langs heerlijk rustige kanalen en rivieren, die doorgaans geflankeerd zijn met onvolprezen Voies Vertes. ÆÆ Tekst en foto’s Bart Van den Eynde

| Op Weg 2018-6

De brug van Rochemaure, de mooiste onderweg.

De Chiers Vanuit het Belgische grensdorp Florenville duik ik meteen Frankrijk binnen. Van Brévilly tot Brouennes gaat het langs de meanderende Chiers, om dan in Vilosnes de Maas te vervoegen. Lotharingen lijkt hier in niets op onze beboste Ardennen. Grote landbouwbedrijven beheersen het landschap. De baas van Camping Le Brouzel in Sivry-sur-Meuse, een 72-jarige Nederlander, heeft duidelijk nog een hart voor fietsende tentbewoners zoals ik. Voor de rest staan er enkel mobilhomes met gepensioneerde koppels en stacaravans. Eens we geld en tijd hebben worden we blijkbaar allemaal zigeuner. We kopen een moderne woonwagen, rijden rond en troepen een tijdje samen op één plek. In het dorp is er gelukkig één bakker. Halleluja! ’s Avonds eet ik een gevriesdroogde maaltijd. Ik zweer het: dit was de laatste.

De Maas Op de oude frontlinie tussen Duitsers en Fransen fiets ik naar Verdun. Tienduizenden doden per kilometer. Links en rechts van mij zie ik soldaten als ratten in hun gangen zitten, op enkele honderden meter van elkaar, wachtend op orders van generaal Charles Mangin, een sociopaat die zijn bijnaam de ‘Butcher van Verdun’ meer dan verdiende. De Somme had ook zijn ‘butcher’, de Britse generaal Haig. Iedereen content. Na maanden vechten en maximaal vijf kilometer terreinwinst mochten beiden samen ongeveer een miljoen Franse en Britse slachtoffers op hun palmares schrijven. Trouwens, historici tellen alleen mensenlevens, geen paarden, koeien of vogels. Voorbij Verdun volgt het meest vervelende stuk van heel mijn traject omwille van de vele bulkvrachtwagens

Langs de Sâone bij Rupt-sur-Sâone.

die me voorbijsteken. Maar eens de cementfabriek van Dugny-sur-Meuse gepasseerd wordt het snel rustiger en veiliger.

De baas van Camping, een 72-jarige Nederlander, heeft duidelijk nog een hart voor fietsende tentbewoners zoals ik. De Moezel In Saint-Mihiel vind ik een plat du jour op een rustig terras. Nadien klim ik via de Côte de Meuse naar Boucq om in Toul de Moezel te treffen. Wat verderop in Villey-le-Sec slaap ik op een grote camping met een zeer mooie en aangename kantine, een vriendelijke bediening en een lekker slaatje. Opnieuw zie ik hier bijna allemaal mobilhome-Nederlanders, behalve

Henk en Anita met wie ik een wit wijntje en een praatje deel.

Canal de l’Est Parallel aan de Moezel heeft men het Canal de l’Est gegraven en daarlangs fiets ik via Bayon naar Charmes. Daar drink ik een kop koffie met twee andere fietsers die er zijn komen bijzitten. Tom en Toos volgen de Maasroute vanuit Nancy. Om met de trein op hun vertrekpunt te geraken, moesten ze maar liefst negen keer overstappen. Tussen Aarlen en Luxemburg was er een vervangbus: één fiets in de bus en één in de bagageruimte onderin. Van Nederlandse assertiviteit gesproken! In Golbey buigt het kanaal eerst westwaarts en later zuidwaarts. Van de ene sluis naar de andere stijgt het geleidelijk naar de waterscheiding tussen de Noordzee en de Middellandse Zee. Tussen sommige sluizen staat het kanaal droog. Vervolgens gaat het in licht dalende lijn naar de vallei van de Coney. Fontenoy-le-Château is een dorp dat volhangt met citaten van schrijvers en filosofen. Om de beste camping van de reis te

Toos en Tom. Romeric.

2018-6 Op Weg |

Het fort van Villy in de vallei van de Chiers.

bereiken moet ik even omhoog naar Fontenoisla-Ville. Het zijn supervriendelijke Nederlandse eigenaars die zich hier echt thuis voelen. De plaatselijke Sint-Hubertusfanfare begeleidt me met hoorngeschal naar de douche.

De nieuwe fiets-, voetgangers- en bustunnel in Lyon.

Montrachet. Hetzelfde verhaal in de heuvels van de Beaujolais. Overal namen van dorpen/ etiketten: Saint Amour, Juliénas, Chénas. In Juliénas rijd ik verloren. Zou het door de alcoholdampen komen?

De Saône Tijd voor een nieuwe gezel: de Saône. Die brengt me op mijn vierde fietsdag naar een camping in Pontailler-sur-Saône. Het wordt een avondmaal aan de oever van de rivier, met de ondergaande zon als decor, tussen het geroezemoes van vrolijke Franse terrasgenoten. In Lamarche verlaat ik de boorden van de Saône voor een saaier stuk met kaarsrechte wegen door het bos. Onderweg heb ik een koffie nodig om uiteindelijk Beaune binnen te rijden. Alvorens de wijngaarden van de Bourgogne in te duiken stuur ik een paar postkaartjes op. De wijnoogst is volop bezig en de dorpen ruiken naar most. Ze hebben klinkende namen, net zoals de klinkende prijzen van de wijnflessen die erbij horen: Pommard, Meusault, Puligny-

Het binnenrijden van Tarascon.

| Op Weg 2018-6

Terwijl ik de tijd neem om door Cluny te fietsen, trapt Romeric verder, dromend van een wereldreis.

In Montmerle op camping Les Mûriers kijk ik naar de zon die ondergaat achter de rechteroever van de Saône, terwijl ik een koude gebraden kippenborst van de Spar opeet. Aan het onthaal klaagt een Roemeense druivenplukker in verbazend goed Frans over het weer: “34 degrés en septembre, c’est pas normal.” Ik klaag niet,

mijn regenjas blijft 10 dagen lang opgeborgen onderaan mijn fietstas, maar voor de coupeurs en porteurs in de wijnvelden is het werk extra zwaar. Onderweg haal ik een zwaarbeladen collega in met een paardenstaartje onder zijn fietshelm. Het wordt de tofste ontmoeting van mijn reis. Romeric komt met de fiets van Schotland en de Hebriden en is al twee maanden alleen onderweg. We fietsen samen tot Cluny waar we een croissant kopen en een koffie drinken. Hij trakteert, vertelt over zijn tocht door Nederland en België en geeft me de gouden raad Lyon niet uit te fietsen maar de trein te nemen tot Vienne, aangezien het stukje ViaRhôna daar nog niet af is. De volgende dag moet hij terug lesgeven in zijn thuishaven Lyon. Terwijl ik de tijd neem om door Cluny te fietsen, trapt hij verder, dromend van een wereldreis. Ook Ralph, een Duitse vijftiger, vertelt me zijn verhalen. Hij gaat voor de zoveelste keer de Mont Ventoux op, die hij met zijn kunstheup ook al in de winter beklom. 300 m onder de top

Langs het Canal-du-Rhône in Sète.

55 x 150mm

Op Weg 2018

BELGIË

Eindhoven

DUITSLAND

PRAKTISCHE INFO

Florenville Vilosnes

Paris

Nancy

Saint-Mihiel Charmes Langs de Sâone, net een schilderij van Turner.

Dijon

hô

Juliénas

ZWITSERLAND

Beaune

De Rhône

La carte ‘Découverte Femme’ donne droit à pêcher à une canne. Feministen aller landen ten strijde! Tenzij de vrouwenkaart viermaal goedkoper is… In Tarascon steek ik de brug over en duik ik de Camargue in. Plots vind ik geen aanwijzingen meer. Nergens zijn zwarte stieren of flamingo’s te bespeuren om de weg te vragen. Gelukkig vind ik een grote boerderij waar drie vriendelijke mannen aan een tractor staan te knutselen. Via een kaarsrechte grintweg sta ik even later in Bellegrade. In Galician knijp ik de remmen dicht bij het geroezemoes van het terras van Bar du Centre. Alle locals zitten aan hun menu du jour: salade du chef met steak de taureau en dessert. 16 euro, vin inclus. Mijn dag eindigt op de camping van Carnon: Franse wc’s met startblokken, een autostrade op 100 m en een receptie zonder horeca. Dat komt ervan als je van vermoeidheid de eerste de beste camping aandoet.

FRANKRIJK

moest hij stoppen wegens te veel sneeuw. Ralph fietst veel sneller dan ik, maar ik zal hem later nog terugzien omdat de draad van de naaf jn zijn achterwiel versleten is.

Lyon Dag 7. In Lyon fiets ik door de schitterende fietsVienne wandel-bustunnel naar de Rhône en neem ik de trein naar Vienne. Op een camping in Andance Tournonsur-Rhône zet ik mijn tent onder de populieren. Ik bestel een panaché, neem een douche en geniet van een maaltijdsalade met spekjes. ’s Nachts donVallabrègues Nîmes deren er veel goederentreinen door mijn tent, Montpellier Avignon hoewel volgens de kaart de spoorlijn een paar Tarascon ViaRhôna honderd meter ten westen loopt. Ontbijt op een camping? Zelden en nooit voor 9 uur, behalve Sète Carnon Marseille in La Grande Curtille. Op aanraden van Romeric verlaat ik in Tournon Perpignan mijn route om de ViaRhôna te volgen. Een 0 40 80 opschrift op het fietspad vertelt me dat de Middellandse Zee km Middellandse Zee nog 235 km verderop ligt. Daarvoor heb ik nog vier dagen! Met Ralph Voor deze fietstocht dwars door de oosfiets ik Valence uit, waarna hij uit het oog ver- De Middellandse Zee telijke helft van Frankrijk gebruikte ik dwijnt, gelokt door de sirenen van de Mont de uitstekende routeboekjes van Paul Op dag 11 fiets ik langs de kust tussen de zee Ventoux. Benjaminse Onbegrensd Fietsen Van en een aantal meren naar Sète. Mooi, maar de Op dag 9 blijkt de ViaRhôna nog een ‘itiné- auto’s razen langs het fietspad. Een bezoek aan Amsterdam naar Barcelona Deel 1 & 2 (te raire temporaire’, ça complique les choses. koop in de GR-webshop). Meer info vind het Espace Brassens is de perfecte afsluiter van De bordjes zijn schaarser, de weg vinden is je op www.cyclingeurope.nl (zowel bij mijn fietsreis. In het station van Sète neem ik lastig, vooral in de dorpen. Door Avignon is de trein naar Foix, waar ik wacht op Jan, Michel ‘Barcelona’ als bij ‘Veloroute du Soleil’). Wim Vandamme een calvarie wegens wegenwerken en afweIn Vienne kocht ik de Atlas de France des en Dieter om samen een week op de Cavalls del zigheid van aanwijzingen. Maar het lukt enBegijnhof Vent te stappen. 19Maar dat is een ander verhaal. Voies Vertes om vandaaruit de ViaRhôna te de camping in Vallabrègues is een meeval- Al wil ik jullie een kleine anekdote niet onthou- volgen. Let op: sommige stukken zijn nog 8500 Kortrijk ler. Onderweg heb ik veel zwanen en reigers niet klaar. Meer info op www.viarhona.com den. In Foix word ik in een straatje aangevallen wim.1962.vandamme@gmail.com gezien, maar nog meer vissers. En opvallend: (website in het Frans, het Engels en het door een agressieve … zwaluw. Ik heb ze Atilla veel vrouwelijke vissers. Best grappig was het Duits). Een uitgebreide reportage over de gedoopt. Met een kort schril geluidje scheert ze visreglement: Tout pêcheur doit être titulaire ViaRhôna verscheen in Op Weg 2018, 2. herhaaldelijk rakelings langs mijn kale knikker. d’une carte de l’Ardèche pour pouvoir pêcher Telkens raakt ze me aan. God moet blijkbaar jusqu’à 4 cannes (met de namen van de ver- zijn getal hebben, ook bij de zwaluwen. Blij dat ONLINE FOTO’S schillende kaarten die daarop recht geven). het geen buizerd was.

2018-6 Op Weg |

VERENIGINGSNIEUWS VERENIGINGSNIEUWSVERENIGINGSNIEUWS VERENIGINGSNIEUWS

Een medewerkersweekend met een kleurtje Het GR-medewerkersweekend op 13 oktober lokte meer dan 75 enthousiaste vrijwilligers naar Hostel Groeninghe in het bruisende Kortrijk. Een hartelijk weerzien voor velen en voor de nieuwelingen een kans om bekende namen op onbekende gezichten te plakken. Ook letterlijk werd er geplakt in verkiezingstijden, want tot grote verrassing werd naast de naamsticker nog een wandelof fietsroute aan iedereen toegekend.

Mieke Deblaere, kersverse secretaris van de vereniging, nam de honneurs waar om de aanwezigen enthousiast te verwelkomen. Het ochtendprogramma kreeg een nieuwe impuls mét inbreng van de aanwezigen. Een extra kop koffie kon dus geen kwaad. In vier werkgroepen, met een gemengd gezelschap van oud en jong, fietser of wandelaar, werd gepeild naar het waarom van het engagement van de GR-vrijwilliger, naar de bijzondere herinneringen en kenmerkende GR-verhalen. In het plenum werden de drie meest intrigerende verhalen uit de doeken gedaan. Over routedokters en zenuwachtige markeerders, een boeketje kousen en topogidsen als liefdesbrieven. Dit inspiratiemoment was een verfrissende ervaring en biedt aan de organisatie een schat aan informatie over de beweegredenen van ‘het kapitaal van de vereniging’. Na de lunch werden drie mogelijkheden aangeboden om de stad Kortrijk te leren kennen. De eerste leidde naar het textielmuseum met een bezoek aan Texture, het museum van Leie en vlas. Voor het jong en minder jong geweld en voor diegene die van actie houden, was er een knotsgek verkenningsspel met doe-opdrachten en onderlinge uitdagingen. Bij de derde optie werd het verleden, het heden en de toekomst van Kortrijk in een boeiende, zonnige stadwandeling duidelijk gemaakt. Of de blosjes op de gezichten ’s avonds kwamen door het stralende weer dan wel door de aperitiefjes, dat blijft interne keuken. De

60 | Op Weg 2018-6

vaderlandse plicht om op zondag bolletjes rood te kleuren, noopte ertoe om het weekend te beperken tot een dag, maar met onze goede herinneringen op zak kunnen we alweer uitkijken naar de samenkomst volgende herfst in Gent. Tekst: Dominique Van De Casteele Foto’s: Barbara Dessein, Ronald Rothwell en Reen Simoen

Winnaars vorig nummer De Fietsgids De Groene Ronde van Ierland gaat naar Daniël Speelmans en Sofie Verreydt. De fietsgids Europaradweg R1 naar Patricia Boonen, Carla Uwents en Stijn Liebens. Het Fietshandboek wordt opgestuurd naar Bart Neyts, Kim Van Humbeeck en Laura Praet. Het Boek De Nieuwe Fiets naar Eddy Dehaes, Krist Degrieck, Heidi Depraetere, Simon Ghijselings en Karel Peeters. De wandelgids Walcherse wandelingen is voor Brenda Haerens, Yvan Cauwenberg en Franky Cools. De wandelgids De Worm van bron tot monding voor Carla Geeroms, Charlotte Vermijl en Koen Desmedt. De wandelgids Southern Upland Way gaat naar Kim Hendrickx, Tim Verfaillie en Sarah Van Bael. Het boek World Trekking is voor Chris Belmans. Het boek Dwars door Amerika voor Ivo De Decker, Larissa De Roose en Lieven Vande Weghe.

VERENIGINGSNIEUWS VERENIGINGSNIEUWSVERENIGINGSNIEUWS VERENIGINGSNIEUWS

Gie Beirnaert, voorzitter van Grote Routepaden, neemt na 43 jaren mateloze inzet voor onze vereniging ontslag.

GROTE ROUTEPADEN gaat daarom op zoek naar een NIEUWE VOORZITTER. Interesse? Kijk voor meer info op www.groteroutepaden.be.

Topteam vertegenwoordigt GR Wandelsport Vlaanderen organiseerde eind september voor de eerste keer een eigen wandelbeurs in Mechelen. Meer dan 4.300 bezoekers vonden de weg naar de Nekkerhal. De stand van Grote Routepaden werd bemand door 6 enthousiaste medewerkers die de wit-rode streepjes met hart en ziel hebben verdedigd. Zij informeerden in de eerste plaats over de rol, het opzet en de werkwijze van GR. Zij overtuigden meer dan 50 gezinnen om lid te worden van onze vereniging en er was veel interesse in ons tijdschrift. Ook de topogidsen gingen vlotjes over de toonbank, vooral de Treinstapper en de Dagstappers.

Vernieuwde wandelhandwijzer in Hulst Zaterdag 22 september werd de wandelhandwijzer – wat jullie in België een wandelboom noemen – aan het begin van de Liniedijk in Hulst in ‘ere hersteld’. De paal, die sinds 1984 de richting aangaf voor het Krekenpad en GR 5A, staat nu op een betere plek. Tegelijk hebben we de namen van de paden up-to-date gebracht: Grenslandpad var. (variant) en Streek-GR Waas- en Reynaertland. Tijdens een bijeenkomst met markeerders stonden we even stil bij de geschiedenis van LAW 11 Grenslandpad en liep de groep via de wallen van Hulst naar de wandelhandwijzer. Het applaus bij de ‘onthulling’ gold ook voor de medewerking van de gemeente Hulst en voor de jarenlange samenwerking met GR-Oost-Vlaanderen. De trotse wandelaars liepen nadien een deel van de variant van het Grenslandpad. Chris Louwerse – Foto Janny Louwerse

Fiets en Wandelbeurs op 2 en 3 februari Intussen zijn we met GR volop bezig onze vaste afspraak met het grote fietsen wandelpubliek voor te bereiden: de Fiets en Wandelbeurs. Die vindt dit jaar opnieuw plaats in Flanders Expo in Gent, ditmaal op 2 en 3 februari. Traditiegetrouw neemt GR het wandelprogramma met lezingen en informanten op zich en zorgt de Vakantiefietser voor een al even boeiend fietsprogramma. Ook dit jaar kan je met je ticket gewoon doorlopen in twee andere beurzen: Mount Expo en e-bike Challenge. Omdat de beurs al vroeg in februari valt, zal de volgende Op Weg met beursprogramma ook vroeger in jullie brievenbus belanden. We mikken op 15 à 20 januari. In afwachting kan je vanzelfsprekend ook terecht op onze eigen website of op www.fietsenwandelbeurs.be.

Trajectwijzigingen • In Miclette is er omwille van een afsluiting van een voetweg een permanente trajectwijziging doorgevoerd. De routewijziging heeft betrekking op GR 5A, GR 122 Scheldeland en de Streek-GR Vlaamse Ardennen. • Op GR 5A zijn er twee tijdelijke trajectwijzingen. In Vrasene omwille van een afsluiting van een voetwegel tussen de Smisstraat en Nieuwe Baan. Het traject wordt hierdoor 500 m korter. In Boekhoute wegens vervanging van de brug over het Leopoldkanaal

Facebook Onze facebookpagina heeft de kaap van 5.000 fans bereikt, WOW! 5.000 x dank voor jullie enthousiasme, tips en berichten! En nu samen op naar de 10.000! Hoe wij ons voelen? Dat wist Sara Mostinckx met dit beeld goed vast te leggen. Foto ingestuurd voor de FOTOwedstrijd 2018. www.facebook.com/GroteRoutepaden

ter hoogte van referentiepunt 25 (kaart 13, p 54 in de topogids). Je traject wordt hierdoor ongeveer 2,7 km langer. • Tot 1 mei 2019 is de Postelsebaan (N123) – de verbindingsweg tussen Retie en Postel – volledig onderbroken ter hoogte van de ophaalbrug. Dit brengt een tijdelijke routewijziging met zich mee op GR 565 Sniederspad en op de Dagstapper Postel-Retie. Alle routewijzigingen zijn ter plaatse gemarkeerd. De nieuwe route beschrijvingen, aangepaste kaartjes en een aangepaste gpx-track vind je op onze site bij de respectievelijke routepagina’s. Kijk in de rechterkolom bij Downloads.

2018-6 Op Weg |

WANDELTIP | België

Opengereten ingewanden van de staalindustrie.

Een chocoladekoek op een terril

Boucle noire op de Sentier des Terrils Avant-gardemuziek, een sluikstort als een installatie van conceptuele kunst, graffitikunst op een oude fabrieksmuur. Hou je meer van een Engelse tuin of de woeste hoogten van een bergketen? Of wil je het allemaal samen? Je kan je onderweg ook afvragen wat er in de brooddoos van een mijnwerker zat. ÆÆ Tekst en foto’s Johan Lauwerier

Flauwe grappenmaker GR 412, de Chemin des Terrils van Bergen naar Luik, wordt door velen aanbeden. Anderen zijn het snel beu. Om te weten hoe het hele menu smaakt moet je eerst wat proevertjes nemen. De Boucle noire in Charleroi brengt ze samen op één bord, genoeg voor een stevige wandeldag. De zwarte kronkel kleurt wit-rood. De omgeving van station Charleroi-Sud blinkt. Een promenade op de kaden aan de Samber, mooie trams aan nette perrons, veel groen. Hier

| Op Weg 2018-6

start de ‘Boucle noire’. Een paar honderd meter verder valt de omgeving je op het hoofd. Even denk je dat hier een flauwe grappenmaker met een paar potten witte en rode verf is voorbijgekomen. GR-markeringen op brugpijlers van auto- en spoorwegen en passerelles allerhande wijzen de onthutste wandelaar de weg. Die struikelt verder over brokkelige stoepranden en rommelige parkeerplaatsen. Consumptieafval alom. De anti-GR! Wie niet in paniek rechtsomkeer maakt ervaart vervolgens zijn GR-beleving

van het jaar. Want het wordt nog erger. Witrood dringt als een maagsonde door tot bij de ingewanden van de Waalse staalindustrie.

Dissonantenkwartetten De trekweg langs de Samber heet in de concertzaal een luisterplaats. Je betaalt bijna niets voor je zetel, je ziet dan ook nauwelijks iets van het orkest, maar de klank is uitstekend. In Concertzaal Sidérurgie aan de Samber zitten de instrumenten verstopt achter roestige en

Industriële archeologie alom.

Terril Saint Théodore, de naam alleen al...

bouwvallige decors, de deels afgebroken of weer opgebouwde muren en schuttingen van de voormalige kolen- en staalindustrie. Door hydraulische persen en compressoren aangedreven ijzerscharen en pletwalsen vervangen de contrabassen en de altviolen, het klavecimbel en de pauken. Tonnen vermalen schroot storten tientallen meters in de diepte. Ze verklanken daarbij tot in de perfectie aanstormende golven bij windkracht 10. Toevalsmuziek van het hoogste niveau, avant-gardecomposities, dissonantenkwartetten, consequente onvoorspelbaarheid in alles wat je te horen krijgt. Als je na een paar kilometer in Marchienne-Au-Pont de concertzaal verlaat heb je spijt dat het gedaan is.

Urban Dream Je geraakt er evenwel niet zomaar weg. Eerst moet je nog door een museumzaal. Er hangt weliswaar maar één werk. Het graffitischilderij Urban Dream, tegen een lange hoge muur van de spookfabrieken, is een beeldverhaal. Het moet kleur en lol brengen in dit landschap van bruine en grijze torenkranen en smeltovens. De mens wordt in die wereld rondgeslingerd, maar aan het eind wacht een soort aards paradijs, en daar zijn de zeden nogal wulps blijkbaar. Je kan daar alleen maar naar kijken natuurlijk.

Ter verpozing na al dat stalen geweld kunnen het park in landelijke Engelse stijl en het arboretum van Monceau misschien soelaas bieden. Of de wekelijkse markt aldaar, maar dan moet je wel op een donderdag komen. Kolen en ijzer zijn hier ver weg. Ze zijn vervangen door streekprodukten van een andere orde, met alle geuren en kleuren van dien. En het gezellige leven dat zich daarrond afspeelt, “Ha les randonneurs, pas besoin d’un p’tit casse-croûte?” In de rugzak is nog plaats voor een paar chocoladekoeken.

Wie niet in paniek rechtsomkeer maakt ervaart vervolgens zijn GR-beleving van het jaar. Dirty corner Vanaf hier is de natuur weer op veroveringstocht en boekt steeds meer terreinwinst. Terrils worden gekoloniseerd door nieuwe bewoners die hun plaats opeisen. Ze heten eik, beuk, esdoorn, wilde kers, lijsterbes of kastanje. Een oude spoorbaan naast een vogelreservaat werd

een groene wandelen fietscorridor. Een artistiek spiegelparcours in een bos zorgt voor de grappige toets. Maar de storende elementen blijven op de loer liggen, omzeggens achter elke hoek. En ze liggen er, de sluikstorten. Hele installaties zijn het vaak. Een salongarnituur op een berg sloopafval, een beeldbuis-tv in een badkuip, een kleerkast gevuld met keukengerei. Verplaats zo’n stort naar het midden van een kale museumruimte en je vindt wel een kunstrecensent die bereid is een woordje uitleg te geven. Over hoe het concept de esthetische en materiaaltechnische aspecten overstijgt, bespiegelingen over de filosofie van conceptuele kunst of zoiets. De ontwerpers van deze GR-lus overstijgen de tristesse ook met een knipoog. Op de kaart wordt zo’n plek aangeduid als Dirty corner.

Rand van de afgrond Met nog vier terrils voor de voeten wordt het laatste deel van de tocht pittig. De doorgedreven bewegwijzering bewijst haar nut. De besmetting met de GR-microbe krijgt een flinke opstoot en het bekende gevoel van veiligheid en geborgenheid overvalt ons. Iemand is ons hier voorgegaan en heeft een betrouwbare route uitgestippeld. Zonder wit-rood zou je er misschien best niet aan beginnen, want terriltoppen kunnen steil zijn en er is een wirwar van wegjes. Voor je het weet sta je aan de rand van een afgrond. Ik moet denken aan het verhaal van een paar bevriende fotografen die hier bij valavond wat apocalyptische beelden kwamen schieten. Eens de buit binnen en de zon onder sloegen ze in paniek. Ze konden ternauwer-

2018-6 Op Weg |

55 x 40mm

Passerelles over en in het water.

nood en met dichtgeknepen billen nog net een begaanbaar padje naar beneden vinden. Op de top van Terril Saint-Théodore Est rolt een rilling over onze rug bij de gedachte dat elk korreltje gruis op deze bult hier haast letterlijk via mensenhanden is geraakt. Van soms tot 1400 m diep in de mijn tot hier, bijna 200 m hoog. We staan wat te genieten van de zon en het zicht op de keten van terrils die een heuse bergketen is geworden. Onderwijl genieten we ook van onze chocoladekoeken. Ik mag hopen dat er voor de immer naar lucht happende mannen beneden af en toe ook een chocoladekoek in de brooddoos zat. De laatste mijn in het bekken van Charleroi sloot in 1984. Voor velen het einde van een ellendig bestaan, maar tegelijk ook van een riante broodwinning. Hun zonen moesten niet meer recht van de schoolbanken met vader mee de lift in naar de dieperik.

Het cliché Maar wat doen die zonen dan nu? Aan de voet van de laatste terril zit een familie op de stoep voor hun huis. Alle generaties zijn vertegenwoordigd. De grote keukentafel die ze naar buiten hebben gesjouwd is gevuld met pakken chips en flesjes bier en frisdrank. Het is vier uur in de namiddag en ze genieten van de warme herfstavond. Ze moeten dààr wel zitten, want de tuin naast hun huis ligt volgestapeld met

Urban dream aan de Samber.

door onkruid overwoekerde afgedankte huisraad. De kinderen in het gezelschap zullen zich allicht nooit herinneren dat hun ouders of grootouders buitenshuis gingen werken. Het cliché klopt. Maar hoe mogen wij naar deze mensen kijken? Welke kansen hebben zij gekregen? Zij zijn het cliché en wij kijken ernaar, en passant. Maar wie of wat heeft hùn rol in deze filmscène en die van ons vastgelegd?

PRAKTISCHE INFO Canal C har Bruxellelerois

Stalen trots met de grond gelijk gemaakt.

Charleroi 

203m Terril du Bayemont 184m

‘Zij’ en ‘wij’ Wie alleen maar ongestoord in de natuur wil wandelen moet hem niet doen, de ‘Boucle noire’, laat staan de 300 km van de hele GR 412. Wie hier wandelt wordt voortdurend geconfronteerd met de vraag wat hier allemaal is gebeurd de voorbije eeuw, tijdens de bloeiperiode en de teloorgang van ‘het Bekken van Charleroi’. Wie er voor open staat krijgt andere gedachten over Wallonië en andere antwoorden op de vraag waarom ‘zij’, de mensen van hier, zich zo anders gedragen en denken dan ‘wij’. “Ben jij op citytrip geweest naar Charleroi?”, vragen ze mij achteraf vol ongeloof. Ik geef toe, zonder GR was ik daar nooit gekomen. En die GR geeft een rondleiding aan wie wil zien en zich wil afvragen hoe al die zogenaamde lelijkheid hier is gegroeid. De emotie borrelt op, van het moment dat je tussen het puin en de aftakeling de mensen erachter begint te ontwaren. En dan wordt al die lelijkheid nog mooi.

Monceausur-Sambre Sambre

Route De lus ‘Boucle noire’ die in Charleroi is toegevoegd aan GR 412 (Chemin des Terrils) is officieel 20 km, maar mijn gps heeft er 23 geteld. De tocht inkorten lukt een beetje. Op het eind liggen een paar metrostations vanwaar je wat sneller terug kan naar het station. Tip voor wie er een tweedaagse van wil maken:

stadswandeling

‘Charleroi

350 ans’ vertrekt ook aan het station en leidt je van la Ville-Basse naar la Ville-Haute en terug. Op bepaalde dagen kan je het stadhuis bezoeken en het belfort beklimmen (gratis). Op een belfort is de grauwe industrie meestal aan het zicht onttrokken, hier dus niet. Een unicum is altijd bijzonder en mooi op zijn manier.

Info

Wim Vandamme In de toerismebureaus in het station en op Place Charles II zijn kaartjes van de stadsBegijnhof 19 wandelingen en van de Boucle Noire gratis 8500 Kortrijk te verkrijgen (www.paysdecharleroi.be). wim.1962.vandamme@gmail.com Op chemindesterrils.be vind je de kaart, ‘le topo complet’ (Frans en Engels) en kan je een gpx-track aanvragen.

ONLINE Panorama over het bekken van Charleroi.

| Op Weg 2018-6

KAART

TRACK

FOTO’S

OPMERKELIJK

Koninklijk eerbetoon aan GR en LF

Er was destijds geen andere oplossing om GR 128 Vlaanderenroute en LF Vlaanderen Fietsroute door het centrum van Gent te loodsen. Om de stad weer uit te raken en de Schelde over te steken, moest men voorbij de stoffige parking aan de Reep. Een vlek op een mooie stadsroute. Maar de smetvlek is nu een wow-vlek geworden. Het stond in alle aardrijkskundeboekjes: de Leie en de Schelde vloeien samen in Gent. Meer dan 60 jaar lang was dat niet meer waar. De Reep, het laatste stukje Schelde alvorens de Leie haar zou vervoegen, was eind jaren vijftig een open riool. Die werd dichtgegooid en er kwam een parking. Het water van de rivier en de stroom vermengden zich vanaf dan ergens in de wirwar van de Gentse waterlopen. Vandaag stroomt er weer proper en reukloos water door Gent

en kon de Reep weer worden uitgegraven. Gent ligt voortaan opnieuw aan de samenloop van Leie en Schelde. En GR 128 en de Vlaanderen Fietsroute zitten er nu met hun neus op, op de plek waar dat gebeurt. En dit zonder dat de routes dienden te worden omgeleid. Meestal is het andersom, en moet het traject worden verlegd om een mooie site aan te doen. Blijkbaar, als je lang genoeg wacht, komt de site zelf naar je toe. In Gent hebben ze gedacht dat zo’n primeur een koninklijk eerbetoon verdient. Men zamelde geld in om op de nieuwe Scheldepromenade een bronzen koning te zetten. De keuze viel op Willem I, koning der Verenigde Nederlanden van 1815 tot 1830. De burgemeester zei op de inhuldiging van het beeld: “Gent zou Gent niet zijn zonder Willem I”. Gent was Willems lievelingsstad. Onder andere de universiteit en het zeekanaal Gent-Terneuzen hebben ze aan hem te danken. In Gent willen ze aan dit eerbetoon geen politiek tintje geven. Gewoon een belangrijke bladzijde uit de geschiedenis een prominente plaats geven in het stedelijke landschap. Dat past perfect in het plaatje van Grote Routepaden. Want iemand zei ooit dat een GR- of LF-route volgen als bladeren door een geschiedenisboek is. In Gent is een bladzijde toegevoegd. En het boeketje voor de koning komt ook ons, Grote Routepaden, een beetje toe. Met name de ontwerpers van GR en LF die lang geleden al wisten dat de nieuwe Scheldekaai ooit nog een place te be zou worden. Tekst en foto Johan Lauwerier

FOTO LANDSCHAP: JELLE CANIPEL

Nog zo veel te ontdekken! za 2 & zo 3 feb 2019

Flanders Expo Gent

3,50 EURO ONLINE KORTING! via fietsenwandelbeurs.be/

ticketshop/trow

Bestemd voor lezers Op Weg, geldig t/m 1 februari 2019.

INCLUSIEF GRATIS TOEGANG TOT

fietsenwandelbeurs.be

2018-6 Op Weg |

COLUMN

Verkeersagressor In Victoria Station pak ik mijn fiets van de trein. Even later sta ik in de grote stationshal, klaar om London-City te trotseren op weg naar Pancrasstation. De hal is één aanzwellend gewemel, als duizenden mieren lopen mensen in alle richtingen dooreen, botsen tegen elkaar of verdringen zich aan eetstalletjes en winkeltjes. Ik hoor tientallen ‘excuse me’ mompelen. Zal ik met mijn fiets wel door deze mensenwriemeling geraken? Het is nu zondag, welke drukte moet het tijdens een werkdag niet zijn! Nog meer uitroeptekens stapelen zich op in mijn hoofd wanneer ik buiten op straat sta. Welke kant op? Ik probeer rustig te denken en grijp mijn kompas. Met een stadsplan op mijn stuurtasje begin ik mijn weg te zoeken doorheen de City. Rode dubbeldekbussen wringen zich een weg langs voortsnellende auto’s. Ik beslis toch maar de grote verkeersaders te nemen om te vermijden dat ik in de wirwar van binnenstraten zou verdwalen. Ik moet langs Buckingham Palace, dat is toeristisch meegenomen, maar ik krijg geen tijd om ervan te genieten. De decibels vliegen om mijn oren, het verkeersgedruis zwelt aan telkens als de losgeslagen bendes auto’s bij groen licht uit de startblokken schieten. Ik word weggedrukt langs de uiterste rand van de weg. Fietspaden zijn er niet, maar wat het fietsen vooral gevaarlijk maakt zijn de erg smalle stroken. Waar mogelijk heeft men tweebaanswegen ingedeeld in drie rijstroken. Uitwijken voor een fietser wordt voor een automobilist dan een hachelijke onderneming, dus is het vooral aan de fietser om zich zo klein mogelijk te maken. Eventjes van je lijn afwijken kan fataal zijn. In de buurt van Buckingham Palace zijn enkele straten afgesloten. De jachtigheid en de spanning vallen eventjes van me af. Terug op de hoofdweg fiets ik samen met voortsnellende auto’s en taxi’s door een drukke winkelstraat met brede stoep. Die leidt naar Picadilly Circus. Ik bereken snel dat ik dit knooppunt kan vermijden, maar ik voel me stilaan uitgedaagd door deze doldraaiende City. Ik wíl en zál het superdrukke kruispunt trotseren! Ik voel de spanning in mijn spieren oplopen en mijn concentratie scherpt zich aan. Ik bereken mijn kansen want ik moet van rijstrook veranderen en tot nog toe waren de wagens niet geneigd me zomaar door te laten. Met strenge armbewegingen lukt het me en ik kom in rustiger wateren terecht. Een taxi wil voor me naar een zijstraat zwenken, maar moet mijn snelheid verkeerd ingeschat hebben. Razendsnel komt hij mijn kant uit. Nog net kan hij zijn auto tot staan brengen … op enkele decimeters van mijn fiets. Al de opgehoopte spanning en nervositeit zoekt plots een uitweg. Ik word boos, kwaad, ja woedend en instinctmatig begin ik hard met mijn hand op zijn motorkap te kloppen, terwijl ik briesend in de richting van zijn stuur kijk. Geen beweging, hij komt zijn taxi niet uit. Enkele omstaanders zijn blijven staan om te kijken of we misschien op de vuist zouden gaan. Maar ik heb geen zin om gebrandmerkt te worden als verkeersagressor.

Volgend nummer VOLGEND NUMMER

Op Weg Februari 2019 Reportages Streek-GR Waas- en Reynaertland

Grensroute

East Highland Way

De Groene Weg naar de Middellandse Zee

Sardinië

COLOFON Op Weg is het tweemaandelijks magazine van Grote Routepaden vzw Grote Routepaden onderhoudt in Vlaanderen 3.680 km wit-rood en geel-rood bewegwijzerde GR-wandelpaden en 1.500 km met bordjes gemarkeerde LF-fietsroutes. Meer info op www.groteroutepaden.be.

Opmaak en druk

Contact

Abonnement

GR-Secretariaat, Beatrijslaan 72, 2050 Antwerpen, + 32 3 232 72 18, info@groteroutepaden.be GR-coördinator: barbara.dessein@grote routepaden.be, + 32 2 504 03 15 LF-coördinator: reen.simoen@groteroutepaden. be, + 32 2 504 03 11 Op Weg: opweg@groteroutepaden.be, + 32 496 606 553

Verantwoordelijke uitgever

Jean Hendrikx

Hoofdredacteur Peter Cristiaensen

Eindredactie

Reclameregie

Peter De Vester, peter@moizo.be, 03 326 18 92.

Jaarabonnement (6 nummers): € 35 / € 33 bij domiciliëring / € 40 voor Nederland. Schrijf het lidgeld over op rekeningnummer BE 62 4111 0569 7161 BIC = KREDBEBB met als mededeling ‘lidmaatschap + naam + adres’. Als abonnee ben je ook lid van Grote Routepaden en heb je recht op tal van voordelen: 10% korting in de GR-webwinkel, een bon van € 5 voor een overnachting in een Vlaamse jeugdherberg, toegang tot het archief van Op Weg (gaat terug tot 2003) en tot een databank met overnachtingsplaatsen en pitstops langs GR- en LF-routes en deelname aan provinciale wandelen fietstochten. www.groteroutepaden.be Losse nummers: 6,50 €

Redactie

Overname van (delen van) artikels uit dit tijdschrift is toegestaan mits bronvermelding en schriftelijke toestemming van de hoofdredacteur.

Christina Bloem, Yanick Bos, Barbara Dessein, Ignace Fermont, Isabel Hoogewijs, Tom Langmans, Johan Lauwerier, Hilde Leemans, André Maes, Guy Raskin, Luc Verdegem, Katrien Seynaeve, Reen Simoen, Wim Vandamme, Marc Vandoren, Guido Vandroemme, Ward Van Loock, Bart Van Santvliet, Bart Vermeyen en Steven Vermeylen

Werkten mee aan dit nummer

Els Kuijpers, Koen De Roo, Warre De Roo, Ineke Danschutter, Marte Cristiaensen, Ruth Paredis, Robbe Paredis, Werner Annaert, Gerda Bauwens, Ton Joosten, Bart Van den Eynde, Dominique Van De Casteele, Mieke Deblaere, Ronald Rothwell, Sara Mostinckx, Chris Louwerse, Janny Louwerse Marc Vandoren, Guy Raskin, Wim Vandamme

Coverfoto

Marte Cristiaensen (Hardangervidda, Noorwegen)

66 | Op Weg 2018-6

Vanden Broele, www.vandenbroele.be

Christina Bloem, Peter Cristiaensen, Patrick Verstuyft

Cartografie

Ward Van Loock

Gaume

Deze publicatie wordt gedrukt op papier waarvan de oorsprong gecertificeerd wordt door FSC® (Forest Stewardship Council®). Dit label promoot verantwoord bosbeheer gekoppeld aan sociaal en ecologisch verantwoord ondernemerschap. Grote Routepaden vzw verzekert op deze manier dat het papier met respect voor het milieu werd geproduceerd.

Het ideale geschenk om jezelf of je beste wandelmaatje eens goed te verwennen.

Zorgeloos op pad gaan, dat is wat je mag verwachten van een GR-wandelarrangement. Een warm onthaal, lekker eten en kant-en-klare routebeschrijvingen krijg je van de hotelier. Je wandel schoenen aantrekken is het enige wat je zelf hoeft te doen. Foto Clem Verbiest

G R - W A N D E L A R R A N G E M E N T E N 1 Pajottenland Drie wandeldagen op de GR 512 langs golvende akkers, kleine dorpjes, vierkantshoeven en kastelen tussen Halle en Geraardsbergen. – In een modern, sfeervol hotel ** in OLV- Lombeek. – 2-daagse: € 146 – 3-daagse: € 238 – 4-daagse: € 329*

2 Hageland Je volgt de Demer en de Winge langs fikse heuvelruggen, broeken en beemden. – In een charmehotel*** in Rillaar met sauna en jaccuzi. Met mogelijkheid tot gpsinitiatie. – 2-daagse: € 149 - 3-daagse: € 242*

Maas- & Mergelland

Het golvende Limburgse Mergelland biedt vele hoogtepunten en verrassende panorama’s. – In een prachtig gerestaureerde hotelhoeve** in Riemst. – 2-daagse: € 145 - 3-daagse: € 220*

Fruitig Haspengouw

Met holle wegen, akkers, boomgaarden en een stukje Romeinse heirbaan als ingrediënten. – In een comfortabele hotelhoeve** in Batsheers. – 2-daagse: € 159 3-daagse: € 239*

Hoppe- & Heuvelland

Aan beide zijden van de ‘schreve’, waar de herinneringen aan de Groote Oorlog nooit ver weg zijn. – In een aangenaam hotel*** boven op de Rodeberg in Westouter. – 2-daagse: € 138 - 3-daagse: € 220 - 4-daagse: € 299*

In en om Voeren

Door de golvende landschappen van het Krijtland, Voeren en het Land van Herve. – In een schitterend gerestaureerde vierkantshoeve*** in ’s Gravenvoeren. – 2-daagse: € 151 - 3-daagse: € 244*

Antwerpse Kempen

Genieten van zandige heuvelruggen en uitgestrekte bossen in de 'stille' Kempen. – In een luxe hotel*** te midden van het rustgevende groen rond Lichtaart. – 2-daagse: € 155 - 3-daagse: € 259 (geen singleboeking mogelijk)

Zwalm en Vlaamse Ardennen

De driehoek Oudenaarde-Ronse-Brakel verrast met pittige hellingen en schitterende panorama’s. – In een comfortabele B&B met fijne maaltijdservice nabij het landelijke Brakel te midden groene rust. – 3-daagse: € 249 (geen singleboeking mogelijk)

Informatie en boekingen bij Anders Reizen T 013 33 40 40 www.andersreizen.be * Single toeslag op aanvraag bij Anders Reizen

Geef een abonnement cadeau EN ONTVANG ZELF EEN PAAR REFLECTERENDE HANDSCHOENEN !

Ik kijk elke keer uit naar Op Weg. Ik geniet en droom weg, krijg telkens opnieuw veel goesting om erop uit te trekken... – Rien

Op zoek naar een origineel eindejaarscadeau voor familie of vrienden die graag wandelen of fietsen? Aarzel niet en stuur hen een jaar lang ‘Op Weg’. Voor slechts €35 schenk je een jaarabonnement met alle bijkomende voordelen. Een inspirerend geschenk dat elk nummer opnieuw verrast! Zelf krijg je een paar reflecterende outdoor handschoenen cadeau van het Belgische merk WOWOW* (t.w.v. €29,95). Winddicht, ademend, met een perfecte pasvorm, stevige siliconen grip en een heerlijk warme fleece vanbinnen. De ideale partner voor je winterse tochten. * zolang de voorraad strekt

HOE DOE JE DAT?

Surf naar www.groteroutepaden.be Op Weg > Geschenk abonnement en vul jouw gegevens én die van de gelukkige in.



Na betaling sturen wij jou een geschenkbon en de handschoenen toe.

Op Weg december 2018 - januari 2019

Articles inside

Geef een abonnement Op Weg cadeau en ontvang zelf een paar reflecterende WOWOW handschoenen (t.w.v. €29,95).