Blauw maart 2018 by Open Vld

OPEN VLD LEDENBLAD • VLAAMS-BRABANT/BRUSSEL • NR 37 • MAART 2018 Driemaandelijks – maart 2018 - Afgiftekantoor Gent X - Erkenningsnummer: P801240

Roze Blauw D

eze maand vieren we naast vele andere verjaardagen toch een wel heel bijzondere: 70 jaar stemrecht voor vrouwen. Zeventig jaar is het dus geleden dat vrouwen in ons land volwaardige politieke rechten hebben gekregen. In 1830 werd hier, in dit toen nieuwe land, nochtans een grondwet goedgekeurd waarin staat dat iedereen gelijk is voor de wet. De praktijk heeft echter wat op zich laten wachten. En laat zelfs soms nog wat op zich wachten. In het begin mochten alleen rijke mannen stemmen, op andere rijke mannen. Daarna mochten mannen stemmen op vrouwen. Maar pas sinds de wet van 27 maart 1948 mogen dus ook vrouwen zelf hun stem uitbrengen. Zeventig jaar geleden, dus. We komen van ver, laat ons eerlijk zijn. We zijn op de goede weg, dat ook, maar de weg is evengoed toch nog lang. Om al die redenen samen leek het ons dan ook geen slecht moment om voor de gelegenheid een ‘roze’ Blauw te maken. Bij deze. Als liberalen mogen we best wel trots zijn op de rol die we de afgelopen eeuwen, decennia, jaren en maanden hebben gespeeld in deze evolutie. Lees zeker het fijne essay verderop over die liberale strijd eens: over de denkers Condorcet, Paine en Beccaria, en over het boek van Mary Wollstonecraft. In dit nummer kon uiteraard ook Annemie Neyts niet ontbreken, de eerste vrouwelijke partijvoorzitter in Vlaanderen, maar in deze editie lees je over nog veel meer sterke vrouwen. Recent hebben wij liberalen nog twee topdames aangesteld voor twee topfuncties: Annemie Turtelboom bij het Europees Rekenkamer en Fientje Moerman bij het Grondwettelijk Hof. Nu, het werk is niet af. Na de gemeenteraadsverkiezingen in oktober, hoop ik dat meer vrouwen in de gemeente- en provincieraden zetelen, dat meer vrouwelijke schepenen, burgemeesters en gedeputeerden worden aangesteld. En wat mij betreft is na de volgende verkiezingen in 2019 de man-vrouw verhouding in de federale regering perfect in evenwicht. De wereld is veranderd en verandert nog steeds. Maar de internationale uitdagingen op het vlak van vrouwenrechten blijven meer dan groot: chapeau dan ook voor Alexander De Croo dat hij met ‘She Decides’ de handschoen heeft opgenomen. Knap werk. Maar om af te sluiten toch ook nog even dit. Laat ons erover waken dat de slinger nu niet doorslaat in de andere richting. Want hier en daar lijkt dat te gebeuren. Mannen en vrouwen zijn gelijkwaardig, niet gelijk. Alle mensen zijn uniek. Dus waarom zou iemand dan niet gewoon bloemenmeisje kunnen zijn op de koers? Waarom mag iemand die dat leuk vindt niet gewoon bloemen geven aan een wielrenner, die man kussen om vervolgens met hem samen live te lachen op televisie en te poseren voor de vele, vele fotografen? Als dat in alle vrijheid gebeurt, is ons devies: doe vooral uw goesting.

Warme groet, Uw voorzitter, Gwendolyn Rutten

INHOUD

blauw • NUMMER 37 • MAART 2018 04 SCHERPGESTELD 06 DUBBELINTERVIEW Annemie Neyts en Stella Vansummeren

10 BART TOMMELEIN He did it again! 12 NIEUWJAARSRECEPTIE 2018 12 VLAAMS BELEID 16 MARGRETHE VESTAGER Portret van een Deense Iron Lady 19 SVEN GATZ Vertel het ons via het Burgerkabinet 20 MAN=VROUW door Dirk Verhofstadt 23 PHILIPPE DE BACKER Facebook vanaf 13 jaar 24 ALEXANDER DE CROO ‘Ik ben meer dan ooit feminist’

28 FEDERAAL BELEID 30 EUROPA 32 MIJN STAD Mercedes Van Volcem 34 JONG VLD 37 PAULIEN Het verhaal van een transgender 38 MICHÈLE SIOEN Manager van het jaar over de drang van het ondernemen 42 DE RONDE

44 GUY VANHENGEL Eerste nieuw Brussels ziekenhuis in 40 jaar 46 BRUSSELS BELEID 48 MAGGIE DE BLOCK Snellere terugbetaling dankzij digitale doktersbriefjes 50 OPEN VLD VROUWEN 54 PROVINCIAAL BELEID 56 NIEUWS UIT EIGEN STREEK 57 KALENDER 58 COLUMN Assita Kanko

COLOFON Hoofdredactie: Kristof Windels kristof.windels@openvld.be - Eindredactie: Sarah Poppe - Redactie: Ellen Brits, Denis Delbecque, Jacinta De Roeck, Tomas Coppens, Philippe Heyvaert, Tom Meulenbergs, Margot Neyskens, Tom Ongena, Sarah Poppe, Gwendolyn Rutten, Tijs Ruysschaert, Sepp Tyvaert, Jules Van Rie, Alexander Vandersmissen, Lotte Van der Stockt, Eva Vanhengel, Thomas Vanwing, Tom Willems, Kristof Windels, Clair Ysebaert - Lokale pagina’s: Steven Coenegrachts, Denis Delbecque, Christel Hendrix, Shanna Jacobs, Evy Vandemaele, Maarten Van Tieghem - Europese pagina’s: Bram Delen, Benjamin Baelus en Philippe De Hollogne - Fotografie: Belga, Shutterstock, Liberaal Archief, Cynthia Vertessen, Carmen Devos, IDphotoagency - Cartoon: Laura Janssens www.facebook.com/nietnulaura - Vormgeving: Ilona Berghmans Drukkerij: Eco Print Center - Verschijnt 4 maal per jaar - Oplage 49.000 ex. - Druk full quadri Verantwoordelijke uitgever: Gwendolyn Rutten, Melsensstraat 34, 1000 Brussel

maart 2018 • nr 37 •

blauw

SCHERPGESTELD

Gespot op Instagram: griep of geen griep, Maggie De Block is net als de militaire politie, altijd paraat! Foto Villa Politica

blauw

• nr 37 • maart 2018

maart 2018 • nr 37 •

blauw

GEEN BLAD VOOR DE MOND ANNEMIE NEYTS & STELLA VANSUMMEREN

Generaties

oog in oog Ze hebben iets gemeen, Annemie Neyts (73) en Stella Vansummeren (25): ze vinden heel makkelijk de nodige woorden om te zeggen wat ze denken. En ze hebben nog iets gemeen: beiden begonnen in de politiek als persattaché. Bij de ene is van alles en nog wat gevolgd, bij de andere volgt ongetwijfeld nog van alles en nog wat.

ooit eerder hadden ze mekaar gesproken, beide dames. Gezien, dat wel. Op het recente ALDE congres in Amsterdam waren beiden aanwezig. Ze gingen er zelfs samen op de foto. Maar voor een gesprek was toen geen tijd. “Het moest allemaal snel gaan”, herinnert Stella zich nog. Veel meer tijd was er dan nu, in het Brusselse café Le Cirio naast de Beurs, waar ‘Blauw’ hen samenbracht. Er wordt gekust, en vervolgens lang gepraat, en geluisterd. Een gesprek met minister van staat Annemie Neyts - de eerste vrouwelijke partijvoorzitter in Vlaanderen - verveelt sowieso nooit. Na een politieke carrière van meer dan 40 jaar, is zij vandaag nog steeds een prominent lid van het nationaal partijbestuur. Nooit zal ze een blad voor de mond nemen, maar dat doet haar gesprekspartner vandaag eigenlijk ook niet. En zo kennen velen Stella Vansummeren ondertussen ook wel. Zo viel ze onlangs op het recente Vrijheidscongres best wel op met een

blauw

• nr 37 • maart 2018

paar gevatte tussenkomsten. Ze werkt als persattaché, net zoals Annemie Neyts haar politieke carrière ooit begon. Andere tijden natuurlijk, maar toch: de gelijkenissen zijn er. Volgende vraag hebben jullie allicht al ontelbare keren moeten beantwoorden, maar toch nog eens om te beginnen: hoe zijn jullie in de politiek gerold? Annemie: “Ik heb politiek altijd belangrijk en interessant gevonden. Toen we in 1973 na een lange onderbreking als liberalen opnieuw in de regering kwamen, vernam ik dat ze op het kabinet van minister Herman Vanderpoorten op zoek waren naar een persverantwoordelijke. Ik had niet alleen Romaanse filologie gestudeerd, maar ook pers en communicatie. Dat was toen een heel nieuwe richting. Ik was toen ook al een beetje bekend via de studentenpolitiek.” Stella: “Ik zat nog aan de universiteit toen ik de eerste stappen in de politiek zette. Ik heb stage gedaan in het campagneteam van Willem-Fre-

derik Schiltz in 2014. Dat was een heel interessante periode, waarin ik veel heb geleerd en veel mensen heb leren kennen. In oktober kwam de vraag of ik interesse had voor een functie in het team van Vlaams minister Annemie Turtelboom. Ik heb toen naar mijn gevoel geluisterd, en ‘ja’ gezegd. Ik ben toen op drie dagen tijd van student naar medewerker op een kabinet gegaan. Zo ben ik erin gerold. En nu werk ik dus voor Bart Tommelein.” Was het vanaf de eerste dag een bewuste keuze voor het liberalisme? Stella: “Ik had mij geïnformeerd over een aantal interessante stageplekken: Horeca Vlaanderen, de Canadese ambassade, en dus ook bij Willem-Frederik Schiltz. Hij was eens in de master politieke communicatie (Universiteit Antwerpen) komen spreken. Dat sprak me toen aan. Voor die stage was ik niet politiek actief, maar wel politiek geïnteresseerd. Toen ik begon als stagiair heeft dat wel gezorgd voor

Foto’s Cynthia Vertessen

‘Mensen in de media beoordelen en veroordelen anderen veel meer en sneller dan vroeger’

maart 2018 • nr 37 •

blauw

‘Ik was erg gecharmeerd door de oproep van Francesco Vanderjeugd om meer jonge mensen bovenaan de lijst te zetten’ Stella Vansummeren

een ‘switch’ in mijn hoofd. Ik voel me hier echt thuis. Ik wil hier ook echt mijn schouders onder zetten. Toen is dat engagement echt ontstaan.” Annemie: “Kijk, het is een dubbel engagement: enerzijds voor de politiek, en anderzijds voor het liberalisme. Bij mij liep dat parallel. Ik heb als kind altijd gedacht dat het de politiek is die beslist tussen oorlog en vrede. Dat is op zich een voldoende reden om er u mee bezig te houden.” Hoe bent u vervolgens verder in de politiek gerold? Annemie: “In 1975 ben ik adjunct-kabinetschef van de gouverneur van Vlaams-Brabant geworden. Naarmate ik de parlementsleden bezig zag dacht ik: dat kan ik ook (glimlacht). En in 1981 werd ik verkozen.”

Niet sexy Hoe zorgen we ervoor dat voldoende talent naar de politiek doorstroomt? Stella: “Je moet vooral jonge mensen kansen geven. Daarom was ik ook erg gecharmeerd door de oproep van Francesco Vanderjeugd om meer jonge mensen bovenaan de lijst bij de gemeenteraadsverkiezingen te zetten. Ik ken nu verschillende jonge mensen die kansen krijgen, en die staan te trappelen om er echt aan te beginnen.” Annemie: “Politiek is niet alleen engagement. Het is ook een stiel, met een aantal vaardigheden die je moet ontwikkelen. Je moet bereid zijn om tijd en energie te steken in een actieve

blauw

• nr 37 • maart 2018

lokale afdeling. Dat is meestal niet sexy, maar het moet wel gebeuren. Je hebt daar vrijwilligers voor nodig. Zo leer je wel het klappen van de zweep: als team werken, vergaderingen doen vooruitgaan, evenementen organiseren. Ik vind dat daar soms veel te weinig belangstelling voor is.” Krijgen jullie soms negatieve reacties van vrienden en familie? Politiek wordt niet altijd fraai in beeld gebracht. Stella: “Ik discussieer vaak met vrienden over politiek, en uiteraard komen die schandalen ter sprake. Ze beseffen dan ook wel dat je niet iedereen over dezelfde kam mag scheren.” Annemie: (gedecideerd) “Ik heb ooit eens een heel zware discussie met iemand gehad die zei dat alle politici toch verkocht zijn. Dat was dertig jaar geleden, dus dat is niet nieuw. Maar de tijdsgeest is veranderd. Mensen in de media beoordelen en veroordelen anderen veel meer en sneller dan vroeger.” Stella: “Zeker, helemaal mee eens.” Annemie: “Ik vind dat een akelige evolutie. Vroeger hadden ook alle grote media ideologisch een kleur. Nu beweren ze onafhankelijk te zijn, terwijl ze heus wel een eigen overtuiging hebben, maar ze komen daar gewoon niet voor uit. Dat maakt het zeer moeilijk. Bovendien leven we nu in een 24u-nieuwscyclus. Dat was vroeger niet zo.” Het werk van een persattaché is helemaal

veranderd… Annemie: “Vroeger was het toch eenvoudiger. Er waren minder mediakanalen. Je had de VRT, een aantal kranten, en de radio. In die kranten had je een beperkt aantal politieke redacteurs, die je allemaal kende van de tribune in de Kamer.” Stella: “Nu is er alleen maar meer bijgekomen. Denk maar aan de sociale media: Twitter, Facebook, etc. Allemaal verschillende kanalen waarlangs van alles binnenkomt. Iedereen checkt voortdurend alles via WhatsApp. Het gaat allemaal zoveel sneller. Alles wat je zegt of doet als politicus kan opgenomen of gefilmd worden. Er zijn ook geen mediakanalen weggevallen, alleen maar bijgekomen.”

Liken en sharen Hou schatten jullie de rol van die sociale media in? Annemie: “We weten nog altijd niet goed wat het effect is van de sociale media. Het is goed mogelijk dat ze veel minder effect hebben dan vaak gedacht. Ik geef een voorbeeld: de eerste campagne van Obama. Iedereen zegt: dat was een socialemediacampagne. Dat klopt slechts voor een deel. Dat was niet alleen ‘liken’, ‘sharen’, etc. Het was ook een team van mensen die fysiek aanwezig waren op het terrein en die zich persoonlijk moesten engageren voor minstens één week. Hillary Clinton heeft dat niet gedaan. Dat is één van de redenen waarom ze verloren heeft.”

‘Naarmate ik de parlementsleden bezig zag, dacht ik: dat kan ik ook’ Annemie Neyts

Stella: “Het is een en-enverhaal. In een campagne moet je alles gaan doen. Dat maakt het ook moeilijker, want je moet de middelen verdelen, en daar mensen op inzetten. Maar we mogen zeker niet zomaar de traditionele kanalen verwaarlozen. De sociale media zijn gewoon extra kanalen.” Wordt er naar jullie gevoel nog steeds anders bericht in de media over vrouwelijke politici? Annemie: “Ja, maar veel minder dan vroeger. Toen ik begon, waren we met veel minder vrouwen. Een handjevol, in iedere partij. Er was ook een goede verstandhouding tussen de vrouwen over de partijen heen. De politieke journalisten waren allemaal mannen. Toen ik op relatief jonge leeftijd als Brussels staatssecretaris aan een lunch deelnam op een congres en me voorstelde als ‘Annemie Neyts, secrétaire d’État’, dan was het antwoord ‘secrétaire de qui?’. Ik zei dan: ‘de l’état’. Dat zal je nu minder hebben, veel minder.” Er is veel vooruitgang geboekt de voorbije decennia? Annemie: “Ja, dankzij de quota. We mogen dat niet zeggen, maar het is zo.” Stella: “Ik ben op zich geen voorstander van quota, maar ik weet ook dat veel vrouwen vandaag niet zouden staan waar ze staan als die quota er niet zouden zijn. Dus ja, quota zijn belangrijk geweest, en hopelijk zijn ze binnen tien

of twintig jaar niet meer nodig. Ik vind strikte quota een hellend vlak, want waar stopt het? Moeten er dan ook quota komen voor nieuwe Belgen? Voor mensen met een handicap?” Annemie: “Schaf de quota af, omdat je denkt dat ze niet meer nodig zijn, en ik denk dat we zouden schrikken binnen enkele verkiezingen. De ‘switch’ is nooit definitief. Ik zou daar uitermate voorzichtig in zijn.” Stella: “Ik zou zeker niet durven zeggen dat quota niet meer nodig zijn. We hebben wel een enorme weg afgelegd. In de politiek hebben meerdere partijen nu, of in het recente verleden, een vrouw als voorzitter gehad. Ook aan de universiteiten of in de media zijn vrouwen actief aan de top. In 2011 was Isabel Albers de enige vrouwelijke hoofdredacteur, terwijl er nu veel meer zijn. Het is niet langer speciaal, of een uitzondering. Maar we zijn er nog niet. In het bedrijfsleven is er nog een langere weg af te leggen. Het zou in de toekomst gewoon niet meer mogen uitmaken of het nu een man of vrouw is.”

Self-defeating prophecy Verwachten mensen te veel van politici of valt dat nog wel mee? Stella: “Ik vind dat mensen veel mogen verwachten van politici. Ze hebben er op gestemd. Ze zijn dankzij hen verkozen geraakt. Maar mensen gaan daar soms zeer ver in. Zo gaan ze er van uit dat een politicus of minister maar over alles een mening moet hebben, en over al-

les geïnformeerd moet zijn. Iedere vraag moet beantwoord worden, en liefst zo snel mogelijk, en door de minister zelf. Dat gaat natuurlijk niet.” Annemie: “Men heeft de neiging om de complexiteit van de werkelijkheid systematisch te minimaliseren. Men stelt steeds de zaken voor als eenvoudig te verwezenlijken, en op korte termijn. De realiteit is bijna altijd anders. Iedereen weet dat. Het begint met politici van wie men straffe beloften verwacht. Als ze er niet mee komen, dan zegt men dat het allemaal wat flauwtjes is. Als het resultaat er dan niet direct is, dan zijn de beloften gebroken. Het wordt dus een constante ‘self-defeating prophecy’.” Zou u opnieuw voor politiek kiezen vandaag? Annemie: “Dat is moeilijk om te zeggen. Het was mijn droom om diplomaat te worden, maar vrouwen werden toen nog niet toegelaten tot het diplomatiek examen. Ik was al meer dan tien jaar bezig, toen de eerste vrouwelijke diplomaat begon. Had ik wat harder gewerkt aan de universiteit, dan was een academische carrière mogelijk geweest. Maar ik weet niet of ik daar gelukkiger geworden was. Dus nee, grosso moddo zou ik hetzelfde doen.” En jij Stella? Stella: “Ik heb nog geen moment spijt gehad, wees gerust.”

maart 2018 • nr 37 •

blauw

VLAAMSLIBERAALBELEID

Na de energieheffing en de registratierechten, is ook de erfbelasting verlaagd. Het levert Bart Tommelein niet voor niets de bijnaam ‘Minister van Belastingverlaging’ op. 10 blauw • nr 37 • maart 2018

He did it again! Na de energieheffing en de registratierechten, is nu ook de erfbelasting verlaagd. Het levert Bart Tommelein niet voor niets de bijnaam ‘Minister van Belastingverlaging’ op. De lagere erfbelasting sluit beter aan bij de hedendaagse maatschappij, waarbij één op de drie mensen single is. Daarom is het hoogste tarief voor erfenissen tussen broers, zussen of anderen afgeschaft en komt er een nieuw lager tarief voor kleinere erfenissen in de zijlijn. Ook de langstlevende partner betaalt minder ‘belasting op verdriet’. En de flexibele erfenissprong maakt het mogelijk om een deel van de erfenis kosteloos door te geven aan de (stief)kleinkinderen. Tot een jaar na het overlijden. Minister van Financiën Tommelein: “We hebben gedaan wat we beloofd hebben: we hebben de erfbelasting verlaagd. Met een budget van 139 miljoen euro hebben we deze belasting met 10% verlaagd, dit is dus zeker een mooie eerste stap.”

Zijlijn: hoogste tarief 65% verdwijnt, nieuw lager tarief van 25% voor kleinere erfenissen

Wezen tot 21 jaar krijgen een dubbele vrijstelling

Erven in de zijlijn was altijd een kostelijke, zelfs onredelijke aangelegenheid. Wie van een broer, zus, neef of nicht, kennis of verder familielid erft, zal niet langer het hoogste tarief van 65% betalen op erfenissen boven de 125.000 euro. Dat hoogste tarief wordt vanaf 1 september afgeschaft, vanaf dan betaal je maximaal 55% op het deel van de erfenis boven 75.000 euro. Er komt ook een nieuwe lagere schijf van 25% voor erfenissen tot 35.000 euro. Dat nieuwe tarief betekent een grote belastingverlaging voor heel wat mensen, aangezien de gemiddelde roerende erfenis in de zijlijn 28.000 euro bedraagt. Vlaams minister van Financiën Bart Tommelein: “Door redelijkere tarieven krijgen mensen meer vrijheid om hun erfenis na te laten aan wie ze zelf willen.”

Een jongere onder 21 jaar die beide ouders verliest krijgt een vrijstelling van 75.000 euro op roerend vermogen. Het gaat om een belastingverlaging van 3.750 euro. Het huis waarin de ouders wonen wordt volledig vrijgesteld. Bart Tommelein: “Dankzij deze maatregel hoeven wezen tot 21 niet eerst het ouderlijk huis te verkopen om de erfbelasting te kunnen betalen, zoals in het verleden wel het geval was”, aldus Bart Tommelein.

Rechte lijn: de langstlevende partner krijgt een grotere vrijstelling De langstlevende partner kreeg de voorbije tien jaar al een vrijstelling op de gezinswoning. Dat kosteloos erven wordt nu ook uitgebreid naar roerende goederen (geld, juwelen of beleggingen). Op de eerste 50.000 euro betaalt de overblijvende partner vanaf 1 september geen erfbelasting meer.

Flexibele erfenissprong: klein- en stiefkleinkinderen kunnen 1 jaar ‘gratis’ erven Wie een erfenis krijgt in de rechte lijn (van een partner, ouder, grootouder), kan die erfenis, of een deel ervan, zonder extra belastingen te betalen, doorgeven aan zijn of haar kinderen. Voor de kosteloze erfenissprong heb je een jaar de tijd. Deze erfenissprong geldt ook voor stiefkleinkinderen of zorgkinderen. “Mensen worden steeds ouder, de volgende generatie kan dat geld soms beter gebruiken”, besluit Bart Tommelein. De maatregelen gaan in op 1 september, de dag dat ook de federale erfrechthervorming van start gaat. Met de hervorming van de erfbelasting verlaagt minister Tommelein de meest bediscussieerde ‘vermogensbelasting’ met 10%.

maart 2018 • nr 37 •

blauw

NIEUWJAARSRECEPTIE2018

1 premier ✔ 1 voorzitter ✔ 1 Miss België ✔ 10 veiligheidsagenten ✔ 1m² band ✔ 12 bomen ✔ 2100 fortune cookies ✔ 2200 enthousiaste aanwezigen, een recordopkomst! ✔ 2800 liter drank, waarvan 6280 pintjes ✔ 9 verloren voorwerpen: 6 paraplu’s, 2 sjaals en 1 vest ✔

12 blauw • nr 37 • maart 2018

maart 2018 • nr 37 •

blauw

VLAAMSLIBERAALBELEID

Registratierechten worden transparanter en eerlijker De Vlaamse Regering keurde onlangs, op voorstel van Vlaams minister van Financiën Bart Tommelein, de hervorming van de registratierechten goed. Dat zijn de belastingen die je moet betalen bij de aankoop van bijvoorbeeld een woning. “Er komt één globaal en lager tarief voor de gezinswoning, met een extra korting voor een bescheiden woonst”, zegt Bart Somers. Wie een huis of appartement koopt, betaalt naast de aankoopprijs ook registratierechten. Die registratierechten worden in het huidige systeem onder meer bepaald door het kadastraal inkomen (KI) van de woning. Je betaalt nu vijf procent op de aankoopprijs voor huizen met een laag KI (max. 745 euro), omdat dit zogezegd ‘bescheiden woningen’ zijn. En tien procent bij een KI dat die grens overschrijdt. Binnenkort komt er één globaal en lager tarief voor de gezinswoning, met een extra korting voor een bescheiden woonst.

7% voor gezinswoning “Voortaan zal het verouderd en voorbijgestreefd kadastraal inkomen geen criterium meer zijn om een voordeel in het verkooprecht te bekomen”, zegt Bart Somers. “Voor de gezinswoning zal je het verlaagd tarief van zeven procent betalen op de aankoopprijs. Het moet wel om je enige woning gaan en je moet er binnen de twee jaar intrekken. Als de aankoopprijs niet hoger is dan 200.000 euro en je dus een bescheiden woning koopt, krijg je een extra korting van 5.600 euro.” Voor elke volgende woning of ander vastgoed betaal je het gewone tarief van tien procent registratierechten.

14 blauw • nr 37 • maart 2018

Mensen die hun gezinswoning grondig renoveren worden extra beloond. Wie binnen de vijf jaar na aankoop een Ingrijpende Energetische Renovatie uitvoert, betaalt in plaats van zeven slechts zes procent registratierechten en krijgt daar bovenop een vrijstelling van 4.800 euro als het om een bescheiden woning gaat.

Meer dan 1 miljard euro Vlaamse belastingverlagingen De hervorming van de registratierechten betekent voor heel wat mensen een fikse belastingverlaging. “Bart Tommelein ontpopt zich meer en meer als minister van belastingverlagingen”, zegt Bart Somers. “Na de verlaging van de schenkingsrechten, de afschaffing van de verhoogde energieheffing en de vergroening van de verkeersfiscaliteit, maakt Open Vld nu werk van de verlaging van de erfenisrechten en registratierechten. Tel daarbij het feit dat de Vlaamse Regering de federale taxshift helemaal doorgeeft aan de mensen, plus een hele reeks belastingverminderingen voor werkgevers om extra mensen aan te werven, en je komt tot meer dan één miljard euro Vlaamse belastingverlagingen.”

Betaalbaar wonen mogelijk maken d.m.v. lagere belastingen in stadskern Op initiatief van Rik Daems hebben de Vlaamse meerderheidspartijen een voorstel van decreet ingediend waardoor steden en gemeenten de onroerende voorheffing kunnen laten variëren per wijk. “Op die manier willen we wonen in de stadsof dorpskernen aantrekkelijker maken”, zegt Rik Daems. “Vandaag hebben oude stadswoningen vaak een hoger kadastraal inkomen dan woningen in het buitengebied. Door steden de kans te geven hun opcentiemen te differentiëren, maken

we het aantrekkelijker voor mensen om in de kern te gaan wonen of te blijven wonen.” Volgens de meest recente bevolkings- en huishoudensprojecties, zal er in de komende jaren een sterke toename zijn van de een- en tweepersoonshuishoudens. De vraag naar betaalbaar wonen zal sterk stijgen. Vanuit het oogpunt van een goede ruimtelijke ordening in Vlaanderen zal het zaak zijn die druk in de eerste plaats op te vangen in de kernen van gemeenten en steden”, besluit Daems.

Hogescholen en KMO’s kunnen beter samenwerken Uit een recente studie blijkt dat hogescholen te weinig contacten hebben met bedrijven. “Nochtans hebben hogescholen heel wat te bieden. Er is een ruime expertise aanwezig die bedrijven kan helpen. Vaak is er ook toegang tot specifieke infrastructuur en door hun verspreiding over Vlaanderen kunnen ze potentieel een laagdrempelig aanspreek-

punt vormen”, zegt Daniëlle Vanwesenbeeck. Ze vraagt aan de minister om de studie ter hand te nemen en beleidsvoorstellen uit te werken waardoor hogescholen en bedrijven meer met elkaar in contact komen. “Hogescholen moeten hun dienstenaanbod voor bedrijven beter profileren en de zichtbaarheid van het aanbod versterken.”

Extra maatregelen nodig tegen gehoorschade Op initiatief van Freya Saeys vragen de Vlaamse meerderheidspartijen in een resolutie om het gebruik van oordoppen tegen gehoorschade sterker te promoten. Uit een advies van de Hoge Gezondheidsraad blijkt dat ongeveer 75% van de Vlaamse jongeren al te maken kreeg met tijdelijke tinnitus, meestal in de vorm van een hoge fluittoon. “Ik zie als huisarts maar al te vaak hoe een constante piep in je oren kan leiden tot concentratiestoor

nissen, slapeloosheid en in extreme gevallen zelfs tot suïcidale gedachten”, zegt Freya Saeys. Preventieve maatregelen zoals oordopjes kunnen nochtans veel schade beperken. Helaas worden ze nog steeds onvoldoende en ook niet altijd correct gebruikt. “Een persoonlijk advies van de apotheker, huisarts of de CLB-arts kan dat verhelpen. Een gesprek heeft immers veel meer effect dan een stoffig foldertje in de wachtkamer”, aldus Saeys. maart 2018 • nr 37 •

blauw

BIO MARGRETHE VESTAGER • 49 jaar, geboren op 13 april 1968 in Glostrup, Denemarken • Dochter van Lutherse predikanten • Studie economie aan Universiteit van Kopenhagen • Gehuwd met docent wiskunde en filosofie, moeder van drie dochters (14, 18 en 21 jaar) • Op haar 29ste minister van onderwijs en geestelijke zaken (1998 - 2001) • Minister van economie en vicepremier (2011 - 2014) • Europees commissaris voor mededinging (2014 - nu) • In 2017 eredoctoraat voor algemene verdiensten aan KU Leuven • Haar naam spreek je uit als Vesteeër

16 blauw • nr 37 • maart 2018

PORTRET VAN EEN DEENSE IRON LADY

In het hart van Europa

Margrethe Vestager “If you want something said, ask a man. If you want something done, ask a woman”, zei Margaret Thatcher in 1965 tijdens een speech voor vrouwelijke raadsleden. Het zou zomaar de lijfspreuk van de nieuwe ijzeren grande dame van de Europese Commissie kunnen zijn: Margrethe Vestager. Onbuigzaam, met een grote dosis naturel en charisma.

p enkele jaren tijd is de Deense uitgegroeid tot één van de meest spraakmakende én machtigste politici van Europa. Als commissaris voor mededinging ziet ze toe op de correcte naleving van de Europese spelregels. Ze heeft de macht om grote bedrijven miljardenboetes op te leggen als ze de vrije markt afschermen voor concurrenten. Ze bewees dat ze dat ook gewoon durft. Die multinationals zijn zoveel rechtlijnigheid en vastberadenheid niet gewoon. Het maakt van haar de meest gevreesde vrouw van de Europese bedrijfswereld. Vooral haar botsingen met de Amerikaans reuzen uit Silicon Valley zijn wereldnieuws geworden. Ze pakt multinationals die belastingen ontwijken streng aan, en legt bedrijven die illegale kartels of andere prijsafspraken maken zware boetes op. Amazon, Facebook, Google, Microsoft, allemaal kwamen ze Vestager tegen. Met als hoogtepunt een recordboete van 13 miljard euro voor Apple. De CEO van Apple Tim Cook noemde die boete ‘total political crap’. Het belooft een lange strijd te worden voor het Europese Hof van Justitie. In de VS vindt men

dat Vestager om protectionistische redenen een heksenjacht voert tegen Amerikaanse bedrijven. Uit jaloezie, omdat Europa die technologiebedrijven mist. Haar reactie? Ze liet statistici onderzoeken of in de duizenden zaken die behandeld werden enige vorm van voorkeursbehandeling zichtbaar was op basis van herkomst van bedrijven. Er werd niets gevonden. Het typeert haar, die mix van openheid en zakelijkheid. Ook Europese multinationals zoals Engie, Fiat, Ikea en AB InBev zijn onder de loep genomen en zwaar beboet. De boosheid van de grote bedrijven en regeringen maakt weinig indruk op haar. De regels gelden voor iedereen en alle ondernemingen, groot of klein, moeten hun eerlijk deel van de belastingen betalen, zo klinkt haar antwoord. Ze is niet tegen technologie en multinationals, ook niet die uit Sillicon Valley. Zo is ze zelf al lang een fervent Apple-gebruiker, maar staat ze wel op haar digitale hygiëne. Eén toestel voor professioneel gebruik, en een ander afgeschermd privé-toestel. Ze noemt zichzelf een

‘techno-optimist’ en een groot aanhanger van online shoppen, omdat dan de winkels altijd open zijn. Maar haar bewustzijn en wantrouwen tegenover de grote macht van de technologiebedrijven is sterk ontwikkeld. De strijd van de toekomst zal volgens haar niet zijn tussen landen onderling, maar tussen landen en die technologiebedrijven die (te) lang hun wil hebben kunnen doordrukken. Daarom is die Europese samenwerking ook zo cruciaal. Als Europa de toegang tot haar markt gebruikt als hefboom in het algemeen belang, dan zullen die bedrijven zich correct en fair moeten gedragen. De 49-jarige Vestager vervult vol (zelf )vertrouwen haar opdracht. Met haar doortastende aanpak is ze een uitzondering in een door crisissen geplaagd Europa. Overal zit de Europese Unie in het defensief, maar zij voert haar agenda onverstoorbaar uit. Steeds met de glimlach. En vooral resultaten boeken. Dat is essentieel volgens haar, want je brengt de Europese Unie alleen dichter bij de burgers door aan te tonen dat ze werkt voor haar burgers. Als je de markt volledig vrij spel geeft, dan krijg je de wet van de jungle met monopolies en kartels. Als je een

maart 2018 • nr 37 •

blauw

vrije markt wilt die ten dienste van de consumenten staat, dan moet de overheid de spelregels doen naleven. Dat is haar missie. Ze wil de burgers tonen dat de EU voor hen opkomt, en hun belangen verdedigt. Mensen zijn terecht boos. Het moet anders en beter. Het is vooral een kwestie van mentaliteit. Vestager was al lang een politieke rockster in Denemarken, waar ze de Deense ijskoningin of Margrethe III werd genoemd (naar de huidige Deense koningin Margrethe II). Actrice Sidse Babett Knudsen volgde haar om zich voor te bereiden op haar rol van Deense premier in de televisiereeks ‘Borgen’. Premier werd Vestager niet, wel vicepremier en minister van economie

in een coalitieregering met sociaal democraten geleid door Helle Thorning-Schmidt. De moeilijke evenwichtsoefening tussen toppolitiek en een gezinsleven in de reeks ‘Borgen’ is duidelijk geïnspireerd op haar privésituatie. Haar man is docent wiskunde en filosofie in Kopenhagen, en ze hebben samen drie dochters. Politiek zit duidelijk in haar DNA, want haar overgrootvader was één van de oprichters van de sociaal liberale partij Radikale Venstre. Margrethe groeide op in het platteland van Jutland, als dochter van lutherse dominees (net zoals die twee andere vrouwelijke toppolitici Angela Merkel en Theresa May). Die achtergrond en opvoeding verklaart deels haar heldere en nuchtere manier van werken. Ze trekt duidelij-

ke lijnen in het zand, en verwacht dat de regels gerespecteerd worden. Die ‘no-nonsense’ aanpak, assertief en doeltreffend, maakt van haar één van de vrouwelijke sterkhouders in Europa vandaag. Ze vertrekt ook altijd vanuit de kracht van haar liberale overtuiging, met een sterk ontwikkeld rechtvaardigheidsgevoel. En minstens één keer per maand houdt ze een persmeeting in Denemarken, om uit te leggen waar Europa mee bezig is. Na decennia van Europese integratie, wil ze nu de Europese Unie meer aanwezig maken in de lidstaten. Problemen oplossen. Het gewoon doen werken. Het is Vestager ten voeten uit. •

Kleurig en altijd met oog voor detail Margrethe Vestager cultiveert ook bewust haar imago naar de buitenwereld, en gunt haar 235.000 volgers op Twitter graag een blik achter de schermen. Ze werkt in stijl en met oog voor detail. Met de nodige flair, en altijd elegant. Haar bureau straalt ‘hygge’ ofwel Deense gezelligheid uit, die hand in hand gaat met opvallende tinten. Ze brengt kleur en smaak in haar politieke verhaal: open, fris en gul. Ze bakt koekjes voor haar medewerkers, en slaat aan het breien tijdens vergade-

18 blauw • nr 37 • maart 2018

ringen om gefocust te blijven. Zo gaf ze haar opvolger in Kopenhagen een zelfgebreide olifant cadeau, een dier dat geen wrok koestert maar alles onthoudt. Een duidelijke boodschap, maar wel met een knipoog. Al die verhalen en anekdotes deelt ze met haar online publiek. Altijd met durf en humor. Zo kreeg ze ooit een beeldje van een hand met opgestoken middenvinger cadeau van een boze vakbondsman. Het beeld staat centraal in haar bureau op de 10de verdieping van het Berlaymont gebouw in Brussel, als herinnering dat je nooit voor iedereen goed kan doen.

VLAAMSLIBERAALBELEID

Hoe word jij graag geïnformeerd? Vertel het ons via het

Burgerkabinet De wereld van de media verandert de jongste jaren pijlsnel. De opkomst van het internet en de sociale media hebben de manier waarop we informatie beleven en consumeren drastisch gewijzigd. Vlaanderen en Brussel zijn terechtgekomen in een wereld waarin overal permanent nieuws wordt gemaakt en verdeeld en waarin ook iedereen een potentiële nieuwsmaker is geworden, al was het maar van zijn eigen belevenissen.

n de gigantische hoeveelheid nieuws proberen ook professionele nieuwsmakers zich staande te houden. Maar het internet maakt ook de verspreiding van onbetrouwbaar en vals nieuws erg makkelijk. Minister Sven Gatz organiseert geregeld een burgerkabinet, waarin hij mensen vraagt hun meningen en ideeën te delen over specifieke thema’s. De vorige edities behandelden cultuur, jeugd en Brussel. Dit keer is media aan de beurt. De vragen hoe mensen zich vandaag op een betrouwbare manier willen informeren en wat ze daarbij belangrijk vinden, worden de centrale thema’s van dit Burgerkabinet over de media. Ook thema’s als de rol van journalisten, vals nieuws (fake news), gratis informatie enz. komen aan bod. Zoals in de vorige edities bestaat dit Burgerkabinet uit twee fasen. Eerst is er een voortraject met een online platform en mini-Burgerkabinetten. Nieuw in deze eerste fase zijn drie online paneldebatten, waarbij op gerichte tijdstippen een subthema wordt uitgediept. De tweede fase bestaat uit een fysieke bijeenkomst met 150 deelnemers in het Vlaams Parlement, op 21 april. Sven Gatz: “In het Burgerkabinet Media wil ik van geïnteresseerde burgers vernemen hoe ze zich in de fel gewijzigde mediawereld van vandaag informeren en wat er beter kan. Centrale thema’s van dit Burgerkabinet zijn vragen over de betrouwbaarheid van informatie of over het belang van juiste informatie.”

Foto Studio Nunu

Iedereen die interesse heeft, kan zich registreren via www.burgerkabinet.be en zijn of haar ideeën delen op het online platform. Dat platform zal beschikbaar zijn tot en met 7 april. Nadien worden 150 deelnemers van het discussieplatform uitgenodigd om op 21 april in het Vlaams Parlement te discussiëren over beleidsaanbevelingen of aanbevelingen voor de mediasector.

maart 2018 • nr 37 •

blauw

20 blauw • nr 37 • maart 2018

DE LIBERALE STRIJD VOOR VROUWENRECHTEN

MAN = VROUW Eeuwenlang werd de vrouw behandeld als een stuk eigendom van de man, eerst van de vader, nadien van de echtgenoot en later zelfs van de zonen. Pas tijdens de Verlichting kwamen er stemmen op om alle mensen – mannen en vrouwen – een gelijkwaardige status toe te kennen. Denkers als Condorcet, Thomas Paine en Cesare Beccaria zetten de eerste schuchtere stappen om vrouwen gelijke rechten toe te kennen. Maar de eerste echte feministe was de Britse liberale filosofe Mary Wollstonecraft die in haar boek Pleidooi voor de rechten van de vrouw (1792) duidelijk maakte dat al wie begiftigd is met de rede over gelijke natuurlijke rechten moet kunnen beschikken en derhalve evenveel zeggenschap moet hebben.

it discours werd in de negentiende eeuw overgenomen door de liberale filosoof John Stuart Mill. Hij pleitte in zijn boek ‘De onderwerping van de vrouw’ (1869) voor het gelijkstellen van vrouwen op politiek en maatschappelijk terrein. Zo ontzenuwde hij de mythe dat vrouwen niet in staat zouden zijn tot grote prestaties op artistiek en filosofisch gebied en ongeschikt voor hoge functies in het openbaar leven. Hij schreef dat het niet eerlijk was om te

spreken over verschillen in natuur tussen man en vrouw, omdat vrouwen nooit echt de kans hadden gekregen zich te ontplooien. In 1867 diende Mill als lid van de Liberal Party het eerste wetsvoorstel in om vrouwen stemrecht te geven. Hij haalde het niet, maar vanaf dan ontwikkelde zich wel een actieve vrouwenbeweging die opkwam voor politieke rechten. Deze eerste feministische strijd, in Engeland gevoerd door de beruchte suffragettes onder

leiding van Emmeline Pankhurst, leidde uiteindelijk tot stemrecht voor vrouwen. Maar de echte bevrijding van de vrouw kwam er met de

Affiches en advertenties uit de oude doos.

maart 2018 • nr 37 •

blauw

Op de barricades Het is op deze vlakken dat diverse liberale activisten en politica in ons land – zoals Lily Boeykens, Lucienne Herman-Michielsens, Jeannine Leduc en Annemie Neyts – op de barricades stonden. Sprekend was de strijd die Lucienne Herman-Michielsens voerde voor een wettelijke regeling inzake zwangerschapsonderbreking. In 1990 werd de wet goedgekeurd door het parlement, maar de toenmalige koning Boudewijn weigerde de wet te ondertekenen. Nochtans wist Herman-Michielsens veel beter dan Boudewijn waar het over ging. Zij wist dat heel wat vrouwen een illegale en gevaarlijke abortus ondergingen, of dat ze naar Nederland trokken waar het wel was toegestaan. Tegen de stroom van katholiek Vlaanderen in bleef ze haar standpunt uitdragen, wat uiteindelijk leidde tot de wet die naar haar genoemd werd, en die intussen talloze vrouwen heeft geholpen om uit hun uitzichtloze situatie te breken.

van studies blijkt dat er nog steeds veel huiselijk geweld, seksuele agressie en seksisme tegenover vrouwen bestaat, denk aan de hele #MeToo-campagne die heeft blootgelegd hoe grootschalig die nog steeds is. Verder ontvangen vrouwen nog steeds gemiddeld een lager loon, worden ze in de praktijk vaak gediscrimineerd en zijn ze slachtoffer van het beruchte glazen plafond.

Gelijke rechten Maar op het vlak van vrouwenrechten en zelfbeschikking heeft onze samenleving de voorbije decennia wel degelijk veel vooruitgang geboekt. Nergens ter wereld zijn vrouwen zo vrij als hier en nu. De strijd voor volledig gelijke rechten en vrijheden van vrouwen is zeker nog niet voltooid, maar de stappen vooruit zijn zonder meer indrukwekkend te noemen. Maar die verworven vrijheid is nooit vanzelfsprekend, en zal altijd verdedigd moeten worden. Daarom is het ook een plicht om hier waakzaam over te zijn, en zich weerbaar op te stellen. Zo zijn er vandaag in ons land ook heel wat vrouwen die onderdrukt worden, of vrouwonvriendelijke praktijken die worden gerelativeerd, onder het mom van culturele en religieuze tradities. Dit is onaanvaardbaar voor wie strijdt voor vrijheid en emancipatie van álle vrouwen. • Dirk Verhofstadt De auteur is kernlid van Liberales en schreef het boek ‘In Naam van God’. Affiches Lineraal Archief

tweede feministische golf. In de loop van de jaren ‘60 ging het niet alleen over politieke gelijkheid maar ook om evenwaardigheid op sociaal, seksueel en maatschappelijk vlak. Toen begon de discussie over de zelfbeschikking van de vrouw, over voorbehoedsmiddelen, abortus en vrije seks, en over het recht op gelijke kansen op de arbeidsmarkt en gelijk loon. De maatschappelijke revolutie van 1968 betekende de definitieve doorbraak van het individualisme doorheen alle geledingen van de maatschappij. Hier ligt de basis van de ontkerkelijking, de ontzuiling, het anti-autoritarisme, de verdraagzaamheid, de mensenrechten, het antiracisme en de gelijkheid der seksen. Het zorgde voor de bevrijding van de ketenen van de opgelegde moraal, de vrije geest die doorheen alle barrières dringt, de definitieve afrekening met de censuur en de index, en vooral de bevrijding van de vrouw uit het keurslijf van de kerkelijke dogma’s.

Seksuele intimidatie Intussen werden nog heel wat andere wetten en regels goedgekeurd om vrouwen te beschermen, om hun rechten afdwingbaar te maken en elke aantasting ervan te bestraffen. Een belangrijke stap voorwaarts was alvast het strafbaar stellen van verkrachting binnen het huwelijk in België in 1989. Wetten tegen de discriminatie van vrouwen, seksuele intimidatie en huiselijk geweld zijn intussen gemeengoed geworden. Betekent dit dat vrouwen geen problemen meer kennen in onze maatschappijen? Natuurlijk niet. Uit tal

22 blauw • nr 37 • maart 2018

Lucienne HermanMichielsens en Annemie Neyts

Lily Boeykens Jeannine Leduc

FEDERAALLIBERAALBELEID

Facebook vanaf

13 jaar

Een tijdje terug was ik te gast bij Van Gils & Gasten om te duiden waarom ik jongeren vanaf hun dertien zonder ouderlijke toestemming wil toelaten op social media. De nieuwe Europese privacyverordening die onder meer inzet op de betere bescherming van jongeren, verplicht de lidstaten namelijk vast te leggen wanneer tussen de dertien en zestien jaar jongeren de vrije toegang krijgen tot het wereldwijde web. Jongeren onder die minimumleeftijd, hebben de toestemming van hun ouders nodig om een account aan te maken.

aarom ik voorstander ben van die ondergrens van dertien jaar, verwoordde op het einde van het gesprek in Van Gils & Gasten een twaalfjarig meisje uit het publiek beter dan ik het mogelijk kon. Gevraagd hoe zij als twaalfjarige toegang heeft tot Snapchat hoewel het bedrijf een minimumleeftijd van dertien hanteert, antwoordde ze: “Ik lieg daar een beetje over. Mijn mama weet wel dat ik Snapchat heb, maar eigenlijk kent zij er niet zoveel van.” Laat ik dit twaalfjarig meisje en haar mama alvast meteen gerust stellen: zij zijn allesbehalve de uitzondering. Naar schatting 38% van de Vlaamse negen- tot twaalfjarigen heeft een Facebook-profiel, voor Instagram gaat het om één kind op de vijf. Bij onder meer het kinderrechtencommissariaat, het kenniscentrum mediawijsheid en Childfocus weerklinkt dan ook unisono dat de minimumleeftijd hoger leggen dan dertien jaar wereldvreemd zou zijn. Het voorbeeld van het twaalfjarig meisje toont immers aan dat de rebelse jongere zich niets aantrekt van een digitaal verbodsbord. De vraag die we moeten beantwoorden is bijgevolg eenvoudig: laten we onze jongeren onwetend los in een digitale leefwereld die enkel in theorie verboden is of leren we hen hoe ze verantwoord omgaan met deze nieuwe media? De vraag stellen is ze beantwoorden. Daarom is het voorbeeld van het twaalfjarig meisje om een andere reden minstens zo belangrijk: ouders zijn niet altijd even goed op de hoogte van de digitale leefwereld waarin hun kind zich begeeft. Dat is

voor alle duidelijkheid geen schande. Maar het is wel iets waar we ons meer bewust van moeten worden. Het web biedt opportuniteiten maar verhult evengoed valkuilen. Pesten en andere ellende baant zich makkelijk een weg van de reële naar de digitale wereld. Dat we onze jongeren de toegang tot sociale media niet kunnen en willen ontzeggen, betekent bijgevolg wel dat we moeten inzetten op mediawijsheid. We moeten hen wijzen op de valkuilen en bewust leren omspringen met persoonlijke informatie. Dit is een gedeelde verantwoordelijkheid van ouders, onderwijs en jeugdorganisaties. Hier is al volop werk van gemaakt. Eind januari stelde mijn collega-minister Sven Gatz en ik het lessenpakket privacy en de webstek ikbeslis.be voor. Het biedt leerkrachten een leidraad om jongeren weerbaar te maken in hun digitale leven door hen bewust te laten omgaan met alles wat ze online delen. En op medianest.be kunnen ouders te weten komen hoe hun kind van kleuter tot jongvolwassene opgroeit met media en hoe hier best mee om te gaan. We kunnen noch willen jongeren de toegang tot social media ontzeggen. Digitaal is het nieuwe normaal en nog meer de toekomst. Het biedt ongeziene opportuniteiten. Het maakt een belangrijk onderdeel uit van hun leefwereld waar ze leeftijdsgenoten en familie ontmoeten en hun creativiteit botvieren. Maar net als in de echte wereld, moeten we onze jongeren ook begeleiden in de digitale wereld. Jong geleerd is oud gedaan.

maart 2018 • nr 37 •

blauw

FEDERAALLIBERAALBELEID

Alexander De Croo met VN-goodwillambassadeurs Axelle Red en Goedele Liekens op werkbezoek voor ‘She Decides’ in Cotonou, Benin.

Ik ben meer dan ooit feminist Alexander De Croo 24 blauw • nr 37 • maart 2018

Alexander De Croo plaatste vorig jaar de seksuele en reproductieve rechten van vrouwen hoog op de internationale agenda. Hij deed dat in reactie op de Amerikaanse president Trump die de steun schrapte voor organisaties die in ontwikkelingslanden vrouwen bijstaan voor familieplanning. ‘She Decides’ was geboren. Hij blikt terug op één jaar ‘She Decides’.

“D

e organisatie van She Decides in Brussel was een echte tour de force. Op één maand tijd boksten we alles in elkaar, mét resultaat”, vertelt Alexander De Croo gedreven. “De grote zaal van het Egmontpaleis zat afgeladen vol en we brachten meer dan 180 miljoen euro extra steun bij elkaar om te investeren in de seksuele en reproductieve gezondheid en rechten van meisjes en

vrouwen. Intussen staat de teller al op meer dan 400 miljoen. Meer dan ik ooit had durven dromen. Maar dit bedrag is nodig.” Waarom schoot je zo snel in actie na de beslissing van Trump? Die ene beslissing van Trump heeft een rechtstreekse impact op het leven van miljoenen meisjes en vrouwen ter wereld. De voorbije ja-

ren zijn we erin geslaagd om wereldwijd zowel de kindsterfte als moedersterfte te halveren. En wat doet Trump? Hij zet al die inspanningen op de helling om zijn extreem conservatieve achterban een pleziertje te gunnen. Absoluut onverantwoord. Wat ook meespeelt zijn mijn ervaringen van de voorbije jaren. Gesprekken met meisjes en vrouwen hebben mij als mens getekend. Nog in

maart 2018 • nr 37 •

blauw

FEDERAALLIBERAALBELEID

‘Gesprekken met meisjes en vrouwen hebben mij als mens getekend. Nog in teveel landen worden hun rechten totaal miskend.’

Alexander De Croo

26 blauw • nr 37 • maart 2018

Alexander De Croo met Koningin Mathilde op terreinbezoek in Ghana, een voorbeeld van ontwikkeling in Afrika.

teveel landen worden hun rechten totaal miskend. Het meest confronterende gesprek dat ik ooit heb gehad, was met een groep vrouwen in een verlaten vluchtelingenkamp in Goma, het Oosten van Congo. Eén voor één vertelden ze mij hoe ze verkracht en seksueel mishandeld waren terwijl ze buiten het kamp hout moesten gaan sprokkelen om te kunnen koken. Daar zat ik dan als man. Te luisteren naar de meest gruwelijke verhalen. Als ik eraan terugdenk, krijg ik opnieuw kippenvel. Welke initiatieven steunt She Decides? De steun gaat onder meer naar UNFPA, het VN-bevolkingsfonds. Zij doen belangrijk werk om bijvoorbeeld seksuele voorlichting te geven aan jongens en meisjes. Dat is ontzettend belangrijk. Want nog teveel tieners zijn niet op de hoogte van de basics. Onlangs bezocht ik samen met Koningin Mathilde Ghana. Een meisje vertelde ons hoe ze op haar vijftiende zwanger was geworden. De vader van haar kind had haar wijsgemaakt dat dat helemaal niet kon gebeuren. Maar nu was ze wel een jonge moeder.

Je ging ook het terrein op met Goedele Liekens en Axelle Red? Goedele Liekens en Axelle Red zijn allebei Goodwill Ambassador voor de Verenigde Naties. Goedele voor het VN-bevolkingsfonds UNFPA en Axelle voor de kinderrechtenorganisatie UNICEF. Ze zijn ongelofelijk gepassioneerd en betrokken bij alles wat met meisjesen vrouwenrechten te maken heeft. Hun enthousiasme werkt echt aanstekelijk! In Benin en Senegal konden we met eigen ogen zien hoe België op het terrein goed werk levert en het verschil maakt voor meisjes. Hoe is het om als man op de barricaden te staan voor vrouwenrechten? Aan de reacties merk ik dat dat voor sommigen blijkbaar vreemd is om je als man te outen als feminist. Maar ik ben in mooi gezelschap! Ook iemand als Justin Trudeau trekt voluit de kaart van vrouwenrechten. Opkomen voor de rechten van vrouwen is niet alleen een taak van vrouwen. Voor mij is het gewoon vanzelfsprekend dat vrouwen en mannen dezelfde rechten hebben. Ik ben meer dan ooit feminist!

STEUN ONDERTEKEN HET SHE DECIDES MANIFESTO OP WWW.SHEDECIDES.COM

maart 2018 • nr 37 •

blauw

FEDERAALLIBERAALBELEID

Saoedi-Arabië gedwongen tot meer transparantie en minder inmenging Onder liberale druk wordt de Brusselse Grote Moskee uit handen van Saoedi-Arabië en de radicale islam gehaald. Buitenlandse financiering van religies wordt transparanter. De relaties tussen België en Saoedi-Arabië kwamen de laatste maanden meermaals in de aandacht, onder meer in de onderzoekscommissie naar de aanslagen van 22 maart. “We stelden vast dat er bijzonder intransparante financieringsstromen zijn uit de golfstaten richting België. Onder meer naar de Grote Moskee in Brussel, waar een radicale islam wordt gepredikt die haaks staat op onze democratie en vrijheden”, aldus fractieleider Patrick Dewael. Ook de schending van vrouwenen mensenrechten in Saoedi-Arabië stond meermaals op de parlementaire agenda, onder meer dankzij Kamerlid Annemie Turtelboom. De liberale Kamerleden hebben meerdere initiatieven genomen om deze situatie te verhelpen. “Zo deed de onderzoekscommissie een aanbeveling om de concessie met de Grote Moskee te verbreken. We mogen immers niet tolereren dat hier op Belgische staatseigendom een intolerante versie van een religie wordt gepredikt met buitenlandse steun”, zegt Dewael. “Die buitenlandse financiering van religie wilden we ook met een wet in kaart brengen en transparanter maken”, vult Turtelboom aan. Deze liberale initiatieven wierpen hun vruchten af.

Grote Moskee Ten eerste sloot de regering een akkoord met het Saoedische ministerie van Buitenlandse Zaken over het beheer van de Grote Moskee. België kan het beheer opnieuw in handen nemen en overdragen aan een lokale autoriteit. “Dat is wat de onderzoekscommissie beoogde met het opbreken van de concessie. We halen de Grote Moskee uit buitenlandse handen en geven ze terug aan alle moslims van België”, aldus Dewael.

28 blauw • nr 37 • maart 2018

Transparante financieringsstromen Ten tweede wordt de buitenlandse financiering van religie vanuit de Golfstaten een stuk transparanter. “Er is een akkoord van België nodig alvorens sprake kan zijn van financiering. Indien er geen voorafgaand akkoord is en er wordt een financiering vastgesteld, dan moet die worden stopgezet. En dat geldt zowel voor bijvoorbeeld een moskee als voor een islamitische school”, legt Turtelboom uit. De werking van instellingen die gefinancierd worden vanuit Saoedi-Arabië moet ook gericht zijn op tolerantie en inclusie. Voorts is er een akkoord gesloten tussen de Cel voor Financiële Informatieverwerking (CFI) en de Saoedische tegenhanger. De CFI is een orgaan dat bij aanwijzingen of ernstige vermoedens van financieel gesjoemel een rapport doorspeelt naar de gerechtelijke autoriteiten.

Gematigd optimisme De liberale Kamerleden reageren gematigd optimistisch. “Dit zijn belangrijke stappen om de relatie tussen onze beide landen grondig te hertekenen. Al blijven we waakzaam en zullen we nauw toezien op de uitvoering van deze eerste stappen. We zullen ook nagaan of er bijkomende initiatieven nodig blijken. Wat de mensenrechtensituatie betreft, moeten we bijzonder kritisch blijven. Dat vrouwen nu met de auto mogen rijden is geen baanbrekende doorbraak. Er is nog een hele weg af te leggen. Ook de politieke repressie is erger dan ooit”, zegt Dewael. “Saoedi-Arabië kreeg alvast een uitnodiging om aan de internationale conferentie tegen de doodstraf deel te nemen die volgend jaar in Brussel plaatsvindt. Daar zouden ze maar beter aanwezig zijn…”, besluit Turtelboom.

Regering versterkt opnieuw pensioen van zelfstandigen De liberale regering Michel maakt er een erezaak van om de pensioenen van de zelfstandigen te versterken. Kamerlid Vincent Van Quickenborne: “Ondernemers hebben de laagste pensioenen van alle actieven. Daarom heeft de regering de minimumpensioenen van zelfstandigen opgetrokken met 151 euro per maand. Het minimumpensioen van een zelfstandige met een volledige carrière ligt nu even hoog als dat van een loontrekkende. Dat is niet meer dan rechtvaardig.” Zelfstandigen konden al een Vrij Aanvullend Pensioen voor Zelfstandigen opbouwen. Daar-

naast konden zelfstandigen met een vennootschap, zoals een bvba, ook een groepsverzekering of een individuele pensioentoezegging afsluiten. “Maar zelfstandigen met een eenmanszaak en hun meewerkende echtgenoten kunnen geen beroep doen op een dergelijk extra appeltje voor de pensioendorst”, legt Van Quickenborne uit. “Daarom besloten we het mogelijk te maken voor zelfstandigen met zo’n eenmanszaak, en dus zonder vennootschap, om een eigen tweede pensioenpijler op te bouwen. Zij zullen dit kunnen doen bovenop het Vrij Aanvullend Pensioen voor Zelfstandigen.”

Investering in energiecoöperatieven vrijgesteld van roerende voorheffing Op de eerste 627 euro inkomsten uit dividenden op aandelen betaal je sindskort geen roerende voorheffing. Kamerleden Luk Van Biesen en Dirk Van Mechelen: “Niet alleen bedrijfsaandelen, maar ook van energie-coöperatieven zijn vrijgesteld. Zo geven we de energie-omslag een duwtje in de rug.” Open Vld stuurde aan op deze maatregel. “Vandaag staat er meer dan 250 miljard euro op de Belgische spaarboekjes. Door de lage rente heeft niemand daar wat aan. Daarom dat we spaarders die wat meer rendement willen een aantrekkelijk alternatief wilden bieden”, aldus Luk Van Biesen. “Een investering in aandelen van bedrijven wordt fiscaal interessant. Zowel voor de spaarder, die wat rendement kan halen op zijn spaargeld, als voor de bedrijven in kwestie. Zij krijgen immers vers kapitaal om te investeren en te groei

en”, weet Dirk Van Mechelen. Op vraag van de twee Kamerleden zijn ook de dividenden uit aandelen van erkende coöperatieve vennootschappen en vennootschappen met sociaal oogmerk vrijgesteld van belasting. “Op die manier stimuleren we sociale investeringen en investeringen in duurzame energie. Vele energiecoöperatieven zorgen immers voor de bouw van zonne- en windparken bijvoorbeeld. Alle duwtjes in de rug helpen om de energie-omslag te realiseren”, aldus Van Biesen en Van Mechelen. maart 2018 • nr 37 •

blauw

DUBBELINTERVIEW MET GUY VERH

Meer vrou maken vo Strijden voor een gelijk speelveld voor onze kmo’s 2018 wordt een bijzonder jaar, want het is dé kans om in deze legislatuur nog een liberale stempel op het Europese beleid te drukken. Ook dit jaar blijf ik mij actief opstellen op het gebied van gezondheidszorg. Meer samenwerken in onderzoek en innovatie, de toegang tot medicijnen versterken en eerlijke belastingen; dit blijven mijn prioriteiten. Door onderzoek en innovatie te stimuleren, speelt Europa niet alleen een voortrekkersrol in de gezondheidszorg, maar ook in heel wat andere domeinen. Zo ondersteunen we ook groene energie-investeringen en de ontwikkeling van onze biotech- en robotica industrie. Stuk voor stuk domeinen waarin Europa, en zeker ook België, uitblinken. In 2018 zetten we de strijd tegen antibioticaresistentie in een hogere versnelling. Weerstand opbouwen om niet ziek te worden is belangrijk, maar jammer genoeg komt resistentie van onze bacteriën tegen antibiotica alsmaar vaker voor. Daarom neem ik voor de Europese liberalen het voortouw om verkeerd en overmatig gebruik van antibiotica tegen te gaan én te zoeken naar een duurzame oplossing voor de toekomst. In 2018 zet ik ook mijn strijd voor eerlijke belastingen verder: minder administratie, één systeem voor vennootschapsbelasting en een gelijk speelveld voor onze kmo’s. Dit wordt ook het jaar van de duurzaamheid. In de afgelopen jaren heeft de EU duidelijk aangetoond dat we moeten inzetten op duurzaam investeren. Het is nu aan ons om uit te zoeken hoe we dit op een liberale wijze kunnen financieren! Volg mijn activiteiten via #LieveTegenkanker #EerlijkeBelastingen #AMR of kijk elke week naar “De Week van Lieve” op Facebook. Lieve Wierinckx

30 blauw • nr 37 • maart 2018

Dit jaar vieren we 70 jaar vrouwenstemrecht in België. De ideale gelegenheid om liberaal fractievoorzitter in het Europees Parlement, Guy Verhofstadt en Europees Parlementslid voor Open Vld, Hilde Vautmans, enkele vragen te stellen over de noodzaak van (meer) vrouwen in de politiek. Waarom is het absoluut nodig om meer in te zetten op vrouwen in de politiek? Hilde Vautmans: “Politiek moet te allen tijde de gehele maatschappij weerspiegelen. De aanwezigheid van vrouwen in de politiek is voor mij een logische zaak. Als vrouw moet je met alles bezig zijn wat in de maatschappij gebeurt. Het is dan ook een mythe dat vrouwen enkel werken op de ‘zachte thema’s’. Misschien ben ik daar zelfs wel het grootste voorbeeld van want hier in het Europees Parlement volg ik defensie en veiligheid op, de strijd tegen terreur én asiel en migratie.” Guy Verhofstadt: “Als Europese liberalen geven we daar het goede voorbeeld. Vier van onze vijf liberale eurocommissarissen zijn vrouw en zitten op ‘harde’ cruciale posten: internationale handel, concurrentiebeleid, transport en de bescherming van de rechtsstaat. Ze leveren daar trouwens uitstekend werk. De socialisten en christen-democraten, die de overige 23 commissarissen voordroegen, komen samen maar aan vijf vrouwelijke commissarissen. Er is dus nog degelijk heel wat werk aan de Europese winkel.” Hilde Vautmans: “We zitten nog altijd niet met een vertegenwoordiging van 50/50 en daar moeten we naar streven. We moeten vrouwen, jong en oud, overtuigen en warm maken om bezig te zijn met politiek.” Waarom moeten vrouwen de stap zetten naar de politieke wereld? Hilde Vautmans: “Politiek is

HOFSTADT EN HILDE VAUTMANS

uwen warm oor politiek voor mij geen logische mannenwereld. Vrouwen zijn absoluut nodig in de politiek omdat vrouwen vaak een andere kijk hebben op zaken. Het is zoveel boeiender wanneer je aan een tafel zit en je oplossingen voor wereldproblemen bediscussieert met een mix van mannen en vrouwen, jong en oud.” Guy Verhofstadt: “Daar ben ik het absoluut mee eens. Toen ik in de jaren zeventig mijn politieke carrière begon, waren vrouwelijke politici een absolute uitzondering. Maar de paar die we in onze gelederen hadden, waren fenomenaal. Ze stelden de gevestigde orde veel meer in vraag dan wij mannen

en waren zo de drijvende kracht achter sociale vooruitgang en ethische bevrijding. Uiteindelijk toch de kernopdracht van een Vlaamse partij. Denk bijvoorbeeld aan Lucienne Herman-Michielsen die in België zowat de strijd rond de legalisering van abortus heeft gedragen.” Hilde Vautmans: “En ook vandaag blijven vrouwen het verschil maken in de politiek. Daarom is die strijd voor politieke gelijkheid tussen vrouwen en mannen zo belangrijk. Enkel zo kunnen we een eerlijke en democratische samenleving uitbouwen; als vrouwen net zoveel te zeggen hebben als mannen. Voor minder mogen we niet settelen.” Hilde Vautmans: “Het is eigenlijk hallucinant dat we NOG MAAR 70 jaar stemrecht voor vrouwen hebben. Dat wil zeggen dat mijn oma, die

103 jaar is geworden, heel veel jaren niet heeft mogen stemmen. Het is voor mij ondenkbaar om als vrouw verboden te worden om je stem te laten horen. Gelukkig ligt die tijd achter ons.” Guy Verhofstadt: “Met het vrouwenstemrecht is ons land inderdaad rijkelijk laat gekomen. Terwijl we met onze grondwet van 1830 wel één van de meest liberale constituties ter wereld hadden. Dat toont aan dat sociale vooruitgang nooit voor eeuwig en altijd verworven is. In 2003, na decennia stilstand onder Roomse regeringen, heeft België opnieuw het voortouw in de ethische dossiers genomen. Door onder meer het holebihuwelijk goed te keuren en de euthanasiewet aan te nemen. Ik ben blij vast te stellen dat ons land dat pad sindsdien niet meer verlaten heeft. Ons land doet vandaag nog altijd zijn best op vlak van vrouwenrechten, LGBTI- en minderheidsrechten, maar we moeten er ons van bewust zijn dat dit werk nooit af zal zijn. We moeten blijven aan de kar trekken. Zelfs al is de ongelijkheid in verloning tussen mannen en vrouwen de afgelopen jaren gekrompen, we mogen maar tevreden zijn als ze op nul staat. Bovendien: het is niet omdat iets in een wet gegoten is, dat er ook iets op het terrein veranderd is. Pas als ook in het leven van alle dag de discriminatie tussen mannen en vrouwen weggewerkt is, mogen we tevreden zijn.” Hilde Vautmans: “En het mag duidelijk zijn, Guy, het zijn vooral de liberalen, hier en in Europa, die de kar van de verandering trekken.”

maart 2018 • nr 37 •

blauw

MERCEDES VAN VOLCEM OVER BRUGGE

Frisse wind in oud stadhuis Gemeenteraadslid, schepen, parlementair, oppositie in Brugge en dit jaar de sterke kandidaat-burgemeester van Open Vld Plus té Brugge. Na een 18 jaar lange politieke carrière, gaat Mercedes Van Volcem in 2018 volop voor Brugge, de stad die haar hart heeft gestolen en haar politiek vuur aanwakkert. “Brugge is ongetwijfeld de mooiste stad in Vlaanderen. Romantiek, veel groen en een rijke geschiedenis. Het Venetië aan het Noorden!”

“Ooit begon ik als de jongste in de lokale politiek, maar dat is ondertussen al even geleden. Eigenlijk ben ik nog steeds één van de jongste lijstrekkers voor de komende gemeenteraadsverkiezingen. De coalitie bestaat hoofdzakelijk uit 60-plussers, ik ben dus de frisse wind die door het oude stadhuis waait. In mijn drukke agenda rest er op zich weinig tijd voor hobby’s. Als ik niet bezig ben met hevig oppositievoeren als fractieleider tegen bepaalde beslissingen van het schepencollege, ontferm ik me over talloze woondossiers en leid ik als commissievoorzitter de dossiers rond Integratie, Inburgering en Stedenbeleid in goede banen. Daarnaast run ik een advocatenkantoor, dat ik in het begin van mijn carrière heb opgericht. Als er toch wat tijd is voor ontspanning, ga ik graag eens een wijntje drinken met enkele vriendinnen of maak ik een verkwikkende wandeling rond de Brugse Vesten. Samen met mijn man Francis, ook een advocaat trouwens, en mijn twee

32 blauw • nr 37 • maart 2018

kinderen Maxime en Elliot woon ik in de Sint-Walburgastraat. Ik zit op 150 meter van de markt en moet maar een korte weg afleggen naar het stadhuis. Mijn voeling met alles wat leeft in Brugge is heel sterk. Ik heb dan ook een kristalhelder doel voor ogen in 2018: verkiezingen winnen! Het klinkt misschien vreemd, maar ik voel me oprecht thuis in de verkiezingsstrijd. In gesprek gaan, mensen overtuigen,… dat motiveert me als geen ander. Mijn grote liefde voor Brugge brengt een flinke dosis ambitie met zich mee. Wat mij betreft, is het hoog tijd voor wat meer leven in de brouwerij. Brugge heeft een lange periode stilgestaan, omdat de partijen aan het roer het belangrijker vonden om keer op keer in de clinch te gaan. Heel wat dossiers bleven dan ook liggen, met veel leegstand, veel file en een onaantrekkelijk klimaat voor onze lokale ondernemers als resultaat. Het is mijn missie om Brugge opnieuw dynamisch te maken, een plek waar de jonge mensen graag zijn. Mijn stad moet ook welvarend blijven: wie iets wil ondernemen moeten we enthousiasmeren, niet demotiveren. Ik wil bovendien inzetten op een gezonde leefomgeving, nog meer groen, meer hernieuwbare energie en… meer bloemen. Een beetje vrouwelijke flair vind ik belangrijk!”

FOTO ELLEN DE MEULEMEESTER

ercedes heeft haar strepen in de lokale politiek ruimschoots verdiend. In 2001 zetelde ze reeds als gemeenteraadslid in Brugge en haar passie voor de stad wordt jaar na jaar groter.

MIJNSTAD

Dé places to be volgens Mercedes: Food & drinks

Music maestro

In de wijk rond de Sint-Walburgastraat, waar ik woon, is er altijd heel wat te beleven. Voor een lekker wijntje is de Cuvee - een gezellige wijnbar - een échte aanrader. En voor een goeie spaghetti moet je in L’Estaminet zijn, een typisch Brugs eetcafé. Lieven, Cookies, Bar Salon, Brut, Sans Cravate en Lokkdedize zijn ook absolute toppers.

Het leuke aan Brugge is dat er voor elk wat wils is. Wie van muziek houdt, wordt goed bediend bij Rombaux in de Mallebergplaats. De eigenares kan er elke plaat tevoorschijn toveren die je even zingt of neuriet.

Brugse Vesten Voor een fijne wandeling zijn de Brugse Vesten een goed startpunt, écht de moeite als je de stadsdrukte even wil ontvluchten. Tijdens een wandeling rond de Vesten kom je verschillende relieken uit de middeleeuwen tegen op je pad, pal in het groen. Ik ga er elke zondagmorgen naartoe voor mijn wekelijkse wandeling.

Interieurwinkels Er zijn ook veel leuke interieurwinkels in Brugge. Ik denk aan de Munt, Frederiek van Pamel, La Stanza di Stefanie,… Maar ook aan Thomas Serruys, voor wie van vintage houdt. In het Genthof kan je schatten vinden!

Shop till you drop De V ismarkt Of het nu vrijdag, zaterdag of zondag is, in de Vismarkt bruist het altijd van het leven. In de zomer is het er aangenaam vertoeven. Op een terras in het zonnetje met een goed glas wijn, meer moet dat niet zijn!

Voor de dames (en heren) die wel eens graag gaan winkelen is Villa Maria, net buiten het centrum, de place to be. Deze grote kledingwinkel is begonnen als een familiezaak in 1969 en is uitgegroeid tot een hip, eigenwijs modehuis met een reputatie die de grenzen van West-Vlaanderen al lang heeft overschreden. Lilola en schoenwinkel Quicke zijn ook erg leuk!

maart 2018 • nr 37 •

blauw

Sarah Alexandra Poppe Roumans 34 blauw • nr 37 • maart 2018

Laura Cornette

Jorien Caers

Delphine Bogaert

In de spotlights Voor het eerst vinden evenveel vrouwen als mannen de weg naar het kernbestuur bij Jong VLD. Vijf ambitieuze teamwerkers, in de spotlight.

Let’s meet

Sarah Poppe

> Ze woont in Moerbeke > Ze hoort in dit lijstje omdat ze een van de bezigste bijen is die we kennen. > Een van de jongste schepenen van dit land, communicatiemedewerker bij Open Vld, voorzitter van de lokale jongerenafdeling… En tijdens haar vakantie organiseert ze skireizen, gewoon zomaar! > Een weekdag vult ze met Vld, Vld, Vld… Olé! De combinatie van haar verschillende engagementen, jobs en hobby’s vormen een donkerblauwe cocktail. > Haar guilty pleasure: spaghetti met mayonaise! (Ze heeft nochtans gevraagd dit niet te publiceren, maar een betere definitie van guilty pleasure bestaat er niet, sorry Sarah!) > Toppertje in wording omdat ze een eeuwige optimist is vol enthousiasme. Je weet altijd wat Sarah denkt, droomt of voelt. Daar gaat ze voor, recht voor de raap en onvermoeibaar. Gepassioneerd in haar vak, met een scherpgestelde visie waarin ze gelooft.

Let’s meet

Laura Cornette

> Ze woont in Mechelen. > Ze hoort in dit lijstje omdat ze actief is binnen Jong Vld nationaal als activiteitenverantwoordelijke. Ook is ze actief in haar hometown Mechelen waar ze een burenparticipatie vzw Costa Malina oprichtte die deze zomer de Mechelse buren dichter bij elkaar probeert te brengen. Ze zal ook deel nemen aan de ALDE women’s academy. > Een weekdag vult ze haar functie als business manager binnen Nexios IT. Ze combineert haar job met haar gezin, haar politieke ambitie en haar eigen vzw. Dit alles op 23-jarige leeftijd. > Haar guilty pleasure is frambozen macarons > Toppertje in wording omdat ze zich bezig houdt met vele lagen van de bevolking. Zo bedacht zij de speelgoedactie in Mechelen die ervoor zorgt dat ook kansarme kinderen worden bezocht door zowel de Kerstman als Sinterklaas.

maart 2018 • nr 37 •

blauw

Let’s meet

Alexandra Roumans

> Ze woont in Leuven, de slimste stad van Vlaanderen! > Ze hoort in dit lijstje omdat ze een echte liberale durver is die een liberaal verhaal wil brengen naar de Leuvenaars. Ze kan zeker haar mannetje staan, maar is ook niet bang om haar vrouwelijke kant te omarmen. > Een weekdag vult ze overdag met communicatie-advies te geven op het kabinet van Alexander De Croo en ’s avonds met … communicatie-adviseur te zijn van Jong VLD! Het mag niet verbazen dat ze gebeten is door alles wat met sociale media te maken heeft en hoe het onze samenleving kleurt. Een dagelijkse portie Facebook en Instagram zijn dus vaste kost! > Haar guilty pleasure is reality tv kijken. Dat kan gaan van Temptation Island tot Say YES to the dress. Dat laatste is niet geheel toevallig omdat ze binnenkort met haar verloofde Jonas in het huwelijksbootje stapt. > Toppertje in wording omdat ze een hands-on persoon is die niet graag bij de pakken blijft zitten, een echte doorzetter die alles zal doen om haar doel te bereiken. Met een masterdiploma statistiek onder de arm mag ze zichzelf ook een trotste STEM-vrouw noemen en zal ze niet rusten vooraleer programmeren in het verplichte lessenpakket op school staat, zodat iedereen meekan in de digitale samenleving.

Let’s meet

Jorien Caers

> Ze woont in Dessel > Ze hoort in dit lijstje omdat ze twee jobs combineert, ondervoorzitter bij Jong VLD Mol is en voor Jong VLD Nationaal de functie van penningmeester op zich neemt. > Een weekdag vult ze voornamelijk met werken. Momenteel combineert ze twee jobs: bibliothecaris en parlementair medewerker. Compleet verschillend, maar allebei razend interessant! > Haar guilty pleasure is stationsromannetjes lezen… Moeilijk om toe te geven als bibliothecaris ;) > Toppertje in wording omdat ze gepassioneerd is, zich enorm hard wilt inzetten voor meer vrouwen in de politiek én altijd klaar staat om iemand anders te helpen.

Let’s meet

Delphine Bogaert

> Ze woont in Brakel > Ze hoort in dit lijstje omdat ze zich inzet voor een tiental organisaties. In Brakel kennen we haar als de jongerenvoorzitter die elke jongere meesleept in het liberale verhaal. > Een weekdag vult ze met te studeren, werken en heel wat engagement in verenigingen. Haar masteropleiding Bestuurskunde en Publiek management combineert ze met een job als stafmedewerker van Jong VLD en Open Vld Vrouwen. > Haar guilty pleasure zijn programma’s uit haar kindertijd en jawel, smurfenkoeken! > Toppertje in wording omdat ze vastberaden is perfectie na te streven en steeds bereid is die extra mijl te lopen. Als flapuit windt ze er geen doekjes om en weet iedereen waar ze voor staat. Als jongste kandidaat op de Brakelse Open Vld-lijst gaat ze de Brakelse harten veroveren.

36 blauw • nr 37 • maart 2018

PAULIEN. HET VERHAAL VAN EEN TRANSVROUW

Is het een jongen of een meisje? “Als kind wist ik het al. Mijn ouders waren nog niet de deur uit of ik trok al naar de kleerkast van mijn moeder om me te verkleden. Die kleerkast was mijn schatkist: jurken, nylons en hoge hakken. Dat waren momenten waarop ik me goed voelde. Mijn ouders kwamen het nooit te weten, ik liet de kleerkast piekfijn achter uit angst dat het zou uitkomen. In die jaren (de jaren 80) werd je nog als jongen opgevoed: auto’s en voetbal. Zelfs homo zijn was toen nog taboe, laat staan transgender.”

“I

k probeerde mee te doen met de hoop, ik denk dat ik daardoor zo een opstandig kind was. Ik trouwde zelfs, het huwelijk hield twee jaar stand. Al ontpopte ik me als goede plusvader, een echtgenotenrol lag me niet. De relatie liep stuk door mijn transgendergevoelens. Ik wist dat ik in het verkeerde lichaam leefde. De zak met de vrouwenkleren was nooit ver weg. Nadien had ik een heerlijke relatie van bijna 9 jaar met een vrouw.”

Een vrouw in het hoofd, een man in het lijf “Op mijn 44ste heb ik de stap gezet. Ik ging in transitie, al was het nog wachten op de nieuwe wet van 2018. Woensdag 3 januari stond ik al om 8u30 voor de deur van de burgerlijke stand in Bonheiden. Ik legde de verklaring af dat ik me vrouw voel. Begin april moet ik dit nog eens herbevestigen, dan wordt het eindelijk realiteit. Op mijn ID kaart zal dan een ‘V’ komen, mijn rijksregisternummer wordt aangepast en ik zal brieven krijgen met ‘Geachte Mevrouw’. Ik kijk ernaar uit! Intussen sta ik op de wachtlijst voor een vaginoplastie (de medische ingreep om ook medisch vrouw te worden). Drie jaar wachten, gelukkig zijn er nu al de verplichte bezoekjes aan de psycholoog, het laseren van mijn baard, snor, de verplichte intieme zone en de hormonenkuur. Ik zit dus middenin een flinke puberteit en dat voel ik, ik ben zachter en emotioneler geworden. Elke dag wat vrouwelijker, met nu al een flinke dosis vrouwelijke intuïtie. Al weet ik dat ik er te laat aan begon, je zal het altijd blijven zien, wat niet wegneemt dat ik me nu beter voel dan ooit. Gelukkig is het onderwerp intussen bespreekbaar geworden. Jongeren durven ervoor uitkomen. Ze kunnen terecht bij het genderteam in Gent. Hormoonremmers in de puberteit kunnen er echt wel voor zorgen dat ze minder uitgroeien tot vrouw of man. Zij zullen het geluk hebben gewoon op te gaan in de massa. Het scheelt toch als je niet bekeken wordt, geloof me.”

‘Wat heb je aan een leven als je maar half leeft?’ Paulien

partij als de mijne. Intussen vond ik een nieuwe job, bij een internationaal bedrijf dat openstaat voor diversiteit. Ik haalde het op basis van mijn beroepsbekwaamheid en ervaring en zo hoort het. Geloof me, een job is belangrijk voor me. Een transitie is financieel geen lachertje, zelfs niet als er een gedeelte terugbetaald wordt. De esthetische ingrepen, echt wel nodig, betaal je helemaal zelf.”

Waarom kiezen voor Open Vld? “Ik wil aan politiek doen, alleen zo kan je dingen echt veranderen. Neen, niet als trans, wel als inwoner en vrouw uit Bonheiden die iets wil veranderen in haar gemeente. De sociale thema’s en mobiliteit spreken me enorm aan. Open Vld was een vanzelfsprekende keuze. Waar anders kan ik zijn wie ik ben? Bovendien, welke partij trok meer aan de kar om de LGBTI thema’s dag na dag op de maatschappelijke en politieke agenda te zetten? Omdat dit mijn partij is, een open partij waar iedereen zichzelf kan zijn. Ik dus ook: als transgender, als transvrouw… gewoon als vrouw!” DE WETTELIJKE CONTEXT: Transseksualiteit wordt Transgender.

Discriminerende samenleving en taboe nooit ver weg “Ik merkte het al, transgenders worden nog niet algemeen aanvaard. Ik verloor de helft van mijn vrienden en mijn job. Twee dagen nadat ik mijn bazen op de hoogte bracht van mijn transitie lag mijn ontslagbrief klaar. Mijn eerlijkheid werd bestraft. Ik word bekeken en al eens bespuwd, letterlijk. Ik merkte ook al dat je als vrouw niet de vrijheid hebt om op een laat uur op een stille plek rond te hangen, zeer zeker niet in een jurk. Ik kan alleen maar hopen dat daar verandering in komt. Er is nog werk aan de winkel voor een

De wet ‘Transseksualiteit’ van 2007 zorgde ervoor dat men juridisch van geslacht kon veranderen na een eenvoudige administratieve procedure bij de Burgerlijke Stand. Wel werd er als voorwaarde een medische geslachtsaanpassing en een sterilisatie geëist. Dit druiste in tegen de mensenrechten. Sinds 1 januari 2018 valt die medische voorwaarde weg. Zo respecteert de huidige ‘Transgenderwet’ de zelfbeschikking en de privacy van elk individu. MEER INFO: Heb je vragen na het lezen van dit artikel? www.transgenderinfopunt.be M/V/X gemist ? Herbekijk alle afleveringen hier https://vimeo.com/album/4971423 maart 2018 • nr 37 •

blauw

MANAGER VAN HET JAAR MICHÈLE SIOEN OVER DE DRANG VAN HET ONDERNEMEN

Innoveren is durven Derde keer goede keer. Na drie nominaties als Manager van het Jaar, werd Michèle Sioen door de lezers van Trends en de jury nu ook echt verkozen. Een onderscheiding die maar voor de derde keer in het 32-jarige bestaan naar een vrouw is gegaan.

e kans dat u vandaag geen product van Sioen Industries heeft gezien of te zien krijgt, is eigenlijk onbestaande. De onderneming, die wordt geleid door de Manager van het Jaar Michèle Sioen, heeft de grootst mogelijke showroom denkbaar: de hele wereld is een Sioen-etalage. Zestig procent van alle dekzeilen van vrachtwagens zijn producten van deze West-Vlaamse industriële textielonderneming. Binnenbekleding van wagens, airbags, publiciteitszeilen, politiekledij, duikpakken, de beschermkleding van werklui, de jassen van brandweerlieden… en ga zo maar door. Overal ter wereld wordt door ontelbaar veel mensen gebruik gemaakt van de industriële textiel van het bedrijf, dat ondertussen 56 vestigingen telt in 23 verschillende landen. Als de CEO van deze beursgenoteerde onderneming er dan ook nog eens prat op gaat om zoveel mogelijk in al deze bedrijven aanwezig te zijn, is een gaatje vinden in de agenda geen sinecure. “Elke dag is anders”, zegt ze in een vergaderlokaal op het hoofdkantoor van het VBO in Brussel, “maar wel goed gevuld”. En toch vond ze dus een gaa tje voor Blauw. Waarom wilt u zelf overal aanwezig zijn in uw bedrijven?

38 blauw • nr 37 • maart 2018

Michèle Sioen: “Ik doe meer en meer meetings via skype. Hoe voller je agenda loopt, hoe meer je de neiging hebt om het zo te doen. Maar ik blijf het belangrijk vinden om zoveel mogelijk ter plaatse te zijn: om de feeling te hebben, om met onze mensen te praten, om het te zien. Zo zie je al snel hoe het loopt, of het proper ligt of vuil. Je kan geen goeie resultaten boeken in een vuile fabriek. Gewoon ook eens met de mensen praten. Het maakt een groot verschil. Voor hen én voor mij.” Oei, geldt dat ook voor een bureau? (lacht) “Je ziet wie gestructureerd werkt en wie niet, ja.” Hoe ziet uw kantoor eruit als ik zo vrij mag zijn om dat te vragen? “Ik ben redelijk gestructureerd. Ik heb mijn bakjes om alles te sorteren. Als je efficiënt wil zijn, moet je georganiseerd zijn. Maar er zijn uitzonderingen die de regel bevestigen ook.” U bent heel hard bezig met cijfers las ik. “Ja. Wij hebben een diepgaand reporting systeem. Als ik ergens met de bedrijfsleiders praat, gaan wij op twee uren tijd door alle parameters: sales, aankoop, verkoop, productie,… Maar

naast de cijfers ben ik ook heel hard bezig met nieuwigheden en concrete projecten op zich: vooral met research & development en innovatie. Zeker de R&D meetings vind ik heel belangrijk, en die blijf ik ook elke maand volgen. Dat is de toekomst van ons bedrijf. Wij streven er telkens naar om in een bepaald segment marktleider te worden, en dat doen we door innovatie.” Hoe pakken jullie dat aan? Jullie gaan niet in het wilde weg te werk veronderstel ik? “We ontwikkelen heel vaak samen met onze klanten. Neem nu bedrijven zoals Proximus, of BASF, of EDF. Zij zeggen: wij moeten werkkledij hebben met- ik zeg zomaar iets- vier zakken in waar dat en dat precies in past… Wel, dan maken wij dat. Dat geldt ook voor technisch textiel. De klant heeft een nood en wil dat een textiel aan bepaalde eisen voldoet. Wij kunnen hem altijd de juiste oplossing bieden. En naast het maatwerk voor de klant, hebben wij ook projecten waarin wij innovatie doen puur vanuit een goed idee of eigen ontwikkeling. Zo hebben we nu bijvoorbeeld een groene muur ontwikkeld.” Euh… pardon? “Een groene muur is een muur waar je verticale

BIO MICHÈLE SIOEN • Geboren op 24 mei 1965 • Studies handels wetenschappen in Antwerpen • Moeder van drie kinderen, 2 zonen en 1 dochter • In 1991 begon ze te werken bij Sioen Industries, specialist van technisch textiel en fijnchemicaliën • In 2005 werd ze CEO van Sioen Industries • In 2014 werd ze voorzitter van VBO • In 2018 verkozen tot Manager van het Jaar volgens weekblad Trends

maart 2018 • nr 37 •

blauw

‘Ik zeg regelmatig al lachend dat mijn ouders drie jongensnamen hebben gekozen voor hun dochters: Pascale, Danielle en Michèle. Het was misschien drie keer een desillusie (lacht). En ik zeg ook wel vaak mocht ik een broer hebben gehad, hij waarschijnlijk CEO was geworden.’ Michèle Sioen

beplanting op kan doen. We hebben een composiet gemaakt uit verschillende lagen van ons technisch textiel dat aan of voor of tegen muren kan worden gehangen, en waar beplanting op kan komen. Tja, en hoe is dat gekomen? Vanuit de buik van het bedrijf waar goede ideeën steeds hun weg vinden en vanuit werkgroepen die megatrends volgen, die de toekomst van de mensheid zullen bepalen. Het is een heel efficiënte manier om steden groener te maken, iets waar we toch naartoe moeten, hé. Zo hebben we ook matten ontwikkeld om algen op te kweken die gebruikt kunnen worden in bijvoorbeeld cosmetica en voedingssupplementen.” En heeft u ooit al iets ontwikkeld dat compleet niets is geworden? “Ja hoor. We hebben ganse lijsten (lacht). Als je innoveert, dan is dat zo.” Vult u even aan: innoveren is… “Durven.” Dat is duidelijk… “Innoveren gaat niet alleen over het maken van nieuwe producten, maar ook over het maken van machines die ervoor zorgen dat we efficiënter kunnen produceren. En dan heb je nog de manier waarop je de producten aan de man brengt. Ook daarin moet je innoveren. Neem nu onze brandweerpakken: we zijn nu aan het kijken hoe we die aan de steden kunnen leasen. Want er ligt niet altijd meteen een budget klaar om ineens te investeren in brandweerpakken. Ook in de manier waarop je omgaat me je klanten kan je heel innovatief zijn.”

40 blauw • nr 37 • maart 2018

Zijn wij Belgen creatief en innovatief ? “Ja hoor. En wij werken ook efficiënt. De productiviteit bij ons is hoog. We zijn minder marketeers, wel.” Wat bedoelt u? “Wij kunnen blijkbaar toch minder makkelijk geld uitgeven aan marketing. Wij moeten het hebben van onze kwaliteit, service en innovatie, meer dan van hoe we het allemaal in een mooi kleedje verpakken.” We kunnen onszelf niet goed verkopen? “Nee nee. Dat zeg ik niet. Kijk, wij hebben heel veel bedrijven in ons land die marktleider zijn in hun branche: Deme, De Nul, Barco, Bekaert, Silbelco, Euronav… dat zijn allemaal marktleiders in de wereld in hun segment en we beseffen vaak te weinig dat we heel veel mooie bedrijven hebben. We zijn daar vaak te bescheiden in, dat wel.” U bent niet meteen in het familiebedrijf gestart, maar hebt eerst een commerciële functie gehad in een totaal ander bedrijf. Een bewuste keuze? “Ja, het is belangrijk om commercieel te zijn. Ik ga ook heel graag bij de klanten.” Twee elementen zijn belangrijk geweest in uw carrière, zei u al eens in een interview. Ten eerste het feit dat u alleen zussen heeft, en ten tweede een brand. Kan u dat even uitleggen? “Ik ben in het bedrijf gestart in 1990. In 1991 hebben we een grote brand gehad. We moesten toen produceren bij concurrenten om onze

klanten verder te kunnen bedienen en hebben de fabriek eigenlijk helemaal opnieuw moeten opbouwen. Dat is een versneld leerproces geweest, want we zijn terug gestart van nul, van een groene weide. We hebben nieuwe machines moeten bouwen, enzovoort. Zo ben ik snel vertrouwd geraakt met het hele productieproces. En zo zijn we verder geëvolueerd. In 1997 hebben we de beursgang gehad.” En dan de zussen? (lacht) “Ik zeg regelmatig al lachend dat mijn ouders drie jongensnamen hebben gekozen voor hun dochters: Pascale, Danielle en Michèle. Het was misschien drie keer een desillusie (lacht). En ik zeg ook wel vaak mocht ik een broer hebben gehad, hij waarschijnlijk CEO was geworden.” Heb u daar met u vader en moeder zo over gesproken? “Al lachend, ja.” Het is wel vaak zo geconditioneerd. “Ja, dat klopt. En ik vind dat niet goed. Ik vind het heel belangrijk dat vrouwen ervoor gaan. Er zijn veel meer vrouwen met universitaire diploma’s dan mannen. Maar we moeten ook toegeven dat het vaak zodat veel vrouwen afhaken tussen hun 30ste en 40ste verjaardag. Net op het moment dat het hard gaat in de carrière. Omdat het zeker niet evident is, om gezin en werk te combineren. Maar ik denk dat daar wel een evolutie in is. Mannen helpen wat meer in het huishouden dan vroeger, denk ik. Maar dat kan u misschien beter zeggen?”

Ik word hier niet geïnterviewd, hé, maar ik denk dat u gelijk hebt, ja. (lacht) U heeft zich al een aantal keer uitgesproken tegen quota. Kan u dat nog even toelichten? “Ik vind het heel goed dat die discussie er is. Maar ik ben eerder voor het ‘comply or explain’-principe. Als er bepaalde bedrijven zijn die niet voldoen aan quota, zouden ze in hun jaarverslag moeten uitleggen waarom.” “We moeten ook realistisch zijn. Het is vaak niet evident. Wij zijn een beursgenoteerd bedrijf met vier vrouwelijke bestuurders. Mijn twee zussen en mijn moeder. Waren wij drie jongens geweest, dan hadden wij in de raad van bestuur van acht drie vrouwen moeten nemen. Ik ben pro diversiteit in raden van bestuur, en die diversiteit moet genderdiversiteit zijn, maar anderzijds ook qua afkomst, leeftijd, studierichting,… afhankelijk van het type bedrijf ook.” “Om bestuurder te zijn moet je ook wel een zekere ervaring hebben en doordat veel vrouwen ervoor kiezen om niet voor hun carrière te gaan, is het voor bedrijven ook vaak moeilijk om de juiste vrouwen te vinden. Iedereen vist ook een beetje in dezelfde vijver zo. Als we op zoek zouden gaan naar een CFO zullen van de honderd kandidaten misschien negentig man zijn, en tien vrouw.” Is er ook daar een evolutie? “Zeker, en daarom is het belangrijk dat we jonge vrouwen pushen om ervoor te gaan. Ook als het wat moeilijker is. Op de lange termijn loont het zeker. Maar je moet het natuurlijk wel graag doen. Want tegen je zin, lukt het ook niet na

‘Of we ooit iets hebben ontwikkeld dat compleet niets is geworden? Ja hoor. We hebben ganse lijsten’ tuurlijk. Maar ik denk dat vandaag de vrouwen die er echt voor willen gaan, meer kansen hebben dan ooit.” Wat bedoelt u met pushen? “Rolmodellen zijn belangrijk daarin.” Een vrouwelijke manager van het jaar is een goeie zaak, dan. “Absoluut.” Vindt u dit een eer? “Ik vind het fijn. En vooral voor de mensen van het bedrijf, want dit straalt af op de hele onderneming. De fierheid die ik zag bij onze mensen vond ik hartverwarmend.” U heeft de leiding gehad over de Groep van Tien, het belangrijkste overlegorgaan van de sociale partners. Meer zelfs: u bent daar eigenlijk de laatste die daar nog akkoorden heeft kunnen sluiten. Hoe kijkt u daar op terug? “Ik hoop dat ik niet de laatste ben die akkoorden heeft gemaakt (lacht). Kijk, ik promoot ondernemerschap. Dat is ook onze rol als CEO, en ook vanuit het VBO. We hebben een maatschappelijke rol te spelen. Mijn ervaring binnen de Groep van Tien heeft me ook wel wat bijgebracht. Ik vond het een mooie ervaring. Ik heb

daar veel uit geleerd.” Is politiek iets voor u? “Nee, absoluut niet. Dat is een harde stiel. Een moeilijke wereld. Ik heb heel veel respect voor politici, van om het even welke partij. Dat zijn mensen die heel, heel veel werken. Zeven dagen op zeven. Mensen die twintig uur op vierentwintig beschikbaar zijn. Mensen die gaan voor hun idee, maar helaas niet voor iedereen goed kunnen doen.” U heeft een goeie band met premier Charles Michel. “Klopt. Ik heb veel contact met hem gehad als voorzitter van het VBO en vanuit de Groep van Tien. Ik heb hem heel regelmatig gezien.” U zit nu ook in het strategisch investeringscomité van de premier. “Klopt. We proberen van daaruit concrete voorstellen te doen. In juni wordt dat bekendgemaakt.” Kan u al een primeur geven? We zullen het aan niemand vertellen. (lacht) “Nee, nee, u zal even moeten wachten.” Doen we. Veel succes. “Dankuwel.” maart 2018 • nr 37 •

blauw

wendolyn Rutten gaat op haar Ronde van Vlaanderen langs in elke gemeente. Mensen ontmoeten, naar hen luisteren en met hen in gesprek gaan. Over dingen die hen nauw aan het hart liggen. Over hun werk, veiligheid, vrijheid, gezin. Of over hoe ze de toekomst zien. Over de grote en kleine dingen van het leven. Over problemen en oplossingen.

TRAINM in Antw erpen is een innov atieve neuro revalidatiekliniek . Hier zetten de pa tiënten samen m de zorgverleners et kleine, maar voor hen vaak grote stapjes. Respect!

GWENDOL

DE RO

VAN VLAA

In WZC ’t Hoge in Alveringem is een volledige zorgsite in ontwikkeling. Boeiende gesprekken met de bewoners, zorgen verpleegkundigen. Veel respect voor hun inzet!

l ek aan Ganda heb ik vee Tijdens het bedrijfsbezo ge kwaho de en es roc gsp reidin bijgeleerd over het be eer om nteren. Ik kreeg zelfs de ha ze die en orm itsn lite ! ren ten én te keu enkele hammen te zou

In gesprek me

In de school De Vlinderd reef in Moerbeke-Waa s geven leerkrachten van uit hun eigen interesses tijdens de middagpauze muzie kles, programmeren, tuin ieren… Een prachtig init iatief!

Volg haar op www.gwendolyndoetderonde.be 42 blauw • nr 37 • maart 2018

erde menhoe geëngage en zi te om i len. Vzw De Altijd moo deren willen ha an t ui e een st be t sen he t mensen met ndegem geef ve Lo in p! el na ng Tria gels. K beperking vleu verstandelijke

LYN DOET

Met de slogan ‘good girls go to heaven, bad girls go everywhere’ rolt Sofie met een pak humor, lef en doorzetting door het leven. Koekelare mag fier zijn op zo’n inwoner.

ONDE

ANDEREN

et Vlaanderen. De laatste Hond erd Dagen, Chry sostomos, dat m den! Deze laatst oet gevierd worejaars gingen éé n dag als matroos Met veel plezier door het leven. liepen ze door de straten van Roes elare.

Op de vooravond van 1 mei vindt de Blauwe vlaggenoptocht plaats in Blankenberge. De Dag van de Arbeid is bij uitstek een liberale dag, daar klinken we op!

boerderij van Dirk Meehelpen op de geiten n, melk geven aan lke Rasschaert: geitjes me ondere ervaring! de lammetjes… Een bijz

maart 2018 • nr 37 •

blauw

GUY VANHENGEL TROTS OP NIEUWSTE DELTA-PROJECT

Eerste nieuw Brussels ziekenhuis in 40 jaar In Brussel is Guy Vanhengel, niet enkel minister van Begroting, maar ook van Gezondheid, erin geslaagd om een indrukwekkend bouwproject af te ronden: het gloednieuw ziekenhuis van Chirec. “De mensen zullen er nog beter verzorgd worden, want het nieuwe complex beschikt over de meest recente technologie. En meer nog, de patiënten kunnen een beroep doen op een waaier aan medische behandelingen”, zo beklemtoont Guy Vanhengel.

et nieuwe Chirec-ziekenhuis, gelegen vlakbij metro Delta in Oudergem, werd op 27 januari 2018 ingehuldigd. Het ziekenhuis is méér dan een groepering van het Leopoldziekenhuis in Etterbeek en Edith Cavell in Ukkel. “Hier wordt de toekomst geschreven van het Brusselse ziekenhuislandschap”, zegt minister Guy Vanhengel. “Want het is de eerste volledig nieuwgebouwde ziekenhuiscampus in het Brussels Gewest in veertig jaar.” “Zelf heb ik hier een stukje aan meegeschreven vanuit mijn Brusselse bevoegdheden. Bovendien was deze realisatie mogelijk dankzij de bijdrage van de Europese Investeringsbank, waarvoor ik het pad heb geëffend. En uiteraard was

44 blauw • nr 37 • maart 2018

ook de steun van de federale regering belangrijk, met onze minister van Volksgezondheid Maggie De Block op kop. Dank u Maggie!” Het heeft ongeveer tien jaar geduurd om het spiksplinternieuwe complex op de rails te krijgen. Dat is normaal als men het concept en de omvang ervan bekijkt.

lingen mogelijk.” Het ziekenhuis is wéér een stap vooruit in de kwalitatief betere zorg van de bevolking. En ook voor de patiënten van buiten Brussel, want minstens 35 procent van de patiënten van de Brusselse ziekenhuizen komen uit de Vlaamse rand en het hinterland.

Nieuwste technologie

Nieuwe jobs

Guy Vanhengel: “En wat voor een ziekenhuis is het geworden. Ik ben alvast onder de indruk. Om u een idee te geven: het nieuwe complex telt 545 bedden en 28 operatiekwartieren. Het is volledig gedigitaliseerd en beschikt over de meest recente technologie. En wat u zeker moet weten: er is een waaier aan medische behande-

Dokters en verpleegkundigen zijn eveneens in de wolken, want ze kunnen voortaan werken in een meer aangename en stimulerende omgeving. En meer nog, zij zullen er collega’s bijkrijgen. “Want er komen jobs bij. Het nieuwe Deltaziekenhuis is dus ook een belangrijk element voor onze werkgelegenheid en economie”, aldus de minister. In het Deltaziekenhuis wordt de toekomst letterlijk voorbereid. Want er worden 3000 geboortes per jaar verwacht. “Dat is een mooie gedachte. Daarbij besef ik, vanuit mijn bevoegdheid onderwijs bij de Vlaamse Gemeenschapscommissie, dat deze kinderen misschien wel terechtkomen in de nieuwe scholen die we volop aan het bouwen zijn in Brussel”. En nu dit project gerealiseerd is, kijken we uit naar het volgende nieuwe gebouw om de zorgen in Brussel op een hoger niveau te tillen: met name New Bordet aan Erasmus.

BRUSSELSLIBERAALBELEID

maart 2018 • nr 37 •

blauw

BRUSSELSLIBERAALBELEID

Brusselse politiek moet glazen huis zijn In nasleep van de SamuSocial-affaire heeft Open Vld een volledige audit geëist van de vzw’s in de stad Brussel en dat ook verkregen. Uit die audit kwamen de consultantcontracten in de vzw GIAL bovendrijven. “Als je grote kuis houdt, kom je spinnenwebben tegen. GIAL is niet de eerste en zal niet de laatste zijn. We moeten nu voortkuisen”, zegt Brussels schepen Els Ampe. “Nu alle organisaties worden doorgelicht vallen lijken uit vorige bestuursperiodes uit de kast. In die bestuursperiodes zaten de liberalen in de oppositie in de hoofdstad”, legt Els Ampe uit. “Ik pleit al lang voor meer transparantie, zeker in het schimmige bos van stedelijke vzw’s en gewestelijke pararegionalen. Het schandaal rond SamuSocial dat instaat voor daklozenopvang heeft alles in een stroomversnelling gebracht. Naast transparantie is er ook gesnoeid in gemeentelijke mandaten en vergoedingen, dat levert de belastingbetaler 700.000 euro per jaar op.” De audit van de vzw’s die verbonden zijn aan de Stad Brussel gebeurde in het najaar van 2017. Meteen werden alle oude consultantiecontracten stopgezet in GIAL. Consultantieopdrachten die 18 jaar lang duren respecteren niet langer de wet op de openbare aanbestedingen. Daarnaast is er ook mogelijk sprake van sociale fraude. Dat is federaal minister Maggie De Block

en staatssecretaris Philippe De Backer niet ontgaan. Zij hebben aan de Rijksdienst voor Sociale Zekerheid (RSZ) gevraagd om een onderzoek naar mogelijke schijnzelfstandigheid te starten. “GIAL, Brinfin en alle andere organisaties die in opspraak kwamen, zullen aan controle op sociale fraude worden onderworpen dankzij de actie van minister De Block en staatssecretaris De Backer”, gaat volksvertegenwoordiger Els Ampe verder. Brinfin beheert de schulden van de Brusselse gemeenten en valt onder de bevoegdheid van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Hoe moet het nu verder in Brussel? “We zijn op goede weg maar de weg is nog lang. We werken aan de politieke vernieuwing en absolute transparantie. Weglopen zal niets oplossen, de crisis biedt ook kansen”, verduidelijkt Els Ampe.

Meer transparantie bij het toekennen van openbare woningen Al geruime tijd werkt de Brusselse regering aan het transparanter maken van de overheidsinstellingen. In de commissie Huisvesting van het Brussels Parlement werd eind februari een ordonnantie goedgekeurd die er voor zorgt dat het toekennen van openbare woningen nog transparanter verloopt. De gemeenten en OCMW’s zullen voortaan een onafhankelijke commissie moeten oprichten om openbare woningen toe te kennen. “In dezelfde ordonnantie werden ook de bezoldi-

46 blauw • nr 37 • maart 2018

gingen binnen de openbare vastgoedmaatschappijen beter omkadert. De burgers verwachten meer transparantie en daar werken we volop aan. Vanaf nu zullen alle woningen die rechtstreeks of onrechtstreeks tot een openbare vastgoedbeheerder behoren, onderworpen zijn aan de Brusselse huisvestingscode”, besluit Brussels parlementslid Khadija Zamouri.

Metro Schaarbeek/Evere: uitstel, geen afstel De nieuwe metrolijn naar Schaarbeek/Evere zal langer op zich laten wachten. Recent werd aangekondigd dat er maar liefst drie jaar vertraging zit op de oorspronkelijke plannen. Pas in 2028 zal de metro naar Schaarbeek en Evere rijden. Carla Dejonghe, ondervoorzitster van de commissie Infrastructuur in het Brussels Parlement, is not amused. “Opnieuw moeten we vaststellen dat belangrijke mobiliteitsprojecten in Brussel jarenlange vertraging oplopen”, zegt de politica. “De federale regering, via het Belirisfonds, werkt met het Brussels Gewest samen voor de metro-uitbreiding, maar die samenwerking vlot niet. Dat zagen we al in het verleden. Er is vrijwel geen enkel project dat door Beliris beheerd werd, dat tijdig af raakte... De

uitbreiding van de metro naar Schaarbeek en Evere is nochtans essentieel, als je ziet hoe snel de bevolking er groeit. Sinds 2010 zijn er een kleine 20.000 inwoners bijgekomen in beide gemeentes. Tijdens de spits zitten de reizigers als haringen in een ton in de trams en bussen!” Dejonghe wil dan ook dat Brussels minister van Mobiliteit eindelijk zijn verantwoordelijkheid opneemt, het dossier naar zich toe trekt en op zoek gaat naar concrete manieren om de vertraging te beperken. Anders vreest ze dat die nog wel eens verder zou kunnen oplopen.

René Coppens wil meer inzamelpunten voor frituurolie Brussels parlementslid René Coppens wil meer Olioboxen in de openbare ruimte. Olioboxen zijn containers  die gebruikt worden voor de inzameling en verwerking van huishoudelijke frituurolies. Op dit moment zijn er een tiental Brusselse gemeenten die zo’n verzamelboxen ter beschikking stellen. René Coppens wil dat ook andere lokale besturen hier werk van maken. Ondanks de grote inspanningen van de overheid, milieuorganisaties en afvalverwerkers verdwijnt nog steeds een groot deel van de huishoudelijk gebruikte frituurolie op een milieuonvriendelijke manier. Vandaag worden olies en vetten nog al te vaak achtergelaten bij de glasbol of in de riool gegoten. Dergelijke vorm van sluikstorten

is uiteraard schadelijk voor het milieu en nefast voor de openbare netheid. De vraag naar inzamelpunten voor huishoudelijk gebruikte frituurolie is nog steeds groter dan het aanbod. Het plaatsen van Olioboxen, waarmee olie en vetten worden verzameld en gerecycleerd, komt hieraan tegemoet. Deze Olioboxen vallen op door hun felrode kleur, zijn proper en efficiënt in gebruik en bevinden zich vaker dichter bij huis dan een containerpark. Ze zijn bovendien onschadelijk voor de natuur en een bron van groene energie.

maart 2018 • nr 37 •

blauw

Wat doet Kikker Cas in het ziekenhuis? Met een rijk geïllustreerd boekje kunnen zieke kinderen kennismaken met een verblijf in het ziekenhuis. Kikker Cas vertelt op een luchtige manier meer over een huisartsbezoek, een bloedafname, röntgenfoto’s, de stethoscoop, het infuus, noem maar op. Hélène Poncelet kwam twee jaar geleden op dit idee toen haar zoontje Luka in het ziekenhuis zat. Ze schetste wat figuurtjes en schreef er troostende woorden bij. De hoofdfiguur - een kikker - noemde ze Cas, naar een kindje van een bevriend koppel dat enkele jaren eerder overleden was. Haar tekeningen bundelde ze uiteindelijk in een boekje, waarvan ze ondertussen via crowdfunding meer dan duizend exemplaren verspreidde. Die boekjes worden al goed gebruikt in enkele ziekenhuizen. Ik ben heel graag meter van dit project. Ik hoop dat haar droom zal uitkomen. Op die manier kan Kikker Cas ook alle andere zieke kindjes uitleggen waar ze zich allemaal aan mogen verwachten in het ziekenhuis. PS: Oh, en waarom een kikker? Kent u het verhaaltje van de twee kikkers die in een emmer melk vielen? Om boven te blijven moesten ze allebei heel hard trappelen. Algauw werd de ene kikker moe. Hij gaf op en verdronk. De andere kikker bleef maar door trappelen. De melk werd boter, hard genoeg voor het kikkertje om zich af te zetten en uit de emmer te springen… Moraal van het verhaal: hoe zwaar het ook tegenzit, blijven vechten is de boodschap.

48 blauw • nr 37 • maart 2018

FEDERAALLIBERAALBELEID

Maggie werkt voort Snellere terugbetaling dankzij digitale doktersbriefjes Sinds begin dit jaar kunnen huisartsen overschakelen op digitale doktersbriefjes, die automatisch worden doorgestuurd naar het ziekenfonds van de patiënt. “Patiënten krijgen zo sneller hun geld terug en de huisartsen en de ziekenfondsen zien hun administratieve last verminderen”, aldus Maggie De Block, minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid. Tot voor kort moest je als patiënt de getuig-

Investeren in zorgende handen De bevolking in België leeft steeds langer en dat is een goede zaak. Spijtig genoeg gaat dit ook gepaard met hogere nood aan zorg. Daarom moeten we blijven investeren in zorgende handen. In de periode 2017-2020 vloeit er via een reeks maatregelen niet minder dan 460 miljoen euro naar de ruim 187.000 personeelsleden in de publieke en private gezondheidsinstellingen die onder federale bevoegdheid vallen. Belangrijk is dat er naast de investeringen in de tweede pensioenpijler en betere werkomstandigheden ook een nieuwe functieclassificatie komt, die veel meer rekening houdt met de uitgeoefende functie en minder met het diploma. Daardoor zullen werknemers meer verdienen aan het begin van hun loopbaan. De invoer van dit nieuwe systeem mag gerust historisch genoemd worden. Al 20 jaar wordt over een nieuw verloningsmodel gepraat, maar nu beweegt er ook iets op het terrein. Voor 80% van het personeel betekent dit nieuwe model een loonsverhoging. Belangrijk is ook dat niemand erop achteruitgaat.•

schriften die je meekreeg van je huisarts binnenbrengen of in een brievenbus van je ziekenfonds posten. Maar daar komt nu een einde aan. Dankzij de toepassing eAttest wordt het doktersbriefje automatisch en digitaal doorgestuurd van bij de huisarts naar het ziekenfonds van de patiënt. De patiënt hoeft zo niet langer met papieren te zeulen en wordt op de koop toe sneller terug-

betaald, in principe binnen de 2 à 3 dagen. De ziekenfondsen en de huisartsen besparen zo bovendien tijd, tijd die ze kunnen besteden aan de zorg en dienstverlening voor de patiënt. Om de doktersbriefjes digitaal te kunnen versturen naar het ziekenfonds moet een huisarts over de juiste software beschikken. Op termijn zal eAttest ook worden uitgebreid naar de andere zorgverleners, zoals tandartsen. •

Realisaties voor zelfstandigen Vanuit haar bevoegdheid van sociale zaken treedt ze vaak samen op met de ministers van Werk, Middenstand en KMO of Pensioenen en kon ze de voorbije drie jaar heel wat realiseren voor zelfstandigen en ondernemers. Wat zeker tot de verbeelding spreekt en heel wat zelfstandigen een betere bescherming biedt, is de halvering van de carenstijd bij ziekte of ongeval. Een zelfstandige krijgt vanaf 1 januari na twee weken een uitkering in plaats van na een maand. “Ik heb nog de tijd geweten dat het drie maanden was! Maar ook een

‘Het minimumpensioen van een zelfstandige is eindelijk hoger dan de armoedegrens!’ Maggie De Block

maand moeten rondkomen met eigen middelen is lang. En niet goed voor de gezondheid, want het zette zelfstandigen bijvoorbeeld na een ingreep aan om hun activiteit te snel te hervatten. Twee weken lijkt ons een goede maatregel, je bent al snel veertien dagen uit roulatie.” Het was nog niet haalbaar om de carenstijd onmiddellijk volledig af te schaffen, zoals bij werknemers. “De budgettaire kost daarvan zou te hoog geweest zijn. En het is niet de bedoeling om zo’n maatregel te nemen en dan de sociale bijdragen te moeten verhogen.” Zeker even betekenisvol is de verhoging van het minimumpensioen van de zelfstandigen, voor het eerst zelfs boven de armoedegrens. “We werken trouwens ook aan de mogelijkheid voor zelfstandigen die als natuurlijke persoon gewerkt hebben om een tweede pensioenpijler op te bouwen.”•

maart 2018 • nr 37 •

blauw

De ‘Neyts Academie’

Voor ambitieuze vrouwelijke politici Naar analogie van de ALDE European Women Academy (EWA), richt Open Vld Vrouwen de “Neyts Academie” op. Naar aanloop van de komende verkiezingen willen we liberale vrouwelijke kandidaten nog sterker maken en hen bijkomende vaardigheden bijbrengen om hun politieke ambities waar te maken.

e Neyts Academie zal via praktische tips vrouwelijke kandidaten inspireren en hen de nodige kennis en middelen aanreiken om verkozen te geraken en invloedrijke politici te worden. De informatie en inzichten die de deelnemers zullen krijgen, kunnen ze nadien in hun afdeling verspreiden onder de andere kandidaten. De academie wordt genoemd naar de eerste vrouwelijke voorzitter van de PVV, Annemie Neyts, die meer dan veertig jaar

50 blauw • nr 37 • maart 2018

politiek actief was en voor vele vrouwelijke politici een rolmodel is. Naast de Neyts Academie, zullen we het concept “Women on Tour” weerom naar alle provincies brengen en een grote vrouwelijke kandidatendag op de Open Vld hoofdzetel organiseren, waar we extra tips meegeven en een professionele make-upsessie en fotoshoot aanbieden. Het doel van Open Vld Vrouwen is om na oktober 2018 meer vrouwelijke liberale verkozenen te hebben in de gemeenteraden en meer vrouwelijke schepenen en burgemeesters. Ondanks de pariteitswetten die eisen dat het verschil tussen het aantal kandidaten (effectieven of plaatsvervangers) van elk geslacht niet groter is dan één op de kieslijsten, en dat de

eerste twee kandidaten op elke lijst van verschillend geslacht moeten zijn, zien we dat vrouwen ondervertegenwoordigd blijven, zeker in de gemeenteraden (36%) en de colleges van burgemeester en schepenen (respectievelijk 12,5 en 32,3%). Bovendien blijkt in de gemeenten met een vrouwelijke burgemeester een compensatiemechanisme aan de gang te zijn, namelijk dat er gemiddeld minder vrouwelijke schepenen zijn: in de gemeenten met een vrouwelijke burgemeester waren gemiddeld 24,8% van de schepenen vrouwen en in de gemeenten met een mannelijke burgemeester ligt dit gemiddeld op 31,84% (Proefschrift: “Het glazen plafond op lokaal niveau in Vlaanderen: twee stappen vooruit, één stap achteruit”, Sebastien Dewailly, Open Vld Overijse). Ook in de afdelingen is een mentaliteitsverandering nodig om de vrouwelijke participatie te verhogen. Vrouwen dienen zichtbaarder te worden op de lijsten, in de Burgerkrant, op sociale media en in lokale werkgroepen. Hiervoor is een

Eva De Bleeker voorzitter

actief beleid nodig. Dingen veranderen immers niet vanzelf. Er dient resoluut naar valabele vrouwelijke kandidaten gezocht te worden. Het argument dat men geen vrouwelijke kandidaten vindt, is onaanvaardbaar. Op een bevolking van enkele tienduizenden, zijn er in elke gemeente zonder twijfel wel een tiental ambitieuze, gemotiveerde liberale vrouwen. Eerstdaags zullen de afdelingsvoorzitters een oproep ontvangen om een kandidaat voor de Neyts Academie voor te stellen. Deze kandidaat zal gevraagd worden een vragenlijst in te vullen. De deelnemers zullen geselecteerd worden aan

de hand van de antwoorden op deze vragen. De oprichting van de Neyts Academie vindt plaats tijdens de viering van zeventig jaar vrouwenkiesrecht op 17 maart. Naar aanleiding van de oprichting zal Annemie Neyts een ruiker van zeventig rozen ontvangen. Je kan een roos sponsoren door vijftig euro te storten op rekening van Open Vld Vrouwen BE89 7350 0924 4185. Op 17 maart wordt jouw naam dan vermeld en word je automatisch erelid van onze vereniging. Door

deze sponsoring ondersteun je tevens onze acties om de vrouwelijke politieke participatie te bevorderen, waarvoor dank bij voorbaat. • Meer info aanvragen kan via openvldvrouwen@openvld.be

OP 17 MAART VIERT OPEN VLD VROUWEN 70 JAAR VROUWENKIESRECHT Pas in 1948 kregen vrouwen in België immers algemeen stemrecht voor alle verkiezingen. Vóór deze historische mijlpaal in de emancipatie van de vrouw werd van de Belgische vrouw niet geacht - meer nog: ze werd niet in staat geacht - om deel uit te maken van het politieke leven. Door de wet van 1948 is de positie van de vrouw in de maatschappij in positieve zin geëvolueerd en heeft ze ook in andere domeinen verwachtingspatronen kunnen doorbreken. Daarom vieren we, en blikken we terug op de afgelopen zeventig jaar, maar zullen we ook oproepen om de strijd om gelijke politieke participatie verder te zetten. Iedereen is welkom. Inschrijven is gewenst op OpenVldVrouwen@openvld.be

maart 2018 • nr 37 •

blauw

Carina Van Cauter huldigt Jolien D’hoore op de eerste Women Cycling Fan Day (2016)

Prestatie is wat telt, niet het geslacht Carina Van Cauter De koers is in het land. Hoogdagen voor Carina Van Cauter. Als bestuurslid van de Koninklijke Belgische Wielrijdersbond en voorzitter van de commissie vrouwenwielrennen vecht zij al jaren voor meer aandacht en kansen voor vrouwen in de wielersport.

52 blauw • nr 37 • maart 2018

aterdag 24 februari, Emile Clauslaan te Gent. Het startschot voor de 73e editie van de Omloop Het Nieuwsblad luidt meteen ook een nieuw Vlaams wielervoorjaar in. Dit jaar staan de vrouwelijke renners samen aan de start met de mannen. Een primeur. Net als hun optreden op het startpodium in wielertempel ‘t Kuipke, enkele uren voordien. Is de vrouwenkoers in Vlaanderen aan een sterke opmars bezig, of bengelen de vrouwen nog steeds achteraan het peloton? “Het gaat vooruit, maar we zijn er nog niet!”, zegt Carina Van Cauter. “Er moet absoluut nog meer aandacht komen voor het dameswielrennen, vooral in de media.” Hoe is het gesteld met de vrouwen in de wielersport? Er zit ongelooflijk veel talent bij onze Belgische wielervrouwen. Ze staan op de zesde plaats in het internationaal dameswielrennen. Maar er moeten nog veel meer fietsende vrouwen komen. Bij jongeren is er maar één meisje voor elke tien jongens. Dat kan en moet beter, want enkel met een breed deelnemersveld kun je voldoende toptalent werven. We zijn er dus nog niet. Maar worden de mooiste koersen niet bergop gewonnen? Hoe kunnen we dan meer vrouwen warm

maken voor de koers? Om te beginnen hebben jonge meisjes rolmodellen nodig waaraan ze zich kunnen spiegelen. Zo zijn er ondertussen gelukkig meer en meer. Denk maar aan Sanne Cant, Jolien D’hoore of Lotte Kopecky. Vervolgens moeten deze meisjes kunnen doorstromen naar de professionele sportbeoefening. Daar moeten we sponsors voor vinden die de damesploegen willen ondersteunen. Hiervoor is een mentaliteitswijziging nodig, maar ook gewoon meer aandacht van de media. Het dameswielrennen moet vaker op de beeldbuis komen. Ik heb hiervoor geijverd bij Vlaams minister van Media Sven Gatz. De VRT zal nu inspanningen doen en meer vrouwenkoersen uitzenden. De komende maand zullen de damesedities van zowel de Ronde van Vlaanderen, Gent-Wevelgem en Brugge-De Panne live te volgen zijn op de nationale televisie. Zijn er al concrete zaken die jullie hebben kunnen verwezenlijken? De nieuwigheden als de gelijke start bij de Omloop het Nieuwsblad zijn een goede zaak. Maar er moesten ook meer fundamentele dingen gebeuren. We zijn heel tevreden dat na vele jaren nu eindelijk de winstpremies van de nationale

wielerfederatie tussen man en vrouw gelijkgeschakeld zijn. Dit voor alle wedstrijden in alle fietsdisciplines. Enkel de prestatie telt, niet het geslacht. Jeugdclubs die initiatieven nemen om een meisjeswerking op poten te zetten of verder uit te bouwen, krijgen voortaan ook extra financiële ondersteuning. Maar dat is niet alles. We zetten daarnaast ook hard in op een groter wedstrijdaanbod voor de dames. We zetten gemeentes aan om veilige trainingsomgevingen te creëren. Een afgesloten parcours op de weg op bepaalde tijdstippen in de week zodat onze jeugd veilig kan trainen. Wielrennen moet veilig en makkelijk te beoefenen zijn. Vanwaar deze passie voor de koers? Wielrennen zit bij mijn familie in het DNA. Mijn papa was wielrenner en werd wereldkampioen in 1954 en Belgisch kampioen in 1955. Helaas is hij veel te vroeg overleden; ik was zelf nog maar veertien. Hij liet onder meer dagboeken achter waarin hij over zijn wielercarrière vertelt. Echte pareltjes die strelend zijn voor de ziel. Ook mijn zoon heeft lang competitief gefietst, tot hij besloot te stoppen omwille van zijn rechtenstudies. Een echte wielerfamilie dus. maart 2018 • nr 37 •

blauw

WEST-VLAAMSPROVINCIAALBELEID

Binnenkort ook zonnepanelen op sociale huurwoningen Binnenkort kunnen ook sociale woningen worden uitgerust met zonnepanelen. Mercedes Van Volcem diende daarvoor een voorstel van decreet in. “Zonnepanelen op sociale woningen zorgen niet alleen voor meer duurzame energie, ze zullen ook leiden tot een forse verlaging van de energiefactuur van de huurder van een sociale woning”, zegt Van Volcem. “Voor een modaal gezin gaat het al snel om een besparing van enkele honderden euro per jaar.”

Het is de sociale huisvestingsmaatschappij die de zonnepanalen plaatst en ook betaalt. Zij recupereert haar investering door die, gespreid over 25 jaar bijvoorbeeld (de minimale levensduur van de zonnepanelen), te verrekenen in de huurprijs. De huurder geniet van de opbrengst van de zonnepanelen in de vorm van een lagere elektriciteitsfactuur. “Die verlaging ligt een pak hoger dan de verhoging van de huurprijs.”

Brede en betaalbare weersverzekering dichtbij Momenteel wordt de laatst hand gelegd aan een brede en betaalbare weersverzekering voor de Vlaamse landen tuinbouwsector. Dat blijkt uit het antwoord van de minister op een vraag van Francesco Vanderjeugd in het parlement. “Een finaal voorstel zou binnenkort aan de Vlaamse Regering worden voorgelegd. Dat is zeer goed nieuws voor de Vlaamse landen tuinbouwsector”, zegt Vanderjeugd.

Onlangs raakte nog bekend dat in Vlaanderen 6.537 schadedossiers ingediend zijn bij het Rampenfonds voor de vier erkende natuurrampen van 2016. Daarvan zijn er reeds 3.832 dossiers behandeld. “Tegen einde 2018 zouden alle dossier moeten zijn behandeld én uitbetaald”, aldus Vanderjeugd. “97% van de schadedossiers komen van land- of tuinbouwers. Reden te meer dus om die brede en betaalbare weersverzekering voor de sector te realiseren.”

Belastingvoordeel voor dienstencheques moet blijven Het systeem van de dienstencheques is populair. Heel wat mensen gebruiken ze voor het betalen van een poetshulp in huis. Toch kwam er onlangs kritiek dat heel wat buitenlanders actief zijn in het systeem. Sommigen pleiten er daarom voor om het systeem minder aantrekkelijk te maken, door bijvoorbeeld de fiscale aftrek af te schaffen. “Niet met ons”, zegt Emmily Talpe. “Open Vld wil niet dat er geraakt wordt aan het belastingvoordeel voor dienstencheques.”

54 blauw • nr 37 • maart 2018

Dat er heel wat buitenlandse arbeidskrachten actief zijn in het systeem van dienstencheques, hoeft voor Talpe op zich geen probleem te zijn. “Maar het is een teken dat heel wat Vlaamse werkzoekenden de job als poetshulp blijkbaar onaantrekkelijk vinden. Ze wijzen op de kloof tussen loon en uitkering die te klein is. Daarom moet de VDAB de druk op deze mensen optrekken, en zeker op de werkonwilligen. We gaan hen sterker moeten aanmoedigen om aan de slag te gaan, desnoods door hun werkloosheidsuitkering te beperken in de tijd.”

Snelrecht moet opnieuw sneller Snelrecht dient om eenvoudige misdrijven snel te bestraffen wanneer de dader bekend heeft of betrapt is op heterdaad. Daarbij is geen uitgebreid strafonderzoek nodig. Volgens het huidige snelrecht moet je binnen de twee maanden voor de rechtbank verschijnen. Binnen de vier maanden krijg je je straf. Sabien Lahaye-Battheu: “Dat noem ik geen snelrecht. Neem nu de rellen in Brussel in het najaar. Die relschoppers moeten we onmiddellijk lik op stuk geven. Dat is ook een duidelijk signaal: dit tolereren we niet.” Uit cijfers blijkt ook dat het snelrecht de laatste jaren minder en minder wordt gebruikt. Lahaye-Battheu heeft daarom een wetsvoorstel ingediend om snelrecht binnen de zeven dagen mogelijk te maken.

“Dit echte snelrecht bestond ook al tijdens het EK voetbal in 2000 en werkte toen goed. De verdachte en zijn advocaat moeten wel akkoord gaan om via snelrecht berecht te worden, net zoals in Frankrijk”, aldus Lahaye-Battheu. “Als een week te snel is, dan kan de zaak vijftien dagen uitgesteld worden, zodat ze meer tijd hebben om zich voor te bereiden. Alleszins gaan we nooit tornen aan de rechten van de verdediging.”

Steden en gemeenten doen het met pak minder ambtenaren Sinds 2011 zijn er 17.000 minder ambtenaren werkzaam bij de steden en gemeenten. Het gaat om een daling met 11%. Ook het aantal vastbenoemden daalt. Kamerlid Vincent Van Quickenborne: “Deze lokale ambtenaren zijn niet noodzakelijk ontslagen, meestal worden ze na hun pensioen gewoon niet vervangen. Het is een goede zaak dat de lokale besturen die pensioneringsgolf aangrijpen om slanker te worden.” In Kortrijk daalde het aantal ambtenaren met maar liefst 25%. “En dit zonder dat de dienstverlening erop achteruitgaat. De digitalisering biedt enorme kansen voor efficiëntiewinst. Een voorbeeld: vroeger kwamen mensen naar het loket voor alle soorten aktes en attesten. Nu wordt dat online opgevraagd en direct

geleverd, zonder tussenkomst van een ambtenaar. Uiteraard blijven de loketten open voor mensen die niet ‘online’ zijn.” Van Quickenborne besluit: “Voor ons liberalen is tewerkstelling in de overheid nooit een doel op zich. De overheden in dit land moeten essentiële dienstverlening aan de burger garanderen, en daar het nodige personeel voor inzetten. Als dat door allerlei evoluties met minder kan, dan moeten we daar naar handelen. Wat dat betreft, verdienen de lokale besturen dus een pluim!” maart 2018 • nr 37 •

blauw

WEST-VLAANDEREN

Nieuws uit uw streek Nieuw crematorium op komst voor kuststreek Op 5 februari werd de eerste spadesteek gezet voor de bouw van het crematorium Polderbos. Op de site van de oude steenbakkerij langs de Grintweg in Oostende kunnen families en vrienden normaliter in de loop van 2019, op een waardevolle manier afscheid nemen van hun geliefden. In Oostende maken acht op de tien mensen de keuze voor crematie. Maar in de regio is tot op vandaag iedereen aangewezen op het crematorium in Brug-

Drie lijsttrekkers provincieraad gekend

ge. De wachttijden lopen soms op tot meer dan een week. De intercommunale OVCO, bestaande uit de stad Oostende en de gemeenten Oudenburg, Bredene en Middelkerke bouwen het complex. De totale kostprijs bedraagt 7,6 miljoen euro. Dankzij de ondersteuning van De Vlaamse Regering van ruim 1,2 miljoen euro, kan dit maatschappelijk waardevolle project gerealiseerd worden. De meerwaarde voor de regio is enorm.

Sinds 1 januari 2018 zijn de provinciale bevoegdheden sport, cultuur, jeugd en welzijn en de bijhorende personeelsleden overgedragen naar Vlaanderen. Concreet betekent dit dat er ongeveer 17.000.000 euro aan middelen en een 100-tal personeelsleden overgedragen werd. In tegenstelling tot de voorbije legislaturen krijgen we na de verkiezingen op 14 oktober dus een afgeslankte provincieraad: slanker, maar met nog evenveel slagkracht! Ondertussen werden ook in elke regio van Open Vld West-Vlaanderen de lijsttrekkers aangeduid voor de provincieraad: Anthony Dumarey wordt de kopman voor de regio Oostende-Veurne-Diksmuide-Ieper. Patrick De Klerck voor de regio Brugge en Piet Vandermersch voor de regio Kortrijk-Roeselare-Tielt.

Huidige aanpak N8 ontoereikend voor ontsluiting Westhoek Open Vld Westhoek trekt aan de noodrem in het participatietraject dat begin dit jaar werd opgestart door minister Weyts inzake de ontsluiting van de ganse regio. “Het huidige voorstel van het Agentschap Wegen en Verkeer (AWV) is ontoereikend om de nodige groei en welvaart aan de regio te bezorgen”, zegt voor-

56 blauw • nr 37 • maart 2018

zitter Laurent Hoornaert. “Enkele kleine aanpassingen aan de N8 en een eventuele ring rond Brielen zijn onvoldoende om de verbinding tussen Ieper en de Westkust op een grondige manier aan te pakken, de dorpen langs de N8 écht te ontlasten en de economische concurrentiekracht van zowel de Westhoek als de kust te

versterken. Het AWV en MOW (departement Mobiliteit & Openbare Werken) buigen zich enkel over het vraagstuk van de N8 zonder de volledige mobiliteit in de regio te bekijken. Dat is voor ons onaanvaardbaar. Wij willen een totaaloplossing.”

Kalender Open Vld Langemark-Poelkapelle, Blauwe voorjaarsdrink, Vrijdag 16 maart vanaf 19u30, La Brasa, Diksmuidestraat 14, Langemark Open Vld Ichtegem, Open Vld Happening, Zaterdag 17 maart, Salons De Vrede, Ichtegem Open Vld Blankenberge, Blauwe apero, Zondag 18 maart vanaf 11u, Brasserie d’ Herberghe Open Vld Ardooie, Debat ‘Mogelijke fusies van gemeenten in de toekomst’ met o.a. Carlos Callens, Woensdag 21 maart vanaf 20u30, CC t’Zonneke, Ardooisestraat Jong VLD Oudenburg, 5de Blauwe Quiz, Vrijdag 23 maart om 19u30, Arnolduszaal (Abdijhoeve) Open Vld Gistel, Kaartavond, Vrijdag 23 maart vanaf 19u, DD Bar, Zomerloosstraat Open Vld Oostende, Noordzee -/ schlagerfestival met Bart Tommelein, Zaterdag 24 maart vanaf 19u30, KVO Versluys Arena

Kantonale Vriendenkring Deerlijk -Harelbeke-Waregem & Liberale Vrouwen, 27ste editie van de Coq au Vin, Zondag 25 maart vanaf 11u30, CC t’Spoor, Harelbeke Open Vld Alveringem/Lo-Reninge, 9de Blauwe Lente met Stéphanie Dhose, Dinsdag 27 maart om 20u, hotel de Oude Abdij, Noordstraat 3, 8647 Lo(-Reninge) Open Vld Oudenburg, Kaas -en Breughelavond, Zaterdag 14 april, Arnolduszaal (Abdijhoeve) Open Vld Blankenberge, Blauwe apero, Zondag 15 april vanaf 11u, Camping de Wielen Open Vld Waregem i.s.m. Jong VLD Waregem, Blue Moon Afterwork, Vrijdag 20 april, Sportkaffee, Jeugdcentrum, Waregem Open Vld Kortrijk, Eten met de burgemeester, Zaterdag 21 april vanaf 19u30, Kortrijk Xpo

Open Vld Lichtervelde, Eetfestijn, Zaterdag 12 mei vanaf 19u, OC De Schouw Open Vld Middelkerke, BBQ, Zaterdag 12 mei 2018 vanaf 18u, A. Meynneplein Westende Open Vld Blankenberge, Blauwe apero, Zondag 20 mei vanaf 11u, Bistro De Sloepe Open Vld Koekelare, Ontbijt, Maandag 21 mei vanaf 9u Open Vld Koekelare, Verkiezings BBQ, Zaterdag 16 juni vanaf 19u, Loods Autobedrijf Joost, Geuzenstraat 9, Koekelare Open Vld Blankenberge, Blauwe apero, Zondag 17 juni vanaf 11u, Brasserie Fleche d’or Open Vld Ichtegem, Blue Night, Zaterdag 30 juni, Suprima Taste Lounge, Fabrieksweg 48, Eernegem

maart 2018 • nr 37 •

blauw

COLUMN

Tijd om onze plaats aan tafel op te eisen o k n a K a t i door Ass

aat ik starten met wat een meisje me ooit vertelde. Op school vroeg een leerkracht de hulp van drie sterke jongens. Nochtans was de opdracht zowel voor jongens als meisjes geschikt. Het meisje wou graag meedoen en bood samen met twee vriendinnetjes aan om te helpen. Maar de leerkracht benadrukte dat hij om drie sterke jongens had gevraagd. De meisjes, nog maar kinderen, waren teleurgesteld en wisten niet direct wat te doen. Men first. Zoals zo vaak dus. Het is soms zo vanzelfsprekend geworden dat men het niet meer beseft. Voorrechten zijn vaak onzichtbaar voor diegenen die ervan genieten. Van kleins af aan leren te veel meisjes dat ze nog even moeten wachten of gewoon niet geschikt zijn. We zeggen vaak tegen hen: go for it, maar houden hen vervolgens tegen met al dan niet goedbedoelde raad. Spreek je ambities niet uit, want dat is arrogant. Wacht nog even met vragen naar promotie, want je wil toch niet ongeduldig lijken? Of deze: een vrouw met ambitie doet er goed aan om zich minder vrouwelijk te gedragen en zich harder op te stellen. Dit om geloofwaardiger over te komen, terwijl dit absoluut niet nodig is. Het idee van macht is nog altijd te veel gelinkt aan mannelijkheid… We moeten vooruitgaan, de participatie van vrouwen blijft te laag en groeit heel erg langzaam. Anno 2018 is slechts 10 procent van de wereldleiders een vrouw. Nog al te vaak worden vrouwen gewoon uitgesloten omdat ze vrouw zijn. Ook in België is er nog werk aan de winkel. Zo is 87 procent van de burgemeesters nog altijd een man. De stem van vrouwen wordt onvoldoende gehoord. Ook in ondernemingen zijn vrouwen zwaar ondervertegenwoordigd. De Nederlandse ondernemersvoorman Hans de Boer vindt het veel te traag gaan. Voor hem is een wettelijke maatregel dan ook bijna onvermijdelijk. Het is toch jammer dat

organisaties talenten mislopen omdat ze toevallig een rok of lippenstift dragen. Gaan we blijven toestemming vragen? Of trappen we de deur open om onze plaats aan tafel op te eisen? Ik verkies het tweede en liefst met zoveel mogelijk vrouwen tegelijk, want het is broodnodig. We mogen niet stoppen bij het benoemen van het probleem, maar we moeten ook echt iets ondernemen. Daarom heb ik Polin opgericht. Het is een politieke incubator die startende en ervaren vrouwen vooruithelpt in de politiek. Een partijen grensoverschrijdend initiatief. Ik heb even getwijfeld, zou ik dit wel doen? De vraag naar dergelijk initiatief was groot en ik besloot dan ook om er volledig voor te gaan. Op 7 februari vond de eerste editie van het Polin forum plaats in Brussel. Er waren nationale en internationale sprekers, workshops, netwerkmomenten en meer dan 200 deelnemers. Ik ben zo blij dat ik de sprong gewaagd heb. Zoveel enthousiaste vrouwen en zoveel positieve energie, daar wil ik me voor blijven inzetten. Polin is bedoeld voor vrouwen die al in de politiek zitten en verder willen groeien, vrouwen die er zin in hebben en een manier zoeken om te beginnen, maar ook vrouwen die gewoon willen netwerken en bijleren zonder per se met politiek bezig te zijn. De ambitie van Polin is om meer vrouwen in de politiek en aan de top te krijgen, en om meer sisterhood in de Wetstraat te creëren. Bij Polin is er aan inspiratie en energie alvast geen gebrek. Zo zijn er de komende maanden nog heel wat boeiende activiteiten gepland. Let’s do this!

Assita Kanko – politica en schrijfster - oprichter van Polin, een politieke incubator die partijen taalgrenzen overschrijdt en vrouwen wilt vooruit helpen in de politiek.

58 blauw • nr 37 • maart 2018

Laura Janssens - www.facebook.com/nietnulaura