producent
en West-Vlamingen. Niet alleen in de karakters van de personages, maar ook in de streek waar het verhaal zich afspeelt. De uitgestrektheid en desolaatheid, het op jezelf aangewezen zijn. Het stuk speelt zich af in the middle of nowhere. Het landschap is heel bepalend voor de karakters van de personages.” “ALLES WORDT ZEER EXTREEM GESTELD, DE KARAKTERSCHETSEN ZIJN ERG OVERDREVEN” Vanwaar dan de keuze om dit stuk in het West-Vlaams te spelen? Domien Van der Meiren: “De spelers zijn allemaal afkomstig uit West-Vlaanderen en hadden heel veel zin om in hun eigen taal aan de slag te gaan. Daarnaast vertoont het Iers gelijkenissen met het West-Vlaams. Beide talen hebben een soort brutaliteit die heel direct werkt.” Mathias Sercu: “Het stuk komt volgens ons ook beter tot zijn recht in het West-Vlaams. Er is iets met dit dialect. Het biedt ons meer mogelijkheden dan het Algemeen Nederlands. Op een of andere manier is het West-Vlaams universeler van klanken. In zinsconstructies is ze zeer helder en makkelijk. De toegankelijkheid en geladenheid van de taal verklaart voor een groot stuk ook wel haar succes, denk ik.” Tom Ternest: “Ons collectief is in de eerste plaats ook ontstaan vanuit de goesting om in het Westroeselare Vlaams te spelen. Het is in feite onze moedertaal. Door onze studies zijn we andere oorden 12/12/2014 8:15:56
gaan opzoeken. We zijn nooit teruggekeerd naar West-Vlaanderen. Voor ons voelt spelen in het West-Vlaams in zekere zin ook aan als een terugkeer, al zijn we de taal blijven spreken” Wat is er zo fijn aan spelen in het WestVlaams? Is dit een middel om het zware onderwerp enigszins te verzachten en verdoezelen? Mathias Sercu: “De West-Vlaamse taal is veel directer, ze klopt veel meer. We willen absoluut geen dingen verzachten of verstoppen.” Domien Van der Meiren: “Dit stuk is echt in your face theater. Alles wordt zeer extreem gesteld, de karakterschetsen zijn erg overdreven. En net die West-Vlaamse taal geeft dit stuk dat extraatje. Doordat veel dingen in het extreme worden gedreven, maakt het net iets los bij het publiek. Ze gaan erover nadenken en daarbij helpt de West-Vlaamse taal. We willen absoluut niet moraliserend overkomen. Integendeel, we geven louter een schets van de realiteit, zonder een oordeel te vellen.” Tom Ternest: “In het stuk komen veel dingen voor die niet overeenstemmen met onze waarden en normen. Maar het is wel zeer herkenbaar dat we het als mens vaak over de allerbelangrijkste zaken niet hebben of niet in staat zijn om bepaalde zaken uit te spreken. Vanuit die onmogelijkheid beperken we ons vaak tot de banaliteiten van het leven. En ook dit is iets typisch voor West-Vlamingen. We praten graag rond de kwestie en ontwijken zo het onderwerp.”
37