Toerisme Interview
Tiny Bertels geniet van het leven ARENDONK/OOSTMALLE/ANTWERPEN – In de Telenet-reeks Chaussée d’Amour was ze te zien als bordeelhoudster, slechts enkele maanden nadat ze in de televisieserie ‘Voor wat, hoort wat’ de directrice van een luxe-seniorie speelde. Momenteel neemt ze voor de VRT alweer nieuwe afleveringen op van ‘Loslopend Wild & Gevogelte’ en daarnaast heeft Tiny Bertels (44) ook een toneelen zangcarrière. Toch maakt ze voor Onderox graag tijd want haar grote familiehart blijft voor de Kempen kloppen.
We spreken af in café Kiebooms op het Antwerpse de Coninckplein. Een juweeltje uit de fifties dat de multiculturele buurt wist te overleven. Het is een reis in de tijd, naar de glorieuze dansavonden van weleer onder zwierige plafonds en flikkerend neonlicht. Fotograaf Bart is in de wolken en weet niet waar Tiny eerst gezet. In een art-deco fauteuil, driedubbel voor de vele muurspiegels, bij een kitsch-ornamentje,… “Jij komt uit Retie?” vraagt Tiny aan de fotograaf. En dan: “Daar zijn de worsten langer dan in Arendonk.” Bart kijkt haar niet begrijpend aan. “Ah ja, in Retie zeggen ze toch w-eu-eu-st”, schatert Tiny. De toon is gezet voor een pittige babbel, waarin humor en ernst elkaar afwisselen, gekruid met een flinke dosis geluksgevoel. Want naast actrice en zangeres voelt Tiny zich vooral een geluksvogel. “Ik heb alles wat mijn hartje begeert: een tof en gezond gezin, werk genoeg en een familie die mij graag ziet. Kan er iets schoner zijn dan dat?” En die familie woont in Arendonk? “Ik ben zelf opgegroeid in Oostmalle maar als ik het over familiegeluk heb, dan gaan mijn gedachten inderdaad naar Arendonk. Toen ik kind was, gingen we elke week naar mijn grootouders op de Wampenberg. Ik associeer Arendonk 30
echt met een warm familiegevoel. En uiteraard ook met de mooie natuur. De vaart met die rij bomen erlangs, dat is toch prachtig. Of ik het dialect van Arendonk nog ken? Zelf spreek ik het niet zo veel meer maar toen ik tijdens de auditie in Studio Herman Teirlinck achter mijn rug plots Arendonks hoorde, wist ik niet waar ik het had. Ik keerde me om en stond tegenover acteur Ben Segers.” Studio Herman Teirlinck: was dat een vanzelfsprekende keuze na je middelbare studies? “Oh nee, ik zat op Het Spijker in Hoogstraten, bij de Ursulinen en wist totaal niet wat er in de wereld voorhanden was. De klassieke doorstroming na het secundair was naar de hogeschool of de universiteit. Ik ben in Leuven Toegepaste Economische Wetenschappen gaan studeren. Na drie jaar wist ik: dit is niets voor mij. Het was best een moeilijke zoektocht. Mijn zus had me na Het Spijker al aangeraden om naar de Studio te gaan maar op één of andere manier is dat bij mij heel traag doorgesijpeld. Nu ben ik daar blij om want als zeventienjarig meisje uit de stille Kempen was ik niet klaar voor een leven in de stad. Bovendien had ik totaal geen idee van wat
ik na een toneelopleiding zou moeten gaan spelen. Ik wist alleen dat ik goed kon zingen.” Herinner je je nog je allereerste acteerprestatie waarvoor je ook echt betaald werd? “Dat was in het Zuiderpershuis waar ik gevraagd werd omdat een andere actrice was uitgevallen. Het ging over ‘armoede is vrouwelijk’ of zoiets en we moesten het stuk nog helemaal zelf maken, vanuit het niets. Het was in 1997, het jaar dat ik afstudeerde. Bij het toneelgezelschap van Jan Fabre mocht ik ook snel aan de slag. Ik had bij hem stage gelopen en met die voorstelling zijn we later nog op tournee gegaan.” Intussen heb je ook al heel wat televisierollen op je actief maar de meesten leerden je pas kennen als Clara Debruycker in Groenten uit Balen. Was het stakingsverhaal van de Vieille Montagne je bekend? “Ik kende het niet uit het echte leven maar wel omdat het in theater al ontelbare keren is gespeeld. Toen ik het filmscenario las, voelde ik me meteen verwant met de taal en de manier van spreken tussen kempenaars onderling. Die is heel direct, nuchter en met de twee voeten op de grond. Zo is het en daarmee uit. Diezelfde