Największa gwiazda
Gylfi Sigurdsson Mówisz „Islandia”, myślisz: „Sigurdsson”. Nie ulega wątpliwości, że ofensywny pomocnik urodzony w Reykjaviku to największa gwiazda wikingów. Jego transfer za blisko 50 mln funtów to zdecydowanie największy taki ruch w historii tej nacji. W przeciętnie radzącym sobie Evertonie Gylfi nie wybijał się znacząco ponad kolegów z drużyny. Kreował najwięcej sytuacji na boisku, ale nie wynikało z nich zbyt wiele. Szczególnie na starcie sezonu jego nieumiejętność przeniesienia formy ze Swansea budziła sporą frustrację kibiców. Bez względu na grę w klubie, Gylfi jest dla Islandii niezwykle ważną postacią, a brakowało niewiele, by zabrakło go na rosyjskim turnieju. Na początku marca w meczu z Brighton uszkodził więzadła w kolanie. Na boisku nie pojawił się już do końca sezonu Premier League, choć Sam Allardyce zapewniał wcześniej, że Islandczyk zdąży jeszcze zagrać. To szalenie ambitny piłkarz, co pokazuje również na boisku swoją frustracją przy słabszej grze i wynikach - wiedział jak bardzo liczą na niego w kraju. Mocno zmotywowany przystąpił do leczenia i głośno zapowiadał, że wróci znacznie silniejszy i gotowy by walczyć na Mundialu. Nie jest zaskoczeniem, że mimo niedoleczonego urazu znalazł się w kadrze. Niemniej jego forma po poważnej kontuzji to spory znak zapytania. Ewentualna nieobecność w składzie Sigurdssona sporo odebrałaby ofensywie reprezentacji – Islandia nie dysponuje drugim tak kreatywnym piłkarzem. Jego wpływ na ofensywne poczynania drużyny niech poświadczy fakt, że w eliminacjach do Mistrzostw Świata maczał palce w dokładnie połowie bramek Islandii. Przy 16 trafieniach całej reprezentacji Gylfi zanotował 4 gole i 4 asysty. Pod nieobecność Kolbeinna Sightorssona to właśnie zawodnik Evertonu jest najskuteczniejszym graczem w kadrze z 19 golami; drugi w klasyfikacji Finnbogason ma 12 trafień. W szatni pozostaje w cieniu bardziej doświadczonych i głośnych graczy, ale po wyjściu na boisko przejmuje pierwsze skrzypce.
Trener
Kapitan
Heimir Hallgrimsson Heimir Hallgrimsson to dla wielu anonim. Jako piłkarz i trener całą karierę spędził w Islandii. Najbardziej związany z klubem IBV, w którym grał przez 8 lat. Tam również objął pierwszą pracę trenerską. Przez kilka lat zdążył poprowadzić zarówno juniorów, kobiety, jak i pierwszy zespół. W 2012 roku dołączył do nowego sztabu reprezentacji Islandii, by zasiąść na ławce obok Larsa Lagerbacka i brać czynny udział w tworzeniu historii islandzkiej piłki. Po odejściu Szweda był jego naturalnym następcą.Na co dzień Heimir pracuje jako dentysta na niewielkiej wyspie Heimaey. Prowadzenie gabinetu traktuje jako odskocznię od piłkarskiego świata. Porównuje to do hobby pokroju łowienia ryb lub gry w golfa. Hallgrimsson od początku pracy z kadrą Islandii otworzył się na kibiców, widząc ich niepewność po zmianie sztabu. Przed meczami spotykał się z fanami w pubie, by prezentować im skład oraz plan na najbliższego rywala. To zjednoczyło kibiców i drużynę, a efekt można było zobaczyć we Francji.
Aron Einar Gunnarsson Arona Gunnarssona nie można nie lubić. Nieustępliwy, jeżdżący na tyłku i walczący o każdą piłkę. Przed rokiem bardzo mocno łączony z warszawską Legią, ostatecznie nie wylądował na Łazienkowskiej. Dla Cardiff rozegrał już ponad 250 spotkań, ale w obecnym sezonie tylko połowicznie pomógł w awansie do Premier League. We wrześniu doznał kontuzji kolana, która wykluczyła go z gry aż do marca. Pod koniec sezonu uraz się odnowił, ale lekarze uspokajali, że istnieje duże prawdopodobieństwo powrotu do pełni sił przed pierwszym meczem MŚ. Wraz z końcem czerwca wygasa jego umowa w klubie, więc rosyjski turniej może potraktować również jako okno wystawowe. Aktualnie zainteresowanie jego osobą wykazuje m.in. Besiktas.
97
Grupa D OLEMAGAZYN.PL | LEBALLONMAG.PL