PORTRETTEN|
De medische geschiedenis van Evy van Kempen (30) is op z’n zachtst gezegd indrukwekkend. Vijftien jaar geleden kreeg ze kanker. De chemo tastte haar hart aan, zodat ze een tijdje aan een extern kunsthart lag, totdat ze een donorhart kreeg, Ook onderging ze nierdialyse en vervolgens een niertransplantatie: ze kreeg een donornier van haar moeder. Evy werkt bij de Nierpatiënten Vereniging Nederland en zwemt tijdens de World Transplant Games, de Olympische Spelen voor getransplanteerde mensen, de ene na de andere medaille bij elkaar. “Ik heb regelmatig op het randje gelegen, maar het gaat nu heel goed met me, ik ben volkomen gereviseerd. Toen ik ziek werd, besloot ik om alleen maar dingen te doen die ik leuk vind. Zoals zwemmen, dat is voor mij een manier om te ontspannen. Nu heb ik even rust, maar als ik straks in training ga voor de WK 2017 in Spanje, dan sport ik wel tien tot twaalf uur in de week. Bang dat mijn
hart het niet aankan, ben ik niet. Mijn cardioloog zegt dat ik mijn hart juist moet laten werken. In 2013, ik was in Zuid-Afrika voor de WK, kreeg ik van mijn ouders een ketting met een hanger in de vorm van een hart. Niet zo’n gestileerd hartje wat je overal ziet, maar een hart zoals een echt hart eruitziet. Ik kreeg het voor mijn ‘tiende verjaardag’: het was tien jaar geleden dat ik mijn donorhart kreeg. De transplantatiedatum staat op de achterkant van de hanger. De dag nadat ik de ketting kreeg, werd ik wereldkampioen. Ze zeggen dat een donorhart gemiddeld tien tot vijftien jaar meegaat. Niet dat ik daar veel mee bezig ben, maar het was wel heel mooi en bijzonder om dit kettinkje van mijn ouders te krijgen. Ik draag het altijd, alleen tijdens de training doe ik het af. Zodra de training is afgelopen, doe ik het gelijk weer om. Dat kettinkje is me meer waard dan al mijn medailles bij elkaar.”
Evy heeft een eigen foundation waarmee ze geld inzamelt om ouders van zieke kinderen financieel bij te springen: www.evyvankempenfoundation.nl
TEKST THEONE JOOSTENZ BEELD JELMER DE HAAS
In moeilijke tijden kan niemand je beter steunen dan familie of vrienden. Maar wat als die er even niet zijn? Dan is het fijn om een dierbaar voorwerp bij je te hebben waardoor ze in gedachten toch bij je zijn.
21|