nederlaag van Agalev in 2003 heb ik mijn verantwoordelijkheid als voorzitter genomen. We zakten onder de kiesdrempel, dat was een drama. Ja, ik heb fouten gemaakt, ik voel me daarvoor verantwoordelijk, niet schuldig. Die nederlaag en mijn ontslag deden veel pijn maar ik weet dat ik mijn best gedaan heb.” “Nu nog word ik vaak beschouwd - en opgevoerd - als een van de vaders van het cordon sanitair. Ik sta er nog steeds achter. En ik ben
blij dat het heeft stand gehouden daar hebben enkele partijvoorzitters verdienste aan. Na elke gemeenteraadsverkiezing wordt het cordon wel even in vraag gesteld. Voor mij is het een princiepskwestie. Dat er verschillende partijen en opvattingen zijn in een democratie, is essentieel en daar heb ik nooit bezwaar tegen gehad. Zelfs tegenstellingen zijn gezond, daardoor herkennen mensen zich. Het wij-zijdenken is van alle tijden. Wat wel essentieel is, is het gelijkheidsden-
ken. Alle partijen moeten onderschrijven dat alle burgers gelijk zijn, wat hun afkomst of huidskleur, seksuele geaardheid of geslacht ook is. Wie dit principe niet aanvaardt, wordt beter geweerd van bestuursdeelname. Het cordon is dus een principiële uitspraak gekoppeld aan een politieke afspraak. Het heeft helemaal niets te maken met electoraal gewin of strategische spelletjes. Ik blijf er ook vierkant achter staan. Trouwens, voor wie het vergeten mocht zijn, het Vlaams Belang
→
okramagazine februari 2013
Er is geen beweging in de Wetstraat zonder beweging op straat.
19