Ter Zilten Juni 2013 by OCSintIdesbald

Ter Zilten

BelgiĂŤ - Belgique

P.B.

8800 Roeselare 1 3/6377

Afgiftekantoor Roeselare 1

P007194

ORTHOPEDAGOGISCH CENTRUM

SINT-IDESBALD BROEDERS VAN LIEFDE

VEERTIGSTE JAARGANG juni - juli - augustus 2013 driemaandelijks tijdschrift

De Zilten 52 8800 Roeselare Tel. 051 26 43 00 Fax 051 26 43 10 oc.st.idesbald@fracarita.org

inhoud DRIEMAANDELIJKS TIJDSCHRIFT • TER ZILTEN • Veertigste jaargang - nummer 4

Dag lezer

• Dag Lezer .................................................................................

Wegwijzer

• Jongeren en nieuwe media ........................................................... • Samenwerking tussen Buurt & Co en het dierenasiel........................... • De Zilte Wandeltochten................................................................. • Het doctoraatsonderzoek in Sint-Idesbald........................................ • Jongerenraden... werken ..............................................................

2 3 4 6 7

• Rotary Club Mercurius Roeselare sponsoren kleuterwerking .................. • Kristien Pierre: vrijwilliger in De Parel ............................................. • Spaghettiavond Ten Bunderen ....................................................... • De werken aan ‘De Stille Ruimte’ zijn dit schooljaar van start gegaan ..... • Thuiskomen na de loopbaan ......................................................... • De Lochting: moet er nog pastinaak zijn? ....................................... • Voetbal en Kunstproject in Itinera .................................................

8 8 9 10 11 11 12

• Thema: historische gedichten ....................................................... • Zuidactie 2013 ‘Viva Casa Cosma’ .................................................. • Vormselwerking 2013 .................................................................. • In Memoriam - Rudy Bossuyt ........................................................

16 17 20 22

In de kijker

Even stilstaan

Leuke momenten • De Parel : • Ten Bunderen : • BuBaO: • BuSO : • OOOC De Luwte : • De Drempel - De Zilten:

Broussennamiddag Leefgroep Marsepein .......... Uitstap naar Nieuwpoort .............................. Paaskamp ................................................. Met de Vlonder op bezoek bij Belgomilk .......... Talenten in de keuken ................................. Tutorlezen ................................................. Kwiebel 11 jaar .......................................... Triangel naar de kinderboerderij .................... Toeka op uitstap naar het Gravensteen ........... Sportklassen .............................................. Bloemendag .............................................. Tweedaagse Westouter 2013 ......................... Op verplaatsing. Ervaringsleren in Viroinval ..... Opfrissing keuken .......................................

23 24 26 27 29 30 31 31 32 34 35 36 37 39

Groen

• Zwerfvuilophaalactie 2013 ........................................................... 40

Ongrijpbaar

• Geboortes, overlijdens

COLOFON Redactieraad Ann Bruggeman, Marijke Denie, Joke Dejonckheere, Marnick Seys, Katleen Soenens (redactiesecretariaat), Leen Steeland, Bernard Tournicourt, Br. Herman Van de Moortel, Pascal Van Parys, Ann Wallaert Hoofdredacteur en verantwoordelijke uitgever Pascal Van Parys De Zilten 52, 8800 Roeselare Ter Zilten is een uitgave van het Orthopedagogisch Centrum Sint-Idesbald Abonnement Ter Zilten verschijnt vier keer per jaar. Wilt u een abonnement (E12,50)? Neem dan contact op met het redactiesecretariaat. Redactiesecretariaat Wie wil meewerken aan Ter Zilten neemt het best contact op met het redactiesecretariaat. Katleen Soenens De Zilten 52 8800 Roeselare Tel. 051 26 43 00 katleen.soenens@fracarita.org Druk en vormgeving Drukkerij Grafoset Roeselare

OC Sint-Idesbald

Dag lezer Voor u ligt alweer het laatste nummer van de jaargang 20122013, onze veertigste jaargang. Bekijk dit nummer nog even goed, want het is het laatste in deze vorm. We kondigden het reeds aan en houden woord: we werken aan een nieuw logo en starten hiermee een vernieuwde huisstijl. Ter Zilten, een uithangsbord van onze huisstijl, zal hierbij onherkenbaar veranderd zijn….! Inhoudelijk zetten we de weg verder: TZ blijft gericht naar iedereen die deel uitmaakt van de ‘gemeenschap’ die ons Orthopedagogisch Centrum een warm hart toedraagt: leerlingen en hun ouders, volwassen cliënten en hun netwerk en al onze medewerkers. Dit nummer getuigt alweer van verschillende activiteiten die in de laatste maanden doorgingen, van de evoluties binnen onze school en voorziening, kortom van een aantal dingen in beweging. Niet in het minst was er in de voorbije maanden beweging binnen het directieteam. Bert Putman, eerder agogisch directeur van de volwassenenwerking, werd recent algemeen directeur van vzw Oranje. In juli wordt hij vervangen door Bart Marichal die ons niet onbekend is. Tot enkele jaren terug was hij ons aan de slag als verantwoordelijke van De Drempel. Wij hopen dat Bart de draad vlot kan terug oppikken in een intussen toch wel ferm uitgebouwde volwassenenwerking. Op het einde van het schooljaar geeft Martine Wittouck, algemeen directeur van het BuBaO, haar taak door aan Machteld Van Asbrouck, huidig coördinator BuBaO op campus Ten Bunderen. Martine sluit hiermee haar lange carrière in Sint-Idesbald af, waarvoor onze oprechte dank! Tenslotte neemt ook Michel Bekaert, huidig administratieflogistiek directeur, een andere taak op binnen de Broeders van Liefde. Vanaf juli wordt hij ‘hoofd dienst gebouwen’ binnen de centrale diensten in het Provincialaat te Gent. Wij wensen hem hierbij het allerbeste toe en hopen hem vanuit deze functie in de komende jaren nog vaak terug te zien op onze campussen! De zoektocht naar een opvolger is intussen gestart. OC Sint-Idesbald, net zoals vele andere organisaties, blijft dus continu veranderen. Kinderen, ouders, volwassen cliënten komen en gaan, maar ook voor medewerkers en directies is dit soms het geval. Voor iedereen die OC Sint-Idesbald ‘los laat’: het ga jullie goed, timmer verder aan jullie persoonlijke weg en laat je gerust ook helpen door anderen. Laat misschien zelfs af en toe iets weten of spring eens binnen. Onze deur staat open! de redactie 1

Wegwijzer Jongeren en nieuwe media In Ter Zilten kon u eerder al lezen dat we in het begin van dit schooljaar in alle leefgroepen (campus De Zilten) een PC voor de jongeren hebben geïnstalleerd. Dit was een logische stap in een leefwereld die alsmaar meer digitaal is. Maar hoe zit het intussen met deze PC’s en hun gebruik in de leefgroep? Dat is vrij duidelijk: de computers hebben er op korte tijd een vaste plaats verworven. In de leefgroepen is telkens afgesproken op welke momenten de PC kan gebruikt worden, is er een beurtrol, enz… Een aantal puber- en adolescentenleefgroepen hebben zichzelf intussen ook een eigen Facebook account aangemaakt. We laten een leefgroep hierover aan het woord:

Sociale netwerken in 5.2

Facebook, Twitter, … het is de dag van vandaag de normaalste zaak van de wereld. Bijna iedereen gebruikt deze fora om foto’s te verspreiden, contacten te leggen, spelletjes te spelen… In de leefgroep krijgen we vaak de vraag of we de foto’s van een activiteit niet kunnen doorsturen via Facebook. Of we krijgen vriendschapsverzoeken op onze persoonlijke accounts. Maar naar privacy toe is dit geen zo’n eenvoudige denkoefening.

We maakten een account aan met de opvoeders van 5.2. met de bedoeling hier foto’s te verspreiden. Al snel stuitten we op verschillende problemen. Niet alle jongeren wilden ons als vriend toevoegen, maar ze wilden wel de foto’s. We kregen ook heel wat verzoeken van jongeren uit andere leefgroepen of van oud-leerlingen, die in feite niet (meer) met de leefgroep te maken hebben. Daarom maakten we naast ons account ook een geheime groep 5.2 aan. Hier kunnen enkel de jongeren van 5.2 op, maar ze zijn niet verplicht om met ons bevriend te zijn. Op deze groep komen de foto’s die enkel met 5.2 te maken hebben, kunnen de jongeren tegen elkaar praten en kunnen wij eventueel dingen vragen aan de leefgroep. Daarnaast aanvaardden we de vriendschapsverzoeken op onze algemene leefgroepsaccount. Zo kunnen we contact houden met oud-leerlingen, overkoepelende foto’s (ado-activiteit) verspreiden en naar de toekomst toe misschien contact houden met het netwerk van de jongeren. Facebook gebruiken is naar privacy niet evident, maar het bevat heel wat mogelijkheden en we kunnen hier als leefgroep zeker nog verder in groeien.

Een ‘inline’ samenleving In de afgelopen 15 jaar werd onze wereld alsmaar meer digitaal. Computers en internet, gameboys, playstations, gsm’s, smartphones, WIIspelconsoles, enz… deden massaal hun intrede. Niet alleen in de volwassen wereld, zo mogelijk nog meer in de kinderen jongerenwereld zijn al deze digitale, ‘nieuwe’ media een vanzelfsprekend onderdeel van onze ‘inline’ samenleving waarbij we constant met elkaar in contact staan en deel uitmaken van verschillende netwerken. De manier van leren, de wereld ontdekken, sociale contacten leggen, de vrijetijdsbesteding,… is grondig gewijzigd met deze digitale (r)evolutie. Alles kan ‘gegoogled’ worden, Wikipedia is een encyclopedie voor ‘Jan met de pet’, de portaalsite op veel computers is ‘Facebook’. Politici en BV’s twitteren en bloggen. Kortom, het wereldwijde web is overal.

Marnick Seys

Wegwijzer Samenwerking tussen Buurt & Co en het dierenasiel Sinds december 2011 zijn we met Buurt en Co actief betrokken in de werking van het dierenasiel van Roeselare. De nadruk lag daarbij zeker op de logistieke ondersteuning (klusjes in en rond de gebouwen, onderhoud van de kennels), maar al snel werden we ook betrokken in de dagdagelijkse werking van het asiel. Dit onder andere bij het openhouden van het asiel, begeleiden van medewerkers, enz. Op die manier werden we ook betrokken in het ruimere beleid van het asiel (adoptieprocedures, zwerfkattenbeleid, vrijwilligersbeleid, …), en in oktober 2012 is ons de vraag gesteld om ook effectief het beleid van het asiel mee uit te tekenen en het beheer ervan over te nemen. Op vandaag wordt de werking van het dierenasiel gedragen door 2 medewerkers van Buurt en Co, Orla en Stephanie (zie foto). Samen met een heel

team van andere medewerkers (art.60, vrijwilligers, stagiaires, arbeidszorg, begeleid werk, …) maken zij van het asiel een plek waar mens en dier elkaar vinden en elkaar versterken. De werking van het dierenasiel steunt op 3 pijlers, die elk van fundamenteel belang zijn en die elkaar constant beïnvloeden.

In het dierenasiel van Roeselare huizen er een 15-tal honden en een heleboel katten. We willen voor hen een veilige rusthaven zijn op weg naar hun uiteindelijke bestemming. We willen hen die richting uitsturen die ze nodig hebben om hun eigen karaktertje volledig te ontplooien. Respect voor het dier staat daarbij centraal. Naast de dieren zelf, krijgen ook de mensen een centrale plaats in het asiel. Enerzijds bouwen we aan een coachend team van medewerkers die elk vanuit hun eigen invalshoek (dierenarts, vaste medewerkers, gedragstherapeut, begeleider) voor een kwaliteitsvol asielbeleid zorgen. Anderzijds wordt de dagelijkse werking ook gedragen door heel wat medewerkers met een groot hart voor dieren (vrijwilligers, arbeidszorg, art 60, stagiairs, begeleid werk, …). Zorg dragen voor iemand geeft betekenis aan iemands leven. We willen deze pijler in de nabije toekomst dan ook verder uitbouwen in samenwerking met de geïnteresseerde diensten binnen het OC. Karel Boeve

Wegwijzer De Zilte Wandeltochten Wandelsport zit de laatste jaren duidelijk in de lift. Ook OC Sint-Idesbald heeft sedert enkele jaren zijn eigen officiële wandelclub. Ter Zilten ging langs bij één van de bezielers ervan, Luc Leroy, die naar onze leefgroepen mee blijft stimuleren dat jongeren actief bewegen, een hobby hebben, en dus misschien ook… wandelen. TZ: Hoe kom je erbij Luc, een wandelclub? Luc: Als opvoeders deden we tal van activiteiten tijdens de vrije momenten en woensdagnamiddagen (dat is nu niet anders natuurlijk) Heel wat activiteiten kostten toen ook wat geld. We zochten beetje bij beetje naar alternatieven om de kosten wat te kunnen drukken. Een 10-tal jaar terug waren er in de provincie Oost-Vlaanderen reeds tal van georganiseerde wandeltochten en ook tijdens de woensdagnamiddag. Regelmatig gingen we met een aantal gasten wandelen. Het was goedkoop, we gingen er naartoe met de wagen of het openbaar vervoer en leerden een andere

streek kennen. Kortom dit was iedere keer een aangename en gezellige namiddag. Toen kwam het idee om zelf wandeltochten te organiseren voor onze gasten en hun familie. Ik veronderstelde dat het invullen van vrije tijd misschien niet alleen voor de gasten maar soms ook voor het gezin moeilijk kon zijn. Deelnemen aan georganiseerde wandeltochten zou volgens mij, een manier zijn om hieraan tegemoet te komen en nog goedkoop ook. Ieder weekend en zelfs tijdens de week zijn het hele jaar door tal van wandeltochten. Het openbaar vervoer biedt ruime mogelijkheden. Na enige tijd leert

men andere wandelaars kennen en wordt dit een gezellig onderonsje en steeds ontdekt men nieuwe plaatsen waar men nog nooit is geweest. TZ: En wanneer kwam die eerste georganiseerde wandeltocht dan? Luc: De eerste wandeltocht – dus ook voor buitenstaanders - was tijdens de opendeurdag juni 2005. Toen hadden we welgeteld een 60-tal wandelaars. We zijn toen begonnen als een onafhankelijke club die deelnemers zocht uit de opendeurbezoekers en via de opendeurreclame. Dit was natuurlijk niet het aantal dat we gewenst hadden, dus zochten we een betere manier om gekend te worden en om meer deelnemers te tellen. Door ons nadien in te schrijven in de wandelfederatie Activia zagen we tijdens onze volgende edities dat we heel wat meer volk mochten inschrijven, en zo kregen we stilaan meer bekendheid in de regio en zelfs ver buiten de provinciegrenzen. Je moet weten dat we 30 jaar geleden ook al wandeltochten organiseerden o.a. tijdens de kinderboerderijfeesten in Oost-

Wegwijzer

nieuwkerke. (toen waren Erik Debruyne en Geert Blomme de voortrekkers, nvdr). Doordat de club zich toen onafhankelijk opstelde, waren er ook weinig wandelaars en stopte de organisatie. Nu deden we het dus anders. TZ: Welke zijn nu de wandeltochten die de club al enkele jaren organiseert? Luc: Ieder jaar organiseren we met het OC twee wandeltochten: één in de maand februari en één in de maand juni. We noemen ze de Zilte Tochten en in februari zijn het al eens ‘Valentijnstochten’ geweest. Nu is de komende wandeltocht gepland op woensdag 19 juni. TZ: En zijn jullie dus nu bekender? Luc: Doordat we als wandelclub ingeschreven staan binnen de wandelfederatie Activia staan onze wandeltochten in de Marching vermeld. Dat is het jaarkalenderboek van alle wandeltochten in België. Hierdoor hebben we telkens gemiddeld een 500-tal deelnemers. Die deelnemers komen meestal van andere wandelclubs binnen West-Vlaanderen, maar we tellen ook meer en meer wandelaars uit andere provincies en uit Wallonië. Dus ja, we zijn al wat bekender en dat stimuleert ons om verder tochten te organiseren. Maar we mikken ook verder op deelname van onze gasten en hun families, want daardoor zijn we ermee gestart. Nu en dan zien we enkele leefgroepen meewandelen, maar nog niet het aantal dat we wensen.

V.l.n.r.: Luc Leroy, Erik Debruyne, anonieme wandelaar.

TZ: Hoe zien jullie dit aan te pakken? Luc: We houden wat geld over aan de organisatie van de wandeltochten. Een deel wordt gebruikt voor de organisatie van de volgende tocht, materiaal enz… en een deel hiervan willen we gebruiken om wandelen en meer algemeen ‘sportactiviteiten’ te stimuleren. We hebben dus leefgroepen gesponsord door hun inschrijvingsgeld of het vervoer er naartoe te betalen. Ondertussen hebben we zo reeds een paar leefgroepen geholpen. TZ: Tof. Vanuit het OC denk ik kunnen we dat alleen maar toejuichen. Heb je bij wijze van uitsmijter nog toekomstplannen of wensen die je met ons wil delen? Luc: We hopen dus op nog meer respons vanuit het OC en de buitenhuizen, en hopen op medewerkers die binnen een paar jaar het roer van ons kunnen overnemen. Wandelen is misschien op het eerste zicht niet

de meest hippe sport, maar het is een aangenaam alternatief binnen de vrijetijdsbesteding. We blijven ervoor gaan! TZ: Bedankt! Bestuur en Medewerkers van de wandelclub: Bestuur: - Erik Debruyne (oud medewerker Technische dienst op rust) - Jürgen De Swarte (opvoeder Ten Bunderen) - Luc Leroy (Magazijnverantwoordelijke binnen het OC, vroeger opvoeder) - Arnold Viane (opvoeder met rust) - Dirk Verschuere (opvoeder/ nachtwaker OC) Medewerkers: Windy Verbeke en Etienne Verstraete (technische dienst) Erik Clinckemaillie en echtgenote, John Debruyne (medewerkers OC op rust) Echtgenote van Erik Debruyne, moeder en tante van Jürgen De Swarte 5

Wegwijzer Het doctoraatsonderzoek in Sint-Idesbald Sedert het schooljaar 2008-2009 loopt er in OC Sint-Idesbald op de campus De Zilten een wetenschappelijk onderzoek. Bram Soenen is de persoon die doctoreert over het effect van de invoering van LSCI. Dit is een gespreksmethodiek na conflicten die aan alle medewerkers op campus De Zilten (excl. De Parel) wordt aangeleerd, waarover we eerder al in Ter Zilten schreven. Maar wat is dat nu precies: een doctoraatsonderzoek? We laten Bram Soenen dit zelf toelichten. TZ: We weten dat je aan een doctoraat aan het werken bent. Maar wat houdt dat eigenlijk precies in, zo een doctoraat? Tegenwoordig ziet een doctoraat er heel wat anders uit dan vroeger. Tot een tiental jaar geleden was het de bedoeling dat je als doctorandus een groot onderzoek uitvoerde, en dat je op het einde hierover een boek schreef. Dit boek was dan tegelijk je proefschrift, of dus je eigenlijke doctoraat. Tegenwoordig bestaat een doctoraat uit een aantal verschillende onderzoeken die allemaal met hetzelfde thema te maken hebben. Het is de bedoeling dat je over elk van deze deelonderzoeken een artikel schrijft. Deze artikels moeten dan gepubliceerd worden in een wetenschappelijk tijdschrift. Op het einde moet je al deze artikels bundelen in een proefschrift en dat wordt dan de doctoraatsthesis. 6

TZ: Wat zijn dan voor jou die verschillende onderzoeken? Het eerste onderzoek ging over hoe kinderen en jongeren met gedrags- en emotionele stoornissen de behandeling en begeleiding die ze vanuit SintIdesbald krijgen, ervaren. In het tweede onderzochten we de beleving van medewerkers over het werken met onze jongeren in Sint-Idesbald. Het derde onderzoek ging over de karakteristieken van onze jongeren, en het vierde of hoe de medewerkers naar deze karakteristieken kijken. in het vijfde onderzoek gaan we op zoek naar de effecten van LSCI. Tenslotte zullen we onderzoeken hoe zowel kinderen en jongeren als medewerkers terugkijken op het proces van de voorbije jaren. Voor al deze onderzoeken gebruik ik de interviews die zijn afgenomen, de verschillende vragenlijsten die jaarlijks werden ingevuld en de registraties van conflicten. TZ: Je sprak daarnet over publicaties in wetenschappelijke tijdschriften. Hoe gaat dat in zijn werk? Elk artikel begint met een beschrijving van soortgelijke bestaande onderzoeken. Hiervoor ga ik op zoek naar andere artikels en schrijf ik een soort samenvatting daarvan. Daarna formuleer ik mijn onderzoeksvragen en omschrijf ik hoe het onderzoek is uitgevoerd. In het derde deel van het artikel worden de resultaten weergegeven.

Tenslotte moet je in het laatste deel je resultaten aftoetsen aan andere soortgelijke onderzoeken, en suggesties geven voor de praktijk. Wanneer je klaar bent, kan je het artikel opsturen naar een wetenschappelijk tijdschrift. Als de uitgever interesse heeft in je artikel, zal hij het doorsturen naar enkele mensen om een beoordeling te geven. Dit kunnen mensen zijn van overal in de wereld, maar meestal zijn ze verbonden aan een universiteit. Als je dan geluk hebt, krijg je van die beoordelaars maar enkele commentaren en dan kan je het artikel herwerken en opnieuw ter publicatie voorleggen. Jammer genoeg gaat het meestal niet zo vlot, en kan het tot meer dan een jaar duren vooraleer het artikel gepubliceerd wordt. Alle wetenschappelijke tijdschriften zijn internationale tijdschriften en daarom moeten de artikels steeds in het Engels geschreven worden. TZ: Hoever sta je hiermee? Ondertussen zijn er al enkele artikels gepubliceerd. Iedereen die deze eens wil bekijken, kan ze bij mij opvragen. Momenteel zijn er ook twee artikels in review, dus in de handen van en-

Wegwijzer kele beoordelaars. Nadien zal ik er nog drie moeten schrijven. TZ: Krijg je vanuit de universiteit ondersteuning? Ja. Langs de ene kant is er de Doctoraal school. Hier worden verschillende cursussen aangeboden die ik als doctorandus kan of moet volgen. Zo volgde ik onder andere een cursus rond academisch Engels en enkele cursussen rond statistiek. Daarnaast heb ik ook een begeleidingscommissie. In deze commissie zitten enkele proffen of doctors die mij tips geven over alles wat met het doctoraat te maken heeft. Jaarlijks moet ik voor hen een presentatie geven

over de evoluties van het voorbije jaar. Zij geven dan advies aan de universiteit om mij al dan niet toestemming te geven om verder te doctoreren.

mijn doctoraat moeten presenteren op een openbare verdediging, waar enkele proffen mij het vuur aan de schenen zullen leggen.

TZ: Moet je op het einde een examen afleggen? Eigenlijk moet ik mijn ‘punten’ op verschillende manier verdienen. Ten eerste moet ik credits verzamelen door wetenschappelijke activiteiten. Dit gaat over de cursussen van de doctoral school, het begeleiden van thesisstudenten en gaan spreken op internationale congressen. Ten tweede krijg ik punten op het uiteindelijke proefschrift. Tenslotte zal ik op het einde

TZ: Wanneer zullen de resultaten bekend zijn? Een aantal resultaten hebben we de voorbije jaren al bekend gemaakt. Dit gebeurde zowel via verschillende vergaderingen als door artikels in Ter Zilten. De definitieve resultaten, dus de resultaten van het effectonderzoek, zullen we waarschijnlijk hebben over een klein jaartje. TZ: Bedankt en succes met het doctoraat!

Jongerenraden...werken! Vorig schooljaar startten we per campus (Ten Bunderen en De Zilten) een zogenaamde jongerenraad naast de reeds bestaande leefgroeps- of bewonersraden. Dit is een bijeenkomst (per trimester) van enkele jongeren (één vertegenwoordiger per leefgroep), enkele begeleiders en de pedagogisch directeur. Doel van dit overleg is enerzijds informatie geven aan de jongeren maar ook ideeën en voorstellen te horen van jongeren over allerlei zaken waarbij ze betrokken zijn. Van iedere vergadering wordt er een verslag gemaakt. Terugblikkend op deze eerste ervaringen met onze jongerenraden mogen we besluiten dat ze ‘werken’. Jongeren nemen in dit overleg hun verantwoordelijkheid op en werken op

een positieve manier mee. Ze brengen leuke en interessante ideeën aan en stellen terechte vragen. Enkele voorbeelden: - kunnen er lichtjes komen in het tuinpad in Ten Bunderen? - oproep van de jongeren zelf om de toiletten proper achter te laten. - voorstel om meer leefgroepsoverschrijdende activiteiten te organiseren (bvb een casinonamiddag) - opmerkingen over het brood --> hebben geleid tot broodaankoop bij een andere bakker. - beter systeem nodig om door te geven dat er materiaal kapot is in het computerlokaal. - Vraag om in de leefgroep zelf een PC te hebben (net zoals

op campus De Zilten het geval is). Ook dit kreeg intussen een positief antwoord en wordt in de loop van volgend schooljaar voorzien. - waarom eens geen voetbaltornooi met leefgroepsploegjes? - voorstel tot herinrichting van het pleintje voor pav. 4 en 5. (leidde tot een rondvraag bij de jongeren in de puber- en adoleefgroepen) - enz.... Kortom, allemaal mooie voorbeelden van hoe jongeren meedenken om ‘het leven zoals het is’ op De Zilten en Ten Bunderen voor iedereen zo aangenaam mogelijk en met respect voor elkaar en materialen, te maken. Dank u wel hiervoor!

In de kijker Rotary Club Mercurius Roeselare sponsoren kleuterwerking We vinden het superfijn dat er ook andere mensen voor ons zijn ! Eind vorig schooljaar kreeg de lagere school een bijzonder mooie schenking van de Rotary Club Mercurius Roeselare. Met het bedrag van 2500 euro werd ge誰nvesteerd in een speeltuig voor de kleutertjes. We willen de Heer Peter Wyffels in het bijzonder danken! Een dikke knuffel van de kwiebelkleutertjes!

Kristien Pierre: vrijwilliger in de Parel Kristien is een drietal jaar geleden begonnen als vrijwilliger op maandagvoormiddag en woensdagvoormiddag in de Parel. Zij kende de werking omwille van het feit dat haar zoontje Tom Noyelle school liep en begeleid werd binnen het semi-internaat in de toenmalige lokalen van de Hagewinde op de Tassche. TZ: Kristien, waarom heb je dit vrijwilligerswerk gekozen? Omwille van gezondheidsredenen diende ik mijn actieve

loopbaan stop te zetten. Om toch nog een doel in het leven te hebben, wilde ik iets om handen hebben en iets betekenen voor een ander. Uit dankbaarheid wat de Parel voor mijn zoontje heeft betekend, kon ik op deze manier iets terug doen. TZ: Kristien, wat houdt je taak precies in? Op maandagvoormiddag help ik met de begeleiding en verzorg ik massages, kortom pure verwennerij voor de kinderen.

Op woensdagvoormiddag help ik mee met de verzorging, het toilet moment, help ik mee knutselen in de klas of help ik mee in het werkhoekje. TZ: Zijn er zaken die je minder graag doet? Neen. TZ: Is er een moment dat je bijzonder is bijgebleven? Alle momenten blijven me bij. De warmte en liefde die ik krijg van de kinderen, de vele knuffels, de dankbaarheid van de kinderen en de voltallige ploeg is fantastisch. Als ik na mijn werk de deur dicht trek, voel ik me voldaan en gelukkig. Ik heb ook een grenzeloze bewondering voor het ganse team. Bedankt Kristien voor dit interview, maar ook voor je inzet. Ik zie dat je de zorg voor onze kinderen met een gouden hart en gouden handen geeft. Bedankt hiervoor.

Kristien tussen de kinderen.

Katleen Soenens

In de kijker Spaghettiavond Ten Bunderen Smikkelen, smullen, spelen en gezellig samenzijn tijdens de spaghettiavond op vrijdag 22 maart in Ten Bunderen.

In de kijker De werken aan ‘De Stille Ruimte’ zijn dit schooljaar van start gegaan…! De plannen om ‘de grote zolder van BuSO’ een nieuw leven in te blazen en een zinvolle invulling te geven, liggen al jaren te rijpen. Het idee om de grote ruimte op te waarderen, en te gaan inrichten tot een karaktervolle polyvalente ruimte in functie van de school en haar leerlingen, viel bij iedereen in de smaak. Tegelijk kwam, tijdens dit lange rijpingsproces, het besef dat dit project een serieuze investering ging worden in middelen en tijd… Dankzij de koppige gedrevenheid en het enthousiasme van de mensen van de werkgroep Hartstocht en heel wat sympathiserende collega’s, startte dit schooljaar de eerste fase van de verbouwingswerken. We zijn trots dat het gros van de werken, die tot op heden zijn aangepakt, door onze eigen leerlingen zijn gedaan en zeer kwaliteitsvol zijn uitgevoerd! Chapeau mannen! Tot nu toe zijn er twee ploegen leerlingen aan de slag geweest. Dit waren hoofdzakelijk leerlingen van de finaliteitsjaren en het ABO. Een eerste ploeg, leerlingen uit de afdeling bouw onder leiding van meester Kristof Termote, nam de metselwerken op zich. Zo werden steunberen gemetseld om gebinten te ondersteunen, werd een deel van het trapgat dichtgelegd en voorzien van een betonnen vloerplaat, en werden de binnenmuren opgetrokken in cellenbeton. 10

Ook deze werken krijgen stilaan vorm en wordt er al volop naar de tweede fase van de werken uitgekeken! Voor volgend schooljaar staat o.a. het installeren van alle nutsvoorzieningen voor elektriciteit, centrale verwarming, gas en water op het programma, en wordt de vloer voorzien van een chape!

Een tweede ploeg, onder leiding van meester Andy Dejonckheere uit de afdeling hout, is volop bezig met het plaatsen van zo’n 300 m² aan houten stijlmuren, plafonds, isolatie en gipskarton. Dit is dan ook een ideaal project voor onze leerlingen die in hun module ‘Wanden en plafonds’ zijn ingestapt!

In naam van de mensen van de werkgroep, bedankt aan iedereen voor jullie inzet en enthousiasme! En om de woorden van een bekende Kempense zangeres te gebruiken: ‘Dees komt goe…!’ Bart Corveleyn

In de kijker Thuiskomen na de loopbaan In de loop van het tweede trimester heeft José De Wulf gebruik gemaakt van de gunstige eindeloopbaanregeling nl. hij ging op rust, zoals dat zo mooi omschreven wordt. Op vrijdag 8 maart werd hij door de directie en zijn collega’s in de bloemetjes gezet. We danken José voor zijn jarenlange loyale inzet en wensen hem een gezonde, actieve en gelukkige pensioentijd toe! Katleen Soenens

V.l.n.r.: Pascal Van Parys, echtgenote van José, José De Wulf en Michel Bekaert

De Lochting: moet er nog pastinaak zijn? Jeroen Meus schotelt ons op zondag een smakelijk gerechtje voor met pastinaak met als gevolg… de bestellingen pastinaak bij ons in ‘Lochting Izegem’ zwieren de pan uit. Lichtjes overdreven misschien, maar toch is de hype om te koken met vergeten groenten een welkome reclame voor onze werkgelegenheid. De biogroenten worden ons in palloxxen (grote houten bakken) geleverd vanuit ‘Lochting Roeselare’. Onze medewerkers snijden het loof van de groenten en wassen die in een grote machine. De groenten worden afgewogen in veilingkisten en voorzien van een kaartje met

de gegevens. Een plastiek folie dekt de kisten af. Alles wordt op paletten geplaatst en gefixeerd met een stevig lint. De vrachtwagen komt de groenten ophalen en vervoert deze over heel Vlaanderen. In totaal zijn zomaar 116815 kg groenten verzendklaar gemaakt in één winter. Je ziet dat we heel bedrijvig bezig zijn. Eens de winter voorbij kijken we verlangend uit naar het werk op het veld. De erwtjes en boontjes, de zongerijpte tomaatjes en nog vele andere. Maar dat is dan weer een ander verhaal.

Enkele cijfers om jullie een idee te geven wat reeds onze nieuwe loods is uitgegaan. - 31415 kg rode biet - 1775 kg aardpeer - 43735 kg pastinaak - 5030 kg wortelpeterselie - 17755 kg knolselder - 5735 kg witte wortelen - 8925 kg paarse wortelen - 1775 kg rapen

In de kijker Voetbal en Kunstproject in Itinera Itinera is een initiatief van het Orthopedagogisch Centrum Sint-Idesbald, maar is gelegen op het domein van het Psychiatrisch Centrum Sint-Amandus te Beernem. De focus ligt op behandeling en begeleiding van mannen met een verstandelijke beperking die geïnterneerd werden. In het programma worden allerlei activiteiten én therapieën aangeboden met het oog op hervalpreventie. Samen met de cliënt wordt er toegewerkt naar een geslaagde re-integratie en een kwaliteitsvol leven. Aan het einde van de rit kunnen cliënten doorstromen naar een reguliere zorgsetting, waar zij hun leven verder kunnen uitbouwen.

VOETBALCOMPETITIE Net zoals vorig jaar organiseerde P.C Sint-Amandus een voetbalcompetitie. Aangezien Itinera gevestigd is op het domein mochten wij hier ook aan deelnemen. Echter hadden we geen volledige voetbalploeg, waardoor wij samen met afdeling Piza een team hebben gevormd. In totaal hebben we een achttal matchen gespeeld. Geen enkele hiervan verloren we. In een van de laatste matchen hebben we een aantal goede spelers verloren aan kwetsuren. Zo verstuikte Andy zijn enkel en kon hij niet meer deelnemen aan de finale. Jonas belandde in het ziekenhuis door gezondheidsredenen. De moed begon ons dan ook al in de

schoenen te zakken. En we zagen het al aankomen dat we dit jaar opnieuw zouden verliezen. De finale speelden we op 28 maart. Enthousiast zoals we zijn en de moed nog niet willen opgeven, begonnen we in de namiddag dan ook een spandoek te maken. Net toen hij bijna af was, kregen we telefoon van Isiz dat zij forfait gaven voor de finale. Met andere woorden, zonder dat we de finale gespeeld hebben, hadden we eigenlijk al gewonnen. Het was natuurlijk niet super tof dat we de finale niet meer konden spelen. Gelukkig stelde de trainer nog een team samen, waardoor we toch konden spelen. Helaas was de ploeg van de tegenstanders samengesteld met de beste

spelers van PC Sint-Amandus. Deze match hebben we dan ook verloren. Maar “sssst” dat weet natuurlijk niemand. Toch hebben wij als ploeg super goed ons best gedaan, helaas viel er opnieuw een gekwetste, deze keer was het Patrick die zijn enkel verstuikte. Ook hij kan nu een aantal weken niet meer voetballen. Wel kregen wij zowel de finalebeker als de beker van de meest verdienstelijke speler. Aangezien we samen met Piza speelden, zal de beker iedere maand verhuisd worden. Voorlopig staat de beker op Piza, maar volgende maand komt ze terug naar Itinera. Gelukkig hebben we toch nog snel een fotoo tje kunnen nemen. En wat denken jullie: zijn ze niet mooi?

In de kijker Kunstproject vzw Wit.h Een hele tijd geleden contacteerde Kurt Declercq van het SEN ons, met het idee dat de vzw Wit.h voor ons misschien

wel een interessante partner kon zijn om samen ‘iets’ met kunst te doen. Dat ‘iets’ wilden wij wel eens verder verkennen…. Luc Vandierendonck, bezieler

van de vzw Wit.h, kwam langs. De mogelijkheden en beperkingen vanuit onze werking werden getoetst aan het aanbod van de vzw Wit.h.

Een woordje uitleg over de vzw Wit.h: Wit.h is een sociaalartistieke werkplek (uitvalsbasis is Kortrijk), met als missie personen met een verstandelijke beperking die zich artistiek wensen te ontplooien, sterk uit te dagen. Dit vertaalt zich in sociaalartistieke projecten die een duidelijke meerwaarde nastreven in het leven van personen met een verstandelijke beperking en tegelijk een artistiek kwalitatieve en unieke productie opleveren. Typisch voor Wit.h is de toegankelijkheid voor en openheid jegens nieuwe ideeën en personen. Ze koesteren het curieux en de interesse voor wie en wat zich aandient. Ontmoeting, gesprek en het zich organisch voltrekken van ideeën naar projecten en daaruit voorvloeiende nieuwe/andere samenwerkingen is het parcours die de vzw in relatie tot deelnemers en kunstenaars loopt. (Gelijk) waardigheid en maximale ruimte voor inbreng en participatie zijn belangrijke pijlers. Net zoals het blijven streven naar invulling geven aan inclusie; het recht op onderzoeken, lukken (en mislukken) hanteren; én de passie om te blijven zoeken naar een interessante en hedendaagse afstemming tussen sociale en artistieke doeleinden. Personen met een verstandelijke beperking worden uitgenodigd en uitgedaagd om samen te creëren met organisaties en kunstenaars zonder een beperking. De creaties laat men uitmonden in kwalitatieve, hedendaagse en toegankelijke tentoonstellingen, voorstellingen en publicatie. (zie site www.vzwwith.org) Na een eerste overleg volgden er nog een paar, met telkens tussendoor aftoetsing in het team. Uiteindelijk werd geopteerd om de ‘mannelijke’ toer op te gaan (om het evenwicht met de ‘vrouwelijke’ toets op Itinera wat te bewaren) en kozen we om te werken aan een installatie met oud ijzer. Gezien de vzw Wit.h vanuit hun concept, telkens free-lance kunstenaars aanspreekt, werd Kris Vandenberghe aan ons voorgesteld om het project in goede banen te leiden. Maar….dit alles kost natuurlijk wat. De vzw Wit.h neemt hiervoor weliswaar heel wat voor hun rekening (betaling van de kunstenaar; gebruik van een deel van het materiaal), maar er kwamen uiteraard nog kosten aanwaaien (oud ijzer, aankoop werkkledij en materiaal, betonnen sokkel …). Een benefiet organiseren leek ons hiertoe de geschikte weg. We stuurden onze kandidatuur in om een benefiet te ‘winnen’ bij het improvisatiegezelschap ‘de Radiateurs’, wat ons ook gelukt is. Op 20 oktober 2012 ging deze benefiet door en erna lag de weg vrij om het project op te starten.

Op 4 april kwam vzw Wit.h voor de eerste maal langs. De kunstenaar van dienst was Chris Vandenberge die samen met een sta-giaire Jara het project in goede banen wilde leiden. Chris kwam toe met een camionette vol met oud ijzer, slijpschijven, lasposten, paletten hout en ga zo maar door. Toen wij dit alles zagen, hadden wij er geen idee van wat er ons allemaal te wachten stond. Gelukkig werd er stap voor stap gewerkt en werd 13

In de kijker

alles ons redelijk rap duidelijk. We startten met wat te kijken in boeken van kunstenaars, zoals Picasso. Dit was goed om ideeën op te doen, voor het kunstwerk dat wij zelf wilden maken. Onze eerste opdracht hield in om een kunstwerk in hout te assembleren. Maar wat betekent assem-

bleren nu juist? Wel, dit houdt in dat verschillende dingen (in dit geval kunstwerkjes) samen gevoegd worden tot een mooi geheel. Dit was niet zo simpel: we moesten heel wat denkwerk en creativiteit tonen. Er werden heel wat grenzen verlegd. We leerden werken met de zaag-

Op 5 april kwam vzw Wit.h voor de tweede keer langs. Deze dag startten we opnieuw met verzamelen van ideeën. Nu werd verwacht dat we een tekening zouden schetsen van een beeld dat we graag zouden maken. De één wist al van bij het begin wat hij zou maken, de ander had meer inspiratie nodig. Zo wilde Patrick graag een voetbalgoal met een mannetje in en een bal. Wat eigenlijk zichzelf voorstelde, want hij is super zot van alles wat met voetbal te maken heeft. Daarna werd al het ijzer

buiten gesorteerd. Dit was nodig omdat niet alle metalen gebruikt konden worden:niet alle metalen kunnen gelast worden (bv aluminium). Met onze schets in de hand werd er daarna gezocht naar de metalen die nodig waren om ons persoonlijk beeld te kunnen maken. Maar hoe maak je nu een gezicht van metalen platen en buizen? Er werd heel wat afgezocht, samengesteld, metalen buizen werden in stukken gezaagd en vervormd om tot ons uiteindelijk beeld te komen. Daarna moesten

machine, boormachine en we leerden vijzen in- en uitdraaien. Gelukkig liep de begeleiding in de buurt, want de eerste splinters waren al rap een feit. Nadat iedereen zijn werkje af had, werden deze werken samengevoegd tot één groot kunstwerk.

In de kijker

de metalen proper gemaakt worden met de slijpschijf om later onze onderdelen aan elkaar te kunnen lassen. De volgende vier dagen werkten we verder aan ons persoonlijk beeld en werd er een gezamenlijk beeld gemaakt van minimum twee meter. Benieuwd naar wat dit zal worden? Nog even afwachten tot de volgende editie van â&#x20AC;&#x2DC;De Ziltenâ&#x20AC;&#x2122;. Wij zitten alleszins al op hete kolen om verder te werken aan ons project!.

Even stilstaan Thema: historische gedichten IJzerlegende In 2014 herdenkt men in de Westhoek de eerste wereldoorlog. Reeds nu is men bezig alle oorlogsmonumenten op te poetsen of te renoveren om alles waarheidsgetrouw aan de hele wereld te kunnen tonen. Het volgende gedicht, van Pol de Mont (1857-1931), herinnert ons aan de tekening van de Vlaamse soldaat-kunstenaar, gesneuveld aan de IJzer: Joe English. Hij stierf nl. in een veldhospitaal aan een slecht verzorgde blindedarmontsteking in augustus 1918. Zijn stoffelijk overschot werd in 1930 bijgezet in een crypte van de Yzertoren. Volgens de legende zijn de twee gebroeders Edward en Frans Van Raemdonck in “elkaars armen gestorven” in de loopgraven van de Steenstrate op 26 maart 1917. Het gedicht hiernaast, van Pol de Mont (1857-1931), herinnert ons aan een tekening (zie foto) van Joe English waarin hij met eerbied dacht aan twee soldaten die sluimeren aan de voeten van O.L.Vrouw, met hun hoofd naar Maria gebogen. Br. Herman Van de Moortel

Sluimerende n soldaten aa van de voeten (2) O.L.Vrouw

IJzerlegende Wie zit daar langs de bevrozen straat in witten mantel en blauw gewaad? Wat bergen haar mantelvouwen? Wat houdt ze tegen haar borst gelast? Wat prangt zij zo warm met haar armen vast? ’t Is Onze Lieve Vrouwe… “Onze Lieve Vrouwe van Vlaanderland, wat zoekt gij op dit verwoeste strand, van bommen doorwoeld en granaten? Geen hutje ziet men wijd noch zijd… Geen boom, geen struik, geen paal, geen mijt, slechts nu en dan ons, soldaten… En in ’t putje des winsters dan nog! Hoe snijdt als messen de vlijmende wind en splijt alomme de aardkorst open! Wat deed U verlaten uw outertroon? Wat bracht gij naar hier Heer Jezus, uw Zoon, In Wien wij geloven en hopen?” En langzaam hief haar fijnwitte hand Onze Lieve Vrouwe van Vlaanderland, en ’t was of engelen zongen: “Wat op mijn borst ik heb gelast, wie ik in mijn armen zo warm houd vast, is niet mijn eigen jongen… Mijn eigen Jongen, dat goddelijk Bloed, slaapt in zijn kribbe, onder Jozefs hoed, waar ik Hem heb gelaten… Dit oord des doods heb ik opgezocht, om, waar koude of kogel u vellen mocht, u te dekken, gij dappre soldaten!” Onze Lieve Vrouwe van Vlaanderland trok even met haar fijnwitte hand haar mantel open, den warmen… Twee IJzerpiotjes sluimerden daar, hoofd tegen hoofd, heel dicht bij elkaar, met het geweer in de armen.. Uit: “Zomervlammen”

Even stilstaan Zuidactie 2013 ‘Viva Casa Cosma’ We kunnen met trots zeggen dat ‘Viva casa cosma’, de Zuidactie van 2013, heel wat Peruaanse kriebels heeft losgemaakt tijdens de vastenperiode. De actie is al een tijdje achter de rug, en nu is de opbrengst bekend. Vanuit het BuSO wordt er 385,38 euro geschonken, dankzij de sobere maaltijd, de verkoop van scoubidous en de zoektocht naar de Incaschat. Vanuit het BuBaO is er 282,7 euro opgehaald door de grote popcornverkoop. Vanuit Ten Bunderen is er 35 euro ingezameld via scoubidouverkoop en vrije giften. En vanuit het OC wordt er 500 euro gegeven, eveneens mede het Peruaanse maal. Samen kunnen we dus 1203,08 euro schenken aan de Zuidactie. Even alles op een rijtje zetten: de activiteiten voor onze jaarlijkse Zuidactie binnen het BuSO!

1. Een week lang hing er spanning in de lucht, vooral over de middag. Dan vonden de voorselecties plaats van het voetbaltornooi. Op beide speelplaatsen voetbalden ze zich de ziel uit hun lijf om het gegeerde ‘doel’ te bereiken: spelen tegen de meesters in de sporthal! 3de bouw en 4/5de j. metaal/ sanitair kwamen als winnaars uit die competitie.

drachten en tips vonden ze de schatkist met het ‘chocolade’ goud! Bij vele gasten zagen we de gedrevenheid, de wil om die schat zeker te vinden. Weet je dat zelfs Jommeke ons dichter bij die Incaschat bracht? Op een speelse manier ontdekten zowel leerlingen als leerkrachten meer weetjes over Peru, de streek, het volk en het project ‘Casa Cosma’ in Ayacucho.

De gevonden ‘chocolade’ schat

2. De weergoden waren ons gunstig gezind. De Zonnegod van de Inca’s liet haar zon volop stralen tijdens onze twee solidariteits-dagen! Dit jaar zochten alle leerlingen (per jaar) naar de Incaschat. Via op17

Even stilstaan

volle teugen. De meesters waren nog fit genoeg. Ze wonnen met 5-2! Gasten, ’t was een mooie, faire match, proficiat!

3. ’s Middags genoten we met

z’n allen van een overheerlijke Peruviaanse schotel. Een welverdiende merci aan de kook-, opdien- en afruimploeg. Voor herhaling vatbaar, zeker en vast!

4. En dan hadden we de eindmatchen voetbal! 3de bouw mocht het eerst strijden tegen de leerkrachten. Op de tribune volgden de vele supporters het ganse gebeuren met

véél aandacht. De vrouwelijke supporters keurden eerst de kuiten, benen en buiken van … Gelukkig zaten er ook wel echte supporters tussen! De meesters haalden de overwinning binnen, maar het mag gezegd: er zaten zéér goede spelers tussen de leerlingen. “Wacht maar meesters tot die gasten in het vijfde jaar zitten …” Daarna speelden de oudsten van metaal en sanitair hun match. Ook daarvan genoten we met

5. Velen knoopten scoubidou’s met plezier. Juf Eveline leerde de leerlingen zelfs helikoptertjes maken, echt mooi! ‘Een k(n)oopje voor Peru’ stond op het bijhorend blaadje. De winst van de verkoop van deze scoubidou’s gaat integraal naar het project ‘Viva Casa Cosma’. Vele mensen hebben opnieuw hun steentje bijgedragen om dit alles tot een goed eind te brengen. En net daarvoor zeg ik een oprecht “dankjewel” aan die vele helpende handen. Ik ben er zeker van: “Broeder Jimi bedankt jullie ook vanuit het verre Peru”.

6. Alle BuSO klassen bekeken de DVD, meegekregen van de Broeders van Liefde op de startdag van deze Zuidactie 2013. Het thema: ‘Viva Casa Cosma’ werd daarin eenvoudig voorgesteld en uitgelegd. Ook in Ten Bunderen zochten en vonden ze de Incaschat. De ene al wat beter en vlugger dan de andere, nietwaar Meester Frederik?

Christine Bentein

Even stilstaan Viva Casa Cosma!!! In de Toekaklassen lieten we ook dit jaar de Zuidactie niet aan ons voorbijgaan. Door de oudsten werd de DVD bekeken en besproken in de godsdienstles. Er werd ook een echte ‘Perunamiddag’ georganiseerd. Alle klasgroepen werden door elkaar gegooid en in teams verdeeld van een tiental kinderen, groot en klein door elkaar. Via een doorschuifsysteem werden allerlei creatieve opdrachten uitgevoerd, die natuurlijk allemaal met Peru te maken hebben! Breien zoals Edu … het kan!

Er werden panfluitjes gemaakt met stukken electriciteitskabel. Een lama kreeg een hoog knuffelgehalte omdat de buik geweven werd met zachte bruine wol. In de leraarskamer werden heerlijke quinoakoekjes gebakken. Met propjes crêpe-papier werden reuzenletters van ‘Viva Casa Cosma’ kleurrijk versierd. Een Peruaanse muts werd beplakt met stukjes wol. Er werd ook een lied aangeleerd. In het BuBaO werden zowel in Roeselare als Moorslede zakjes popcorn verkocht, als financiële actie. Dit was een reuzensucces, want er werden bijna 300 zakjes verkocht. De leerlingen van Toeka 5 verdienen dan ook een grote ‘dankjewel’ omdat zij al die zakjes enthousiast gevuld en versierd hebben. Het was een heel fijne dag! 19

Even stilstaan Vormselwerking 2013 “Ik wil groot zijn in iets kleins”, zingt Bart Peeters op één van zijn cd’s. Het kan haast niet beter geformuleerd worden waar we gedurende de hele vormselwerking ‘Samen op weg’ naar gestreefd hebben. Groot worden in iets kleins. Het klinkt eenvoudig en zelfs banaal, maar uitblinken in het gewone is niet simpel. Toch is er een bekende voorbeeldfiguur die een toppertje was in het alledaagse. Hij streefde naar zoveel mogelijk menselijkheid, door liefdevol tussen de mensen te gaan staan en hen aandacht en waardering te geven. Hij werd daarom zelfs ‘bijzonder’ genoemd. Met onze vormelingen hebben we het leven vergeleken met een weg. Allen zijn we op weg, samen. Je zou kunnen zeggen

dat er juiste en foute wegen zijn. Onze vormelingen hebben echter ontdekt dat het niet zozeer om de weg zelf gaat, maar

wel om de manier waarop je deze bewandelt. Op de dag van de vriendschap werden ze alvast uitgedaagd om rekening te

Even stilstaan

houden met elkaar. Bij de zusters van Ten Bunderen hebben ze verhalen gehoord over ‘iets doen zijn voor anderen, zomaar’. Ook hebben ze op het vormsel met een toneel heel mooi uitgebeeld wat ‘groot zijn in iets kleins’ betekent: Zien ze vragen van anderen? Horen ze wanneer anderen roepen? Gebruiken ze hun handen ook voor anderen? “Wil je groot worden in iets kleins?” was eveneens de vraag die priester Toon stelde op dé grote dag van onze vormelingen. Hij sprak elke vormeling persoonlijk aan en wees hen op een talent of een unieke eigenschap. Terwijl hij deze benoemde, gaf hij hen de opdracht mee om écht mens te worden. “Laat

de levenskracht maar waaien en blink uit in het alledaagse! Wees groot in iets kleins! Groei maar en kies de juiste weg, zodat je trots kan zijn op jezelf!” Tot slot laten we enkele vormelingen zelf aan het woord en vragen hen of ze nog herinneren wat priester Toon tegen hen gezegd heeft. “De priester zei tegen mij: Ik zie dat je altijd lacht, gebruik die lach maar om anderen op hun gemak te stellen en vrolijk te maken.” (Thalia) “We weten nog dat de priester tegen ons zei dat ons haar in de gel staat. Gel maakt hard, en we moeten die hardheid op een

goede manier gebruiken om op te komen voor anderen.” (Kjell en Jorden) “Op mijn vormsel had ik een ketting aan met twee hartjes. De priester zei dat ik altijd mijn hart op de juiste plaats moet hebben.” (Cynthia) “Ik kwam als eerste aan de beurt, en daarbij zei de priester dat ik ook in het leven de eerste moet zijn om anderen te helpen.” (Nicolas) Een grote merci aan allen die geholpen hebben bij de vormselwerking en die meegeleefd hebben met de vormelingen naar hún grote dag!! Charlotte Van Acker

Even stilstaan In Memoriam - Rudy Bossuyt (27/06/1953 - 24/03/2013)

Liefhebber van de mens en van de taal, kunstenaar van het leven Lieve Rudy, lieve collega, lieve vriend, Op 1 september 1979 stapten jij, Robert en ik samen Sint-Idesbald binnen als de nieuwe collega-logopedisten van Stefaan Morisse. Robert en ik in het toenmalige MPI, jij in het BuSO en Stefaan in het BLO. Het was het begin van een lange samenwerking: een wekelijkse teamvergadering maar daarnaast ook veel contact, zowel voor het werk als ook privé omdat het toch wel goed klikte tussen ons. Later kwamen er nog andere mensen bij maar wij vieren dat bleef toch iets speciaals. De laatste 10 jaar kwam ik zelf in het BuSO terecht en werd je naaste collega. Uiteindelijk kenden we elkaar al 34 jaar, maar de situatie was helemaal anders geworden: Stefaan en jij op pensioen, Robert al verschillende jaren in Torhout en ik alleen in het BuSO. Toch bleven we contact houden en babbelden we over je hoge bloeddruk, je kortelings overleden moeder die je voordien dagelijks bezocht en de impact daarvan op je dagelijkse leven, je reis naar Sicilië in mei, je reeds geplande feest in juni voor je 60ste verjaardag… Al die plannen in je agenda, maar het heeft niet mogen zijn. Een fatale val van de trap in het huis waar je al als kind opgroeide en nu alleen woonde, het noodlot… We missen je. Je flamboyante, nooit onopgemerkte verschijning, je interesse in geschiedenis, je verhalen (want je was zo’n begenadigd verteller), je hunkeren naar de zon en de zomer, je stille hulp aan veel bejaarden (je buurvrouw, je ooms en tantes, de mensen in het rusthuis…), je bourgondische liefde voor lekker eten, voor toneel en voordracht, je radio op Klara, ….. In al die jaren is tussen ons nooit een boos woord gevallen, was er enkel vriendschap, waardering en respect en dat is toch wel iets bijzonders. En dat bijzondere had veel langer moeten duren. Vaarwel Rudy Marijke Mahieu

Leuke momenten De Parel Broussennamiddag Leefgroep Marsepein Op woensdagnamiddag 29 mei was er opnieuw een ‘broussennamiddag’ in de Parel. Dit keer kozen we ervoor om broertjes en zusjes (Broussen) samen een namiddag te laten beleven met paarden. Sommige kinderen zijn vertrouwd met paarden (en deden in het verleden nog aan Hippotherapie), maar dit was de eerste keer dat we dit deden als broussenactiviteit. Op die manier konden mensen die dit nog niet kenden ermee kennis maken. Hopend op de zon, die er maar niet wou doorkomen, vertrokken we richting Ichtegem met dikke druppels die naar beneden vielen. De ene deed nog een dutje in de auto, de ander

wachtte vol spanning tot we aankwamen. Er stond een sessie hippotherapie op het programma van Marsepein. Ouders, zussen en broertjes stroomden toe op de plaats waar we hadden afgesproken. We hoorden de hinnikkende paarden al van ver in de stal. Sommige kinderen kregen een “cap” op het hoofd terwijl anderen met een borstel druk in de weer waren om het paard klaar te stomen. Nadat de paardenparade klaar stond, konden we richting de arena vertrekken voor het spektakel van de namiddag. Het ene kind wachtte in het begin wat af en wou eerst broer of zus zien rijden op het paard, terwijl de andere

ongeduldig stond te popelen. Niet te geloven wat voor een rust deze paarden bij de kinderen teweeg bracht. Elk kind genoot er op zijn manier van. Sommigen mochten tijdens het paardrijden opdrachten uitvoeren zoals rijden met de handen op de rug, een bal in een emmer gooien, zich eens neerleggen op het paard, … Het was fantastisch om te zien! Nadien genoten we allen nog samen van koffie met een stukje gebak. We sloegen nog een praatje met elkaar en iedereen had genoten van een toffe namiddag hippotherapie. Met een knipoog van de paarden vertrok iedereen weltevreden terug huiswaarts.

Leuke momenten De Parel Uitstap naar Nieuwpoort Op woensdag 24 april gingen we met de kinderen van leefgroep Framboos op uitstap naar zee. Hier kan u een kort verslagje lezen van hoe de kinderen deze uitstap beleefd hebben. Woensdagmiddag, de bel rinkelt. Joepie, klas is gedaan!!! We rennen rechtstreeks van de klas naar de minibus (met nog

een tussenstop aan de toiletten). We bergen de schooltassen op in de kast, want die hebben we vandaag niet meer nodig. Iedereen is erg blij en enthousiast want we gaan op uitstap naar zee!! Ann-Sofie en Greet hebben onze picknick al klaargemaakt. Met een leuk muziekje op de achtergrond rijden we naar de surfclub

van Nieuwpoort. Daar is het super rustig en kunnen we mooi parkeren. De bolderkar wordt uit de minibus gesjouwd. We beginnen de namiddag met een stevige picknick: vers gebakken broodjes met allemaal lekker vlees en kaas en groentjes. Dit is echt smullen!! Af en toe sluipt er een zandkorreltje tussen onze

Leuke momenten De Parel tanden maar dit nemen we er graag bij. De voorbijgangers zijn stiekem jaloers op ons. Het is gezellig en iedereen is ontspannen en vindt het fijn. Na de maaltijd wordt de zonnecrĂ¨me bovengehaald. Met de eerste zonnestralen wordt het uitkijken om niet te verbranden. Iedereen wordt goed ingesmeerd en zo wandelen we richting strand. Eerst en vooral worden de schoenen en kousen uitgedaan, oh wat doet het deugd om met blote voetjes door het zand te lopen!! Zalig, zo rustig tussen de duinen en op het warme zand spelen. We hebben van alles mee van strandspeelgoed maar ook een voetbal en een frisbee. We hebben ons echt kunnen uitleven! Samen lopen we ook eens tot aan het water, voor wie het durft mag met de voetjes erin.

Maar brrrrrrrr het is toch wel koud hoor!! Na het spelen maken we nog een wandelingetje op de dijk. We eten nog van een lekker stukje appelcrumble en drinken een fris drankje.

Wij genoten van deze erg toffe uitstap! Dit moeten we zeker nog eens overdoen!! De Framboosjes.

Leuke momenten De Parel Paaskamp De temperatuur van onze vierdaagse laat niet vermoeden dat het om een Paaskamp gaat. Het zou evengoed een herfst of winterkamp kunnen zijn. Gewapend met muts, sjaal en jas trekken we terug naar het verre Limburg. Kinderen bekommeren er zich niet om. Het werkt aanstekelijk voor ons, begeleiders. En van de inspanning krijg je het gewoon warm. Op de spoorwegtrein worden we aangemoedigd om sneller te gaan duwen en houden we halt om de trein weer op de rails te krijgen. Op het grote speelplein wordt ieder toestel uitgeprobeerd of worden er plannen gesmeed. In het toffe zwembad is het glijden, springen, klauteren, meegaan in de stroming en genieten geblazen. Tijdens het bosspel zoeken we naar de bellenmuts van de hofnar en stoten we op obstakels die we uit de weg moeten ruimen. Bij het knutselen moet onze T-shirt

er aan geloven en maken onze handen en gezicht deel uit van het schilder- of plakwerk. Zouden we ook durven een koksmuts aantrekken en Jeroen Meus achterna gaan? Waarom niet, het resultaat mag best gezien en geproefd worden. Bij het toneel staan we weer versteld van de betrokkenheid van de kinderen en de voorstellen die ze doen om het probleem van de nar op te lossen. En mochten we ’s morgens nog een beetje moe zijn, dan is dat na het morgenturnen of dansen vlug vergeten en zijn we klaar voor een actieve dag. Laten we zeker het blote voetenpad (zie foto) niet vergeten. We doorstaan, KOUDE, harde en zachte ondergrond en moeten ons zelf en elkaar aanmoedigen om door te gaan. Voor velen een goede oefening om de grenzen te verleggen en terecht nadien te kunnen zeggen: “ik heb het toch gedaan”.

De omgeving nodigt uit om een wandeling, fietstocht of speurtocht te houden. Als klap op de vuurpijl werd de bonte avond een succes. Het blijft een voltreffer om te zien hoe een begeleider de das wordt omgedaan of hoe ze strijden om de overwinning. Veel enthousiaste en verwonderde gezichten laten hier geen twijfel over bestaan. Zo werd het kamp weer een belevenis en beleefde ieder het op zijn manier. Vol vuur en overgave, rustig, een momentje met heimwee, een ruzie die moet worden bijgelegd, een vraagteken dat moet worden opgelost. Maar bovenal een rugzak goede herinneringen die de relaties met elkaar en begeleiders sterker maakt. Ik zie al uit naar de volgende. Nog niet verklappen, we kamperen dan aan de zee. Ria Vanbesien

Leuke momenten Ten Bunderen Met de Vlonder op bezoek bij de kaasfabriek Belgomilk in Moorslede Al enige tijd zochten we eens naar een andere activiteit op woensdagnamiddag. Vaak wordt hetzelfde rijtje activiteiten overlopen en wekken sommige zaken niet zoveel interesse meer op van onze jongeren. Omdat veel van onze jongeren wel openstaan voor een bezoek aan een museum, wilden we het eens in die richting zoeken. Een bezoek aan een bedrijf leek ons wel interessant. En waarom niet eens bij de kaasfabriek hier een beetje verder op in de straat. Dit zou pas ideaal zijn. Het toeval wil dat de ouders van de stagiair, die momenteel in onze leefgroep stage doet, een kaaswinkeltje hebben en één van hun leveranciers de Kaasfabriek van Moorslede is. Zo hadden we al snel resultaat en kon er een bezoek geregeld worden. Waarvoor dank. We keken er naar uit, want er zitten heel wat

kaassmullertjes in de leefgroep! Op woensdag 13 maart vertrokken we dan uiteindelijk richting Kaasfabriek met een 7-tal jongeren. Het weer hadden we in ieder geval niet mee, het begon goed maar éénmaal vertrokken, kregen we serieuze sneeuwbuien over ons heen. We lieten de moed niet zakken en stapten dapper door. Blij dat we daar

aangekomen waren en ons direct konden verwarmen door de hartelijke ontvangst. We verzamelden in een vergaderruimte waar we ook koffie, warme chocolademelk en water aangeboden kregen. Heerlijk na zo’n winterse wandeling. We kregen hierbij een korte uitleg en een inleidend filmpje waarop we eigenlijk al konden zien hoe het er allemaal aan toeging daar. Daarna mochten we ons in een sjiek pakje hesen. Ja, met een schort en een kapje op, we zagen er allemaal beeldig uit! Oké toegegeven het zijn geen mooie uitgaanskleren maar het is wel superbelangrijk voor de hygiëne en we zagen er allemaal gelijk uit. We hadden dit er graag voor over. Want ja, nu konden we de dingen die we op het filmpje zagen ook van dichtbij gaan bekijken. Ze troonden ons mee van de ene zaal naar de andere, ja op den duur zou je je weg niet meer terug vinden. Iedere zaal stond voor een ander soort 27

Leuke momenten Ten Bunderen

Nog enkele reacties van de jongeren zelf: Willem: Het was heel leuk en interessant en de kaas was ook super lekker! Angelo: Leuk en interessant! Leroy: Lekker,… goed ontvangen, goede uitleg. Van mij mocht het gerust nog langer duren.

kaas of een andere fase in het bereiden van kaas. Ja geloof maar dat de stukjes die wij vinden in de winkel, al een heel traject afleggen in de fabriek. We zagen ongelooflijk chique machines die heel wat werk verrichten, waarbij ook enkele heel ultra-moderne machines. Maar aan de andere kant was er ook nog heel veel mankracht. Zaken die nog niet machinaal gebeuren. Want machinaal betekent ook een grote investering en moet dan ook opbrengen, en hangt ook af van de totale verkoop van die kaas. We kregen

ook bij alles heel veel uitleg en er was ook genoeg ruimte om vragen te stellen. Op het einde van de rondleiding sprongen we terug uit onze pakjes en mochten we aanschuiven voor een drankje en heerlijke kaasproevertjes. Er stonden 3 soorten Brugse kazen om te proeven. Er werd gretig geproefd en de ene vond die lekker, de andere liever de andere smaak. Ja smaken verschillen nu éénmaal. Sommigen probeerden zelfs eens te proeven zonder te weten welke ze in de mond kregen, en er werd dan ook geraden. We kregen ook wat receptjes en kaasplankjes mee voor elk. We konden nog even volop vragen stellen en daarna sloten we dit bezoek af met een hartelijk applaus en dankjewel. We hebben allen genoten van een leerrijke en heerlijk bezoek aan de Kaasfabriek. Een grote dankjewel, speciaal aan Mevr. Lieve Roels die ons zoveel nieuws heeft bijgebracht en voor haar warme ontvangst.

Bart: Ik vond het leuk en interessant en ook de service was heel goed. Bram: Leuk. Interessant! Ik heb zeker iets bijgeleerd en bovenal de kaas was heel lekker. Siebe: Heel leuk en ook interessant, ik was geboeid door alles wat daar te zien was. Maxim: Ik vond het sjiek hoe alles automatisch werkte. Ik heb ook dingen niet gezien die ik echt verwachte, zoals bv. het labo. We kregen ook een zeer goede uitleg. Kortom het was een fantastisch bezoek.

Michèle Billiet In naam van alle opvoedsters en jongeren uit leefgroep De Vlonder foto’s door Evelin Degrande

Leuke momenten BuBaO Talenten in de keuken In klas Kwiebel 5 hebben we dit schooljaar al heel wat lekkere dingen gebakken. We maakten al eierkoeken, Portugese taartjes, cupcakes, … Hoog tijd dus om onze talenten eens te tonen in een echte restaurantkeuken. Op dinsdag 28 mei trokken we naar Deerlijk, om in het restaurant van juf Leen en haar man een heerlijke moelleux au chocolat te bereiden. Juf Leen maakte ons eerst wat wegwijs door de keuken en dan konden we eraan beginnen. Ongelooflijk wat er allemaal bij zo’n dessertje komt kijken! De ingrediënten moeten perfect afgewogen worden, er moet een vanillesaus gemaakt worden, er moeten verse aardbeitjes gesneden worden. We maakten met isomaltsuiker ook een lekkere decoratie voor op ons bord. Een lekker bolletje ijs mocht ook niet ontbreken. Toen alles gemaakt was, moest het ook nog op ons bord komen. En dat moest snel gaan! De moelleux moet warm genoeg zijn en het ijs mag niet gesmolten zijn. We sloegen de handen in elkaar om de borden mooi te dresseren. En natuurlijk hebben we heerlijk kunnen genieten van ons eigen gebakje!

Leuke momenten BuBaO Tutorlezen Wist je dat â&#x20AC;Ś leerlingen van het BuSO de kinderen van de lagere school begeleiden tijdens het lezen? Ze doen aan Tutorlezen: (Samen Beter Lezen). Elke dinsdag staat de klas van meester Stijn paraat om de Dolfijntjes te helpen lezen en bij te staan met goeie raad. Daarvoor mochten ze in Toeka 1, elk een meter of peter kiezen. En wees maar zeker dat ze elkaar niet uit het oog verliezen. De tutors zijn dan ook heel fier. De bewijzen zie je hier! Meester Stijn en juf Trui

Leuke momenten BuBaO Kwiebel 11 jaar! Dit jaar vierden we Kwiebels verjaardag met heerlijke dessertjes. Proficiat!

Triangel naar de kinderboerderij Eind april zijn we met klas Triangel naar de kinderboerderij in Torhout geweest. We leerden van alles bij over de jonge dieren. Hoe ze eruit zien, wat ze eten en nog veel meer. We mochten de fles geven aan het kalfje. We mochten een lammetje van twee dagen oud aaien. We zagen hoe een kuikentje zijn eischaal brak en uit het ei kroop. Het was een heel plezante dag.

Leuke momenten BuBaO Toeka op uitstap naar het Gravensteen en de Brielmeersen Op 28 mei gingen we met de hele Toeka-afdeling naar het Gravensteen in Gent. Het weer zat mee dus de dag kon alvast niet meer stuk. Na de busrit kwamen we aan bij het kasteel. We werden ontvangen door schildknapen en kregen ook elk aangepaste kledij. We bezochten in groepjes het hele kasteel. We zagen harnassen, wapens, de gevangenis â&#x20AC;Ś Zelfs een echt huwelijk vond hier plaats. We leerden groeten op een passende wijze want we konden de ridder nog ontmoeten als we geluk hadden. En ja hoor, na een hele tocht door het kasteel kregen we een echte ridder te zien. Hij vertelde het verhaal van zijn geliefde Clothilde. Jammer genoeg had hij geen geld genoeg om met haar te kunnen trouwen. Daarom moesten wij de schat zoeken in het kasteel. Eerst werden we tot echte ridders geslagen en dan kregen we een opdracht. Door vraagjes op te lossen, konden we letters

verdienen en als we alle letters hadden, konden we een woord maken. Op die plaats mochten we de schat zoeken voor de ridder! Natuurlijk lukte dat en kregen we elk 3 goudstukken uit de schatkist! Het was een fantastisch avontuur. Maar de dag was nog niet ten einde. We vertrokken vanuit Gent naar de Brielmeersen in

Deinze. We aten daar onze picknick en konden dan naar hartelust spelen op het grote speelplein. Het was superleuk! Net toen we moesten vertrekken begon het te regenen. Een beetje nat vertrokken we naar school terug maar we vonden het niet erg want we hadden een geweldige dag!` Juf Trui, juf Griet, juf Sofie, juf Sophie, juf Marleen, juf Sabine en meester Christophe

Leuke momenten BuBaO

Leuke momenten BuBaO Sportklassen Eind mei mochten enkele leerlingen van het Octaaf op sportklassen naar Rumbeke. We nemen jullie er eventjes mee naartoeâ&#x20AC;Ś

Leuke momenten BuSO Bloemendag De 14-daagse weersverwachting geconsulteerd … ’t zag er niet fameus uit. ’t Hield ons wakker. Dagen, of liever nachten, niet geslapen maar dan was het zover: bloemendag. Als haringen in een ton, onze karretjes piepten en kraakten onder de ladingen bloemen en planten en je vergat spontaan dat de lente ons vergeten was. Waar we maanden aan werkten, werd door god en klein Pierke gesmaakt. De stress verdween al even snel als de prijslijstjes. Ontlading, onthaasting op zijn best. De regen gooide wat roet in het eten op vrijdag maar ’s anderdaags een zonovergoten tuinbouwafdeling en veel volk over de vloer … De karretjes werden nog meer gegeseld maar zo hadden we het graag. In de

daaropvolgende dagen gingen karrevrachten van dat moois naar de bebloemingsdienst van de stad Roeselare. Deze zomer sieren bloemenfonteinen met moois uit onze serres en van

de hand van onze leerlingen de portalen van alle kerken in het Roeselaarse. Op naar de volgende! Joost Goeminne

Leuke momenten BuSO Tweedaagse Westouter 2013

Voor de niet ingewijden die zich afvragen of “zo’n tweedaagse nu echt wel zo leuk is?” , de tweedaagse van de vijfdes was:

… daarna buiten door de Tempeliers opgewacht worden en meegesleurd worden in een heus moordspel.

… toch een beetje bang vertrekken met pak en zak, je afvragen wat je allemaal te wachten staat

… na een laatste versnapering (hotdogs a volonté!) stik kapot maar very happy in je slaapzak kruipen om dan te ontdekken dat je kamergenoten allen een volleerd diploma hebben van de Snurk Universiteit, met een specialisatie in de module ‘Boomzagen op grootvaders wijze’!

… je bretellen mogen aanspannen en een tandje bijsteken als je halfweg de rit uit de bus gedropt wordt in de Heuvellandse koloniale territoria. … na een bord frieten om ‘Jadaddewade’ tegen te zeggen, genieten van de SOUND & VISION montage van meester David, een oorverdovende djembé solo geven met je vrienden, op een plezante manier bijleren over SOA’s en met zijn allen een scherp record proberen neer te zetten bij ‘de Chinese Muur’ … met de leerkrachten eens gewoon lekker onnozel doen en een reeks keigoeie Harlem Shakes opnemen ! … ’s avonds luisteren naar de verhalen van oud-leerlingen: soms leuke, soms triestige en soms grappige verhalen. 36

… ’s morgens dé perfecte zombie imitatie neerzetten aan de ontbijttafel en jezelf terug oplappen met een kop koffie en een stapel ‘stuutjes met gelei of choco’ … daarna Level 2 en Level 3 van het Moordspel zo goed mogelijk proberen uit te spelen met de meest chique en waanzinnige opdrachten: ooit al eens verplicht een rij leerkrachten moeten neerschieten met waterpistolen? Neen? Wij wel, topper!!! … met man en macht in een absolute recordtijd van 20 minuten de volledige kampplaats kraaknet opruimen om daarna

in de kapel nog eens allemaal in een deuk te liggen met de Bloopers-video van onze drie Tempeliers: meester David aka Level 1, meester Dieter aka Level 2 en meester Hans aka Level 3. … doodop met de bus terugrijden naar Roeselare maar toch vooral heel erg blij zijn dat je (met je bange hartje?) toch maar mooi meegegaan bent op de tweedaagse Baldus style! Kort samengevat: de Tweedaagse was weer een dikke voltreffer, twee dagen dikke leute en goede ambiance, dus aan iedereen die mee was (zowel leerlingen als begeleiders) dan ook deze welgemeende “Ne Specht !”

Leuke momenten OOOC De Luwte OOOC De Luwte op verplaatsing. Ervaringsleren in Viroinval Tijdens de paasvakantie konden 3 jongeren van OOOC De Luwte met honger naar avontuur zich uitleven in een ervaringsgerichte tweedaagse. Viroinval, de vallei van de Viroin, is een uitgestrekt gebied in Namen vlakbij de Franse grens. Naast enkele kleine dorpjes vind je er vooral bossen, riviertjes en rotsen. De tweedaagse startte meteen met een heuse verkenning van de ‘Fondry des Chiens’. De Fondry des Chiens is een doline, een komvormige put ontstaan door karstvorming (dat is de oplossing van kalksteen in water waardoor de bovengrond verweert of ondergrondse grotten instorten). Rondom de doline ligt een groot kalkgrasland waar wilde orchideeën groeien. Met begeleiders die wat wegwijs zijn in de Fondry kan er geklommen, geklauterd en gekropen worden, onder en boven de grond. Voor onze jongeren biedt dat tal van momenten waarop ze hun eigen mogelijkheden verkennen en grenzen verleggen. Vaak zijn er

passages waar ze elkaar moeten ondersteunen of waar ze moeten vertrouwen op de deskundigheid van de begeleiding. Na deze eerste kennismaking met de Fondry werden de jongeren, samen met één van de begeleiders, op pad gestuurd naar de kampweide. Een fotozoektocht moest hen op het juiste pad zetten. Toen de jongeren hoorden dat de tocht bij vorige edities van de tweedaagse ongeveer twee uur in beslag had genomen, stak de competitiegeest de kop op. In zowat een uur stonden de jongeren op de kampweide, middenin de bossen van Viroinval. Eenmaal aangekomen, werden de tenten opgezet. Vervolgens trokken we naar het hoogste punt van de streek, de Roche à Lomme, waar we bij een imposant stenen kruis konden genieten van een schitterend panorama.

Een drankje en een frietje zorgen altijd voor wat innerlijke rust en vernieuwde energie. Eenmaal terug op de weide kregen de jongeren de opdracht om een vuur te maken, zodanig dat ze dit niet meer in het donker moesten doen. Ze mochten enkel een aansteker gebruiken en zaken die ze in de natuur vonden. Aangezien krantenpapier en aanmaakblokjes niet in de natuur voorkomen, bleek dit geen gemakkelijke klus voor de jongeren. Ook hielden ze te weinig rekening met het feit dat je best klein begint om het vuurtje in gang te krijgen. Na een hele poos lukte het dan toch. Toen gingen we op pad voor de laatste uitdaging van de 37

Leuke momenten OOOC De Luwte dag. De jongeren werden in een stikdonker bos afgezet en moesten een 7 kilometer lang paadje volgen zonder licht te gebruiken. Dit was een leuke ervaring. De ogen van een mens passen zich snel aan in het donker. Waar ze in het begin zelfs de weg niet zagen, konden we na verloop van tijd perfect alle bomen onderscheiden. Toch staken de jongeren na een tijd hun licht aan en met reden. Het weggetje voor hen zat vol padden. Het is niet zo plezant om op een pad te trappen, ook niet voor de pad. Het was mooi om zien hoe de jongeren de diertjes met respect benaderden. ’s Nachts werd nog even nagepraat rond het kampvuur tot bedtijd. In tenten slapen bleek echter niet zo evident. Niemand had goed geslapen, behalve één van de begeleiders. De schrik voor de plaatselijke beren en wolven zat er duidelijk in, wat er voor zorgde dat de jongeren niet gemakkelijk in slaap raakten. Een korte nachtrust dus, maar dat kon de pret niet drukken. De volgende ochtend was het opnieuw klimmen geblazen. We ondernamen de klim richting de versterkte burcht van Dourbes, een ruïne hoog op de rotsen. We kozen een specifieke route die zich uitstekend leent tot het versterken van de teamspirit. Je kan er niet veilig boven geraken zonder elkaar te helpen en te ondersteunen. Jongeren konden ervaren hoe het voelt als een begeleider je te hulp komt, maar omgekeerd ook konden ze 38

zelf de begeleiders een handje helpen waar nodig. Dat is dan ook de kern van een ervaringsgerichte tweedaagse. Jongeren kunnen ervaren dat het heus wel leuk kan zijn om samen te werken, zelfs met andere jongeren waar ze op het eerste zicht weinig mee gemeen hebben. Ze hoeven ook niet altijd hun stoere façade op te houden. De ruwe natuur nodigt uit tot een confrontatie met zichzelf en de anderen. De momenten van rust – zoals de babbels bij het kampvuur – bieden ruimte tot gesprek daarover. Tegelijk zijn dat de momenten waarop jongeren ervaren dat niet ieder moment moet gevuld worden met iets ‘spannends’. Ook dat is een unieke ervaring voor veel van onze jongeren. We zijn ervan overtuigd dat dit soort momenten blijft hangen, op een of andere manier. Het is niet de eerste keer dat we vaststellen dat de relaties tussen jongen onderling, maar ook tussen jongeren en bege-

leiders, significant wijzigen na zo’n tweedaagse. De gedeelde ervaring wordt meegedragen en biedt bovendien ook altijd een aanknopingspunt als het even moeilijker gaat. De tweedaagse verruimt de horizon van onze jongeren, ook letterlijk. Veel van de jongeren die in de Luwte terechtkomen gaan zelden ver van huis. Een vreemde omgeving is voor hen soms wel bedreigend. We hebben daar de nodige aandacht voor. De bedreiging wordt omgezet in een verrijking, een verbreding van hun leefwereld. De tweedaagse biedt ook tal van mogelijkheden om op een meer technisch vlak aan de slag te gaan. Tenten opzetten, vuurtje maken, oriëntatie, eten bereiden met primitieve middelen, … het zijn uitdagingen waarbij onze jongeren vaardigheden kunnen opdoen of nog ongekende mogelijkheden van zichzelf kunnen leren kennen. Daar doen we het voor. Kenneth en Bram

Leuke momenten De Drempel - De Zilten Opfrissing keuken Onze keuken was aan vernieuwing toe, moet de begeleiding gedacht hebben. Na wat rondvraag bij de bewoners, kozen ze ervoor om de keuken een laagje verf te geven. Eenmaal na onderling overleg de gepaste kleuren te hebben gekozen, staken ze met het klusteam de handen uit de mouwen. Vol goede moed begonnen Eveline, Serge, Glenn en Eline met het aanbrengen van de eerste laag. De lagen volgenden elkaar in sneltempo op en al gauw stond onze keuken in een nieuw fris kleurtje. Jurgen Vernimmen

Sint-Idesbald Een veilige haven voor kinderen en jongeren op drift. Een boeiende leer- en leefomgeving voor mensen met minder mogelijkheden. We willen een steun en toeverlaat vormen. We willen hen perspectief bieden, telkens weer opnieuw. Dit mooie werk vraagt vele dragende handen UW STEUN IS VAN HARTE WELKOM Vanaf een gift van 40 euro op rekeningnummer 440-0340021-11 op naam van vzw Projecten met vermelding ‘KANSARMEN SINT-IDESBALD‘ of ‘projectnummer PBVL 746’ zenden wij u graag een fiscaal attest.

Groen Zwerfvuilophaalactie 2013 De 55 leerlingen van het Observatiejaar hebben tijdens de zwerfvuilophaalweek van de stad Roeselare (van maandag 15 april tot en met vrijdag 19 april 2013) opnieuw hun steentje bijgedragen tot het net houden van de Roeselaarse openbare ruimte. Langs de dienstweg, het parcours van Dwars door de Zilten en de vallei van de Mandel hebben ze alle zwerfvuil verwijderd. Kaderend in een milieuweek, waar er onder meer op verschillende gebieden aandacht wordt

geschonken aan afval, afvalpreventie en juist sorteren (de verschillende soorten vuilniszakken en hun gebruik, de functie van een containerpark, hoe kan afval vermeden worden, â&#x20AC;Ś), is de opruimactie het in de praktijk brengen van wat in de klas is aangeboden. Ook het bezoek aan een afvalverwerkend bedrijf kadert in deze week. Voor onze leerlingen is de deelname aan deze grote stedelijke schoonmaak dan ook een gesmaakte doe - activiteit.

Resultaat: In totaal werden 11 zakken restafval en 11 zakken P.M.D. opgehaald. Daarnaast hebben onze leerlingen nog glas, metalen platen, ijzeren staven, tapijten, een wieldop, bidons, â&#x20AC;Ś verzameld. We hopen dat onze leerlingen, door aan deze activiteit deel te nemen, weer wat meer realiteitszin hebben en zich wat meer betrokken gaan voelen bij het net houden van de/hun stad. Jan Demulder

Ongrijpbaar Leen Verbrugghe (begeleidster de Lochting Izegem) bij het overlijden van haar moeder. Thomas Maes (opvoeder kindcluster) bij het overlijden van zijn schoonvader.

PROFICIAT BIJ DE GEBOORTE VAN

WE LEVEN OPRECHT MEE MET

Olivia, kleindochtertje van Dirk Vandewalle (medische dienst). Ilona, kleindochtertje van Freddy Vandaele (personeelslid op rust).

Familie en vrienden Bossuyt (logopedist rust) bij het plotse van Rudy Marcelino (nachtdienst) bij het van zijn grootvader.

Dylano, zoontje van Saskia Dumortier (onderhoud De Luwte) en Johan Bostyn.

Erna Braeckman (opvoedster kindwerking) bij het overlijden van haar moeder.

van Rudy BuSO op overlijden Desender overlijden

Marnick Seys (stafmedewerker organisatiebeleid) bij het overlijden van zijn schoonvader.

Marian Wybo (receptie en onderhoud de Drempel) bij het overlijden van haar vader. Veronique Bovyn (opvoedster de Vleugel) bij het overlijden van haar grootmoeder. Sylviane Degroote (begeleidster Pas Par Toe) bij het overlijden van haar schoonmoeder. Paul Devisch (maatschappelijk werker pubercluster) bij het overlijden van zijn vader. Luc Leroy (magazijnier) bij het overlijden van zijn moeder.

Grote vakantie van VRIJDAG 28 juni 2013 tot MAANDAGMORGEN 2 september 2013 Op vrijdag 28 juni vertrekken de internaatsbussen om 13u30.

Wenst u meer info over onze dienstverlening of over ons onderwijsaanbod? Wenst u een bezoekje te brengen aan onze voorziening? Neem gerust contact op met Katleen Soenens, directiesecretariaat. Tel. 051 26 43 00 - Fax 051 26 43 10 - E-mail: katleen.soenens@fracarita.org

Ondersteuning voor minderjarigen Voor wie ? Kinderen en jongeren vanaf 3 jaar tot 21 jaar met een licht mentale handicap en/of een (extreme) gedrags- en emotionele stoornis (incl. autismespectrumstoornissen). (uitzonderlijk tot 25 jaar) Kinderen vanaf 2,5 jaar tot 15 jaar met matig tot ernstig mentale handicap. We bieden Op de campus De Zilten 52, Roeselare Tel. 051 26 43 00 - Fax 051 26 43 10 De minderjarigenwerking is een multifunctioneel centrum. Wij bieden verblijf, dagopvang, dagbesteding, mobiele begeleiding. Combinaties van deze functies en ondersteuningsvormen zijn mogelijk net als deeltijds gebruik maken ervan. Begeleiding in weekends en vakanties behoort tot de mogelijkheden. Op de campus Ten Bunderen, Stationstraat 49, Moorslede Verblijf, dagopvang, dagbesteding en mobiele ondersteuning voor kinderen en jongeren met autismespectrumstoornissen. Geïntegreerd project met onderwijs (zie verder). Projecten op de campus De Zilten De Vleugel : De Zilten 50, Roeselare: MFC-leefgroep voor kleuters De Parel : De Zilten 50A, Roeselare: samenwerkingsverband tussen de school de Hagewinde (type 2) en de mobiele begeleiding, dagopvang en dagbesteding vanuit de leefgroepenwerking voor kinderen met matig tot ernstig mentale handicap. Projecten buiten de campus Djambo : Mandeldreef 1, Roeselare: dienst mobiele en ambulante ondersteuning BAS: Mandeldreef 1, Roeselare: mobiele begeleiding voor normaal begaafde kinderen (3-21 jaar) met gedrags- en emotionele stoornis. (antennepunt in provinciaal samenwerkingsverband) Het Parkhuis : Kattenstraat 175, Roeselare: studioproject voor adolescenten OOOC De Luwte: Pastoriestraat 1A, 8890 Slypskapelle: project erkend door Agentschap Jongerenwelzijn. Biedt onthaal, oriëntatie of observatie voor 10 jongeren van 12 tot 18 jaar.

Ondersteuning voor volwassenen Wonen en ondersteuning De Drempel Bureel: Kraaiaard 36, Roeselare, Tel. 051 24 17 00 Woontrajecten - op verschillende locaties in Roeselare, ook eigen woning - diverse woonvormen met (dagelijkse) ondersteuning Itinera, Reigerlostraat 10, Beernem, Tel. 050 79 95 87 Woonproject onder bijzondere voorwaarden: ondersteuning voor volwassenen met een mentale handicap onder het statuut van internering. De Meander Dienst Begeleid Wonen: Mandeldreef 1, Roeselare, 051 24 26 94. Biedt volwassen personen met een handicap, die zelfstandig wonen of wensen te wonen, mobiele ondersteuning op maat aan.

dagbesteding en arbeidszorg Pas Par Toe, dagcentrum, D. Mergaertstraat 15, Roeselare, Tel. 051 25 22 02 - Kalkenstraat 14, Roeselare, Tel. 051 25 15 63. Biedt activiteiten in kader van ontspanning en ontmoeting voor mensen met een handicap, ook naar cliënten uit de woonvormen. Atelierwerking: montage, verpakking, verzending, …

Druk Grafoset Roeselare

Een dak boven vele huizen

SCHOLEN Op de campus De Zilten 52, Roeselare Buitengewoon Basis Onderwijs (BuBaO) Tel. 051 26 43 15 - Fax 051 24 83 66 Aangepast Kleuter en Lager Onderwijs voor jongens en meisjes. Type 3: kleuter- en lager onderwijs. Type 1: lager onderwijs - Brugklas Speelleerklas Buitengewoon Secundair Onderwijs (BuSO) Tel. 051 26 43 26 - Fax 051 26 43 20 Aangepast Beroepsonderwijs voor jongens en meisjes Type 1 en Type 3, Opleidingsvorm 3 (OV3) Observatiejaar Modulaire beroepsopleidingen in de studiegebieden: handel, mechanicaelectriciteit, hout, bouw, koeling & warmte, voeding en personenzorg. Lineaire beroepsopleiding : tuinbouwarbeider ABO : 6de jaar alternerende beroepsopleiding Op de campus Ten Bunderen, Stationstraat 49, Moorslede Buitengewoon Basis Onderwijs (BuBaO): Tel. 051 57 52 97 Type 8 lager onderwijs, type 3 lager onderwijs voor kinderen met autismespectrumstoornissen. Buitengewoon Secundair Onderwijs (BuSO): Tel. 051 57 52 96 Opleidingsvorm 3, Type 3 jongeren met autismespectrumstoornissen, observatiejaar + opleiding tuinbouwarbeider.

De Lochting, biotuinbouw, Roeselaarsestraat 329, Izegem, Tel. 051 31 84 85 (structureel samenwerkingsverband). Biedt arbeid met ondersteuning aan voor personen die door allerlei redenen geen betaalde job aankunnen. Dienst begeleid werken Midden-West-Vlaanderen: een mobiele dienst, persoonlijke zoektocht in diverse stappen naar een eigen job binnen de arbeidszorg. Biobelloplus: (partnerschap met verschillende andere organisaties). Inbedding in de werking van vzw De Lochting. Biopakketten (groenten/fruit en streekproducten) Werkspoor.be Arbeidsprojecten OC Sint-Idesbald Erkend als: sociale werkplaats, lokale diensteneconomie, arbeidszorg Groen en co, ecologisch totaalproject; Wijnendalestraat 49, 8800 Roeselare, Tel. 051 62 87 28 Groenonderhoud, algemeen onderhoud, schilderwerken, afbraakwerken, zwerfvuilruiming, … Energiesnoeiers Midden-WestVlaanderen, Wijnendalestraat 49, 8800 Roeselare, Tel. 051 62 87 28 Uitvoeren van eneregiescans en kleine energiebesparende maatregelen. Dakisolatie: na-isoleren van hellende daken en zoldervloer. Buurt & Co (Buurtdienst Roeselare), Kalkenstraat 14, Roeselare, Tel. 051 25 15 63 - groen en logistieke ondersteuning. Collectieve dienstverlening op vlak van groenonderhoud, ruimen van sluikafval, logistieke ondersteuning aan verenigingen, ... - buurtsport: sportactiviteiten georganiseerd in meerdere wijken van de stad voor buurtbewoners. Buurt & Co Wingene: collectieve dienstverlening op vlak van groenonderhoud in opdracht van de gemeente Wingene.

Verantw. uitg.: Pascal Van Parys • Algemeen Directeur • O.C. Sint-Idesbald • De Zilten 52 • 8800 Roeselare

OC Sint-Idesbald