Voor leden door leden

Geen pijn

“Wat doet een titel als dit in de Wervelwind?”, zult u denken. Toch ben ik al sinds 2013 lid van de NVVR vanwege jarenlange zware rugklachten zonder pijn te hebben gehad.

De klachten begonnen met een slechte doorbloeding van mijn rug, schouders en nek, waardoor mijn spieren hard aanvoelden. Mijn linkerbeen stond langzamerhand steeds meer naar buiten gedraaid. Zitten, staan en liggen werd steeds vermoeiender. Dit ondanks dat ik al vele jaren twee keer in de week in een sportschool sportte. De klachten waren zwaar en werden steeds erger, vandaar dat ik ermee naar de huisarts ging. Ze gaf me geïrriteerd een A4-tje met oefeningen mee en ik kon gaan. De oefeningen hielpen niet. Bij twee andere huisartsen kwam ik niet verder dan Mensendieck en fysiotherapie.

De oefeningen die ik bij fysiotherapie kreeg zorgden pas na een half jaar voor een hele lichte verbetering. Die zette gelukkig door. De doorbloeding in mijn rug en schouders werd veel beter, maar de afknelling in mijn nek bleef voelbaar. Ik liet me behandelen bij een chiropractor en later door fysio/manueel therapeuten. Het resultaat na 1,5 jaar door deze behandelingen (!) was een bekkenverwringing. Zware spierspanningen verdraaiden mijn rug. Mijn linkerbeen stond nu juist naar binnen gedraaid. Op foto’s van mijn nek was te zien dat deze niet meer hol en zelfs iets bol stond. Ik kon mijn rug niet meer hol trekken en had nauwelijks nog kracht. Boodschappen moest ik met een boodschappenkar met wielen doen. Lopen en bewegen ging met moeite en heel langzaam. Daarbij was ik aan mijn linkeroor doof geworden. In mijn hoofd werd aan mijn ogen en oor getrokken en mijn tong werd aan één kant merkbaar naar binnen getrokken. Ik had het gevoel dat iedereen om me heen leefde en ik geen leven meer had. Mijn lichaam was mijn gevangenis geworden. Ik kon erop wachten dat ik uiteindelijk ook veel pijn zou krijgen. Niet laten behandelen was geen optie. Ik wilde nog een kans hebben om mijn leven weer terug te krijgen. Het gekke was dat iedere behandelaar deed alsof zijn behandeling mijn klachten niet slechter hadden gemaakt. “Je had toch al last van je rug.” werd gezegd. Nergens werd gemeten wat mijn klachten voor de behandeling waren en hoe deze waren geworden.

Uiteindelijk had ik door dat iedereen op zijn eigen manier behandelde, dat deze behandelingen geen van allen hadden geholpen en een deel van de behandelingen me alleen maar heel veel meer klachten hadden opgeleverd. De behandeling die het meest mis was gegaan, was toen een chiropractor (terwijl ik mijn spijkerbroek nog aan had) een blokje links onder mijn heiligbeen legde en daarna met zijn volle gewicht op mijn linker heup drukte. Ik voelde dat het bot aan de onderkant te ver naar binnen schoot, daarna in het midden – en ten slotte aan de bovenkant naar achter van zijn plek schoot.

Doordat ik alle behandelingen en de gevolgen daarvan goed had onthouden, vielen uiteindelijk voor mij de puzzelstukken in elkaar en wist ik hoe ik behandeld zou moeten worden. Ik ging naar iemand die niet rigoureus behandelde en kon luisteren. Ik gaf aan wat ik voelde en hoe ik behandeld wilde worden. Ze voelde aan mijn bekken, rug en nek dat dit klopte en behandelde me. Daarna voelde ik voor het eerst een beetje verlichting van mijn klachten. Wat was ik blij! Ze behandelt me ondertussen al 12 jaar. Langzamerhand komen mijn bekken, rug en nek weer in de natuurlijke stand terug. Alle klachten worden langzamerhand minder. Zonder oefeningen word ik steeds sterker. Ik heb geen boodschappenkar meer nodig. Ook heb ik duidelijk meer gevoel teruggekregen. Ik voel dat mijn spieren en pezen pas goed hun werk kunnen doen als de botten in de juiste stand t.o.v. elkaar staan. Hoe logisch is dat! Het aanpassen van de spieren en pezen na een behandeling veroorzaakt in de weken erna regelmatig voor tijdelijke krampen in mijn buik, kuiten en/of voeten. Soms heb ik meer moeite met praten. Er zijn ook perioden geweest dat ik dikke enkels had, maar dat was altijd na één behandeling weer opgelost.

Maar pijn als klacht … nee, dat heb ik echt (nog?) niet gehad. Wel weet ik bijna zeker dat ik pijn zou hebben gekregen, als ik degene die mijn bekken, rug en nek al jaren opbouwt niet had gevonden. Beter langzaam goed, dan snel verkeerd.

Er is nog veel meer te vertellen over wat ik heb ervaren en over hoe ik uiteindelijk ben behandeld en waarom dit goed werkte en alle andere behandelingen niet. Anderen zouden hier veel aan kunnen hebben. Ik zou een boek kunnen schrijven. Voor deze tekst moet ik echter nu stoppen. 

Karin

In gesprek met een lid van onze vereniging

Op maandag 18 oktober ben ik op huisbezoek geweest bij een NVVR lid. De heer en mevrouw Duits wonen in het prachtige Soest, vlakbij paleis Soestdijk. Hij was vroeger werkzaam in een drukkerij en zij werkte in een modehuis waar bekende Nederlanders kwamen.

Het echtpaar is inmiddels 58 jaar getrouwd, hebben 3 kinderen en 8 kleinkinderen. Beiden waren in 2017 op een beurs in Utrecht, troffen daar de stand van de NVVR 'de Wervelkolom' en na een gesprek besloten ze ter plekke lid te worden.

Een aantal jaren geleden is hij in Purmerend geopereerd aan kanaalstenose, wat op zich verlichting heeft gegeven. Toen hij weer klachten in de rug kreeg is er in de Sint Maartens kliniek in Nijmegen onderzoek gedaan. De wervels bleken zeer poreus te zijn en er was weinig meer aan te doen.

Bij de pijnpoli zijn er nog cortisone injecties gegeven, die echter weinig hebben geholpen. Wat nog wel wat verlichting geeft zijn morfine pleisters.

Hij vindt het moeilijk te accepteren dat het lichaam niet doet wat hij wil. Ook speelt neuropathie van de voeten nog een rol. Hij is inmiddels 85 jaar is nog best zo mobiel dat hij elke dag probeert oefeningen te doen. Lange einden lopen gaat moeilijk en hij heeft sinds 1 week een rolstoel, wat best een dingetje is.

De heer en mevrouw zijn nog zeer actief met koersballen. Ook gaan ze nog uit eten met de ouderen club, willen nog korte reisjes maken; dan wel ALL In hoor, vertelt hij …

Zij willen in de toekomst graag verhuizen naar een senioren woning.

Na mijn vraag hoe het echtpaar mijn bezoek had ervaren, kreeg ik van mijnheer een dikke 8. Mijn ervaring was dat we behalve over de problemen ook over koetjes en kalfjes hebben gepraat, over vroeger, over het koningshuis waar mevrouw veel van verzamelt en er bijzondere objecten van heeft. Zo zie je maar wat een luisterend oor op locatie toch waardevol is. Ik stapte om 10 uur binnen bij het echtpaar en ging voldaan met goed gevoel om 13 uur weer huiswaarts.

Mijnheer en mevrouw Duits, dank voor uw verhaal en de koffie met wat lekkers. 

Cathy