EERSTE VERDIEPING
10
september 2002
mensen op tilt en is de zaak geëscaleerd. Ik vind dat we terughoudend moeten zijn met splitsingsen verkoopplannen, als niet duidelijk is wat de gevolgen zijn voor de rechtspositie van de huurders. Geen rechter? Bosch: “Die garantie kan ik niet geven. Overigens is het aan de rechter, eventueel, om te bepalen wie er gelijk heeft. Waar het mij om gaat is dat er beleidskaders zijn voor de particuliere sector. Beleid moet je niet alleen opschrijven, maar ook uitvoeren. Daarover zijn we in overleg met het stadsdeel. Maar mag ik erop wijzen dat wij bij een rondgang zijn gestuit op diverse gevallen die – en nu druk ik me voorzichtig uit mogelijk wijzen op scheefwonen of onderhuur? Als je dat hard maakt - en nogmaals, dat kan ik nu nog niet - kom je toch op de vraag voor wie de kernvoorraad nu eigenlijk is.” Bosch merkt op dat het gemeentebeleid is om koopwoningen in dit soort buurten neer te zetten. “De kernvoorraad heeft, zeker in Amsterdam Oud Zuid, een overmaat. Als je je zorgen maakt over de beschikbaarheid van bestaande woningen uit de kernvoorraad, kun je beter gaan denken aan een bonus/malussysteem, waarmee je scheefwoners extra belast.”
ZO ZIT HET
Beleidsovereenkomst Wonen 2002-2007 Afspraak van 31 januari 2002. Doelstelling is dat Amsterdam in 2010 voor 35% uit koopwoningen bestaat (nu zo’n 20%). Het landelijk aandeel koopwoningen is 52%. In convenanten is vastgelegd dat negentienduizend particuliere huurwoningen gebouwd voor 1940 tussen nu en 2007 mogen worden gesplitst. In de periode 2002-2007 hebben corporaties de opgave 28.600 huurwoningen te verkopen. Kernvoorraad+ De voorraad woningen tot ¤ 356 voor kleinere en ¤ 440 voor grotere woningen. Overmaat De kernvoorraad (-plus) woningen zijn bedoeld voor de ‘primaire doelgroep’, de laagste inkomenscategorie. Die doelgroep slinkt in Amsterdam, sneller nog dan de kernvoorraad afkalft. De ‘overmaat’ neemt daardoor toe.
meeste huurdersverenigingen vooral als een startersmarkt gezien. Zij willen de status quo graag handhaven. Dat is voor ons wel een dilemma. Zo hier en daar samenvoegen lijkt ons een goed idee en noodzakelijk voor doorstroming en differentiatie. Een aantal panden is in slechte staat. Funderingen zullen zeker geen 25 jaar meer meegaan en opknappen is duur. De huren zijn te laag om dat ren-
Startersmarkt Waar particuliere eigenaars en ontwikkelaars bij verkoop gewoon willen cashen, moeten corporaties complexere afwegingen maken. Zo willen ze spreiding in hun bezit houden. Jan Wim Franken is rayonmanager De Pijp/Rivierenbuurt voor Woningbedrijf Amsterdam. Hij beheert 1576 woningen in De Pijp. De prestatieafspraken in het kader van de Nota Wonen hebben vooral betrekking op samenvoegingen in de nieuwe Pijp. “De oude Pijp wordt volgens mij door de
Tijdschrift voor Amsterdams woonbeleid
dabel te kunnen doen.” Maar het Woningbedrijf wil graag in De Pijp blijven. Vooralsnog is een schatting gemaakt van het aantal te slopen complexen, samenvoegingen, casco-ingrepen, of casco plus geriefsverbetering, voor huur of koop. Moeizame confrontaties met bewoners of actiegroepen zijn er nog niet geweest. “Wij hebben de indruk dat de meeste bewoners best stadsver-
nieuwingsurgent willen worden”, zegt Franken. “Anderen verzetten zich met hand en tand en laten je de woning niet in. Sommige bewoners willen geen sloop of samenvoeging. Maar als het om het casco gaat kan het Woningbedrijf dat wel dwingend opleggen.” Veel onrust is ontstaan toen een andere corporatie met dwang ging ontruimen om samen te kunnen voegen. “Wij maken ons hard voor terugkeer in dezelfde wijk. We hebben daar aparte verhuisconsulenten voor, die actief bemiddelen. Bij de acht projecten die we in voorbereiding hebben, ervaren we dat niet iedereen wil terugkeren. Het mooist is natuurlijk als mensen kunnen doorschuiven naar een project dat gereed is. Daar streven we ook naar. Maar je moet wel eerlijk zijn over de problemen.” z
Wethouder Jaensch: “Stadsvernieuwingsurgenten kunnen terugkeren in de wijk. Het is jammer dat hierover onnodige onrust is ontstaan.”