HET SMELLEKEN EN DE STRANDPARASOL Herwig Blockx
i 1
Hier zaten ze twee weken geleden dus echt: twee Blonde Ruiters, netjes afgeleverd door de staart van orkaan Floyd. Zou hier ook weer zo'n menigte van tientallen twitchers gestaan hebben, een woud van telescopen en telelenzen ?
Overigens wel een mooie plek om naar vogels te kijken: een groene strandweide met wat lage duintjes ongeveer halfweg naar zee toe en twee geulen langs waar zeewater bij springvloed tot tegen de dijk komt. De groep Spreeuwen die de duindoornbessen bij kilo's soldaat maakt, is ondertussen uitgegroeid tot ettelijke honderden vogels: als een zwart, luidruchtig leger waaieren ze uit boven de duinen. Rechts achteraan liggen de hogere duinen van het reservaat ¡p1atier d'Oye" waar we eergisteren nog rondliepen. Als Ik tussen twee duintj�s uitkom, heb ik
een
mooi
uitzicht over
de
strandvlakte:
langs
de
vloedlijn
zitten
wat
mantelmeeuwen. Ik kijk wat verder rond en zie bijna onmiddellijk een kleine roofvogel zitten op een verdroogde duindoorntak: een Smelleken. Met de telescoop---het valkje blijft rustig zitten---kan ik ze uitstekend bekijken. Net op dat moment komt een wandelaarster met hond langs die ik inwendig vervloek want dat beest is er de oorzaak van dat het Smelleken het hazenpad kiest: laag over het strand, vlak voor mij langs. Er is hier nauwelijks begroeiing en ik kan de vogel perfect volgen met de telescoop. Bij enkele onverwachte wendingen kan Ik het aantal dwarsbanden in de staart tellen: ze heeft er vier.
91