gjennomgåande trekk at informantane hevdar at samarbeid med musikarar innanfor andre sjangrar ikkje er nokon fare for utviklinga. ”Det trur eg ikkje.” Vi kan òg konstatere at det eksisterer ein viss – skal vi seie ”sunn” – skepsis overfor den omfattande institusjonaliseringa av utdanninga på feltet, at det kjem fram ein del kritiske merknader til ordningane med faste fylkeskommunale stillingar som folkemusikar og til det som vert delvis oppfatta som organisasjonane sine freistnader på å skipe til kontrollerte arenaer gjennom folkemusikkpubar o.l.
162
Når det gjeld vidare arbeid med opplæring og rekruttering, er det slik at dette framleis vil vere avhengig av særskilte eldsjeler rundt om i landet. Det vert uttrykt bekymring for mangelen på slike i dei tradisjonelle hardingfeleområda som Telemark og Setesdal. Her er skiljet – og kulturforskjellane – mellom topp og breidde størst. Det vert òg uttrykt betydeleg skepsis mot mogleg satsing på eliteutdanning på vidaregåande skule-nivå. Folkemusikk-Noreg står overfor ei stor utfordring på dette feltet: Korleis få til ei sunn blanding av tradisjonell (og eldsjelsbasert) opplæring i lokale spelemannslag kopla med den meir ”skulske” opplæringa i kulturskulane? Og når skal spesialiseringa starta? La oss til sist i dette kapitlet trekkje fram avslutningsrefleksjonane i Bjørndal og Alver si bok ” – og fela ho lét: Norsk spelemannstradisjon” . Vi skal ”koma i hug at tradisjonen alltid vert oppløyst og omskapt. Det er tradisjonen sitt liv”, skriv dei (Bjørndal). Vi skal ikkje ”gråta over tradisjonen, han lever vidare som han alltid har gjort, og vert omskapt og omforma i ein variasjon utan like”, heiter det vidare (Bjørndal og Alver 1985:203). ”Tradisjonen er ein organisme som ikkje kan stengjast inne i ei fastlegen form, han vil alltid sprengja dei grensane han lever innanfor, og søkjer nye former og virkemiddel.” Enklare og meir forstandig kan det knapt seiast. Nettopp nye former og nye verkemiddel har prega norsk folkemusikk det siste tiåret. Men tradisjonen lever vidare. Som han alltid har gjort. Tradisjonen er ein dynamisk organisme, som ikkje kan styrast. Ein del av dei sentrale aktørane i norsk folkemusikk