@ Ivanka Pufkus
Voor de overhangfetisjisten is er de Grotte du Brotsch
Ulf Lennertz in Traite de déversification (8a) in Grotte du Brotsch.
RONDOM NIEDERBRONN-LES-BAINS Niederbronn-Les-Bains is een perfecte uitvalsbasis voor een sportklimvakantie. Er is een camping, een supermarkt, een bank, restaurants en zelfs een groot zwembad. Voor klimmaterialen moet je naar Haguenau. Er zijn ook campings in Lembach, Phillipsbourg en Baerenthal. Vanaf Camping du Heidenkopf in Niederbronn loop je binnen een kwartier naar Carrière du Heidenkopf. Het linkerdeel van deze voormalige steengroeve is een echte école d’ escalade. Je vindt er zestien goed afgezekerde routes van 4b tot 6a+ en vanwege de klimstijl (over platen en blokken) waan je je in een nieuwe sector van het Belgische Durnal. Het rechterdeel omvat acht verticale routes van 7b+ tot 8c, waar je de grepen écht goed moet zoeken. Twee andere klimgebieden waar vroeger veel steen werd gedolven zijn Ziegelberg en Gauxberg. Voor Ziegelberg moet je langs een touw en een boom enkele meters afdalen om bij de voet van de rots te komen. Het is het zeker waard, maar neem niet te veel spullen mee. Aanraders zijn : Les potes iront (5c+), Le saut de l’angle (6a+) en Shark Attack (7b) . Gauxberg werd tussen 2005 en 2007 geopend. Lokale klimmers Yann Corby en Didier Amet werkten zich in die periode uit de naad om de vrijgegeven steengroeve te voorzien van haken. Bijna negentig routes hebben ze geopend op de verticale en licht overhangende wanden, waarvan Pororoca met 8c/ + de moeilijkste is. Dit gebied is pas een leuke optie als je minimaal 6b/6c beheerst, omdat je dan pas de keuze hebt uit zo’n vijftien tot twintig routes. Je vindt hier geen daken, dus voetenwerk, balans, lichaamsspanning en vooral sterke vingers zijn vereist! Ditzelfde geldt ook voor Langenfels. Dit gebied ligt op een steenworp afstand van de Duitse grens en telt ruim honderd routes verdeeld over zeven massieven die op een heuvel achter elkaar liggen. Het uitzicht op de omgeving is er schitterend. Het is een historische plek: hier werd in 1912 de eerste route van de noordelijke Vogezen, Normalweg 5a, geopend. Net als in Gauxberg moet je van verticale wanden houden, en op kleine kiezels durven staan.
In diverse klimgebieden zijn nog ruïnes van kastelen te vinden. Opvallende vierkante gaten in de rots markeren de plekken waar vroeger de steunbalken voor het plafond in staken en her en der staan nog overblijfselen van muurtjes, gemaakt van dezelfde zandsteen als de klimrots. Chateau du Vieux-Windstein met bijna honderd routes is een van de grootste en oudste gebieden in de omgeving. De klimrotsen bestaan uit twee langgerekte torens van zandsteen die je vanuit alle windrichtingen kunt beklimmen. Desgewenst kun je een route in de zon of in de schaduw kiezen. Er zijn zeven ‘begroeide’ vierde en vijfdegraads routes waarvan La Normale de makkelijkste (4c) en tevens de oudste route (sinds 1932) van het massief is. De moeilijker routes bieden meer diversiteit. Zo voert Les Volleurs (6a+) uit 1936 in de sector Associés je na een traverse over een lange kant tot boven. De route is in ’85 en ’94 opnieuw behaakt waarbij vanuit nostalgisch oogpunt is gekozen om deze lijn niet vol te hangen met glimmende haken. Reken dus op flink wat lucht onder de klimzolen. Andere aanraders zijn: Voie Normale (5c), en Capitaine Crochet (6a), Viol à main armee (6b) en Marlène de Dietrich (6c). Voor klimmers die van een harde crux houden is L’aplat de résistance (7a), een goede test, want deze ‘eenpasser’ doet zijn naam eer aan. Le Rouge et le Noir, genoemd naar de mix van rode en zwarte zandsteen waar de lijn doorheen loopt, en L’Angle Mord, zijn twee 7a+’en die je geklommen moet hebben. Ook Peter Pan (7b), de klassieke Associés (7b+, 7c+ direct), en Coucou des Doigts (7b+/c), krijgen (?) een aantal sterren. Een ander beklimbaar kasteel is het Château du Waldeck. Je zult hier veel verboden-toegangsbordjes tegenkomen. Deze zijn er vooral voor wandelaars die ook bovenop de top van de rots en het oude château willen komen. Ze trappen stenen los en veroorzaken zo instortingsgevaar. Klimmers worden gedoogd, omdat de routes niet tot bovenop de top lopen. Ook hier kun je op elk moment van de dag in de schaduw klimmen door van kant te wisselen. Je vindt er een mix van veel lange routes en een aantal heel korte boulderroutes, die vaak bestaan uit vier(!)