De Ticino Trail: pittig en Insta-friendly
La dolce vita “Prego! Buon appetito!” Twee obers van Ristorante Croce Federale in de klassieke combinatie wit overhemd zwarte broek, zwart glimmende haren strak achterover, zwermen om ons heen en zwieren fantastische pizza’s op onze tafel. Ons terras aan de Viale Stazione roezemoest van de lunchende mensen. De weelderige plantengroei om ons heen doet bijna vergeten dat we midden in het centrum van Bellinzona zitten. En je moet heel erg je best doen om te blijven bedenken dat je niet in Italië bent, maar in Zwitserland. Tekst Rien Jans Beeld Chris König
O
m dit feestje te kunnen vieren hebben we vanochtend al hard gewerkt. Twaalfhonderd meter daalden we af, vanaf de Capanna Alpe Sponda naar Chironico in Valle Levantina. In Bellinzona zijn we nu verder stroomafwaarts. Vanaf hier is het voor de rivier de Ticino nog maar een klein stukje voor hij bij Locarno in het Lago Maggiore verdwijnt. En dan mengt het water van het Zwitserse deel van het meer zich al snel en ongemerkt met dat van het Italiaanse deel.
Hoogtemeters in de kuiten Onze pizza’s zijn de apotheose van de Ticino Trail, die we de afgelopen dagen met liefde en veel plezier hebben verkend. In zes dagen tijd propten we een dikke 4000 hoogtemeters in de
Foto Rien Jans
Afdalen naar Capanna Campo Tencia.
34 | HOOGTELIJN 1-2022
kuiten, een gemiddelde van 670 per dag. Misschien is het zuiverder om te spreken van duizend hoogtemeters per dag, omdat er een ultrakorte wandeldag in het programma zit en één, de laatste, waarop je uitsluitend afdaalt. De trail voert je in zes dagen wandelen langs vijf hutten in de Tessiner Alpen. Kort maar krachtig. De treinreis van Utrecht naar Basel, Zürich en Airolo verliep gisteren als een Zwitsers uurwerk. Vandaag zijn we blij dat we flink de benen kunnen strekken. Warm weer aan de zuidkant van de Alpen: zo hoort een zomerdag eruit te zien in Ticino. Een liftje vanuit Airolo naar tussenstation Pesciüm, op 1741 meter, doet ons vijfhonderd hoogtemeters cadeau. Je stapt hier zo vanuit de trein in de lift en je kunt aan de wandel. Hoe eenvoudig kan het zijn. Wij lopen de eerste kilometers op min of meer constante hoogte, golvend boven Val Bedretto, de vallei waar Airolo in ligt. Het stadje raakt al snel uit het oog, maar beneden kun je wel steeds de Ticino zien stromen, de rivier die dit kanton zijn naam heeft gegeven. Aan de overkant
