Het evenwicht van Dennis van Hoek en Marianne van der Steen
De mens achter de ijsbijl
Marianne en Dennis bij hun tiny house.
IJsklimmen is hun leven. Marianne traint en klimt met de wens eens de World Cup te winnen, Dennis klimt om die droom van Marianne te verwezenlijken en om de mentale uitdaging die het hem persoonlijk geeft. Die uitdaging zit hem in de frustraties binnen het wedstrijdklimmen en het gebrek aan financiële middelen die een topsporter nodig heeft. Vanuit hun tiny house in een moestuin in Rotterdam vertelt het ijsklimsetje van Nederland over de mens achter de ijsbijl, hun leven voor en met de sport, en hun onverschrokken liefde voor elkaar en het ijsklimmen. Tekst Lineke Eerdmans Beeld Dennis van Hoek en Marianne van der Steen
18 | HOOGTELIJN 5-2020
M
arianne van der Steen (36) kon goed rotsklimmen en woonde in IJsland waar vrienden van de reddingsbrigade haar meenamen een ijswand op, om een nieuwe ijsklimroute te doen. Ze werd in een waterval “gegooid”. Ze had geen flauw idee van de techniek, maar kwam wel boven. Weer thuis mailde ze, competitief als ze is, de NKBV met de vraag of er vrouwelijke ijsklimmers in Nederland zijn en welk niveau die hebben. Die mail ging linea recta naar Dennis van Hoek (33), ijsklimtalent, die dacht: leuk, een vrouw die wil ijsklimmen. Hij nodigde haar uit om mee op reis te gaan, naar Italië, voor de World Cup. “Dat was onwerkelijk, maar wel een vette kans”, vertelt Marianne. “En ik was zo fanatiek dat ik direct op de 14e plek belandde. Eerst sliepen ze met z’n vieren in een busje en uiteindelijk met z’n tweeën. Nu, tien jaar later, zijn ze nog steeds onafscheidelijk. Marianne: “Op die paar vierkante meter in dat busje merkten we al dat we het heel goed konden vinden samen en dat we het over alles eens waren.”