5 minute read
Drie generaties actief:de vierde komt er aan
Drie generaties actief:de vierde komt er aan
Voor veel mensen is Nivon belangrijk. Je ontmoet er gelijkgestemden en je maakt er vrienden. Vaak wordt het als één grote familie ervaren, een warm bad waarin velen zich thuis voelen. Maar er zijn ook leden waarbij Nivon echt als een rode draad door hun leven loopt: meerdere generaties zijn er actief en zetten zich in.
Leny's moeder Stien Alink in het ABK-huis
Bij Leny Sieslieng-Alink is dat zeker het geval. Haar ouders, Herman en Stien Alink en haar schoonouders waren lid van ‘de rode familie’. De AJC (voorloper van Nivon) speelde een belangrijke rol in hun leven. Ook bij Jan en Leny Sieslieng-Alink is Nivon niet weg te denken uit hun leven, hun dochters Marieke en Femke treden in hun voetsporen en zijn behoorlijk betrokken bij Nivon. Ieder op hun eigen manier. “Mijn kleindochter Janneke is afgelopen zomer op kamp geweest, dus de traditie wordt voortgezet,” vertelt Leny Sieslieng-Alink.
Rood bolwerk
De ouders van Leny leerden elkaar kennen bij de AJC in Nijmegen, een rood bolwerk in een voornamelijk katholieke omgeving. "Dat was heel bijzonder in die tijd,” zegt Leny. Haar moeder Stien was een van de eerste vrouwen in de commissie van het ABK-huis, dat tot dan toe een echte mannenzaak was. Ook haar vader deed van alles en nog wat in commissies en besturen. Omdat hij een auto had vanwege zijn bedrijf, kon hij heel wat regelen.
Als kind gingen Leny en haar broer Hans altijd mee wanneer hun ouders huiswacht waren op het ABK-huis. "De gasten kwamen op de fiets en stuurden hun bagage per kist. Ze bestelden dan van tevoren boodschappen, die bij de plaatselijke winkels werden gehaald,” vertelt Leny. In de vakantie bezocht de familie Alink alle natuurvriendenhuizen. "We maakten een rondrit langs de huizen, op het moment dat het August Reitsmahuis net open was zijn we daar geweest,” herinnert Leny zich nog goed. Inmiddels is dit huis afgestoten. Later in hun leven waren Herman en Stien Alink vaak te vinden op kampeerterrein Het Hallse Hull.
Jong huiswacht
Het is dus niet vreemd dat Leny haar man Jan ook bij de AJC heeft ontmoet. Ze zagen elkaar op bijeenkomsten in Vierhouten en later ook bij het volksdansen in Arnhem. Omdat Leny op 18-jarige leeftijd naar Rotterdam verhuisde, waar ze in het jeugdwerk terecht kwam, zagen ze elkaar een tijd niet. Maar tijdens een zeilkamp troffen ze elkaar weer, en van het één kwam het ander. Al voordat er kinderen kwamen waren ze regelmatig huiswacht, wat niet heel gebruikelijk was in die tijd.
Zowel Jan als Leny zijn altijd actief gebleven. Jan zat in de Jeugd raad in Arnhem, Leny was als begeleider betrokken bij het landelijk kinderwerk. Ze heeft in het Stichtingsbestuur gezeten, waar ze onder andere verantwoordelijk was voor de aanschaf van ‘goed’ speelgoed. Ook organiseerde ze samen met anderen buiten activiteiten in Arnhem en zette ze zich in voor ontmoetingen en activiteiten voor mensen met andere culturen. In 1987 werd ze aanmeldsecretaris bij de Bosbeek. Nadat ze daarmee stopte, werden Jan en zij huiswacht. Wat later kwam ze in de huishoude - lijke dienst van de Bosbeek. Het was Jan die daar de ‘bosploeg’ opzette. Deze vrijwilligersgroep komt nog steeds om de twee weken naar de Bosbeek om er te werken in ruil voor koffie en soep.
Cabaretgroep
Jarenlang ook zat Leny bij Canivar, een cabaretgroep uit Arnhem. Deze groep trad overal op, in natuurvriendenhuizen en ook op andere plekken. Jan deed het licht bij de optredens van de cabaretgroep. Verder zat Jan in heel wat commissies en was zowel lokaal als landelijk actief. Helaas is hij in 2015 overleden, maar Leny is tot voor kort actief gebleven, met name bij de Bosbeek. Haar gezondheid dwingt haar nu een stapje terug te doen. Maar net als haar ouders is ze nog steeds in de zomermaanden terug te vinden op kampeerterrein Het Hallse Hull.
Samen Wat Leny van haar ouders heeft meegekregen is de Nivongedachte dat je aan anderen moet denken, en dat je samen meer kunt bereiken dan in je eentje. Dit heeft ze ook door ge geven aan haar kinderen. Haar dochters weten niet beter dan op het kampeerterrein met z’n allen dingen doen en vriendschappen sluiten. "Ik heb bij Nivon een vriendengroep gekregen waarop ik altijd kan terugvallen, die is me zeer dierbaar,” geeft Leny aan. Na het overlijden van Jan heeft ze dat als essentieel ervaren. Ook voor oudste dochter Marieke is Nivon heel belangrijk. Marieke zat in het landelijk bestuur en heeft kennisgemaakt met heel wat aspecten van Nivon. Na de JUMP-kampen is ze er min of meer ingerold en nog steeds is ze heel actief op kampeer terrein Het Hallse Hull en bij het ABK-huis. Jongste dochter Femke heeft tien jaar lang kinderkampen begeleid en is ook vaak te vinden op het kampeerterrein.
Stokje doorgeven
Heel leuk vindt Leny het dat het stokje in hun familie steeds wordt doorgegeven. Janneke, de dochter van Femke, heeft deze zomer deelgenomen aan een JUMP-kamp. Verder helpt ze haar moeder op het ABK-huis, onder andere met koken. Ook zij is meer dan bekend met kampeerterrein Het Hallse Hull, waardoor haar affiniteit met Nivon nu al groot is. "Er zal in de toekomst veel veranderen,” verwacht Leny. Nieuwe vrijwilligers zullen vaker een niet-Nivon achtergrond hebben en daardoor een andere insteek hebben. Dat is een verrijking. Maar er zullen altijd families blijven die zich generaties lang betrokken voelen bij Nivon. •
