2 minute read

Van Nivon Jongerenwerk naar NivonJong

Next Article
Wel of geen Nivo

Wel of geen Nivo

Mijn kennismaking met Nivon is lang geleden, rond 1960. Samen met mijn broers en ouders op zondagochtend naar de film, georganiseerd door Nivon Rotterdam. Prachtig! Later volgden vakanties naar natuurvriendenhuizen in Duitsland en Oostenrijk. Toen ik vijftien werd, moedigden mijn ouders ons aan om deel te nemen aan de jongerenactiviteiten. Instuif aan de Noordsingel, plaatjes draaien en kletsen. En kamperen in de Biesbosch. Zo raakte ik betrokken bij de organisatie van deze activiteiten en voor ik het wist zat ik in het bestuur van Nivon jongeren Rotterdam. We organiseerden culturele activiteiten zoals live muziekavonden, maar ook discussieavonden rond items zoals ‘geweldloze weerbaarheid’. Ik ontmoette andere afdelingen en we organiseerden Paaskampen. Ook hielp ik bij de programmering van Pinksterkampen. Het jongerenwerk binnen Nivon bruiste. Mijn volgende stap was de Sociale Academie. In 1971 ging ik stage lopen bij de VARA en kwam ik in voormalig natuurvriendenhuis Ons Honk terecht, nu omgedoopt tot Nivon-jongerencentrum. Ik was de eerste beheerder.

Ik zou nog uren over mijn persoonlijke belevenissen kunnen praten. Maar wees niet bang, ik vind niet dat vroeger alles beter was. Ik bleef lid van Nivon, maar vanwege andere functies was ik niet altijd actief. Van een afstand zag ik het jongerenwerk afnemen, zeker toen ook de subsidies voor de jongerenwerkers stopten. Gelukkig bleven er wel jongerenactiviteiten bestaan, zoals JUMP- en Watersportkampen. In 2015 trad ik aan in het Centraal Bestuur. We zagen dat we snel maatregelen moesten nemen om meer jongeren te trekken. Hoe konden we beter met jongeren communiceren? Het leek geen goed idee om zestigers dat te laten doen. Samen met Iris Vermaas brachten we de leden van onder de 30 in kaart, inventariseerden we welke activiteiten er op het gebied van jongeren plaatsvonden en richtten we NivonJong op.

Zodra het bestuur vastere vormen kreeg, trok ik me terug. Inmiddels begeleidt Céline Steenbergen op het Landelijk Bureau het jongerenproject, en betrekt zij samen met het NivonJong-bestuur jongeren actief bij Nivon. En het lukt! Langzaam zien we het aantal jonge leden weer toenemen. Maar er is een opmerkelijk verschil met vroeger: wij dachten in afdelingen. De jongeren van nu gebruiken sociale media, hebben contact via whatsapp en Instagram en willen een flitsende website. Groene, sociale jongeren die de natuur in willen. Ik heb er alle vertrouwen in dat jongeren weer een groter aandeel krijgen binnen Nivon.

— Herbert Boerendonk•

This article is from: