Wel of geen Nivo

“Daar ik als Nivon-jongere mijn lidmaatschap betaald heb, kreeg ik l.l. Nivo in huis. Als dit blad zo uitgevoerd wordt met foto’s die ik niet nodig vind en stukken die ik niet passend vind voor jongeren wens ik dit blad niet meer te ontvangen. Ik ben zelf 19 jaar maar dit vind ik niet nodig. Ik schrijf dit ook namens mijn broer J. en mijn zus A. Vonk, die er net zo over denken. Ik hoop dat jullie nog andere kopij vinden als deze onzin.”

De aanleiding van deze ontstemde brief is het verschijnen van Nivo nr. 4 in 1969. Nivo is het blad van de Nivon-jongeren in die dagen. Begonnen als een mapje met losse vellen, verschijnt het in 1969 als een keurig, door drukkerij De Volharding gedrukt tweemaandelijks tijdschrift. De redactie, in 1969 natuurlijk ‘redaktie’ geheten, bestaat uit een sterk wisselende groep van ‘aktieve’ leden van het Nivon-jongerenwerk.

De broers en zus Vonk zijn niet de enigen die zich keren tegen de inhoud van Nivo. De Nivon-jongeren van Wolvega voelen zich door het blad geremd in het streven naar open jeugdwerk. Op de eerste pagina staat de tekst van de Internationale afgedrukt. De inhoud vindt ‘Wolvega’ veel te links. Ze zijn bang dat ‘onze afdeling buiten haar wil om een stempel van socialisme op zich gedrukt krijgt’. Dat weerhoudt de afdeling er overigens niet van in het oktobernummer van hun eigen blad een groot portret van Che Guevara af te drukken. De jongelui uit Wolvega vinden ook dat “de voorpagina van het blad weinig tot niets met de inhoud te maken heeft, wat een enigszins provocerende indruk geeft”. Daar zouden ze nog wel eens gelijk in gehad kunnen hebben. Die omslag bestaat uit een foto van een jongen en meisje aan het strand. ‘Niks aan de hand’, zou je zeggen, ware het niet dat die jongen en dat meisje geen kleding dragen. Daar zit voor een aantal lezers nou net de kneep. Ook voor de jongeren van afdeling Aalsmeer. Het bestuur van die afdeling laat aan het Landelijk Jongeren Bestuur (LJB) weten dat de gehele afdeling de Nivo niet meer wenst te ontvangen. Het LJB reageert daarop door ieder jongerenlid in Aalsmeer een ‘cirkulaire’ te sturen met een antwoordstrookje waarmee ieder lid persoonlijk te kennen kan geven of ze Nivo al dan niet wensen te ontvangen. Zo’n twintig Aalsmeerders willen dat ding niet meer in de brievenbus zien.

Die missen wel wat, vooral een mogelijkheid om mee te praten, want in Nivo (een enkele keer verschenen als Nievo) staan artikelen en “diskussies” die de jongeren in die tijd binnen onze vereniging bezighouden. Zo is kampregel 5 een heet hangijzer. In kampregel 5 verbiedt de ANWB het gemengd slapen in een tent. Tenminste, als die gemengde slapers ongehuwd zijn. Ook het gebruik van alcohol is een onderwerp waarover met ‘de ouderen’ heftig van mening wordt verschild. ‘Waarom moet in de Natuurvriendenhuizen het wijntje stiekem in een theepot geschonken worden, of op de slaapkamer?’. Het blad Jeugdwerk Nu, een uitgave van de Nederlands Jeugd Gemeenschap, schrijft over deze Nivon-discussie: “Een beetje wezensvreemde bedoening zo bij elkaar als heel Nederland zich keelpijn diskussieert over het drugsprobleem.”

We kennen nu Nivon Jong. In 1960 werd het Nivonjongerenwerk opgericht als min of meer zelfstandige organisatie. In de ruim 40 jaar dat Nivon-jongerenwerk bestond verscheen er een hele rits afdelingsblaadjes met namen als het Nivodje, de Jongerenagenda, Manifest, Aksie, en het Floepertje. Daarnaast dus diverse landelijke periodieken. Allemaal belangrijk voor het onderling ‘kontakt’ ,de meningsvorming en soms schurend met de rest van de vereniging. In de loop der jaren verschenen Nivo, Zo, Rakelinks, de PC 163 en de Aansteker. Nivo was echter het eerste jongerenblad dat Nivon van een vuurtje voorzag.•

De Werkgroep Historie Nivon verzamelt materiaal uit het Nivonverleden om voor de toekomst te bewaren.