Νικος Γαλανης
στον Βλαδίμηρο Μαγιακόφσκι ΠΟΙΗΜΑΤΑ
στον Βλαδίμηρο Μαγιακόφσκι
ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ * ΟΝΕΙΡΩΝ ΨΙΘΥΡΟΙ ποιήματα, Χαραμάδα, 2014
Η επιμέλεια, ο σχεδιασμός, η στοιχειοθεσία καθώς και η επιλογή της σειράς των φωτογραφιών έγινε από τον Νίκο Γαλάνη. Στην διαλογή των φωτογραφιών καθοριστική ήταν η βοήθεια της Κωνσταντίνας Λύγκουρη. ISBN: 978-618-00-1607-9 ©2019 Νίκος Γαλάνης Επικοινωνία: ΤΗΛ: 6938387584 e-mail: nvgalanis@gmail.com Ιστοσελίδα: nvgalanis.blogspot.com
> στον Βλαδίμηρο Μαγιακόφσκι
. ποιήματα .
ΑΥΤΟέΚΔΟΣΗ Ηράκλειο, 2019
στη σημαία μας έχουμε τη μεγαλωμένη καρδιά σου τα δάκρυα και τις κραυγές τους δρόμους το σφυγμό σου όταν αρρώστησες παιδί τα όνειρα της πόρνης τους σεισμούς την ανάσα των στεναγμών τον πόνο καθώς ξημερώνει
Ι. Δείτε παιδιά Ο ψηλός κύριος Με τις πελώριες πατούσες Τα φαρδιά χέρια Τα πλατάνια στα μάτια Κι αυτή τη γατίσια ουρά Είναι ποιητής Ο ποιητής των ποιητών. Εάν τον κρατήσετε απ’ τα πόδια Φουσκώνει κι ορθώνεται ψηλά Ολόκληρο σοβιετικό αερόστατο Με το τεράστιο αστέρι των προλεταρίων στο μέτωπο Και το σημειωματάριο των αιώνων κολλητά στα σπλάχνα. Είναι ο Μαγιακόφσκι Ο υπερβολικός των υπερβολικοτέρων Αυτός είναι ο ποιητής.
[9]
Βλέπετε πως κατεβαίνει δρασκελώντας τα πεζοδρόμια της Μόσχας Κι απ’ την πλατεία με το όνομά του πηγαίνει προς το μέλλον Εκεί που κλείνουνε τα μουσεία οι τσάροι γιατί τρέμουνε στα οράματά του Κι ακόμη πιο πέρα στη θάλασσα των κεραυνών. Δείτε παιδιά Θαυμάστε τον τόν κύριο αυτόν Είναι ποιητής Να τον προσέχετε Θα πεθάνει για εσάς Γιατί δε διστάζει σε κανένα φόβο Αγαπά τη ζωή του ο ποιητής γι’ αυτό τη χάνει.
[ 10 ]
[ 11 ]
ΙΙ. Η μέρα γελά Τώρα δεν κρυώνουνε τα στήθη της Το πέπλο σου την θερμαίνει με υπομονή Γιατί είσαι συ η τρυφερή σιωπή η τόσο αναγκαία Ο πατέρας που σφίγγει τα δόντια και τραβά μπροστά Ο φούρναρης και ο γιατρός, ο ναύτης και ο οικοδόμος Είσαι εσύ Βλαδίμηρε το θέρος, η πείνα και η δίψα, το ψαχούλεμα των δακτύλων στην αστροφεγγιά, ο αλησμόνητος βόμβος του θωρηκτού, το καταλάγιασμα της νύχτας. Έλα να μας αγκαλιάσεις είμαστε πιο μόνοι και θλιβεροί. Κι όπως μας είπανε οι ποιητές να περιμένουμε το ξαναγέννημά σου.
[ 12 ]
ΙΙΙ. Εδώ στην ερημιά που μείναμε μόνοι Οι τρεις μας δίπλα στη λίμνη. Στο θρόισμα των σημύδων. Κάπου ανάμεσα στους ήχους των νερών Κάπου ανάμεσα στη μνήμη Ακούστηκε το γαβ του τριχωτού τετράποδου σα γέλιο. Και πρόλαβα να είμαι εγώ αγαπητή Λίλια Μπρικ το τετράποδο εκείνο Σου τρίφτηκα χωρίς να αντισταθείς Κουνούσα την ουρά μου Κι ύστερα κάλεσμα έκανα βαρύ: Σήκω Λίλια Μπρικ μας περιμένει ο καιρός Το όνειρο της μέρας Σήκω γατούλα μου με την θεσπέσια τη σιωπηρή φωνή Εσύ που ζεις μονάχα να με αγαπάς Σήκω να δώσεις τέλος. Δε βλέπεις πως πονώ με την καρδιά ολάκερη Πως με ανησυχούν των σμήνων οι σχηματισμοί.
[ 13 ]