Anita Ruder

Bijna 40 jaar geleden opgericht en nog steeds treden deze “oude stijl” jazzmuzikanten nog regelmatig op. In al die jaren is één ding hetzelfde gebleven; het enthousiasme waarmee ze met jazzmuziek bezig zijn.

Plezier en muzikaliteit zijn de twee belangrijkste ken-

Er wordt gebruik gemaakt van verassende eigen arrangementen en een diversiteit aan nummers, ritme en zang, waarbij ze naast Dixieland, andere jazzstijlen zeker niet links laten liggen. Daarnaast zijn er ook nog een aantal bijzondere nummers van eigen hand te horen. De band bestaat uit de volgende musici: Carl de Ruigh: cornet, Jacob Smit: superbone, zang; Alexander van der Jagt: slagwerk, percussie, zang; Simon Tijsen: klarinet/altsax, zang; Bart Kaan: banjo/zang; Eduard Kaan: sousafoon, zang.

De middag start om 14.30 uur en zaal open om 14.00 uur. De entree is € 6,00 p.p. De locatie is MFC De Boerderij Gravin M. Van Waardenburglaan 22 in Den Helder.

Ik heb een haat-liefdeverhouding met de tijd. Eigenlijk telt een dag gewoon te weinig uren, een week is veel te snel voorbij.

In mijn werk kan ik me goed focussen en ben ik sterk in het halen van deadlines. Maar ik ben ook een kampioen in het laten weglekken van tijd aan de randen van de dag. Zo kan ik de wekker rustig om zes uur zetten en me dan toch nog moeten haasten om op tijd in de bieb te zijn. Hoe dat kan? De vaatwasser roept me toe dat er nog uitgeruimd moet worden als ik nét met mijn jas aan in de kamer sta. En de roep van een vaatwasser kun je natuurlijk niet negeren. Net als de krant, die lonkend op de deurmat ligt te wachten om gelezen te worden. Of de bloemen die opeens vers water nodig hebben.

Ik heb er ooit een artikel over gelezen en begreep gelijk wat mij mankeert: mijn ‘timemanagement’ is niet op orde. Dure woorden voor een lastig kwaaltje.

Van alles heb ik al geprobeerd. Mijn horloge vooruit zetten, het alarm van mijn telefoon een kwartier voor vertrek laten rinkelen of me met al mijn zelfdiscipline focussen op de klok. Maar dan komt er vlak voordat ik naar de bieb ga tóch weer een appje binnen dat ik direct moet beantwoorden. Of lees ik een e-mail van een collega waar ik voor aanvang van de werkdag nog even op wil reageren.

En dan moet ik toch weer rennen…

Ook zijn mijn deadlines voor sommige mensen iets te scherp afgesteld. Ooit kwam ik bij een personeelsuitje naar Texel vijf minuten voor afvaart van de boot rustig aanfietsen, terwijl mijn collega’s zenuwachtig voor de ingang van het TESO-loket op me stonden te wachten. Ik snapte hun stress niet zo goed, ik was toch op tijd? De koningin van strakke deadlines, dat ben ik!

Mijn lief wenst niet te dealen met mijn gebrekkige timemanagement. Laatst heb ik hem bij aanvang van een internationale treinreis plechtig moeten beloven dat we op ieder vertrekstation een kwartier voor aanvang zouden arriveren. Geen probleem voor mij, dan had ik nog ruim de tijd om koffie te kopen, een lunch voor onderweg bij elkaar te sprokkelen en al die leuke winkeltjes in de stationshal te bekijken. Maar dat bleek geen onderdeel van zijn deal te zijn. Die bestond uit louter wachten op het perron…

Advertentie