De ster van Bethlehem Creëren doe je samen
Volgens het traditionele verhaal van Christus geboorte, schitterde er lang geleden een bijzondere ster aan de hemel, precies boven de plek waar Hij geboren werd. Wijzen uit het Oosten en eenvoudige herders meer uit de buurt, werden aangetrokken om te komen kijken. De wijzen hadden er zelfs een hele studie van gemaakt en maakten een lange weg om deze plek te bereiken. Een ster die brandt van verlangen, een missie die gevoeld wordt. Een motivatie om op pad te gaan Een vergelijking trekkend met ons leven van nu, kunnen ook wij binnen in onszelf deze ster zien of voelen schitteren. Ergens een lichtje dat brandt van verlangen, een hart wat uit gaat naar verder, een missie die gevoeld wordt alsmede een zoeken naar een plek om je (levens)werk gecreëerd te krijgen. Een ster die ons motiveert om op Pad te gaan en ons tegelijkertijd de Weg wijst. Zoals er herders waren en wijzen, zijn er tussen ons mensen ook verschillen in werkwijze; sommigen gaan op hun gevoel en intuïtie af, anderen op wat hen verteld wordt, weer anderen gaan eerst onderzoeken of het doel juist is of stippelen een route uit. Wat allen gemeen hebben, is, dat ze ergens door iets van binnen of van buiten geraakt zijn, er is een wens tot het komen tot een doel (bewust of meer onbewust) en vervolgens creëert men al doende en/of denkende met vallen en opstaan de weg er naar toe. Met in de hoop, uiteindelijk, vroeg of laat, de plek te hebben gecreëerd of gevonden waar je met jezelf precies in past, er als het ware in valt, het valt op z’n plek. Zo ben ik zelf ook onderweg en juist in deze tijd zo vlak voor de Kerst en zo dicht bij die ster in het creëren van m’n eigen werk, kon ik niet goed meer verder en had moeite om mezelf nog overeind te houden, vooral figuurlijk en zelfs even letterlijk toen ik in een weekend ziek was. Hoe kon ik nu zo ‘vallen’ terwijl die ster daarboven aan de hemel schitterde? Ik had alles in huis voor mijn gevoel, het zicht op m’n Pad was helder, maar blijkbaar miste ik toch iets? Verder creëren lukte niet meer en ik vroeg me af hoe dat kon. Ik kwam er al gauw achter dat ik dan wel alles in huis had, echter, het ‘huis’ zelf miste ik. Ik miste een draagvlak voor mijn creatie; ik miste emotionele steun; ik miste mensen om me heen om te helpen mijn creatie te ‘dragen’; ik miste dus een plek waar het ter wereld kon komen. 16