20
ΔυτικάΝέα
Η συμβολή του Αν. Στάμου Από το υπό έκδοσιν βιβλίο του κ. Αναστασίου Στάμου «Εις Κυναίγειρον» αναδημοσιεύουμε απόσπασμα υπό τον τίτλο «Οι Μαραθωνομάχοι Αισχύλος, Αμεινίας και Κυναίγειρος»: «Για τον Αισχύλο, τον πλέον διάσημο λόγῳ της ποιητικής του ικανότητος να συγγράφει και να σκηνοθετεί θεατρικά έργα, γνωρίζουμε ότι έλαβε μέρος στον εθνικό αγώνα κατά των Περσών πολλάκις, όπως δηλοί και το ακόλουθο αρχαίο απόσπασμα: «Αισχύλος ο τραγικός γένει μεν ήν Αθηναίος, Ελευσίνιος τον δήμον, υιός Ευφορίωνος, Κυναιγείρου αδελφός και Αμεινίου, εξ ευπατριδών την φύσιν… Γενναίον δε αυτόν φασι, και μετασχείν ομολογούσι της εν Μαραθώνι μάχης συν τω αδελφώ Κυναιγείρῳ, της τε εν Σαλαμίνι ναυμαχίας». (Σχόλια εις Αισχύλον). Δηλαδή: «Ο Αισχύλος, ο τραγικός ποιητής, ήταν Αθηναίος το γένος, εξ Ελευσίνος, υιός του Ευφορίωνος, αδελφός του Κυναιγείρου και του Αμεινίου, ευπατρίδης από φύσεως… Λέγουν δε ότι ήταν γενναίος, και μετέσχε στην μάχη του Μαραθώνος μαζί με τον αδελφό του Κυναίγειρο, καθώς και στην ναυμαχία της Σαλαμίνος». Απόσπασμα του Ηρακλείδη του Ποντικού (δηλαδή εκ του Πόντου) μας διασώζει το επιτάφιο επίγραμμα του Αισχύλου, όπου ο μέγας τραγωδοποιός παρήγγειλε να αναγράψουν στον τάφο του, όχι ότι διεκρίθη σε τόσους Ποιητικούς και Θεατρικούς Αγώνες, αλλά ότι πολέμησε στις δοξασμένες μάχες. Στη μάχη του Μαραθώνος τραυματίσθηκε μάλιστα σοβαρά, και τον μετέφεραν με φορείο. «Ο μεν γαρ αδελφός αυτού Κυναίγειρος απεκόπη τας χείρας, αυτός δέ πολλά τρωθείς φοράδην ανηνέχθη. Μαρτυρεί τούτοις και το επί τω τάφῳ αυτού επίγραμμα: Αισχύλον Ευφορίωνος Αθηναίον τόδε κεύθει μνήμα καταφθίμενον πυροφόροιο Γέλας. Αλκήν δ' ευδόκιμον Μαραθώνιον άλσος αν είποι και βαθυχαιτήεις Μήδος επιστάμενος». Δηλαδή: «Ενθάδε κείται νεκρός ο Αισχύλος του Ευφορίωνος, Αθηναίος στην σιτοβόλο Γέλα, που το πεδίο της μάχης στον Μαραθώνα και ο μακρυμάλλης Μήδος εγνώρισαν καλώς την ανδρεία του». Στο Λεξικόν Σουίδα αναφέρεται και ο Αμεινίας στους Μαραθωνομάχους. «Αισχύλος Αθηναίος τραγικός, υιός μεν Ευφορίωνος, αδελφός δε Αμεινίου και Κυναιγείρου, των εις Μαραθώνα αριστευσάντων άμα αυτώ». Δηλαδή: «Ο Αισχύλος, ο Αθηναίος τραγικός, ήταν υιός του Ευφορίωνος και αδελφός του Αμεινία και του Κυναίγειρου, οι οποίοι αρίστευσαν στην μάχη του Μαραθώνα μαζί με αυτόν». Ο Αμεινίας ήταν αργότερα ο Πλοίαρχος της τριήρους εκείνης, που στην Ναυμαχία της Σαλαμίνας πρώτος ξεκίνησε την μάχη. Αναφέρεται στον Ηρόδοτο ως Παλληνεύς. Άγνωστος και αυτός στους Ελευσίνιους, όπως και ο Κυναίγειρος, για τον οποίο θα γράψουμε το επόμενο αφιέρωμα για τα 2500 χρόνια από τη Μάχη του Μαραθώνα».
ΙΣΤΟΡΙΑ
Πέμπτη, 2 Δεκεμβρίου 2010
Ο Μαραθών εμπνέει το μεγάλο Έλληνα Μίκη Θεοδωράκη Ο σύγχρονος συμβολισμός της Μάχης του Μαραθώνος πριν από 2.500 χρόνια
Όπως αναγγέλλουμε στη σελίδα 18, το Κέντρο Ελευσινιακών Μελετών «Δάειρα» για τα 2500 χρόνια από τη Μάχη του Μαραθώνος πραγματοποιεί διάλεξη για τη συμβολή της Ελευσίνος στη νικηφόρα κοσμοϊστορική μάχη. Με την ευκαιρία αυτή δημοσιεύουμε άρθρο του μεγάλου μουσικοσυνθέτη και Έλληνα Μίκη Θεοδωράκη, το οποίο έγραψε στις 25 Αυγούστου 2010 για το σύγχρονο συμβολισμό και τη σημασία του κοσμοϊστορικού αυτού γεγονότος, με τη διαβεβαίωση ότι δεν είναι τόσο μόνος όσο νόμιζε! Ομολογώ ότι σήμερα, 25.8.10, ξύπνησα αποφασισμένος να αποσυρθώ δια παντός από τα κοινά αναμένοντας ήρεμος στη γωνιά μου το αναπόφευκτο. Κι αυτό γιατί άρχισα να ντρέπομαι, καθώς η φωνή μου κατάντησε φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Όπως ασφαλώς γνωρίζετε, η ζωή, η σκέψη, το έργο και η στάση μου στηρίχθηκαν αποκλειστικά επάνω στον ελληνικό λαό, τον τωρινό, τον χθεσινό, τον παντοτινό. Η σκληρή διαπίστωση λοιπόν ότι αυτή η σχέση δεν υπάρχει πια ήταν φυσικό να με αφήσει μετέωρο. Δεν διαμαρτύρομαι. Δεν κραυγάζω. Άλλωστε αν και ξένος και μόνος στον τόπο που τόσο αγάπησα, είμαι εν τούτοις πλήρης αναμνήσεων που μπορούν να γεμίσουν την μοναξιά μου. Αυτά λοιπόν σκεφτόμουν έως ότου βρήκα στο γραφείο μου το «Πανανθρώπινον Μαραθώνιον Κάλεσμα» του Αλέξανδρου Χάχαλη μαζί με την πρόσκληση για την Τελετή Μνήμης στον Τύμβο των Μαραθωνομάχων. Ώστε, λοιπόν, δεν είμαι τόσο μόνος όσο νομίζω. Φτάνει φυσικά η ωραία τελετή σας να μην είναι μια πράξη τυπική αλλά ουσιαστική, προς την κατεύθυνση μιας προσπάθειας για να ξυπνήσουν επί τέλους οι Έλληνες από τον λήθαργο στον οποίο τους έχει καταδικάσει αυτή η πρωτοφανής εισβολή των νεοβαρβάρων, που αυτή τη φορά δεν ήρθαν με ακόντια και σπαθιά που τρυπούν τις σάρκες, αλλά με μεθόδους που παραλύουν τη σκέψη και υποτάσσουν τις ψυχές. Έτσι μεθοδικά προσπαθούν να μεταλλάξουν τον ελληνικό λαό σε κάποιον άλλον, με άλλες δοξασίες, αντιλήψεις, αρχές, συνήθειες και με άλλο
ήθος, σε ανθρώπους υπάκουους, που να ακολουθούν υποτεταγμένοι και σιωπηλοί τη Μοίρα που τους επιφυλάσσουν οι σύγχρονοι Εξουσιαστές, Έλληνες και Αλλοδαποί. Και πολύ φοβάμαι ότι αυτές οι ορατές και αόρατες δυνάμεις έχουν ήδη αιχμαλωτίσει την πλειοψηφία του λαού μας, ενώ η μειοψηφία είναι χωρισμένη, διάσπαρτη, αμήχανη χωρίς πυξίδα και οδηγό, έτοιμη να γίνει κι αυτή βορά στην προσπάθεια για την γενικευμένη πολτοποίηση του λαού μας. Έως ότου, όπως είπα, προκύψει ένας άλλος λαός, που ουσιαστικά θα καγχάζει με το παρελθόν του, καθώς θα τον έχουν μεταβάλει και καταστήσει οργανικό μέρος της διεθνούς στρατιάς των παγκοσμιοποιημένων απρόσωπων ιδιωτών. Από πού λοιπόν θα πιαστούμε όλοι εμείς οι εραστές της αιώνιας Ελλάδας; Εδώ σ’ αυτά τα ιερά χώματα δεν έγινε απλώς μια στρατιωτική σύρραξη, αλλά γεννήθηκε ένας νέος κόσμος. Ο Κόσμος του Ελληνισμού. Ο Κόσμος της Λογικής, του Πολιτισμού, της Φιλοσοφίας, της Δημοκρατίας, της Επιστήμης και της Τέχνης. Ο Κόσμος του νεότερου ανθρώπου, που εγκαινιάζει την μεγαλύτερη ιστορική αλλαγή των αιώνων. Πιστεύω ότι οι δυνάμεις του Χάους, που τώρα επικρατούν διεθνώς, βυθίζοντας καθημερινά όλους τους λαούς σε βαθειά πολύπλευρη κρίση, θα ηττηθούν μόνο όταν όλες οι εναπομείνασες δυνάμεις της Αρμονίας συνενωθούν σε μια προσπάθεια να φωτίσουν και να κερδίσουν την πλειοψηφία των ανθρώπων, ώστε να την καταστήσουν δύναμη ιστορική. Το σύμβολο της Μάχης του Μαραθώνα μπορεί να αποτελέσει μέσα σ’ αυτή την κοσμογονική σύγκρουση την σπίθα και την φλόγα, που όσο θα απλώνεται μέσα στους ανθρώπους, τόσο θα συνειδητοποιούν τη δύναμή τους, θα αντλούν θάρρος και θα ακονίζουν τη θέλησή τους να παλέψουν για να σωθεί η Ελλάδα και οι Έλληνες, ο Άνθρωπος και η Ανθρωπότητα. Ο Μαραθώνας ξανάναψε μέσα μου τη σβησμένη σπίθα, την χαμένη ελπίδα. Χαίρομαι γι’ αυτό. Σας συγχαίρω. Σας ευχαριστώ. Και δηλώνω «παρών». Αθήνα, 25.8.2010 Μίκης Θεοδωράκης»