myśliszoł
magazyn
foto: © Amy Walters - Fotolia.com
przeznaczy więcej budżetu na obecność? Wtedy sukces zależałby wyłącznie od medialnej siły przetargowej marki – od budżetu. Czy w to chcemy wierzyć? Czy żeby być dużym, trzeba być dużym? A właśnie, że nie. Zadziwiające są wyniki kolejnego badania Lindstroma. Wskazują one, że sama ekspozycja logo – tak jak ma to miejsce na wielkich ekranach czy w ogromnej proporcji product placementu – może zostać przez mózg aktywnie usunięta. To wspaniała wiadomość dla reklamodawców. Możemy wreszcie zastanowić się nad tym, jak i gdzie się komunikować, żeby nie zaśmiecać środowiska i każdego możliwego miejsca, na które patrzą ludzie, coraz bardziej krzykliwymi, a coraz mniej widocznymi reklamami.
Jeszcze głębiej niż kora Głęboko pod korą mózgową ukryta jest część mózgu zwana węchomózgowiem. Część ta jest odpowiedzialna nie tylko za odbiór i integrację bodźców węchowych (chemicznych), ale również za: konsolidację śladów pamięciowych, sterowanie zachowaniami instynktowopopędowymi (np. instynkt macierzyński, popęd płciowy), regulację emocji w ośrodkach tam się znajdujących. Węchomózgowie jest bezpośrednio związane z układem limbicznym.
To tam znajdują się: ciało migdałowate – struktura odpowiedzialna za filtrowanie i podstawową ocenę bodźców z zewnątrz (jadalne – niejadalne, przyjemne – przykre), hipokamp – odpowiedzialny za pamięć, wzgórze i podwzgórze – główne fabryki hormonów wpływających na nasze stany emocjonalne. To układ limbiczny odpowiada za przetwarzanie doznań zmysłowych i emocji. Jest on też siedzibą struktur odpowiedzialnych za tworzenie się śladów pamięciowych, wspomnienia, naukę. Tam, gdzie w człowieku tworzą się prawdziwe, pierwotne i najtrwalsze wspomnienia decydujące bezpośrednio o naszych zachowaniach, nie dochodzi do głosu świadomość i analiza. Emocje są immanentnym elementem procesu zapamiętywania. Są niezbędne do podejmowania decyzji. Ludzie inteligentni, ale z uszkodzeniem ośrodków emocji, nie są w stanie podjąć żadnej decyzji. Osoby pozbawione pamięci, ale niepozbawione emocji, podejmują je bez trudu. Nagroda i poczucie satysfakcji, strach i zagrożenie, ból, frustracja – uczucia towarzyszące nowym umiejętnościom i uczeniu się – ułatwiają albo utrudniają ich utrwalenie się w umyśle. Dlatego właśnie wszelkie mnemotechniki
polegają na rozbudowaniu i wzmocnieniu sieci skojarzeń, zwłaszcza emocjonalnych i wrażeniowych. Świadomie możemy wzmocnić połączenia z nieświadomością, postawić tam „znaki rozpoznawcze” – emocje i obrazy, które pomagają skuteczniej odzyskać z naszego podświadomego magazynu potrzebne fakty. Indywidualne przeżycia i bodźce odbierane w ciągu życia są bardzo osobiste. Każdy buduje, wychowuje swój mózg w indywidualny, niepowtarzalny sposób, pomimo usilnych starań naszego systemu edukacji. Są jednak struktury, wspomnienia wspólne dużym grupom ludzi. Psychologowie nazywają je ogólnie „schematami poznawczymi”, opartymi na zasadzie „zawsze, kiedy X to Y”. Są to ogólne zasady, które rządzą zachowaniami innych ludzi i naszym własnym. W jeszcze głębszych rejonach naszego umysłu znajdują się uniwersalne, międzykulturowe wzorce, nazywane archetypami. Archetypy obejmują, najkrócej mówiąc, podstawowe ludzkie typy osobowości i zachowania, które są z nimi związane. Każdy, kto usłyszy określenie Mędrzec, Buntownik, Opiekun czy Dobry Władca, ma przed oczyma konkretny obraz, jest w stanie błyskawicznie przywołać jego cechy osobowości, zachowania i natychmiast wie, czego od takiej 27