Hubert Mełges Urodził się 16 maja 1948 r. w Zwierzyńcu, w powiecie zamojskim. Po ukończeniu Liceum Ogólnokształcącego w Skale podjął studia na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej. Pracę dyplomową pod kierunkiem prof. dr. hab. inż. arch. Mieczysława Chowańca obronił tu w 1972 r. 1 lutego 1973 r. został zatrudniony w Zakładzie Architektury i Planowania Wsi (jako były stypendysta), w strukturze Instytutu Urbanistyki i Planowania Przestrzennego Politechniki Krakowskiej. W 1988 r. obronił na Wydziale Architektury PK doktorat pt. „Osadnictwo w strefie ochronnej Ojcowskiego Parku Narodowego w aspekcie zagadnień ekologicznych” (promotor: prof. arch. Mieczysław Chowaniec). 9 września 2014 r. Rada Wydziału Architektury PK, po zapoznaniu się z recenzjami i dorobkiem naukowym oraz protokołem i uchwałą komisji habilitacyjnej, powołanej przez Centralną Komisję ds. Stopni i Tytułów, nadała mu stopień doktora habilitowanego w dziedzinie nauk technicznych, w dyscyplinie architektura i urbanistyka, specjalność: urbanistyka i planowanie przestrzenne. Na PK od początku intensywnie włączył się w prace naukowo-badawcze Zakładu Architektury i Planowania Wsi na rzecz gospodarki narodowej. Efektem współpracy prowadzonej w latach 1973–1977 z Instytutem Zootechniki w Krakowie oraz Instytutem Zootechniki w Grodźcu Śląskim były projekty eksperymentalnych budynków inwentarskich. W latach 1975–1976 wspólnie z Urzędem Wojewódzkim w Krakowie opracowano zespołowo koncepcję gminnych ośrodków usługowych i centrów kulturalno-społecznych. Wykonywane były również prace planistyczno-architektoniczne dla Wojewódzkiej Pracowni Planowania Przestrzennego w Katowicach. Pod jego kierunkiem powstały (na zlecenie Centrum Projektowego Badań i Realizacji Obiektów Kultury w Warszawie) „Wytyczne kierunkowe do studium planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego wsi Racławice” (w województwie kieleckim) oraz „Koncepcja planu szczegółowego zagospodarowania wsi Racławice-Janowiczki” (przygotowywał również materiały wyjściowe koncepcyjne Ośrodka Usługowego Czynu Rewolucyjnego Chłopów Polskich w Racławicach oraz skansenu budownictwa ludowego z terenu gminy
Racławice). W latach 1980–1981 kierował projektem realizowanym wspólnie z Biurem Rozwoju Krakowa i dotyczącym wytycznych do planów zagospodarowania przestrzennego (opracowanie „Przemiany struktury osadnictwa wiejskiego w strefie ochronnej Ojcowskiego Parku Narodowego”). Wśród jego zainteresowań naukowych szczególne miejsce zajmowało zawsze projektowanie dla terenów wiejskich, zwłaszcza obiektów budownictwa jednorodzinnego (z uwzględnieniem tradycji i archetypu lokalnego we współczesnym budownictwie). Jest autorem kilkudziesięciu takich projektów. Niektóre, opracowane na zlecenie Urzędu Wojewódzkiego w Częstochowie oraz Dyrekcji Jurajskich Parków Krajobrazowych w Krakowie w 1995 r., zostały zamieszczone w „Katalogu domów typowych Jury Krakowsko-Częstochowskiej”. W badaniach nad architekturą wiejską dr hab. inż. arch. Hubert Mełges skupia się na problematyce planowania i architektury wsi, w kontekście szeroko rozumianego zrównoważonego rozwoju, stawiając sobie za cel wyjaśnianie szczególnie groźnego zjawiska, jakim jest antropopresja na terenach wiejskich. Ważna w jego twórczości jest również architektura sakralna. Zaprojektował trzy kościoły: w Rudnie, (Nagroda Województwa Małopolskiego im. St. Witkiewicza), w Krakowie (dzielnica Borek Fałęcki) i w Krzeszowicach. Opracował projekty rozbudowy i remontu ośmiu kościołów. Projektował rozbudowy i nadzorował prace w czterech klasztorach. Specjalizuje się w projektach nowych budynków plebanii i modernizacji starych. Jest autorem i współautorem kilkunastu nagrodzonych projektów architektonicznych. Jego dzieło to m.in. Dom Samotnej Matki w Krakowie oraz rozbudowa
ośrodka rekolekcyjnego w Skomielnej Czarnej. Pod jego kierunkiem wykonano i zrealizowano projekt Domu Dzieła Pomocy św. Ojca Pio w Krakowie przy ul. Loretańskiej 11 (II nagroda w konkursie „Realizacja Roku” i wyróżnienie w konkursie „Kraków bez Barier”). Kolejny budynek wykonany w ramach tego projektu przy ul. Smoleńsk 4 otrzymał I nagrodę w konkursie „Kraków bez Barier”. Jest współautorem projektu dwóch kamienic w Krakowie (przy ul. Miechowskiej i 29 Listopada). Uczestniczył w opracowaniu projektu rewitalizacji Nowego Sącza. Wraz z artystą rzeźbiarzem Janem Siekiem otrzymał nagrodę za Pomnik Orląt Lwowskich we Wrocławiu (został zrealizowany). Z powodzeniem wykonuje projekty małej architektury, wnętrz i mebli, jak również ekspertyzy różnych budynków. W swoim dorobku ma 104 artykuły, opublikowane w różnych krajowych i zagranicznych czasopismach naukowych i popularnonaukowych; 42 wystąpienia na konferencjach o zasięgu krajowym i międzynarodowym. Prowadzi zajęcia dla studentów z przedmiotu architektura i planowanie wsi. Współpromotor 22 prac magisterskich i 6 prac inżynierskich. Od 1995 r. do chwili obecnej opiekuje się Studenckim Kołem Naukowym „Karpaty”. Przez 12 lat był współorganizatorem i komisarzem konkursów studenckich o zasięgu uczelnianym i ogólnokrajowym na projekty kapliczek i krzyży przydrożnych. Ich plonem było kilkanaście wystaw. Natomiast swoje prace pokazywał na ośmiu różnych wystawach architektonicznych. Od 15 lat zasiada w Radzie Wydziału Architektury PK. Jest członkiem: Stowarzyszenia Architektów Polskich, Sekcji Urbanizacji Krajobrazu Wsi Oddziału PAN w Krakowie, Sekcji Polskiej ECOVAST, Izby Architektów Polskich, Izby Inżynierów Budownictwa. Posiada uprawnienia projektowe oraz uprawnienia do wykonywania prac projektowych przy zabytkach nieruchomych w specjalności architektonicznej. Był nagradzany przez ministra nauki, szkolnictwa wyższego (zespołowa II stopnia; 1975 r.) i wielokrotnie przez rektora PK. Uhonorowany Srebrną Odznaką „Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa”(1989 r.), Srebrnym Krzyżem Zasługi (2003 r.). Jest żonaty, ma syna. Jego hobby to: rysunek i malarstwo, podróże, narciarstwo, pływanie, jazda na rowerze.
11
Informacje
12/2014 NASZA POLITECHNIKA