ACACIA FRISIA

Mijn vader was naast gepassioneerd rozenkweker ook boomkweker.

Opgeleid bij vermaarde kwekers in Engeland. Hij veredelde de Acacia tot een boom die in de herfst prachtig goudgeel kleurt. Naar de naam van de kwekerij werd dat de Acacia Frisia. Als kind speelde ik vaak bij die boom, maar vergat hem. Totdat ik van vrienden een foto kreeg uit Usk, Wales. Met de Acacia Frisia en de naam van mijn vader op een begeleidend bordje.

Als boekverkoper heb ik duizenden bomen door mijn handen laten gaan. Een daarvan is De man die bomen plantte van Jean Giono, een korte novelle fraai uitgevoerd met houtsneden. Ik las het voor, tijdens het traditionele kerstdiner met familie en vrienden in de boekwinkel. Het gaat over een man die in de Auvergne eikels raapt en de beste poot. Dag in dag uit, jaar in jaar uit, zich niet van de wijs laat brengen bij tegenslag. Op het eind van zijn leven is er een groot eikenbos. Het is een lofzang op koppig gestaag doorgaan.

In het Broekland woont een vrouw die bomen plant in weilanden waar eens Engels raaigras stond. De bemesting werd gestopt en al jarenlang worden er elk jaar bomen geplant, fruitbomen met de wonderlijke naam als het Zijden Hemdje, een kersenboom met vier geënte soorten, bomen als de Kaukasische vleugelnoot, Himalayaberk, Sneeuwklokjesboom, Uiensoepboom, de statige Moeraseik, knotwilgen en veel rode beuken… en de Acacia Frisia.

Je plant en weet, je zult ze nooit tot volle wasdom zien komen. Planters accepteren dat maar het maakt mij boos en weemoedig. Soms zie je bij wolkenrijke herfstluchten zonnestralen als lichtsluizen, haast tastbaar doorbreken. Dan denk ik dat het luikjes in de hemel zijn, waar bomenplanters honderd jaar later doorheen kijken om hun geplante bomen met een milde glimlach te bekijken en beamen dat geld alleen groeit als je bomen plant.

“Ik woon op de Utrechtse Heuvelrug. Een unieke beleving van het typisch Nederlandse stuwwallenlandschap.

Vanuit het raam van mijn werkkamer kijk ik uit op dit prachtige landschap en het eerste wat ik zie is een hele oude Katalpa.

De Katalpa en ik zien elkaar elke dag en dat geeft een verbinding en respect voor de kracht van de natuur.“

Frits van Bruggen over zijn favoriete boom, de Katalpa