Dan Van Severen Collectiepresentatie In ‘t kort Dan Van Severen (1927-2009) woonde en werkte een tiental jaar in Brugge. Zijn oeuvre ontwikkelde zich toen van geometrische materie naar een bijna zuiver lineair alfabet, maar steeds met een meditatieve dimensie. Het Groeningemuseum bezit meerdere schilderijen, een tekening en veel grafiek van Van Severen. Werken van Etienne van Doorslaer, Luc Claus en Mark Verstockt vullen deze presentatie aan. Een documentair gedeelte situeert de kunstenaar in de Brugse, nationale en internationale kunstwereld. Meer info Dan Van Severen wordt beschouwd als een van de belangrijkste naoorlogse Belgische kunstenaars met werk in heel wat musea. Het Groeningemuseum heeft een ensemble van dertig werken (titels): twee olieverfschilderijen uit de jaren 1960, een belangrijk triptiek met inkt op temperadoek uit 1977-78, een tekening en grafiek uit de periode 1967-1991. Dan Van Severen wordt in Lokeren geboren op 8 februari 1927, hij overlijdt op 15 februari 2009 in Gent, straks vijf jaar geleden. Van 1959 tot 1971 woont en werkt hij in Brugge. Hij is leraar aan het Hoger Rijksinstituut voor Technisch Onderwijs (HRITO) en heeft daar o.a. tekenaar en graficus Luc Claus als collega. Na een kort verblijf in het centrum van Brugge, woont hij lange tijd in de deelgemeente Sint-Andries. Hij deelt een tijd een atelier met Pater Maur (Etienne van Doorslaer) in de abdij van Zevenkerken en verhuist nadien naar een eigen atelier in het Kasteel Ter Wind (op de plaats van de huidige Brugse gevangenis). Hij onderhoudt contact met de leden van de Brugse avant-garde beweging Raaklijn, met Herman Sabbe, Paul De Wispelaere en Jaak Fontier, die een persoonlijke vriend blijft ook als Van Severen naar De Pinte, Evergem, Gent en Luik verhuist. Aanvankelijk werkt Van Severen met olieverf. Vanuit een pasteus, expressionistisch schilderen met dikke verflagen in gebogen lijnen in de jaren 1950, ontwikkelt zich in het daaropvolgend decennium een geometrisch-abstracte stijl in een vlakke schildertechniek. Vanaf 1970 komt hij tot een zuiver lineair alfabet. Tijdens het proces van dematerialisering wordt de olieverf eerst vervangen door tempera. Daarna neemt inkt de plaats in van verf. Als gevolg van de voortdurende versobering beperkt zijn beeldtaal zich vanaf dan tot verticalen en horizontalen (kruisen), diagonalen, vierkanten, ruiten en cirkels. Ondanks de beperking, valt het werk allesbehalve in herhaling, integendeel, het is ontzettend divers en het daagt steeds opnieuw uit om bekeken te worden. Meer dan louter abstractie, hebben zijn werken vaak een meditatief, ascetisch effect. Het transcendente karakter is het einddoel. Van Severen voelt zich op dat vlak verwant met Paul Cézanne, Constantin Brancusi en Jan van Eyck. Het grafisch werk uit het prentenkabinet van het Groeningemuseum maakt een wezenlijk deel uit van de tentoonstelling. In die grafiek (litho’s maar vooral etsen) puurt Van Severen zijn thema’s uit. Hoewel Van Severen in zijn schilderkunst steeds meer versobert en dematerialiseert, blijkt in zijn etsen op koper- of zinkplaat zijn nadrukkelijke aandacht voor de kwaliteit van de materie en de ambachtelijkheid. Zijn etsen zijn tot in het kleinste streepje uitgewerkt, en ook de kwaliteit van het papier en van de druk genieten zijn bijzondere aandacht.
p. 3
Het werk van Van Severen wordt aangevuld met werk uit het Groeningemuseum van stadsgenoot Mark Verstockt (Lokeren, 1930), collega Luc Claus (Aalst, 1930 – Brussel, 2006) en geestesgenoot Etienne Van Doorslaer (Saint Remy-les-Chevreuses (FR), 1925 – Brugge, 1 februari 2013). Een documentair gedeelte situeert de kunstenaar in de Brugse, nationale en internationale kunstwereld.