21. G Ü N
“Hiçbir şey. Sadece ben hayatım boyunca Dünya’yı me rak ederken, sizin de bizi hayal ettiğinizi düşünmek çok
acayip.” Sasha ona tuhaf tuhaf baktı ama tekrar yürümeye başla dı. ‘‘Gerçekten mi? Peki, ne bilmek istiyorsun?” Wells neredeyse hiç duraksamadı. “Felaket’ten kaç kişi sağ kurtuldu? Ayakta kalan şehirler var mı? Hiç okyanusu gördün mü? Şey olunca ne oluyor...” Sasha’nın ona sırıttı ğını görünce sustu. “Neden teker teker gitmiyoruz?” “Tamam,” dedi Wells gülümseyerek. “İlki o zaman. Kimler sağ kaldı? Bombalar yağdıktan sonra ne oldu?” “Emin değiliz,” diye itiraf etti Sasha. “Atalarımız yeral tında derinlerde, kendi kendine yetebilen bir bomba sığı nağına ulaşabilmişler. Oradaki kireçtaşı onları radyasyon dan korumuş. Sadece elli yıl önce tekrar yüzeye çıkmışlar. İnsanların yaşamına dair başka herhangi bir iz yok. Bildiği miz kadarıyla tek sağ kalan bizleriz. Ama kim bilir? Dünya genelinde başkaları da olabilir.” “Peki, tam olarak neredeyiz?” diye sordu Wells. “Hadi canım!” Şaka yapıp yapmadığını anlamaya çalışır gibi kaşlarını çattı. “Kuzey Amerika’dayız, eskiden adına Virginia denilen yerde. Gerçekten sizi nereye gönderdikle rini söylemediler mi? Bütün bu gizlilik neden?” Wells duraksadı, görevle ilgili ne kadar şey paylaşmak istediğinden emin değildi. Hepsinin suç işlediğini ve on sekizinci doğum günlerinde idam edileceklerini itiraf et-
117