Hop naar de top!
0
Inhoud Hop naar de top!............................................................ 1 Sportdag van de vijfdejaars ........................................... 3 Interscolair zwemkampioenschap .................................. 5 Chrysostemos ............................................................... 7 Chrysostomos Kasteelpleinstraat ............................... 8 Chrysostemos 7 winkel en ............................................. 9 Geloof in jezelf............................................................. 22 Jeugdboekenweek ...................................................... 23 Cultuurproject 2009: ‘ Mijn droomstad’ ..................... 26
Sportdag van de vijfdejaars
interessante leerlingen. En toch ook omdat het de enige groep was die geen “body pump” zou doen. Body pump! De activiteit waarop muziek gedanst zou worden, en buik- en andere spieren zouden worden aangesproken!
De sportdag was een zeer fijne dag, geschraagd door voorbeeldige studenten (als het goed is, mag het gezegd worden) en dito begeleiders (als het goed is, …) én werd gestimuleerd door een aangenaam verwarmend, eerste lentezonnetje. Na het programma van de dag te hebben doornomen, koos ik om 5D te begeleiden in hun Spartaanse inspanningen. Vooreerst omdat het als co-titularis toch enigszins mijn klas is en uit ervaring weet ik dat deze klas gevuld is met wetenschappelijk
“Dat is toch geen echte mannensport?” argumenteerde de macho in mij, terwijl ik redelijkerwijze terdege besefte dat mijn vleselijke voertuig al die lenigheid niet aandurfde.
5D was dus mijn keuze en het moet gezegd: hun enthousiasme geleek op dat van een
3
hyperkinetische puppy in een ballenbad. Helaas werd gedurende het verloop van de dag duidelijker dat geest en lichaam niet steeds één zijn. Bij de eerste sport, badminton, was het reeds aandoenlijk grappig hoe sommigen de ooghandcoördinatie van een cataractlijder hadden. Anderen vertoonden dan weer een natuurlijke aanleg voor eender welke sport. Fitness was de volgende activiteit. Hier werd al eens gewoekerd met de krachten en al dan niet jaloers naar mekaars prestaties gekeken. Memorabel hier was de trilplaat en de daarmee gepaard gaande constipatiehouding (zie foto). Er werd ook nog gehockeyd en ondervonden dat dat onder de zon eigenlijk wel een leuke sport is. De sport die bij de studenten nog het meest de wenkbrauwen
4
deed fronsen omwille van haar categorisatie was bowling. Op de banen bleek al snel dat ook sportcomplex Ter Elst haar niet erg serieus nam. Er gebeurden vele foute zaken tijdens het bowlen, maar het merendeel werd veroorzaakt door de technische mankementen en haperingen van de baan zelf. De tenniswedstrijden en vooral het coördineren van de bewegingen van de diverse ledematen maakten duidelijk dat God bestaat, en dat ze een gevoel voor humor heeft. Wat ook opviel op deze dag was de ongelooflijk competitieve geest bij de jongens. Wat jammer toch dat dit zich niet op meer theoretische gebieden wil uiten. De opstoot van adrenaline en testosteron tastte echter wel de verbale kwaliteiten aan. Geregeld hoorde ik de kreet: “Ej! Checkt mij!”
Ons focussen op het feit dat twee talen hier foutief vermengd worden en het haast archaĂŻsch aandoende gebruik van de imperatief, zou ons doen voorbijgaan aan een belangrijk gegeven. Ontdaan van het controlerend bewustzijn kwam hier immers een universele boodschap naar boven: Checkt mij! Merkt mij op!
Ziet mij graag Alsjeblief? Met andere woorden: wij leerkrachten moeten onder de jongensachtige machobranie en het meisjesachtige dĂŠdain durven kijken. We zouden stuk voor stuk onschuldige wezentjes aantreffen, hunkerend naar onze liefde en aandacht. Innerlijk even mooi en fragiel als een bonsaiboompje.
SLIM 48
Interscolair zwemkampioen schap
Zeventien leerlingen 1eindigden bij de eerste tien in hun categorie. Hierdoor mochten zij mee naar Brugge om daar op 4 maart deel te nemen aan het Vlaams zwemkampioenschap. Hieronder volgen enkele
Op woensdag 28 februari heeft Sint-Lievens deelgenomen aan het jaarlijks provinciaal zwemkampioenschap.
1
Jeroen, Emiel, Vincent, Igor, Saartje, Joren, Tim, Wannes, Willem, Amber, An-Sofie, Katrien, Matthias, Wouter, Quinten, Timothy, Levi.
5
impressies van betrokken leerlingen. Wij mochten om 10.20 de school “skippen� om naar Brugge te vertrekken. Normaal gezien is dit goed op tijd. Dat zou je denken,
maar dat is dan buiten het openbaar vervoer start te halen. Er was echter nog tijd en kon het korte spurtje naar het zwembad beschouwd worden als een goede opwarming. Voor het inzwemmen waren ze immers wel te laat. De rest van de groep zette zich op de tribune om al gillend, roepend en klappen de vier mannen van de eerste graad aan te moedigen. En er werd al onmiddellijk goed gepresteerd! Een zilveren medaille voor Jeroen Van den Broeck en een bronzen medaille voor Emiel Brusselmans. Gezien de omstandigheden een meer dan puik resultaat.
6
gerekend. Zo hadden we enkele probleempjes bij het overstappen en kwamen we later aan dan verwacht. Hierdoor dachten enkele onschuldige zieltjes (de leerlingen van de eerste graad) dat ze nog moesten lopen om hun Na een goed uur wachten was het dan de beurt aan de cadetten van de tweede graad. Toen we ons eenmaal hadden omgekleed, moesten we nog lang wachten alvorens de wedstrijd aanving. We probeerden eerst nog wat op te warmen door wat baantjes te trekken maar er was zoveel volk in dat zwembad dat een fatsoenlijke opwarming er echt niet inzat. Langs de kant waren we mekaar allemaal zenuwachtig aan het maken en de deelnemers aan het aanmoedigen (eigenlijk moedigden we enkel onze eigen leerlingen aan, en lachten we de tegenstanders uit). Toen het eindelijk onze beurt was om aan de wedstrijd te beginnen waren we zo opgedraaid dat het voorbij was voor we het wisten. Bij de prijsuitreiking waren we dan ook aangenaam
verrast door de behaalde medailles. Tim Van everbroeck een zilveren medaille en Willem Keeris een bronzen medaille. Ook de estafetteploeg (Igor, Tim, Wannes en William) behaalde brons. Als afsluiter van de dag was het de beurt aan de derde graad. Nogmaals een uurtje vol stressvol wachten en het meermaals opzoeken van mekaars grenzen (op elk vlak). Het resultaat? Een zilveren medaille voor Matthias Van
den Broeck, een bronzen medaille voor Wouter Wouters en ook hier een derde plaats voor de heren van de estafettepleog (Matthias, Preben, Tim en Wouter). Om 18 uur konden we ons terug naar huis begeven, vermoeid maar voldaan. (Vincent Nagels, Jeroen Van den Broeck, Tim Van Everbroeck, Amber Billion, Matthias Van den Broeck en mevr. Vervliet)
SLIM 48
Chrysostemos
HĂŠt feest van de zesdejaars en als dusdanig de uitgelezen kans om (soms wat prematuur) op ludieke wijze afscheid te nemen van de school. De laatste jaren is het traditie geworden in
Antwerpen om de avond tevoren reeds deze aangelegenheid fors te vieren. Ook dit jaar was het zo, maar hoewel de geest van sommigen op de bewuste dag enigszins afwezig leek, bleek het algemene zombiegehalte wel mee te vallen. Wat ons wel opviel, was dat het geheugenvermogen van de zesdejaars een behoorlijke beschadiging heeft opgelopen. Hoe anders te verklaren dat de getuigenissen, die u hieronder
7
kunt bekijken, over deze heuglijke dag zo beperkt zijn. Laten we hopen dat de flinke feestvierders tegen juni weer kunnen beschikken over alle cognitieve capaciteiten.
Chrysostomos Kasteelpleinstraat Op vrijdag 30 januari vierden we met de laatstejaars Chrysostomos, het feest van de laatste honderd dagen. Naar jaarlijkse gewoonte gingen we van start met de buitenshow, die dit jaar minder goed verliep dan gepland. De slechte geluidsinstallatie maakte het onmogelijk om alles in goede banen te leiden waardoor de buitenshow in het water viel. Uiteraard werd deze fout rechtgezet met de geweldige binnenshow. Alle klassen hadden iets voorbereid en perfect voorgebracht naar het
8
enthousiaste publiek. Naast de schitterende dansjes was er de Quiz van 6D, een eigen interpretatie van ‘De slimste mens ter wereld’ met Mevr. Vinks, M. Van den Broeck en M. Jolie als kandidaten. Verder waren er ook nog enkele filmpjes waarin een gezonde dosis creativiteit en hilariteit te zien was. Afsluiten deden we met de slotact waarin 4 leerlingen, verkleed als leerkracht (met maskers), uit de kleren gingen naast Frederik Caenepeel die het podium in zijn Boratstring onveilig maakte. Alle klassen van het zesde jaar worden bij deze bedankt voor hun geweldige inzet en enthousiasme. XXX Het Feestcomité
Chrysostemos 7 winkel en kantoor
buikjes werden lekker rond gegeten.
Vrijdag 30 januari, wat een hectische dag! 7 winkel heeft lekker o
Interview Johan Aerts ntbeten met mevrouw Mees. Nadien zijn ze gezellig gaan bowlen. De leerlingan van 7 kantoor hebben voor de school frietjes en Turkse pizza gemaakt. Zowel voor de speeltijd als voor de middagpauze kon er lekkers besteld worden. Het rook lekker in de gangen en de met een ruimere belangstelling voor taal en cultuur. Die belangstelling dreef Johan het land uit; hij
Johan Aerts (MT 1994). Gemiddelde leerling, regelmatig, ijverig, correct, beleefd. Wat teruggetrokken. Onopvallend dus, vijftien jaar geleden. MT was geen bolwerk van wiskundige en wetenschappelijke bollebozen, eerder een rendez-vous punt voor gasten ging naar de VS... met een aantal
9
merkwaardige gevolgen.
Is het mogelijk om in twee zinnen je herinnering aan SintLievens begin jaren negentig samen te vatten? Twaalf jaar op het St. Lievenscollege, voor het grotendeels zorgeloos en boeiend, waar ik van kleuter tot adolescent ben opgegroeid en opengebloeid en waarvan nu trots oudleerling ben. De jaarlijkse vastenvoettochten en de nodige sponsoren optrommelen waren altijd een hoogtepunt en de schoolreis
10
naar Moskow en St. Petersburg in Rusland als laatstejaarsstudent was een onvergetelijke belevenis.
Had je tijdens je humaniora al de ambitie om chirurg te worden? Niet echt. Moest iemand me gevraagd hebben tijdens de proclamatie in 1994 of ik zin had om nog eens 16 jaar verder te studeren zou ik gedacht hebben “NO WAY. ARE YOU OUT OF YOUR MIND?� Nu besef ik, uiteraard, dat het allemaal maar een perspectiefpunt is
Hoe heb je die lange studie al die jaren toch kunnen volhouden?
In het middelbaar heb ik altijd ontzettend hard moeten studeren. Het is voor mij nooit vanzelf gekomen. Ik was en ben zeker geen genie. Studeren was nooit gemakkelijk. Toen ik in de derde graad zat dacht ik aan een universitair diploma in één of andere richting; dat geneeskunde een verwezenlijking zou worden had ik nooit gedacht, laat staan transplantchirurg, en dan nog wel in het “Land of Freedom and Opportunity!” waar de enige grenzen je eigen dromen zijn. Keihard heb ik ervoor moeten knokken. Ik heb veel moeten laten en duidelijk prioriteiten moeten stellen over de
jaren heen. Ik heb veel gemist op veel verschillende vlakken. Dat waren bewuste keuzen. Als ik zo even bezin en terugblik op de voorbije jaren is het moeilijk te vatten dat ik reeds 15 jaar in de VS studeer. Binnenkort woon ik al langer in de VS dan ik in België geleefd heb. Ik had dit nooit verwacht toen ik in 1994 afstudeerde aan het College. Kortom, ik bekijk mijn opleiding als een marathon. Had ik kunnen sprinten? Zeker en vast. Maar dan had ik het niet kunnen volhouden voor 16 jaar. De aankomst is 30 juni 2010. Dan ben ik klaar voor mijn eerste echte job.
11
Hoe ben je in de VS terecht gekomen?
Dat heb ik gedeeltelijk te danken aan Mr. Vanhoutte, mijn leraar Engels in het vijfde middelbaar. Tijdens dat schooljaar sprak hij over zijn dochter die voor een jaar in de VS studeerde met American Field Service. Via hem ben ik daar. Mijn eerste keuze is dan de VS geworden met tweede keuze Canada en als allerlaatste keuze Hong Kong. Ik heb het geluk gehad geselecteerd te zijn geworden voor mijn eerste keuze. Op 9 augustus 1994 ben ik dan naar de VS afgereisd van Brussel naar John F Kennedy Airport in New York met een Boeing 747 van Sabena. En dan van New York 12
in contact gekomen met de uitwisselingsorganizatie AFS. Ik moest 3 landenkeuzen opgeven. Aanvankelijk wilde ik naar AustraliĂŤ, maar daar kon ik enkel voor 6 maanden naartoe omwille van de indeling van het schooljaar verder door naar Kansas City in de staat Missouri met TWA voor een week oriĂŤntatie vooraleer we naar onze gastfamilies zouden doorreizen. Beide luchtvaartmaatschappije n zijn ondertussen geschiedenis geworden. Nogmaals een herinnering dat niets blijvend is en de wereld rondom ons heen constant veranderd. Is er iets in de VS dat je zodanig aantrekt dat je
daar blijft en je blijkbaar niet naar België terugwil?
De mogelijkheid om je hart te volgen en je dromen echt te realizeren. Ik ben van het ene in het andere avontuur beland en was nooit van plan zo lang in de VS te wonen. Van de ene mogelijkheid kwam de volgende verder. Het leven zit zo boordevol verrassingen en uitdagingen. Voor het ogenblik doe ik het nog graag en voel ik me hier goed in de States. Het dagdagelijkse leven is zeker en vast niet hoe het wordt weergegeven in Amerikaanse filmen. Je kan hier heel gezond en lekker eten. Er is ruimte en mogelijkheid om te sporten. En de natuur is hier fantastisch. Reizen door de VS is een verijkende ervaring.
Ik geloof dat ik in België deze mogelijkheden nooit zou gehad hebben. En moest ik chirurg geworden zijn had ik toch nog naar de VS moeten komen voor de specializatieopleiding tot transplantchirurgWas het niet moeilijk je familie achter te laten?
Het allereerste jaar was dat wel vrij moeilijk omdat ik me moest aanpassen aan een nieuwe cultuur in een vreemd land met een andere taal (vooral dan de “slang”) en unieke tradities zoals Halloween en Thanksgiving. Over de jaren heen heb ik mij daar wel langzaam maar zeker aan aangepast en voel ik me nu hier thuis. Het feit blijft dat ik meer dan 6000 km van mijn familie fysisch
13
verwijderd blijf. Wij telefoneren wekelijks en we e-mailen nu ook regelmatig. Mijn familie komt ook regelmatig op bezoek naar de VS en in zoverre het mogelijk is voor mij reis ik ook terug naar “the old country.” Terwijl mijn verantwoordelijkheid alsmaar vergroot, wordt het moeilijker en moeilijker om naar België te komen. Ik moet echt een bewuste inspanning maken om het te realizerenHoe zag je (studie)loopbaan er concreet uit na je humaniora? 1994-1995 Herhaling laatste jaar humaniora als AFS (American Field Service) uitwisselingsstudent op Algona High School in Algona in de staat Iowa als culturele en
14
algemene levenservaring. 1995-1999 4-jarige studie van Bachelor of Science Degree in Biologie op Drake University in Des Moines, Iowa. 1999-2003 4-jarige opleiding tot arts als Doctor of Osteopathic Medicine op Des Moines University-Osteopathic Medical Center in Des Moines, Iowa. 2003-2008 5-jarige opleiding tot Algemeen Chirurg op Michigan State University in het ziekenhuis Genesys Regional Medical Center in Grand Blanc, Michigan. 2008-2010 2-jarige specialisatieopleiding tot abdominaal transplantchirurg (lever-, nier-, en
plancreastransplantatie) op de University of Minnesota, University
Kan je een idee geven hoe zwaar die opleiding concreet is?
Werkdagen zijn typisch 12-14 uren lang. Ik ben 24 uur op 24 en 7 dagen op 7 van wacht voor mijn respectievelijke dienst met 1 vrij weekend per maand. De andere 28 dagen werk ik aan één stuk door. Thuiskomen om zes uur ’s avonds betekent dat het een korte dag is geweest. Zeker en vast onbegrijpelijke werkomstandigheden in Europa. Maar dat is nu
Medical Center-Fairview in Minneapolis, Minnesota. éénmaal wat is vereist om transplantchirurg te worden. Soms vertrek ik naar het werk op donderdagochtend en kom ik niet terug thuis tot zaterdagavond: 40+ uren werken, opereren, organen oogsten en implanteren, meerdere malen per dag toeren op intensieve zorgen en de zalen; zorgen voor de ziekste patiënten is veeleisend maar tegelijkertijd geeft het ook voldoening. Werkweken van 100-110 uren zijn typisch. Om dit vol te houden is het ontzettend belangrijk dat je het met hart en ziel doet. Het
Zijn de werkdruk en het verantwoordelijkheidsgevoe l vaak niet verstikkend?
verantwoordelijkheidsge voel is niet verstikkend omdat deze met kleine
15
stapjes vergroot over de jaren heen. De verantwoordelijkheid die gegroeid over de voorbije 6 jaar. Het is een spectrum: als student geneeskunde had ik geen verantwoordelijkheid (Dat waren de échte zorgenloze jaren.) en eind volgend jaar zal ik de ultieme verantwoordelijkheid dragen. Om deze verantwoordelijkheid te kunnen dragen moet je een zekerheidsgevoel ontwikkelen op zowel
ik heb patiënten
je patiënten beïnvloeden. Bijvoorbeeld, de beslissing om een zieke patiënt wel of niet te transplanteren, wetende dat die persoon zou kunnen overlijden als ze op de transplantatielijst blijven staan. Niets in de geneeskunde is
zwart of wit. In tegendeel, meestal is het een grijze schakering. Het is altijd de voor- en nadelen wikken en wegen samen met inspraak van de patiënt.
16
voor
mijn is
persoonlijk als kennisen bekwaamheidsvlak. Dit process vraagt werkelijk jaren tijd, studie en dedicatie om het te ontwikkelen. Het klinkt misschien raar maar ik sta er niet meer bij stil. Je doet het dag in en dag uit van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat en voor je het zelf realizeert neem je ultieme belangrijke beslissingen die de zorg en eindresultaat van
Wat de werkdruk betreft is een heel andere zaak. Wel
(diepe zucht) ... die is ontzettend groot. Gewoon omwille van het feit dat het om mensenlevens gaat en niet gewoon een motoronderdeel van een auto of een stuk loodgieterij in een nieuwbouw (met alle respect voor automechanici en loodgieters). De marge voor fouten is ontzettend klein en kunnen gewoon niet veroorloofd worden. Onaanvaardbaar. Onze geest moet altijd op scherp staan. De werkdruk ondervind ik op verschillende vlakken. Laat me beginnen op het operatiekwartier tijdens de operaties. Geen fouten mogen begaan worden tijdens het oogsten en wegnemen van organen want dat zou het orgaan
in kwestie onbruikbaar kunnen maken. Als je dan “cross country” gevlogen hebt in een privé jet en 14 uur onderweg bent geweest is dat zeer stressvol. En geloof me, soms ervaar je “close calls.” Bij het implanteren van de organen moeten we altijd heel voorzichtig zijn geen schade aan te richten aan andere organen want dat leidt dan weer tot complicaties die dodelijk kunnen zijn. De slaapdeprivatie tijdens de opleiding tot transplantchirurg is het meest stressvol. Soms dagen aan één stuk doorwerken en operen voor 40 tot 50 uren zijn ondenkbaar maar mijn realiteit. Laat staan 3 dagen wakker blijven. Orgaanaanbiedingen
17
evalueren. Dag en nacht constant zoemeroproepen antwoorden. Tijdens een dagshift een 60-tal keer opgezoemd worden is een drukke dag maar geen uitzondering. PatiĂŤnten contacteren en oproepen (zelfs vanuit Canada). Je lichaam en geest worden fysisch and psychisch gewoon comfortabel verdoofd maar tijdens de operaties zelf ben je wel altijd alert. Het is een gevoel dat ontzettend moeilijk is om te beschrijven. Wat ik wel kan zeggen is dat ik tijdens de voorbije 9 maanden de grens van het menselijke fysische kunnen al meermaals heb aangevoeld. Ik weet ook met zekerheid dat deze werkuren niet vol te houden zijn; misschien 2 lange jaar
18
tijdens de opleiding maar daarna moet het verbeteren. Ik moet toegeven dat deze opleiding niet weggelegd is voor iemand die dagelijks absoluut 8 uur slaap nodig heeft om te kunnen functioneren. Zelf heb ik nog nooit naar stimulerende middelen gegrepen om de zware opleiding te overleven (nu of vroeger als student geneeskunde). Alleen cafeĂŻne in de vorm van koffie en Diet Coke, de Amerikaanse versie van Coca Cola Light (alhoewel de smaak toch nog altijd anders blijft). En zo gezond mogelijk eten en voor mezelf zorgen natuurlijk in zoverre dat dit mogelijk is.
Wat doe je ontspannen?
om
je
te
Ontspannen? Wel, af en toe samenkomen met vrienden voor een biertje of glaasje wijn en dan veel lachen is belangrijk en gezond. Echt therapeutisch. Tijdens mijn opleiding is er zeer weinig tijd voor ontspanning, vooral nu. Ik besef dat mijn leven op het ogenblik geen evenwicht kent en, eerlijk toegegeven, pathologisch uit evenwicht ligt. En daar moet ik mij gewoon bij neerleggen. Ik ben in de fase van willen slapen wanneer ik kan. Ontspannen kan je je alleen als je niet slaapgedepriveerd bent. Maar wanneer? Ik denk dat het een biologisch defensmechanisme is.
Van april tot oktober fiets ik ook graag rond de meren van Minneapolis. Verschillende keren per week maak ik dan een tochtje van ongeveer 15 km. Maandelijks onderga ik ook massagetherapie om mijn beenspieren, rug, schouders, armen en nek in goede fysiek en soepel te houden. Meer dan 80% van de tijd die ik doorbreng in het ziekenhuis is al staande. Ongeveer 50% van die tijd is al stilstaande aan de operatietafel. Al eens geprobeerd 24 of 36 uren ter plaatse still te staan? Het vraagt een uiterst gezonde fysiek en eist zijn tol. Na vele jaren regelmatige massagetherapie te hebben ondergaan kan ik de stress in mijn spieren voelen
19
opbouwen en weet ik wanneer het tijd is om te “ontstressen.” Met een maandelijkse behandeling onderhoud ik mezelf.
$250,000 in studieschulden hebben. Hier mag je niet bij stilstaan want de getallen maken je echt duizelig.
Zo lang studeren kost geld. Je hebt het waarschijnlijk niet altijd even breed gehad?
Sinds ik mijn opleiding tot chirurg ben begonnen in 2003 ben ik ook iets beginnen te verdienen maar niet genoeg om mijn studieleningen af te betalen. Met mijn 2001 Honda Civic heb ik nu al meer dan een kwart miljoen kilometers gereden. Voor het aantal uren dat ik per maand werk word ik eigenlijk minder dan het wettelijk verplicht minimumloon betaald.
Mijn acht-jarige opleiding tot arts heeft samen $260,000 gekost. Mijn familie heeft mij met mijn eerste 6 jaren geholpen en voor de 2 laatste jaren heb ik zelf studieleningen afgesloten hier in de VS. Over de voorbije 7 jaar zijn deze al gegroeid tot meer dan $120,000 die ik nu over de komende 20 jaar zal moeten afbetalen. En dan behoor ik, naar Amerikaanse normen, nog bij de gelukkigen. Ik ken een aantal collega’s die gemakkelijk
20
Natuurlijk is er overal veel geld bij betrokken. Mijn inschrijvingsgeld voor het laatste schriftelijke examen bedroeg $1500
en $2500 voor het mondelinge. Dan heb je nog niet gereisd (met vliegtuig noodzakelijk omwille van de afstanden), ergens overnachten, een auto huren en eten. Een onprettige financiĂŤle ervaring, vooral omwille van het feit dat ik alles al heb moeten betalen met mijn assistentenloon dat hetzelfde gebleven is voor de voorbije 6 jaar. Nadat ik eindelijk volledig afstudeer in juni 2010 zal ik de voorbije 16 jaar hopelijk een beetje kunnen inhalen.
In tegenstelling tot bij ons krijgen in de VS mensen zonder verzekering veel minder zorg of worden zelfs aan hun lot overgelaten. Hoe ervaart u als dokter die aanpak?
Als transplantchirurg word ik weinig blootgesteld aan deze problematiek. Het klinkt ruw en onmenselijk, maar zonder gezondheidsverzekering kom je nergens op een transplantatielijst terecht. Dat is spijtig genoeg de harde realiteit hier in de VS. Soms moeten we patiĂŤnten die gezondheidsverzekering problemen hebben (bvb omdat ze hun baan verliezen of te ziek worden op te blijven werken) van de transplantatielijst verwijderen. Ziekenhuisdirecties laten geen transplantaties toe die niet gedekt zijn en betaald zullen worden door de verzekeringsmaatschap pijen. Geen discussie. Punt.
21
Hoe heb de voorbije presidentsverkiezingen ervaren?
Eindelijk hoop voor de Amerikaanse samenleving op verbetering van het dagdagelijkse leven en terug een kans om gebroken internationale relaties te herstellen. Een president die zijn beleid zal voeren met de gewone man als centraal doelstellingspunt in plaats van de ultieme rijke individuen en bedrijven (corporate America).
Niets is volledig uitgesloten. Heb je tot slot als “ervaren student”een boodschap voor de leerlingen die nu aan Sint-Lievens studeren?
Tijdens de voorbije 15 jaar heb ik uiteraard een vak geleerd maar ook het één en ander dat ik gewone maar uiterst belangrijke levenskennis zou noemen. Ik zou graag deze boodschap met de leerlingen willen delen:
Ben je van plan ooit om terug te keren naar B?
Je weet nooit wat de toekomst brengt. Als je neervalt, sta recht en ga verder
Geloof in jezelf Geef niet op
22
Wanneer je opnieuw valt, sta terug recht en ga verder
Heb geen medelijden voor jezelf Studeer en werk hard Studeer en werk harder dan iedereen om je heen En volg je dromen met passie!! De wereld en de mogelijkheden om je heen zullen je verbazen!
Jeugdboekenw eek Jeugdboekenweek…wat een belevenis!! Boeken vol fantasie stormden onze klassen binnen en alles werd onder het stof vandaan gehaald. Juf Ann blies leven in alle boeken; de tovertrucs, fantasiedieren en griezelige monsters kwamen te voorschijn! Helemaal betoverd begonnen de Nijntjes, de ste Eendjes en alle 1
kleuterklassers volop te toveren. Iedereen en alles verdween en kwam terug, of veranderde in één of ander vreemd dier. Toverstafjes en bizarre toverhoeden vlogen in het rond! Spetterende sterren, flitsende stralen en onverstaanbare toverspreuken zweefden door de klassen. Ja,ja, ieder kreeg wat hij wensen wou… de
De 2 kleuterklassers voelden allemaal vreemde dingen in het pikkedonker! Want wie niet kan zien, moet voelen! Net zoals Schildpad, Vleermuis, Vogel, Octopus en Bok… Ieders fantasie sloeg op hol… er passeerden honderden fantasiedieren de révu! Persoonlijk ben ik in de gang een “oli-octovleer-schild-tijger-bok” tegen het lijf gelopen…ongelooflijk maar waar! de
De 3 kleuterklassers stonden dan weer oog in
23
oog met een reuzegroot, stinkend griezelmonster… “De gruffalo”!! Met zijn oranje ogen, groene wrat op de neus, paarse stekels op de rug, slagtanden, eeltige knieën èn platvoeten stond hij daar en keek naar hen… brr… bibberbang werden ze er van… Maar een kleine muis heeft hen geleerd om ‘slim’ te zijn en vooral ‘niet bang’!! Als echte stoere grieten en ferme kerels begonnen ze te knutselen en er kwamen heel wat “gruffalo’s” te voorschijn!! Als je deze twee weken een volle regenboog zag, grote, fonkelende sterren in pastelkleuren en af en toe een wauw-vuurwerk hier en daar… dan was dat hoogstwaarschijnlijk ‘de fantasie’ die ons dak open brak… Hét avontuur volgens een kleuterjuf Kleine Mannekes maken een groot verschil!”
24
Op zaterdag 17 januari 2009 hebben een aantal leerlingen van de tweede graad kostbare tijd vrijgemaakt om de beroemde “mannekes”, balpennen en wenskaarten van Vredeseilanden te verkopen aan de immer kritische Antwerpenaar. Via Jean-Marc Guessou (leerling 4A) kwam onze school in contact met Filip Cuypers van Vredeseilanden. Na een bewogen presentatie omtrent de lopende projecten deed hij een warme oproep aan de leerlingen om zich die bewuste zaterdag als vrijwilliger te melden. Weer en wind werden getrotseerd en de leerlingen van het SintLievenscollege haalden een mooi verkoopscijfer. Ook de volgende jaren zullen we verder samenwerken met Vredeseilanden en we hopen dan nog meer enthousiaste en geëngageerde vrijwilligers
te vinden. Voor de leerlingen die dit jaar meewerkten aan het behaalde succes: hartelijk bedankt! Jullie maakten een groot verschil! SLIM 48
Thema verkeer bij onze vijfjarige kleuters
Wonen en naar school gaan in het hartje van Antwerpen brengt toch wel wat gevaren met zich mee. Daarom vinden wij het zeer belangrijk dat onze kleuters leren om veilig om te gaan in het verkeer. In de klas bespreken we de 3 belangrijkste
verkeersborden; pas opborden, moet-borden en mag niet-borden. Buiten het vertellen, knutselen, schilderen, zingen en voorlezen, zetten we al deze informatie om naar de praktijk. Via de verkeerspolitie kan de aanvraag gebeuren om een speelstraatje uit te lenen om op school te gebruiken. Onze speelplaats werd dan ook omgebouwd tot een echte straat met fietsers, voetgangers en niet te vergeten de agent. Deze mocht klasboetes uitschrijven! In onze klas hebben we ook een verkeersagent uitgenodigd die meer info gaf over het oversteken
25
aan het zebrapad en het belang van de gordel te dragen in de auto, het noodnummer dat je moet vormen en de politieauto in het algemeen. Als juffen kunnen we er in ieder geval vol lof over spreken. Onze kleuters hebben echt genoten en
Cultuurprojec t 2009: ‘ Mijn droomstad’
enorm veel opgestoken van dit thema. Het enige wat we nu nog hopen is dat ieder van jullie zich mee inzet voor de toepassing en opvolging van alle verkeersregels. Bedankt! Juf Vicky, juf Katrin en juf Monique – SLIM 48
De bedoeling van het hele project is het maken een knutselwerk per klas, dat tentoongesteld zal worden tijdens de opendeurdag op 9 mei in turnzaal K. Om inspiratie op te doen en de fantasie te prikkelen over het thema, zijn alle klassen, van eerste kleuterklas tot en
Om de twee jaar werken we in de hele basisschool rond een bepaald thema dat te maken heeft met cultuur in al zijn vormen en gedaanten. Dit jaar kozen we als thema ‘Mijn droomstad’.
26
met het zesde leerjaar, op uitstap geweest.
De eerste kleuterklas volgde vier workshops (dans, drama, beeld en muziek) in de school, dit georganiseerd door Kindertheater Picalili (zie www.picalili.be). De kinderen van de tweede kleuterklas werken zelf aan een groot cultuurproject en bezochten in dit kader het Middelheimpark Ook voor de derde kleuterklas en het eerste en tweede leerjaar bereidde Picalili een interactieve stadswandeling voor, gelokaliseerd op en rond Antwerpen - Zuid. De kinderen van het derde en het vierde leerjaar gingen op wandel in de oude stad met Antwerpen averechts (zie www.antwerpenaverechts. be) en beleefden zo de fantasie van onze stad
jaren geleden!
Het vijfde en zesde leerjaar bracht dan weer een bezoek aan het nieuwe gerechtsgebouw! Een primeur, want normaal vinden er geen rondleidingen plaats in het ‘Vlinderpaleis’ voor kinderen van deze leeftijd. Speciaal voor het Sint – Lievenscollege bereidden enkele gidsen toch een wandeling voor! Nu gaan de kinderen in de klas aan de slag en zal het eindresultaat te bekijken zijn tijdens onze opendeurdag! Kom zeker eens een kijkje nemen! Nina De Baets, 6D
27
Werkgroep cultuur – SLIM
Leren op de winkelvloer Dit schooljaar namen wij voor de eerste maal deel aan een nieuw project: “Leren op de winkelvloer”. Wij vonden dit een fantastische uitdaging. De winkel die we toegewezen kregen was elektro multimedia gigant SATURN. Elke week gingen we daar (tijdens de lesuren seminaries) werken om te leren. Hieronder lees je enkele ervaringen. Robin: ‘Ik vond dit leuk!’ Yannick:‘Ik voelde me daar goed.’ Omar: ‘Keicool! Ik heb veel praktische dingen geleerd.’ Hope: ‘Ik deed veel praktijkervaring op. We leerden ook hoe
28
48
we ons moesten gedragen t.o.v. klanten en personeel.’
Ossama: ‘Ik leerde veel bij, de sfeer was er goed.’ Kate:‘De werksfeer was zeer goed. De verkoopsmedewerker s waren erg behulpzaam. We leerden niet alleen verkopen, maar ook productkennis, rekken aanvullen, klantenbenadering, omgaan met collega’s,…’ Miguel:‘Ik vond “de stage” bij SATURN
geweldig. Het personeel was erg vriendelijk. Later wil ik er graag vast werken.’
Kantoor-Verkoop
Maxime:‘SATURN was leuk. We moesten wel hard werken, maar we leerden veel bij. We hadden toffe collega’s. Ik zou er later graag willen werken.’ Leerlingen 5 verkoop–
SLIM 48
Gezonde voeding 3de jaren
Het project rond "gezonde voeding" is in het derde jaar kantoor en verkoop stilaan een vaste traditie geworden. Ook dit jaar werd er gedurende een volledige week in alle lessen rond dit thema gewerkt. Er vonden ook heel wat activiteiten plaats: de leerlingen bezochten de markt, de biowinkel, de wereldwinkel en de biologische boerderij "De Dobbelhoeve" te Oelegem. Met de door
29
hen aangekochte ingrediënten maakten ze een lekker buffet klaar. En omdat naast gezond eten ook lichaamsbeweging zeer belangrijk is, werd de week sportief afgesloten op de indoor skibaan Casablanca! D. Lemmens – SLIM 48
Minionderne ming “Surprise Me”
De minionderneming “Surprise Me”is nu reeds een paar keer in de prijzen gevallen.
WAASLAND SHOPPING 7 februari 2de plaats voor de origineelste stand/inrichting PROMONADE KAPPELEN 14 februari 1ste plaats jongeren voor jongeren WIJNEGEM SHOPPING CENTER 21 februari 2de plaats voor het beste product ROTTERDAM ALEXANDRIUM WOONMALL-Beurs Zuid-Holland 7 maart 2de plaats voor de origineelste verkoopstand ROTTERDAM ALEXANDRIUM WOONMALL -Beurs Zuid-Holland 7 maart 4de plaats voor de beste mini-onderneming SLIM 48
Project 5de jaars ASO
30
Teneinde onze studenten derde graad ASO de kans te geven af en toe uit hun studierichtingshokje te breken, worden er diverse projecten georganiseerd waaruit zij kunnen kiezen. Enkele van deze projecten dit jaar zijn o.a. expressie, film, en filosofie alwaar onze pientere pupillen hun creativiteit kunnen botvieren en hun dorst naar kennis en begrip kunnen lessen. Over twee andere projecten kunt u de volgende getuigenissen lezen. Project Labotechnieken
Op 9 februari trokken we met een aantal leerlingen van het SintLievenscollege naar de Plantijn Hogeschool, vlak om de hoek.
Onze dag startte met een twee uur durende professionele uitleg van onze begeleidster over DNA, PCR, etc. Dankzij deze zeer duidelijke uitleg was ons brein weer wat informatie rijker. Na eerst nog 20 minuten pauze konden we eindelijk in het labo om onze uitleg omzetten in werkelijkheid. We deden aan Crime Scene Investigation, wat niet meer wil zeggen als het ontmaskeren van een potentiĂŤle dader, wiens DNA was gevonden op de plaats van de feiten. Om dit te ontdekken, moesten we allerlei voorbereidingen treffen en apparatuur gebruiken. We kunnen alleen maar dromen deze apparatuur op onze school te hebben. Alvorens we de dader
31
konden ontmaskeren was er wel veel geduld nodig, omdat sommige proeven toch wel wat tijd in beslag namen en we bovendien ook soms lang moesten wachten op resultaten. Tijdens het wachten kregen we een rondleiding door de school, waarin we verscheidene labo’s te zien kregen. Om kwart na 3 was het dan
eindelijk klaar. We konden nu zeer duidelijk zien welke verdachte mocht uitkijken naar een gevangenisstraf.
Project Journalistiek
grootste krantenuitgeverij van België.
Conclusie: Het was een zeer leerrijke, leuke, interessante dag. Het was fijn om even als een echte speurder door het leven te gaan. Joke Ronsyn – SLIM 48
Binnenkijken bij Corelio Dinsdag 17 maart bezochten de leerlingen van het vijfde jaar project ‘journalistiek’ en de leerlingen van het derde jaar Humane Wetenschappen het nieuwsbedrijf Corelio in Groot-Bijgaarden. Met kranten als Het Nieuwsblad en De Standaard is Corelio – vroeger beter bekend onder de naam ‘VUM’ – de
32
Opgewonden sprongen de twee groepen leerlingen van het SintLievenscollege in GrootBijgaarden uit de bus. Na een kort oponthoud voor de poorten van Corelio werden ze naar een zaal geleid waar redactiecoördinator Dirk Vander Elst en Carine Billion, die het secretariaat verzorgt van de hoofdredactie, hen opwachtten. Hier kregen ze een inleidend
promotiefilmpje te zien over alle activiteiten van Corelio (zo vernamen ze dat het mediabedrijf ook participeert in Woestijnvis) en een leuk gemonteerd filmpje over hoe een krantenredactie eigenlijk werkt. Daarna werden ze getrakteerd op een bezoek van Michel Vandersmissen, de huidige hoofdredacteur van Het Nieuwsblad en tevens vader van een van de aanwezige leerlingen (Margot uit 3D). Deze drie ‘headmasters’ van Het Nieuwsblad antwoordden met kennis van zaken op al de vragen van de nieuwsgierige kornuiten. Na deze vragenronde konden de leerlingen even bekomen met een drankje in de hand (aangeboden door de firma). Nadat Michel Vandersmissen hen verlaten had (zijn plicht als hoofdredacteur riep), werd de groep in twee verdeeld voor een rondleiding door
het bedrijf. Eerst werden de verschillende redacties van Het Nieuwsblad en De Standaard bezocht. De eerste tussenstop was de sportredactie. De overige redactionele afdelingen van Het Nieuwsblad bevonden zich in een immense zaal, waar journalisten en vormgevers inhoud en vorm gaven aan de krant van de dag. Op de tweede verdieping (een niveau hoger, zoals rondleider Dirk fijntjes opmerkte) werd De Standaard bezocht. Na de redactie waar het schrijf- en denkwerk gebeurt, daalde de groep af naar de drukkerij, waar de kranten boven hun hoofd raasden. Hier konden de geïnteresseerde leerlingen het technische aspect van Corelio ontdekken. Zo zagen ze hoe robots massieve cilinders van krantenpapier naar de juiste plek brachten waar ze werden omgevormd tot
33
bedrukte kranten. Na deze technische initiatie in het krantenbedrijf zat het bezoek er voor de leerlingen op. Met een exemplaar van Het Nieuwsblad en De Standaard als afscheidscadeau hadden ze voldoende leesvoer voor de terugreis naar Antwerpen. De leerlingen van het project journalistiek (5A) – SLIM 48
34