Sudoku

er een periode aan, waarin het beter met me ging. Ik kreeg weer contact met een vroegere vriendin en samen bezochten we een dienst van Mozaiek. Ik werd me ervan bewust dat God zo groot is, dat ik mijn leven aan Hem mocht geven inclusief de controle erover. Hij heeft een plan met je leven en Hij is er altijd. Ik zei tegen God: ‘Doe maar met mijn leven wat U wilt, want ik weet het ook niet meer.’ Sinds dat moment ervaar ik God heel dicht bij me. Ik geloof dat God er wel altijd is geweest. Hij heeft nooit gewild dat ik anorexia kreeg, maar Hij heeft het wel ten goede gekeerd!”

Isa wil anderen graag bemoedigen!

“Wees niet bang, want Ik ben bij je. Kijk niet angstig rond, want Ik ben je God. Ik maak je sterk. Ik help je. Ik houd je stevig vast en Ik kom voor je op.” Jesaja 41: 10

Op pagina 67 kun je de oplossing vinden.

Onze teams van vrijwilligers bouwen mee aan Mozaiek. In de teams bouw je niet alleen mee aan Mozaiek, je leert anderen beter kennen en je geloof groeit.

Jacob Freeke is deel van het geluidsteam binnen Mozaiek0318. Het dienen voor de kerk en Gods Koninkrijk geeft hem energie en voldoening. Zeker nu hij veel zorgen heeft over de gezondheid van zijn vrouw Thea. Na 5 jaar zijn er opnieuw tumoren bij haar ontdekt, dit keer in haar alvleesklier. In december jl. zijn deze operatief verwijderd. Een heftige ingreep, die ook zorgt voor een lang herstel.

Een paar dagen na de operatie wordt Jacob op zaterdagavond gebeld door de arts: “Er was een stolsel bij Thea’s lever ontdekt, maar vanwege de recente operatie weten de artsen eigenlijk niet waar ze goed aan doen. Het was balanceren op een evenwichtsbalk.”

Er volgt een onrustige avond en nacht. De volgende ochtend is het zondag en merkt Jacob dat hij sterk de behoefte heeft om naar de dienst van Mozaiek0318 te gaan: “Ik wilde graag even bij m’n ‘Mozaiek familie’ zijn. Hoewel ik die zondag geen taak had, heb ik voorafgaande aan de dienst het team van die ochtend backstage opgezocht. Toen iemand aan mij vroeg hoe het met Thea ging, barstte ik in huilen uit en vertelde ik over de situatie. Wat was het een bemoediging dat het team er op dat

Tekst: Hilde Stapert

Beeld: Jan Ravenhorst moment voor mij was en letterlijk in gebed om mij heen ging staan.”

De dienst begint en Jacob zoekt een plekje achter in de zaal bij de techniektafel. Er wordt vanaf het podium spontaan door Kees voor Jacob en Thea gebeden. “Ook dit was een emotioneel moment, de tranen rolden wederom over mijn wangen, maar ik wist: ik mag mij kwetsbaar opstellen en mijn zorg en verdriet delen, zodat we het samen in gebed bij God kunnen brengen. ”

Halverwege de dienst vertrekt Jacob naar Thea in het ziekenhuis. Samen lezen ze Psalm 91. De volgende dag volgt om 11.00 uur het gesprek met de arts. Er wordt besloten om het stolsel met bloedverdunners te behandelen. Een spannende keuze, maar het slaat aan. Na 5 weken ziekenhuis komt Thea half januari weer thuis en kan het echte herstel van de operatie beginnen. Een pittige tijd voor hen beiden. Ze ontvangen hierbij veel steun en praktische hulp van familie, vrienden en Mozaiekers.

Jacob dient ongeveer twee à drie keer per maand als geluidstechnicus in de kerk. Het geeft hem kracht. Ook kijkt hij nog steeds dankbaar terug op die bewuste zondag in december: “Het was zo fijn om die ochtend bij mijn Mozaiek familie te zijn, ik voelde mij gedragen en gesteund dat ik, dat wij er niet alleen voor staan. Gewoon mogen komen, ook als het even minder gaat, luchtte mij enorm op. Wat fijn dat er binnen Mozaiek en binnen mijn team ruimte en veiligheid is om kwetsbaar te mogen zijn.”

Magikjelerenombijje gevoeltekomenzodatje kuntontdekkenwiejebent enwatjouwbehoefteszijn?

Ikhelpjelerenuitsprekenwat jevoeltofbedoeltzodatje jezelfkuntzijnenderuimtein kuntnemendiejenodighebt.

BeatrixWillemsen

ChristelijkeLifeCoachvoorvrouwen

Midden in de pandemie kregen we een hond: Miley. Dit heeft jaren van wikken en wegen gekost. Maar nu zo dankbaar! Wat een bron van liefde en energie! Maar ja, ook een bron van kosten, haar, poep en nattigheid. Toch overheerst de liefde. Om eerlijk te zijn had ik geen idee dat ik nog zo veel liefde over had!

Maar er is iets in haar doggie logica dat me intrigeert… …en het heeft met eten te maken.

Sinds 13 maart 2021 heb ik haar te eten gegeven, tweemaal per dag. Genoeg eten, geen uitzonderingen, op tijd, onvoorwaardelijk en zonder sancties. Je zou denken: ze weet dat het eraan komt, ze kan erop vertrouwen dat het er zal zijn. No way!

Er is iets dat haar vertrouwen in de aanwezigheid van de voerbak verstoort. En dus: als de kans voor het verwerven van voedsel zich aanbiedt, welk voedsel dan ook, welke omstandigheden dan ook, dan pakt ze de kans (en niet zo’n beetje ook)!

Alsof ze tegen zichzelf zegt: “Je weet het maar nooit.”

Ergens heb ik gelezen dat honden hun gedrag baseren op instinct en niet op ervaringen en herinneringen zoals wij.

Ik ben ook niet zo heel anders. Niet met eten natuurlijk… Oké, een beetje met eten. Oké, best wel met eten. Oké, ik geef het toe, ik heb een probleem. Maar op andere gebieden heb ik ook dat stemmetje: “Je weet het maar nooit. Misschien is het een goed idee om zoveel mogelijk van alles te verzamelen. Want…je weet het maar nooit.”

We zijn niet geconditioneerd om ons over te geven.

Tegelijkertijd ben ik ervan overtuigd dat er een veel betere levenswijze is; dat vertrouwen de beste manier is om een gezonde blik te hebben.

Jezus lijkt hier iets over te vertellen bij de Bergrede:

“Maak je geen zorgen, niet over eten, drinken of kleding. Vogels tobben er niet over en God voorziet. Bezorgd zijn helpt niks. Bloemen worden niet bezorgd.” (Mat. 6: 25-34)

Kan ik dat? Kan ik erop vertrouwen dat er voor mij wordt gezorgd? En wat bereik ik dan met mijn vertrouwen? Zoals Dr Phil zou zeggen: “What’s the payoff?”

Als ik vertrouw op God, mijn leven leg in de handen van een macht groter dan mezelf, ben ik een betere versie van mezelf.

Geduldiger, zachtmoediger, minder afgunstig, minder zelfzuchtig, niet gauw boos, meer vergevingsgezind, hoopvoller etc… kijkt naar de krioelende moleculen onder zijn microscoop moet de natuurkundige en nanobioloog soms denken aan Psalm 8. “Zie ik de hemel, het werk van uw vingers, de maan de sterren, door U daar bevestigd. Wat is dan de sterveling dat u aan hem denkt?” De grootsheid van God ziet Cees vooral in het onvoorstelbaar kleine. Wetenschap en geloof gaan voor de fysicus hand in hand en hij ziet het als zijn missie om die boodschap met iedereen te delen. Vooral met de jonge generatie.

Wie Mozaiek010 wel eens bezoekt moet hem haast wel kennen. Sinds deze Rotterdamse Mozaiek-gemeente een jaar geleden begon met fysieke diensten staat Cees regelmatig op het podium. Niet om college te geven over zijn wetenschappelijke doorbraken, maar met een gitaar om God te prijzen samen met de gemeente. “Ik kan me helemaal verliezen in muziek en worship”, zegt Cees daarover, “Muziek is een andere taal. Om daarmee God groot te maken, dat is fantastisch.” Samen met zijn vrouw Gerda is hij één van de vele enthousiaste mensen die deze jonge Mozaiekgemeente dragen. “Gerda zet zich in voor Care en in het welkomsteam. Naast het worshipteam ben ik sinds kort onderdeel van de Raad van Opzieners in de gemeente.”

Tegelijk is Cees hoogleraar aan de TU in Delft. Hij is wereldleidend expert op het gebied van moleculaire biofysica. Eenvoudig gezegd weet hij alles over cellen, moleculen en ander microscopisch klein leven. Die twee kanten van Cees, de gerenommeerde wetenschapper en de gepassioneerde gelovige, kunnen misschien een tegenstelling lijken, maar het tegendeel is waar. Hij ziet het als zijn missie om de brug te slaan. Dat jongeren hun geloof dreigen te verliezen omdat ze denken dat de Bijbel afwijkt van wat we weten over de wereld, evolutie en oerknal, dat vindt Cees oprecht een tragedie.

Een onnodige tragedie want volgens de bevlogen wetenschapper is er niets in de wetenschap om bang voor te zijn. Wetenschap, zo claimt Cees zelfs, is een product van de Christelijke traditie. De eerste universiteiten waren initiatieven van de kerk. De oerknal werd een eeuw terug ontdekt door een katholieke priester (Lemaître) en dat was in eerste instantie onaangenaam nieuws voor atheïsten. Want de oerknal toont een duidelijk aanwijsbaar begin aan van het hele universum, iets wat toch wel sterk duidt op een scheppingsmoment. “Inzichten uit de wetenschap kunnen een zegen zijn. God wil dat we ons verstand gebruiken,” betoogt Cees. “In Lucas 10 staat: Heb de Here uw God lief met heel uw ziel, met heel uw kracht en met heel uw verstand. Ook met heel je verstand dus.”

Cees groeide als kind op in de synodaal gereformeerde kerk (nu PKN). Op zijn 18de maakte hij een bewuste keuze om zijn leven over te geven aan Jezus, en belandde hij in meer evangelische kringen. Al vanaf zijn tienerjaren was hij bezig met een zoektocht naar antwoorden op de grote levensvragen: Wat is de zin van het leven? Wat is de mens? Hoe moet ik leven? Wat moet je denken van al het lijden in de wereld? Is het idee van een God niet gewoon een projectie?

Toen hij 35 was, was er een periode van existentiële geloofstwijfel. Kan alles toch niet verklaard worden door de wetenschap, en is God misschien alleen maar een prettig wensdenken? Hij ervaarde dat als heel spannend, want wat zou er gebeuren als hij hier écht ten diepste over zou nadenken?

Zou hij dan uitkomen bij een conclusie die hij diep van binnen vreesde: dat God niet bestaat? Dan zou hij atheïst worden en het dierbaarste verliezen dat hij had, zijn geloof, de liefde van zijn leven. Hij besloot de vage gedachten van twijfel serieus te overdenken en deze vragen grondig aan te pakken. Hij stortte zich in tientallen boeken, ook van atheïsten zoals Richard Dawkins, om deze grote vragen van alle kanten te bekijken. Maar de uitkomst was voor Cees even eenvoudig als geruststellend. “Op filosofische gronden vind ik het christelijke wereldbeeld intellectueel overtuigender dan het atheïstische wereldbeeld. Omdat het duiding geeft aan allerlei zaken van betekenis.” Diep nadenken had zijn geloof stevig versterkt.

Dat wetenschap en geloof met elkaar in conflict zijn is volgens Cees een mythe –een populaire gedachte maar historisch onjuist. “De sleutel rond veel discussies over schepping en evolutie ligt in hoe je de Bijbel leest. De verschillende Bijbelboeken hebben een eigen karakter. Hooglied is poëzie, Kronieken bevat historisch materiaal, en Mattheus is een ooggetuigenverhaal. Wat is het karakter van het scheppingsverhaal? Het is een valkuil om het eerste deel van

Genesis te zien als natuurkundige lesstof,” zegt Cees. “Adam betekent mens. Eva betekent moeder van alle levenden. We lezen over een pratende slang en een levensboom. Zou het kunnen dat hier sprake is van enige symboliek? We lezen hier een oeroud verhaal in de taal en cultuur van 3000 jaar geleden.”

Dat sommige stukken uit de Bijbel ook een symbolische betekenis hebben betekent niet dat Cees dat niet serieus zou nemen. “Integendeel. Dit is openbaring. Hier spreekt God. In deze passages zitten diepe theologische waarheden, over God, de mens, goed en kwaad. Genesis leert ons dat er maar één God is. De zon, de maan en de sterren, dat zijn geen goden maar gewoon dingen die door deze ene God gemaakt zijn. In de context van die tijd, waarin de zon en de maan aanbeden werden als goden, maak je dan een enorm statement over de grootsheid van die ene God die schepper is van alles.” De Bijbel is ook geen logboek, vindt Cees, waaruit je de leeftijd van de aarde kunt opmaken.

“Alles wat we weten vanuit de astronomie, de geologie, de paleontologie, zegt ons dat de aarde miljarden jaren oud is. En ook evolutie is een feit waar we niet omheen kunnen. Maar is dat een bedreiging voor ons geloof in God als schepper? Voor de Bijbel? Voor het volgen van onze Heer Jezus? Zeker niet!”

Meer lezen over gelovige wetenschappers?

Lees dan het boek ‘Alle verstand te boven - 22 wetenschappers over hun leven, werk en God’ dat verscheen onder redactie van Cees Dekker.

De overtuigingen van Cees kunnen, ook al is hij zeker niet de enige gelovige wetenschapper, toch soms eenzaam maken. Vanuit wetenschappelijke hoek is er vaak verbazing over het gepassioneerde geloof van Cees in een levende God, die mens werd en ons gered heeft. Tegelijk is er vanuit gelovige hoek soms onbegrip over zijn erkenning van evolutie en oerknal. Soms gaat dat ook verder dan alleen onbegrip, en leidt het tot veroordelende haatmail. Cees kan dat gemakkelijk van zich af laten glijden en houdt vast aan zijn missie.

“Tegen iedereen, maar met name tegen de jonge generatie zeg ik: wees niet te snel bang. Ook in je kritische denken over geloof mag je zijn zoals je bent. Ben je kritisch? Spreek je vragen uit en ga in gesprek. Ga de uitdaging aan. Je geloof zal er sterker door worden. Uiteindelijk gaat het om één ding: heb God en je naaste lief, en volg Jezus hierin.” Om met de favoriete Bijbeltekst (Filippenzen 4) van Cees te spreken. “Dan zal de vrede van God, die alle verstand te boven gaat, je hart en gedachten in Christus Jezus bewaren.”

Groeien In Onze Visie

De visie van Mozaiek is God aanbidden, Van elkaar houden, Onze omgeving dienen. Hoe is deze visie ontstaan en hoe vertalen we dit in ons gemeentezijn? Kees

Kraayenoord, voorganger van Mozaiek0318, neemt ons in dit artikel mee.

“Simpel! Dat was ooit de uitdaging toen we als startende Moziekgemeente in Veenendaal nadachten over onze visie. We moeten een visie bedenken die simpel is! Ik had net een boek gelezen (nou ja, ik had er in gelezen) wat Simple Church heet. De schrijvers (Thom S. Rainer en Eric Geiger) dagen kerken uit om hun visie vooral simpel te houden. Zorg ervoor dat iedereen die deel is van je kerk je visie kent en kan delen met iemand anders. Ik herinner me dat ik tijdens een vergadering met het toenmalige leidersteam een post-it blaadje pakte en deze drie zinnen opschreef: God aanbidden, van elkaar houden en onze omgeving dienen.

Maar hoe mooi deze woorden op zichzelf ook klinken, hoe vertalen we dit door in ons gemeentezijn? En waarom is dit eigenlijk onze visie? En hebben we ons gemeentezijn hierop echt ingericht? En hoe groeien we als Mozaiekers hierin? In God aanbidden? Van elkaar houden? Onze omgeving dienen?

God Aanbidden

Aanbidden is veel meer dan het zingen van een lied! Sterker nog, liederen kunnen ons soms ook in de weg zitten. Zeker als je niet zo’n beste zanger bent of zelfs niet van zingen houdt. Zingen is niet een doel op zichzelf. Verbinding (ja, liefdevolle verbinding) met God is het doel. Het gaat over intimiteit met de Vader. Herinneren wie Hij is en wat Hij heeft gedaan. En om dat onszelf te herinneren zingen we, maar als het nodig is zwijgen we. Aanbidden betekent ook ‘God eerst’. Het is als zijn zoons en dochters buigen voor Zijn wil en knielen voor zijn heerschappij. Intimiteit en gehoorzaamheid gaan ook hand in hand. Als we een kerk willen zijn waar we God aanbidden, willen we voorbij de vorm zoeken naar Gods hart!

VAN ELKAAR

Houden

Hoe je het ook wendt of keert, we zijn een familie! We hebben God als onze Vader en Jezus als onze broer. We zijn broers en zussen van elkaar. De vraag is daarom niet of we een familie zijn, maar of we een goede familie zijn. Ik heb mijn familie in Katwijk e.o. wonen. Wat ik merk is dat familie zijn enerzijds een feit is, maar betrokkenheid gaat niet vanzelf. We hebben geleerd dat familie zijn vraagt om soms ook echt actief momenten met elkaar in te plannen. In de Mozaiekfamilie is het niet anders. Het vraagt van ons allemaal actie. En al is familie-zijn meer dan een activiteit, het helpt wel als we onze verbinding een beetje organiseren. Wat mij persoonlijk helpt is om bewust deel te zijn van een team of me aan te sluiten bij een Love2Meet. Weer anderen zijn deel van een Mozaiek Family. Maar we zijn best een grote familie en de kans is groot om elkaar uit het oog te verliezen. Toch zijn we in deze familie allemaal gelijk. De inzet van voorgangers is net zo belangrijk als jouw inzet. We hebben elkaar nodig.

Onze Omgeving Dienen

We denken bij dit onderdeel vaak al snel aan mooie activiteiten, zoals onze kerstpakkettenactie. Maar ik denk dat het verder gaat dan een mooie actie. De heelmaker in ons is de heelmaker door ons! We zeggen vaak: we gaan niet naar de kerk, we zijn de kerk. We dienen allemaal onze omgeving wanneer Jezus als onze Hersteller met ons meereist naar onze gezinnen, scholen, werkplekken en omgeving. Of je nu arts of artiest bent, bakker of bankwerker, vrachtwagenchauffeur of voorganger. We zijn allemaal geroepen om ‘dromers’ te zijn en te fantaseren: Hoe zou mijn klas of kantine eruit zien als Jezus hier Koning zou zijn? Als Hij het voor het zeggen had? Die droom vertaald naar gebed en voorbede kan zomaar leiden naar de spannende situatie dat God jou roept om het verschil te maken tussen wat het is en wat het kan worden! Gods Koninkrijk wordt zichtbaar… door jou en mij!

Weet je, soms fantaseer ik wel eens en droom ik: hoe zou Nederland er eigenlijk uitzien als er allerlei plekken in ons land mensen zouden geraakt worden door deze visie en hierin zouden groeien? Verraadt onze visie misschien iets van Gods verlangen voor ons land? Zou dat misschien Gods agenda zijn voor ons? Misschien leidt ook deze droom tot voorbede en weet ik ten diepste dat gebedsverhoring om de hoek ligt wanneer jij en ik, simpelweg durven te bidden: Hier ben ik!”

Het zonnetje lacht, de lucht is blauw, de vogeltjes fluiten speciaal voor jou. De lente is begonnen, het perfecte moment om een nieuwe hobby te ontdekken of eens wat anders met je tijd te doen. Daarin helpen we natuurlijk graag… daarom 7 nieuwe ideeën voor een in de Bijbel gewortelde vrije tijd!