H ELENA
İnsanlar, kıyıda ve a rkasındaki ormanlık bölgelerde m a ku l b i r yaşam sürebiliyorla rdı. Helena'nın çocukluğu buralarda, a nnesiyle ormanlarda çeşitli manta rl a r ya d a suları hafif tuzlu olan lagünlerde istiridye toplayarak geçti. Babası arın a nd a tek başına dolaşır, küçük geyikleri ya da diğer hayvanları avlardı. A ncak yaz mevsim i n i n sonunda bataklıkların üstünü sabahın pusu kaplamaya başlayınca, kabile yine göç etmek üzere top lanmaya başlardı. B u mevsimde eşyalarını toplayan kabile, içerilere, dağlık bölgelere doğru yol a l ırdı. Fazla yük taşınmaz, yalnızca çok gerekli eşyalar a l ın ırdı. Yolculukları sırasında bazen aynı yönde ilerleyen başka kabilelere de rastlarlardı. Aralarında h içbi r sorun çıkmaz; beraber yol alırlarken heyecanlarını ve beklentilerini paylaşırlardı. Bir süre sonra ormanlar azalmaya başlar ve tundra bölgesine erişirlerdi. Buraya gelinceye kadar n ice tepeler, düz platolar ve nehi r vad i leri aşmış olurlardı. İşte, Helena'nı n kabilesi de altı hafta yol gittikten sonra, he defi olan Dordogne Vadisi'ne ulaşmıştı. Sarı gri k i reçtaşından oluşan y üksek ve sarp kayalıkların arasından nehr i n yeşil su ları usul usul akıyordu. Kabile, derinliklerinde bir mağara bulunan geniş bir ka yayı kamp alanı olarak kulla nacaktı. Önce erkekler mağ ara nın içlerine doğru g idebildiklere yere kadar g i d ip, boş olup olmadığını kontrol ettiler. Bu iş daima teh l i keli ve korkutucu bir görevdi. Mağaralarda çakal, aslan ve dev ayılar yuvalardı. Böyle bir durumda derhal orayı terk etmek veya ölüme boy u n eğmek gerekirdi. Fakat bu y ı l şansları vardı; m ağara boştu. Kamplarını mağaranın yakınında kurdular. Uzun yolculuk sona ermişti. Helena ve beraberindekiler artık güneşin sıcaklı ğını hissederek, otuz metre aşağıda yavaş yavaş akmakta olan nehri seyrederek d inlenebileceklerdi . Manzara çok güzeldi . Yakındaki d iğer bütün mağaralar v e kaya barınakları, birkaç gün içinde çevreden gelen d iğer kabilelerle doldu. Bu insanla243