Studentenblad van de Arteveldehogeschool Gent V.U. Michiel Martin Ganzendries 69 9000 Gent Nr. 11 – December 2015 ©Michiel Martin
Acteur Bert Verbeke
“WAT IK NU NOG WIL DOEN? MEER VAN DAT!” Dossier: zesdaagse
GLORIE EN VERVAL OP DE PISTE Shalini vs Eva
JONGE RADIOWOLVEN IN DE NACHT
2-
Editoriaal
Editoriaal Een nieuw academiejaar, een nieuwe redactie. Zoals de traditie
van onze campus. We zijn er zeker van om net zulke pareltjes
het wil, treedt er elk jaar een volledig nieuwe redactie aan voor
van verhalen te vinden als Brandon Stanton. We branden
TANK. Ik ben Maxime De Ruyck en dit jaar sta ik samen met
karrenvrachten kaarsjes in de hoop dat hij ons geen proces
Michiel Martin Jack Sparrow-gewijs aan het roer van TANK. We
aandoet wegens plagiaat.
hebben een nieuwe eindredacteur, grammarnazi Anthony Van Caeneghem en vooral heel veel vers schrijversbloed. Een blad is
Afijn, genoeg sluikreclame gemaakt. Wij hebben ons alvast
maar zo sterk als zijn redactie. Hier wil ik alvast onze schrijvers
geamuseerd met deze TANK in elkaar te boksen en we hopen dat
op mijn blote knietjes danken voor hun gezweet, gezwoeg en
het plezier er van afdruipt wanneer je begint te lezen.
gevloek. Maxime De Ruyck & Michiel Martin Wat kan je van ons verwachten? Interviews waar al eens doorgevraagd mag worden, maar waar ook plaats is voor een kwinkslag. Een studentenblad brengt studentenverhalen, of ze nu al afgestudeerd zijn of niet. Is er leven na Thuis? Bert ‘Bram’ Verbeke geeft een filosofisch antwoord op die vraag. Aanstormend talent Karen Vazquez Guadarrama wint met haar film Flor de Mil Colores de Prijs voor de Beste Belgische Studentenkortfilm op Film Fest Gent. Wat doet dat met een mens? Onze redacteur Lauren heeft een week lang het paleodieet gevolgd. Als je een meisje triest zag kijken naar de verzameling muffins en donuts in de Kantiene, dat was ze. Maar TANK was op digitaal vlak dringend toe aan vernieuwing. Enkel de bomma kwam al eens toevallig langs op de blog. Daar was weinig meer te beleven dan verdorde steppenrollers en krekelgetsjirp. Onze webredacteur Thomas Bossuyt gooit al zijn technologische kennis in de strijd om er zowel voor jullie als voor ons een leuke site uit te bouwen. Pintje voor jou, Thomas! Dan wil ik ook graag François Snelders en Esther Van Tilburg bedanken voor hun enthousiasme over ons plan en hun hulp. Niets zou echter mogelijk zijn zonder STUVO. Zij financieren ons magazine en hebben een mooie som vrijgemaakt zodat wij onze site konden uitbouwen. STUVO doet veel, zowel op sportief als cultureel vlak. Zit je krap bij kas –een veelvoorkomend fenomeen in studentenkringen- maar heb je toch zin in een cultureel uitstapje? Rep je naar STUVO en vind er spotgoedkope tickets voor concerten, films en theatervoorstellingen. Op tankschrijft.be besteden we aandacht aan het leven op en buiten Artevelde. Zo laten we je bijvoorbeeld aan het woord in de rubriek ‘Humans of Kantienberg’ en schetsen zo een beeld
Inhoud
Inhoud ACTEUR BERT VERBEKE PG 4 “Stoppen met mijn rol in Thuis was een goede beslissing” SATIRE PG 8 Gitzwart pessimisme SHALINI VAN DEN LANGENBERGH & EVA VAN OSTADE “We hebben zoveel aan urgent.fm te danken”
PG 9
TANK TEST: HET PALEODIEET PG 13 Leven en eten als een oermens LECTOR ONDER DE LOEP PG 15 Een romantische date met Katheline De Lembre DOSSIER: DE GESCHIEDENIS VAN DE ZESDAAGSE ’T Kuipke als licht in de duisternis
PG 17
TALENT IN GENT: KAREN VÁZQUEZ PG 20 “Ik moest en zou mijn film in Bolivië gaan draaien” LARPEN PG 22 Halloween doorbrengen in zombiemodus
Hoofdredactie:
Meer lezen?
Maxime De Ruyck & Michiel Martin
Neem een kijkje op onze blog!
Eindredactie: Anthony Van Caeneghem & Michiel Martin Vormgeving: Nele Van Den Eeckhaut
www.tankschrijft.be Redactie: Sam Blommaert, Celine Camu, Heleen Claeys, Robin Gheysels, Robbe Haegeman, Lauren Quataert, Glen Schaillie, Quinten Van Hoecke, Emma Verbeke, Marchaud Wittouck
- 3
4-
Bert Verbeke
Acteur Bert Verbeke
“Theater heeft iets onbeschrijfelijk magisch”
Van bekend tv-personage naar creatieveling
aan zijn carrière bij de Vlaamse kijkersmagneet. “Ik had
op de planken: Bert Verbeke ruilde vorig jaar
een gigantisch populair personage waardoor mensen me
zijn bekende televisierol als Bram Schepers om
vaak spraken aanklampten op straat. Eén keer gebeurde dat
voor meer muziek en theater. Hij speelde onder
zelfs als Bram. Een oud dametje in de ‘Brico’ vroeg bezorgd
andere mee in de Vlaamse musicalprodtie ‘14-
hoe het met mijn vader ging. Mijn fictieve vader lag toen op
’18 en deed vele harten smelten met zijn eerste
sterven in de reeks ”, glimlacht hij. “Vreemd genoeg word
solovoorstelling Beter dan ik. “Zijn de mensen
ik nu nog nauwelijks herkend. Waarschijnlijk omdat ik wat
rondom mij ‘beter dan ik’ en ben ik wel goed
vermagerd ben en een baard gekregen heb.”
bezig?” Het zijn vragen die voortdurend door zijn hoofd spoken. Er hangt een gemoedelijke sfeer in het lezerscafeetje Revista in Antwerpen. Met een dampende espresso voor
“Brussel was diehard en rock’n-roll!”
de neus zit Bert Verbeke klaar om te vertellen over het nieuwe hoofdstuk in zijn leven. Tot vorig jaar speelde
Als een acteur de switch maakt van televisie naar theater
hij mee in Thuis, een van de bekendste televisieseries in
vragen mensen zich vaak af welke ervaring het meeste
Vlaanderen. “Ik heb bewust die keuze gemaakt. Je wordt
voldoening geeft. Bert Verbeke fronst bij die vraag alvast
geen acteur met de intentie om je hele leven lang dezelfde
zijn wenkbrauwen: “Dat is eigenlijk een onmogelijke vraag
rol te spelen”, verklaart hij. “Als acteur van Thuis had ik
om te beantwoorden. Het zijn twee compleet verschillende
een vast inkomen, wat eigenlijk voor een omgekeerd effect
werelden. Als ik echt moet kiezen, zou ik voor theater gaan.
zorgde. Ik werd er een beetje lui van. Naast de serie Thuis
Theater heeft iets onbeschrijfelijk magisch. Dat klinkt heel
speelde ik wel theater, maar zelf iets creëren kwam er
mysterieus, maar het is wel zo. Theater doet iets met een
niet aan te pas. Na enkele jaren voelde ik dat het tijd was
mens. De sfeer die in de zaal hangt, kan je nooit voelen op
voor verandering. Ik wou het risico vermijden dat ik met
set. Er is daar geen publiek aanwezig is.”
tegenzin naar de set zou gaan. Stoppen met mijn rol in Thuis was een goede beslissing, want ik heb daarna veel kunnen verwezenlijken.”
Twee werelden Toch denkt Bert Verbeke met een nostalgisch gevoel terug
Beter dan ik Een van Bert Verbekes meest interessante ervaringen is ongetwijfeld zijn eerste solovoorstelling. Beter dan ik is een mengeling van fictie en realiteit. Het verhaal gaat
Bert Verbeke
over een man die tijdelijk bij de VRT wordt ontslagen.
grijnst hij. “Als ik zou willen, zou ik dat op een week maken.
Het personage begint aan een innerlijke zoektocht en
Maar zoiets heeft maanden tijd nodig.”
stelt zichzelf voortdurend in vraag. Een fenomeen dat terugkomt in het echte leven van de acteur: “Als je jong bent, is alles vanzelfsprekend en vrijblijvend. Maar dat verandert. Eens je 25 bent, afstudeert en een job vindt, word je met de realiteit geconfronteerd. Je begint je allerlei vragen te stellen: Is dit wel wat ik wil? Wat zijn
“Vreemd genoeg went het ook dat een rijdende tribune met 1800 mensen op je afkomt”
mijn toekomstperspectieven? Sommige van mijn vrienden hebben al kinderen. Zijn ze daarom beter dan ik? Die vragen spoken soms door mijn hoofd. Opeens word je in het echte leven gegooid. Je moet geld verdienen, een
Plankenkoorts
huishouden doen, een relatie hebben… Vandaar de titel van
Dat Bert Verbeke een echte duizendpoot is, valt niet te
de voorstelling.”
ontkennen. Hij speelde mee in de musicals Ben X, ’14-’18 en Fiddler On The Roof. De musicals zijn totaal verschillend,
Die eerste solovoorstelling smaakt alvast naar meer. Over
maar hebben alle drie voor mooie herinneringen gezorgd,
een toekomstige opvolger doet Bert Verbeke een tikkeltje
vertelt hij: “Omwille van de authenticiteit was ’14-’18
geheimzinnig. “Ik heb al een idee voor een volgende
ongelofelijk. Het was de grootste musicalproductie die ooit
voorstelling, maar daarover kan ik nog niets verklappen”,
gemaakt is in Vlaanderen. Ben X is dan weer onvergetelijk
- 5
6-
Bert Verbeke
omdat ik daarin de leukste rol heb mogen vertolken. Ik mocht namelijk een verschrikkelijke klootzak spelen. Dat was een uitdagende rol, omdat het zo ver van mijn eigen persoonlijkheid ligt. Fiddler On The Roof blijft natuurlijk mijn eerste musical. Ook al had ik daarin maar drie zinnetjes tekst, toch zitten ze in mijn geheugen gegrift.” “Fiddler On The Roof was trouwens een productie van Lucas Van den Eynde. Ik kwam net van de schoolbanken en had heel veel bewondering voor hem.” Een andere collega die Verbeke hoog inschat, is onze bekendste Belgische acteur Matthias Schoenaerts “Ik ken hem niet persoonlijk, maar als ik hem tegenkom, zegt hij altijd vriendelijk goeiedag”, zegt Verbeke. “Hij heeft totaal geen kapsones en is oprecht geïnteresseerd in wat je aan het doen bent. Dat apprecieer ik enorm.”
“Wat ik nu nog wil doen? Meer van dat!” Hoewel Bert Verbeke al heel wat acteerprestaties achter de rug heeft, blijven de zenuwen toch kriebelen. “Ik ben al een tijdje in het vak dus daar word je wel ervaren in. Toch heb ik nog steeds een beetje zenuwen voor elke voorstelling”, vertelt hij. “Vreemd genoeg went het ook dat een rijdende tribune met 1800 mensen op je afkomt zoals in ‘14-’18!” Naam: Leeftijd:
Bert Verbeke
32
Nova Zembla
Geboren in:
Gent
Studies:
Regentaat muziek en
Nederlands (Hogeschool Gent)
maar ook muziek speelt een belangrijke rol in zijn leven. “Toen
Bert Verbeke is vooral gekend vanwege zijn acteerprestaties,
Dramatische kunsten
ik acht was, speelde ik al muziek. Op mijn vijftiende begon ik
(Conservatorium Brussel)
dan zelf liedjes te schrijven die ik speelde met mijn band Nova
Woonplaats:
Antwerpen
Zembla. Het ging ons voor de wind. We hebben zelfs een eigen
Nova Zembla (zang, gitaar, piano)
EP uitgebracht. Jammer genoeg lagen onze ambities te ver uit
Joni Sheila (gitaar)
elkaar en zijn we elk onze eigen weg moeten gaan”, legt Verbeke
‘Keep You Warm’
Muziek:
(winnaar ‘Stars For Life’)
Belangrijkste rollen: Tv-serie ‘Thuis’ (Bram,Schepers) Musical ‘Fiddler on the Roof’
uit. Hij is nu opnieuw gaan focussen op muziek. “Momenteel zijn we bezig met de promo van de nieuwe plaat. Het is allemaal nogal spannend omdat we niet weten of de muziek zal aanslaan. Voor de release van de plaat gokken we op maart 2016.”
(Fyedka) Musical ‘Ben X’ (Bogaert)
De liefde voor muziek speelde ook een rol in zijn studiekeuze.
Musical ’14-’18 (Albert De Smet)
Voor dat de acteur naar het Conservatorium in Brussel trok,
Film ‘Lee & Cindy C.’ (Lee)
koos hij voor een regentaat muziek en Nederlands in Gent.
Solovoorstelling ‘Beter dan ik’
Ondanks dat hij zijn diploma behaald had, zou Verbeke nooit
(zichzelf)
les willen geven: “Ik heb die richting gestudeerd omdat ik erg
Binnenkort te zien in: Tv-serie ‘Coppers’ (Laurent
gepassioneerd ben door taal en muziek, maar lesgeven is nooit
mijn ambitie geweest. Ik geef wel graag les als het gaat over
Vandenbergh)
toneel, acteren en muziek omdat dat op een heel andere manier gebeurt.”
Bert Verbeke
Nostalgie
- 7
“Als ik weer eens aan het piekeren ben over de keuzes in mijn leven, zie ik dat ik toch al mooie dingen heb gerealiseerd”, zegt
Verbeke zijn studentenperiode in Gent zag er helemaal anders uit
hij met lichte trots. “Ik heb jarenlang meegedraaid in het best
dan die in Brussel. “Aangezien ik altijd in Gent gewoond heb, was
bekeken televisieprogramma van Vlaanderen, een hoofdrol in
dat voor mij eerder een verlengstuk van mijn humaniora. Brussel
een film gespeeld en deel uitgemaakt van de grootste musical ooit
daarentegen was nieuw voor mij. Daar was het diehard en rock-
in dit land. Ik heb enorm veel gedaan in een korte tijd. Wat ik nu
’n-roll”, glundert hij.
nog wil doen? Meer van dat!”
Ondanks het feit dat Bert Verbeke het grootste deel van zijn
Celine Camu & Heleen Claeys / Foto’s Michiel Martin.
leven in Gent gewoond heeft, voelt hij zich geen echte Gentenaar. “Sommige mensen kunnen verknocht zijn aan een plaats. Dat begrijp ik niet. Ik kom graag in Gent omdat daar mensen wonen die ik graag zie en er veel mooie gebouwen staan. Ik voel mij daarom wel geen Gentenaar. Al verwerk ik het nostalgische
Binnenkort staat er een nieuwe Bert Verbeke voor ons klaar. In Coppers, een nieuwe politiereeks op VTM, zal hij te zien zijn als
van Gent soms in mijn muziek”, vertelt hij. “Nu woon ik in
Laurent Vandenbergh. “Laurent is een jonge flik en het groentje
Antwerpen en dat is een mooie stad. Toch voel ik mij ook geen
van het team. Hij is een beetje naïef en overambitieus”, zegt
Antwerpenaar. Als ik weg zou gaan uit Antwerpen zou ik dat erg
Verbeke daarover. Ook Hilde De Baerdemaeker, Luk Wyns en
vinden. Omwille van het sociaal leven dat ik hier zou achterlaten,
Lotte Pinoy zullen te bewonderen zijn in de serie.
maar niet het Mas of de Meir die ik zou moeten missen.”
“Als je jong bent, is alles vanzelfsprekend en vrijblijvend. Maar dat verandert”
Ben je benieuwd naar de solovoorstelling Beter dan ik? Op zaterdag 5 december speelt Bert Verbeke nog een laatste keer op een benefietnamiddag in het Gents kunstencentrum CAMPO. De voorstelling is ten voordele van VZW Ziekenhuisclowns en Joka, de twee organisaties waar Bert peter van is.
8-
Satire
Pessimisme: zo zwart als koffie
“Zwartkijken is een kunst en kunst ontstaat volgens mij in het juiste milieu. Wil je pessimist worden? Zeg dan maar dag tegen je hele Disney-collectie. Bind je huisdier vast aan een boom in het bos en doe meteen hetzelfde met je lief. Begeeft u zich vervolgens naar uw lokale doe-het-zelfzaak, koop het rek met zwarte verf leeg en Paint it black. Je plafond, je borden, je wc-bril, alles moet eraan geloven. Vermijd zonlicht te allen tijde. Zoals de Verzuurde Bond Zonder Naam en Prestige (vzw, red.) zegt: ‘Zonnestralen zijn ’s hemels oogkwalen!’ Na je omgeving ben je zelf aan de beurt. Legen, die kleerkasten! Pessimisme is zo zwart als koffie: bitter, onvergeeflijk straf op een nuchtere maag en liefst zonder melk of suiker. Je kledingstijl zou iets in deze trend moeten zijn.”
Iedereen kent het gevoel wel. ‘s Ochtends met het verkeerde been uit bed gestapt en in de verste verte
Quasimodo
geen Senseo-pad te bespeuren. Je sleurt jezelf de deur
“Omgeving zwart? Kleding zwart? Proficiat. Je bent klaar om je
uit, en daar zijn ze opeens… andere mensen. Gelukkig is
ziel, je tempel van God, om te dopen tot een synagoge van Satan.
conversatie tot nu toe niet nodig, maar alles verandert
De rest zou vanzelf moeten gaan. Je bekijkt vanaf nu alles van
wanneer je de campus binnenstapt.
de duistere kant. Zelfs je toast: zwartgeblakerd, graag. Weg met alles wat verbloemd of opgehemeld is. De harde, zwarte waarheid
“Goeiemorgen!” zegt de eerste medestudent uit beleefdheid.
is de waarheid die jij preekt. Dat valt in het begin niet mee, dat
Onmiddellijk wordt je Gandalf-modus ‘getriggerd’: “What do
verzeker ik je. Op dat moment doe je het nog altijd in je broek
you mean? Do you wish me a good morning, or mean that it is
wanneer je vraagt waarom ze de baby van je zus niet gewoon
a good morning whether I want it or not; or that you feel good
Quasimodo noemen en hem opsluiten in de klokkentoren van
this morning; or that it is a morning to be good on?” Kortom,
de Sint-Baafskathedraal. Maar na verloop van tijd kennen de
het is zo’n dag waarop menselijk contact even welkom is als een
mensen je stijl en zullen ze jou dan ook wel gerust laten. Geen
Volkswagen-vertegenwoordiger op een congres voor ecologische
menselijk contact meer voor jou! Gefrustreerde blogberichten
wagens. Wat als je deze gemoedstoestand veranderde in een
die enkel worden gelezen door je moeder zullen voortaan je enige
levensstijl? Thomas Verdoodt getuigt hoe hij van pessimisme en
contact met de buitenwereld zijn.”
misantropie zijn levenswerk maakte. “Het begon toen ik een jaar of 22 was. Ik had net mijn diploma als ingenieur behaald, helemaal klaar om mij om op een eerste job te storten. Alles veranderde toen het noodlot toesloeg. Ik stak de straat over en werd aangereden door een fils à papa in een Porsche Carrera. U kunt wel raden wat er volgt. Het proces is nooit voorgekomen. Toen wist ik het: de wereld is een vuilnisbak met het deksel op een kier. En door die kier schijnt een duister licht, pessimisme genaamd. Daarom wijdde ik mijn leven aan het aanbidden van die duisternis.”
“Zonnestralen zijn ’s hemels oogkwalen” – Verzuurde Bond Zonder Naam en Prestige
“Zo, dat is dan dat. Ik hoop dat ik op deze manier de verzuurde snaren van de mensen kan raken. Ik verheug me al op de wondermooie dag dat niemand nog woorden als ‘vrolijk’, ‘goeiemorgen’ of ‘kamillethee’ gebruikt. Maar nu keer ik terug naar mijn fort der misantropie, voor de ‘My little Pony’marathon begint. See you in hell!” Robin Gheysels
Shalini vs Eva
-- 99
The battle of the night De ene presenteert het nachtblok bij Qmusic, de andere
meer, zowel bij de gesprekjes als muziek. Ik heb eens gevraagd
doet dat bij Studio Brussel. De ene telt de dagen af naar
aan luisteraars om hun ‘guilty pleasures’ door te sturen. Zo krijg
de nieuwe Star Wars-film, de andere kan elke aflevering
je dan muziek die normaal nooit gespeeld wordt op Stubru. De
van Friends meelippen. De verschillen in karakter
foutenmarge is ook groter: overdag zijn het meer de ervaren
tussen Shalini Van Den Langenbergh en Eva Van
rotten. Wij zijn maar de jonkies. De luisteraars weten dat wij nog
Ostade kunnen haast niet groter zijn, maar toch hebben
geen jaren ervaring hebben.”
ze allebei een heel gelijkaardig parcours afgelegd. Afgestudeerd aan Artevelde, gewerkt bij Urgent.fm en ondertussen presentatrice op de nationale radio. Speciaal voor TANK wilden ze hun wekker eens een uurtje vroeger zetten. Zo rond 14 uur al.
“Ik stofzuig wel eens om vier uur ’s nachts in het weekend” (Shalini)
Hebben jullie zelf gekozen om ’s nachts te presenteren?
Shalini: “Ook op het vlak van rubriekjes kan je veel meer doen
Eva Van Ostade: “Niet echt. De zenders laten ons eerst
wat je wilt. Ik denk dat de mensen al blij zijn dat er überhaupt
ervaring opdoen en later zien ze dan wel wat ze met ons gaan
gezelschap is. Die mensen moeten soms elke nacht werken en
doen. Het is ergens wel logisch dat je niet meteen het blok
ik begrijp dat zoiets best eenzaam kan zijn. Ik ben onlangs een
tijdens de avondspits kan opeisen als je bij zo’n grote zender
week ziek geweest en elke dag kreeg ik berichtjes van mensen die
binnenkomt. Je moet pakken wat je kan krijgen. Dat neemt niet
zeiden dat ze zich eenzaam voelden en mij misten.”
weg dat ik het wel graag doe natuurlijk.”
Eva: “Ze hadden ook gewoon naar Studio Brussel kunnen
Shalini Van Den Langenbergh: “Ze zouden je die kans
luisteren dan. Maar ja, bon…”
ook niet geven als ze niet in je geloven. Het programma dat we hebben is de perfecte leerschool, geweldig om ervaring op te
Is het voor jullie ook wel eens eenzaam ’s nachts in de
doen en eventueel later door te groeien. Ik vind het geweldig dat
studio?
ik die kans krijg van Qmusic.”
Eva: “Ik was er in het begin wel bang voor. Helemaal alleen
Eva: “Veel mensen hebben een soort van medelijden omdat
in de studio zitten en twee uren lang tegen een micro praten...
ik ’s nachts presenteer. Dat is niet nodig. ’s Nachts kan er veel
Nu, je ziet wel nog eens een collega passeren. Eens je bezig bent
10 -
Shalini vs Eva
met sms’jes screenen, mensen opbellen en nummers aan elkaar
luisteraars. Ik ben ook moe om vier uur ‘s nachts, moet ook
mixen, heb je gewoon geen tijd meer om je eenzaam te voelen. Ik
werken en had ook liever in mijn bedje gelegen. Maar we komen
bel ook elk uur met een paar luisteraars. Ik heb in elk geval dus
er wel door, snap je? Af en toe is het wel een beetje moeilijk. Op
nog menselijk contact.”
een bepaald tijdstip zie ik enkel nog de man van de security eens
Shalini: “Uiteindelijk ervaar je ongeveer hetzelfde als je
door de gang lopen. That’s it.” Jullie zijn concurrenten natuurlijk. Overtuig ons: Waarom moeten we naar jou luisteren? Eva: “Ah, we gaan zo beginnen? (lacht) Nee, het grote voordeel van Studio Brussel is dat wij ‘goede’ muziek draaien. De klassiekers, dingen waar mensen heel graag naar luisteren en alternatievere bands. Dat laatste is ideaal om nieuwe muziek te ontdekken.” Shalini: “Wat ik vooral leuk vind aan Qmusic is de sfeer op de redactie en die krijg je echt mee als luisteraar. Als presentatrice moet je ‘tof’ zijn. Mensen moeten het idee krijgen dat het leuk zou zijn om met jou een pint te gaan pakken. Via de radio natuurlijk, niet in een echt café.” Heeft jullie werk voor de rest nog gevolgen op jullie leven? Shalini: “Mijn bioritme is echt fucked up. Perfect om uit te gaan wel, maar ik kan niet slapen voor vijf uur ’s nachts. Dan probeer ik mij wat nuttig bezig te houden. Zo stofzuig ik in de weekends al eens om vier uur ’s nachts. Gelukkig weten mijn bazen dat het zwaar is. Ze verlangen niet dat ik hetzelfde blok eeuwig ga blijven vullen. Ze respecteren mij. Ik doe enorm veel ervaring op en krijg feedback om nog te verbeteren. Ik heb het er dus zeker voor over.” Eva: “De luisteraars zijn ook enorm dankbaar. Soms, als je dan een plaat voor iemand draait, krijg je reacties als: ‘Bedankt, dat heeft mijn avond nu eens goed gemaakt!’ Dat maakt dan mijn avond weer. Het klinkt enorm melig, maar mensen gelukkig maken, daar doe je het wel voor.”
“Sommige luisteraars stellen wel eens voor om flirtberichtjes te sturen” (Eva) Shalini Van Den Langenbergh (24)
Wat is het strafste dat jullie al hebben meegemaakt
-Woont in Gent
tijdens jullie programma?
-Studeerde journalistiek aan Artevelde
Eva: “Ik denk dat Shalini het al weet!”
-Vijf jaar bij Urgent.fm
Shalini: “Ja, letterlijk mijn vierde werkdag. Er kwam een sms’je
-Meegedaan met de Q-academy
binnen van iemand die zijn vriendin op de radio ten huwelijk
-Presenteert Insomnia op Qmusic
wou vragen. Ik dacht: ‘Wauw, stel je voor: een huwelijksaanzoek
-Star Wars geek
in mijn eerste week!’ Dus ik bel ze beide op en zeg gewoon dat
Shalini vs Eva
- 11
hij een plaatje voor haar wil aanvragen. Na een tijdje starte ik
Dankzij mij zag ze de nachten toch wat beter zitten. Dat deed me
een mooi romantisch muziekje op de achtergrond, waarop hij
wel iets. Ik was echt ontroerd.”
haar dus ten huwelijk vroeg. Een ijzige stilte volgt, tot dat meisje
Jullie hebben ook alle twee op de Arteveldehogeschool
nogal aarzelend zei dat ze dat eigenlijk niet zag zitten. Ik zat zo hard binnensmonds te vloeken op dat moment. Daarbovenop begonnen die twee nog eens live on air ruzie te maken. Ik heb hen gewoon onderbroken en een plaatje gestart. Mijn programma is geen forum om relatieproblemen op te lossen. Achteraf stond ik perplex in de studio. Hadden die twee mij beetgenomen? Mijn vriend probeerde me die nacht te troosten door te zeggen dat waarschijnlijk niet veel mensen dat gehoord hadden. Dat was buiten Maarten Vancoillie gerekend. Hij heeft het hele fragment tijdens de ochtendshow heruitgezonden. Dat was meteen 800.000 luisteraars. Dan ben ik viraal gegaan. De kranten zijn daarop gesprongen en ik stond zelfs op de website van de Flair!” Eva: “Ik weet nog dat ik live aan het luisteren was toen ik naar huis reed na mijn shift. Ik zat met open mond te luisteren in mijn auto. Zelf heb ik niet echt zo’n straffe verhalen. Je hebt natuurlijk altijd luisteraars waarvan je hoort dat ze al serieus zat zijn of stoned. Een beller heeft mij al ‘lekker framboosje’ genoemd. Ik kon niet snel genoeg de plaat starten toen! Ik ben ook eens uitgenodigd om met enkele studenten mee te gaan nachtvissen. (Lacht)”
“Ik zou dolgraag stemmetjes inspreken voor Disney-films en Nickelodeon-series” (Shalini) Jullie worden live gestreamd, is dat niet een beetje raar? Eva: “Ja, eigenlijk is dat echt wel een beetje creepy. Ik vergeet al eens dat die webcams er zijn. Dan krijg je mensen die sturen dat ze mijn kleedje mooi vinden of mijn haar liever los zien dan op een dot. Dat gaat zelfs tot sommige die voorstellen om even flirtberichtjes te sturen of vragen om wat dichter bij de camera te komen. Ik ga er natuurlijk niet op in. Nadeel van een vrouw zijn die ’s nachts presenteert, zeker?”
Eva Van Ostade (25)
Shalini: “Je probeert over te komen als een soort vriend: een
-Woont in Lokeren
steun die de luisteraars door de nacht heen helpt. Dat heeft mij
-Studeerde journalistiek aan Artevelde, na drie jaar
wel al een lesbische aanbidster opgeleverd en op Facebook krijg
toegepaste psychologie in Antwerpen
ik veel vriendschapsverzoeken. Die weiger ik. Ik wil mijn werk en
-Twee jaar bij Urgent.fm
privé gescheiden houden. Gelukkig begrijpen de meeste dat wel.
-Meegedaan met Studio Dada
Een vrouw stuurde eens een privébericht op Facebook na een
-Presenteert Nightcall op Studio Brussel, afwisselend met
geweigerd vriendschapsverzoek. Ze wou me bedanken. De vrouw
Bram Vuylsteker
legde uit dat ze borstkanker had en dat ze moeilijk kon slapen.
- Friends fanaat
12 -
Shalini vs Eva
gezeten. Welke straffe verhalen hebben jullie
en willen echt dat je doorstroomt naar een grote radiozender.
overgehouden aan jullie tijd op de Kantienberg?
Ervaring opdoen in de praktijk, zoals bij Urgent, is ook wel nodig
Shalini: “Ik heb nog altijd levendige herinneringen aan
als je later een job wilt in die sector. Op school leren ze je dan wel
Economie. Dat was zó een hels buisvak. De derde keer dat ik
heel goed radionieuws schrijven en je krijgt een brede algemene
mijn examen gedaan had, werden de punten in de aula getoond
kennis mee, maar op het vlak van presenteren...”
voor alle PDT’ers. Ik was zo blij toen ik een elf zag staan dat ik
Shalini: “De realiteit binnen de sector en wat ze daar op
in de volle aula heb geroepen: ‘EEN ELF! EEN ELF! IK BEN
Artevelde van verwachten, liggen ook mijlenver uit elkaar. Een
ERDOOR!’. Ik was echt opgelucht toen.”
klasgenoot van mij werd eens niet aangenomen voor een stage.
Eva: “Ik heb ook vier keer dat examen mogen maken. Ik begrijp
Hij had nochtans best goede reportages doorgestuurd. Toen
je volledig. Een ander vak dat ik mij levendig herinner is Profo,
hij aan de telefoon uitleg vroeg, zei die man hem: ‘Reportages
professionele ontwikkeling. Dat was echt een onnozel vak. We
worden nu eenmaal nooit meer gedaan, waarom in hemelsnaam
moesten een brief schrijven naar Sinterklaas, een nieuw meubel
leren jullie dat nog?’ Die realiteit leer je wel op Urgent.fm.”
ontwerpen. Allemaal van die kinderachtige of belachelijke opdrachten. Ik heb nog altijd geen idee wat dat vak mij heeft bijgebracht.” Shalini: “Het ergste examen was een mondeling examen tijdens mijn allereerste examenperiode. Het ging over de geschiedenis van België en de leerkracht, Eric Van De Casteele,
“We moesten een brief schrijven naar Sinterklaas of een meubel ontwerpen, echt onnozel!” (Eva)
stond bekend als ‘ne kwaaie’. Op van de stress, last-minute alles proberen herhalen, je kent het wel. Na het examen zegt hij dat het voor hem nét niet genoeg was en dat ik gebuisd was. Ik kon
Wat zijn nog jullie dromen? Wat hopen jullie nog te
wel janken toen, maar de allereerste les van het jaar had hij
bereiken?
gezegd dat studenten bij hem niet moesten beginnen wenen.
Eva: “Langs de ene kant wil ik wel eens een spitsprogramma
Dus ik hou mij in tot ik buiten ben, maar dan ook geen seconde
doen. Daarbij moet je snel op de actua inspelen en relevante
langer. Plots komt die docent achter mij aan: ‘Juffrouwke, u
mensen bellen. Tijdens mijn stage bij MNM kon ik al proeven
hebt de aanwezigheidslijst niet afgetekend!’ Ik sta daar met
van het redactiewerk tijdens zo’n spitsprogramma. Heel
rooddoorlopen ogen, één stuk miserie. Het vervelendste is nog
leuk, maar wel zeer druk. Langs de andere kant lijkt een
dat hij mij wou troosten: ‘Ma juffrouwke, dat is allemaal zo
themaprogramma me ook wel wat: sfeervol, minder stressy en
erg toch niet. Ik ga u een negen geven. Dan kunnen ze u nog
heel persoonlijk.”
delibereren!’ Dan begon ik pas echt te huilen. Heel erg gênant
Shalini: “Ik vind dat een heel moeilijke vraag eigenlijk.
allemaal.”
Jarenlang heb ik gezegd dat ik voor de radio wou werken. Nu zit ik bij de radio en vraag ik mij af: ‘Ah ja, en nu?’ De
Jullie hebben ook beide bij Urgent.fm gewerkt. Hoeveel
grootste ambitie voorlopig is niet ’s nachts te blijven zitten. Een
heeft dat jullie geholpen?
spitsprogramma, zoals Eva zegt, lijkt mij wel leuk. Maar ik ben al
(In koor): “Alles!”
zo’n stresskip. Ik betwijfel dus of dat wel goed komt. Als ik echt
Eva: “Echt, je leert er zo enorm veel. Ze begeleiden je heel goed
onbeperkt mag dromen, zou ik dolgraag stemmetjes inspreken voor Disneyfilms en Nickelodeonseries. Als dat zou lukken, is mijn leven geslaagd!”
Glen Schaillie / Foto’s Quinten Van Hoecke
Eva: “Je moet pakken wat je kan krijgen bij zo’n grote zender, dus ook een nachtprogramma” Shalini: “Maar het geeft wel aan dat ze vertrouwen in jou hebben”
TANK TEST: het paleodieet
Eten als een neanderthaler De dieethypes schieten als paddenstoelen uit de grond.
niet veel is veranderd sinds de intrede van de landbouw. Een
Verschillende voedselliefhebbers zijn op zoek naar
dieet op basis van wat onze allereerste voorouders aten, zou dus
het ideale dieet om een gezond leven te leiden. Het
ideaal moeten zijn. Paleo voedsel bevat bijna tot geen bewerkt
paleodieet of het jager-verzamelaarsdieet is een van
voedsel en dus ook geen smaakversterkers, kleurstoffen en
de nieuwste hypes in het dieetcircuit. Het is er eentje
andere chemicaliën. Dat in tegenstelling tot een groot deel van de
waarbij je enkel mag eten wat onze voorouders aten in
voeding die wij in de supermarkten halen.
het paleolithicum, beter gekend als de oertijd. Wat dat dieet nu juist inhoudt en of het gezond is, testte TANK
Met het dieet kan je dus een heleboel welvaartsziekten zoals
voor je uit.
diabetes en hart- en vaatziekten vermijden. Die worden namelijk veroorzaakt door de bewerking van voedsel. Aanhangers van de
“Deze week volg ik het paleodieet.” Het is een zin die ik menig
paleo voeding noemen paleo eten ook liever een levensstijl dan
maal heb uitgesproken de voorbije dagen terwijl ik knabbelde
een dieet. Met het paleodieet zal je wel geen kilo’s kwijtspelen,
op mijn zelfgemaakte paleocrackers. De reactie die daarop
omdat je plots als oermens eet. Daarvoor zal je ook als een
volgde, was meestal een verbaasde blik van de andere partij.
oermens moeten bewegen, want zij waren de hele dag actief bezig
Het paleodieet is een dieet waarbij je enkel eet wat de oermens
en hadden dus geen last van extra kilo’s.
at. Het komt er dus op neer dat je enkel onbewerkt voedsel mag eten. Kortom: geen zuivel, geen suiker en geen granen.
Waarom? Nu is de vraag vooral: Waarom zou je het dieet volgen? Ik wil zeker geen pleidooi houden over de helende voordelen van het paleodieet, maar er zijn wel een paar goede punten in het dieet opgenomen. De achterliggende theorie is dat de mens genetisch
Echt eten zoals de neanderthalers? Dan zou je in principe ook geen keukenmateriaal mogen gebruiken
14 -
Receptentips: - Fruitpap met notenmix van
amandelen en cashewnoten - Paleowraps met kip
(http://www.paleorecepten.nl/)
Wat mag je eten?
Als avondeten kon ik zelf wel wat verzinnen, maar het ontbijt
Groenten en fruit spelen een belangrijke rol in het dieet, maar
en middageten lag moeilijker. Toch heb ik enkele goede
ook vlees en noten. Het is dus niet de bedoeling dat je enkel
alternatieven gevonden die ik misschien nog wel eens zal
groenten op je bord krijgt. Je mag praktisch alle soorten
uitproberen. Zo heb ik als broodvervanger bananenbrood en
vlees eten en je kan verrassend veel kanten op met noten als
paleocrackers gemaakt met amandelmeel als bloemvervanger.
vervanger voor graanproducten en suikers. Bij groenten moet
Hoewel ik de gerechten zelf heb klaargemaakt, waren ze redelijk
je wel opletten: je mag geen peulvruchten eten of groenten die
eetbaar én eenvoudig om klaar te maken. Voor de ingrediënten
te veel zetmeel bevatten. Aardappelen en bonen zijn dus uit den
hoef je ook heus niet naar de biowinkel te gaan, want je vindt ze
boze, maar sommige paleo-enthousiastelingen zien dit soort
meestal gewoon in de supermarkt.
‘regels’ door de vingers. Als je echt zou moeten eten zoals de neanderthalers, zou je in principe ook geen keukenmateriaal
Ik zal niet liegen, ik heb gezondigd… Meerdere keren zelfs, maar
mogen gebruiken zoals een oven of snijmessen. Als je het dieet
als student-journalist is het nu eenmaal niet makkelijk een
volgt, ben je vrij om te kiezen hoe je het verder invult. Zolang je
week door te komen zonder koffie. Het is ook niet eenvoudig
maar voedzame producten gebruikt.
wanneer je eens iets wil gaan eten, want in de meeste restaurants en bistro’s worden er zelden paleo-proofgerechten geserveerd.
De test
Toen ik dus werd gevraagd om even iets mee te gaan eten tijdens
Maar genoeg theoretische uitleg. We kijken even naar hoe dat
dag even geen zin in paleocrackers met soep uit de Kantiene.
de middagpauze, heb ik dat aanbod niet afgeslagen. Ik had die
in de praktijk ging. Ik heb de lat niet te hoog gelegd voor mezelf en heb besloten het dieet voor een week te volgen. Conclusie?
Lauren Quataert
Het ging verrassend goed, maar er is wel wat voorbereiding en toewijding voor nodig. Wanneer je een student bent op kot met beperkte kookkunsten, zoals mezelf, is het niet makkelijk om
Conclusie:
alternatieven te vinden voor je dagelijkse boterham met choco. Gelukkig was er het internet om me uit de nood te helpen. Wanneer je het woord ‘paleorecepten’ intikt in de zoekmachine, kom je meteen uit op fora met honderden recepten.
Ik heb gezondigd… Als studentjournalist kom je de week niet door zonder koffie
Prijs: Gezondheid: Doenbaarheid:
- 15
Lector onder de loep
Katheline De Lembre over haar eerste verliefdheid, relatie en beroep “Was jij al ooit zo verliefd? Helemaal verloren!” In de nadagen van ‘K3 zoekt K3’ zocht ik een date en die vond ik in Katheline De Lembre. De sympathieke Gentse schone doceert al sinds het prille begin in 2000 aan de Arteveldehogeschool. Daar geeft ze onder meer les over media en marketing aan de richtingen Journalistiek en Communicatiemanagement. Ik vroeg haar op date voor een volle aula. Lees hier die romantische avond gereconstrueerd. Wat voorafging: Iedereen was vroeger wel eens verliefd op de juf of de meester. “Oude liefde slijt niet”, zei ik vastberaden op de redactievergadering van TANK en dus zocht ik mij een Arteveldegodin om mee te vragen op date. Ik kwam uit bij
Katheline Delembre is docente aan de Arteveldehogeschool in de opleidingen Journalistiek en Communicatiemanagement. Eerst studeerde ze een jaartje Economie om uiteindelijk af te studeren als communicatiewetenschapper aan de Universiteit van Gent. Daarbij volgde ze nog filmstudies aan de Katholieke Universiteit van Brussel, alsook een cursus scenarioschrijven. Ze startte haar loopbaan als assistent aan de Gentse universiteit, om daarna jobs als gids en journalist bij ‘Het Volk’ toe te voegen aan haar CV. Ze woonde ook nog een jaartje in Parijs, de stad van de liefde nota bene. Sinds de start in 2000 ging ze aan de slag op de Arteveldehogeschool en tot op de dag van vandaag werkt ze daar nog.
Katheline De Lembre. Op een koude woensdagmorgen vertrok ik met een bos rode rozen en mijn mooi kostuum richting de Kantienberg.
Anthony nam docente Katheline De Lembre mee naar de gezellige Geus van Gent.
16 U bent helaas al bezet. Hoe hebt u uw huidige man ontmoet? De Lembre: “Ik deelde een huis met drie mannen en één ervan is mijn echtgenoot geworden. Hij woonde in de kamer naast mij en de vonk is overgeslagen. Wij zijn nu bijna twaalf jaar samen en hebben één kindje. Itoh is zeven jaar, maar lijkt van karakter al goed op zijn papa. Het is een vrolijk kind, maar hij heeft Met een broek vol zenuwen stapte ik Aula 2 binnen. “Dag
structuur nodig. Alles moet duidelijk zijn. Terwijl ik dus meer
mevrouw, ik heb een vraagje: ik zou je graag op date willen
van verassingen hou.”
vragen”, zei ik hoopvol. “Euhm … ja, dat mag”, antwoordde mevrouw De Lembre vol verwondering. “Je moet wel weten dat
We spreken nu wel over ideale mannen en dates, maar
ik al bezet ben”, voegde ze daar snel aan toe. “Daar kan altijd
wat zijn de eigenschappen van een goede journalist?
verandering in komen”, remonteerde ik haar. Rendez-vous
De Lembre: “Verhalen kunnen vertellen, storytelling. Dat vind
geregeld, een weekje later dronken we rode wijn en klonken op
ik het allerbelangrijkste. Ook in nieuwsberichten moet je weten
een gezellige avond.
hoe je een lezer kunt vastgrijpen met je verhaal. Dat doe je niet per se met grote koppen. Zelf lees ik altijd kwaliteitskranten. Ik
“Het is misschien cliché, maar rozen zijn altijd een voltreffer”
wil juist geïnformeerd zijn en een eigen mening kunnen vormen. Zeker voor mijn job is dat noodzakelijk. Bij populaire kranten haak ik altijd af, ik weet niet echt waarom. Dat zijn zeker geen slechte kranten, maar ik ben misschien een beetje professioneel misvormd. Niet dat ik af en toe geen roddelblad lees, hoor. Een
Allereerst bedankt om mijn dateverzoek te accepteren.
andere vorm van journalistiek is daarom niet minderwaardig.
Wat heeft u eigenlijk overhaald? Met andere woorden,
Het Laatste Nieuws doet dat zelfs heel goed als je vergelijkt met
wat moet een man doen om uw aandacht te krijgen?
de boulevardkranten in Engeland. Ze verliezen het menselijke
Katheline De Lembre: “Mij verrassen! Eerlijk gezegd, ik krijg
aspect niet uit het oog, waar dat over het Kanaal wel eens anders
heel graag bloemen. Dat is jou dus zeer goed gelukt. (lacht) Ik
is.”
weet niet hoe je daar allemaal bent opgekomen? Het is misschien cliché, maar rozen zijn altijd een voltreffer.”
Zou u zelf nog journalist willen worden? De Lembre: “Ik ben ooit nog journalist geweest bij ‘Het Volk’.
Uw eerste date, herinnert u die nog?
Dat was plezant, maar het is nu een moeilijke job geworden.
De Lembre: “Op date gaan, gebeurde niet echt in mijn tijd. Je
Journalistiek is enorm veranderd in de loop der jaren, vooral
ging gewoon uit op café. Als er iemand bijzat met wie het klikte,
door de komst van het internet en sociale media. Als je vroeger
dan babbelde je ermee. Veel meer was daar eigenlijk niet aan.”
nieuws bracht, had niemand ervan gehoord. Journalisten zaten aan de bron van de nieuwsstroom en konden op hun manier
Wanneer bent u dan voor de eerste keer verliefd
de mensen informeren. Nu weet iedereen alles al. Het is veel
geworden?
harder geworden, want je moet er overal meteen bijzijn. De
De Lembre: “Toen ik zestien jaar was op skivakantie… op een
concurrentiestrijd tussen de media is heel vermoeiend. Het leuke
‘Hollander’. Dat is pas echt een cliché. (lacht) Het was allemaal
aan het beroep blijft dan weer de spanning, zoals bij verliefdheid
heel spannend. Door de vakantiesfeer leek alles zo magisch. We
of een date. (lacht) Net als een relatie, moet een job je kriebels in
hebben toen gezoend in de sneeuw ergens in Oostenrijk, met een
de buik geven. Als je jezelf ten volle geeft, kan zelfs lesgeven heel
klare sterrenhemel boven ons. Het kon niet romantischer zijn.
passioneel zijn.”
Zoals altijd bij vakantieliefjes, is het uiteindelijk niets geworden tussen ons.”
Het zijn bijna examens. Kan u al een tipje van de sluier oplichten?
Wat moet een ideale man voor u hebben?
De Lembre: “Over het vak ‘Medialandschap’ kan ik wel iets
De Lembre: “Veel humor! Je moet goed kunnen lachen samen.
verklappen. De studenten hebben er sinds dit jaar een digitale
Wanneer er dan eens een haar in de boter zit, kan je dat gewoon
module bij. Minimum één vraag komt daaruit.”
weglachen. Hij moet ook positief in het leven staan. Ik hou niet van mensen die zeuren en negatief zijn.”
Anthony Van Caeneghem / Foto’s Robbe Haegeman
- 17
Dossier: de geschiedenis van de zesdaagse
En toen waren er nog maar …
Wie vandaag het woord zesdaagse in de mond neemt,
Zoals elke sport mee evolueert met zijn tijd, doen de
denkt automatisch aan ‘t Kuipke. Met 75 edities op de
oorspronkelijk 144-uurdurende uitputtingsslagen dat ook. Zo
teller is de Gentse Zesdaagse de belichaming geworden
komen er onder meer regels ter bescherming van de renners.
van het Belgische baanwielrennen. Daar waar elke vezel
Vanaf 1899 rijden ze niet langer individueel, maar in duo
van ‘t Kuipke nog steeds diep verankerd zit in de Gentse
en mag een renner maximaal 12 uur per dag fietsen. Ook de
bodem, leest de internationale geschiedenis van de
legendarische ‘cabientjes’ doen hun intrede, aangezien de
zesdaagse als een droevig verhaal: de kroniek van een
rustende renners de piste niet mogen verlaten.
roemrijke volkscultuur, tegenwoordig herleid tot enkele vlekjes op de wielerkalender.
Tweede Wereldoorlog
De eerste zes dagen rijden zij zo ver mogelijk op hun stalen ros
De aantrekkingskracht van de zesdaagsen in de eerste helft van
en de zevende dag moeten zij naar de kerk.
de 20ste eeuw is onvoorstelbaar. Van Sydney tot Chicago of Buenos Aires, overal schieten ze als paddenstoelen uit
Zo moet het regelboek er ongeveer uitgezien hebben, wanneer
de grond. Het topjaar is 1934, wanneer er maar liefst 34
het zesdaagse fenomeen in 1875 geïntroduceerd wordt. Wat
zesdaagsen doorgaan. Een groot deel van dat succes is te wijten
begint op de weg in Engeland, krijgt door de enorme populariteit
aan de toenemende spektakelwaarde. Naar het Romeinse
al snel een vervolg op de piste en waait over naar andere landen.
voorbeeld van brood en spelen, zoeken de organisatoren naar
Eerst naar de Verenigde Staten, waar de beroemde Madison
nieuwe manieren om het volk te animeren. Muziekoptredens,
Square Garden in 1891 het begrip zesdaagse pas echt op de kaart
circusacts, missverkiezingen, … De zesdaagse evolueert naar een
zet. Daarna komt het pas naar het Europese vasteland en dus ook
totaalgebeuren. Zelfs de pastoor krijgt op zondag zijn plekje op
naar België. Brussel organiseert in 1912 als eerste een zesdaagse,
de piste om de fietsen in te wijden. De renners worden de helden
later volgen Gent (1922) en Antwerpen (1934).
binnen het gebeuren en voor hen valt er ook een aardig centje te verdienen.
De zesdaagse evolueert naar een totaalgebeuren. Zelfs de pastoor krijgt op zondag zijn plekje op de piste om de fietsen in te wijden
De Tweede Wereldoorlog brengt verandering in het toneel. Het publiek in Amerika verliest zijn interesse in de piste en in 1961 blaast de Madison Square Garden na zeventig edities zijn laatste wieleradem uit. De teloorgang in Amerika staat in schril contrast met de dominantie in Europa, met Duitsland op kop. De pistekalender staat bomvol met zesdaagsen en andere meetings. Er is zelfs nog meer sensatie door de invoering van
18 -
De zesdaagse
gemotoriseerde gangmakers. Het publiek geniet met volle teugen
mocht dragen, eindigde met een gesigneerde foto. Dat was ook
van de vette jaren op de piste.
de aanzet voor de ongelofelijke collectie die hij heeft opgebouwd in zijn huis/wielermuseum in De Pinte. Eddy Verbust is een
“Gent heeft dan wel een echt kennerspubliek en apprecieert ook de buitenlandse renners, maar een jongen uit de streek maakt toch nog iets meer los” – Eddy Verbust
klinkende naam geworden in de pistewereld. Om die soberheid te illustreren, trekt Eddy de vergelijking tussen Gent en Antwerpen: “Als je alleen al naar de affiches kijkt, zie je het verschil. In Gent draait alles rond de koers. In Antwerpen hadden ze meer oog voor de show. Een voorbeeld hiervan is de editie van 1965. In het Antwerpse sportpaleis kwamen toen onder meer Bobbejaan Schoepen, Louis Neefs en Rocco Granata optreden. Dat waren grote namen in die tijd. Op een bepaald moment kwamen er andere eigenaars en die hadden het niet zo voor de koers. Met de show valt blijkbaar meer geld te verdienen.” Hij zegt het met een zekere bitterheid in zijn stem. In
Soberheid
1994 ging in Antwerpen het licht definitief uit.
Kijkend naar die gloriedagen is het moeilijk om te geloven dat
‘t Kuipke
de ooit zo volle kalender is herleid tot een schraal lijstje van – ironie oh ironie – zes zesdaagsen. Traditierijke organisaties zoals
“Er is veel veranderd doorheen de jaren. Wegrenners
Zürich en Grenoble hebben de laatste jaren de strijdbijl begraven
krijgen nu contracten voor een heel jaar in plaats van tien
in een financieel lastig klimaat. Het is dan ook des te opvallend
maanden. Een winters uitstapje naar de piste is hierdoor
dat ‘t Gentse Kuipke zo stevig overeind blijft en jaarlijks een
ook minder aantrekkelijk geworden. Daarnaast zitten ze met
groot publiek kan overtuigen.
sponsorbelangen. Renners rijden tijdens de zesdaagse met andere shirts en hun sponsors zien dat natuurlijk niet graag”,
“Gent heeft het altijd sober aangepakt en daarom bestaat de
vertelt Eddy over het financiële plaatje van zo’n organisatie. De
zesdaagse nog”, aldus een nogal vreemde uitspraak in een sport
tijd dat niet alleen de pistiers, maar ook grote kampioenen als
die groot werd door zijn spektakelwaarde. De man die werd
Merckx en De Vlaeminck de weg naar de piste vonden, is al lang
geciteerd, heeft recht van spreken. Eddy Verbust verloor als kind
vervlogen. “Een Boonen ga je niet op de pist zien rijden.”
zijn hart op de piste en heeft al vijftig jaar geen Gentse Zesdaagse gemist. Wat startte als een jongensdroom, toen de 12-jarige
Het is in die financiële context dat Eddy ‘t Kuipke als een grote
Eddy de wielen van wielericoon Rik Van Looy naar zijn auto
troef ziet: “Vroeger werd er vaak met tijdelijke pistes gewerkt,
De zesdaagse
- 19
1. Eddy Merckx en Patrick Sercu winnen in 1965 de allereerste Zesdaagse in het nieuwe Kuipke. Op dat moment twee jonge snaken, maar later een gedroomd koningskoppel op de erelijst.
2. Een sobere affiche van de Gentse Zesdaagse uit 1950.
3. Eddy Verbust bij zijn collectie over Kenny De Ketele. De Ketele blijft tijdens de Zesdaagse altijd in Eddy’s huis slapen, zoals ook de Australische pistelegende Danny Clark dat vele jaren geleden al deed.
maar daar steek je als organisatie tegenwoordig zoveel geld
Het kennerspubliek in Gent zit alvast te popelen voor de 76ste
in dat je bijna geen grote namen meer kan aantrekken. Een
editie van de Zesdaagse. Na al die sobere koersjaren, komt er dan
vaste wielerbaan is een must geworden.” En wat voor een
misschien toch eens een rockster op bezoek: Sir Bradley Wiggins
wielerbaan. ’t ‘Nieuwe’ Kuipke werd in 1965 gebouwd nadat zijn
is de naam. Als geboren Gentenaar en pistier pur sang wil hij
voorganger in vlammen opging. Met zijn korte lengte van 166
niets liever dan nog één keer in dat magische Kuipke rondrijden.
meter en hele steile bochten heeft de piste een onbeschrijfelijke
Het is eigenlijk maar de logica zelve. Veel mooiere vlekjes zijn er
aantrekkingskracht. Het is een gezellige, bijna intieme ervaring
namelijk niet te vinden op de wielerkalender.
die ervoor zorgt dat het publiek zich al vijftig jaar thuis voelt in dat kleine Kuipke.
Michiel Martin
Middenplein Eddy heeft een goede band met vele renners en ook met
MEER WETEN?
baandirecteur Patrick Sercu. Voor ‘de keizer van de piste’ heeft hij alleen maar lovende woorden: “Patrick was een heel groot
In Het Huis van Alijn aan de
renner, maar als mens schat ik hem nog hoger in. Hij denkt in de
Kraanlei kan je nog tot 10
eerste plaats aan het publiek en de renners, niet aan het geld. Dat
april de expo ‘De Zesdaagse’
het middenplein nog steeds toebehoort aan de gewone mens en
gaan bewonderen. Laat je voor
niet aan de vips, is daar een uitstekend voorbeeld van. Hij is van
slechts 2 euro meenemen op
onschatbare waarde voor de Gentse Zesdaagse.”
een intrigerende reis doorheen de vele unieke verhalen die
Een opvallende rode draad doorheen de erelijst van de Gentse
de piste te bieden heeft: van
Zesdaagse is de grote aanwezigheid van lokale helden. Naast
pistebouwer tot pisteheld,
Patrick Sercu zijn Etienne De Wilde en Iljo Keisse daar wellicht
van stalen ros tot ronkende
de bekendste voorbeelden van. “Dat is zeker belangrijk voor het
derny. De prachtige originele affiches, pakkende beelden
voortbestaan van de Zesdaagse”, zegt Eddy. “Gent heeft dan wel
en heerlijk ouderwetse sportverslagen zijn een lust voor het
een echt kennerspubliek en apprecieert ook de buitenlandse
oog. De privécollectie van Eddy Verbust is de basis voor deze
renners, maar een jongen uit de streek maakt toch nog iets meer
tentoonstelling en elke laatste zondag van de maand neemt
los. Gelukkig is er met de piste in het Vlaams Wielercentrum
hij je met veel passie en liefde mee op rondleiding. Een must
Eddy Merckx goede infrastructuur aanwezig in Gent. Ik ben er
voor elke koersliefhebber en heel warm aanbevolen door uw
van overtuigd dat er daardoor altijd een instroom van talent zal
hoofdredacteur.
zijn.”
20 -
Karen Vázquez
Talent in Gent
Karen Vázquez filmde acht maanden in een Boliviaans mijnenkamp De Gentse Karen Vázquez (27) trok samen met haar vriend voor acht maanden naar Bolivië. Daar draaide ze
Karen Vázquez
de kortdocumentaire Flor de Mil Colores, bekroond op
Guadarrama (22 juni
Film Fest Gent als beste Belgische studentenkortfilm.
1988) is geboren
Het is een intimistisch portret van Emilliana, moeder
in Mexico City. Op
van zes kinderen, die zich zeven op zeven krom werkt in
zeventienjarige leeftijd
de Boliviaanse mijnen: “Als regisseur moet je een band
besloot ze op een
opbouwen met je personage. Zoiets vraagt tijd, in dit
innerlijke zoektocht te
geval spreken we over maanden.”
gaan in Frankrijk via een uitwisselingsproject.
“Ik heb twee maanden lang gezocht naar de perfecte locatie
Daar leerde ze niet alleen
om te filmen. Ik wilde het contrast tussen de donkere, vuile
zichzelf, maar ook haar
omgeving van een mijn en de frisse lucht van het wolkendek.
eerste grote liefde kennen.
Nergens is dat zo mooi als in Bolivië”, vertelt Karen Vásquez over
Ze volgde hem naar
haar intensieve speurtocht. “Eigenlijk wou ik een documentaire
België en ontmoette hier haar tweede grote liefde: film.
draaien over kinderen die in de mijnen werken, maar daar
Een bachelor en master later staan er twee kortfilms en
gebeurt dat niet. Een goede zaak natuurlijk, maar het was wel
drie prijzen achter haar naam. De fictie van Mont D’Or
jammer voor mijn film.”
leverde haar een Grand Prix op in Bosnië-Herzegovina en met Flor de Mil Colores scoorde ze bij het KASK en op
Emilliana
het Film Fest Gent.
Karen moest en zou haar film daar draaien: “Ik ben werkelijk gaan aankloppen aan elke deur, op zoek naar een verhaal. De
Net als de anderen in het kamp heeft Emilliana een turbulent
mensen waren er heel vriendelijk en vertelden spontaan over
leven achter de rug, vertelt Karen: “Ze vluchtte met haar
hun leven. Ik merkte meteen dat daar veel leed en ellende is,
kinderen weg van haar alcoholistische man om te ontsnappen
maar was tegelijkertijd verbaasd hoe mooi die mijnwerkers hun
aan mishandeling en armoede. Sindsdien werkt ze in de mijnen
verhalen konden vertellen.” De zakdoeken werden regelmatig
om brood op de plank te brengen. Met haar oudste zoon die ook
boven gehaald. Uiteindelijk kwam Karen bij Emilliana terecht,
al werkte, lukte dat nog goed. Toen sloeg de ellende opnieuw toe.
moeder van zes kinderen. “Het belangrijkste verschil met de
Zoals alle mannen in het mijnenkamp dronk haar zoon te veel.
andere verhalen is dat zij de behoefte had om alles te vertellen.
Een dronken ruzie liep uit de hand en hij werd vermoord door
Als je je onderwerp altijd maar moet aansporen om te vertellen,
zijn beste vriend. Nu is het veel moeilijker voor Emilliana om de
loopt dat gewoon niet zo vlot”, verklaart Karen haar keuze.
eindjes aan elkaar te knopen.”
Karen Vázquez
Machocultuur
-- 21
om te profiteren van hun verhalen en dat ik rijk zou worden van mijn film”, legt Karen uit. “Emilliana begon
Voor de filmopnames van Flor de Mil Colores trok ze
zich ook van mij af te keren. Dat was pijnlijk. Je denkt
samen met haar vriend Bart Goossens naar Bolivië.
een vriendschap te hebben opgebouwd en dan gebeurd
“Bart werkte al tien jaar als freelancer voor televisie. Hij
zoiets.”
wou ook eens iets persoonlijkers doen. Als regisseurs begrijpen we elkaar heel goed. Hij zorgt ervoor dat ik niet
“De vrouwen waren ook jaloers op mij, omdat ik veel
te hard opga in de filmopnames. Ik ben erg emotioneel
aandacht kreeg van de mannen. Ineens was ik de hoer
en hij is eerder rationeel. Dat zorgt voor een mooie
van het mijnenkamp. Iedereen wist nochtans dat ik daar
balans”, zegt Karen. Toch durft ze de remmen al eens
met mijn vriend was en voor zover zij wisten, waren we
loslaten: “Als ik een beeld wil vastleggen, vergeet ik soms
zelfs getrouwd. Ik werd daar zó kwaad van. Ik heb zelfs
waar ik me bevind. Ik let er niet op waar ik stap. Ik kruip
getwijfeld om hen via de radio te overtuigen van onze
in kieren of wring mij in bochten. Ik heb echt in posities
goede bedoelingen. Dat is gelukkig allemaal weer goed
gestaan waarvan ik nadien dacht: Shit, wat ik juist
gekomen. Laat het ons een dipje noemen, maar dat
gedaan heb was keigevaarlijk.”
kwam wel hard aan.”
Ik dacht pas later: “Shit, wat ik gedaan heb was keigevaarlijk”
Toekomstplannen Tijdens de acht maanden in Bolivië filmde Karen natuurlijk meer dan de beelden die ze voor Flor de Mil Colores gebruikte: “Ik mocht alles filmen en alle verhalen gebruiken en ze hebben daar nooit moeilijk over gedaan.” Toen ze een plaatselijk ritueel wou filmen,
Met haar Mexicaanse roots is de moedertaal van Karen
kreeg ze serieus wat tegenkanting: “Om veel mineralen te
Spaans. “Dat is een groot voordeel in Bolivië. Ik kan
hebben, offeren Bolivianen een kloppend stierenhart aan
me niet inbeelden dat ik die documentaire gemaakt zou
de godin Pachamama: een gruwelijke traditie eigenlijk.
hebben zonder de taal te kennen. Dan heb je een tolk
Ik heb hen uitgelegd dat we daar niet waren om hen
nodig en die kan niet maandenlang bij je blijven. Het
te veroordelen. Dat is hun cultuur. Wie zijn wij om die
was wel enorm frustrerend dat er in zo’n mijnenkamp
rituelen af te keuren?”
een echte machocultuur heerst. De mannen spraken nooit tegen mij, maar altijd tegen Bart. Hij kon toen nog
Haar nieuwe project staat al in de startblokken “Ik heb
geen Spaans waardoor ik het woord voerde en de vragen
besloten om terug te keren, want ik heb het gevoel dat
stelde. Toen ze antwoorden, keken ze niet naar mij maar
er over Bolivië nog zoveel meer te vertellen valt. Mijn
naar hem. Ik wou het bijna uitschreeuwen: ‘Ik praat
volgende documentaire gaat over hetzelfde mijnenkamp
tegen jou! Kijk dan toch godverdomme in mijn ogen!’
met getuigenissen van meerdere mensen. Zo kan ik nog
Naar het einde toe verbeterde dat, maar ze bleven nog
meer standpunten in beeld brengen”, vertelt ze over haar
altijd heel afstandelijk tegen mij. Bart was daarentegen
toekomstplannen. “Dan kan ik eindelijk de film tonen
enorm populair bij de mijnwerkers”, vertelt ze.
aan Emilliana. Aangezien ze daar geen internet of post hebben, heeft ze die nog steeds niet gezien.”
Dogville-effect
En wat als het verhaal in Bolivië uitverteld is? “Dan is het
Na een paar maanden werd er geroddeld in het kleine
de beurt aan Mexico. Ik weet nog niet goed wat, maar ik
dorp. “Wat er gebeurd is, noem ik het Dogville-effect
moet daar gewoon iets mee doen. Tenslotte liggen mijn
naar de film van Lars von Trier. Je komt als buitenlandse
roots daar.”
vrouw in een nieuw, klein dorp. Iedereen is vriendelijk en behulpzaam, maar de sfeer slaat om wanneer de roddels op gang komen. Mensen zeiden dat we kwamen
Sam Blommaert
Het Boliviaanse mijnenkamp waar Karen Vázquez naar toe trok, ligt hoog in de bergen verscholen.
22 -
Larpen
Het rotleven van een zombie
Honderd keer doodgaan
Een stoere jongeman, gekleed in een lederen vest met
dit fantastisch: “Het wordt een zware tijd voor jullie, maar je
zijn lange krullen in een bandana, raakt afgezonderd
kan je troosten met het idee dat jullie het de spelers nog lastiger
van zijn groep reisgenoten. Tevergeefs probeert hij met
maken.”
zijn kettingzaag zijn aanvaller te lijf te gaan, maar het is te laat. Hij wordt gebeten in zijn been en valt neer. Zijn geschreeuw gaat door merg en been. Vijftien zombies
Realistische zombies
gaan hem te lijf en zorgen dat er van de biker niet meer
Twee jongens van elf en veertien jaar die willen ondervinden
dan een haarbandje overblijft. Nee, dit is geen scène uit
hoe de zombie uit hun schietspelletje zich voelt. Hun vader
een of andere zotte actiefilm. Dit is waar wij, Marchaud
die al veertien jaar larpt. Een jonge vrouw met blauw haar
en Emma, onze Halloween doorbrachten.
en een stoere legerbroek. Het zijn slechts enkele van onze medefiguranten. Daarnaast heb je dus wij twee, die nog nooit in
Het is het weekend van de horror en we bevinden ons in de
contact gekomen zijn met LARP en geen idee hebben waar we
oude chocoladefabriek van Tongeren. De fabriek is gigantisch
aan beginnen.
groot en verlaten, op enkele sporen van krakers na. Wij hebben ons ingeschreven als figurant voor Endtimes. Dit is
De eerste keer dat we op pad worden gestuurd, is op zijn
een zombiesurvivalgame waar men zich in het midden van een
zachtst gezegd nogal onwennig. We worden als grote groep
zombie-apocalyps bevindt. Een twintigtal mensen hebben zich
in het gebouw gestuurd en moeten met zijn allen de spelers
ingeschreven als speler en creëerden elk een eigen personage.
achtervolgen. Voor vele figuranten is dit iets wat ze al vaker
Hun doel is om zolang mogelijk te overleven. Als figurant zijn
hebben gedaan, maar voor ons is dit iets nieuw. Zeker in
wij de zombies. Onze taak is de spelers opjagen, bang maken
het begin is het moeilijk om serieus te blijven. We grommen
en proberen te bijten. Het spel duurt meer dan anderhalve dag
eens tegen elkaar en proberen onze lach in te houden. Het is
en is dus best vermoeiend. Een van de spelleiders verwoordt
belangrijk dat de spelers het gevoel hebben dat ze opgejaagd
Een zombie op het hoofd raken is de snelste manier om hem te
Larpen
worden door echte zombies en twee lachende figuranten zouden
Na 24 uur kwam er een einde aan ons zombie-avontuur. Veel
dit beeld wel eens kunnen verpesten.
spelers en figuranten waren uitgeput en iedereen ging dan ook
- 23
akkoord met een vervroegd einde. Onze door blauwe plekken Ook de eerste keer doodgaan, is best grappig. De spelers
gekleurde armen en geschaafde knieën juichten die beslissing
proberen ons te doden met hun wapens. Ze slaan natuurlijk niet
toe. Toen we onszelf van de schmink ontdeden, bleek die
echt hard, maar moeten toch proberen ons hoofd te raken. Dat is
intussen al niet meer nodig. We waren inmiddels echt in zombies
namelijk de snelste manier om een zombie te verslaan. Daarna
veranderd.
moeten wij ons voor dood laten neervallen. Jezelf vrijwillig op een koude, vuile vloer werpen en dat vaak gewoon op een hoop
Heb je door ons artikel zin gekregen om dit zelf eens uit te
andere doden, is best een aparte ervaring.
proberen of wil je wat meer informatie over de verschillende spelen? Neem dan eens een kijkje op www.oneiros.be.
Jezelf vrijwillig op een koude, vuile vloer werpen en dat vaak
gewoon op een hoop andere doden, is best een aparte ervaring
Wat is LARP? Endtimes, het evenement waar wij aan deelnamen, is een voorbeeld van een LARP-evenement. LARP staat voor live action role-play. Het is een rollenspel waar tientallen
Niet voor doetjes
( soms zelfs tot duizend!) mensen aan deelnemen en elk een personage spelen in een bepaald thema. Het scenario
Non-stop grommen, jezelf voortslepen en tegen de grond
wordt in grote lijnen bepaald door de spelleiding. Toch
smakken, begint na enkele uren zwaar door te wegen. Wanneer
kunnen spelers eigen keuzes maken, waardoor ze het
we voor een twintigste opeenvolgende keer de trap op en af
verhaal kunnen beïnvloeden. Endtimes is een zombie
lopen, begin je toch stilaan te verlangen naar wat nachtrust.
survival game, maar in LARP is er voor ieder wat
Zeker als je vervolgens na een iets te harde klap op het hoofd
wils. Zo zijn er LARP-spelen die zich afspelen in een
opnieuw op de harde fabrieksgrond belandt, vraag je jezelf wel
middeleeuwse setting of in een magische fantasiewereld.
eens af waar je in godsnaam mee bezig bent. Om een minuut later toch weer overeind te kruipen, de trap af te wandelen en te ‘respawnen’. Klaar om weer dood te gaan.
De spelers proberen de zombies te doden met hun wapens, maar slaan natuurlijk niet echt hard.
Elke deelnemer creëert een eigen personage.
is steeds op zoek naar enthousiaste en gemotiveerde studenten om onze redactie te vervoegen.
Wil je intensief meewerken aan het beste studentenblad van de campus Kantienberg of wil je de wereld af en toe verblijden met een blogbericht?
Heb je crazy fotografie skills of ben je een krak in grafische vormgeving?
Barst je van de creatieve ingevingen?
Stuur vrijblijvend een mailtje naar tankredactie@gmail.com en wie weet staat je naam straks in dit fijne magazine.