Kush ishte Musa Hoti? I lindur ne familje zejtare ne Mitrovicë, i rritur ne skamje si shumica e familjeve të varfra kosovare. Qe në fëmijëri i edukuar me frymën kombëtare nga rrethi i ngushtë familjar e sidomos nga gjysha Nurie që ishte mbesa e Shaban Polluzhës, nga babai, Dauti, ish luftëtar i brigadës së Shaban Polluzhës dhe pastaj i burgosur politik. Musa qysh në fëmijëri ishte edukuar nga i ati me ndjenjën e atdhedashurisë edhe duke e dëgjuar babain të fliste për trimëritë dhe luftën e bashkëluftëtarit Shaban Polluzha. Babai u fliste për metodat, mynxyrat dhe torturat që politika shoveniste rankoviçiane ua kishte bërë jo vetëm bashkëluftëtarëve të Shaban Polluzhës, ku kishte bërë pjesë edhe ai, Dauti, por mbarë popullit shqiptar. Edhe pse asokohe Musa ishte ende i mitur, fjalët e babait do të linin gjurmë të thella në mendjen e tij dhe do ta çelikosnin me idenë se, pa iu përgjigjur pushkës me pushkë, atdheu nuk çlirohej. I edukuar në frymë dhe ndërgjegje te lartë atdhetare, djaloshi Musa Hoti rritej së bashku me ëndrrat e tij, në pabarazimet me të tjerët dhe në ambientet tona fshataro-qytetare të qytetit te minatorëve, i cili po ashtu rritej se bashku me rininë kosovare që një ditë për këto ëndrra larg Kosovës do të jehonte krisma e pushkës së Musas Hotit për çlirimin e këtyre trojeve. Musa Hoti qysh në vegjëli u rrethua dhe ushqye me rrëfime të trimërive të ndryshme që burrat në zë të Kosovës si daja Demir Strovci i tregonin netëve të ftohta dimërore. Thellë në shpirt e kishte prekur rrëfimi i dy vëllezërve të gjyshe Nurijes Rexhep dhe Ramadan Kastrati, të cilët kishin rënë dëshmorë në luftën e Kolashinit të Ibrit. I ati, Dauti, i rrëfente vuajtjet e tij burgjeve sllave duke ia përsëritur refrenin: “Shkaut besë nuk i zihet”, që Musës iu kishte ngulitur në kokë dhe, sa herë që babai e fillonte fjalën e parë, Musa e vazhdonte: “ ... besë nuk i zihet”.
10