TREN KAÇTI
KÖR, YOKSUL,TOPAL
(Kraldan fazla Kralcı olmak..) Üç arkadaş tren istasyonuna gitmişler. İçlerinden biri gi‐ şeye yaklaşıp bilet almış ve trenin kalkmasına ne kadar zaman olduğunu sormuş. – Bir saat on beş dakika... Arkadaşlarına dönmüş: – Daha çok var, hadi gidip şu karşıki kafede çay içelim... Oradan buradan derken lâf lâfı açmış... Birden tren dü‐ düğüyle kendilerine gelmişler. Koşarak dışarı fırlamışlar ama, nafile... Tren kaçmış... Sormuşlar:
(Gereksiz yere kaygılanmak , başarısızlığın nedenlerindendir.) Bir kör, bir yoksul bir de topal beraber çölde yolculuk yapıyorlarmış. Yorulmuşlar. Çok da susamışlar. Sonunda küçük bir va‐ ha bulmuşlar. Kendilerini serin sulara bırakmışlar. Doya doya içmişler. Karınları da doyunca suyun kenarındaki ağaçlardan birinin altında uykuya dalmışlar. Bir süre sonra uykudan uyanan kör ayağa kalkmış. Elini alnına koymuş, ufku süzmeye başlamış ve avazı çıktığı kadar bağırarak : – Birileri geliyor galiba! demiş. Körün bağırmasıyla ken‐ dine gelen yoksul:
– Sonraki tren ne zaman? – Bir buçuk saat sonra... Yine dönmüşler kafeye. Yine çay, yine lâf ve derken yine düdük sesi... Koşmuşlar ama bu defa da treni kaçırmışlar. Bir saat sonra bir tren daha varmış. Dönmüşler kafeye... Ama bu kez uyanık duruyorlar. Trenin sesini duyar duymaz kalkmışlar ve koşmaya başlamışlar. İçlerinden ikisi; biri bir vagona, diğeri başka vagona zar zor yetişmiş... Üçüncü ise geride kalmış ve yetişememiş... Bir süre dövündükten sonra başlamış katıla katıla gülmeye.
– Galiba bizi soyacaklar! demiş. Bütün bunları duyan topal ise tası tarağı toplayıp: – Hadi hemen kaçalım... demiş.
Durumu gören istasyon memuru dayanamayıp sormuş: – Hem treni kaçırdın hem gülüyorsun! – Nasıl gülmeyeyim!... Onlar beni uğurlamaya gelmişti...
11
12