ε iqmagazine | δεκέμβριος ‘09
ΣΤΕΙ ΛΤΕ Κ Ι ΕΣΕΙΣ ΤΑ Κ ΕΙΜΕΝΑ, ΣΧΟΛ Ι Α, ΜΠΙΝ ΕΛ ΙΚ Ι Α Ή Ο’ΤΙ Α Λ ΛΟ ΘΕΛ ΕΤΕ ΝΑ ΒΓΑ Λ ΕΤΕ Α ΠΟ ΜΕΣ Α Σ Α Σ ΣΤΟ iqm agazine@mycampus.gr
Ι Ω Α Ν Ν Ι ΝΑ
ε
ναι, λοιπόν, το ομολογώ: λατρεύω τα Χρισ τού γε ν να! Λίγο τα χρώματα και οι μουσικές, λίγο οι λιχουδιές, λίγο οι πολυπόθητες διακοπές, με κάνουν πάντα να τα προσμένω ανυπόμονα. Δεν προλαβαίνει να μπει ο Δεκέμβρης και έχω ήδη κατεβάσει όλη τη χριστουγεννιάτικη δισκογραφία, έχω ζεστάνει τις φωνητικές μου χορδές για τα κάθε είδους επίκαιρα τραγουδάκια, έχω β ά λ ε ι το αν ά λ ο γο ringtone στο κινητό και έχω συντάξει με μεγάλη προσοχή το γράμμα με παραλήπτη το λατρεμένο –έστω και φανταστικό- Αϊ Βασίλη (ξέρεις, «καλέ μου Άγιε, φέτος ήμουν και γαμώ τα παιδιά! Μη διανοηθείς και δε μου φέρεις το mini ηχοσύστημα που σου περιγράφω παρακάτω!). Ειδικά όταν η συγκεκριμένη περίοδος συνδυάζεται με κρύο και χιόνι, δεν το ‘χω σε τίποτα να πάρω τους δρόμους τραγουδών τας το White Christmas… Κι ενώ, εδώ και χρόνια, ήμουν η μόνη τρελή που έβλεπα το Love Actually στα μέσα Οκτώβρη και τραγουδούσα το ανεπανά λ ηπ το άσμα «Άγια Νύχτα» στην επέτειο του Πολυτεχνείου («Ok, σίγουρα ήταν άγια εκείνη η νύχτα του Νοέμβρη, αλλά δε νομίζεις ότι υπάρχουν πιο ταιριαστά τραγούδια για να θυμηθείς;», θα έλεγε κανείς…), τώρα παρατηρώ
ΓΙΝΕΤΕ Α ΝΤΑ ΠΟΚΡΙΤΕΣ ΤΟΥ ΙQ MAGAZINE ΣΤΗΝ ΠΟΛ Η ΠΟΥ ΣΠΟΥ∆ ΑΖΕΤΕ!
020 φοιτητούπολη πλήθος κόσμου να μοιράζεται την ίδια παλαβομάρα και –μα την πίσ τη μου!- ανησυχώ… Christmas is all around me Ξυπνάω λοιπόν εκείνο το κρύο και βροχερό (α πόδειξη ότι βρισκόμου ν ακόμ η στα Γιάννενα –διότι αργότερα εκείνη τη μέρα θα χρ ε ι α ζόμουν μι α τ έ τοια επιβεβαίωση) πρωινό στις αρχές του Νοεμβρίου και βγαίνω μια βόλτα από εκείνες τις χωρίς λόγο ύπαρξης, έτσι απλά για να χαζέψω τις βιτρίνες, να δω λίγο κόσμο, να τραβήξω μια-δυο φωτογραφίες. Ξαφνικά, και ‘κει που περπατούσα αμέριμνη με τα ακουστι-
κά στα αυτιά, τι βλέπω! Μέσα σε βιτρίνα ένα στολισμένο έλατο!». Αλλάζω πεζοδρόμιο. Τρέχω στο κοντινότερο περίπτερο. Αρπάζω μια εφημερίδα και εντοπίζω την ημερομηνία «Σάββατο, 7 Νοεμβρίου 2009». Α πευθύν ο μ αι σ το ν ιδιο-
κτήτη: -Συγγ ν ώ μ η , οι εφημερίδες είναι σ ημερινές; -Μάλισ τα! Αδύνατον. Μα φυσικά, αυτό είναι: ονειρεύομαι! Είμαι στη Γερμανία για να επισκεφτώ το μεγάλο Χριστουγεννιάτικο παζάρι που σχεδίαζα τόσα χρόνια. Βλέπω μια πινακίδα: «Εδώ η καλύτερη ντόπια μπουγάτσα!». Χμμ, δεν ήξερα ότι στη Γερμανία φτιάχνουν
μπουγάτσα. Γίνομαι μούσκεμα (από τη συγκίνηση είχα ξεχάσει την ομπρέλα κλειστή). Επανέρχομαι στην πραγματικότητα. Συννεφιά, βροχή, γιαννιώτικη μπουγάτσα. Μάλλον δεν ονειρεύομαι τελικά. Είμαι ξυπνητή και είμαι στα Γιάννενα. Στα Γιάννενα που επέλεξαν να φορέσουν τα γιορτινά τους πριν καλάκαλά μπει ο Νοέμβρης. Εντάξει, είμαστε Ευρωπαίοι, αλλά δε χρειάζεται να γιορτάζουμε επί δύο μήνες τη Γέννηση του Χριστούλη. Καλά τα Χριστούγεννα, όμως σκέψου να τρως κουραμπιέδες από το Νοέμβρη! Ε, πάει πολύ! Όχι για μένα φυσικά, που αυτή τη στιγμή βάζω να δω για εικοστή φορά το “Love Actually”. Και μετά, το “Μόνος Στο Σπίτι”, ως είθισται… Καλά Χριστούγεννα λοιπόν! Χο χο χο! Μελλοντική Πρόταση: Ποιος ψήνεται να σουβλίσουμε το αρνί την Καθαρά Δευτέρα;;;
Ay, ay, ay it’s Christmas! Εντάξει, παραδέξου το. Τα Χριστούγεννα είναι, το δίχως άλλο, μια υπέροχη περίοδος. Χαζοχαρούμενη μουσικούλα στους δρόμους, απίστευτα δελεαστικές μυρωδιές από τους φούρνους και τα ζαχαροπλαστεία της γειτονιάς, κρύο, βόλτες… Μήπως, όμως, βιαζόμαστε λιγάκι να τα υποδεχτούμε; ΚΕΙΜΕΝΟ Εύη Χριστοδούλου