Herman en Truuske Hogenkamp

Tijdens de welkomstkoffie voor nieuwe bewoners (huurders) hebben we o.a. kennis mogen maken met Herman en Truuske Hogenkamp. Sinds december 2022 zijn ze woonachtig in een appartement in De Hagen, nadat zij afscheid hebben genomen van hun woonplaats Valkenswaard.

Tijdens de koffie kwam het beroep van Herman ter sprake. Herman’s beroep was landmeter. Landmeter? Wat boeiend dachten wij als redactie van het Gender Bulletin. Daar wilden we meer van weten en op de vraag of we zijn verhaal mochten delen met de lezers van het Gender Bulletin was het antwoord “ja natuurlijk”, en zo geschiedde..

De achtergrond

Herman is 93 jaar en Truuske 89 jaar. Zij zijn getrouwd in het jaar 1957. Herman is geboren in Ubbergen maar al vrij snel verhuisde het gezin naar Budel-Schoot. Herman groeide daar op en ging later naar de middelbare school in Weert, waar hij de MULO A en B volgde. Vooral B was belangrijk voor zijn toekomst. B was met name gericht op de vakken wiskunde en meetkunde. Vakken die later een basis bleken voor zijn gehele carrière. Truuske is geboren en getogen in Berg en Dal. Zij was in eerste instantie vooral gericht op haar rol als moeder en spil van het gezin, wat bestond uit drie kinderen. (Inmiddels zijn ze 2 kleinkinderen en drie achterkleinkinderen verder)

Tegen de tijd dat haar kinderen naar school gingen heeft zij jaren gewerkt bij de Bijenkorf en later een winkeltje in sieraden in Valkenswaard gerund.

Landmeter Herman

In 1948 werd Herman aangenomen voor een functie op de tekenkamer bij het Kadaster in Eindhoven. Voor een salaris van 85 gulden per maand, waar ook het kostgeld nog vanaf moest, ging hij aan de slag. Niet onopgemerkt want na anderhalf jaar werd hij gevraagd door de Gemeente Eindhoven om als landmeter aan de slag te gaan, mèt een mooie beloning erbij. In plaats van 85

Hier verrichtte Herman een afstands-meting tot de centimeter nauwkeurig. Begin jaren ’70. Hij staat hier in Gestel richting Hanevoet. Zijn auto van de zaak, de bus, op de achtergrond op de foto.

Toen hij in dienst kwam bij de Gemeente heeft hij samen met zijn collega die al vrij snel met pensioen ging, de Bijenkorf uitgezet. De Demer, platgebombardeerd tijdens de oorlog, was weer in wederopbouw. De Hermanus Boexstraat bijvoorbeeld, bestond toen nog helemaal niet.

Truuske, afkomstig uit een woning in het buitengebied van Berg en Dal, verbaasde zich van wat ze zag toen ze in Eindhoven kwam wonen. Ze dacht dat alles geasfalteerd zou zijn maar het tegendeel was waar. Bijna alles ging nog met paard en wagen.

De eerst geasfalteerde weg in Eindhoven was de Willemstraat waar ook de eerste verkeerslichten in Eindhoven herrezen. Ze kunnen zich beiden nog goed herinneren hoe druk het was als het einde werktijd was voor de Philips medewerkers. Zo’n twintigduizend medewerkers vertrokken naar huis. Er waren dagelijks agenten aanwezig om het verkeer in goede banen te leiden.

Herman kreeg als landmeter in Eindhoven, toegewezen het gebied Vestdijk, Emmasingel, Gestel, Stratum en Tongelre. Naast Herman kwamen er nog twee landmeters bij de Gemeente Eindhoven in dienst. Deze drie mannen hebben een prachtig fundament gelegd voor de start van infrastructuur en bouwpercelen in en rondom Eindhoven.

De werkwijze? Eerst werd het riool uitgezet en daarna volgde de wegenbouw. Wat later breidde het gebied zich uit. Om wat voorbeelden te noemen van projecten waar Herman van aan de basis heeft gestaan”;

Kennedylaan, Montgomerylaan, Geldropseweg, Helmondweg, De Poot van Metz (een hele lastige maar uitdagende opdracht waar hij ook bijzonder trots op is. En terecht! ).

Industrieterrein Ekkersrijt was zijn laatste klus voordat hij na 40 dienstjaren met pensioen ging. Met plezier en gepaste trots kijkt hij terug op zijn carrière als landmeter. Met interesse volgt hij nog steeds de huidige bouw in Eindhoven. Herman vertelt dat Brabant lang is achtergebleven maar voorspelt dat Eindhoven de stad van de toekomst wordt.

Herman en Truuske, wat een bijzonder verhaal en bijzondere bewoners. We wensen hen veel woongenot in onze mooie locatie.