Kemal tahir yorgun savaşçı

sanki sıtmayı büsbütün azgınlaştırmış da bunu yatak ön* /leyeblllrmiş gibi arkadaşını yatağa doğru çekti.

— Yat güzelce... Bl şeyler daha örterim. Birazdan sulfato gelir. Bi şeyin kalmaz! İnsan bu cenabetle bera­ ber dolaşır da hazırlıklı bulunmaz mı? -ö nce palaskasını Çözdü, tabancayla beraber bir iskemlenin arkalığına as­ tı. Sonra eğilip geçirleri, kunduraları çıkardı-: Yat... So­ yunmak istemez. Terleyince çamaşır değiştiririz!

Salâhattin, elbisesiyle incecik şiltenin üstünde der­ top olmuştu. Gövdesi depreme uğramış gibi titriyordu.

— Kızdım heriflere,.. Kızdım da bir halt edemedim m i... Kızdım... Ulan ödlek-sürüsü... Ulan sakalına, sarı­ ğına... Ulan hergeleler... Itoğtu. itler... ' Gittikçe sözleri ^anlaşılmaz oldu. İç çekişleri, diş gı­ cırtıları arasında sayıklamaya başladı.

Cemil, elleri belinde çevresini umutsuz umutsuz araş­ tırıyordu. Bir an, bavulundan yatak çarşafını örtmeyi dü­ şünerek pencereye gidecek oldu. Faydasızlığını kestire­ rek vazgeçti. Ceketini aklından geçirdi. Ağır tabancasını taşıyan palaskasını çözmeye üşendi. Odadaki dolaplara baktı. Defterden, eski dosyalardan başka bir şey göre­ meyince. dişlerinin arasından sövdü. İ Merdivenden inerken Kör Şaban bavullarla içeri gir> mişti.

— Hepsini aldım geldim Binbaşım... G eç kalışıma şebep...

V — Bırak şimdi gevezeliği... Bırak onları oraya... At vere... örtü var mı, fazla örtü?...

— Ne örtüsü?

— Bildiğin örtü, hayvani... Bildiğin battaniye?...

— ». Var, n'olmuş?

— Daha soruyor. Getir çabuk.,. Kaç tane varsa kap g e l... Beş tane, on tane/..

— O kadar battaniyemiz yoktur Binbaşım! Bir be­ nim örtündüğüm, iki de...

— Getir diyorum! Ujan hadisene...

Kör Şaban iki battaniye koşturdu.