Overdracht voorzittershamer van Kamminga aan van der Werf
COMMERCIEELE CLUB ‘MET VAART EN BEZIELING’ OP WEG NAAR DUIZEND LEDEN Bij zijn officiële afscheid als voorzitter van de Commercieele Club Groningen in november 1992 wordt Jan Kamminga benoemd tot lid van verdienste. Dik verdiend, zo constateert onze voorganger Freek Post in de Consigne van december 1996, want Jan Kamminga gaf ‘vaart en bezieling’ aan de club, schrijft hij. Naar buiten toe versterkten de ondernemers in de ‘periode Kamminga’ hun maatschappelijke positie, intern kwam de zakelijke netwerkgedachte centraal te staan, groeide het ledental en werden zowel Consigne als het secretariaat op professionele leest geschoeid. Fred van der Werff, in het dagelijks leven directeur van Groningen Airport Eelde, was uitstekend ingevoerd in de Club toen hij de voorzittershamer overnam. Hij was jarenlang voorzitter geweest van de Commercieele Club Juniores (CCJ). Van der Werff nam zich voor om als voorzitter een middenweg te bewandelen 26 | CONSIGNE
tussen het warme sociale van Hans Matthijsse, en het nuchtere, zakelijke van Jan Kamminga.
144 senioren en ruim honderd junioren. Het aantal vrouwelijke leden is dan al uitgegroeid tot tien procent van het ledenbestand. “Wat echter gebleven is in die vijftig jaar, is de daadkracht die gekoppeld wordt aan speelsheid. Wanneer de CCG die unieke combinatie voor ogen houdt, kan zij met een gerust hart op naar de volgende vijftig jaar,” zo besluit Freek Post op optimistische toon zijn verslag van de eerste vijftig jaar van de CCG in de Consigne van december 1996.
Ook zag hij het niet als zijn taak om zoveel mogelijk nieuwe leden te scoren. Hij wilde vooral de kwaliteit van de organisatie bewaken en wat hem betrof hoefde de club ook niet naar duizend leden te groeien, je kunt ook “met minder leden meer doen,” aldus Van der Werff. In maart 1996 kan de CCG het vijftigjarig bestaan vieren. De Commercieele Club is dan op het toppunt van het invloed, althans als je rekent naar het aantal leden. Medio 1995 telt de groep zo’n 950 leden, onder wie
Swingend eindfeest in ‘De harmonie’
